Verslag van de rit naar Nieuwkerke op 20 juli 2025
Zondagmorgen 20 juli , net voor onze Belgische Feestdag, drong er zich een nieuwe
Tinekesrit op , dit keer naar de mooie , weidse landschappen in Heuvelland, met
keerpunt Nieuwkerke namelijk , onder deskundige leiding van “nieuwe baantjes –
coryfee” Marc.
De lucht kleurde grijs tot donkergrijs, de moderne webapps sloegen blijkbaar alle
richtingen uit, en veranderden elk moment hun voorspelling. Regen, geen regen,
plaatselijke buien, regen die geen neerslag wordt , neerslag die nooit regen is
geweest, enzovoort . Enfin, zo een gecompliceerde weersvoorspelling begint te
gelijken op een Babylonische spraakverwarring. Gelukkig is er slechts 1 echte
betrouwbare weersvoorspeller , namelijk ons formidabel Meteo Tineke die er nog
maar eens boenk op zat, dit reeds vanop D-5. Meteo Tineke komt zeker en vast in
aanmerking voor een gewaardeerd diploma eind dit jaar op onze
kampioenenviering..
Aan de start verscheen gelukkig terug onze Diederik, die ondanks de beloofde
aanwezigheid van Erna opnieuw de spijtige melding moest maken dat ons nieuw
veelbelovend lid opnieuw uitblonk in afwezigheid. Club-couturier Philippe blijft zo dus
nog minimaal 3 weken op zijn honger zitten om haar ongetwijfeld prachtige sportieve
taille te kunnen opmeten .
De eerste kilometers verliepen vlotjes, alsof we een geoliede en afgetrainde Tour de
France ploeg waren, met Tinekesvrienden die conditioneel gewijs in hoogconjunctuur
verkeren. Net toen de eet en drankpauze vervaarlijk dichtbij kwam , kregen we net
als vorige week spijtig genoeg bezoek van Murphy. Pssssssssst klonk het , niet van
een of andere windstoot maar van de achterband van Joost. Joost keek ernaar , niet
vermoedend dat hij de komende tien minuten de hoofdrol ging spelen in een “lekke
band theater” gelanceerd door onze voorzitter . Terwijl hij zijn handen zwart maakte,
grepen de rest van de Tinekesvrienden hun kans: Vlaamse Schlagers-Time !“ Smout,
wofvljès en spek” , “Joost is anders geaard” klonk het vals , maar enthousiast, terwijl
iemand “Liefde voor Muziek” volledig uit zijn context rukte. De donkere wolken
trokken lijkbleek weg uit plaatsvervangende schaamte. Joost begon intussen steeds
sneller zijn band te pompen om rapper van het jankende gekweel af te zijn. Is dit het
nieuwe instrument en voorbode voor de komende 3 weken zomerpauze ? Is het
enthousiasme hiervoor dermate groot dat er een spontaan spotify-feestje diende te
worden opgezet ? Blijkbaar wel. Alsof er in de komende 3 weken enkel cocktails en
tequila’s zullen gedronken worden aan een of andere hete, zonnige party pool ? Laat
ons gewoon stellen dat Vlaamse schlagers de ultieme pechverzachters zijn en we
voor de volgende ritten een karaoke installatie meenemen op de fiets .
Na dit muzikaal intermezzo , gecombineerd met wat culinaire spijzen, werd de rit
verder gezet en werden moeiteloos nog wat hoogtemeters doorgeslikt. Er werd nog
even halt gehouden aan het Kruis van de drie Pasters om allerhande mediakanalen
voldoende te stofferen. Een afgetrainde en messcherpe Christus-figuur die aan zijn
kruis vanuit de hoogte goedkeurend neerkeek op het prachtige landschap en onze
Tinekesgroep zag dat het goed was . Gelukkig kreeg ‘m geen zicht op de
gekarikatureerde AI foto die Martin na de rit in onze Whatsapp-group had gezwierd.
Het zou onze voorzitter direct de nodige boetedoening en penitenties hebben
opgeleverd, zeker na zijn politiek incorrect spotify -humor.
Op de terugweg was het opnieuw genieten van de idyllische heuvelachtige
landschappen die deze streek zo eigen maakt. Meesterparcoursbouwer Marc weet
ze wel liggen, die mooie baantjes . Met een lichte rugwind werd het tempo regelmatig
de hoogte in gejaagd met als toetje een ouderwetse sprintfinale op het gekende
parcours tussen Menen en Moorsele. Nico etaleerde intussen nogmaals zijn
bloedvorm.
Diederik was weer zijn sympathieke zelve en trakteerde nog gul om zijn verjaardag te
vieren, dit keer op een terrasje in de Kroone in Moorsele . Dikke merci en proficiat
daarvoor. Tegelijk een mooie afsluiter , niet alleen van een prachtige rit, maar ook
een waardige afsluiter van deel 1 van ons Tinekesseizoen. De kalendermaker gaat
namelijk, net als vele andere leden , een 3 tal weken met vakantie om met grote
goesting het resterende deel van onze kalender af te werken.
See you back 17 augustus voor een rit naar Godewaersvelde met berggeit Geert.
11 deelnemers, 100 km, 26,2 gemiddeld.
