Verslag van de rit van 24 juni Lozer

De weergoden waren nog eens in opperbeste stemming om het kruin der Heulse wielertoeristen een aangename en sportieve zondagmorgen te bezorgen. Pantani voelde zoals altijd de benen kriebelen en had voor de gelegenheid zijn sportdirecteurschap gedelegeerd aan vrouwlief Peggy. Liefde is…manlief op zondag een recuperatierit gunnen. Klasse! Wim deed trouwens de neologismen in het rond vliegen. Zo werd parscoursbouwer Willy gebombardeerd tot “ritaanzetter” en kreeg Piet het etiket “pompaanbrenger” opgekleefd. Nieuwe functies voor in ons organogram. Er was enige commotie rond de bestemming van de rit. Zo raakten we er als Westvlamingen niet helemaal uit, was het nu Lozer of “loser”? Een korte brainstorming over de locatiegegevens deed ons enigszins vooringenomen veronderstellen dat we het ergens in de omgeving van Waregem of Zulte moesten gaan zoeken hetgeen de balans deed overhellen naar loser(s). Dit was evenwel zonder de opmerkingszin van Fanny gerekend die terecht op haar strepen stond en dit vooroordeel kordaat naar de Kortrijkse prullenmand verwees. Een afgetrainde president vierde zijn heroptreden na een hoogtestage in de Ardèche terwijl de aangekondigde testers Maxime en Arne hun kat in plaats van zichzelf stuurden. SB/PM Willy gaf er van meetaf aan een lap op en werd daar met brio in bijgestaan door zoon en TripAdisor Kevin. Of hoe het bestuurlijke duo junior en senior de bakens verzette tegen een aangenaam , egaal en spiervriendelijk tempo. Een korte passage door onze “hoofdstad” leidde ons via Zwevegem richting Ingooigem en Wortegem naar Lozer waarbij er niet gekeken werd op een hoogtemeterke meer of minder. Naarmate de kilometers onder onze wielen verdwenen werd het landschap steeds pittoresker en konden we in de omgeving van Otegem zelfs wijngaarden van Westvlaamse bodem spotten. Verborgen parels van het Vlaamse vlakkeland, de ritarchitecten laten ze wekelijks op ons netvlies branden. De idyllische omgeving van het Lozerbos deed dienst als schitterende pitstoplocatie waarbij Peggy en Wim, geassisteerd door hun lieftallig Maltezerke, de hongerigen spijsden en de dorstigen laafden. Waarvoor hartelijk dank. In de 2^de rithelft toverde een goed omringde Willy schoonzoon Simon als medekopman uit zijn  helm. De inspanningen werden onverdroten verdergezet met de wind als welkome bondgenoot. Gerd liet weten dat hij superbenen had terwijl er soms supersonische en “Kamachtige” snelheden werden genoteerd. De conditie van ons gezelschap is meer dan puik te noemen en dat belooft voor het zwaardere werk dat in juli en augustus rijkelijk zal geserveerd worden. Aan kilometerpaal 75 had onze parcoursbouwer een verrassing van jewelste ingebouwd. We zetten van pure verbazing voet aan de grond toen bleek dat zijn favoriete ploeg net aan de eerste training van het nieuwe seizoen zou beginnen. Franky Dury leidde met stevige hand zijn nog loom ogende en viervoetige spelers (je kunt nooit “voeten” genoeg hebben in de Jupiler Pro League) naar het oefenveld waarbij het opviel dat hij zijn assistenten had ingeruild voor een pittig hondje en een uit de kluiten gewassen vrouwelijke hulptrainer. Persjongen Piet was er als de kippen bij om van dit spektakel schitterende bewegende beelden te schieten. Uniek in de annalen van onze club, zelfs een zingende president en een bijna in zwijm vallende schatbewaarder werden op beeld vereeuwigd! Only @ Tinekesvrienden. Even verderop werd er geen pit- maar een pisstop ingelast. De prostatisten onder ons besproeiden de lokale fauna en flora met hun vloeibare biologische afvalstoffen. Respect voor moeder natuur : het ligt verankerd in het clubreglement. Jo schoot hier de hoofdvogel af en leverde een extra urinestraal in ten behoeve van de dopingcontrole. Op weg naar Heule werd er in de Mellestraat nog een stevige lap op gegeven  nadat onze SB/PM een eerste schifting had geforceerd.

Opnieuw  een schitterende rit doorspekt met avonturen van eigen bodem.

19 deelnemers, 89 km, 27,4 gem en 399 hm. Tot zondag voor de moeder aller rally’s!

