Tinekeswaakhond aan de voet van de Ventoux

Verslag van de rit van 28 juli 2013 Eikenberg

Het zijn zware tijden voor de President. De rest van het bestuur zit in het zonnige zuiden of fladdert van feest naar feest. De functie van Materiaalmeester wordt dus gecumuleerd en dat betekent nog een kwartier vroeger opstaan en de reservewielen ed aanreiken en de aanwezigen noteren enz.. Tot overmaat van ramp worden zijn 2 verzoeken door de 15 aanwezigen beantwoord met een koele stilte: Wie wil het verslag schrijven en wie wil naast Geert Sioen op kop rijden? Ondergetekende dus. De charmante verschijning van de Service Course zijnde Nouch verzacht zijn lijden. In het rennersdorp wordt vernomen dat gisteren zaterdag 4 tinekesvrienden op training werden getroffen door het noodweer: Bart Vanmarcke en vriend Geert Depoortere II teruggespoeld vanuit St-Denijs .Geertje ex MM met boezemvriend Joost ternauwernood overspoeld door een Tsunami in Grijsloke moesten verlamd van schrik schuilen in een bushokje omringd door zandzakjes tot de civiele bescherming in de vorm van Rosanne hen kwam ontzetten. Tip van Meteo Tineke: check de Europese buienradar www.meteox.com ipv de Belgische voor vertrek…Onweer komende van Frankrijk was van ver zichtbaar. Kersvers vader Simon verwelkomen en feliciteren we aan de start. Zichtbaar vermoeid door de nieuwe verantwoordelijkheden maar toch dapper aan de aftrap. Geert S neemt ons mee richting Vlaamse Ardennen en gedreven door een stevige rugwind vliegen we richting hellingen. We aaien de Kluisberg en de Kwaremont maar de pezen en spieren worden de eerste maal op spanning gezet tijdens de beklimming van de Elsstraat, evenwijdige zusterbeklimming van de Korte Keer. Na Nukerkedorp laten we ons als een baksteen vallen naar Etikhove. Maarkedal werd zwaar getroffen door het onweer en we laveren langs omgevallen bomen en wandelende takken, door modderstromen en –baden en over zwervende dwaalkiezels. Zo'n steen wordt fataal voor onze Champ Ronny die vorige week nog pochte over zijn bijna 3000km met dezelfde banden. Net toe aan zijn 2999^e km valt hij toch wel plat zeker!! Bart Vanmarcke is de depanneur van dienst en maakt zijn handen vuil, het reservewiel is populair de laatste weken... De Eikenberg en zijn kasseien maken hun opwachting. Geert’s Cannondale wil eerst niet over de stenen, allergisch dat het carbonvehikel is aan bonkige Vlaamse Kasseien maar Geert dwingt het beestje toch over de hel van Etikhove, zijn imago van Kasseienhater naar het rijk der verzinsels sturend. David en Bart V vliegen als doorwinterde profs de Eikenberg op , de rest komt in verspreide slagorde toe. Na een korte afdaling wordt als dessert de Kapelleberg geserveerd, deze hoogtemeters worden eerder gezamenlijk verorberd. En van verorberen gesproken: de pitstop gaat op het hoogste punt van de rit door waar Nouch en Geert trakteren met overheerlijke eigengemaakte taarten , meerkeuze zelfs:  met of zonder rozijnen, en frisdrank. Grote Klasse,hartelijk dank hiervoor. Ondertussen heeft in La Douce de fel gemiste MM Wim de Ventoux aan zijn reeds rijk gevuld palmares toegevoegd in een mooie tijd van 1u49, zijn alter ego Pantani waardig.  Na de gesmaakte break gaat de terugweg bergaf maar tegen wind. Zoals in elk Pro-Tour gebeuren worden we opgeschrikt door een loslopende hond die naar een kat staart als was het een zieke koe.  Het peleton dreigt in te dommelen en om hen wakker te schudden drijft de President het tempo op met wisselkopman Steven en rijden we een tijdje aan 35 /u . De afgetrainde atleten geven geen krimp, meer nog: langs de vaart wordt het gaspedaal nog wat dieper ingeduwd. Net als in een ploegentijdrit doet iedereen zijn kopbeurt en wordt vlot 40/u gehaald. Alleen als Geert ex MM op kop komt dreigt het mis te lopen: door de strakke tegenwind gaat Geert ipv vooruit, achteruit en omhoog!! Vriend Joost kan hem nog niet bij de beentjes grijpen of hij waaide aan Stadsbaders het kanaal binnen!! Pinarello gaat nu bij het F1 team Red Bull Racing spoilers bestellen om hem aan de grond te houden bij straffe zuidwesters. Moe, stoffig, modderig maar gelukkig bollen we Heule Plaats binnen. Prachtige rit, het was genieten geblazen, proficiat en dank aan Geert S. 91 km aan 26,6 gem, 529 hm

