16 koene soldaten aan de start van deze rit die in het teken stond van hetgeen de oudere mensen ‘de grooten oorloge’ noemen.
Opnieuw geen kampioen van vorig jaar te bespeuren. Naar verluid misbruikt hij de talrijke successen van KVK om er een liederlijk leven op na te houden. Hoe lang hij de VK nog als drogreden kan gebruiken in het ouderlijke huis, hangt af van de goedgelovigheid van zijn dierbare wederhelft. Hopelijk leest zij dit verslag niet anders komt er een abrupt einde aan de escapades van onze Filip. In het peloton gaan ook geruchten over een post-kampioen-depressie maar de manier waarop hij op zaterdag dansend van het voetbalterrein naar huis ging, drukt deze geruchten de kop in. Op het laatste nippertje kwamen Marc en Filip aan de start: niet alleen de nummers 1 en 2 in onze rangschikking maar ook de mannen met het hoogste oudstrijdersgehalte van onze groep. Hun geconcentreerde focus toonde aan dat er reeds duidelijk sprake is van zware stress i.v.m. het ultieme te bereiken doel, namelijk kampioen worden bij de Tinekesvrienden. Filip droomt nu al van een standbeeld naast dat van Tineke op ‘Heule-platse’.
Generaal-voor-één-dag was ons aller Franky, een man van vele oorlogen en gewapend met fiets en gps beval hij de troepen het paard te bestijgen en zich op oorlogspad te begeven.
Na een klein uur werd Passendale ingenomen met een snelheid en een accuratesse die menig Duits officier zou doen verbleken. De groene uitrusting te midden de maïsvelden zorgde immers voor een heel efficiënte vermomming waardoor we quasi ongezien onze slag konden slaan.
Er werd gepasseerd aan het Tyne Cot Cemetry: enige enkelingen dachten dat het hier ging om talrijke menhirs maar wat uitleg over grafstenen, gevallen soldaten, enz…. bracht hun peil inzake historische kennis toch op enigszins aanvaardbaar niveau. Ter plaatse wordt het kerhof benoemd als ‘tinnekot’; dit komt doordat de boeren bij gebrek aan engelse kennis lazen wat ze zagen. Als je dan weet dat men in het plaatselijke dialect een kip een ‘inne’ noemt, weet je dat de benaming soms andere zaken oproept dan een kerkhof.
Voor we het goed wisten, waren we al aan de klassieke en zeer idyllische halte in Nieuwkapelle. Het traditionele banket aangeboden door de man in de volgwagen was er dit keer niet bij want de gelegenheidssportdirecteur had zijn kat gestuurd. Filip kon zijn ontgoocheling nauwelijks onderdrukken …..
Ter plaatse voelde de voorzitter zich geroepen om zijn kennis over ‘de grooten oorloge’ te delen met zijn leden. Zijn betoog was bij gebrek aan algemene kennis niet alleen zeer kort, het algemeen pedagogisch-didactisch gehalte was zo laag dat Geert Depoortere onmiddellijk besliste om de vacante betrekking van lesgever in de Broederschool niet toe te kennen aan de voorzitter maar om op zoek te gaan naar een betere kandidaat. Een grote ontgoocheling voor Martin want hij besefte maar al te goed dat hij de rest van zijn carrière nu moet doorbrengen in muffe postgebouwen en dat hij kan fluiten naar de felbegeerde 2 maanden verlof.
Langs de Ijzer werd vlot overgeschakeld van de 1ste naar de 2de wereldoorlog want op algemeen verzoek van enkelen werd het tempo opgetrokken en haalden we vlot een gemiddelde van 40-45 (in de volksmond ‘den anderen oorloge’).
In Sint-Jan moest even halt gehouden worden voor een loslopend wiel; een moment waarop onze materiaalmeester zag dat een kleine kikker zich op hem genesteld had. Het diertje dacht op de groene trui, gecombineerd met de warme bast van Geert zich in zijn natuurlijke biotoop te bevinden en amuseerde er zich kostelijk. Een droom waaraan heel vlug een eind kwam toen het diertje in een gracht gekieperd werd. Jammer, want de combinatie Geert-kikker viel bij velen in de smaak.
De kasseien van Boezinge, de hellingen aan de Reutel, de Polygoone, enz. hadden één constante: de voorzitter kon zich niet inhouden en gooide telkens de knuppel in het hoenderhok. Pillen, gestoken door een wesp, de geallieerde troepen in gedachten, of doodgewoon heel goed zijn… we weten niet wat aan de oorzaak lag van zoveel aanvalsgeweld. Zo werden op die plaatsen de laatste munitie van menige Tinekesvriend verschoten.
