Verslag van de rit van 12 september 2010
Deze rit zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als één der uniekste in zijn soort. U leest en voelt het goed aan: de afwezigen had overschot van ongelijk.
Iedereen had die morgen hetzelfde gevoel: de regen viel met bakken uit de hemel en het donkere decor was niet bepaald een uitnodiging om er tegen aan te gaan. Vandaar dat er sowieso mocht besloten worden dat alleen het kruim van het kruim hier aan de start zou komen. En ze waren er: Filip, Marc, Björn, Tim, Yvan en ene Luc waarover straks meer…
Ook de materiaalmeester was er, enerzijds zoals reglementair verplicht in de clubkleuren maar anderzijds zonder fiets en als lid van de raad van bestuur, noblesse oblige, met een dikke BMW. De havannasigaar had hij vanwege het vroege uur achterwege gelaten.
Wie er ook was, was de plichtbewuste sportbestuurder van dienst, Ringo, geflankeerd door een mooi manneke genaamd Maithy die bleek zijn zoon te zijn Iedereen had onmiddellijk dezelfde conclusie getrokken: als dit mooi manneke zo goed op zijn ouders trekt, moet hij wel een heel mooie moeder hebben. We kijken alvast uit naar haar komst op het eindejaarsetentje! Ondertussen bleef het water gieten en de twijfels om te vertrekken groeiden. Ook Ringo zat met een probleem want hij had een arsenaal broodjes met gehakt gesmeerd (wat een toewijding…) en nu bleek er hoop en al enkele mensen aan de start. In de beste traditie van de Tinekesvrienden werden algauw de zwakke punten (veel regen) in een strategisch beleidsplan gekoppeld aan de ‘opportunities’, met name de aanwezigheid van een hoop pistolets. Ter plaatse werd beslist om een gastronomische maaltijd te organiseren en werd begin gemaakt van een mise-en-place: lees werden tafels en stoelen klaargezet en deden we ons tegoed aan de pistolets maar ook aan de koffie en de isostar, allemaal aangereikt door master hobbykok Ringo. Voor Filip ging een jarenlange droom in vervulling: kampioen worden door pistolets te eten! De broodjes met een uitstekende cuisson, normaal voor 20 man, gingen vlot binnen en ondertussen kwam ook een lid van de Streuvelsvrienden , met name Luc, toe op een ogenblik dat zijn twee andere collega’s reeds vertrokken waren.
Luc is nu niet bepaalde de kwaadste: als er pistolets over zijn, wil hij gerust helpen aan het opruimen daarvan en zo kwamen we tot een historisch feit: de Tinekesvrienden en de Streuvelsvrienden gezellig samen aan de ontbijttafel.
Zoals gewoonlijk waren de gesprekken van een hoog cultureel niveau: de Heulse kermis, de ramadan, de leuke ontspannende activiteiten binnen onze schoolinternaten, …. kortom alles kwam aan bod terwijl de broodjes al dan niet met mosterd gretige afnemers vonden.
Ondertussen had iedereen in de smiezen dat het gestopt was met regenen en werd beslist om toch nog op pad te gaan.
Onder de zeer deskundige leiding van Yvan en Luc werd, alweer voor het eerst in de geschiedenis, een gezamenlijke rit georganiseerd onder leiding van de twee verenigingen die elkaar in normale omstandigheden naar het leven staan.
Meer nog: terwijl we ons vizier richtten op de regio Moorslede-Passendale werden door de twee leiders in alle discretie de eerste gesprekken over fusie gevoerd. Daar waar de meesten voor het ogenblik in de media berichten lezen over splitsing, werd hier dus gewerkt aan de omgekeerde beweging. Normaal wordt er binnen de perswereld hierover niets verspreid maar toch willen wij u in dit verband het volgende meegeven: de fusiegesprekken verliepen heel positief maar de onverwacht grote kassen zwart geld bij de Streuvelsvrienden zouden een ernstig probleem kunnen vormen. Verbranden zoals onze confrater Vandenbroucke lukt niet want het is allemaal klein geld en verder wordt gevreesd dat Jacques Fieux zich hier zal ontpoppen tot de plaatselijke ‘monsieur non’. Indien deze gesprekken op een dood spoor zouden eindigen, werd en petit comité beslist om ook hier een olijk duo aan te stellen om eventueel de gesprekken opnieuw op gang te trekken. Iedereen was akkoord dat er voor een olijk vrolijk duo geen betere personen konden gevonden worden dan Marc en Filip. Bij het ter perse gaan, is nog niet geweten of ze deze opdracht ook aanvaard hebben.