 

President

 

NVDR: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/350249333

Verslag van de rit van 21 juli 2013 Steenstraete

12 Republikeinse Tinekesvrienden verzamelen op deze Historische Hoogdag aan “Ten Koetshuize”. Het Koningsgezinde restant van onze geliefde club zit voor zijne TV of ergens in de file in Frankrijk. Terug van lang weggeweest verwelkomen we ex-MM Geert die veel meeheeft van Cadel Evans. Seizoen gestart als schaduwfavoriet en nu in het klassement op de 33^e plaats. De President mag voor de rit een heuglijke mededeling doen: Tinekesvriend Simon is de trotse vader geworden van een flinke dochter Lene. Moeder en dochter stellen het goed. Vader, Opa Willy en Nonkel Kevin zijn aan de beterhand. In naam van de club proficiat aan de ouders en familie. Tijdens de rit wordt in de fietsgangen nog familiaal nieuws vernomen: oud-lid Pieter,  ’t zeuneke van de President, heeft na zijn demonstratie in de rally van Stasegem ook thuis de hoofdvogel afgeschoten. Als alles goed verloopt worden de President en the First Lady Bompa en Bomma tegen Milaan Sanremo 2014. Nonkel en Opa trekken het peloton op gang richting Diksmuide en zijn kasseien van Steenstraete. De service-course bemand door dochter Fondateur Lies (in groene trui Tour outfit!), en schoonvader Pierre mag al na 6 km uit de krammen schieten: Radio Tour maakt melding van “spaak cassé”. Enkele aluminiumen staafjes zijn geplooid onder het gewicht en geweld van Rambo. Nogal vlot wordt een nieuw wiel gestoken maar nog geen half uur verder is het weer koekebak. Een putje wordt met te stille door alcohol geteisterde stem aangekondigd door kopman PM en in de achterste rijen van het peleton donderen 2 fietsers in de valkuil met een dubbele bandbreuk tot gevolg. Er is te weinig plaats in de volgwagen om de pechvogels te bergen en even wordt de optie overwogen opa Fondateur midden de velden achter te laten met een flesje fruitsap en een wafel. De opkomende paniek wordt echter vakkundig in de kiem gesmoord door Guy die koelbloedig als in zijn operatiezaal de nodige zorgen verstrekt. Het vehikel van Wesley wordt een reservewiel ingeplant en de Fondateur steekt voor de zoveelste keer dit seizoen een nieuwe binnenband, deze keer zonder rustientjes. Gelukkig worden we voor de rest van de rit gespaard van verdere incidenten. We slingeren ons verder langs prachtige landelijke wegen en worden door Kevin getrakteerd op schitterende vergezichten. Kevin doet zijn werk als kopman perfect, hij zorgt voor een vlot en aangenaam tempo en  bij iedere gevaarlijke situatie rijdt hij enkele tientallen meters voor de groep uit zodat we veilig kunnen oversteken, klasse!! Na de doortocht van Klerken kondigt de gevreesde kasseistrook zich aan. Dit jaar bergaf maar wel tegen wind. Kevin en de President denderen er vandoor maar in de volgende waaier zet Opa Willy “Voigt” zich op kop gevolgd door Guy en Steven. Na herverzamelen der troepen is het tijd voor de pitstop die doorgaat aan het voetbalveld van Bovekerke. Een patteveld pur sang bedolven onder klaver en onkruid. De kantine zou zelfs afgekeurd worden als bidonville. De boeresupporters noemen dit veld smalend KVK maar vergeten dat ze zelf 100km verder moeten trekken voor hun Europese thuismatch. We zullen binnen 3 weken zien wie de emmer der vernedering tot de bodem zal moeten ledigen. Lies en Pierre laven de dorstigen en voeden de hongerigen met fruitsap en wafels waarvoor dank. Op de terugweg schuiven we nog de “Keuneleute” onder de wielen, tijd voor een onvervalste stukje ploegentijdrit. Een stoefer van een andere club denkt show te kunnen geven door ons met veel stijl te overvliegen maar na 2 aflosbeurten rijden we hem los uit de wielen, een fietslesje rijker, wat een atleten die Tinekesvrienden. Om 10u30 stipt dolen we verder als Koningsloze Staatslozen, gecarboniseerde Sans Papiers zijn we. In blijde verwachting naar onze nieuwe Koning roepen we als troost “Vive le Roi”! naar de talrijke toeschouwers. Schooldirecteur Geert maakt zich budgettaire bepeinzingen: nog maar net de foto's van de Paus moeten vervangen en nu investeren in staatsiefoto's van Philippe en Mathilde. De finale eindigt in pure chaos. Kevin heeft nog een vrij tempo gepland langs Steenbekebos maar Rambo wil zijn kapot wiel thuisgeleverd zien en lokt de volgauto mee via een binnenweg. Ter compensatie bied Philippe nog een drankje aan op zijn terras maar slechts een beperkte delegatie doch elitair duo neemt het aanbod aan. De rest komt bruingebrand en content aan bij “Ten Koetshuize”, mooi op de tijd voor de eedaflegging. Schitterende rit waarvoor proficiat en dank aan Kevin. 94 km aan 27,5 gem.

