Verslag van de rit van 25 juni 2017 memorial Joseph Morel Kwaremont & Patersberg
Na een week waarin de boeren het stof uit de grond klaagden en we
gebraden, geroosterd, gerookt en gekookt werden, bood de 17de rit een welkome
ontsnappingsroute uit de hete sleur van elke dag. Sintepieter had eindelijk een
chauffagist kunnen strikken die erin slaagde beweging te krijgen in de
vastgeroeste, anti-thermostatische kraan die menig voorhoofd voorzag van
parelzweet. Een normale 16 graden en een eerder beteuterd ogend wolkendek waren
hiervan het eerder aangename gevolg. De verkleuming van de aarde werd in ieder
geval dankbaar aanvaard en zorgde hier en daar al voor enkele mouwstukken en
zelfs een eenzaam thermovestje.
Op het programma stond niks minder dan ons vroegere
rally-uithangbord dat nu omgedoopt werd in de memorial Joseph Morel, genoemd
naar de man die de naoorlogse geschiedenis van de Tinekesvrienden van kleur
voorzag. Een ritarchitect pur sang die alle touwtjes stevig in de hand hield en
van discipline zijn handelsmerk had gemaakt. Hij ontviel ons veel te vroeg door
op een zowel symbolische als tragische manier heen te gaan : op de fiets
en geveld door een hartdefect. Het siert onze club dat het zijn helden niet
vergeet. Simon had de eer deze klassieker met eigen toegevoegde ingrediënten op
smaak te brengen terwijl niemand minder dan onze onverbeterlijke TripAdvisor
Kevin opnieuw de loopgraven indook. Als sportdirecteur én wedstrijdsponsor
mochten we Jo zonder de banjo verwelkomen. Een gunstige vermelding gaat naar
onze Limburgse versterking die in extremis bereid gevonden werd deze vacature
op te vullen. Van clubgevoel en solidariteit gesproken!
Wie zetten ook graag enkele leden in de bloemetjes die de
clubkleuren elders verdedigden. Zo bolden o.a. Wesley, Ringo en Bjorn een
slordige 540 km (gemiddelde 30) in Heule-Reims en terug terwijl Pantani en Dirk
op zaterdag La Typique (165 km, gem 27,1) bolden. Stuk voor stuk heel sterke
prestaties!
Simon nam ons mee richting Vlaamse Ardennen waarbij opnieuw
duidelijk werd hoe mooi ons Vlaams landschap wel is. Zelfs Piet werd bij
momenten lyrisch en vertelde honderduit over de onvermoede wijngaarden in deze
streek. Klimmersbenen en kleine platteau’s waren zeer in trek terwijl de
fameuze Kluis zich opwierp als eerste serieuze obstakel. Wiegend, dansend en
wroetend hesen we ons in verspreide slagorde richting top. Enkele afdalingen
later stonden er opnieuw hoogtemeters op het menu : de mythische Oude Kwaremont
die met zijn kasseien de ideale opwarming vormde voor de 3de hindernis van de dag :
de genadeloze Paterberg, icoon uit de finale van De Ronde. Arne schreef daar
geschiedenis door in het zog van zijn coach Pantani en danseuse zijn
allereerste beklimming van dit monster tot een goed einde te brengen. Petra
deed niet onder en reed al even gezwind over de top. Topprestaties die door
cameraman Joost rechtstreeks in de ether werden gestuurd. De bevoorrading door
Jo was perfect getimed en al even hemels als het uitzicht over de flanken van
ons eigenste hooggebergte. Bedankt Jo!
Bekomen van zoveel hoogtemeters werd de 2de helft op gang gefloten
waarbij de Rampe en de Tiegemberg nog als dessert geserveerd werden. Heerlijke
kuit-en dijspieroefeningen zoals ze in geen enkel fitnesscentrum te verkrijgen
zijn. Tussendoor bezweek het voorwiel van Gerd nog onder het gewicht van zijn
ijzeren kuiten : vijgeplat vanwege een doorstuik.
Via Bissegem bolden we fit en gelukkig Heule binnen. Opnieuw een
heerlijke rit die de zondagmorgen weer eens gekruid heeft met 18 karaat
inspanning en ontspanning.
95 km, 21 renners, 26gem en 701hm.
