Verslag van de rit van 23 september 2012 Langemark.
Een bedrukt kijkende Jacques begroette ons voor de
voorlaatste rit van het seizoen. De donkere regenwolken die zich samenpakten
boven Heule zijn voor hem normaal voldoende om opnieuw de warme bedstede op te
zoeken maar zijn verplichtingen als parcoursbouwer noopten er hem toe om het
gekende rood-zwarte ros te bestijgen en zijn strijdmakkers op sleeptouw te
nemen. Wat verder stond Ronny, na het overwinnen van zijn huwelijkscrisis zoals
beschreven in een vorig verslag, te glunderen: de eerste titel was wiskundig zeker en nu wist hij zich verzekerd van eeuwige
roem en een definitief plaatsje in de rijke geschiedenis van de Tinekesvrienden.
Ondertussen was Kevin komen aansloffen op zijn nieuwe fiets
die eindelijk op zijn maat gemaakt was: een soort kinderfietsje met twee
steunwieltjes. Je zag onmiddellijk dat dit voor hem de ideale maten waren.
Ondertussen probeerde Jacques de rit omwille van de
weersomstandigheden in te korten maar hevig verzet van de andere leden brachten hem tot inkeer. Ook het fantastisch
voorstel om bij hevige regen naar Kortemark te rijden in plaats van Langemark
vond geen genade. Men wilde de rit afmaken zoals voorzien.
Wie niet deelnam aan de debatten en aan wie het allemaal wat
voorbijging, was ons aller Ringo. Zware verplichtingen de avond voordien waar
we niet in detail over treden, lagen naar verluid aan de basis.
Met onze gekende flair en klasse vertrokken wij en moesten we vaststellen dat Jacques ondanks
de gekende bestemming opnieuw een blik vol nieuwe en ongekende trajecten had
opengetrokken. Op datzelfde moment beleefden wij nog een première: Simon nam
voor de eerste keer de kop. Vooral zijn echtgenote zal daar blij mee zijn want
naar het schijnt, is het al weken zo dat hij in zijn slaap ligt te woelen en
alsmaar roept ‘ik wil ook eens op kop rijden, ik wil ook eens op kop rijden!’.
Zo zie je maar dat rijden met de Tinekesvrienden ook een positief therapeutisch
effect heeft want vanaf nu zal daar ten huize Simon opnieuw kunnen genoten
worden van een normale nachtrust.
Wie dit met tevreden blik aanschouwde, was onze Willy. Net
terug van 1000 en 1 km in het buitenland zag hij met tranen in de ogen hoe de
generatiewissel van de familie Wittewrongel een feit was. Nu moet u echter ook
weten dat er maar één codewoord bestaat ten huize Wittewrongel en dat is
‘Perfectie’. Willy heeft nog een aantal tekortkomingen gezien en daarom moet
Simon dinsdag aanstaande van 18 tot 20 uur langskomen bij schoonvader voor een
theoretische vorming en donderdagavond dezelfde uren voor een les praktijk op
kop rijden. Wanneer een evaluatie volgt, is op vandaag nog niet geweten.
Willy was zich echter op een bepaald ogenblik zodanig aan
het vergapen op zijn schoonzoon dat hij vergat dat er op Vlaamse wegen nog
putten en boorden liggen en zo werd het peloton opgeschrikt door een
bijna-valpartij. Sommigen dachten dat dit een oefening kunstduiken was, anderen
meenden dat het gewoon onhandigheid was. Feit was dat hier een grote valpartij
zoals onze vrouwelijke collega’s in Valkenberg realiseerden nipt kon vermeden
worden.
Voor de rest was de rit er eentje om in te lijsten: mooie
wegen, goede leiding, mooi tempo en geen
‘accrootjes’, dit om maar te zeggen dat dit voor een verslaggever niet altijd
even makkelijk is er zinnige dingen over te schijven.
Eens in Heule terug aangekomen, spoedde Ringo zich naar het
toilet (dit was de enige tempoversnelling die hij die dag in huis had) alwaar
hij de plaatselijke riolen op een grote portie Duvel met frieten (volgorde
volgens de dosis die hij had ingenomen) op een bedje van verschillende coctails
trakteerde.
Kevin was de volmaakte gastheer: naast een traktaat onder de
baan kwam hij na de rit nog aandraven met een bak bier hetgeen fel gesmaakt
werd door onze leden. Bedankt Kevin. Klasse !
Bij deze wensen wij nog met z’n allen de groeten te doen aan
ons lid Gerd die thuis revalideert na een schouderoperatie. Wij wensen hem het
beste toe en hopen hem begin volgend seizoen opnieuw te mogen begroeten. We
zijn er zeker van dat hij tegen dan zijn bovenste-beste- forme zal teruggevonden hebben en dat we weer de oude
superGerd zullen terugzien.
