Verslag van de rit naar Kruisem op 23 juni 2019
De 17de
rit van het seizoen stond al op de kalender. Het seizoen vertoeft daarmee op
een hoogtepunt en de conditie wordt stilaan vlijmscherp, klaar om de komende
uitdagingen wielvaardig aan te pakken. Uiterst zonnige taferelen aan onze vaste
vertrekplaats. Geen wolkje aan de hemel, de zonnestralen kregen vrij spel en
hebben blijkbaar volop gekozen voor vakantie in eigen land. We kunnen er maar
baat bij hebben en profiteren van zoveel zonnige gulheid. Onder de plaatselijke
thermometerhut noteerden we om 7:30 al 17 graden, vanuit het meteorologisch
hoofdkwartier te Brussel wordt voor deze week zelfs al code oranje
aangekondigd. Meteo Tineke daarentegen panikeert nooit en houdt zoals steeds
het hoofd koel.
Een messcherpe Pantani
vierde zijn wederoptreden en deed dan meteen in stijl : als ritarchitect zou
hij de debatten leiden van start tot aankomst.
Red Philip had zich
achter het stuur van de volgwagen genesteld en verkreeg zo een panoramisch zit
op de gekromde ruggen van de 15 fietsende leden. In navolging van koning Albert
II stond hij voor de gelegenheid vrijwillig een DNA-staal af maar dat bleek
enkel KVK-ingrediënten te bevatten. Er werd nochtans met man en macht gezocht
naar overspelig Essevee-en ClubDNA maar zelfs microscopisch onderzoek bracht
geen zoden aan de dijk of ballen in het net. TripAdvisor Kevin ondernam nog
een wanhopige Engelstalige poging om Bruges te promoten maar het “sweat” stond
al op zijn voorhoofd terwijl de kale Kortrijkse knikker blonk in al zijn
“glory”.
Vanuit de volgwagen
kan men merken hoe atletisch deze clubleden ogen. Zo valt het o.m. op dat de
fondateur er - zijn kuiten buiten beschouwing gelaten - een Merckxiaanse stijl
op na houdt. Die dynamietachtige kuiten doen eerder denken aan een stormram
die 16 metergebieden in de voetbalsport onveilig maken. De eveneens
wederoptredende Geert Depoortere II van zijn kant is dan weer de
verpersoonlijking van de pedaleur de charme die stijlvol en lichtvoetig
moeiteloos alle hindernissen vakkundig in zijn achterzak steekt. Het dient
trouwens gezegd dat iedereen zonder uitzondering stijlvol laveert doorheen de Vlaamse
natuurpracht.
De aanvankelijke met
verkeerslichten doorspekte rit gleed naadloos over in een pure natuurtocht die
licht heuvelend het spierstelsel masseerde. Mark deed een specialleke aan
kilometerpaal 35. Hij besloot zich af te zonderen en als cavalier
seul wat bij te trainen om 13 km verderop opnieuw afgetraind bij het
peloton aan te sluiten. Alleen een doorwinterde clubgps is tot zoiets in staat
: monden vielen open, de bewondering was immens. Diederik schoot evenwel de
hoofdvogel van de rit af! In een steenrijke omgeving haalde hij zijn
fietsbiljartkunsten boven en toverde enkele stenen in carambole tegen het
koetswerk van een verdwaald en reeds half verhakkeld voertuig. Een immense knal
deed de dame vertwijfeld stoppen waarop er zich een lichte discussie ontspon.
Bleek dat de vrouw hallucineerde waarop Diederik het pleit beslechte door de
dame te paaien met een 2 gratis bonnen : één voor een doos Halopedirol en één
voor 2 dozen Primperan. Koopmanskunst van de zuiverste soort en iedereen
content.
Halverwege werden de
innerlijke reserves aangevuld met frangipannes, gesmolten suikerwafels en
eierkoeken tegen strakke kontjes.
De 2de
rithelft toverde opnieuw schitterende beelden op het hoornvlies. De Tiegemberg
werd soldaat gemaakt en er kwam nog een spetterende finale langs het Kanaal aan
te pas.
Schitterende rit
waarvoor dank aan Pantani en medekopman – wie anders dan – Kevin!
93 km, 27,5 gemiddeld
en 462 hm. Tot zondag voor de moeder aller rally’s!
Verslag van de rit van 16 juni 2019 rally Wevelgem
Fanny
beet de spits af aan Ten Koetshuize onder een soms grijs, soms zonnig wolkendek.
Dit maakte er de vestimentaire keuze niet gemakkelijker op : lange mouwen,
korte mouwen, lange broek, korte broek, regenvestje of niet : een typische
onontwarbare Belgische puzzel die meestal puur op het gevoel dient gelegd te
worden.
