Verslag van de laatste rit van het seizoen 2018, St-Denijs 30 september
De laatste van het seizoen zette meteen iedereen op scherp :
kippevel vanwege de 3 gr bij de start! Het is eens iets anders en gaf
aanleiding tot een vestimentaire verscheidenheid waarbij o.a. de president en
nonkel Marc hun sexy benen nog een laatste keer onderwierpen aan de koude
wetten van moeder natuur. Ijsberen avant
la lettre, warmbloedige mannen, volstrekt het tegenovergestelde van mietjes.
Onze versgebakken kampioen en clubgps Mark was samen met andere Griffioeners op
weekend en vaardigde zijn kat af naar de start. Een nagelbijtende Red Philip
stond tevergeefs op zijn rekenmachine te tokkelen : hij kwam eenheden en
tientallen te kort om alsnog de oppergaai te kunnen afschieten. De spanning
voor het brons bleef wel intact : Jan bleef Piet voorafgaan terwijl ook de
president haasje over deed met Piet en aldus beslag kon leggen op de 4de
plaats. Bij de dames kroonde Petra zich tot keizerin na een 3de opeenvolgende
titel! Proficiat aan de kampioenen en het podium! De kussen van Tineke en haar
eredames zijn reeds besteld.
Good old SB/PM Willy draaide overuren deze week : vergaderen ter
heil onzer club, presentatie in elkaar boksen én de fondateur vervangen als
ritarchitect. Il faut le faire, een getuigenis van clubliefde die zich vertakt
tot in zijn diepste vezels. Zelfs voetbaldepressies kunnen hem niet deren.
Geert Depoortere 2 had zijn sportdirecteurschap gedelegeerd aan een van een
knieoperatie herstellende Dirk. Courage coach en veel beterschap gewenst. Dit
komt goed, nog even geduld.
Willy zorgde voor een verrassende ontknoping : daar waar in
principe de kampioenenrit biljartvlak is, koos hij voor een sportieve tocht
doorheen het Toscane van Kortrijk : Bellegem en omstreken! Reeds vroeg kregen
we hoogtemeters geserveerd waarbij de laagstaande zon ons op sommige stukken
noopte tot op den tast te rijden. De calorieën vlogen in het rond, cartouches
werden tot 2 maal toe op bevel van de president afgeschoten waarbij het
landschap herschapen werd in een vlakte die bol stond van gekreun, gehijg,
bonkende hartspieren en krampachtig samentrekkende beenspieren. Alle
ingrediënten waren aanwezig om de kou te verdrijven en het metabolisme duchtig
te activeren. Onze testrenners Emile en Maxime deden hierbij een stevige duit
in het wielerzakje.
In centrumstad Sint-Denijs werden de dorstigen gelaafd en de
hongerigen gespijsd : bedankt Geert!
De 2de rithelft moest niet onderdoen voor de eerste : verwend door
schitterende vergezichten en op een nog steeds heuvelig parcours gleden we met
rasse wielen richting ‘t Merlijntje op de Gullegemse Champs Elysées. Het podium
werd ter plaatse vereeuwigd in een voor de gelegenheid inderhaast opgetrokken
fotokader. Goed bezig Gullegem!
Als kers op de seizoenstaart werden er op de algemene
vergadering tal van goede ideeën naar
voor gebracht waarmee het bestuur in het tussenseizoen volop aan de slag kan.
Schitterende interactiviteit.
Al bij al beleefden we een bewogen seizoen waarbij alle aspecten
van de wielerheroïek aan bod kwamen. Sneeuw, regenval, lekke banden. Piet,
pechvogel Benny en Geert Depoortere 2 die kennis maakten met de
aantrekkingskracht van moeder aarde, Joost die onder de hoede van Museeuw zijn
grenzen verlegde en last but not least de verrassende finale nagelontknoping
als zout op de patatten. Maar bovenal
ervaarden we opnieuw die unieke verbondenheid op zondagmorgen waarbij er naast
gefietst ook gedold, gezeverd, gejend en
gelachen werd. Naast tal van cartouches werden er ook heel wat lachsalvo’s
afgeschoten. Zoals een oase een vruchtbare plaats is in de woestijn, is WTC De
Tinekevrienden een unieke baken die van maart tot september lichtheid en ontspanning brengt in de dagelijks
stress en beslommeringen. Vive le vélo, leve de Tinekesvrienden!
14 deelnemers, 63 km, 26,1 gem en 415hm.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/3057059763
Verslag van de regenrit naar Flanders Fields 23 september 2018
Spanning aan de start van de alweer voorlaatste rit van het seizoen.