Even werd de groep nog opgeschrikt: iedereen dacht dat onze Filip besmet was met de superbacterie want plots begon hij slechte imitaties te brengen van Will Tura. Besmetting kon niet lang op zich laten wachten en enkele seconden later voelde ook Marc zich geroepen om de anderen hun oren te martelen met klanken die met heel, heel goeie wil op een lied geleken. Gelukkig was het niet de superbacterie maar gewone kampioenenkoorts die zich van de 2 had meester gemaakt. Gewone antibiotica of enkele pinten zijn voldoende naar het schijnt om het virus te bestrijden.
Terwijl nu vooral vakantieverhalen te horen vielen, verliep de terugreis heel snel en bereikten we Heule na een rit van 92 km aan een gemiddelde van 27,5 per uur.
Even werd nog gedacht om een kleine militaire parade te houden op ‘Heule-platse’ maar door het feit dat de meesten al een strakke timing hadden inzake aperitieven, werd hiervan afgezien.
Trots meldde onze voorzitter nog, op een manier die zelfs De Crem hem zou benijden, dat deze oorlogsrit geen enkel slachtoffer had gemaakt. Deze gegevens zou hij nog dezelfde namiddag doorsturen naar het ministerie van Defensie, in de stille hoop een medaille te krijgen voor zijn militair doorzicht. Zijn laatste hoop want op een onderwijsonderscheiding hoeft hij niet meer te rekenen. Ook Geert had immers al een rapport naar Pascal Smet gestuurd….
Ivan
Verslag van de rit van 8 augustus 2010 Wortegem&Petegem
17 uit de kluiten gewassen Tinekesvrienden aan de start van deze congérit.
De Streuvelsvijanden zaten met zijn drieën broederlijk aan de inschrijvingstafel vol verwachting uitkijkend naar een 4de man. En Petit comité moest dan nog beslist worden of het manillen zou worden of rondjes rijden rond de Heulse kerktoren.
Opgemerkte rentree overigens als sportdirecteur van een nog altijd messscherpe kampioen. De geruchten over een liederlijk leven à la Tom Boonen blijken alvast geen lichamelijke sporen te hebben nagelaten. Of hij conditioneel nog up to date is,kon evenwel niet achterhaald worden.
Parcoursbouwer van dienst was niemand minder dan Joost waarvan gefluisterd wordt dat hij vaak in het zwart rijdt. Ook een oude nieuwe bekende gast aan de start, nl. de stijlrijke Jean-Pierre.
De karavaan trok zich om 7u33 op gang en raapte in extremis nog klassementskoploper Rambo op. Don Felipe werd vanmorgen verwacht op het Koninklijk Paleis maar kon rekenen op clementie om zijn kansen op de tricolore trui niet in het gedrang te laten brengen. Een blik op de klassering leert overigens dat dit één van de spannendste kampioenschappen wordt van het laatste decennium. Het dreigt secondenwerk te worden tot aan de meet.
Het werd een rustige aanloop gekenmerkt door gekeuvel over de vaderlandse voetbalcompetitie. Zoals bekend werd de kopploeg van de streek bestolen op Lokeren en kreeg het kleine broertje het deksel op de neus van KV Mechelen. Het was een sportieve SB-PM evenwel niet aan te zien al viel het wel op dat hij zijn negatieve energie kwijt wou door gretig aan de zijde van Joost aan de kop te sleuren.
De SG kende even een zwak vestimentair moment en wou zich al in’t begin van de rit van ballast ontdoen. Het bekwam hem niet al te goed want in een mum van tijd verzeilde hij in een Schleckpositie. Een waakzame Jean-Pierre bracht Jacques terug in de voorste Contadoriaanse gelederen. Het regende inmiddels overjasjes in de bezemwagen gezien de temperatuur recht evenredig steeg met de toenemende hartfrequenties.
Het glooiend landschap werd gretig onder de wielen geschoven . De achterkant van de Tiegemberg deed dienst als vroege kuitenbreker en daarbij viel het op dat de nrs 1 en 2 van de klassering – Rambo en de Fondateur – mekaar van geen vin lostten. Het was aandoenlijk om zien hoe beiden zelfs bijna surplacten ten einde de sportdirecteur ook enig spektakel te bezorgen in de soms langgerekte staart van het peloton. Vooraan leek Tim de man in vorm gevolgd door Yvan de verschrikkelijke.