Gezien het
academisch niveau van onze briljante ritarchitecten stond pas nu voor de eerste
keer in het seizoen een deelname aan een rally op het programma. Deze eliteclub
brouwt zijn ritten graag zelf zoals een echte kok het liefst zijn eigen potje
met verse ingrediënten klaarstoomt. Gent-Wevelgem is evenwel niet zomaar een
rally en heeft traditiegetrouw zijn vaste plaats op onze kalender. Meer nog,
vroeger was dit traditioneel onze langste rit, toen we gepakt met rijsttaarten
en gezakt met kippenboutjes telkens gingen voor de full-option en aldus
lang uithuizig waren.
De
aanwezigheden te Heule en Wevelgem bleken netjes verdeeld, nen draw lik damme
zeggen in voetbaltermen : 6-6. De aanwezigheidskruiskes van de MM hadden deze
keer dan ook een nog zwaarwichtiger belang. De financiële gezondheid van de
clubkas stond immers op het spel vanwege de inschrijvingstol die aan de
inschrijvingstafel moest opgehoest worden. Via de meest gesofistikeerde
communicatiemedia werden de aanwezigheidscijfers draadloos aan SB/PM Willy
overgemaakt. De wondere wereld van de technologie deed de rest. De postduif
verbleekt daarbij en wordt aldus gedegradeerd tot een hulpeloos wezen dat
bloederig geslacht wordt op het altaar van de concurrentie en wijd gapende
aandeelhouders. Onder impuls
van Piet denderde ons 6-tal richting Wevelgem of all places alwaar het eerste
deel van de Tinekestrein vol ongeduld als een TGV op aansluiting stond te
wachten.
Het
gonsde van bedrijvigheid rond de plaatselijke kerktoren, de sfeer van de
wielerhoogdagen hing in de lucht. Een bijgetrainde en scherp ogende Willy gaf ter plaatse het startsein voor de rally
hetgeen voor een naadloze overgang zorgde van speeltijd naar echte werk. Het
tempo ging met een kleine ruk de hoogte in al zorgde de in het nadeel
blazende wind voor hevig weerwerk.
Kopmannen Piet en Kevin lieten zich evenwel niet kennen en vermaalden met
bijzondere moed de hevig blazende natuurelementen tot gruizelementen. Naast het
stevige pedaalwerk vergaapten we ons aan fantastische landschappen en voelden al
vlug dat deze klassieker zijn naam niet gestolen heeft : hart – en andere
spieren werden van bij het begin op de proef gesteld, vals plat en enkele
bulten in moeder aarde verhoogden het transpiratieniveau, de guidon werd door
sommigen al vanonder gepakt. We raapten onderweg enkele hangbuikzwijntjes op
maar werden soms ook voorbijgesneld door atleten pur sang die blijkbaar met een
enkelband rondfietsten en tegen de middag dienden binnen te zijn. We snelden
ook een in het roze uitgedoste vrouwelijk peloton voorbij dat op het achterwerk
reclame maakte voor Wevelgems Eierkoeken. Dit ontlokte bij Xavier de opmerking
dat die lekkernijen duidelijk niet bevorderlijk waren voor het kweken van een strak kontje.
Het
pronkstuk van de etappe was de Kemmelberg die voorafgegaan werd door de
Monteberg. Kuitenbrekers van de zuiverste soort. De Kemmelberg blijkt met zijn
156m zelfs het hoogste punt van de provincie te zijn en zou volgens de
overlevering ontstaan zijn uit een duinenformatie toen de Noordzee nog tot
ginder landinwaarts kwam. In ieder geval, het duinenzand moest inmiddels
wijken voor bikkelharde kasseien die het leven van de pedaalridders tot een hel
maakt. Zwoegend, puffend en hijgend zagen we elke kassei passeren tot enkele
moedigen toch de duimen moesten leggen voor dit wielermonstertje en just in
time rechts konden afdraaien. Na een bliksemsnelle afdaling wachtte in
Kemmel de welverdiende pitstop. Fanny ontpopte zich ter plaatse tot
clubfotograaf en zorgde aldus voor nieuwe Instagrammunitie. In de 2de rithelft werd de wind een bondgenoot en daalde de
snelheid niet meer onder de 32 km/u. Fantastisch gevoel in de benen, heerlijke
fietssensatie. Iedereen haalde heelhuids de eindmeet en kon tevreden
terugblikken op een nieuwe parel aan de Tinekeskroon. 12 renners, 98 km,
27,5 gem en 450 hm. Tot zondag!
