Verslag van de rit naar de Plugstreets van Ploegsteert op 29 juli 2018

Groot bezoek aan onze wielerAldipaddock deze zondagmorgen. Niemand minder dan de president junior (babydoc in de volksmond) bood zijn diensten als sportdirecteur aan! De president zelf was in de loop van de week geridderd in de orde van de ritarchitectuur en had zijn nakomeling tijdens de week reeds uitvoerig gebrieft over de wolfijzers en schietgeweren die onderweg aangebracht werden. Zelfs de weersomstandigheden hadden een bevel tot dienstwaarneming ontvangen waarin ze uitvoerig aangemaand werden om menselijker uit de hoek te komen. Proactiviteit zit nu éénmaal diep geworteld in de bedrijfscultuur van bpost : regeren is vooruitzien!

Het deelnemersveld heeft nog altijd enige last van de vakantiegekte : 8 congélozen – echte dwangarbeiders van de weg – vulden niet alleen het wedstrijdblad maar werden ook bereid gevonden moeder de vrouw te laten voor wat ze was en van jetje te geven op 2 wielen. Een heroptredende Piet merkte haarscherp op dat het huis op de hoek al voor de 2de keer te koop stond sedert ons topgezelschap hier haar starttenten opzet. In Heule moet men nu éénmaal tegen een stoot kunnen natuurlijk. Verder noteerden we de belangrijke afwezigheid van maillot jaune Mark en klassementsrijder Geert Depoortere 1. Beiden werden jodelend gespot in het geboorteland van de fuhrer waar ze evenwel plichtsbewust en nauwgezet hun whereabouts bijhouden en doorspelen aan de wedstrijdjury.

Klokslag om 7:30  trokken we ons op gang. De wind floot in alle richtingen en blies zuurstofrijke lucht via de neusgaten tot diep in de longen. Een in bloedvorm verkerende Piet werd bereid gevonden om aan de zijde van de president de wind te doorklieven en het peloton te gangmaken voor wat in meerdere opzichten een legendarische rit zou worden. De nieuwsgierigheid naar de Plugstreets prikkelde onze zintuigen en de weg ernaartoe lag bezaaid met enkele hoogtemeters verpakt in een stevige portie kasseien. In het zicht van de eerste strook kregen we het Gent-Wevelgemgevoel helemaal te pakken en loste Arne Piet af als medekopman. In een file Indienne, de ene mooi na de andere, bestormden we als rasechte kamikazepiloten dit wielererfgoed. Heerlijke toestanden waarbij we in onze verbeelding (of is het zinsverbijstering) halfgekke wielerfanaten ons met het schuim op de lippen zagen vooruitjagen. Geert Depoortere 2 van zijn kant voelde zich enorm in zijn sas en verzette mee vooraan de bakens. Op een al even historische plaats had de president de pitstop ingepland : te Ploegsteert waar de geallieerden op Kerstavond 1914 de kanonnen inruilden tegen voetbalschoenen en de Duitse vijand partij gaven. Een magisch moment van broederschap dat vereeuwigd werd in een monument dat een verzamelplaats is geworden van clubattributen afkomstig uit alle Europese uithoeken. Indrukwekkend en een voorrecht om dit te mogen ervaren. We hielden even een minuut stilte voor de Veekaa die door Anderlecht op D-1 onder de graszoden werd gestopt waarna de president en Red Philip met een blauwzwarte bal de 3^de Santinigoal imiteerden als blijk van erkentelijkheid voor deze ex-KVK-er.

Ondertussen voorzag Pieter ons van spijs en drank waarvoor hartelijk dank.