Komen beide kemphanen voor het clubkampioenschap samen aan de start, of gooit
orkaan Donald voor één van beiden roet in het eten?
Terwijl zich 6 dapperen verzamelen aan den Aldi (waaronder de nummers
1,4,5 en 8 van het klassement) komt via de social media de melding ‘crevaison’
binnen. Red Phillippe gelooft niet in toeval en besluit de spreekwoordelijke
handdoek in de ring te gooien. Jammer maar helaas…
Bing dus kampioen, sterk en kampioenschap nr 3 op zijn conto, een nieuwe Keizer dus!
Vlug vertrekken in een licht gemiezer was de boodschap voordat den Donald
zijn duivels ontbond.
Via Slypskapelle en Passendale bollen we onder steeds grotere
regendruppels St-Juliaan binnen waar er onder luid gevloek een ‘doorstuk’
platteband het tempo kwam verstoren. Sportdirecteur David loste dit euvel in
recordtempo op waardoor onze fel gegeselde spieren geen tijd hadden om in een
fatale kramp te schieten.
Na een welgesmaakte tussenstop aan de Lakenhallen met bijhorend
sightseeing ging het in gestrekte draf richting Palingbeek wanneer plots de
woorden ‘da boantje ken ik hier niet’ uit Marc zijn mond weerklonken. Waarlijks
een unieke gebeurtenis in de clubcarrière van de parcoursbouwer van dienst.
Aangezien de weerselementen ons niet genadig waren, werd een duchtig
tandje bijgestoken via Hollebeke, Zandvoorde en Beselare om uiteindelijk nog
een laatste cartouche af te schieten richting Moorsele.
Topprestaties in Flandrienweer!
6 renners, 75km en 27.5 km/u gemiddeld
Tot volgende week voor de laatste rit van het seizoen.
Simon
Verslag van de rit van 16 september 2018 Kruisberg Ronse
Wegens de hardnekkige rug-en dijblessure van onze zeer
gewaardeerde TripAdvisor Kevin nam Geert Sioen de architecturale handschoen op
en bokste in allerijl een pittige rit uit zijn eveneens rijkgevuld
Garminarsenaal in elkaar. Flexibiliteit en actiebereidheid : geen loze
begrippen bij de Tinekesvrienden. We noteerden 13 rijdende leden aangevuld met
Ringo als sportdirecteur. 13…Het getal herinnerde ons aan de recente grondkus
van Geert Depoortere 2 en Buffalo Benny, waakzaamheid was dus geboden! Gelukkig
boden zich nog 2 testrenners aan : Emiel en Maxime of hoe Diederik zijn zoon
Emiel langzaam maar zeker voor het grote werk klaarstoomt. Het is trouwens bij
die kerel dat we in de toekomst moeten zijn indien er een tandje dient
bijgestoken te worden! Maxime van zijn kant woont recht tegenover onze
fondateur en clubgps Mark zodat een besmetting met het clubvirus een aan
zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is. Daarnaast verdedigden onze dames in
vol Tinekesornaat de eer van de club in het grootste vrouwenpeloton. 87 km
tegen 28,85 gemiddeld : klasse dames, proficiat! Pantani van zijn kant zette
zijn beste beentje voor in de Volvo Cycling Classic. De massagegrage handen
kwamen evenwel niet aan hun trekken : zijn zoektocht naar onze clubdames
leverde geen resultaten op. Een alerte Dirk had er een vakkundig stokje
voorgestoken.
Na enkele overlegmomenten troonde Geert ons mee naar de roots van
Arne. Arne raakte maar niet uitgepraat over Ronse en omgeving en droomde er
zelfs van elke hellende meter in die streek omhoog te fietsen. De naam van de
betreurde Claude Criquielion was daarbij de rode draad in zijn vurig pleidooi.
Gelukkig ging onze notoire berggeit niet mee in Arne’s klimeuforie en hield hij
de hoogtemeterskerk keurig in het midden. Een in topconditie Xavier diende zich aan als medekopman en
samen zorgden deze jongelui voor een egaal en kuitvriendelijk tempo. Via
Stasegem en Zwevegem bereikten we Escanaffles waarna de rush richting Ronse en
Kruisberg ingezet werd. We bespeurden geen enkele asfaltjeannet in het peloton
: iedereen koos voor de kasseien van de Kruisberg! Deze 600 m lange bult
vertoont soms stijgingspercentages van 16% en in combinatie met de kasseien is
dit geen helling om fluitend omhoog te rijden. Toch haalde iedereen moeiteloos
de top of hoe de conditie in de laatste rechte lijn van het seizoen optimaal
is. Op de top vergastte sportdirecteur Ringo ons op spijs en drank waarvoor
hartelijk dank.