Leuke rit in aanwezigheid van 22 renners die de rit van 74
km afwerkten aan een mooie gemiddelde van 27,2 per uur. 348 hoogtemeters
Yvan
NVDR: herbeleef de rit op
Verslag van de rit van 16 september 2012 Ronse & Merlijntje
“Ten Koetshuize” zondag 16 september om 7u55. De President is
terug na 2 weken welverdiende vakantie en treft zijn geliefkoosde club aan in
volle crisis. Op het programma staat een rit van 80km richting Ronse met
aankomst aan lokaal Merlijn waar enkele trappisten en een stapel boterhammen
met gekapt en mosterd wachten. De Fondateur heeft echter de knuppel in het
hoenderhok geworpen: ge zult nooit op tijd terug zijn, niemand zal willen
meegaan naar onze lokaalhouder en hij zal blijven zitten met zijn stutten, enz,
enz…. De echte reden is dat Marc geen tijd heeft om te blijven plakken want om
12u moet hij met col en plastron bij zijn Veerle klaar staan wegens uitstap naar
een of andere eetgelegenheid. Jaarplanner Wim bevestigt dat het rittenschema al
van februari vastligt en dat daar niet wordt van afgeweken. Organisator Geert Sioen
kan echter de kilometrage van zijn rit niet bevestigen door het ontbreken van
een fietscomputer op zijn Amerikaans High Tech Carbonros…..Enfin, de President
hakt de knoop door: we rijden zoals gepland naar Ronse en als er iets gebeurt
onderweg snijden we een stuk af. Bernard
heeft last van een moeilijke zadelgang en we moeten hem van het toilet plukken.
Zonder zijn handen te wassen springt hij op zijne velo, dat hij straks maar van
de boterhammen blijft....
Met de vlam in de pijp en de wind in de rug vliegen we via
Moen en Avelgem en een intermezzo in Walenland naar Ronse. In het centrum
houden we ons aan de snelheidsbeperking van 30km/u en dit jaar is de overweg
gelukkig open , vorig jaar nog moeten improviseren wegens een wanhoopsdaad op
de sporen. Geert serveert ons 2
beklimmingen : een steile zijflank van de kanarieberg ( tripelkost!) en de
Savooistraat , een echte loper die zelfs de Fondateur met de kopgroep
beëindigd. Op het hoogste punt, aan het stemmige kerkhof van Ronse, serveert
sportbestuurder Bart Huysentruyt frisdrank "on the rocks" en gebakjes
waarvoor dank. De timing begint te nijpen en in gestrekte draf en gesloten
gelederen stomen we richting onze herbergier Johan tot het noodlot toeslaat:
Rambo valt eens te meer plat en wordt alleenrecordhouder in deze triestige statistiek.
Om geen tijd te verliezen wordt een reservewiel gestoken dat echter na 5m
bollen ook de geest geeft. Materiaalkenner Bart Vanmarcke had al opgemerkt dat
het bandje een verstorven indruk gaf. Het tweede reservewiel wordt aangerukt:
een antiek exemplaar waarop Briek Schotte in 1948 in Valkenburg nog Wereldkampioen is geworden. Het specimen
telt slechts 6 tanden maar dat zijn er nog altijd meer dan de originele in het
bakkes van Rambo. Driewerf helaas
echter, het wiel kan niet recht in de kader worden gestoken en de enige
oplossing blijkt toch een nieuw binnenbandje steken. Ondertussen wordt Rambo
voortduren uitgelachen door 2 ganzen die niet meer bijkomen van zoveel
geklungel. Toegegeven: het reservemateriaal kan beter maar zelfs een gedreven
Materiaalmeester zoals Pantani kan geen 12 jaar wanbeheer in 3 maanden rechtzetten. Ondertussen
hebben we enorm veel tijd verloren en het lijkt erop dat de Fondateur gelijk
krijgt. Simon en Matthijs nemen echter het commando over en we snellen door de
sens-uniques, langs de paaltjes en dwars door overstekende jeugdbewegingen.
Zelfs de Bolide Met Wielen van sportdirecteur Bart kan ons niet meer volgen. In
de finale doen Kevin en David er nog een schepke bovenop en gaat de
snelheidsmeter niet meer onder de 35. Om 11u35 vliegen we de terras van café
Merlijn op waar Johan ons met een glimlach maar toch lichtjes ongerust ons
opwacht. Liefst 17 man waaronder de Fondateur zijn nog meegekomen voor een
stevige pint en boterham. We krijgen nog het charmante gezelschap van
secretaris Petra en haar vriendin/kinesiste die Petra begeleidt in het herstel
van haar achillespees. De sfeer op het terras is opperbest, Bernard heeft eerst zijn handen
gewassen en in tegenstelling tot de voorspellingen worden alle stutten soldaat
gemaakt!!!! Prachtige rit over
landelijke wegen, afgelegd in ideale zonnige omstandigheden: 86km aan een
atletisch gemiddelde van 27,5 km/u. 509 hoogtemeters
Een tevreden President
NVDR: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/223884514
.jpg)
Verrassingsrit van 9-9-2012
Ondanks de vele kermisescapades tekenden 20 Tinekes present voor dit ritje van 65 kilometer. De
gevreesde alcoholdampen die normaal aanwezig zijn die ochtend, bleven gelukkig
beperkt.
