Verslag van de rally Stasegem- Montroeul-au-bois 28 juni 2015
De moeder aller rally’s stond vandaag met stip op de agenda
genoteerd. Druppelsgewijs vulde ons VIP-dorp zich met klonen van Boonen ,
bestuursleden en enkele Streuvelsvrienden (“Merckxianen”) . Deze
laatsten durven wegens een applausallergie niet langer doordringen
tot in het hart van ons cluborgaan. Ze zonderen zich nu af in een
marginaal hoekje waar ze als opwarming voor hun zondagse
fietswandeluitstap aan buikdrummen doen. Elk zijn favoriete
sport natuurlijk. Opgemerkte rentree van Tim die vanaf nu rondrijdt met het
diploma van accountancy-fiscalist in de achterzak. Een welgemeend
proficiat aan onze afzwaaiende student hetgeen betekent dat ons peloton vanaf
nu geen studenten meer herbergt. Het leverde onze youngster (nog altijd) zelfs
meteen al een jobvoorstel op : onze uitgebluste SB/PM stelt met plezier
zijn mandaat ter beschikking. Als hoofdaandeelhouder wil hij nu op een
afTANdse manier het overzicht te behouden door enkel nog te delegeren.
Wordt ongetwijfeld vervolgd. Achter het stuur van de volgwagen spotten we
het silhouet van Red Philip. Hij raakt maar niet verlost van zijn
Stasegemallergie die hem rond deze tijd van het jaar telkens
weer nachtmerries bezorgd. Badend in het zweet schiet hij dan
met bonzend hart wakker naast zijn Anneke die hem vervolgens liefdevol
ontstrest waardoor alle krampherinneringen smelten als sneeuw voor de
zon. De SB/PM nam andermaal zijn financiële verantwoordelijkheid door op
kop de vlucht vooruit richting Stasegem te nemen ten einde alle
inschrijvingsmodaliteiten en financiële plichtplegingen te vervullen.
Onze rijdende kluis werd hierbij geëscorteerd door de president. In de huidige
tijden is voorzichtigheid de moeder van de porseleinenwinkel en dient ten
alle prijze vermeden te worden dat de clubcenten in handen vallen van
andere wielerterroristen. Het echte werk kon beginnen en vanuit de
volgwagen was het een plezier om zien hoe dit peloton langs glooiende wegen
al vroeg in aanraking kwam met goed ingepakte hoogtemeters die langzaam
maar zeker het slopingsproces op gang brachten. Unieke beelden even
verderop toen moeder paard samen met haar dochter deelnam aan de
plaatselijke wandeltocht en zodoende roet in ons wielereten gooide.
Boer Sjarel kon deze uithuizigheid allesbehalve smaken en dreef beiden zodanig
in het nauw dat ze met de staart tussen de poten hun gezinsuitstap dienden af
te blazen. Hopelijk draait de boerin ze niet door de gehaktmolen. Het
traditionele vrije parcours werd een tactisch steekspel waarbij de
tenoren mekaar geen duimbreedte toegaven. Onze fondateur voerde
samen met Geert D 1 en Bart een keihard achterhoedegevecht uit waarbij Mark nog
krachten overhield om zijn jaarlijks ritueel uit te voeren : onder
hoge druk de kapel van Montrœul-au-Bois prostaatsgewijs afspuiten.
De wedstrijdradio kraakte ondertussen in zijn voegen: Geert D 2 had de debatten geopenden op de steile "Rue du Vert Bois (gem 10,3%) en werd ingehaald door een select groepje Tinekesvrienden, op de 2de helling liet Wesley een splijtende demarrage en moedige solo van enkele km optekenen. Dirk en Pantani neutraliseerden nog aanvallen van David en Gerd die de eindsprint tegen wind en bergop van te ver lanceerde en nog werd overspoeld door Geert D2, President en Keizer Ronny. Na een oververdiende pitstop werden de stalen en carbonnen rossen opnieuw
bestegen en richting heimat gestuurd. We werden voorbijgestoken door een
elitegroepke dat ook enkele Tinekesvrienden herbergde. Tot ons groot jolijt
stonden ze even verderop aan de grond genageld…De toorn van het hoongelach
keerde zich even later met een boemerangeffect radicaal tegen ons. Geert D 2 en
Dirk werden ook te voet gesteld : ongelakte nagels hadden hun band doorkliefd.