Tot zondag voor de moeder aller rally’s!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1821938931
Verslag van de rally Wevelgem 18 juni 2017
Gezien het academisch niveau van onze briljante
ritarchitecten stond pas nu voor de eerste keer in het seizoen een deelname aan
een rally op het programma. Deze eliteclub brouwt zijn ritten graag zelf zoals
een echte kok het liefst zijn eigen potje met verse ingrediënten klaarstoomt.
Gent-Wevelgem is evenwel niet zomaar een rally en heeft traditiegetrouw zijn
vaste plaats op onze kalender. Meer nog, vroeger was dit traditioneel onze
langste rit, toen we gepakt met rijsttaarten en gezakt met kippenboutjes
telkens gingen voor de full-option en aldus lang uithuizig waren.
De aanwezigheidkruiskes van de MM hadden deze keer een nog
zwaarwichtiger belang. De financiële gezondheid van
de clubkas stond immers op het spel vanwege de inschrijvingstol die onze
president, in afwezigheid van de SB-PM, ter plaatse aan de inschrijvingstafel
moest ophoesten. Via de meest gesofistikeerde communicatiemedia werden de
aanwezigheidscijfers draadloos aan Martin overgemaakt al bleek achteraf dat er
minder leden op het wedstrijdblad stonden dan aanvankelijk geschat. Deze
minimale verspilling van de clubfondsen kadert evenwel perfect binnen de
hedendaagse politieke cultuur en wordt dan ook in de doofpot (lees :
vergeetput) gestopt. Gelukkig konden we in dat verband rekenen op een
gastrenner en -renster : een in bloedvorm verkerende Kim die het bpostgehalte
van de club nog eens een opstoot bezorgde en Werner, een wielervedette uit het
verre Geraardsbergen die op voorspraak van Joost eens mocht komen proeven van
de Westvlaamse wielercultuur. Onder impuls van Kevin en geruggesteund door
sportdirecteur Diederik ging het in gestrekte draf richting startplaats
Wevelgem alwaar het peloton nog aangedikt werd met Buffalo Benny. Het
gonsde van bedrijvigheid rond de plaatselijke kerktoren, de sfeer van de
wielerhoogdagen hing in de lucht. De zon van haar kant hing ook in de lucht en
was duidelijk van plan ons een zwoele wielermorgen te bezorgen. Een gebronzeerde
en scherp afgetrainde president gaf ter plaatse onmiddellijk het startsein voor
de rally hetgeen voor een naadloze overgang zorgde van speeltijd naar echte
werk. Het tempo ging met een kleine ruk de hoogte in terwijl Tripadvisor
Kevin (alweer hij!) en David de debatten leidden. We vergaapten ons aan
fantastische landschappen en voelden al vlug dat deze klassieker zijn naam niet
gestolen heeft : hart – en andere spieren werden van bij het begin op de proef
gesteld, vals plat en enkele bulten in moeder aarde verhoogden het
transpiratieniveau, de guidon werd door sommigen al vanonder gepakt. We raapten
onderweg enkele hangbuikzwijntjes op maar werden soms ook voorbijgesneld door
atleten pur sang die blijkbaar met een enkelband rondfietsten en tegen de
middag dienden binnen te zijn. Het pronkstuk van de etappe was de Kemmelberg
die voorafgegaan werd door de Monteberg. Kuitenbrekers van de zuiverste soort.
De Kemmelberg blijkt met zijn 156m zelfs het hoogste punt van de provincie te
zijn en zou volgens de overlevering ontstaan zijn uit een duinenformatie toen
de Noordzee nog tot ginder landinwaarts kwam. In ieder geval, het
duinenzand moest inmiddels wijken voor bikkelharde kasseien die het leven
van de pedaalridders tot een hel maakt. Zwoegend, puffend en hijgend zagen we
elke kassei passeren tot enkele moedigen toch de duimen moesten leggen voor dit
wielermonstertje. We noteerden hier een opgemerkte passage van Kim die gezwind
richting top fietste om daar al fluitend de bpostvlag te planten! Proficiat
Kim, topprestatie! Na een bliksemsnelle afdaling wachtte in Kemmel de
welverdiende pitstop. Sportdirecteur Diederik vulde het plaatselijk rantsoen
perfect aan met heerlijke spacecake en coke. Bedankt Diederik! Te Kemmel dook
plots uit het niets onze eigenste Gerd op! Door de file aan de
inschrijvingstafel miste hij nipt de start en stortte zich vervolgens in een 45
km lange Merckxiaanse achtervolging. Sterk! Daarna verzwaarde de hitte nog de
opdracht al dient het gezegd dat de conditie van de troepen op een meer dan
behoorlijk peil staat. Iedereen haalde heelhuids de eindmeet en kon tevreden
terugblikken op een nieuwe parel aan de Tinekeskroon. 21 officiële renners, 99
km, 27,5 gem en 555 hm. Tot zondag voor een nieuwe klimpartij!