Geert Depoortere II arriveerde met de borst fier vooruit.
Hij werd vandaag 45 jaar jong. Ten huize Depoortere was het ondertussen een
drukte van jewelste: die taart bakken en er nog eens 45 kaarsjes opzetten, is
nu niet bepaalde een klein werkje. Proficiat Geert !
Ronny King zag er niet bepaald gelukkig uit. Ingewijden
vertelden dat zwaar gekrakeel in het gezin aan de basis ligt. Ronny had immers
zondagavond zijn echtgenote naar de sofa verwezen omdat hij meende dat het
beter was dat zijn nieuwe fiets bij hem sliep, kwestie van deze met de nodige
liefde te omringen. Pas toen de vrouw met de kettingzaag naar boven kwam en
dreigde het vehikel in 55 stukken te zagen, zag Ronny af van zijn oorspronkelijke
plannen en werd de fiets naar de garage verbannen.
Daar de rit aangekondigd was als een ver(r)assingsrit
meenden de meesten dat het richting crematorium ging gaan maar daar bleek niets
van aan. Onze parcoursbouwer had er voor geopteerd om een glooiend parcours
voor de wielen te schuiven en beschreef het parcours als ‘pittig’.
Tussen de hellingen in werd zwaar gedebatteerd over welke
verrassing het bestuur in petto zou hebben. Toen Pantani besefte dat er eigenlijk
niks was georganiseerd én dat hij bovendien het enige aanwezig bestuurslid was,
trok hij wit tot achter de oren en kreeg hij van plaatsvervangende schaamte een
rode bos op de wangen zodat hij willens nillens een levend reclamebeeld was
voor de KVK.
Op een lieflijk plaatsje met een aantal koeien en ossen (=
stieren zonder rijbewijs) trakteerde David met spijs en drank (bedankt
David). Het vee dat met open ogen ons
stond aan te staren, maakte algauw onderwerp uit van heel interessante
gesprekken die onmiddellijk ingeschakeld mogen worden in programma’s zoals boer
en tuinder.
Toen onder zware druk van de leden was afgesproken om een
degustatie te nuttigen op ‘Heule-Platse’
ging het tempo zienderogen de hoogte in en werd na een langgerekte vlucht langs het Kanaal
alles in gereedheid gebracht voor een eindsprint in Heule waar niet minder dan drie mensen
hadden plaats gevat: 2 die nog dronken van de avond voordien en 1 brandweerman
die op baan was met de worsten voor de barbecue van die middag.
Logisch dat de twee sterkste renners van het ogenblik, met
name Marc en Rambo, zich afscheidden en alle energie in stelling brachten voor
een ware koninginnesprint. Deze sprint
kwam er echter niet omdat de ketting van Rambo alle medewerking weigerde.
Blijkbaar koopt hij niet alleen zijn binnenbanden in den Aldi maar gaat hij
daar ook kettingen en andere aandrijfmiddelen aankopen. De sprint werd dan ook
met de vingers in de neusgaten gewonnen door Marc.
Ondertussen probeerde Pantani de zware tekortkomingen van
het bestuur te compenseren door vlug naar huis te rijden waar hij de geldbuidel
van zijn vrouw uitschudde en met deze buit in allerijl naar de Kameleon vloog
waar de Tinekes begonnen waren aan één van hun specialiteiten, met name het
verzetten van een aantal bierglazen.
De vrouw van Bart stond ondertussen reeds een half uur
achter het beeld van Tineke verscholen te wachten op haar man omdat deze, één
keer aan de drank, beter onder begeleiding staat.
Tevens was het Guy ter ore gekomen dat er gratis drank te
verkrijgen was zodat deze vlug op zijnen moto sprong en terwijl hij zijn helm
over zijn hoofd wrong nog in alle vlugte zijn vrouw meescharrelde om op die
manier niet alleen van de gratis consumpties maar ook één van de meest
charmante gezelschappen te genieten die er zijn, met name de Tinekesvrienden
met een glas bier voor zich.
Ten slotte voor de archieven: aanwezig 20 man, afstand 66 km en 25.2 gemiddeld.
Yvan
Rit van 2 september,Kemmel en omstreken
Is er sprake van enige zomermoeheid? Eisen de talrijke
burenfeestjes-barbecues met de vrienden- tuinparty’s en andere uitspattingen
hun tol? In elk geval was het een feit dat slechts 15 man zich aanboden voor
deze laatste echte zomerrit met start om 7.30 uur.