De 2de rithelft was doorspekt met alles wat het leven van een
wielertoerist aangenaam maakt : heerlijk lopende afdalingen die met snelheden
tot 65 km/u soldaat gemaakt werden, kop-rug-en zijwind die de benen een soepele
tred gaven. Tussendoor schoot Diederik nog een cartouche af die gecounterd werd
door een scherpe Xavier. Geert zou Geert niet zijn moesten er geen venijnige
hoogtemeters meer in de staart van de rit gezeten hebben. De zijkant van de
Tiegemberg was ons klimdessert en geselde nog eens hart, benen en bloedvaten.
Ons “gemarteld” lichaam herstelde zich evenwel vliegensvlug en was klaar om ultiem
nog een raid langs het Kanaal te ondergaan. Geert dribbelde evenwel als een
volleerde Hazard behendig omheen deze parcourssnelweg en bracht ons via
Stasegem en het autoluwe Kortrijk terug naar de Heulse heimat.
Een schitterende rit vol verrassende wendingen die door iedereen
goed verteerd werd. Bedankt Geert, dit was effenaf topwerk!
75 km, 14 clubleden, 26,6 gemiddeld en 425 hm.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit naar Kluisbergen van 9 september
Heule is in de ban van de Tinekesfeesten en dat hebben we
geweten. Bij het ochtendlijke binnenrijden van deze feestgemeente werden her en
der wandelende lijken aangetroffen die de vergelijking met Frankenstein perfect
konden doorstaan. Ze bewogen zich voort als waren het ontsnapte mummies uit geheime
Kortrijkse sarcofages. Zelfs bittere tranen werden gespot of hoe zelfs het
Aalsters carnaval navolging krijgt te Heule. De biergalm die langzaam opsteeg
richting bijna gedicht ozongat wees in ieder geval op een uitdeinende
feesttoestand. Als club blijven we de verkiezing van Tineke van Heule heel
genegen want het is Tineke en haar eredames die op de kampioenenviering het
podium voorziet van warme kussen en trofeëen allerhande. Een mens zou voor
minder zijn zondagochtenden opofferen. De mededeling op de blog dat onze SB/PM
na afloop zou trakteren zorgde voor een zeer gestoffeerd deelnemersveld. Liefst
18 deelnemers wilden dit onder geen enkel beding missen. Het omhoog gaan van de
Aldislagbomen ontlokte aan Willy enkele spitsvondige opmerkingen over viriliteit
en staande ovaties waarop Fanny repliceerde dat het nogal vroeg op de ochtend
was om dergelijke vreugdekreten te lanceren.
Piet was ritarchitect en kreeg last minute Diederik
(apothekers prepareren zich vakkundig vóór aanvang van de rit) als medekopman
aan zijn zij. Gerd liet via WhatsApp weten dat zijn vehikel na amper 100 meter
te kampen had met een fatale leegloper en wenste ons veel succes. Het bericht
bulkte van frustratie om de gemiste km’s en de onthouding van liters gerstenat.
De Tinekestrein vertrok toch klokvast op zoek naar uitdaging en
calorieverbruik. Het was genieten geblazen langs het oervlaamse plat pays dat
Jacques Brel zo mooi wist te bezingen toen hij nog springlevend was. We
laveerden aanvankelijk behendig langs de heuveltjes van Erika hetgeen ons de
illusie bezorgde dat de hoogtemeters voor een andere keer zouden zijn. Tot Piet
plots dé verrassing van de dag uit zijn helm toverde : de vervaarlijke
Kluisberg dook als een slokop voor onze
wielen op! Er was geen ontkomen aan, we puften en hijgden ons in verspreide
slagorde richting dak van de Vlaamse Ardennen. De verwoede inspanningen werden
op de top beloond met een overheerlijke en uitgebreid buffet geschonken door
Simon. Bedankt Simon, zowel de bereiding als de bediening verdienen een
Michelinster! Na een vereeuwiging van onze troepen in het gezelschap van rode
Teddy ging het tegen een gezapig tempo richting dé feestgemeente van
Vlaanderen. Piet bleef ondertussen maar hoogtemeters uit zijn achterzak toveren
en combineerde dit met heerlijke afdalingen die de gemiddelde snelheid omhoog
dreven. Ook Yvan deed zijn duit in het zakje door een traditie in stand te
houden : zijn ketting laat telkens in de omgeving van Kluisbergen haar oren
hangen waarop hij haar met veel geduld en toewijding opnieuw op de juiste weg
helpt.