Door de drukke gesprekken zouden we haast vergeten dat er werd gereden en we kunnen u verzekeren: er werd gereden. Daar waar Marc er vooraf vrij gerust in was; hij had namelijk een vlakke rit aangekondigd, werd er in de plaats door Yvan en Luc voor geopteerd om een parcours op te zoeken waarin nogal wat hellingen lagen. Als je dan nog weet dat we 60 kilometer gereden hebben aan een gemiddelde van 27.8 per uur, weet je ook dat we nog andere dingen gedaan hebben dan onderhandeld.
Eens in Heule aangekomen, was het de afspraak dat we nog iets zouden degusteren in de Kameleon: prachtig idee en prachtig initiatief ware het niet van één detail: de Kameleon was gesloten. Vandaar dat onze steven gericht werd naar de feesttent waar we vriendelijk ontvangen werden door leden van het plaatselijk feestcomité. Voor hen was het immers een grote eer om de crème de la crème van Heulse sportievelingen over de houten vloer te krijgen.
Het moet nog gezegd dat een aantal mensen een speciale vermelding verdienen: dat zijn de mensen van Heule die ondanks het feit dat ze reeds ‘moesten’ bepaalde sociale verplichtingen nakomen, lees hier als ‘ op Heule Kermesse al veel pinten gedronken hadden’, toch aanwezig waren voor een grootse sportieve prestatie. Hieraan kan het bestuur nog een poepje ruiken want er rijzen sterke twijfels over de waterbestendigheid van ons bestuur: een voorzitter die bij het miste spatje in de zon gaat liggen in Lanzarote, een materiaalmeester die enkel zijn auto neemt als het regent,een penningmeester die een nieuwe fiets gekocht heeft die niet aan vochtigheid mag worden blootgesteld…..er zal een hartig woordje gesproken worden op de eerstvolgende algemene vergadering.
Daarnaast nog één slotbedenking: als je weet dat deze moedige mensen slechts 10 punten kregen voor het aanwezig zijn, vinden wij dat de deelnemers die naast hun aanwezigheid op Heule Kermis dan ook nog eens de moed hebben om door wind en regen te rijden, recht hebben op een veel hogere bonus. Hoeveel laten wij in het midden: hierover kan het bestuur zelf een uitspraak ten gronde doen. Hopelijk regent het niet op de datum van de eerstvolgende vergadering want dan is het zeer de vraag of er een reglementair verplichte minimum aanwezigheid van 50% zal gehaald worden….
Ivan
Deze rit zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als één der uniekste in zijn soort. U leest en voelt het goed aan: de afwezigen had overschot van ongelijk.
Iedereen had die morgen hetzelfde gevoel: de regen viel met bakken uit de hemel en het donkere decor was niet bepaald een uitnodiging om er tegen aan te gaan. Vandaar dat er sowieso mocht besloten worden dat alleen het kruim van het kruim hier aan de start zou komen. En ze waren er: Filip, Marc, Björn, Tim, Yvan en ene Luc waarover straks meer…
Ook de materiaalmeester was er, enerzijds zoals reglementair verplicht in de clubkleuren maar anderzijds zonder fiets en als lid van de raad van bestuur, noblesse oblige, met een dikke BMW. De havannasigaar had hij vanwege het vroege uur achterwege gelaten.
