9 Tinekesvrienden trokken van heinde en verre richting
Geraardsbergen voor de verbroederingsrit met de pedaalridders van FTC Cam Cole.
De “verregening” van de voorbije 2 seizoenen indachtig, was het bang
uitkijken naar de meteo’s. Ronny, de
plaatselijke voorzitter had evenwel een waterdichte deal met de weergoden
afgesloten : de zon moest er deze keer boenk op zijn of de legendarische Muur
zou samen met de kapel steen voor steen gesloopt worden. Als boetedoening stak
hij daarvoor 9 dagen lang alle kaarsen aan in die befaamde kapel. Het maakte
stevige indruk! Wij van onze kant zouden in dergelijke omstandigheden alle
Westvlaamse kiekens opvorderen, hen in quarantaine plaatsen en volproppen met maïs opdat ze rond hun oren
eieren zouden schijten. De Arme Klaren kunnen er maar wel bij varen, de eierpuf
zou hun verdiende loon zijn. Elke streek zijn veelzijdige gewoontes natuurlijk.
Bizar om horen waren de verhalen over hoe we ter plaatse
raakten : de enen hielden het bij een tocht via Brakel, anderen kwamen over
Wetteren en nog anderen reden la route de Wallonie plat tot in Ath. De rode
draad in dit verhaal : in functie van het aantal kilometers leiden alle wegen
naar Geraardsbergen! Aan de startplaats werden we hartelijk en met de nodige
egards verwelkomd. Het was voor onze gastheren een eer de kruim van het
Tinekespeloton over de vloer te krijgen. Stoere Westvlamingen uit de provincie
waar de koeien loeien en de varkenspopulatie groter is dan het aantal inwoners.
Geef toe, geen alledaags gegeven. Terwijl onze MM Pantani de aanwezigheden via
naamafroeping op perkament noteerde, loerden we met een half oog naar hoe onze Oostvlaamse broeders dat fixen. Het
leverde meteen een “best practice” op : de plaatselijke schone cumuleerde de
job van sportdirecteur met deze van MM. De aanwezigheidslijst hangt daar aan de
muur en elke deelnemer plaatst een vingerafdruk naast zijn naam. Van een zuinig
en efficiënt personeelsbeleid gesproken! Onze gedachten gingen spontaan uit
naar één van onze sponsors die de kar trekt op track en tracegebied : zou
Geodynamics geen badgesysteem op poten kunnen zetten om de taak van onze MM
administratief te vereenvoudigen? Het zou alvast een baanbrekende en revolutionnaire
primeur zijn in wielerland!
Na het welkomstwoord kregen we een korte parcoursbriefing
van de plaatselijke secretaris. De nadruk werd gelegd op het golvend karakter
van de rit met als uitsmijter een beklimming van de legendarische muur die
wereldwijd bekend staat om zijn beslissend karakter in Vlaanderens mooiste. Het
is een huizenhoge schande dat dit monument nu om financiële redenen naar het
achterplan werd verwezen. Onnodig te vermelden dat we na deze peptalk nog amper
de benen stil konden houden : met het
mes tussen de derailleur trokken we ons op gang voor een avontuur zonder
weerga. Al vlug werd duidelijk waar deze stad zijn 2 laatste lettergrepen aan
ontleende. Pittoreske landschappen ontrolden zich voor onze ogen. We vergaapten
ons letterlijk aan de prachtige, in zonlicht badende decors. Een kruising van le
pays des Colinnes met de Vlaamse Ardennen zorgde voor een gezonde spanning in
de kuitspieren en quadriceps. Bovendien werden omvangrijke kruispunten
vakkundig afgezet dor 2 wegkapiteins die daar telkens een splijtende demarrage
voor over hadden. Wat een conditie, wat een organisatietalent! Gezapige
hellingen werden afgewisseld met heerlijke afdalingen, een stuk vlakke weg was eerder uitzondering dan regel. Naarmate
de etappe vorderde werden de Tinekesbenen alsmaar beter en bij het naderen van
de finale zinderde de adrenaline tegen hoge druk doorheen onze bloedvaten. Via
de Vesten en de Markt reden we dit monument omhoog om net niet stervend de
alombekende kapel te bereiken. Fier als een gieter werden we niet alleen
geportretteerd in de slotmeters maar ook aan de ingang van de kapel. Het
ontblote dijbeen van de fotografe toverde een kamerbrede glimlach op onze
vermoeide maar gelukzalige karakterkoppen.
Vervolgens ging het in ijltempo richting finish voor de zeer
gesmaakte extra times. Het regende in de Maretak gerstenat, frisdrank, kippeboutjes
en mattetaarten. Heerlijke rit, schitterende gastheren, prachtige femail touch
in de volgwagen en achter de fotocamera. Afsluiten doen we met een huizenhoog
cliché : de afwezigen hadden, zoals altijd, ongelijk. We kijken nu al uit naar
de terugmatch op Westvlaamse bodem.
74 km,690 hoogtemeters en 26,5 gemiddeld.
Tot volgende week!