Red
Philip
Verslag van de rit van 9 juni 2019 Ruiselede en Maria-Aalter
No pain, no gain : 11 papa’s geflankeerd
door onze 2 ladies kleurden op deze heuglijke dag de nieuwe vloerbedekking van
Ten Koetshuize in blauw-rood-zwart. Alle vaders hadden als gemeenschappelijke
noemer de wil om ’s middags afgetraind aan de
dis te verschijnen om door de kroost verwend en in de watte gelegd te
worden. Jan deed eveneens zijn duit in het zakje door als sportdirecteur zorg
te dragen voor ons hoogtechnologisch materiaal en had zijn wagen voor de
gelegenheid omgebouwd tot foodtruck.Onze gele truidrager Mark, alias clubgps en
president-fondateur, verkeert na de helse tocht van vorige week in de vorm van
zijn leven en stelde opnieuw zijn vaardigheden als ritarchitect en kopman ten dienste van onze club. De klasse druipt
eraf en hij vond in de persoon van TripAdvisor Kevin de geknipte medekopman.
Mark diende zich aan met lege en dus hoogtemetersloze achterzakjes. De tijden
van zelfkastijding worden schaarser en schaarser maar niet getreurd : in zijn
Garmin zaten zomaar eventjes niet minder dan 30 km nieuwe baantjes! Dertig
kilometer, en dat na zoveel seizoenen Tinekesvrienden en na de onfortuinlijke
maar ook al gloednieuwe Fortuinberg van vorige week! Als dat geen geografische
hoogstandjes zijn, dan weten we het ook niet meer. Vermoedelijk slaapt Mark met
een onuitputtelijke wielerkamasutra onder zijn hoofdkussen. We noteerden tevens
het opgemerkt wederoptreden van onze SB/PM Willy die na een ballingschap op het
eiland Corsica nog vóór de start een sanitaire stop inlaste. Nu ze in de
Wetstraat op zoek zijn naar een bekwame loodgieter is dit misschien een
flexi-jobbuitenkans voor Willy? Onze president daarentegen werd samen met the
First Lady in een ovalen kamer gespot in de Ardèche alwaar hij enerzijds bekomt
van harde bpostarbeid en anderzijds via een uitgekiende hoogtestage de basis
zal leggen voor een spetterend vervolg van het wielerseizoen.De rit ging
richting Ruiselede, een agrarisch pareltje van onze West-Vlaamse provincie. Na
de turbulentie in de atmosfeer van de voorbije dagen had Mark een windloze
tocht besteld. Het was dan ook heerlijk bollen doorheen een met bomen afgezet
pittoresk landschap waar Jacques Brel ongetwijfeld zijn inspiratie voor “le plat pays” heeft gevonden. De ontluikende
natuur, de liggende, wandelende en zelfs lopende loeiende koeien, het geblaf
van uit de kluiten gewassen natuurlijke alarmsystemen (lees : honden), spurtende
hazen en op zelfmoord beluste katten : al deze beelden ontrolden zich voor onze
ogen. Arne was net terug van een hoogtestage op de Mont Ventoux en voelde zich
dan ook als een vis in het water. Zijn pedaalomwentelingen sneden als een mes
door de boter, de samengebalde kracht van zijn kuiten werd spelenderwijs
overgedragen op zijn trapas. Aan kilometerpaal 54 kregen we een schilderachtige
pitstop aangeboden in het Vuurbos. Jan rukte uit met vloeibaar en vast lekkers
waarvoor hartelijk dank, Petra en Fanny trakteerden de vaders op een
natuurfoto terwijl Piet en Fanny nog inderhaast probeerden om
hun hoogtechnologische bolide tegen een woekerprijs van de hand te doen.Tijdens
de terugtocht was het opnieuw volop genieten en mengde nonkel Marc zich vooraan in de debatten waar onze fondateur enige rust kon gebruiken.
TripAdvisor Kevin bleef onvermoeibaar kop trekken en perste er regelmatig
indrukwekkende tussenspurtjes uit om de kruispunten fietsproof te maken. Wat
een energie, wat een longinhoud, net de Kristof D’Haene van de Veekaa! Nog
enkele statistische gegevens : Red Philip slikte 2 vliegen in en verscheen
daardoor met een lijf vol proteïnen en
aminozuren aan tafel, Mathijs had de hele avond en nacht passief gerookt
waardoor zijn stem die van Arno benaderde, Geert S was tevergeefs op zoek naar
hoogtemeters en Piet voelde de benen niet. Had hij daarvoor de farmaceutische
mosterd gehaald bij Diederik die ook geruisloos en met de vingers in de neus de
rit soldaat maakte?
Schitterende rit met dank aan Mark voor de
nieuwe baantjes en het fietsplezier op zondagmorgen!
97 km, 13 deelnemers, 27,5 gem, en 250 hm.
Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit naar de Fortuinberg en bijna de Eikenberg op 2 juni 2019
Na de hoogoplopende
verkiezingskoorts van vorige zondag was het nu de beurt aan de warmtepompen om
op een ecologische verantwoorde manier de buitentemperaturen naar de voor de
tijd van het jaar verrassende hoogtes te stuwen. Groen had het liever een week
eerder zien gebeuren maar de wetten der natuur zijn even ondoorgrondelijk als
de wegen van de wielergoden.
De timing van de
Tinekesvrienden daarentegen mocht er wel wezen : 13 (!) renners en
sportdirecteur Sven waren om 7:30 klokvast aanwezig waarop parcoursbouwer Geert
Sioen om 7:31 opdracht gaf om de raderwerken en draaiende fietsonderdelen in
werking te stellen. Het was trouwens een zwaarbeladen Geert die zich aanbood
met 2 uitpuilende achterzakken vol hoogtemeters. Dat beloofde een
calorieverslindende aangelegenheid te zullen worden. Onze geletruidrager alias
clubgps Mark daarentegen maakte zijn opwachting met gierende remmen : het
ontlokte de bedenking dat er na 50 km allicht meer zou piepen dan enkel de
remmen. We maakten ook de aankomst van het Streuvelsvriendenpeloton mee :
Stefaan, he and himself maakte zich op voor een trip richting Lendelede en bedankte
vriendelijk voor de uitnodiging om kop te doen bij ons elitegezelschap.
Nonkel Marc koos na
een geslaagde revalidatie opnieuw voor de full optie : amper 5 weken na zijn
salto mortale en ondanks een doktersbriefke zet nonkel Marc de medische wereld
een ferme neus door met zo goed als geen conditieverlies terug aan de
wielerdebatten deel te nemen. Zijn verhakkeld sleutelbeen weigert alsnog aan
elkaar te groeien maar dat kan hem niet temperen in zijn enthousiasme. Er wordt
hieromtrent wel om enige discretie verzocht zodat politici van allerlei
pluimage niet opnieuw op de gedachte komen de pensioenleeftijd nog eens te
verhogen. Marc bewijst dat mannen zijn zoals de wijn, hij lacht met de
pensioengerechtigde leeftijd en geeft hiermee blijk van een ijzeren wil
en een stalen karakter. Bravo!
Onder impuls van Geert
en onze zo goed als vaste kopman TripAdvisor Kevin (wat een conditie!) gleden
we onder een perfect egale hemel richting de Vlaamse Ardennen. Daarbij werd een
ode gebracht aan de stad Ronse : alle in-en uitwegen werden afgetoetst,
perfecte reclame voor onze sponsors en een welkome afwisseling alvorens de
onverbiddelijke strijd met de heuvelelementen aan te gaan. En of het een strijd
was. Op de ons onbekende maar als esthetisch pareltje geboekstaafde Fortuinberg
werd de adem meermaals afgesneden en kon men ervaren hoe het voelt om 3 keer na
mekaar te sterven. Maximale stijgingspercentages van 21 % ,een gemiddeld
percentage van 9 %, moordende hellinghoeken en dit over een afstand van ruim 1
km : il faut le faire!
Meteen verdween de
eerste portie hoogtemeters uit de achterzak van Geert. Vanuit de andere
achterzak zagen we evenwel de priemende ogen van een ander veelkoppig monster
dat luisterde naar de naam Eikenberg. Hoogtemeters in combinatie met kasseien :
een gevreesde cocktail opgediend onder een loden hitte. Door een speling van
het lot kwamen we juist daar één van de 17 omleidingen tegen en kregen we via
onze uiterst flexibele ritarchitect de alternatieve en kasseiloze versie van de
Eikenberg geserveerd. Licht verteerbaar maar toch smaakvol : ideale aanloop
naar de pitstop in Maarke – Kerkem waar sportdirecteur Sven ons overvloedig
voorzag van spijs en drank. Bedankt Sven! Xavier ontpopte zich als daarbij tot
superwaterdrager.
De temperatuur bleef
daarna maar oplopen al bracht de afwisselende zijdelingse - en kopwind toch
enige verfrissing. Aan kilometerpaal 65 gaf onze verkrampte en uitgedroogde
geletruidager de pijp aan Sven. “Abandon du maillot jaune president-fondateur
Mark” schalde het doorheen de geluidsboxen van radio Tineke. De Tourdirectie
doet er evenwel alles aan om Mark in koers te houden.
Een ritparel om U
tegen te zeggen : bedankt Geert, dit was effenaf topwerk.
14 deelnemers, 96 km,
26 gemiddeld en 617 hm. Tot zondag!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)