Voor de start van rit 19 bood het WK-dorp Ten Koetshuize een
heel desolate aanblik. Het VIP-gehalte was tot onder het vriespunt weggezakt,
bierdampen stegen als stille getuigen van een verloren veldslag op uit de
grond, het grasplein was bezaaid met wereldse lege Jupilerbekers, de tarmac gaf
blijk van een hoge vochtigheidsgraad…Dit was duidelijk geen zondags schilderij,
het was een mistroostige momentopname van de day after-kater waar geen enkele
pil tegen opgewassen bleek. Noeste werkers bliezen met gebalde spieren en een
van frustraties verwrongen gezicht de restanten van het losbandig leven op een
hoopje. De Saturday night fever was omgeslagen in het ijselijk gevoel van een op
de tong smeltende coupe Brésilienne. Aan de andere kant van de wereld dienden ze
op dit eigenste moment sappig Duivelsgebraad op, overgoten met een chateau demi
finale 2014. Game over. De Duiveluitdrijving heeft zich voltrokken…
Maar ook in deze hallucinant neerslachtige toestand laten
Tinekesvrienden zich niet kennen! Met kuiten vol buskruit, glimmende bolides en
bananen in granaatvorm passeerden 9 clubleden langs de inschrijvingstafel van
Pantani. Als gebeten honden, klaar om bergen te verzetten, met het mes tussen
de tanden om met bloed, zweet en tranen de uitschakeling te wreken. Is de bal
rond, dan is het wiel dat evenzeer!
Helaas, driewerf helaas, een ongeluk komt nooit alleen…De
president kreeg per Postduif de droevige mare dat Geert S, onze parcoursbouwer,
geveld in bed lag tussen 2 nachtkastjes gedrapeerd met ajuinen en eucalyptusdruppels
om het reukorgaan vrij te krijgen. Onze Alpenarchitect moest, geveld door een
virale buienradarontsteking, op doktersadvies noodgedwongen forfait geven. Plan
A werd daarmee naar de prullenmand verwezen. Onze alerte president liet zich
hierdoor niet van de wijs brengen en diepte uit zijn achterzak een gestoffeerd
plan B op. Hoogtemeters à la carte, kilometers uit de losse pols : opnieuw
crisismanagement van de beste soort. De Streuvelsvrienden stonden erbij en
keken ernaar, de poids lourds Mark en Johan vielen mekaar van pure ontroering
in de armen. Een omhelzing over de clubgrenzen heen…Nu onze politici nog.
Onze fondateur is
eveneens van alle markten thuis en besteedde zijn opdracht van sportdirecteur uit
in onderaanneming. Onder het motto de morgenstond heeft goud in de mond,
trakteerde hij als een echte familieman vader en dochter op een vroege
verrassingsreis.
We noteerden na 9 fietsloze zondagen ook het
opgemerkt wederoptreden van een flink uit de kluiten gewassen Tim die tijdens
de examens regelmatig het krachthonk opzocht om Rambo het vuur aan de schenen
te kunnen leggen. Onze youngster boette daarbij een klein beetje aan conditie in maar zal klaar zijn voor een
spetterend seizoenseinde.
De president troonde ons in het gezelschap van Wesley mee
richting Pecq en Velaines via een onvervalst intervalparcours. Er werden zelfs even nieuwe wegen
bereden! Pantani overschouwde als een veldheer regelmatig de troepen en zag dat
het goed was. Nu er opnieuw een vrouw aan het stuur van de volgwagen zat, was de
vraag niet “wanneer rijdt iemand lek vandaag?” maar wel “wie rijdt er
lek?”. Dieter sleepte die prijs in de
wacht en kon Lies even van dichtbij bewonderen. Een prachtige en
conditiebevorderende rit met dank aan de president die onopgemerkt en
naadloos de etappe hertekende.
9 renners, 80 km, 27 gemiddeld en 576 hoogtemeters. Tot
zondag voor een vlak intermezzo!
2 opmerkingen:
Briljant verslag!! De exit van de Rode Duivels naadloos verwerken in ons ritverslag, il faut le faire!! Zelfs Herman Brusselmans kan het niet beter. Proficiat en dank aan Red Philippe. De afwezigen hadden eens te meer ongelijk. Ze moeten meer geloven in Meteo Tineke, geen druppel gevallen, leuk ritje en met propere velo gefinished.. Om 10u45 al aan den apero...
Bravo makkers,
Wat een souplesse. Zomaar direct het programma aanpassen en een dito rit uit de mouwen schudden.
Klasseclub.
Inderdaad, meteo Tineke niet gevolgd en op moeders sleppe blijven liggen
Een reactie posten