Red Philip

https://connect.garmin.com/modern/activity/2805875477

De mascotte van de Tinekesvrienden

Sfeerbeelden rit van 24 juni 2018 Lozer

De plaatselijke rantsoendienst rally Wevelgem

Verslag van de rit van 17 juni 2018 rally Wevelgem

Dreigend en grijs wolkendek, redelijk frisse temperaturen, mouwstukken en vestjes werden omgord als bevonden we ons opnieuw midden de herfst : waar is de pré-zomer heengevaren? Gezien het academisch niveau van onze briljante ritarchitecten stond pas nu voor de eerste keer in het seizoen een deelname aan een rally op het programma. Deze eliteclub brouwt zijn ritten graag zelf zoals een echte kok het liefst zijn eigen potje met verse ingrediënten klaarstoomt. Gent-Wevelgem is evenwel niet zomaar een rally en heeft traditiegetrouw zijn vaste plaats op onze kalender. Meer nog, vroeger was dit traditioneel onze langste rit, toen we gepakt met rijsttaarten en  gezakt met kippenboutjes telkens gingen voor de full-option en aldus lang uithuizig waren.

De aanwezigheidkruiskes van de MM hadden deze keer een nog zwaarwichtiger belang. De financiële gezondheid van de clubkas stond immers op het spel vanwege de inschrijvingstol die aan de inschrijvingstafel moest opgehoest worden. Door een speling van het lot en een zeldzame communicatiestoornis in het hoogste cluborgaan, diende er in Wevelgem even geïmproviseerd te worden. Gelukkig had globetrotter Piet zijn brandkluis vakkundig verstopt in de drinkpul en kon hij in deze “cashless” wereld toch moeiteloos de ronde som van € 52 voor 13 renners op het altaar der inschrijvingen deponeren.

Het gonsde van bedrijvigheid rond de plaatselijke kerktoren, de sfeer van de wielerhoogdagen hing in de lucht. Een scherp ogende president-fondateur  gaf ter plaatse het startsein voor de rally hetgeen voor een naadloze overgang zorgde van speeltijd naar het echte werk. Het tempo ging  met een kleine ruk de hoogte al zorgde de striemende wind voor hevig weerwerk. Gelegenheidskopmannen Piet, Frederik, Xavier en Mathijs lieten zich evenwel niet kennen en doorkliefden met bijzondere moed de hevig blazende natuurelementen doormidden. Naast het stevige pedaalwerk vergaapten we ons aan fantastische landschappen en voelden al vlug dat deze klassieker zijn naam niet gestolen heeft : hart – en andere spieren werden van bij het begin op de proef gesteld, vals plat en enkele bulten in moeder aarde verhoogden het transpiratieniveau, de guidon werd door sommigen al vanonder gepakt. We raapten onderweg enkele hangbuikzwijntjes op maar werden soms ook voorbijgesneld door atleten pur sang die blijkbaar met een enkelband rondfietsten en tegen de middag dienden binnen te zijn. Het pronkstuk van de etappe was de Kemmelberg die voorafgegaan werd door de Monteberg. Kuitenbrekers van de zuiverste soort. De Kemmelberg blijkt met zijn 156m zelfs het hoogste punt van de provincie te zijn en zou volgens de overlevering ontstaan zijn uit een duinenformatie toen de Noordzee nog tot ginder landinwaarts kwam. In ieder geval, het duinenzand  moest inmiddels wijken voor bikkelharde kasseien die het leven van de pedaalridders tot een hel maakt. Zwoegend, puffend en hijgend zagen we elke kassei passeren tot enkele moedigen toch de duimen moesten leggen voor dit wielermonstertje en just in time rechts konden afdraaien. Good old Yvan liet iedereen een poepje ruiken en glorieerde op de top. Sterk! Na een bliksemsnelle afdaling  wachtte in Kemmel de welverdiende pitstop. Let vooral hoe de plaatselijke rantsoendienst  benzine ipv frisdrank serveerde! In de 2de rithelft werd de wind een bondgenoot en daalde de snelheid niet meer onder de 30 km/u. Fantastisch gevoel in de benen, heerlijke fietssensatie. Iedereen haalde heelhuids de eindmeet en kon tevreden terugblikken op een nieuwe parel aan de Tinekeskroon.

13 renners, 100 km, 26,6 gem en 520 hm.

Tot zondag!

