Verslag van de rit van 25 maart 2018 naar Molenbaix
De manipulatie van moeder natuur zorgde ervoor dat wij op een
ontieglijk vroeg uur aan de start van de 4de rit verwacht werden.
Biologische – en Rodaniaklokken werden overhoop gehaald terwijl hart en spieren
aan een tijdelijk verouderingsproces werden onderworpen. De wekelijkse routine
kreeg een knauw maar gezien de flexibiliteit van de huidige generatie wielertoeristen
werd deze hindernis toch vlot door 20 renners genomen. We noteerden zelfs de
aanwezigheid van enkele “nieuwe” leden : zo verschenen Dirk, David en Pantani
broederlijk zij aan zij op de tarmac. De voorbereidingen voor Heule –Reims
zitten in de finale fase en dan is een ultieme conditietest tussen al dat
Tinekesgeweld uiteraard richtinggevend voor bookmakers en concurrerende teams.
Nieuwkomer nonkel Marc haakt eveneens zijn wagonnetje aan de Reimstrein en was
trouw op post om te decompresseren van een zware zaterdagtraining. SB/PM Willy,
alias onze grijze eminentie, ruilde samen met Yvan de hometrainer en het
knapperend haardvuur voor zijn seizoensdebuut bij de beste club van Heule en
omstreken. Sven van zijn kant maakte prime time reclame voor de club door in
onze battle dress aan de start van Gent-Wevelgem te verschijnen terwijl David
Rigole in de clubkleuren meer dan zijn mannetje stond in de Parochianenkoers. Tineke zendt haar
zonen succesvol uit!
Het was oude getrouwe Mark, president-fondateur en clubgps, Bing
in de volksmond, die opnieuw aan zet was als parcoursbouwer. Deze keer reden we
richting Molenbaix waarbij op een zeer omzichtige en subtiele wijze manier zou
geroken worden aan de flanken van de Mont-Saint-Aubert. Fanny mocht zich
neervleien achter het stuur van de volgwagen en beschikte daarbij over een
strak plan : genieten van enerzijds door Mark geschilderde pittoreske
landschappen en anderzijds van het beulwerk der topatleten. Het fototoestel was
daarbij nooit ver weg.
We waren pas enkele pedaalslagen ver toen de gesofistikeerde
wegzoeker op het stuur van de fondateur begon tegen te pruttelen. Het
adrenalinepeil van Mark schoot met een ruk de hoogte in maar het lukte hem
alsnog het ding in zomermodus te krijgen. In een gezapig tempo ging het via de
voetbalhoofdstad van Zuid-West-Vlaanderen naar de deelgemeente van Celles,
vooral bekend in het wielertoeristenmilieu. De omgevingstemperatuur was nog
altijd niet om over naar huis te schrijven maar dit hoefde ook niet : fietsen
is onze core business en daar krijgt men doorgaans warm van.
Pitstop aan kilometerpaal 38 waarbij Fanny de volgwagen omtoverde in een
4-sterrenrestaurant. Superfood onder de vorm van subliem gebakken rijsttaartjes
streelden de smaakpapillen , werden overgoten met calorierijk vocht en als klap
op de dessertpijl werden er nog paaseitjes geserveerd. Een megasportbuffet met
een female touch : bedankt Fanny!
Vol energie floot Mark de 2de wedstrijdhelft op gang waarbij er
voor elk wat wils in de aanbieding zat : kasseien, hoogtemeters en een strook
waar de conditie en de grote platteau aan een doorgedreven test onderworpen
werden. Het moet zijn dat het materiaal in topconditie verkeert want niemand
waagde zich aan een lekke band of kende enige andere averij. Houden zo want
onverlaat Murphy kan op de meest onverwachte momenten toeslaan.
Een nieuw, conditiebevorderend meesterstuk van onze ritarchitect
waarvoor hartelijk dank!
20 renners, 75 km, 26 gem en al 445hm.