Een welkome bevoorrading voorzag de atleten van verse suikers en calorierijke frisdrank waarop het 2de ritgedeelte in een verhoogd tempo kon aangevat worden. Joost zorgde niet alleen voor een pittige etappe,ook de mooie vergezichten mochten er wezen en streelden het oog van een vooral volop genietende sportdirecteur.
De place to be van streekvoetbalhater Willy Naessens werd in ijltempo voorbijgefietst. Waarom Zuid-West-Vlaanderen sponsoren als het ook in de verre kempen kan?
De finale voltrok zich langs de boorden van de vaart waar een in 3 waaiers gescheurd peloton beukend richting Heule trok. Het sputterend gaspedaal van de volgwagen kon hier dieper ingedrukt worden waarop een dankbare toerentalwijzer nog eens een erectie kreeg.
Verfrissende en zeer aangename rit waarvoor dank aan Joost en de collega’s kopmannen.
92 km aan 26 gem; 661 hoogtemeters!!!
herbeleef de rit en de kronkelende wegen op
GARMIN Martin http://connect.garmin.com/player/43661059
GARMIN Dirk http://connect.garmin.com/activity/43692025
Tot volgende zondag voor de oorlogsrit!
Red Philippe
De Streuvelsvijanden zaten met zijn drieën broederlijk aan de inschrijvingstafel vol verwachting uitkijkend naar een 4de man. En Petit comité moest dan nog beslist worden of het manillen zou worden of rondjes rijden rond de Heulse kerktoren.
Opgemerkte rentree overigens als sportdirecteur van een nog altijd messscherpe kampioen. De geruchten over een liederlijk leven à la Tom Boonen blijken alvast geen lichamelijke sporen te hebben nagelaten. Of hij conditioneel nog up to date is,kon evenwel niet achterhaald worden.
Parcoursbouwer van dienst was niemand minder dan Joost waarvan gefluisterd wordt dat hij vaak in het zwart rijdt. Ook een oude nieuwe bekende gast aan de start, nl. de stijlrijke Jean-Pierre.
De karavaan trok zich om 7u33 op gang en raapte in extremis nog klassementskoploper Rambo op. Don Felipe werd vanmorgen verwacht op het Koninklijk Paleis maar kon rekenen op clementie om zijn kansen op de tricolore trui niet in het gedrang te laten brengen. Een blik op de klassering leert overigens dat dit één van de spannendste kampioenschappen wordt van het laatste decennium. Het dreigt secondenwerk te worden tot aan de meet.
Het werd een rustige aanloop gekenmerkt door gekeuvel over de vaderlandse voetbalcompetitie. Zoals bekend werd de kopploeg van de streek bestolen op Lokeren en kreeg het kleine broertje het deksel op de neus van KV Mechelen. Het was een sportieve SB-PM evenwel niet aan te zien al viel het wel op dat hij zijn negatieve energie kwijt wou door gretig aan de zijde van Joost aan de kop te sleuren.
De SG kende even een zwak vestimentair moment en wou zich al in’t begin van de rit van ballast ontdoen. Het bekwam hem niet al te goed want in een mum van tijd verzeilde hij in een Schleckpositie. Een waakzame Jean-Pierre bracht Jacques terug in de voorste Contadoriaanse gelederen. Het regende inmiddels overjasjes in de bezemwagen gezien de temperatuur recht evenredig steeg met de toenemende hartfrequenties.
Het glooiend landschap werd gretig onder de wielen geschoven . De achterkant van de Tiegemberg deed dienst als vroege kuitenbreker en daarbij viel het op dat de nrs 1 en 2 van de klassering – Rambo en de Fondateur – mekaar van geen vin lostten. Het was aandoenlijk om zien hoe beiden zelfs bijna surplacten ten einde de sportdirecteur ook enig spektakel te bezorgen in de soms langgerekte staart van het peloton. Vooraan leek Tim de man in vorm gevolgd door Yvan de verschrikkelijke.
Een welkome bevoorrading voorzag de atleten van verse suikers en calorierijke frisdrank waarop het 2de ritgedeelte in een verhoogd tempo kon aangevat worden. Joost zorgde niet alleen voor een pittige etappe,ook de mooie vergezichten mochten er wezen en streelden het oog van een vooral volop genietende sportdirecteur.