Red Philip
Verslag van de rit van 11 juni 2017 Diksmuide Yzertoren
Op de feestdag van alle vaders had Laura haar zeilen bijgezet :
onder de thermoterhut van Ten Koetshuize noteerden we om 7:15 al temperaturen
in de nabijheid van 17 graden. De opwarming van de aarde wordt dus best ernstig
genomen nu zelfs al de lente de zomer aan het voorbij spurten is. De
Tinekesvrienden hadden hun zonen en dochters uitgestuurd. Zo beproefden Dirk en
co hun geluk in Limburgs mooiste, hadden enkele kilometervreters op zaterdag de
grinta achter de kiezen gestopt en deed Marie haar ding in het Waalse
landsgedeelte. Enkele vaders werden gegijzeld door kroost en echtgenotes
waarbij de fiets begrijpelijkerwijze moest wijken voor verwennerij van de bovenste plank. Tel
daarbij op dat onze SB/PM al wandelend kilometers maalt in het land van Macron,
de president zich laaft aan de meest uiteenlopende druivensappen in de Ardèche
en je komt uit op toch nog 17 starters waaronder Fanny die een vrouwelijke
touch gaf aan de job van sportdirecteur.
Deze keer geen problemen aan de ingang van ons munitiedépôt. Red
Philip mocht zijn koevoet opbergen want de deur had besloten om op codecommando
zichzelf opnieuw gewillig te openen. Na het crisisberaad op de hoogste
stedelijke echelons van de voorbije week werd voor de beste wielerclub van
Heule en omstreken de rode loper opnieuw uitgerold. We hadden natuurlijk niks
anders verwacht.
We noteerden overigens een opvallend tafereel in de uithoek van
ons vipdorp. Niemand minder dan de Streuvelsvrienden groepeerden zich daar een
beetje schichtig, ver weg van onze inschrijvingstafel en elitetroepen. Waar is
de tijd naartoe toen onze rivalen nog enige zin voor verbroedering aan de dag
legden door zich voorzichtig te mengen onder ons peloton? We blijven evenwel
het motto “liever een dichte buur dan een verre vriend” huldigen ook al zijn we
niettemin bijzonder waakzaam en alert voor hackingtoestanden en
bedrijfsspionage.
Tripadvisor Kevin was opnieuw ritarchitect en begint daarmee
stilaan maar zeker onze clubgps en president-fondateur Mark het vuur aan de
schenen te leggen. Een trouwens nog altijd bijzonder scherpe Mark die
binnenkort zelfs uit zijn koersbroek dreigt te waaien. Misschien kan die nog
gerecycleerd worden tot parachute voor de scherpe afdalingen in de komende
bergritten. Ringo bood zich met plezier aan tot medekopman. We trokken van leer
onder een helblauwe hemel die de schoonheid van de Vlaamse natuurpracht nog
sterker onderlijnde. Heerlijk glooiende wegen, een zacht briesje en een
uitstekend tempo : wat kan een wielertoerist zich nog meer wensen op
zondagmorgen? Bovendien werd alles nog eens overgoten met een educatief sausje
: de Ijzertoren, bol van Vlaamse romantiek en een “nooit meer oorlogsymbool”
was het richtpunt van de etappe. Sportdirectrice Fanny pakte daar ter plaatse
uit met een 5-sterrenmenu : rijsttaartjes, gekoelde sportdranken en nog een
specialleke voor vaderkesdag! Bedankt Fanny, dit was overheerlijk en zeer
attent!
Op de terugtocht bleef het tempo strak maar zeer aangenaam. Onder
impuls van een nochtans stramme Piet (hij had op zaterdag zijn spieren in
wandelmodus geplaatst) werd nog een venijnige cartouche afgeschoten die de
bloedvaten en de longen pas helemaal openzetten. Sintepieter had ondertussen de
buitenchauffage nog wat hoger gezet zodat de stoom bijna langs onze oren
ontsnapte.