 

President.

 

NVDR: herbeleef de rit op GARMIN http://connect.garmin.com/player/346618361

Verslag van de rit van 14 juli 2013 West-Vleteren

Je hebt er maandenlang naar uitgekeken
De koude winter wou maar eerst niet om
Traag en langzaam kropen langs de weken
Maar eindelijk, daar was ie toch: de zon
25 Tinekesvrienden voelen zich gesterkt en gesteund door  ideale klimatologische omstandigheden  om deze  marathonrit onder de wielen te schuiven. Organisator Dirk heeft gekozen voor de “all in” formule: hij is kopman, vriend Christophe fungeert als service-course en de rit gaat richting dochterlief Stien in het rustieke West-Vleteren.

7u29, Dirk staat te popelen om te vertrekken maar wordt ter orde geroepen door de wederhelft van de echtelijke bedstee: SG Petra houdt hem tegen tot stipt 7u30. Een wijze bestuurlijke beslissing want in extremis komt  Bart Vanhoutteghem als een uit de kluiten gewassen Tony Martin afgestormd. In 6’ van de Veemarkt naar “Ten Koetshuize”. Een nieuw record mijn gedacht. 26 fietsers dus die de Bordeaux-Parijs van de club aanvatten.

Langs landelijke wegen fietsen we aan een gezapig tempo richting Ieper. We genieten van het weer en de natuur. Er wordt gezellig gekeuveld en in de fietsgangen worden allerlei nieuwtjes opgevangen. Zo vernemen we dat Red Philippe een vermageringkuur volgt op basis van zaad, dierlijke of vegetatieve oorsprong ongekend maar succes verzekerd: de drievoudige kampioen is al 5kg afgevallen en vliegt de hellingen op. De bolletjestrui is zijn volgend objectief. Reisplannen en tips worden uitgewisseld: Geert Depoortere 1 bekent dat hij bij opzet in de Paasvakantie op reis is geweest om niet meer in augustus met Bing naar Oostenrijk te moeten. De redenen kunnen we hier niet onthullen omdat de rechten op het verhaal werden verkocht aan Dag Allemaal. Het is Quatorze Juillet en Rambo doet een Letermke: hij zingt luidkeels