Het parket werd verwittigd en voert onderzoek naar de daders. Er worden 2
pistes gevolgd : een vergeldingsactie tegen blote billen in volle
ramadanperiode of een zelfmoordactie van een eenzame fietshater. Plots dook een
bekende vrouwenstem uit de achtergrond op : ons Fanny die samen met Petra een
afgeslankte rallyversie aan het afwerken was! Bleek dat Petra eveneens het
slachtoffer geworden was van een nageldoorboring. Dankzij de professionele
ingesteldheid van deze club (we zijn op het juiste moment op de juiste plaats)
en de liefdevolle zorgen van echtgenoot Dirk, konden ook de dames hun tocht
verder zetten. De epiloog had nog een verrassing in petto : een koerske langs
het Kanaal. Alhoewel Tim na 7 fietsloze weken enkele keren gestorven was
onderweg, schoot hij nog een ultieme cartouche af waardoor hij opnieuw op het
podium van de strijdlust terecht kwam.Schitterende rally, 19 man, 110 km tegen
28,5 gemiddeld. Sterk, beresterk! Tot zondag.
Red Philip
Verslag van de rit van 21 juni 2015 Hotond
Ongewone
toestanden aan het start van deze bergrit. Medisch interventieverantwoordelijke
Guy speelt letterlijk met de voeten van Ringo die een blessure aan zijn
onderstel vreest. Guy geeft hem echter groen licht om de geplande cols onder
zijn tweewieler te schuiven. Meteo Tineke wordt drukt gepolst aan de start. De
President verschijnt zonder regenfrakske aan den départ en verwijst daarmee het
doemdenken van Deboosere en Sabine naar de prullenbak. En zoals altijd ook
terecht, geen druppelke hemelvocht zal
het Tinekespeleton raken. Op de terugweg zullen we zelfs getrakteerd worden op enkele zonnestralen. 16 man en
sportdirecteur Gerd tekenen present voor deze Koninginnerit. Onder de
voornaamste afwezigen noteren we de
virtuele zilveren medaille Mathijs die zijn podiumplek doorschuift naar papa
Bart, een laat Vaderdagcadeau dus. Ook Keizer
Ronny is en geen velden of wegen te bespeuren en laat het kampioenschap
duidelijk varen. Clubredacteur Red Philippe wordt verontschuldigd omdat hij als
financieel expert van bpostbank aanwezig
moest zijn op de eerste open training van KVK waar hij de Griekse aanwinst
Thanasis Papazoglu moet verwelkomen met een Grexitherziening van zijn contract
in Drachmen!!! Ritarchitect PM Willy zit dan weer in voetbaldwerg Wales dat
enkele weken geleden Goliath België versloeg. Willy gaat daar op industriële
spionage naar Cardiff, zusterclub van de VK. Hij werd er waardig ontvangen door
Vincent Tan en Ken Choo met een staal pret en een bondel karoten.
Zeuneke Kevin
neemt de navigatie over per elektronische Garmindrager . Voor de officiële
start echter nog een safetyoverlegmoment met streekkenner Dirk die de afdaling
van de Schapenberg doet sneuvelen wegens te vochtig en te gevaarlijk. We
trappen af met een originele aanhef door stad Kortrijk en Hoog Kortrijk waar de
spieren en pezen langzaam aan op temperatuur worden gebracht. We slingeren
verder door Moen en Kluisbergen waar de Nieuwe Kwaremont wordt aangesneden. Op de
voorste rijen peddelen 50-ers Bart H en Geert D 1 vlot mee! Wat een club, wat
een niveau!! Via de kasseizuster van de Oude Kwaremont bereiken we het kerkje
waarna de Rampe alias de Kalkhovenberg wordt geserveerd. De kasseien liggen er
vochtig bij en de achterband kan onze tomeloze energie niet slipvrij
overbrengen. Enkele Tinekesvrienden bestijgen de laatste meters van de 22%
helling met hun spikes. Het klimfestijn is nog verre van afgelopen: de
Zeelstraat in Zulzeke gevolgd door de Hotond leiden (lijden) ons naar de
welverdiende pauze op 151 m hoogte, hoogste punt O-Vl. Gerd serveert ons een klassebuffet
met banaan, peperkoek en fruitsap. Hartelijk dank Gerd!! Op de terugweg
schuiven we nog de Kluisberg tussen de kiezen
en incidentvrij fietsen we richting Heule. Enkele minieme wegvergissingen te wijten aan
het kleine scherm kunnen de pret niet bederven en moe maar voldaan bollen we
Heule binnen. Heel sterke collectieve prestatie , 86km , 26,4 gem en
707hoogtemeters!!