Als uitsmijter laveerde ons peloton nog door het Kortrijks
stadscentrum waar de plaatselijke bevolking haar ogen uitkeek op zoveel
wielertalent en bewonderend de sponsoring op de truitjes gadesloeg. Eind goed al
goed dus en onder een feestelijk klokkengelui kwamen we aan op de terrassen van
Heule centrum alwaar de dorstige kelen
gelaafd werden op kosten van de nog altijd in stevige conditie verkerende
clubkas.
Er dienden zelfs waarborgen opgehoest te worden voor de
glazen van de recuperatiedrank bij uitstek : warme chocomelk! Het moet zijn dat
de Heulenaren verwoede verzamelaars zijn van deze hebbedingetjes.
Heel mooie rit waarvoor dank aan Piet. 18 renners, 70 km, 454
hm en 27,6 gemiddeld.
Tot zondag!
Red Philip
Rit van 2 september : Heuvelland - Monteberg
Nog niet de ultimo kilometro maar toch al de laatste maand
van het seizoen. De klassementsteerlingen kunnen nog alle kanten uitrollen en
dus was er absoluut geen sprake van een eindeseizoensfeertje. Alles begint
stilaan naar de herfst te ruiken en te voelen : starten om 8u, een graadje
minder al konden we met de voorgeschotelde 13 gr niet echt klagen. Het was trouwens
enige tijd geleden dat we nog zo’n opkomst mochten noteren : 18 man en 1 vrouw zorgden
voor een volslank peloton. De MM kwam handen en ogen te kort om alles te
registreren maar slaagde er alsnog in de aanwezigheden correct te noteren. We
vernamen voorts off the record dat de president en zijn First Lady met de Air Force One op
missie zijn naar een Zuiderse bestemming waar alle soorten batterijen via
zonne-energie terug opgeladen worden. Minder goed nieuws kwam er vanuit de
gekwetstenboeg. Naast Buffalo Benny en Bart liggen nu ook onze Tripadvisor
(geblokkeerde rug) , ex-secretary –general Jacques ( op training duel aangegaan
met een dolgedraaide quad) en coach Dirk (knieoperatie) in de lappenmand. Aan allen
in naam van de club een spoedig en volledig herstel gewenst! Daarnaast ook opbeurend
nieuws : David Fieux, alias Rebelin, kaapte in de koers van Marke een 5de
plaats weg. Klasse op 2 wielen, bravo David!
Onder toezicht van sportdirectrice Petra zette ritarchitect
Wesley iedereen op scherp voor een rit richting Heuvelland. Onmiddellijk
sensatie toen bleek dat onze volgwagen plots in het niets leek verdwenen te
zijn : Bermudadriehoektoestanden op Heuls grondgebied! Pantani werd als
verkenner vooruit (of achteruit) gestuurd maar het was uiteindelijk een wakkere
Geert Depoortere 2 die de hete adem van Petra niet meer in de nek had gevoeld en
direct alarm sloeg. Via een fenomenaal strategisch inzicht slaagde hij erin
Petra op het slagveld te traceren en haar terug achter de aanvalslinies te
loodsen. Van een briljant militair hoogstandje gesproken!
Kopmannen Wesley, David Rigole en Mathijs legden er richting
Westhoek afwisselend de gepaste pees op hetgeen zorgde voor een aangenaam en
sportief tempo. Ook de pitstopplaats werd speciaal uitgekiend : net vóór de
Monteberg zodat alle reserves aangevuld konden worden om de slokop van de
etappe de baas te kunnen. Een fel gesmaakt en gevarieerd buffet viel ons te
beurt waarvoor hartelijk dank aan Petra.
De Monteberg is een pareltje voor de wielertoerist. Het
hoogteverschil van 115 m werd via een gemiddeld stijgingspercentage van 7 %
door iedereen vlot overbrugd. Het viel daarbij op dat Joost tijdens de
beklimming de 2 vingers in de neusgaten hield of hoe een trainingssessie met de
Leeuw op Italiaanse bodem haar vruchten afwierp. Sterk!
Op de terugtocht naar de heimat brak de zon helemaal door en
belandden we van een stukje herfst opnieuw in de zomer.