"Allons enfants de la Patrie
Le jour de gloire est arrivé  

Contre nous de la tyrannie"

Het is pas 9u20 en we komen al aan in de lieflijke fermette van Stien in West-Vleteren. Op het zonovergoten terras genieten we van  cola à volonté en degusteren de spacecake. Het gaat er gemoedelijk aan toe. “Komen eten” fanaat Dieter geeft voor sfeer en gezelligheid een welverdiende 10 en gelet op  de cuisson van de cake geeft hij voor het eten eveneens een dikke 10. We riskeren te blijven plakken maar Schooldirecteur Geert fungeert als Timekeeper en jaagt met een authentieke riek iedereen weer op de fiets. Niet te verwonderen dat hij regelmatig een klacht aan zijn broek krijgt wegens zijn repressief optreden in de Broederschool.

De terugweg verloopt niet zo rimpelloos als de heenweg: reeds na enkele km belanden we in een mijnenveld van scherpe  dwaalkiezels: 2 bandbreuken zijn ons deel. Wat volgt is een aflevering van Comedy Capers: Ex-SG Jacques steekt vlug een verse binnenband maar de Fondateur begint te knoeien met een reservebinnenband vol rustientjes en ziet pas na de 2^de poging dat zijn buitenband gescheurd is. Rambo Philippe krijgt een woedeaanval van zoveel onkunde en steekt manu militari een reservewiel in de gekrenkte Eddy Merckx. En met goed gevolg: het reservewiel blijkt in topvorm want het beestje mocht vorige week de President begeleiden in de bedevaart naar Ploegsteert. Marc is voor de rest van de rit niet meer uit de kop van het peloton weg te slaan.

Een kwartier verloren en nog is de beker niet tot de bodem geledigd: wegwerkzaamheden teisteren Vlaanderen en zijn parcoursbouwers: een zandvlakte en bulldozers verhinderen onze voorbestemde route. Medekopman Bart Vanmarcke kiest voor rechts maar de Garmin van Dirk rules: links naar Poperinge en via de ringweg komen we weer op de uitverkoren route. Dirk zou Dirk niet zijn moest er geen bult in de rit zitten. Kemmeldorp duikt op en we aaien de kasseien van de Kemmelberg, toch 99m boven zeespiegel. Richting Wijtschate en Mesen volgen nog enkele ambetante heuvelkes. De macho’s laten onze enige clubdame eenzaam achter. Alleen de President heeft oog voor het collectief en als Gentlemen begeleidt hij Petra terug tot bij het peleton.

De kortste weg tussen A en B is volgens de Garmin van Dirk de meeste landelijke en dus scheuren we langs velden en boerderijen naar Tinekesland . We passeren zelfs de pony van Zabel in Houthem maar die durft niet te bougeren bij het zien van zoveel atletisch geweld.

Mooi bruingebrand bereiken we Heule, te laat voor den Apero maar welgezind om zo’n mooie rit.

26  fietsers, liefst 118km en een mooie 27,2 gem

Dank aan Dirk, familie en vrienden.

 President

NVDR: Herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/343043955

Verslag van de rit van 7 juli 2013, memorial Frank VDB Ploegsteert

Breaking news op deze zondagmorgen : de troonsafstand van Albert II deed de zomer eindelijk ontwaken! Het land lijkt ontdooid en ingevolge een wettiging door adoptie heet de zon niet langer Laura maar wel Delphine B. De zeer gunstige klimatologische toestand zorgde  dan ook voor een weinig verhullende zomeroutfit. De veldbezetting daarentegen viel iets dunner uit deze keer : 18 topfitte kernrenners voor de memorial Frank Vandenbroucke. De fondateur bleek nog niet helemaal hersteld van het tussen zijn kader hangen vorige week waardoor hij nu in de touwen hangt,kwestie van de juiste spierbundels met rek-en strekoefeningen  te kunnen ontstretchen. Rambo stuurde zijn kat en waar onze ex-MM tegenwoordig uithangt,Joost mag het weten. Hij zit in zijn laatste rechte bpostlijn en dat is zo energievretend dat de fiets aan de haak hangt,omweven door spinnewebben van de taaiste soort. Tim,nog altijd de jongste van de bende,was geveld door een accute aanval van migraine.

