Verslag van de Merlijntjesrit Ieper en de Menenpoort van 17 augustus 2014

Eigenaardige gewaarwordingen op weg naar Ten Koetshuize vanuit Kortrijk centrum, het mekka van het Zuidwestvlaams voetbal. Geen zwaard van Damocles boven het hoofd maar eerder hoogzwangere wolken die niet in hun waterkaarten lieten kijken. Bevonden ze zich boven of onder de buienradar, waren ze op weg richting Bermudadriehoek, dolden ze wat met de dappere Tinekesvrienden die onder alle omstandigheden het echtelijk bed ontvluchten op zondagmorgen of waren ze echt van plan hun ingewanden uit te kotsen? Feit is dat het wegdek nu eens droog, dan weer nat oogde zonder dat regendruppels zich als volleerde zelfmoordpiloten op moeder aarde te pletter lieten storten.

Traditiegetrouw veegde Pantani als eerste de startplaats stofvrij om vervolgens zijn inschrijvingstafel strategisch op te stellen zodat er voor de start geen vermenging mogelijk was met het vijandige Streuvelskamp. Door de wankele constructie van die tafel en bij gebrek aan wielerstewards fungeerde de statige wagen van de sportdirecteur dan maar als buffer om de hooligans uit beide kampen niet op ideëen te brengen. Het bleef bij wat mondeling spierbalgerol dat -  gezien de musculaire dreiging vanuit Tinekeshoek -  koelde zonder blazen. Het leek er aanvankelijk sterk op dat het deelnemersveld heel mager zou uitvallen maar uiteindelijk kregen we toch een 13-koppig peloton bij elkaar. Guy werd gevraagd niet te starten in de WO I – rit vanwege de grote symboliek die verbonden is aan zijn huidig puntentotaal : 1914! Als man van de wereld gehoorzaamde hij zonder morren. We hadden gehoopt dat broer Rambo de herdenking compleet zou maken door als 14^de aan de start te verschijnen. Ijdele hoop zo bleek want net voor het ter perse gaan werd hij in de coulissen van het Kortrijks zomercarnaval gespot  alwaar hij ogen en handen te kort kwam om rondborstige en dikbuikige danseressen te voorzien van pluimen en tepelpleisters. Iemand moet zich toch opofferen om dit vuile werkje op te knappen en het feit dat men daarvoor uit ons ledenarsenaal recruteert, doet ons plezier en wettigt volledig de afwezigheid van Rambo.

Simon was de ritarchitect van dienst. Hij en Kevin compenseerden daarmee ruimschoots de afwezigheid van hun pater familias die de jongste tijd wel van de aardbol lijkt verdwenen te zijn. Zelfs uitdagende boerenkreten op sociale media blijven onbeantwoord. Vanuit de volgwagen zag Red Philip dat het goed was. De WO I memorialrit baande zich een weg langs Vlaamse wegen en velden waar exact 100 jaar geleden het bloed zich in kronkelende beekjes een weg zocht richting vrijheid. Indrukwekkende kerkhoven zijn nu de stille getuigen van deze gruwel. Ze blijven op het netvlies gebrand. Het bloed van toen wordt vervangen door het zweet van nu : elke wielertoerist zou deze rit eens moeten rijden als eerbetoon aan zij die hun leven gaven voor de toekomst van de mensheid. Ter hoogte van de Menenpoort maakte de sportdirecteur zich even zorgen over de hoogte van de gevarendriehoek in combinatie met deze van de befaamde poort maar uiteindelijk bleek het centimeter ipv millimeterwerk. Op de Ieperse Grote Markt werden de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd  waarna de 2^e rithelft op gang gefloten werd.

Er werden een 2-tal snoeiharde cartouches afgeschoten waarbij de 2^de zich voltrok in de straten van Moorsele. Een premature finale want de Merlijntjesrit wordt traditioneel ontbonden voor de poorten van ons clublokaal alwaar overheerlijke boterhammen met gekapt, kaas en moutarde de Dijon overgoten werden met gerstenat van de zuiverste soort. Tussen pot, boterham en pint kon nog vernomen worden dat Simon en Mathijs dé topschutters zijn van de club : ze worden voor de 2^e keer in hun pril bestaan vader! Proficiat aan beiden die daarmee bewijzen dat bed-en wielerprestaties perfect hand in hand kunnen gaan.

13 renners, 74 km, 27 gemiddeld en een heel mooie in geschiedenis gedrenkte rit.

Tot zondag!

Red Philip

 NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/activity/568957771