Red Philip

Sfeerbeelden van de rit van 17 juni 2018 rally Wevelgem

verslag van de rit van 10 juni 2018 naar den Yzer tegen Diksmuide

No pain, no gain : 17 papa’s (of aspirant papa’s) en 1 mama kleurden op deze heuglijke dag de tarmac van den Aldi in blauw-rood-zwart. Alle vaders hadden als gemeenschappelijke noemer de wil om ’s middags afgetraind aan de  dis te verschijnen om door de kroost verwend en in de watte gelegd te worden. Marie deed eveneens haar duit in het zakje door als sportdirectrice zorg te dragen voor ons hoogtechnologisch materiaal en had haar wagen voor de gelegenheid omgebouwd tot foodtruck.

Onze gele truidrager Kevin, alias de TripAdvisor, verkeert in de vorm van zijn leven en stelde voor de tweede opeenvolgende week zijn vaardigheden als ritarchitect en kopman  ten dienste van onze club. De klasse druipt eraf en hij vond in de persoon van topper David Rigole opnieuw de geknipte mede-kopman. Beide heren lieten zich aan de start opmerken door het openlijk verhandelen van Maleisische ringgit! De Kevin gaat binnenkort namelijk in Maleisië op zoek  naar extra geldstromen voor zijn cluppie en hoopt Tanneman van de Veekaa af te snoepen. Zou hier een familietactiek achter schuilen nu Essevee in een kramp geschoten is na het missen van Europees voetbal en de Veekaa opnieuw dreigender uit de hoek lijkt te komen? De toekomst zal het uitwijzen.

Een herstelde president-fondateur hielp Marie bij het in stelling brengen van de gevarendriehoek zodat we na de traditionele last minute aansluiting van Gerd onze bolides langzaam maar zeker op gang konden trekken. De rit ging richting Diksmuide, een agrarisch pareltje ergens in de Westhoek. De wind floot aanvankelijk alle richtingen uit zodat het niet duidelijk was of hij al dan niet in het voordeel waaide. Afhankelijk van de positionering  in het peloton leek het alvast alsof hij eerder een bondgenoot dan een vijand was.

Even paniek aan boord bij radio Tineke toen gemeld werd dat onze clubgps kotsend langs de kant van de weg stond! Had het norovirus opnieuw toegeslagen? Had hij zijn tong ingeslikt? Stond het water (…) hem tot aan de lippen? Niks van dit alles. De boosdoener bleek een uit de kluiten gewassen bromvlieg te zijn die ongeïnviteerd zijn kathedraal van een lichaam was binnengevlogen en in het spijsverteringsstelsel averij probeerde aan te richten. Mark slaagde er gelukkig in om zijn overtollige maagsappen samen met het vliegend onding uit zijn lichaam te persen.

Niet veel later schalde de onheilsboodschap “crevaison” doorheen de gelederen. Joost was het slachtoffer geworden van een doorstuik en zodoende werd Marie gered van de eentonigheid van het sportdirecteurschap. Terwijl Joost tot groot jolijt van Gerd, Geert Depoortere 2 en de MM  erin slaagde zijn ketting in een bijna onontwarbare knoop te leggen, rukte Marie aan met reservestukken en de ondertussen opgedroogde vochtige doekjes. Alles kwam goed en de kranige poging van Joost om zich naast Marie in de volgwagen te kunnen vleien, stierf een stille dood.

Schitterende pitstop ter hoogte van de Beukelaremolen in Merkem. Marie streelde er onze smaakpapillen. De female touch was zicht-en voelbaar aanwezig waarvoor hartelijk dank. De TripAdvisor vergastte ons via de smartphone nog op de heerlijke meezinger “daarbij die molen”. De sfeer was duivels opperbest.

De 2de rithelft werd onder impuls van locomotieven Kevin en David Rigole aan een ijltempo afgewerkt. Top of the bill was de keuneleute waar iedereen zijn duivels naar hartenlust mocht ontbinden. Het heerlijk  glooiend landschap deed een echt koersgevoel ontstaan waarbij Fanny zich liet opmerken door met sprekend gemak het wiel van een ontketende Geert Depoortere 2 te kunnen houden. Klasse op 2 wielen, een ander woord is er niet voor!

Via Roeselare en Moorslede ging het richting de heimat waar de moeders een afgetrainde atleet als cadeau aan hun tafel kregen. Opnieuw een parel van een rit met hartelijk dank aan TripAdvisor Kevin, David Rigole voor het medekopmanschap en Marie voor het sportdirecteurschap.

18 deelnemers, 95 km, 28 gemiddeld en 320 hm. Tot zondag voor Gent-Wevelgem!