President
Herbeleef de
rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/811666498
Tinekesvrienden in rouw
Dramatisch nieuws heeft ons maandagmorgen 15 juni bereikt: Fanny David is door een tragisch ongeval haar ouders Wilfried en Sonja verloren.
In naam van de club bied ik haar en haar familie onze diepste gevoelens van medeleven aan en wensen hen veel sterkte in deze moeilijke tijden
President
In naam van de club bied ik haar en haar familie onze diepste gevoelens van medeleven aan en wensen hen veel sterkte in deze moeilijke tijden
President
Verslag van de rit van 14 juni 2015 rally Wevelgem
Wie herinnert zich nog de perkamenten tijd toen de klassieker
Gent-Wevelgem (grootste afstand) de wielerhoogmis was van deze club? Het waren
bij wijlen hilarische taferelen daar op de parking van de oude Aldi. Die vormde
toen het decor voor rugzak-en frigoboxwielertoeristen, geëscorteerd door de camionette
van de toenmalige sponsor. Kippeboutjes, rijsttaartjes, suikerwafels, belegde
pistolets uit den tijd van Briek Schotte, liters sportdrank, reservekledij,
binnen-en buitenbanden. Het leek wel alsof we voor dagen van huis waren.
In deze moderne tijden gaat het er iets luchtiger aan toe. Het
dagschema wordt op vaderkesdag niet langer door elkaar geschud. Vaderlief wordt
tegenwoordig ’s middags fris en goed
doorbloed aan huis afgezet zodat hij zich alle festiviteiten kan laten
welgevallen. Pantani had grootse plannen deze zondag maar een zwak moment en
enkele nachtelijke uitspattingen deden hem van gedacht veranderen. Een opstoot
van Saturday night fever brachten hem toch aan de poort van Ten koetshuize
alwaar hij zich zoals altijd plichtsbewust boog over de
inschrijvingsmodaliteiten.
Dirk, krijger van vele wieleroorlogen, zwaaide bij de start met
steekpenningen richting Geert Depoortere I. Kocht hij de dagzege af, was het
een smeekbede om het kopmanschap over te nemen of wou hij examenresultaten
manipuleren? We blijven het antwoord schuldig, de wedstrijdjury kneep alvast
een euro-oogje dicht.
De bestuurstaken bleken netjes verdeeld : de MM hield de touwtjes
stevig in de hand in Heule, de president cumuleerde zijn job met die van SB/PM
en regelde in Wevelgem City alle inschrijvingsverplichtingen. Onze gebronzeerde
herder merkte zijn kudde met oranje armbandjes terwijl keizer Ronny in de
staart van het peloton waakte over het compact blijven van de wielerschapen. De
vacature van sportdirecteur raakte deze keer niet ingevuld. Het blijkt een
knelpuntberoep te worden maar de wedstrijdorganisatie voorzorg alvast in
bevoorrading en pechverhelping voor het geval er hier en daar een wiel zou
afgerold zijn.
Het rallygebeuren zorgt alvast voor een iets nerveuzere koersbenadering
vanwege de talrijk aanwezige concurrentie en de massa’s spookrijders. Het is
ons een raadsel waarom er zoveel tegen de stroom in werd gefietst.