Het Heuvelland toverde heerlijke vergezichten op ons netvlies
waardoor eens te meer onze zondagmorgen gekleurd werd conform de missie van de
club : sporten en leute maken onder het motto samen uit, samen thuis.
Machtige rit tegen een haalbaar tempo waarvoor dank aan
Wesley en zijn ritluitenanten.
84 km,28,2 gem en 381 hm. Tot zondag om 8u voor de rit onder
regie van Piet!
Red Philip
Verslag van de rit naar Grijsloke op 26 augustus 2018
We noteren 26
augustus. We weten intussen dat
de het warmste van deze zomer stilaan op zijn einde loopt en dat de herfstdagen
voorzichtig in het verschiet liggen.
Ook de langste en zwaarste ritten
hebben we intussen wel achter de
kiezen. Logischerwijze werd het startuur
een half uur opgeschoven waardoor we iets langer in onze nest mochten liggen.
Iets te lang blijkbaar want velen onder ons hadden hun vermoeide kat gestuurd , amper een tiental Tinekesvrienden stonden vertrekkensklaar. Gelukkig werd onze rit versterkt met een 3 tal gastrenners : Karel, Filip (pipo) en Christ.
Aan de start toch enige consternatie : er werd gewag gemaakt
van een eerste overwinning van de veekaa begod.
Al onmiddellijk ontstonden er wilde fantasiën over een PO 1 deelname.
Tja, zalig zijn zijn de armen van geest . Intussen hield onze schatbewaarder zich wijselijk stil van achter zijn stuur , zou essevee misschien alweer
verloren hebben ?
Intussen stond ervaringsdeskundige Dirk klaar om ons mee te
nemen richting Gijzelbrechtegem. Samen met
medekopman Geert D. fietsten we al hobbelend via Rollegem, Bellegem en Moen
naar de flanken van de Kluisberg en Oude Kwaremont om onze pitstop te nemen in Grijsloke . We
passeerden ook nog even de thuishaven van grootindustrieel Willy Naessens en
zijn jonge deerne Marie Jeanne. Zelfs Hotel
Romantiek was nooit ver weg deze zondag.
Arne had voor ons een culinaire spitsvondigheid voorzien,
met name overheerlijke rijsttaartjes uit het charmante Moorsele. Bedankt Arne,
top !
Door een onverwacht
euvel in het parcourprofiel werd onze Jan nog spijtig genoeg getroffen door een
leegloper. De bandelwissel verliep
dermate snel dat die hard geleek met de bandenwissel van Vettel in Spa
Francorchamps dit weekend. Arne : zowel topkok als topmecanien in 1 persoon .
Langs de boorden van het kanaal werd intussen nog de
vertrouwde cartouche afgeschoten door deze bende afgetrainde topatleten. Enig ander niet gemotoriseerd vehikel werden
ter plaatse achtergelaten.
Voldaan bolden we ons geliefde Heule terug binnen, na alweer
een op en top leuke en gevarieerde rit van Dirk. Dikke merci
!
Aan de top van ons klassement belooft het in elk geval een
razend spannende eindrace te worden. Marc, onze fondateur en notoir club-gps
nam door de afwezigheid van een andere Tinekeslegende Red Filip de leiding in
ons clubkampioenschap over , weliswaar maar met enkele schamele punten. Zie klassement hiernaast. Een
bloedstollende nek aan nek race zit er de volgende weken in elk geval aan te
komen, de tactische plannetjes worden
met Zwitserse precisie in elkaar
geknutseld in elk geval. Voor een gokje zich best wenden tot Unibet.com.
Tot volgende zondag opnieuw om 8 uur aan den Aldi
Joost
1 sportbestuurder, 10 Tinekesvrienden, 3 gastrijders, 75 km, 27,4 gemiddeld, 455hm
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2966872338
Verslag van de bewogen rit naar Ruiselede 19 augustus 2018
Er stond vandaag een feesteditie op de kalender : onze
clubgps, president-fondateur Mark diepte niet alleen een nieuwe rit uit zijn rijkgevulde
parcoursportefeuille op maar verbond er samen met nonkel Marc nog een traktaat
aan vast ter gelegenheid van een 60ste en 65ste
verjaardag. 125 jaar wielergeschiedenis of hoe Mark & Marc de
bevolkingspiramide dribbelen met een uitstekende fysieke paraatheid. Het
ontlastingspatroon van onze ritarchitect dreigde nog even roet in het eten te
gooien maar uiteindelijk kon hij de schijn ophouden en bleef de ongewenste
pensenkermis achterwege. Voor het eerst in zijn getrouwd leven sprak hij vóór
zijn vertrek vanop het vertrek de gevleugelde woorden : “nu vertrek ik niet
graag”.