We genoten vervolgens nog van enkele Plugstreets waarbij een scherpe Piet zich opnieuw in de voorste gelederen knokte (kwaliteit drijft altijd boven) en Geert Depoortere 2 terug lichtvoetig aan de kop kwam sleuren. Arne fietste op wolkjes net als Geert Sioen en Yvan die elk de grote conditie te pakken hebben. Op Mesenberg schudde de voorzitter nog eens duchtig aan de boom waarbij Buffalo Benny even aan de rekker hing maar telkens op karakter terugvocht. Wat een doorzettingsvermogen! Verrassing toen de koersdirectie halt hield aan de residentie van Pieter waar een 2^de pitstop georganiseerd werd. Uniek in onze geschiedenis! Pieter maakte van de gelegenheid gebruik om 2 koerscommissarissen aan boord van de volgwagen te hijsen : Mila en Jack, tevens de oogappels van de president, zouden een oogje in het zeil houden en nagaan of alles wel koosjer verliep. Paparazzi Piet was er als de kippen bij om dit beeld te vereeuwigen. De nakomelingen van Pieter namen hun taak bloedserieus en riepen even verderop via radio Tineke onze eigenste voorzitter naar de volgwagen. Martin werd de levieten gelezen vanwege buitensporig energieverbruik aan kop van het peloton! Streng maar rechtvaardig zoals dat heet. Op Moorseels grondgebied volgde nog een indrukwekkende finale waarbij Geert Sioen een supersonische cartouche afschoot die evenwel onderschept werd door Geert Depoortere 2 zoals enkel militairen dit kunnen. Wat een klasse! Een afgetraind 8-tal bereikte fit en wel de aankomst. 93 km, 27,9 gemiddeld en 416hm. Bedankt voorzitter, Pieter, Mila en Jack en de onbaatzuchtige kopmannen die deze zondagochtend opnieuw hebben gekleurd.

Tot zondag!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2892479834

Sfeerbeelden en groepsfoto van de rit naar Plugstreets 29 juli 2018

Vakantiekiekjes van Tinekesvrienden

Verslag van de bergrit naar Ellezelles en omstreken 22 juli 2018

We zeggen en schrijven 22 juli 2018, één dag nadat de eenheid van het land vanuit het Koninklijk paleis beklemtoond en verweven werd met de glansprestatie van de Rode Duivels. Koning Phil is fier op zijn landgenoten net als onze president fier is op zijn Tinekestroepen die wekelijks reclame maken voor den Aldi en telkens verzamelen onder de Anderlechtleuze : “een gezonde geest in een gezond lichaam”. Uiteraard heeft koning congé ook zijn rechten  maar dat belette niet dat er toch 10 dappere Westvlamingen verzameling bliezen voor een onvervalste Alpenrit onder leiding van onze notoire berggeit Geert Sioen. De startinterviews werden beheerst door gesprekken over het historisch wereldrecord dat de Heulenaars vrijdag op hun palmares mochten bijschrijven : het Belgisch record santé zeggen (Deerlijk, 1005 stuks) werd verpulverd en het wereldrecord (Portugees dorp Anadia, 1233 stuks) werd verbroken. Zomaar even  1373 santézeggers in de Kortrijkse feestgemeente bij uitstek en dit met medewerking van Tineksvrienden als de president-fondateur, Geert Depoortere 1, Bart Huysentruyt en Frederik Mahieu. Fietsen én drinken : het gaat hand in hand! Feesten en Tinekesvrienden : het zijn synoniemen.