De place to be van streekvoetbalhater Willy Naessens werd in ijltempo voorbijgefietst. Waarom Zuid-West-Vlaanderen sponsoren als het ook in de verre kempen kan?
De finale voltrok zich langs de boorden van de vaart waar een in 3 waaiers gescheurd peloton beukend richting Heule trok. Het sputterend gaspedaal van de volgwagen kon hier dieper ingedrukt worden waarop een dankbare toerentalwijzer nog eens een erectie kreeg.
Verfrissende en zeer aangename rit waarvoor dank aan Joost en de collega’s kopmannen.
92 km aan 26 gem; 661 hoogtemeters!!!
herbeleef de rit en de kronkelende wegen op
GARMIN Martin http://connect.garmin.com/player/43661059
GARMIN Dirk http://connect.garmin.com/activity/43692025
Tot volgende zondag voor de oorlogsrit!
Red Philippe
Verslag van de rit van 1 augustus, de Catsberg
De Streuvelsvrienden komen toe en beginnen luidop de aanwezige Tinekesvrienden te tellen : drie, vier, vijf . Ze hebben blijkbaar binnenpretjes en beginnen stilaan te hopen dat wij een fusie met hen zullen aanvragen , in plaats van omgekeerd.
Enkele minuten later zijn wij toch met een elftal . Alleen SV – Olé, olé gezangen bij de start na meer dan verdiend punt op Standard, Noch (echte) KVK supporters, noch Club supporters aan de start, Beide clans hebben last van een delirium tremens (=een bewustzijnsstoornis, die leidt tot verminderd besef van de omgeving, inclusief verminderde concentratie ). Nadat beide clans zich een stuk in hun kl…. Gedronken hebben is het misschien best dat ze niet aan de start zijn en dit om mogelijke ongevallen te vermijden. Toch dachten wij nog de kampioen in de verte te horen die waarschijnlijk stilaan huiswaarts aan het keren was. Waar is de trots van de kampioen , messcherp na zijn dieet maar blijkbaar met veel andere dingen bezig dan fietsen. Hij laat zijn neef Tim aan zijn lot over. Maar niet geklaagd, de starters zijn dus te meer gemotiveerd om er een prachtige rit van 110 km van te maken aan een aanvaardbaar gemiddelde van 26,6 km/u . De bestemming is Mont des Cats , net over de schreve. Sportbestuurder van dienst is Albert, de vader van onze reus. Die mens moet nog zijn eigen auto verslijten terwijl zijn zoon een superlange rit uitsteekt en de vergoeding in zijn zakken steekt.
Wij trekken richting het westen onder deskundige en ervaren leiding van de MM en de PM. Er staat behoorlijk wat wind en het is beuken. Sommigen stellen voor om in het terugkeren wat kop te doen wat maar matig geapprecieerd word,
Het is ook een heuvelachtige rit en op iedere helling , te beginnen met Zandvoorde, mag er gevlogen worden. Vliegers van dienst zijn Hans, Tim en Bjorn. Ook Hans zijn griet Martien vliegt nu en dan uit het peleton. Daarenboven houd ze ons met haar GPS (een rage aan het worden bij de Tinekes) perfect op de hoogte van de stijgingspercentages die variëren tussen de 6 en de 8 % met pieken tot 14 à 15 % . Die pieken situeren zich in de omgeving van de westvlaamse wijngaarden op de Monteberg en het laatste stukje klim van de Catsberg , klim buiten categorie. Die bereiken wij na de beklimming van de Rode en Zwarte Berg. Het is een nek aan nekrace op de top van de Catsberg tussen Hans, Wim en Bjorn. Tim is behoorlijk diep gegaan en moet wat bekomen van de gedane inspanning. Ook de anderen pauzeren even en Albert trakteert met wafels (wat over tijd volgens mijn gedacht) en fruitsapjes die hij van Geert gekregen heeft , waarvoor toch dank . Boven op de Catsberg genieten wij van een prachtig uitzicht. De meningen lopen sterk uiteen over wat wel en wat niet gezien wordt. Wij dalen af via Godewaertsvelde en rijden richting Reningelst om zo via de Palingbeek richting de Nonnenbossen te fietsen. Opschudding na het dwarsen van de weg Menen- Ieper ter hoogte van Bellewaerde waar kopman Geert een nieuwe weg gevonden heeft maar er door Willy attent opgemaakt word dat de volgwagen niet mee is. Die gelooft er niets van en geeft nog een duwtje meer. 500 meter verder moet hij toch zijn ongelijk inzien. Daarenboven is ook Rambo spoorloos maar wij zijn meer begaan met het lot van Albert en de rest van de wafels. Martien belt Philip op die blijkbaar al op de deathride in Bellewaerde zit. Ze belooft hem reanimatie als hij zo vlug mogelijk zijn plaats in het peleton weer inneemt. Na 10 minuten wachten duiken zowel Albert en Rambo in de verte op. Met de wind in ’t gat word er nu duchtig de pees opgelegd om de opgelopen achterstand in te halen. Rambo en Martien nemen een kortere weg naar huis , kwestie van die reanimatie. Maar Hans heeft ’t spel in de gaten en vergezeld de twee. De rest komt tegen de middag in Heule aan en haast zich naar vrouwlief, veel tijd voor den apero zal er niet zijn”