Met dertien renners en sportdirecteur David Rigole staken
we van wal voor een relatief vlakke rit richting Ruiselede via Izegem,
Meulebeke, Pittem en Tielt. De wind was tijdens de 1e rithelft een
welkome bondgenoot en zorgde ervoor dat de gemiddelde snelheid de vergelijking
met Kortrijk Koerse kon doorstaan. Het kopwerk van onze jongelui Willy en Mark
was daar uiteraard ook niet vreemd aan, ze dirigeerden met sprekend gemak het
peloton doorheen een kakelende windsymfonie. De pitstop werd vlot bereikt,
David pakte ter plaatse uit met megawafels die overgoten werden met gekoelde
frisdrank waarvoor hartelijk dank. Petra had zich vooral opgehouden in de
omgeving van Mark en voelde plots een steeds heviger wordende aandrang om de plaatselijke fauna en flora te voorzien
van de nodige meststoffen nu moeder natuur de laatste tijd ontregeld is en
stiefmoederlijk behandeld wordt door de opwarming van de aarde. Petra verdween
halsoverkop in het maïsveld terwijl Willy de plaatselijke haas even aan de klap
hield. Bij de Tinekesvrienden wordt duidelijk aan alles gedacht en is teamwork
geen ijdel begrip.
Met verse moed zadelden we opnieuw de stalen en carbonnen
rossen voor wat achteraf één van de meest bewogen 2de rithelften van
het seizoen zou worden.
De wind blees nu pal op kop en topatleet Pantani nam nu
enig kopwerk voor zijn rekening. Er kon toch nog wat gekeuveld worden totdat
plots het noodlot in alle hevigheid toesloeg. Het voorwiel van Buffalo Benny
besloot om onbekende redenen even te snuffelen aan het achterwiel van Petra.
Deze al dan niet gewenste intimiteiten resulteerden in een lawaai van jewelste.
Benny werd het slachtoffer van de aantrekkingskracht van de aarde en kuste
keihard de grond waarop Geert Depoortere 2 als een volleerde Saganacrobaat
eveneens het decor invloog. Plots was het alle hens aan dek in de gelederen nu
er 2 van pijn verwrongen lichamen in de goot waren beland. Geert kon zonder
veel moeite zijn weg vervolgen terwijl Benny niet ongehavend uit dit avontuur
kwam : spierwit, duizelig, een onwillige heup en een hand die er voor spek en
bonen bijhing. Verdict : gebroken duim met operatie tot gevolg, geen
hersenschudding want alle vijzen werden na grondig onderzoek teruggevonden. De
bezemwagen bewees volop zijn nut terwijl het de volgende km’s toch even stil
werd in het peloton. Sterkte Benny en veel courage!
Even verderop werd Jan het slachtoffer van een lekke band
waarop David aangaf dat dit geen enkel probleem vormde : hij had nu immers ook
een reservefiets aan boord!
Via Lendelede en Kuurne denderden we Heule centrum binnen
waar de terras van den Hert uitnodigend op ons lag te wachten. De
verjaardagsparty van beide Markussen werd zeer gesmaakt, het gerstenat piste
als een engelke op de tong. Proficiat heren en bedankt!
Mooie maar bewogen rit, 14 deelnemers, 84 km, 27,5
gemiddeld en 320hm. Tot zondag om 8u!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2947467712
Sfeerbeelden van de bewogen rit naar Ruiselede 19 augustus 2018
 |
| de feestvarkens van de dag, 125 jaar ervaring! |
 |
| de duim van Buffalo Benny |
 |
| Slachtoffer Geert D II wordt getroost door zijn mama! |
 |
| Op terras Den Hert |
De avonturen van krachtpatser Joost bij De Leeuw van Vlaanderen in Zwitserland
 |
| Joost zet De Leeuw uit de wind!!! |
Verslag van de rit naar Berg Ten Houte en nog 3 kuitenbijters op 12 augustus 2018
Bij een 17,5 graden onder thermometerhut vulde ons vipdorp zich
met 17 op en top gemotiveerde Tinekesvrienden voor dé koninginnerit van het
seizoen. In de hoofdrol niemand minder dan ritarchitect Geert Sioen die als
hofleverancier van hoogtemeters reeds meermaals zijn strepen heeft verdiend.