Wie er ook was, was de plichtbewuste sportbestuurder van dienst, Ringo, geflankeerd door een mooi manneke genaamd Maithy die bleek zijn zoon te zijn Iedereen had onmiddellijk dezelfde conclusie getrokken: als dit mooi manneke zo goed op zijn ouders trekt, moet hij wel een heel mooie moeder hebben. We kijken alvast uit naar haar komst op het eindejaarsetentje! Ondertussen bleef het water gieten en de twijfels om te vertrekken groeiden. Ook Ringo zat met een probleem want hij had een arsenaal broodjes met gehakt gesmeerd (wat een toewijding…) en nu bleek er hoop en al enkele mensen aan de start. In de beste traditie van de Tinekesvrienden werden algauw de zwakke punten (veel regen) in een strategisch beleidsplan gekoppeld aan de ‘opportunities’, met name de aanwezigheid van een hoop pistolets. Ter plaatse werd beslist om een gastronomische maaltijd te organiseren en werd begin gemaakt van een mise-en-place: lees werden tafels en stoelen klaargezet en deden we ons tegoed aan de pistolets maar ook aan de koffie en de isostar, allemaal aangereikt door master hobbykok Ringo. Voor Filip ging een jarenlange droom in vervulling: kampioen worden door pistolets te eten! De broodjes met een uitstekende cuisson, normaal voor 20 man, gingen vlot binnen en ondertussen kwam ook een lid van de Streuvelsvrienden , met name Luc, toe op een ogenblik dat zijn twee andere collega’s reeds vertrokken waren.
Luc is nu niet bepaalde de kwaadste: als er pistolets over zijn, wil hij gerust helpen aan het opruimen daarvan en zo kwamen we tot een historisch feit: de Tinekesvrienden en de Streuvelsvrienden gezellig samen aan de ontbijttafel.
Zoals gewoonlijk waren de gesprekken van een hoog cultureel niveau: de Heulse kermis, de ramadan, de leuke ontspannende activiteiten binnen onze schoolinternaten, …. kortom alles kwam aan bod terwijl de broodjes al dan niet met mosterd gretige afnemers vonden.
Ondertussen had iedereen in de smiezen dat het gestopt was met regenen en werd beslist om toch nog op pad te gaan.
Onder de zeer deskundige leiding van Yvan en Luc werd, alweer voor het eerst in de geschiedenis, een gezamenlijke rit georganiseerd onder leiding van de twee verenigingen die elkaar in normale omstandigheden naar het leven staan.
Meer nog: terwijl we ons vizier richtten op de regio Moorslede-Passendale werden door de twee leiders in alle discretie de eerste gesprekken over fusie gevoerd. Daar waar de meesten voor het ogenblik in de media berichten lezen over splitsing, werd hier dus gewerkt aan de omgekeerde beweging. Normaal wordt er binnen de perswereld hierover niets verspreid maar toch willen wij u in dit verband het volgende meegeven: de fusiegesprekken verliepen heel positief maar de onverwacht grote kassen zwart geld bij de Streuvelsvrienden zouden een ernstig probleem kunnen vormen. Verbranden zoals onze confrater Vandenbroucke lukt niet want het is allemaal klein geld en verder wordt gevreesd dat Jacques Fieux zich hier zal ontpoppen tot de plaatselijke ‘monsieur non’. Indien deze gesprekken op een dood spoor zouden eindigen, werd en petit comité beslist om ook hier een olijk duo aan te stellen om eventueel de gesprekken opnieuw op gang te trekken. Iedereen was akkoord dat er voor een olijk vrolijk duo geen betere personen konden gevonden worden dan Marc en Filip. Bij het ter perse gaan, is nog niet geweten of ze deze opdracht ook aanvaard hebben.
Door de drukke gesprekken zouden we haast vergeten dat er werd gereden en we kunnen u verzekeren: er werd gereden. Daar waar Marc er vooraf vrij gerust in was; hij had namelijk een vlakke rit aangekondigd, werd er in de plaats door Yvan en Luc voor geopteerd om een parcours op te zoeken waarin nogal wat hellingen lagen. Als je dan nog weet dat we 60 kilometer gereden hebben aan een gemiddelde van 27.8 per uur, weet je ook dat we nog andere dingen gedaan hebben dan onderhandeld.
Eens in Heule aangekomen, was het de afspraak dat we nog iets zouden degusteren in de Kameleon: prachtig idee en prachtig initiatief ware het niet van één detail: de Kameleon was gesloten. Vandaar dat onze steven gericht werd naar de feesttent waar we vriendelijk ontvangen werden door leden van het plaatselijk feestcomité. Voor hen was het immers een grote eer om de crème de la crème van Heulse sportievelingen over de houten vloer te krijgen.