Red Philip

Sfeerbeelden van de rit van 10 juni 2018 Yzer

De fiets van Joost op de ochtend van vaderdag 10 juni 2018

Verslag van de rit van 3 juni 2018 Franco-Belge met aankomst in ons lokaal café Merlijn

Net zoals voorspeld door meteo Tineke : zachte starttemperaturen, matige wind, het ideale fietsweer om er een zondagse boenk op te geven. Enigszins verwonderlijk konden we uit onze 35-koppige kern amper een elftal distilleren. Er waren evenwel serieuze verzachtende omstandigheden : zo is het Vlaamse land momenteel in de ban van communie-en lentefeesten en fietsten onze eliterenners zonder contract zich op zaterdag het snot uit de neus in La Chouffe - en andere classics. Dirk en onze clubgps Mark daarentegen vielen ten prooi aan een mysterieuze bacterie die hun maag -en darmstelsel helemaal had ontregeld. In het geval van Dirk bleek de schuldige een uit Japan afkomstig monster te zijn terwijl Mark  als proever optrad voor Tanpizza’s en – noedels ter vervanging van de lekkernijen die frituur Bertrand al ruim 40 jaar op de Veekaa uit zijn frietmand toverde.

Onder het motto “kwaliteit primeert op kwantiteit” mocht het deelnemersveld er toch wezen. Toppers als Pantani en David Rigole tekenden vol goesting present, net als onze Geert Depoortere’s, de voorzitter, Joost, Arne, onze Tripadvisor, de MM en last but not least Petra die de vrouwelijke eer hoog hield na bij nachte aan het ziekbed van Dirk stand-bye te zijn geweest.  Een mix van jeugd en ervaring dus die over de skreve op avontuur zou trekken om daarna een après-vélo te houden in ’t Merlijntje. Onze SB/PM rekende zich ondertussen rijk vanuit zijne canapé en liet fier weten dat de clubkas moeiteloos de Europese norm zou halen zonder dat er met de klakke zou moeten rondgegaan worden. Of hoe elk nadeel zijn voordeel heeft.

Het was onze TripAdvisor himself die de ritarchitectuur had uitgetekend terwijl Piet glansrijk zou duotasken : combinatie van de jobs van sportdirecteur en fotograaf.  Gezien de favoriete voetbalclub van Kevin (afkorting in pelousevorm op gewone aanvraag te bekomen bij SB/PM Willy) vol Europa mag induiken, volgde hij dit voorbeeld en troonde ons mee over de grens naar het land van du pain, du vin, du Boursin en ook wel een beetje van Macron(s).

In een mum van tijd waren we in het buitenland en regende het smskes van de telecomoperatoren in in onze berichteninbox. Kenmerkend voor het eerste ritgedeelte was de lichtlopendheid van het parcours : zonder een trap te veel te geven bereikten we Quesnoy sur Deule waar de pitstop in een verrassend idyllisch kader werd gehouden. Via een smalle doorgang kwamen we bij de rivier de Deule terecht, beter bekend als een zijrivier van de Leie. De Kevin had dit in ’t zwart ontdekt tijdens zijn ritverkenning of hoe de anderskleurige mens licht in de geesten kan brengen. We verorberden met plezier de door Piet de geserveerde natjes en droogjes waarvoor hartelijk dank. Na onze tussenlanding rolden de eerste hoogtemeters voor onze wielen : een pittige tempoversnelling pijnigde de kuiten maar de schilderachtige omgeving compenseerde alles. We mochten langs het kanaal richting Lauwe nog eens flink van jetje geven waarbij Pantani in de achtervolging op de kopgroep fabuleuze snelheden haalde. Geert Depoortere 1 en de MM profiteerden daarbij à la Zoetemelk van zijn wiel.

Na deze krachtinspanning ging het richting Merlijntje waar de club trakteerde met drank à volonté en boterhammen met gekap. De president diepte ter plaatse nog enkele ontsmettingsrecepten op die vooral in het geval van spijsverteringsproblemen reeds proefondervindelijk hun nut hebben bewezen. Zo leerden we dat Ricard en gin tonic in elk apothekerijkastje thuishoren omdat ze in no time helend werken. Tip van de week dus!

Schitterende rit met formidabele vergezichten en heerlijke tempoversnellingen.

84 km, 27,2 gemiddeld en 330 hm.

Tot zondag!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2753935791

Sfeerbeelden van de Franco-Belge/Merlijntjerit van 3 juni 2018