Jan Desmet greep de berggelegenheid te baat om zich rustig neer te vleien in de zetel van de sportdirecteur terwijl het uitkijken was naar het medekopmanschap voor Geert. Niemand minder dat good old Willy nam de kopkoe bij de horens en kliefde op zijn welbekende en elegante manier met sprekend gemak de aanvangskilometers doormidden. Mechanische doping staat nog altijd niet in de agenda van onze SB/PM en zoals hij momenteel fietst zal dit nog jaren op zich laten wachten. Geert liet er geen gras over groeien en trakteerde ons alras op de eerste hoogtemeters van de dag : een gezapige beklimming van de Keiberg bracht iedereen op temperatuur en deed ons al proeven van de eerste, in de zon badende vergezichten. Dit smaakte absoluut naar meer en hoe langer we richting pitstop opschoven, hoe bergachtiger en pittoresker het landschap werd. Dit was niet alleen hard labeur maar ook volop genieten. Zo martelde de Cote d’ Arabie hart-en beenspieren nadat Simon de eerste cartouche van de dag had afgeschoten. En danseuse en in verspreide slagorde hesen we ons één per één naar boven waarbij sommigen stiekem droomden van een lift naar het hoogste verdiep. Net bekomen van deze hoogtemeters wachtte al een nieuwe uitdaging op onze artillerietroepen. Nonkel Marc moeide zich nu met open vizier in de voorste gelederen en ging onverdroten de “vijand” te keer. Le Gauquier graaide opnieuw in ons krachtenarsenaal maar ook deze bult verdween moeiteloos in onze achterzak. Het zweet parelde op de voorhoofden, het zitvlak kreeg het warm, Red Philip vroeg zich af wat ons toch bezielde om op zondagmorgen  dergelijke krachttoeren uit te halen. Wie begon te denken aan een  pitstop dacht verkeerd want onze ritarchitect serveerde eerst nog iets van een totaal andere orde : een klim richting top van het idyllische Muziekbos via de gevreesde Kanarieberg. Stijgingspercentages van 15% martelden lijf en leden, blikken stonden op oneindig en nu was het de president die de kat de bel aanbond en à la Lucien Van Impe omhoog klauterde. Iedereen bereikte gezond en wel en in fluitmodus het dak van de etappe waarop Jan lekkers en gekoelde frisdrank liet aanrukken. Hartelijk dank Jan, het voelde aan als een paradijselijk genot.Met nog een 40-tal km voor de boeg werd nog even bij Geert gepolst naar het verdere ritschema. Het “ergste” bleek achter de rug al deed onze geografische positie toch iets anders vermoeden. En toch : na enkele spectaculaire afdalingen van o.a. de Korte Keer bleek ultiem nog de integrale beklimming van de Tiegemberg het dessert van de dag te worden. Hier plaatste Willy van bij de voet een joekel van een demarrage waarna het peloton via de oortjes maar 1 opdracht meekreeg van de sportdirecteur : favoriet Willy terugpakken! Uiteindelijk werd deze fantastische rit afgesloten met een ultieme krachtinspanning langs het Kanaal waarbij de achtervolgers een demonstratie ploegentijdrit ten beste gaven nadat Simon, de president en Arne zich in het wiel van een trainende toprenner hadden genesteld.

Duidelijk een 5-sterrenetappe met dank aan parcoursbouwer Geert en de afwisselende kopmannen. 100 km, 25,8 gemiddeld, 10 deelnemers en 783 hm. Tot zondag voor de Plugstreetssensatie olv de president!

Red Philip

 NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2874247291

Tinekesromantiek in het Centraal Massief

Verslag van de rit naar Kruishoutem en Huise 15 juli 2018

Nu de tenoren in de Tour goochelen met seconden en de Rode Duivels het welletjes vonden in Rusland, besloot ook onze gele truidrager Piet om de spanning in ons klassement aan te wakkeren. Hij stuurde zijn vakantiekat naar de start waarop onze ervaren clubfondateur Mark niet aarzelde om de leidersplaats al dan  niet tijdelijk over te nemen. Spanning verzekerd de komende weken, want naast Mark zijn er ook nog andere kapers op de kust die op zoek zijn naar eeuwige roem en als aasgieren rondom het gele kleinood zwermen. Bestuurslid Petra en echtgenoot  Dirk zijn momenteel trouwens in het land van Macron  fietsgeschiedenis aan het schrijven. We kijken ook hier reikhalzend uit naar enig fotomateriaal.  TripAdvisor Kevin van zijn kant forceerde in Maleisië eigenhandig een onderhoud met de rechterhand van Vincent Tan. Hij viel daar zodanig in de smaak dat de Maleisische goden deze week nieuwe KVK-spelers als gebraden kiekens uit de lucht lieten vallen. Zelfs de plaatselijke bevolking  is zodanig KVK-minded dat Theo Francken er binnenkort een nieuwe kopzorg dreigt bij te krijgen.

Ex-MM Pantani mocht voor de gelegenheid zijn geografische tekening in het uitstalraam plaatsen terwijl Geert Depoortere 1 als sportdirecteur in de voetsporen van de legendarische Lomme Driessens trad. Evenwel geen Carl Berteele op de motor want die geniet nu van een welverdiende vakantie in Frankrijk waar hij in alle rust  zijn hobby beoefent : laveren tussen de wieleramateurs die zich gretig spiegelen aan de echte wielertoeristen.