Het moet nog gezegd dat een aantal mensen een speciale vermelding verdienen: dat zijn de mensen van Heule die ondanks het feit dat ze reeds ‘moesten’ bepaalde sociale verplichtingen nakomen, lees hier als ‘ op Heule Kermesse al veel pinten gedronken hadden’, toch aanwezig waren voor een grootse sportieve prestatie. Hieraan kan het bestuur nog een poepje ruiken want er rijzen sterke twijfels over de waterbestendigheid van ons bestuur: een voorzitter die bij het miste spatje in de zon gaat liggen in Lanzarote, een materiaalmeester die enkel zijn auto neemt als het regent,een penningmeester die een nieuwe fiets gekocht heeft die niet aan vochtigheid mag worden blootgesteld…..er zal een hartig woordje gesproken worden op de eerstvolgende algemene vergadering.
Daarnaast nog één slotbedenking: als je weet dat deze moedige mensen slechts 10 punten kregen voor het aanwezig zijn, vinden wij dat de deelnemers die naast hun aanwezigheid op Heule Kermis dan ook nog eens de moed hebben om door wind en regen te rijden, recht hebben op een veel hogere bonus. Hoeveel laten wij in het midden: hierover kan het bestuur zelf een uitspraak ten gronde doen. Hopelijk regent het niet op de datum van de eerstvolgende vergadering want dan is het zeer de vraag of er een reglementair verplichte minimum aanwezigheid van 50% zal gehaald worden….
Ivan
Verslag van de rit van 5 september 2010. Rally Kuurne
Grote opkomst deze morgen voor de Kuurnse St-Pietersrally. Terug aan de start na lang weggeweest Bernard , niet op het carbonnen ros maar aan het stuur van de volgwagen. Bernard heeft taart mee voor 20 man en ziet met lede ogen hoe het peleton gestaag groeit. Op de valreep sijpelen nog de Fondateur en Gerd binnen wat de teller op 21 brengt. Onmiddellijk doen enkele noodscenarios de ronde zoals de grootste BMI valt af of een taartendans ipv stoelendans maar tijd zal raad brengen. Blikvangers aan de start zijn 2 fonkelnagelnieuwe vehikels: Dirk met een Cervelo en Guy met een BMC waaruit SG Jacques besluit dat zijn Madone al gedemodeerd is en dat het na 37km en een valpartij al tijd is voor een nieuwe bolide. Enige afwezige uit de top 10 is PM Willy die van het podium dondert. MM Geert kent dan ook één van zijn gloriedagen want hij mag de functie van penningmeester combineren met deze van materiaalmeester. Grijnzend komt hij terug van de inschrijving: niet alleen is hij erin geslaagd het voordelige Leiedal tarief minder dan 1m20 te bekomen, ze hebben hem nog een extra doos wafels meegegeven omdat hij hen wijsgemaakt heeft dat hij kruimeltjes moet strooien onderweg om zijn baan terug te vinden. MM blijft de lakens uitdelen en duidt kordaat de kopmannen aan: Kevin en Ringo zijn de gelukkigen en het moet gezegd: ze doen dit perfect. Het wijs bestuur heeft geopteerd voor de 65 km omdat de zondagse apero ook één van de doelstellingen is, zoniet de bijzonderste. De rit verloopt onder een stralend zonnetje en over prachtige landelijke wegen. Slechts één incident onderweg : Ivan kent een leegloper. Sportdirecteur Bernard laat zijn motor draaien tijdens de herstelling maar krijgt de dwingende wenk van de President aan Kyoto te denken. Zijn repliek: ik dacht dat het niet lang zou duren…..Onze pauze nemen we als eigenzinnige club ver van het plebs en gepeupel ergens midden de velden en varkenskoten. Rambo verdringt zich rond de taartendoos en slaagt er als eerst in een lekker stuk rijsttaart te bemachtigen. Bernard offert zich op en stelt zich content met een wafel. Nog beter: hij doet afstand van zijn kmvergoeding. Wat een klasbak, bedankt Bernard. We verwachten je volgend jaar terug op de fiets. Talk of the club tijdens de pitsstop is de teloorgang van de kampioen, opnieuw afwezig. Radio Tour weet uit goeie bron dat zijn echtgenote wat Quality Time gevraagd heeft. Volgens Philippe is dit de liefde bedrijven omgord met de sjaal van