Willy de PenningMeester
Enkele minuten later zijn wij toch met een elftal . Alleen SV – Olé, olé gezangen bij de start na meer dan verdiend punt op Standard, Noch (echte) KVK supporters, noch Club supporters aan de start, Beide clans hebben last van een delirium tremens (=een bewustzijnsstoornis, die leidt tot verminderd besef van de omgeving, inclusief verminderde concentratie ). Nadat beide clans zich een stuk in hun kl…. Gedronken hebben is het misschien best dat ze niet aan de start zijn en dit om mogelijke ongevallen te vermijden. Toch dachten wij nog de kampioen in de verte te horen die waarschijnlijk stilaan huiswaarts aan het keren was. Waar is de trots van de kampioen , messcherp na zijn dieet maar blijkbaar met veel andere dingen bezig dan fietsen. Hij laat zijn neef Tim aan zijn lot over. Maar niet geklaagd, de starters zijn dus te meer gemotiveerd om er een prachtige rit van 110 km van te maken aan een aanvaardbaar gemiddelde van 26,6 km/u . De bestemming is Mont des Cats , net over de schreve. Sportbestuurder van dienst is Albert, de vader van onze reus. Die mens moet nog zijn eigen auto verslijten terwijl zijn zoon een superlange rit uitsteekt en de vergoeding in zijn zakken steekt.
Wij trekken richting het westen onder deskundige en ervaren leiding van de MM en de PM. Er staat behoorlijk wat wind en het is beuken. Sommigen stellen voor om in het terugkeren wat kop te doen wat maar matig geapprecieerd word,
Het is ook een heuvelachtige rit en op iedere helling , te beginnen met Zandvoorde, mag er gevlogen worden. Vliegers van dienst zijn Hans, Tim en Bjorn. Ook Hans zijn griet Martien vliegt nu en dan uit het peleton. Daarenboven houd ze ons met haar GPS (een rage aan het worden bij de Tinekes) perfect op de hoogte van de stijgingspercentages die variëren tussen de 6 en de 8 % met pieken tot 14 à 15 % . Die pieken situeren zich in de omgeving van de westvlaamse wijngaarden op de Monteberg en het laatste stukje klim van de Catsberg , klim buiten categorie. Die bereiken wij na de beklimming van de Rode en Zwarte Berg. Het is een nek aan nekrace op de top van de Catsberg tussen Hans, Wim en Bjorn. Tim is behoorlijk diep gegaan en moet wat bekomen van de gedane inspanning. Ook de anderen pauzeren even en Albert trakteert met wafels (wat over tijd volgens mijn gedacht) en fruitsapjes die hij van Geert gekregen heeft , waarvoor toch dank . Boven op de Catsberg genieten wij van een prachtig uitzicht. De meningen lopen sterk uiteen over wat wel en wat niet gezien wordt. Wij dalen af via Godewaertsvelde en rijden richting Reningelst om zo via de Palingbeek richting de Nonnenbossen te fietsen. Opschudding na het dwarsen van de weg Menen- Ieper ter hoogte van Bellewaerde waar kopman Geert een nieuwe weg gevonden heeft maar er door Willy attent opgemaakt word dat de volgwagen niet mee is. Die gelooft er niets van en geeft nog een duwtje meer. 500 meter verder moet hij toch zijn ongelijk inzien. Daarenboven is ook Rambo spoorloos maar wij zijn meer begaan met het lot van Albert en de rest van de wafels. Martien belt Philip op die blijkbaar al op de deathride in Bellewaerde zit. Ze belooft hem reanimatie als hij zo vlug mogelijk zijn plaats in het peleton weer inneemt. Na 10 minuten wachten duiken zowel Albert en Rambo in de verte op. Met de wind in ’t gat word er nu duchtig de pees opgelegd om de opgelopen achterstand in te halen. Rambo en Martien nemen een kortere weg naar huis , kwestie van die reanimatie. Maar Hans heeft ’t spel in de gaten en vergezeld de twee. De rest komt tegen de middag in Heule aan en haast zich naar vrouwlief, veel tijd voor den apero zal er niet zijn”