Pantani troonde ons mee richting Huise voor een etappe die zich aankondigde als kasseivrij en hoogtemetersarm. Gaandeweg werd evenwel duidelijk dat de sportieve geest van onze parcoursbouwer toch enkele verrassingen uit zijn helm getoverd had. Zo testte hij eerst uitvoerig onze voet-en remreflexen  door in overleg met de plaatselijke politiediensten alle lichten op rood te laten springen (verwarring Rode Duivels met rode lichten?), vervolgens diende hij een stevige portie versgebakken kasseien op  gedresseerd met een pittig sausje van hoogtemeters. Het was zodanig hotsen, botsen, rotsen en klappertanden dat Joost de spaak uit zijn wiel reed waarop Nonkel Marc zijn technische bagage uit zijn achterzak toverde en het euvel ter plaatse met chirurgische precisie kon verhelpen. Even verderop diende Sven met een gehavende dijspier rechtsomkeer te maken. Spoedig hersel Sven! De pitstop aan de kerk te Huise kwam als een geschenk uit de hemel. Niet alleen verwende  Geert ons daar met allerlei lekkers en heerlijk gekoelde frisdranken  maar gaf ook Pantani er zijn visitekaartje af. Onze perfectionist had opnieuw aan alles gedacht : open kerkendag met gepaste sanitaire voorzieningen of verwarren we hier nu de biechtstoel met het kleinste kamertje? Fanny ontpopte zich ondertussen als clubfotografe en schoot zomerse wielerbeelden. Tinekesvrienden : een verzameling talent van eigen bodem. In de  2^de rithelft bleven we genieten van het heerlijke landschap in een streek die binnenkort dreigt geteisterd te worden door fusies  van gemeenten.  Zo worden Zingem en Kruishoutem op 1-1-19 in Kruisem omgedoopt hetgeen niet alleen voor bpost maar ook voor onze parcoursbouwers een geografisch vraagstuk dreigt te worden.

Pantani werd nog geconfronteerd met een leegloper waardoor onze sportdirecteur weer vol aan de bak mocht. De finale kreeg nog een pittig tintje : de Tiegemberg werd vlot omhoog geklauterd en de rush langs het Kanaal zette de kuiten bol en perstte het laatste beetje lucht uit de longen.

 Opnieuw een straffe rit vol spektakel waarvoor dank aan Wim en medekopman Simon. 95 km, 28,4 gem, 456hm en 15 deelnemers.

Tot zondag, klimmersbenen niet vergeten!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2856103940

Sfeerbeelden van de ravitaillement Huise 15 juli 2018

Verlichte geesten....

Verslag van de Joseph Morel classic met Kwaremont en Paterberg 8 juli 2018

Na een week waarin de boeren het stof uit de grond klaagden en we gebraden, geroosterd, gerookt en gekookt werden, bood de 19^de rit een welkome ontsnappingsroute uit de hete sleur van elke dag. Sintepieter heeft nog altijd geen chauffagist kunnen strikken zodat in de vastgeroeste, anti-thermostatische kraan die menig voorhoofd voorzag van parelzweet nul de botten beweging kwam. (SB/PM Willy bond opnieuw de decolletékat de bel aan maar kwam weer van een kale reis thuis : Fanny houdt het zedig en blijft de zomer battle dress van de club trouw.

Op het programma stond niks minder dan ons vroegere rally-uithangbord dat nu omgedoopt werd in de memorial Joseph Morel, genoemd naar de man die de naoorlogse geschiedenis van de Tinekesvrienden van kleur voorzag. Een ritarchitect pur sang die alle touwtjes stevig in de hand hield en van discipline zijn handelsmerk had gemaakt. Hij ontviel ons veel te vroeg door op een zowel symbolische als  tragische manier heen te gaan : op de fiets en geveld door een hartdefect. Het siert onze club dat het zijn helden niet vergeet. Simon had de eer deze klassieker met eigen toegevoegde ingrediënten op smaak te brengen terwijl niemand minder dan onze Jan  samen met hem opnieuw de loopgraven indook. Als sportdirecteur én wedstrijdsponsor mochten we Emile, zoon van Diederik verwelkomen. Deze jonge kerel die net aan het bekomen is van de examenstress solliciteerde thuis spontaan voor de job van sportdirecteur. Aangename nevenwerking hiervan was dat papa Diederik alsnog het koersplunje kon omgorden. Familiale solidariteit van de bovenste plank!