de VK! De terugweg verloopt snedig en vlot en ter hoogte van Lendeleute laten we de rally voor wat hij is en wenden de steven richting homebase en de apero. De kopmannen drijven het tempo vanaf Sente gestaag op en we krijgen nog een zinderende finale. Al vlug wijst de teller 44km/u. Nog nooit gezien: zelfs de MM draait zijne gruute plateau, net een Vlaamse Reus op zevenmijlslaarzen. Met de wind op de zijkant valt de groep in waaiers uiteen en druppelsgewijs en buiten adem komen we toe aan het lokaal. Mooi parcours aan een verstandig tempo: 74 km aan 27,7 gem, 270hm. Herbeleef de rit op url: http://connect.garmin.com/player/47808599
Verslag van de rit van 29 augustus 2010 La Houppe
Toch 16 moedige tinekesvrienden en sportdirecteur Raymond aan de start van de deze klauterklassieker. Fris weer, slechts 12° en we zien enkele mouwkes en zelfs schoenovertrekken aan de start. Geert Sioen is de parcoursbouwer van de dag en samen met Joost neemt hij het commando richting Ronse en omstreken. Er moet een eerste maal van de geijkte weg worden afgeweken aan de voet van de Keiberg in Knokke-Zwevegem. Op de N8 wordt een derde vak bijgelegd en bij gebrek aan crosstubes opteert Geert voor de grote weg richting Moen. Langs de Kluisberg glijden we naar Ronse waar een eerste kuitenbijter wordt geserveerd: de Maquisstraat , beter bekend als de BZN, de berg zonder naam. 2 nepen van 12% laten de asem breken en de alcohol van het bachanaal de avond ervoor verdampen. Ringo heeft toch al één been van de Marmotte teruggevonden en fladdert naar boven gevolgd door een elitegroepje. De hellingen worden nu in een strak tempo na elkaar geserveerd en de GARMIN heeft moeite om het aantal hoogtemeters tijdig te registreren. Le Côte d’Ellezelles , beslissend in de ENECO tour, en La Houppe zijn les pieces de resistance. Gerd , die de eerste klimmekes aan zich voorbij liet gaan wegens een zwaar nachtje , triomfeert op La Houppe. Op alle klauterpartijen zien we ook een opvallend gretige Ivan. Chapeau ook aan de rest van de bende die vlot de hellingen verteren. Pitstop op het hoogste punt van de rit, kwestie van er een hoogtestage van te maken. Sportdirecteur Raymundo heeft wat tactische raad voor Youngster Tim. Blijkt dat deze continu links rijdt omdat hij voortdurend naar het scherm van zijn splinternagelnieuwe Garmin tuurt. Een verdwaalde gastrenner neemt ons aan een sportief tempo op sleeptouw in de afdaling en 16 groenhemden slingeren in indianenpas naar beneden, we voelen ons als in een klassieker. 2de improvisatie van de dag want het is Koekamerkermis. De lokale omleiding leidt ons over onbegane paden terug naar het officieel parcours. Tijd voor een nieuw blik kopmannen want de forse tegenwind beukt continu op ons in. Pantani en Bjorn doen dit schitterend, ze zorgen voor een verstandig en regelmatig tempo zodat niemand in de problemen komt. 2 lekke banden op korte tijd tussen Kerkhove en Tiegem. Tim en de President himself zijn de slachtoffers. Raymond heeft de tijd niet om uit zijn wagen te komen met de reservewielen want ondertussen heeft Rambo met zijn tanden al de buitenband van de velg getrokken. Dank zij de virtuele maillot jaune wordt het oponthoud tot een minimum beperkt, proficiat en dank. De finale gaat traditioneel door langs het kanaal van Stasegem. Slechts 3 mannen voelen zich nog geroepen om de gashendel nog eens open te draaien. Ringo vlamt aan 41/u tegen de wind in , gesteund door Tim en de President, beiden krijgen vleugels door hun nieuwe binnenbanden. De veurzitter krijgt enorme dorst na deze prestatie en moet worden gelaafd door de MM, een werk van barmhartigheid en een bewijs van de solidariteit binnen bpost over de units heen! Moe maar gelukkig bereiken we Heule. Prachtige rit waarvoor dank aan Geert Sioen. Sportief heel sterke collectieve prestatie. 99 km aan 26,2 gem, liefst 732 hoogtemeters!!!