Willy de PenningMeester
Verslag van de rit van 25 juli Carrefour de l'Arbre
Nerveuze bedoening aan de start deze morgen. De bandendruk wordt gecontroleerd, tubes gelost en vijzen bijgedraaid. De kasseiklassieker naar Carrefour de l’Arbre staat namelijk op het programma, een uitputtingsslag voor mens en machine. Een elftal aan de aftrap deze keer met niemand minder dan Keizer Tchmil, terug na 3 maand Oezbekistan, als sportdirecteur. Het blijft de ganse rit droog en op het einde krijgen we zelfs wat zon, ideaal fietsweer dus. We zijn pas 14 km ver als de Fondateur er in slaagt om zijn wiel in een put te mikken. Onder BMI druk loopt zijn band leeg en de MM en de sportdirecteur moeten een eerste keer aan de slag. Op de wagen van de Keizer staat verzorger en geen mecanicien en dat ondervinden we: Na 10’ panikeert ons bestuurslid Geert want hij krijgt de band niet meer op de velg. Het groot materiaal wordt opgeroepen, voor machtsmens Rambo een fluitje van een cent en we kunnen eindelijk verder. De eerste kasseistroken worden vlot verteerd en we voelen ons echte kasseifretters. Via Nechin en de buitenwijken van Templeuve snorren we via een blauwersbaantje La Douce binnen. Aan de oprit van de autosnelweg wil de Fondateur de richting Paris Champs Elysees volgen maar een gendarm stuurt hem vriendelijk maar kordaat terug, in Frankrijk zijn op zondag op de autostrade geen poids lourds toegelaten!! Pitstop aan het begin van de Carrefour de l’Arbre. Enkele dapperen wagen zich aan dit historisch monument maar keren nogal vlug terug. Alleen Kevin dokkert tot aan de café en terug. Net als in ’t echt ook hier materiaalpech: Guy heeft een leegloper en keert via het gras terug. Rijsttaartjes en cola, meer heeft een renner niet nodig zegt onze verzorger Luc en gelijk heeft hij. Met dank aan Luc vullen we onze koolhydratenreservoir aan en nemen een groepsfoto. We vatten de terugweg aan via een nieuw stukje in het parcours: een kasseistrook in het gekende Belgisch dorpje Marquain. Kevin doet aldaar een Schleckske en verliest zijn ketting in het gras. Net als in de Tour ook hier de nodige Fair-Play, de koers wordt geneutraliseerd en Kevin neemt zijn plaats op kop van het peloton weer in. De laatste kasseistroken in Blandain en Pecq worden verorberd en we ruiken het thuisfront. Rambo rijdt in ieder put en op ieder steentje en slaagt in zijn doel. Terwijl we met man en macht zijn band herstellen grabbelt hij in de taartendoos en slokt de resterende rijsttaartjes binnen….. We zien nog een splijtende demarrage van de Fondateur op de brug van de E17 en moe maar zeer voldaan bollen we Heule binnen. Prachtige rit, iedereen content, de afwezigen hadden weer ongelijk. 90 km aan 28 gem. zie de volgweg op de kaart van GARMIN http://connect.garmin.com/player/41774357
President
President
Verslag van de rit van 18 juli 2010
Het zat er aan te komen: we worden outnumberd door de Streuvelsvrienden. Wellicht een tijdrit op het programma van onze voltalliger branchecollega’s want zij vertrekken druppelsgewijs. Slechts 8 Tinekesvrienden aan de start van deze rit. Verlof, weekend en festiviteiten allerhande zijn de verontschuldigingen van de dag. Het merendeel van de dappere aanwezigen zagen nochtans ook maar in de kleine uurtjes hun bed en sommigen dronken een “ketel bier”, zeggen ze toch zelf. Iedere starter verdient een eervolle vermelding en wordt dan ook in het verslag vermeld. Onder de afwezigen de top van het klassement en RAMBO en de FONDATEUR rukken dan ook op naar de eerste plaatsen van het klassement! De zon laat ons geen seconde in de steek, net als een nijdige westenwind waarvan het lijkt dat hij constant tegen zit. Onder leiding van de bekwame kopmannen GERD en KEVIN wenden we de steven richting Esen bij Diksmuide. Kevin heeft een rit ineengeknutseld naar de kasseien van de Steenstraat alginder en de gegevens op zijn GARMIN gezet. Verkeerd of verloren rijden is dus onmogelijk. Een tip voor de PM en MM. Na een eerste oponthoud voor de ratelbak van Rambo verstoort een krachtterm van de PRESIDENT de landelijke Oekense rust. Een steen