Geert wordt eveneens bedacht met een gunstige vermelding in zijn
parcoursdossier voor de schitterende wijze waarop hij ons via whats app
haarfijn briefde over de hindernissen die hij vakkundig uitgekozen had. Er
waren zelfs sfeerbeelden van de hernieuwde Berg ten Houte aan toegevoegd ten
einde iedereen in de juiste stemming te brengen. We noteerden ook het
wederoptreden van Petra die na een
sportieve vakantie vaststelde dat haar teen net is zoals de bpostmedewerkers :
flexibel, buigzaam en onbreekbaar. Een geluk bij een ongeluk, oef. Onze
president kondigde strategisch een nieuwe koersval van het bpostaandeel aan
want hij verlaat binnenkort het grondgebied voor een welverdiende vakantie. Het
management en de beleggers wezen hierbij gewaarschuwd : het worden cruciale
weken voor het aan-en verkoopproces!
Jo vervoegde in extremis het peloton dat zich dartel op gang trok
voor een nieuw fietsavontuur op zondagmorgen. Joost nam direct het
medekopmanschap op zich en via Kortrijk bolden we richting Vlaamse Ardennen waar er te midden de
prachtige natuur een heus fietsparadijs verscholen ligt. Vanuit de volgwagen
vielen de gehelmde hoofden, de gekromde en wiegende ruggen, de samentrekkende kuitspieren en de soepele pedaaltred op. Het zijn de
stille getuigen van vrouwen en mannen die met plezier hun fysieke paraatheid
wekelijks trainen en testen. De eerste hoogtemeters werden al vlug geserveerd,
de heupbuigers draaiden volop overuren en de vitale organen kregen meteen een
boost. Dit laatste tot groot jolijt van de Kortrijkse burgervader die van een
kwalitatieve orgaandonatie intussen een succesvol stokpaardje heeft gemaakt.
Onder een wisselend kopmanschap verdwenen de kilometers vlot onder
de wielen. Korte Keer, Berg ten Houte : mastodonten voor de wielertoerist die
het calorieverbruik en de zweetproductie danig de hoogte injoegen. Kampioen
Mark gaf hierbij blijk van een enorm doorzettingsvermogen en hees zich telkens
in Merckxiaanse stijl richting top
waarbij niet te versmaden stijgingspercentages soldaat werden gemaakt.
Topprestaties! “Chute de Piet, l’ex-vainqueur du Tinekestour” schalde het plots
door de wedstrijdradio. De sportdirecteur had nog net gezien hoe Piet stijlvol
tegen dek ging na een mislukt nummertje surplacen. De acrobatieën in Cirque du
Soleil hebben er gene lap aan en de kamerbrede glimlach op het gelaat van Piet
gaf aan dat enkel de ketting maar geen man overboord was. Het euvel werd in de
kortste keren verholpen waarna ook nonkel Mark via een glijpartij zijn kandidatuur
stelde voor een flexijob in datzelfde circus. Spektakel op 2 wielen, zowel op
als naast de weg! Te Horebeke wachtte een meer dan verdiende pitstop waarbij de
inmiddels fel geslonken energiereserves aangevuld werden. Horebeke is zijn tijd
trouwens ver vooruit want zelfs een elektrische dopingpaal siert daar het
kerkplein. Nu nog elektrische volgwagens en compatibele coureurs al dreigt
vooral dit laatste iets voor de 22ste
eeuw te worden. Markant feit : naast het opvoeren van lenige circusnummers werd
er ook gegoocheld : de val van Piet deed het scheenbeen van Mathijs bloeden al
zou dit bij nader onderzoek een maandelijks weerkerend fenomeen zijn! Anderen
hadden het dan weer over een stigma van één of andere wielergod. “Jesus”, zouden ze in Amerika zeggen. Wat een
mysterie, wat een club! De terugweg beloofde minder heuvelachtig te worden al
ondervonden we vlug dat vlakke Vlaamse Ardennen al even zeldzaam zijn als witte
olifanten. Het energieverbruik bleef aanhouden en de temperatuur was inmiddels met
volle 8 graden toegenomen. Als klap op
de vuurpijl werd er nog een vlak dessert geserveerd aan de boorden van het
Kanaal waarna iedereen moe maar blij de thuishaven binnenreed. Schitterende rit
in dito omstandigheden waarvoor hartelijk dank aan Geert. De waterproblematiek
is ondertussen opgelost, de chauffeur van dienst zal telkens enkele flessen voorzien zolang de hittegolf duurt. 17 deelnemers, 25,5 gemiddeld, 99 km en 740hm. Tot zondag om 7:30!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2928381457
Verslag van de rit naar Willems(Fr) op 5 augustus 2018
Een lichte vorm van twijfel sloop deze zondag rond 7:20 de gelederen van de
Tinekesvrienden binnen. Zouden de tropische temperaturen alsnog plaats maken
voor een plotse rechtsomkeer van de straalstroom en ten prooi vallen aan
Noordpoolelementen of zou dit eerder onder de noemer “schijn bedriegt” vallen?