Zie het parcours op garmin : http://connect.garmin.com/player/46619968
President
Zie het parcours op garmin : http://connect.garmin.com/player/46619968
President
Verslag van de Merlijntjerit 220810
Maar liefst 20 strijdlustigen aan de start van de Merlijntjesrit. De kampioen was nog eens uit de doden verrezen en doet nu een ambitieuze gooi naar een plaats in de top 20.Een voor de gelegenheid Dirkloze en jarige Petra maakte als eerste haar opwachting. De jaren hebben duidelijk geen vat op haar gedrevenheid en uiterlijk of was het het smachten naar de atletische Tinekesvriendkussen die haar de energie hiervoor leverde? Wim maakte fier zijn opwachting in een onvervalste gele Pantanitrui om de onsterfelijkheid van zijn idool te beklemtonen. Een overgelukkige voorzitter verkondigde fier dat zijn TV-toestel al 10u op teletekst p 505 staat te knipperen : Anderlecht viel de eer te beurt eens naast KVK aan de leiding te mogen pronken! Leider Rambo verscheen zoals altijd klokvast aan Ten Koetshuize met de reeds half verdoofde oppergaai in zijn achterzak en de SG ten slotte liet de allergrootste nog eens aanrukken omdat de wolken niet al te katholiek naar beneden leken te lonken.'t Is ver gekomen dat de allergrootste vaderlandse wielertrots enkel nog mag aantreden als het geen weer lijkt te zullen worden om er een hond door te jagen.
Sportdirecteur David maande zijn troepen aan de wielen in beweging te zetten toen die duivelse Streuvelsvijanden ons als onvervalste cyclocrossers rechts passeerden. De SB-PM mankeerde niet en drukte de knop van zijn Garmin 705 in om vervolgens op automatische piloot en met de benen van kompaan Geert de rit vol te rijden. Wat een hoogtechnologisch aangedreven wielerclub! Willy beweerde nochtans reeds om 3u uit zijn slaap te zijn gerukt na een nachtmerrie over dienst weigerende batterijen. Insiders daarentegen meenden te weten dat de reden eerder een overdosis Irish Coffee was, letterlijk en figuurlijk geschonken door zijn echtgenote.
De overgangsrit kende een rustig verloop en daar was de kampioen allerminst rouwig om. De KVK - , Bo Braemfanclubsuccessen , fietsloze weekends en slaaptekort hebben zijn conditie enigszins ondermijnd en het was voor hem dan ook harken om niet in de bezemwagen te verzeilen. Het woord plooien staat evenwel niet in zijn woordenboek of zou het de kampioenentrui om schouders zijn die voor de nodige adrenaline zorgt?
Halfweg in Wontergem ,aan de boorden van de Zeverenbeek (toeval of niet?) ,werd halt gehouden voor de bevoorrading door David en de pralines van de jarige Petra , waarvoor dank! Pantani werd voor de gelegenheid in 't geel vereeuwigd op de gevoelige plaat terwijl het peloton collectief eer betoonde aan het bronzen beeld van oerflandrien Lucien Buysse, winnaar van de langste Tour ooit, die van 1926. Alleen gepensioneerde Willy herinnert zich ieder detail van deze glansrijke overwinning nog. Ringo viel de twijfelachtige eer te beurt lek te rijden maar mecanicien Franky zorgde er in een mum van tijd voor dat de MM met het schaamrood op de wangen werkloos mocht toekijken. Petra maakte van het oponthoud gebruik om haar verjaardagscadeau van zijn verpakking te ontdoen. De condoomverpakking bleek evenwel nogal onwillig en Petra's smeekbede om hulp werd bij sommige hormonenboys verkeerdelijk geïnterpreteerd als een uitnodiging tot rollebollen tussen de maïskolven. Gelukkig kon de jarige na enig peuterwerk in extremis nog zelf de klus klaren.