in een bocht heeft zijn band doorboord. Gelukkig is de ploegmecanicien FRANKY nabij en het euvel wordt in een recordtempo verholpen. Via prachtige wegen die we nooit eerder aandeden slingeren we ons rond Oostnieuwkerke en de Stadenberg waar we genieten van een 180° panorama tot aan de kust. De Steenstraat krijgen we in twee porties geserveerd: een eerste lang stuk bergop en tegen wind. Berelastig en alleen de President kan het wiel van een ontketende en in bloedvorm verkerende Kevin houden. De rest dokkert achterna al was het een Pyreneëenbergrit. Na een recupererend landelijk asfaltstukje volgt het tweede deel: bergaf en met de wind vanachter: gesneden brood voor de grute plateau van de President. We snakken naar de Pitstop en die komt er op een idyllisch plaatsje: de Couchezmolen in Zarren, de hoogste molen van ons vaderland. Sportdirecteur PANTANI trakteert met wafels en fruitsap waarvoor dank. De kettingen rond de wieken doen de fantasie van Rambo op hol slaan, zijn dagdroom is niet voor publicatie vatbaar. We keren terug via de Keuneleute in West-Rozebeke, dit is één lange roetsjbaan en het sein voor een stukje vrij tempo. In de speedgroep merken we TIM op, net terug van concentratiekamp in Tjechië, zonder voedselvergifting weliswaar. Net na Beitem raken we vernesteld in een massale gezinsfietstocht. Miljaarde , kunnen die gasten niet gewoon thuis blijven en naar den Delhaize gaan op zondagmorgen net als alle andere mensen. Pantani raakt er niet over en we spelen bijna onze ploegleiding kwijt. Gerd neemt het goeie initiatief en kan de volgwagen terug opvissen. We vliegen langs de Gullegemse watertoren en in de afdaling duwt onze zwaartekrachtspecialist de Fondateur nog eens op de gaspedaal. Aan 50/u suizen we moe maar voldaan Heule binnen. Megamooie tocht, alle lof voor de architect van dit kunststukje. 93km aan 29,1 gem. herbeleef de rit op de website van Garmin: http://connect.garmin.com/player/41156342
President
President
Verslag van de rit van 11 juli 2010
In thermometerhut Ten Koetshuize wordt er 22° gemeten aan de start van deze Alpenrit. Uitzonderlijke klimatologische omstandigheden voor de 14 fietsers en sportdirecteur Bjorn. Parcoursbouwer Geert Sioen neemt de kop samen met de PM en gezwind rijden we richting Vlaamse Ardennen. Eerste en laatste incident van de dag kraakt aan km 10 door Radio Tour: de MM verliest zijn zakske en moet op zijn stappen terugkeren om het verfrommeld ding op te rapen. De voering is gescheurd en Geert moet verder zonder zakske, komt dat tegen! Aan de einder doemen de eerste kuitenbrekers op. De Korte Keer is spek voor de bek van onze Marmotteboys Ringo en Kevin. De rest klautert naar godvrucht en vermogen naar de top. We suizen door Maarkedal en genieten met volle teugen van het prachtige natuurschoon. Na Etikhove grijnst de Ladeuze ons toe. De zweetdruppels plenzen in het rond en buiten adem hergroeperen we op het hoogste punt waar we een weerpraatje slaan met collega wielerterroristen. Een korte afdaling brengt ons naar Volkegem waar als plat de resistance de Wolvenberg wordt geserveerd. Een primeur in de rijke geschiedenis van deze club. Liefst 19% steil en 800m lang is dit gedrocht. Guy neemt een lange aanloop en vliegt in één beweging naar boven. Tijd voor een pauze en die nemen we in het liefelijke Ename waar ze voor ons zelfs tuinmeubelen en een volle frigo hebben klaargezet. De president heeft goesting in een Ename maar kan zich bedwingen en verorbert in de plaats een Aquarius en een wafel aangeboden door Bjorn waarvoor dank. Na deze gezellige lommerrijke stop vatten we de vlakke terugweg aan. De wind is opgekomen en een nieuw blik kopmannen wordt opengetrokken. Oa Kevin, Gerd en Pantani rijden een heel verstandig tempo. Langs het kanaal wordt de gashendel nog eens opengedraaid, Gerd regelt de spurt voor Ringo, President, Kevin en Pantani. Enig minpuntje in deze schitterende rit is de onnodige woordenwisseling in de laatste km tussen een gevoelige Rambo en de PM. Er mag al eens gezeverd worden nietwaar? Alle lof voor regisseur Geert Sioen, heel mooie rit , iedereen heeft zich geamuseerd. 92km aan 26 gem.
