Op deze hoogdag van de democratie waarop iedereen zijn
gedacht kan doen achter een klein gordijntje met de onderbenen goed zichtbaar
(een beetje als de toiletten in de scholen 40 jaar geleden) kwamen toch 14
Tinekesvrienden en sportbestuurder afgezakt naar Heule voor hun wekelijks
hoogtepunt.
Geen spoor te bekennen van onze materiaalmeester/ hoofdredacteur/
kandidaat Nobelprijs Letteren en literatuur: die had een weekje vakantie aan
Zee geboekt samen met vrouwlief. Naar verluid wil hij de traditie van de
Postmannen en het regelmatig nemen van verlof zich ook eigen maken…
Ondanks het feit dat het feest van de verrijzenis al een
tijdje achter ons ligt, toch twee mensen aan de start die we niet verwachtten
maar die ons bijzonder plezier deden. Er was nonkel Marc, die ondanks een
schouderfractuur er toch weer bij was en er was Dirk, de man die ondanks een
niet geringe ingreep alle medische prognoses voorbijsnelde en aan de start
stond voor een weliswaar beperkt deel van de rit. Tof dat jullie er weer bij waren!
Daarnaast leerden we ook dat onze plaatselijke apotheker tot
veel in staat is om toch maar aan de start te komen van onze ritten, zelfs tot
(ik citeer) “nen collega in het gat steken om toch maar te kunnen rijden”. Bij
deze vraag aan iedereen, moest je ergens nog een apotheker (meestal herkenbaar
aan witte schort) in een gat zien zitten, deze er onmiddellijk uit te trekken.
Voor de voorzitter was het een hectische rit: nog maar pas
gestart kreeg hij een sms van Rutten waarbij ze ons bedankte om op deze zondag
in het blauw rond te rijden, kreeg hij bericht van Crombez dat deze gezien de
slechte peilingen best kon leven met de rode bandjes op onze mouwen en belde
Van Grieken dat onze zwarte broeken zeker en vast een zwarte zondag
voorspelden…. Maar er kwamen ook negatieve berichten: de CD enV was kwaad omdat
er geen oranje op onze truien te zien was…. Dit werd vakkundig gecounterd door
onze voorzitter die antwoordde dat wij speciaal voor Hilde naar haar thuishaven
Torhout reden als groots eerbetoon. Terstond was het stil aan de overkant want
weinigen kunnen zeggen dat ze die eer te beurt vielen. Het kwaadst van al was
echter de kleine maar vinnige dame Almaci die onze voorzitter doorheen de GSM
bijna van zijn fiets riep. Nergens ook maar enig spoor van Groen en dan nog een
auto die achter de fietsers aan reed… Op de vraag van de voorzitter om na de
verkiezingen de elektrische bus van Groen te mogen gebruiken als vaste
volgwagen, volgde helaas een klassiek politiek antwoord’ “ik wil dat nu wel
gunstig adviseren maar het is niet de gewoonte van politici om ook na de
verkiezingen zich aan hun beloftes te houden”……; gelukkig kon zij er nog vrede
mee nemen dat we een fietsclub waren en geen motocrossbende. Er wordt nu
overwogen om als club ook een klimaatbijdrage te leveren en vanaf volgend
seizoen de sportdirecteur te laten meerijden met een bakfiets in plaats van een
auto. De driehoek die nu op het dak staat zou dan in een weliswaar lichtere
uitvoering gemaakt worden en dan op het hoofd van de berijder van de bakfiets
gemonteerd worden.
Ondertussen vervolgen we onder leiding van Kevin onze weg
richting noord waarbij we geholpen werden door een aangenaam rugwindje en dit
samen met de opkomende zon gaf ons allen een leuk gevoel. Voeg daaraan nog toe
een leuke halte met een mooi culinair aanbod van Matthijs en zoon (bedankt!) en
alles was aanwezig om opnieuw te spreken van een geslaagde zondagvoormiddag.
Ondertussen leerden we nog dat de regio Menen-Wevelgem in
extremis nog voldoende mensen gevonden had die kunnen tellen en dat Kevin tot
deze steeds schaarser wordende groep behoorde. Tinekesvrienden kunnen niet
alleen fietsen maar ook tellen en op die manier hun grote burgerzin bewijzen.
Op de terugtocht kregen we een fikse “wind op kop” te
verwerken maar de hoge graad van fysische paraatheid zorgde ervoor dat deze
opdracht probleemloos door iedereen werd afgewerkt.
En voor de rest een prachtige rit voor de fietsers maar één
grote ellende voor de verslaggever, met name dat er nog weinig of geen
ophefmakende zaken gebeurde. Eén zaak was echter zeker: dit was opnieuw een
mooie rit en een prima zondagvoormiddag.
Eens in Heule aangekomen, spatte het peloton uit elkaar en
dacht iedereen aan de volgende taken die op korte termijn nog moesten afgewerkt
worden: aperitieven en zich dan achter het gordijntje
verschuilen om “voor de goeie te stemmen”.
90 kilometers werden aan gemiddeld 27.3 km/u verteerd.
Yvan
NVDR: herbeleef deze rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/3689023496