Tot zondag om 8u
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2580684455
Verslag van de memorabele heroïsche sneeuwrit van 18 maart 2018
Ongelooflijk maar waar : voor de eerste keer in de geschiedenis
van deze club dreigde een tweede opeenvolgende afgelasting! Meteo Tineke pakte
reeds op D-6 uit met de verrassende mededeling dat de weergoden besloten hadden
onze contreien op een spionachtige manier te vergiftigen met vriestemperaturen
in combinatie met een gure NO-wind. Toch buiten komen zou geschieden op eigen
verantwoordelijkheid en in ijsbeermodus. Gelukkig is Whats App tegenwoordig de
rode draad doorheen de clubcommunicatie en konden we aldus niet alleen de
laatste meteo-ontwikkelingen maar ook het advies van de wedstrijdleiding in
real time opvolgen. Uiteindelijk viel reeds op vrijdag het extreme
presidentiële weatherprotocol in de elektronische brievenbus : gezien de
klimatologische omstandigheden start om 9u voor een gelimiteerd ritje onder de
deskundige leiding van clubgps-fondateur en regerend champ Mark.
Crisismanagement om u tegen te zeggen. Petra zorgde als volleerde couturière
voor gepast kledingadvies. Zo werden er
o.m. Damartbh’s met lange mouwen en een neksjaal aanbevolen al kon dit laatste
attribuut de echte Kortrijkzanen onder ons voor problemen stellen. Gelukkig
zijn XL - en XXL-maten niet uitzonderlijk in dit segment van koudebestrijding.
Geert Sioen maakte zich in deze onzekere tijden zorgen over de whereabouts van
het peloton al dient het gezegd dat de wedstrijdjury daar niet direct een punt
van maakt. Red Philip daarentegen is sterk geïnteresseerd in de
pre-ritactiviteiten en beveelt daarom ten zeerste het dragen van de hartslagmeter
aan vanaf zaterdagavond. De hartspier is namelijk een essentieel onderdeel in
het beoefenen van de wielersport en verdient dan ook alle aandacht.
De parking van Den Aldi vulde zich met 16 gecamoufleerde en dik
ingeduffelde coureurs en sportdirecteur Jo zonder banjo maar wel met een koffer
vol lekkers. Rekening houdend met de gure weersomstandigheden best een
uitgebreid deelnemersveld waarbij ter plaatse een gunstige vermelding ingeschreven werd op de individuele
fiches van Fanny en Petra, de Flandriennes van dienst. Echte championnettes!
Mark, onze clubgps, werd op de valreep aangesteld als crisisritarchitect en gaf
daarbij een weergaloos staaltje van
flexibiliteit af. Na opmeting van de windrichting (zijn opgestoken natte vinger
bevroor ter plaatse) veranderde hij nog last minute zijn ritplan : niet naar
Tielt maar wel richting Anzegem. Wat een improvisatietalent!
We trokken ons gezwind op gang en werden ondergedompeld in een
winters landschap. Nieuwe, onbereden paden schoven onder onze wielen door en
nog vooraleer we het goed en wel beseften reden we Anzegem binnen waar de
overblijfselen van de uitgebrande kerk ons decor vormde voor een gesmaakte
pitstop waarvoor dank aan Jo. Rekening houdend
met de gemiddelde leeftijd van het Tinekesvlees was het zaak de stop tot
een minimum te beperken om zo de koudeketen niet te doorbreken. Zeer belangrijk
in tijden van voedsel-en ander extremisme.
Bij het verlaten van Anzegem tekenden we een primeur op in de
geschiedenis van deze club : we reden zowaar kilometerslang in de sneeuw of hoe
moeder natuur onze hobby eensklaps inschreef op de lijst van de zware
zondagactiviteiten! In apocalyptische omstandigheden nam het koersgehalte van
deze rit zienderogen toe met als uitsmijter de beklimming van de Tiegemberg.