 

Bart Huysentruyt nam de edele taak van sportdirecteur voor zijn rekening,terwijl onze alomtegenwoordige en scherp afgetrainde  materiaalmeester de aanwezigen op het wedstrijdblad noteerde en de afwezigen  verbaliseerde. Dit vodje papier wordt met de week belangrijker gezien het uitermate spannend seizoensverloop waarbij de regerende Ronny King op de huid gezeten wordt door o.m.Simon zonder Garfunkel. De kenners zijn het alvast over één zaak eens : met KVK-sups is het zoals met olie, ze drijven altijd boven.

De Garmins werden op scherp gesteld en de Tinekestrein vertrok klokvast om 7:30 onder leiding van de president die in het eerste wedstrijduur het gezelschap kreeg van een van conditie blakende jonggepensionneerde. Na amper 8 km sloeg de stem van de wedstrijdradio over : “crevaison présidentielle!”.Met bekwame spoed werd het achterwiel vakkundig verwijderd en vervangen door een glimmend wisselstuk. Deze club is het reparatieproces ter plaatse, zoals in de good old Briektijden, allang ontgroeid. In een gezapig tempo en met de vent à la poupe ging het gezwind richting dodenakker van Ploegsteert voor een hommage aan de betreurde Frank VDB. Een kort eerbetoon werd gevolgd door een koud buffet waarvoor dank aan Bart!

 

De terugweg werd vooral gekenmerkt door wind  op kop en een heel pittig parcours. Samen met de hoogtemeters steeg de temperatuur hetgeen ervoor zorgde dat het zweet in beekjes buiten de gelaatsoevers trad om vervolgens een roemloze asfaltdood te sterven.

Er werd naar hartelust gedemarreerd,de wind werd alshetware doormidden gekliefd door de spitse wielneuzen.

 

Het 18-koppig peloton bewees nog niet aan vakantie toe te zijn,integendeel zelfs,de conditie wordt alsmaar beter. In zoverre zelfs dat een mens zich begint af te vragen of alles nog koosjer en volgens de regels van de cleane wielerkunst verloopt?

 

Even voor Heule werd er nog een flinke lap opgegeven waardoor de plaatselijke geluidsmuur van de zone 30 doorbroken werd. Er werden snelheden opgemeten tot 45 km/u waarbij Geert Sioen,nog niet volledig hersteld van zijn zaterdagse training,uit de staart van de groep waaide.

 

Machtige rit met pittoreske vergezichten,met dank aan parcoursbouwer de president die de debatten leidde van start tot finish!

 

Tot zondag 7u30!

Red Philip

RIP Frank VDB

Verslag van de rit van 30 juni 2013, rally Stasegem - Montroeul au Bois

23 aanwezigen werden door Wim genoteerd voor de rally van Stasegem die bekend staat als de lastigste rit van het jaar. Vandaar ook licht gespannen gezichten en het beterde er niet op toen bleek dat de volgwagen van sportbestuurder Philippe, een Suzuki SG van het bouwjaar 1985,  niet op de lijst stond van de auto’s die onder de boog kon rijden die opgesteld stond aan de tussenspurt te Montroeul au Bois.

Om een blamage zoals met de bus van Green Edge te vermijden, werden aan de start van de rit in Stasegem 2 absolute zwaargewichten voor overleg afgevaardigd met name de voorzitter en de penningmeester. Hun eis was even eenvoudig als dwingend:  indien de boog niet werd verwijderd, geen Tinekesvrienden aan de start! Het bestuur van de rally draaide onmiddellijk bij want iedereen weet dat het succes van een rit staat of valt met onze aanwezigheid.

Eens deze garantie gekregen, gingen we van start en het viel op dat er tijdens het eerste deel vooral gebabbeld werd over 1 onderwerp, met name ‘eten en drinken’: denk nu niet dat onze club op het verkeerde pad is want ook dit heeft een doel, met name goed voorbereid aanwezig zijn op ons jaarlijks diner.