Joost
Verslag van de rit op verplaatsing Boezinge - Oostduinkerke aan zee op 13 juli 2025
Zondagmorgen 13 juli. Geleidelijk komen auto’s met daarin groene truitjes en fietsen op de
trekhaak het centrum van Boezinge binnen. Hier heerst serene en tijdloze rust. Dit gevoel wordt
slechts lichtjes verstoord door enkele mannen die, gewapend met een blik bier in de hand, hun
laatste energie aanwenden om toch nog hun bed te bereiken. Als ze zich nog herinneren waar ze
wonen ten minste ….
11 leden maken hun opwachting voor een ritje van Matthias richting kust. De
ritverantwoordelijke zorgt alvast al direct voor een start grand cru door iedereen te trakteren op
een chocoladekoek of een croissant !
Maar de sfeer is dubbel: enerzijds is er het vooruitzicht op een leuke tocht richting Noordzee,
maar anderzijds is het lang wachten op Erna. Diedrik had immers haar komst beloofd maar tot
onze teleurstelling moesten we vaststellen dat zij zelfs haar kat niet gestuurd had. Wie ook heel
sterk ontgoocheld was, was onze huiscouturier Philippe. Al de ganse week lag zijn lintmeter klaar
om haar maten te nemen voor een nieuwe uitrusting, maar ook ten huize Philippe kwam ze niet
opdagen. Ook onze voorzitter blonk uit door afwezigheid. Sommigen linkten de feiten aan elkaar
en meenden dat onze president een rit apart had gepland met Erna maar dit bleek fake news: een
familiefeest was de oorzaak van zijn forfait.
De treurnis omwille van dit geheimzinnig nieuw lid was echter vlug over en onder leiding van de
gebroeders Vanneste, met name Matthias en Siemen, werd klokslag 8 uur, onder het luiden van
de Boezingse kerkklokken, de rit op gang gebracht.
Het eerste deel was alvast veelbelovend en het ene leuke binnenbaantje achter het andere diende
zich aan. En het moet gezegd: het broederduo is als koptrekkers op verschillende vlakken ‘hors
catégorie’. Niet alleen dicteerden zij een zeer gelijkmatig mooi tempo, daarnaast trokken zij met
hun ‘indrukwekkende carrure’ een muur op waarachter het zelfs bij een tsunami goed toeven is!
Schuilend achter deze mannen gingen we de strijd met de Moeren aan maar door de geringe wind
en de grote windschermen bleek dit geen enkel probleem te zijn. Gelukkig zijn zij nog niet op de
radar gekomen van de UAE’s van deze wereld om kopwerk te leveren voor Pogačar en co!
Voor we het goed en wel wisten, tekenden zich de eerste tekens af dat we de kust naderden. In de
verte zagen we al attracties van Plopsaland en ook de eerste contouren van
appartementsgebouwen begonnen zich te manifesteren. In Koksijde gingen we de Hoge Blekker
op, gevolgd door een stuk gravel dat ons een Strade Bianchigevoel gaf. Tijd voor Geert om zijn
nieuwe extra brede banden eens te testen en te geselen.
De voorbije weken hadden zich verschillende kustgemeenten gemeld in de hoop dat wij daar halt
zouden houden voor onze klassieke stop. Het hoogste bod kwam van Oostduinkerke met als
contractuele verplichting een foto van de leden voor de beelden van de paardenvissers. Deze valt
ongetwijfeld te bewonderen bij de talrijke foto’s.
En ook de terugweg bleek even goed gekozen en geselecteerd door de parcoursbouwer Matthias.
Plots werd echter het gekende ‘Plat, plat!’ gehoord en bleek het dat het …….. Matthias zelf was
die averij opgelopen had! Maar niet getreurd, terwijl enkele hulpvaardige handen het euvel
hielpen herstellen, konden de anderen genieten van een overweldigende rust midden de
poldervelden. Dit positieve gevoel kan je ook krijgen in psychosessies aan 70 euro per stuk maar
hier is het een stuk natuurlijker en veel, veel goedkoper!
En als het aangenaam is, gaat niet alleen de tijd snel maar vliegen de kilometers voorbij en
kwamen we terug aan bij onze startplaats. Tijd voor een traktaat van de club in café De Zwaan en
konden we kennis maken met ‘Vitje van Boezinge’. Wie zich afvraagt wie ‘Vitje’ is: wel dit is
krasse oude dame Yvette die heel Boezinge kent en door iedereen in de gemeente gekend is. (zie foto hieronder) Zij
nam er ook haar zondags aperitiefje en nam met alle plezier een foto van onze groep. Daarnaast
heeft zij door haar hartelijk gesprek met ons niet alleen afwezige Erna met brio vervangen, ze
leerde ons ook dat in landelijke gemeenten het er nog altijd een stuk gemoedelijker aan toe gaat
dan in onze verstedelijkte gebieden. Zo liep onze leuke voormiddag ten einde waarin we sportief
ons konden uitleven, we de gezonde zeelucht konden opsnuiven, de paardevissers konden
aanschouwen en waarbij we ook de plaatselijke bevolking beter leerden kennen….. dit alles
binnen het bestek van enkele uren!
Paulo, Mark, Siemen, Matthias, Geert, Joost, Nico, Thierry, Patrick, Arne en uw dienaar maalden
87.49 km af in 3 uur 9 minuten en 53 seconden met een gemiddelde van 27.6 km per uur. En
vooral scoorden we voor sfeer en gezelligheid 10 op 10. Lang leve de club ! Lang leve café De
Zwaan ! Lang leve de Paardevissers ! Lang leve ‘Vitje van Boezinge’
Yvan
Abonneren op:
Posts (Atom)