Aan de aankomst is er een wijkfeest olv Willy de coiffeur. Het moment om de geteisterde vochtreserves aan te vullen maar als Willy zijn accordeon bovenhaalt kunnen we niet rap genoeg het zadel bestijgen.
Garmindata op http://connect.garmin.com/player/40009246
President
Aan de aankomst is er een wijkfeest olv Willy de coiffeur. Het moment om de geteisterde vochtreserves aan te vullen maar als Willy zijn accordeon bovenhaalt kunnen we niet rap genoeg het zadel bestijgen.
Garmindata op http://connect.garmin.com/player/40009246
President
Verslag van de rit van 4 juli 2010
13 fietsers en sportdirecteur Raymundo Rumsas aan de aftrap van deze moeder van alle rally’s: de klassieker Stasegem-Montreuil s/bois. Aan het lokaal opvallend veel streuvelsvrienden, het lijkt erop dat zij meer stripfiguren aan de start zullen brengen dan wij maar op de valreep dagen de Voskes nog op en blijven wij de grootste. Geen kampioen en geen keizer aan de start. Luc Tchmil blijkt last te hebben van een insektebeet aan de linkeronderbil. Het zespotig ongewerveld mormel in kwestie is aan de beterhand maar verkeert nog in shock. Wel aan de start de gehavende Ivan met een verband rond het linkeronderbeen. (De PM wil ook zo’n verband want Ivan vliegt de hellingen op.) We wenden de steven naar Stasegem waar de PM triomfantelijk van de inschrijving terugkeert met een aantal bierbons. De PM en de President nemen de leiding en zorgen voor een sportief doch verstandig tempo. Er wordt gezellig gekeuveld oa over de prachtprestatie van onze jongens Kevin, Ringo en David in de Alpenklassieker La Marmotte. Alleen de wagen van Ringo liet het afweten. Aan de splitsing thv Mont St-Aubert kiest iedereen voor de 95km en gelijk hebben ze. Het natuurschoon dat volgt maakt indruk op iedereen, we genieten met volle teugen, ook dank zij de stralende Laura en het ideaal fietsweer. Op de voorlaatste helling voor de bevoorrading worden de teugels losgelaten en stormen de tempobeulen naar voor. Er vormt zich een selecte kopgroep met Hans, Tim, Pantani, Ivan en de President. Hans klopt op zijn Petachi’s de medevluchters in de spurt bergop. Een mooie bevoorrading met energiedrank en repen à volonté en een gescheiden afvalverwerking waar streng wordt op toegezien. De terugweg loopt vlot tot langs het kanaal waar Tim, Pantani en Ivan het hazenpad kiezen. We zien ze niet meer terug net als onze sportbestuurder Rumsas die niet mag volgen op het jaagpad en bij het ter perse gaan nog altijd vermist is. MM Geert verkeert in opperste paniek want hij is zijn verantwoordelijkheden kwijt. We bollen met 10 man Stasegem binnen waar de PM en de President beslag leggen op de bierbons. Wat een ontgoocheling als blijkt dat de bons niet gelden voor bier maar voor een worstebroodje!!!! Ze moeten hun kleutergeld tope skarten voor aan een Ename te geraken. Conclusie: prachtrit, iedereen tevreden, sportief een collectief sterke prestatie 112 km aan 27,7 gem (!) en 861 hoogtemeters. Garmin http://connect.garmin.com/player/39318413
Abonneren op:
Posts (Atom)