Zou meteo Tineke voor één keer gedribleerd worden? De vraag stellen is hem
beantwoorden : wie durft te ontkennen dat meteo Tineke de enige echte
weerreferentie is of blijft kan evengoed het licht van de zon ontkennen. Er
zijn nog zekerheden in het leven!
Nonkel Mark draaide de tarmac op met door middel van ijsblokjes gekoelde
drinkpullen terwijl het plots drummen werd aan de inschrijvingstafel : 17 leden
tekenden aanwezig of hoe het congéspook langzaam maar zeker naar verre oorden
verbannen wordt. Onze Tripadvisor gaf opnieuw present als ritarchitect na een
reeks avonturen in het land van Tan waar hij noedels, rijst en kippeboutjes
verorberd heeft totdat ze langs zijn oren en neus uitkwamen. Een afgetrainde
Dirk maakte zijn rentree zonder Petra die tijdens een regendans onzacht met
haar teen in aanraking gekomen was met een weinig flexibel voorwerp : spoedig
herstel Petra!
Het moet zijn dat onze club hoe langer hoe sexyer oogt want er kwamen deze
week ook
kandidaturen van testers binnen : Karel en Tom, 2 rasechte Heulenaars,
wilden graag eens proeven van de Tinekesvriendenambiance. Karel werd door Yvan
meteen ingelicht over het feit dat onze president met de nodige egards dient
behandeld te worden waarbij de u-vorm centraal staat terwijl de voorzitter
aangaf geen probleem te hebben met de aanspreking Martin zolang er, net zoals
bij bpost, maar mijnheer voor komt.
De afgekorte versie MM mag evenwel niet toegepast worden vermits de
materiaalmeester hier al het patent op heeft. Een verwelkoming om u tegen te
zeggen.
SB/PM Willy hield als sportdirecteur de touwtjes stevig in handen terwijl
Kevin ons samen met David Fieux en later David Rigole op sleeptouw nam voor een
buitenlandse trip naar het land van de Macron(s), baguettes, wijn en andere
amuses gueules. Deze club koerst niet alleen op verplaatsing maar is ook niet
vies om op tijd en stond de skreve eens over te steken. Het was continu
genieten op 2 wielen met een zon als metgezel die de kunst verstaat om alles
nog zoveel mooier te doen ogen. Ook onze onfortuinlijke Joost genoot met volle
teugen van zijn gloednieuwe wielen en banden maar koerste opnieuw met een onzichtbare Murphy op
zijn schouder. Het ondenkbare gebeurde dan ook : plat vooraan en enige
tijd later even plat achteraan!
Incroyable! Willy krikte de moral van een moedeloze Joost opnieuw op en stak
zijn fiets helemaal in het nieuw. Eind goed, al goed! Ondertussen viel het op
dat de testers Tom (Tom Tostesteron?) en Karel uit het goede wielerhout
gesneden zijn en met de vingers in de neus meebolden.
Na een redelijk vlakke eerste rithelft pakte Willy tijdens de pitstop uit
met een luxe menu onder de vorm van een gevarieerd buffet en koel gehouden
dranken. Topbediening waarvoor dank! Innerlijk versterkt konden we de steeds
hetere temperaturen opnieuw trotseren waarbij het landschap afwisselend
glooiend en vlak onder onze wielen verdween. Een 2-tal cartouches leverden een
bijdrage tot de activatie van ons aller metabolisme waarbij elke vorm van de
wekelijkse werkstress naar de prullenmand verwezen werd. We kregen nog een
schitterende en sportieve finale via Bellegem opgediend waarbij de verbruikte
calorieën ons om de oren vlogen.
Hemelse rit op moeder aarde georkestreerd door een
schitterende Kevin die weet waar de ritmosterd te halen! 96 km, 17 renners, 458hm en 27,5 gemiddeld.
Tot zondag om 7:30!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2913397603
Abonneren op:
Posts (Atom)