Met gepijnigde beenspieren, asgrauwe gezichten en bevroren lippen bolden we
over de top en kon de finale richting heimat ingezet worden. Bij het ter perse
gaan vernamen we nog dat deze 18de maart de koudste was sedert het
begin van de weersvoorspellingen. Nog een primeur. En alsof dat nog niet
volstond voegde Xavier er nog een derde primeur aan toe : hij is de eerste
Tinekesvriend die zowaar rondrijdt met een leasingfiets!
Memorabele rit met dank aan onze zeer gewaardeerde flexibele
clubgps! 17 deelnemers, 56 km, 25,6 gemiddeld en 241 hm.
Tot zondag!
Red Philip
NVDR: herbeleef de sneeuwrit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2565491122
Whatsapp kroniek van de afgelaste rit van 11 maart 2018
Nu de onverlaat Polar Vortex manu militari uit onze contreien
verdreven werd, was het de beurt aan Pluie Moesson om roet in ons het
wielereten te gooien. De hemelsluizen werden wagenwijd opengezet, meteo Tineke
had ons gewaarschuwd en Frank Deboosere durfde niet tegen deze weerautoriteit
in te gaan : zo hoort het.
Om klokslag 7:15 was Bart er als de kippen bij om via ons multimediakanaal “what’s happening” (afgekort
: whatsapp of clubtamtam in ’t schoon Nederlands) te peilen naar hetgeen de
arbitragecommissie van de club zou beslissen. Op dat eigenste moment was het
Politbureau al in pijamaconclaaf bijeen. Een eerste inspectie van de
pluviometers zorgde direct voor code oranje, een blik richting hemel deed de
moral onder nul zakken en de internationale buienradars gaven ten slotte de
doorslag. Onze SB/PM, parcoursbouwer van dienst
delegEERDE zijn taak aan tripAdvisor Kevin die zijn natte poes al
richting Aldiparking had gestuurd. De president
zag de bui hangen en whatsapte om 7:22 stipt : “rit afgelast wegens
moesson”. In no time werd de club elektronisch geïnformeerd, of hoe daadkracht
en efficiëntie in 2018 aan elkaar gekoppeld worden!
De MM zag dat het goed was en draaide zich nog eens in de hoop
zijn KVK-droom weer te kunnen oppikken, Wesley vloekte zich een ongeluk en
sportdirecteur Sven liet weten dat er voor hem geen regenprobleem maar wel een
wafelprobleem was. Ex-voorzitter en clubgps Mark werd zowaar lyrisch van zoveel
electronikasnufkes en dankte het bestuur en de moderne communicatiemiddelen op
zijn blote, droge knieën.
Briek Schotte snapte er hierboven niks meer van en Gerd liet weten
dat good old Roger (die onlangs maar wat blij was met Tinekesicoon Mathijs op
de foto te mogen) in zijn tijd graag het waterkieken uithing. Zelfs onzen
Tchmil werd weer tot leven gewekt met een anekdote over klikpedalen en botten.
Xavier deed nog een verwoede poging om sommige warm te maken voor een ritje na
9u maar deze oproep werd vlug in de kiem ge(ver)smoord.
Geert Sioen paarde het aangename aan het nuttige en gaf mee dan maar naar goede
Afrikaanse traditie de samba te dansen. Alles voor de conditie!
Dirk was de slimste van de klas en hengelde via zijn smartphone
naar de startpunten. Goed geprobeerd! J
Willy sloot uiteindelijk onze eerste bewogen Whatsapprit af met beelden vanop zijn hometrainer met als
opzwepende achtergrondmuziek de dodenmars “RIP SVW”. Dit tot groot jolijt van
de KVK-watchers.
Geen km’s, geen punten, geen hoogtemeters, geen gemiddelde maar
wel een primeur in de clubgeschiedenis : interactiviteit om u tegen te zeggen!
Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de eerste rit van het seizoen 2018 Poelkapelle 4 maart
Het gevoel van de eerste schooldag : na een vakantie van maar
liefst 5 maanden werd de klas opnieuw herenigd op Heulse bodem. Een bont
allegaartje van 20 renners en 2 rensters verdrong zich licht zenuwachtig aan de
startlijn. Clubadvocaat Arne had een juridisch steekje laten vallen door zijn
kakelverse en gloednieuwe clubuitrusting te verstoppen onder een windvestje uit
de witte producten. Een verkrachting van art. 17 van het clubreglement die
evenwel door de prilheid van het seizoen met de mantel der liefde bedekt werd.
Een seponeringsbeleid om u tegen te zeggen. Geert Depoortere 1 had in de loop
van vorige week het gevecht met de polar vortex verloren met als gevolg dat hij
– snotterend van kop tot teen - enkel present kon tekenen voor de festiviteiten
eigen aan de Primavera.
De clubkern onderging ook een lichte wijziging. Marc Lazou, beter
bekend als nonkel (van Petra) Marc, werd bij de concurrentie weggeplukt en is
een routier pur sang die met sprekend gemak de grote molen ronddraait. We slaan
hier trouwens 2 vliegen in 1 klap : de gemiddelde leeftijd van de club werd
opgewaardeerd zodat ons politiek correctheidsgehalte nu recht evenredig is met het vergrijzingsproces van de bevolking.
Langs de kant van de uitgaande transfers verliezen we met Tim niet alleen een
gewaardeerd clublid maar ook nog eens de perfecte ploegmaat. De man van vele
cartouches die naast het in stelling brengen van de grote kanonnen zich ook
niet te beroerd voelde om verdwaalde zielen terug te brengen in het peloton,
dient af te haken door opgedreven professionele verplichtingen.
Stipt om 8:25 bood ons gezelschap zich aan bij het huis van God
waar tevens de internationale paparazzi zich verdrongen om het perfecte plaatje
te kunnen schieten. De plaatselijke herder riep de fietsgoden op om
stilzwijgend en onzichtbaar het peloton een gans seizoen lang onder hun veilige
vleugels te nemen. Na de obligate WC-borsteldouche was het de beurt aan de
fotografen om ons op de gevoelige plaat te vereeuwigen.
Vanaf dit moment werden de stilaan jeukende benen op hun wenken
bediend en het was andermaal clubgps fondateur
Mark die de karavaan à la John Massis op gang trok. De reis ging
richting Poelkapelle waarbij het aanvankelijk uitkijken was voor gecamoufleerde
rijmplekken. Mark had tevens het nodige bochtenwerk voorzien zodat ook de
stuurvastheid al aan een eerste test onderworpen werd. Benny Buffalo reed rond met een onverteerbare
voetbalsteen op zijn maag hetgeen zijn hartslag naar ongezonde hoogtes stuwde.
Hij maakte rechtsomkeer aan kilometerpaal 20 of hoe het corrupte Belgisch
refereekorps ons peloton kan impacteren.
Onderweg werden volop winteranekdotes opgehaald die ervoor zorgden
dat de eerste hoogtemeters en de soms striemende wind zo goed als ongemerkt
soldaat gemaakt werden. In het centrum van Poelkapelle rukte sportdirecteur
Geert Sioen uit met tongstrelende calorieën en verfrissende drank waarvoor
hartelijk dank.
De terugweg verliep al even vlekkeloos : niks lekke banden, niks
valpartijen, enkel een onwillige ketting bij Xavier die het zaakje eigenhandig
wist vlot te trekken.
Op Moorseels grondgebied werd de allereerste cartouche van het
seizoen afgeschoten : een versnipperd peloton haalde zonder noemenswaardige kleerscheuren
de eindmeet waarna het in gestrekte draf richting Heule ging.
Een meer dan geslaagde opener met dank aan Mark voor de
ritarchitectuur. 22 renners, 65 km, 25,5 gem en 306hm.
Tot zondag!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op
https://connect.garmin.com/modern/activity/2536148450
Abonneren op:
Posts (Atom)