Philippe dacht aan een rustige voormiddag en had zich dan ook voorgenomen om tijdens zijn rit allerlei liedjes te componeren en in te zingen voor het volgend KVK-seizoen: het staat nu al vast dat zijn creatie ‘merci Santini, merci Santini, merci!’ regelmatig doorheen de tribunes zal weergalmen.

Zijn rust was evenwel van korte duur want gezien de stijging van de temperaturen kwam de één na de ander overtollige kledij afleveren zodat verdere composities niet meer konden worden opgesteld.

Achteraan ook een aandoenlijk tafereel dat door weinigen werd waargenomen: toen de voorzitter geen zo’n handige Harry bleek in het afdoen van zijn windjack en derhalve een serieus gat moest dichtrijden, werd hij spontaan opgewacht door Tim die voor hem het nodige kopwerk deed. Zo kennen wij onze Tim: stille werkkracht en er zijn wanneer hij er moet zijn. Als hij dergelijke manier van werken aanhoudt, zal charmante Tim heel wat vrouwenharten sneller doen slaan.

Ondertussen waren wij stilaan bij de zone van de waarheid gekomen en stegen de zenuwen naar een climax. Dit kon makkelijk afgeleid worden uit het feit dat een stilstand omwille van kettingproblemen ervoor zorgde dat meer dan de helft van het peloton afstapte voor een sanitaire stop.

Daarna werd het gekende teken gegeven van ‘ten aanval’, maar dit keer niet voor een beklimmingske of een sprintje maar voor 10 km klimwerk richting kerkje Montroeul au Bois. Heel vlug scheidde zich een elitegroepje af en ging iedereen mee in die groep waarvan hij meende dat hij best bij zijn mogelijkheden paste.

Het was tenslotte een beklijvende spurt, zonder aankomstboog, die gewonnen werd door gelegenheidsrenner Pieter, zoon van onze president. Eerste Tinekesvriend en grote triomfator werd Geert Depoortere II die in een onvervalste Cervélo nek-aan-nekrace Dirk nipt kon afhouden. Proficiat! Eeuwige roem en een eervolle vermelding in de annalen van de Tinekes vallen hem ten deel alsook een ganse week verwend worden door vrouwlief die maar al te blij is dat ze het bed mag delen met dergelijk atleet. Philippe ontpopte zich ondertussen ook tot fotograaf van dienst: dit zal ongetwijfeld te zien zijn op onze blog.

Tijdens de terugtocht bleek algauw dat de sprint van 10 km zijn sporen had achtergelaten. Onze Fondateur hing niet tussen zijn kader maar onder zijn kader. Gelukkig is hij een lenige sportman want op die manier toch de klink van onze volgwagen Suzuki te pakken krijgen, is weinigen gegeven.

Wie dacht dat de rust over het peloton zou komen, was er aan voor de moeite. Langs het kanaal begon, als aangestoken door één of andere bij, een loeiharde spurt en iedereen moest zich reppen om mee te kunnen. En alsof dit nog niet voldoende was, werd dit nog eens herhaald op het klassieke stuk tussen Stasegem en Kortrijk. Aanstoker van dienst was onze penningmeester die de knuppel in het hoenderhok gooide maar die te lang moest wachten op respons en zo een koekje van eigen deeg kreeg.

Voor velen was het een zucht van verlichting als ze aankwamen aan het Stadhuis van Heule. Deze 108 km zware rit had voor ons niet minder dan 736 hoogtemeters in petto en toch werd een gemiddelde gehaald van 28.5 km per uur. Proficiat aan allen die dit realiseerden en dank aan Phillippe die het ambt van sportbestuurder de glans gaf van multifunctioneel bediende: componist, vestiaireman, fotograaf, steun en toeverlaat voor renners met een dipje….. je moet het maar doen!

 Yvan

 

NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/335966883

Wie krijgt er daar een duwtje in de rug?

Tactische bespreking thv Brouwerspark

Sfeerbeelden Montroeul-au-Bois 30 juni 2013