De kampioen hing inmiddels al kreunend tussen zijn kader,dromend van boterhammen en een verse vochtbaxter in ons clublokaal 't Merlijntje.
De droom werd werkelijkheid en Johan verwende het peloton op kosten van de rijkgevulde clubkas op boterhammen met gehakt,mosterd en drank naar keuze.
De president sloot het spektakel af met ene oneliner die kan tellen : "KVK heeft al 11 punten voorsprongen op de Oostvlamingen uit Zulte : 5 nu en nog 6 van de toekomstige onderlinge duels".
Gelijk heeft hij!
Prachtige overgangsrit waarvoor dank aan Garminparcoursbouwer Willy!
72,50 km tegen een gemiddelde snelheid van 26,50.
Tot zondag!
Red Philip
herbeleef de rit op GARMIN URL http://connect.garmin.com/player/45609953
Sportdirecteur David maande zijn troepen aan de wielen in beweging te zetten toen die duivelse Streuvelsvijanden ons als onvervalste cyclocrossers rechts passeerden. De SB-PM mankeerde niet en drukte de knop van zijn Garmin 705 in om vervolgens op automatische piloot en met de benen van kompaan Geert de rit vol te rijden. Wat een hoogtechnologisch aangedreven wielerclub! Willy beweerde nochtans reeds om 3u uit zijn slaap te zijn gerukt na een nachtmerrie over dienst weigerende batterijen. Insiders daarentegen meenden te weten dat de reden eerder een overdosis Irish Coffee was, letterlijk en figuurlijk geschonken door zijn echtgenote.
De overgangsrit kende een rustig verloop en daar was de kampioen allerminst rouwig om. De KVK - , Bo Braemfanclubsuccessen , fietsloze weekends en slaaptekort hebben zijn conditie enigszins ondermijnd en het was voor hem dan ook harken om niet in de bezemwagen te verzeilen. Het woord plooien staat evenwel niet in zijn woordenboek of zou het de kampioenentrui om schouders zijn die voor de nodige adrenaline zorgt?
Halfweg in Wontergem ,aan de boorden van de Zeverenbeek (toeval of niet?) ,werd halt gehouden voor de bevoorrading door David en de pralines van de jarige Petra , waarvoor dank! Pantani werd voor de gelegenheid in 't geel vereeuwigd op de gevoelige plaat terwijl het peloton collectief eer betoonde aan het bronzen beeld van oerflandrien Lucien Buysse, winnaar van de langste Tour ooit, die van 1926. Alleen gepensioneerde Willy herinnert zich ieder detail van deze glansrijke overwinning nog. Ringo viel de twijfelachtige eer te beurt lek te rijden maar mecanicien Franky zorgde er in een mum van tijd voor dat de MM met het schaamrood op de wangen werkloos mocht toekijken. Petra maakte van het oponthoud gebruik om haar verjaardagscadeau van zijn verpakking te ontdoen. De condoomverpakking bleek evenwel nogal onwillig en Petra's smeekbede om hulp werd bij sommige hormonenboys verkeerdelijk geïnterpreteerd als een uitnodiging tot rollebollen tussen de maïskolven. Gelukkig kon de jarige na enig peuterwerk in extremis nog zelf de klus klaren.
De kampioen hing inmiddels al kreunend tussen zijn kader,dromend van boterhammen en een verse vochtbaxter in ons clublokaal 't Merlijntje.
De droom werd werkelijkheid en Johan verwende het peloton op kosten van de rijkgevulde clubkas op boterhammen met gehakt,mosterd en drank naar keuze.
De president sloot het spektakel af met ene oneliner die kan tellen : "KVK heeft al 11 punten voorsprongen op de Oostvlamingen uit Zulte : 5 nu en nog 6 van de toekomstige onderlinge duels".
Gelijk heeft hij!
Prachtige overgangsrit waarvoor dank aan Garminparcoursbouwer Willy!
72,50 km tegen een gemiddelde snelheid van 26,50.
Tot zondag!
Red Philip
herbeleef de rit op GARMIN URL http://connect.garmin.com/player/45609953
Abonneren op:
Posts (Atom)