Simon nam ons mee richting Vlaamse Ardennen waarbij opnieuw duidelijk werd hoe mooi ons autochtoon landschap wel is. Klimmersbenen en kleine plateaus waren zeer in trek terwijl de fameuze Kluis zich opwierp als eerste serieuze obstakel. Wiegend, dansend en wroetend hesen we ons in verspreide slagorde richting top. Enkele afdalingen later stonden er opnieuw hoogtemeters op het menu : de mythische Oude Kwaremont die met zijn kasseien de ideale opwarming vormde voor de 3^de hindernis van de dag : de genadeloze Paterberg, icoon uit de finale van De Ronde. Geert Kam, Fanny, Benny , Mark en Red Philip  kozen voor het anti-kasseienparcours en reden via de nieuwe Kwaremont en de RVV-straat richting Paterberg. De Ronde Van Vlaanderenstraat ligt bezaaid met de wielergeschiedenis van de Ronde. Elke winnaar kreeg zijn plaats op het wegdek : er voorbij rijden is wegdromen in de wielerheroïek. Ondertussen reed een in topvorm verkerende Petra de slokop van de etappe gezwind omhoog net als een onverwoestbare SB/PM. Topprestaties die bijna rechtstreeks de ether in gingen en in de smartphonegeheugens vereeuwigd werden. De bevoorrading door Emile en Diederik was perfect getimed en al even hemels als het uitzicht over de flanken van ons eigenste hooggebergte. Bedankt Diederik en Emile! Bekomen van zoveel hoogtemeters werd de 2^de helft op gang gefloten waarbij de Tiegemberg nog als dessert geserveerd werden. Heerlijke kuit-en dijspieroefeningen zoals ze in geen enkel fitnesscentrum te verkrijgen zijn. Tussendoor greep er ter hoogte van Deerlijk nog een nostalgische en hartverwarmende hereniging plaats met ex-Tinekesvriend Guy Devos en echtgenote Ann of hoe de ochtendlijke smeekbede van onze president-fondateur alsnog op een wonderbaarlijke manier verhoord werd. (zie foto hieronder)

Via Bissegem bolden we fit en gelukkig Heule binnen. Opnieuw een heerlijke rit die de zondagmorgen weer eens gekruid heeft met 18 karaat inspanning en ontspanning. Dikke pluim voor ritarchitect Simon en medekopman Jan die onvermoeibaar en tegen een zeer gesmaakt tempo onze 7^de dag  fietsgewijs kleurden. Eveneens een gunstige vermelding voor Fanny en Petra die onvermoeibaar en met sprekend gemak de hoogtemeters in hun achterzak deponeerden.

13 renners, 95 km, 26,4 gemiddeld en 647hm. Tot zondag!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2838229511

De helden van de Paterberg 8 juli 2018

Sfeerbeelden van de rit naar Kwaremont en Paterberg 8 juli 2018

Verslag van de rit van 1 juli 2018 rally Stasegem-Montroeul au bois

Terwijl het land kreunt onder loden temperaturen en de droogte allerlei kleurenalarmen doet afgaan, noteerden we een drukte van jewelste rond onze goedkope - made in Aldi - inschrijvingstafel. 20 dapperen verdrongen zich voor een felbegeerd rugnummer. Dit waren er net iets minder dan het huidig aantal KVK-abonnee’s. Het was trouwens even wennen voor de MM die zich in de wang kneep bij het blijde weerzien met enkele nieuwe, oude bekende gezichten. Zo noteerden we het fel gesmaakt wederoptreden van nonkel Marc, Buffalo Benny en coureur hors catégorie Ringo! Petra smoorde meteen enkele geile #me too-achtige toestanden in de kiem door aan te geven dat begerige blikken van een kale BH-reis zouden terugkeren. Over duidelijkheid gesproken!