Tegen een gemiddelde snelheid van 29,2 (clubrecord!) bolden we 101
km en verorberden we een slordige 300 hm. 5 sterrenrit onder de regie van een
Kevin die duidelijk weet wat het Vlaamse land te bieden heeft. Dikke merci voor
zoveel parcourskennis en architecturale spitsvondigheid!
Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit van 4 juni 2017 Westhoek
Via de modernste communicatiemiddelen kreeg onze Tripadvisor Kevin
deze week de spijtige mare dat parcoursbouwer Geert Sioen vanwege enkele
lichamelijke ongemakken forfait diende te geven voor de eerste uit de kluiten
gewassen bergetappe. De 14de rit bevond zich aldus in dezelfde toestand
als de door IS geslachtofferde journalisten : onthoofd. De crisiscel van deze
club zette zich meteen schrap. SB/PM Willy vond Dirk, geprezen coach en vader
van vele wieleroorlogen, bereid een verrassingsrit in elkaar te knutselen.
Bedankt Dirk voor zoveel flexibiliteit en clubliefde!
Ook onze vrienden van de Stadsdiensten hadden nog een verrassing
in petto. De code van het lokaal bleek voor de 2de keer dit seizoen op
geen enkele manier te kraken, zelfs het noodnummer had de noodtoestand
overboord gegooid. Amateurisme van de zuiverste soort die de komende week het
voorwerp zal uitmaken van een stedelijke onderzoekscommissie.
Er was evenwel ook nog goed nieuws te melden : 21 deelnemers aan
de start en dit in tijden van Heilige Geest – en Pinksterentoestanden : sterk!
Het weze daarbij gezegd dat het voltallige vrouwelijk deelnemersveld present
tekende : Fanny, Petra en Marie zetten hun beste beentje voor of hoe deze dames
er niet voor terugdeinzen de geborgenheid van het zondags echtelijk bed in te
ruilen voor een sportief standje op 2 wielen. Good old Willy zag dat het goed
was en zorgde voor een anti-Trumpstatement : hij volgde dit select
wielergezelschap in een geruisloze, hybride bolide! Daarmee werden niet alleen
de Kyotonormen probleemloos gehaald maar werd tevens de fatale opwarming van de
aarde naar de verlengingen verwezen en kreeg de opper Amerikaan van onze SB/PM
wat de Europese politici niet aandurfden : een welgemeende opgestoken
middenvinger.
Na een korte briefing trok Dirk met de hulp van Pantani de
karavaan op gang richting onze eigenste Westhoek waarvoor toeristen zelfs de
plas oversteken. Het was aanvankelijk beuken tegen de wind in maar onze
locomotieven gaven geen krimp en hielden er een stevig maar egaal tempo op
na. De grote plateau werd geolied
rondgedraaid waarbij er op geen beenspier meer of minder gekeken werd. Marie
liet, sluw als ze is en onder het motto van energiebesparing, zich af en toe
een duwtje in de rug welgevallen. Zelfs clubgps Mark deed menig Tinekesmond van
verbazing openvallen : op een stevige helling fietste hij niet alleen
freewheelend naar boven maar gaf hij en
passant Marie nog een lift richting top!
Verschillende pittoreske dorpjes werden aangedaan met als uitschieters
Zonnebeke en Beselare waar de plaatselijke heksenvriendinnen nog aan hun
bezemtocht moesten beginnen. Even na Westouter werd naast een dodenakker de
pitstop afgekondigd. Fanny vroeg zich daarbij af waarom kerkhoven bij ons zo
vaak dienen als decor voor een gastronomisch festijn.
Sportdirecteur Willy vulde niet alleen de plaatselijke vuilbak
maar ook onze magen en blazen. Opnieuw liet hij een primeur aanrukken : cola
cassis! Bedankt Willy voor zoveel culinaire verwennerij.
Tijdens de terugtocht kregen we het aangename gezelschap van de
rugwind. Dirk nam ons zelfs nog even mee naar la douce France waar onze
president momenteel geniet van een welverdiende vakantie. Dit ontlokte in de
buik van het peloton de opmerking dat onze president den Trump lijkt
achterna te gaan : reizen van hot naar heir in gezelschap van de first lady.
Fit en gelukkig bolden we in Heule over de eindmeet. 100,8 km, 350
hm en 28 gemiddeld! Dikke merci aan Dirk en Pantani voor het kopwerk en de
naadloze ritarchitectuur.
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)