De met klokkengeluid en troffelgerom aangekondigde
aanwezigheid na lange tijd van Philippe Ysebaert, veelvuldig champ en
gepatenteerde kroniekschrijver, bleek een zeepbel. Dezelfde morgen had hij aan
Pantani laten weten ‘dat de benen niet goed waren’. Natuurlijk kunnen de benen
niet goed zijn als je de Tinekesvrienden niet wekelijks vervoegt! Er bestaat nu
algemene vrees dat het slechte gevoel van de benen zal overslaan op het hoofd
en dan zijn de gevolgen niet te overzien. Zal ons eerder zo geroemd lid nog dieper wegzakken? Komt hij opnieuw boven
water of eindigt hij in de goot? Dit verhaal (drama?) wordt ongetwijfeld nog
vervolgd.
Bij het verzamelen stond Ronny King in een hoekje lieve woordjes te fluisteren
tegen zijn fiets en aaide hij liefdevol over het frame van hetgeen bij nader
inzien een spiksplinternieuwe bolide leek te zijn. Ronny heeft ondertussen een
enorme voorsprong genomen op zijn eerste belager (je kunt het vergelijken met
het verschil tussen KVK Kortrijk en Zulte-Waregem verleden seizoen) en heeft de
ultieme trofee zo voor het grijpen. Als toekomstig nieuwe kampioen is hij van
oordeel dat hij zich niet alleen met zijn rennerskwaliteiten moet onderscheiden
maar dat een ‘champ’ ook op topmateriaal dient te rijden. Vandaar de aankoop
van een frame waarop vreemd genoeg de naam van charcuterie staat: Cervela. Verder
echter aangevuld met van alles het beste van het beste! Carbon wielen,
Cancellara-aandrijving én een elektronisch gestuurde groep. Vandaar dat deze
dag opnieuw de geschiedenisboeken ingaat: Ronny is de eerste Tinekesvriend die
elektronisch schakelen introduceert in onze o zo geroemde club! Vanaf vandaag
komt er een nieuwe slogan bij: “ De Tinekesvrienden, daar waar toptechnologie
zich thuis voelt…”.
Geert had een ritje voorgekauwd rond de Kemmel. Met de wind
op de kop en de zon op het achterwerk werd via Geluwe en Houthem eerst een
soort breiwerk rond de Kemmel afgewerkt. Groot was de vreugde in het peloton
toen na een 25 km Jacques het kopwerk overliet aan Yvan. Zo kon het ganse peloton
schuilen achter de twee breedste paar schouders van onze club en werd achter
deze twee renners met een hoog gehalte aan Body-builders-torso niet het minste
tegenwindje meer gevoeld.
Dit leuk gevoel bleef niet duren want Geert opteerde voor
een klim aan de zijkant van de Kemmel. De batterijen van de nieuwe fiets van
Ronny bleken nog niet goed afgesteld want ondanks het verbod tot demarrage
sprong zijn Cervela uit het peloton naar voor. Toen het echte sein werd gegeven
voor ‘ten aanval’ kon iedereen naar godsvrucht en vermogen zijn klimtalenten
botvieren op deze korte helling.
Eens de hartslagen min of meer normale waarden hadden
teruggevonden, informeerde Rambo wat ongerust of er bevoorrading mee was. Hij
werd op zijn wenken bediend want een kwartier later werd op een charmant plekje
halt gehouden. Het dient ook vermeld dat we een heel jonge sportbestuurder van
dienst hadden: Noah had deze taak op zich genomen maar omdat hij omwille van
zijn leeftijd nog geen rijbewijs kon krijgen, had hij zijn vader Ringo
meegebracht om de vervoersopdrachten op zich te nemen. Dank aan het duo
Noah-Ringo voor spijs en drank.
De terugrit bewees eens te meer de parcours-bouwers-capaciteiten
van onze ex-materiaalmeester. Op veelal onbekende banen en met pittoreske
uitzichten werd stilaan de Westhoek verlaten en richtten we onze steven naar de
zo vertrouwde heimat.
Toch ook één minpunt dat onze aandacht verdient: er is nog
werk aan de winkel inzake discipline bij het oversteken van bepaalde grote en gevaarlijke
banen: de bevelen van de kopmannen respecteren, blijft een werkpunt willen wij
ook bij andere weggebruikers als gerespecteerde club overkomen.
Ten slotte nog dit voor wie van cijfermateriaal houdt: 15
aanwezigen, rit van 93 km, gemiddelde snelheid 27 per uur maar vooral een mooie
rit met het mooiste gezelschap dan men zich kan wensen, met name de zon!
Yvan de Verschrikkelijke
Abonneren op:
Posts (Atom)