Onze SB/PM nam dan maar meteen de koe bij de financiële horens en besloot, onder het motto time is money,  samen met Dirk zijn geldelijke taak ter harte te nemen. Deze Tinekeskaravaan op 4 wielen stoomde voorop om de inschrijvingsmodaliteiten te regelen en er tevens voor te zorgen dat het peloton te Stasegem meteen naadloos zou kunnen aansluiten. Timemanagement om u tegen te zeggen! Door de krakende boordradio had Willy 17 deelnemers verstaan maar die duivelse MM had zijn telraam te vroeg weggestoken en werd alsnog gedribbeld door “Gerd late morning” terwijl Benny de intentie had om slechts deeltijds te hervatten, via de 65 km.

We konden zodoende onmiddellijk het grote werk aanvatten. Staking bij de NMBS maar niet bij onze locomotieven Ringo en David Rigole die van meetaf aan de gashendel opendraaiden en de stoommachine bleven voorzien van hete kolen. Er werden als voorgerecht via Zwevegem reeds hoogtemeters geserveerd hetgeen de andere gangen van ons wielermenu beter verteerbaar maakten. Ter compensatie van het harde labeur voorzag de organisatie ons van een schitterende landschapsarchitectuur doorspekt met slingerwegen en het betere bochtenwerk. Na 1 uur wedstrijd zetten we voor de eerste keer voet aan de grond om de prostatisten onder ons de kans te geven enkele liters urineballast via de gelijknamige leidingen te laten wegvloeien. Alle beetjes gewichtsverlies zijn immers meegenomen in het hooggebergte. Onze trein bleef maar doorstomen en toen de president het sein voor het koersgedeelte gaf, was het hek pas helemaal van de dam. Als een pijl uit een boog schoten de president, Ringo, Gerd, David, Piet, Mathijs, Sven, Jan en Dirk vooruit richting Montreuil au Bois. Weergaloze cartouches vlogen in het rond, geen enkel afweergeschut was hiertegen opgewassen. Er werd even geroken aan de flanken van de Mont-Saint-Aubert en in de omgeving van Pecq probeerde het koppeloton elkaar met pek en veren te verslinden. Uiteindelijk won een onvermoeibare Ringo met brio het pleit. Schitterende koerstoestanden waarbij in de achtergrond o.m. Fanny, nonkel Marc, Geert, Jo en Red Philip blijk gaven van een superconditie en strategisch koersinzicht. Onze president-fondateur hield zijn traditie in eer en zegende naar jaarlijkse gewoonte de kapel met het nodige Tinekesvocht. De welverdiende pitstop kwam juist op tijd waarbij - naast de plaatselijke feesttafel - onze sportdirecteur Frederik met de professionele assistentie van Maurits ons voorzag van fel gesmaakte taart en professioneel gekoelde frisdrank. Hartelijk dank hiervoor! Buffalo Benny was ook nog steeds van de partij : hij had de afslag van de 65 km gemist en liet zijn deeltijdse hervattingsplannen smelten als boter voor een steeds feller schijnende zon. Met kuiten bol van spanning en longen volgeperst met gezonde boerenlucht konden we de terugtocht aanvatten. David en Ringo bleven onvermoeibaar het peloton aanvoeren. Het parcours bleef heel sportief, in zoverre dat zelfs de man met de hamer letterlijk en figuurlijk in de velden ronddwaalde. De snoodaard mepte er genadeloos op los maar kon geen enkele Tinekesvriend(in) middendoor klieven. Frederik liet nog gekoeld water aanrukken hetgeen meer dan in dank aanvaard werd. Traditioneel fantastische rally en een pluim voor ons deelnemersveld dat blijk gaf van een meer dan puike conditie.20 renners, 110 km, 28,5 gemiddeld en 600hm. Tot zondag!

Red Philip

PS : nog even meegeven dat Bart ons het allerbeste toewenst en zich op doktersadvies  voorlopig nog dient te beperken tot “koffieritjes”. Courage Bart!

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2820631137

Sfeerbeelden van de rit van 1 juli 2018 rally Stasegem-Montroeul au bois