Even voor halfweg naderden we een peloton ex-tourwinnaars : de
knalgele outfit refereerde naar hun glorietijd. Het tempo daarentegen verwees
eerder naar een gevorderde leeftijd. Zelfs een ex-Tinekesvriend slaagt erin om
daar op 1 been en anderhalve knie de tempolakens uit te delen. Wreed niveau
dus. Na enig getalm lieten we de Supra Bazars ter plaatse en stoomden we op
richting Monte-en Kemmelberg. De dappersten onder ons bespeelden nog even de
kasseien van de Kemmelberg terwijl de rest rechtstreeks richting Kemmel en
bevoorrading reed.
O.l.v. Dirk en Geert Depoortere II ging het vervolgens gezwind
richting Heule waarbij de snelheidsmeters constant het cijfer 3 op de plaats
van de 10-tallen toverden.
Een mooie klassieker werd met 16 man afgeklokt op 97 km, 27,8 gemiddeld en 485 hoogtemeters.
Sterkste seizoensgemiddelde tot nu toe. Team Tinekes = team Sky (is
the limit) : klaar voor de Tour!
Tot zondag.
Red Philip
Verslag van de rit van 7 juni 2015 Franco-Belge
Dranghekkens en andere feestrestanten deden ons vermoeden
dat Ten Koetshuize op D-1 het schouwtoneel geweest was van een kampioenenfeest
avant-la-lettre. In dit decor werd verzamelen geblazen voor een Europese rit.
Wat onmogelijk is op voetbalvlak blijkt een koud kunstje te zijn op plaatselijk
wielerniveau. Onze doorwinterde MM Pantani had al een speciale voorbereiding
achter de rug : wakker gerinkeld door overheerlijke babaygeluidjes besteeg hij
al rond 6u zijn hoogtechnologisch ros voor een opwarmingske richting Menen en
terug. Een conditiebevorderende variant op “met belgerinkel naar de winkel”.
Volledig uitgeslapen en topfit stond hij nota te nemen van de aan-en
afwezigheden. Het regende korte broeken en mouwstukken aan de start. Dit
laatste attribuut werd onder impuls van
de zonnestralen vlug naar de achterzak verbannen. De korte broek daarentegen
bleef strategisch op haar plaats, enerzijds om de vrouwelijke sups niet
hoorndol te maken en anderzijds om te voldoen aan de verplichtingen die in het
sponsorcontract gebeiteld staan. Deze keer geen sportdirectrice maar wel
apotheker Diederik achter het stuur van de volgwagen. Dit creëerde uiteraard
hooggespannen verwachtingen : spuitjes, zetpillen, speciale preparaten,
baxters, Pollentierperen, vochtafdrijvende toestanden. De bananen in sommige
achterzakken verbleekten bij zoveel farmacologische spitstechnologie.
Parcoursbouwer Kevin gaf om 7:30 stipt het startsein voor een maratonrit die
aangekondigd werd als vlak met enkele verrassingen.
Onvoorstelbaar hoe dicht die Franse grens wel is : na
amper 15 km denderden we over de skreve. We gaven onze Zuiderburen een voorsmaakje van de invasie die hen ’s avonds in
het Stade de France te beurt zou vallen. Als petit Belges stonden we er
bovendien op om onze sponsors wat extra internationale uitstraling te bezorgen.
Het regende daarbij zonnestralen en sms-kes met roamingtarieven. Onze gedachten
gingen tevens uit naar de president die nu met zijn first lady éénzaam en
alleen op retraite is in het diepe Zuiden. We hopen dat de plaatselijke Pastis
geen bezit heeft genomen van zijn verstandelijke en fysieke vermogens. Volgens
welingelichte bronnen uit zijn directe omgeving zou onze voorzitter daar nu
zelfs de basis (ne fond dus) aan het leggen zijn voor de najaarsklassiekers in
de wijnproeverij. Aan kilometerpaal 35 vond Geert Depoortere 2 het welletjes.
Met een oerknal doorbrak hij de landelijke stilte : een voorbandontploffing met
een lege luchtkamer tot gevolg. Diederik mocht meteen vol aan de bak.
De pitstop speelde zich af in een luguber decor dat recht
uit een thriller leek te komen. Ter hoogte van een brug waar ooit doodgewaande
levende wezens in het water gekieperd werden , streelde Dieter onze
smaakpapillen met overheerlijke rijsttaartjes die vers uit de oven kwamen van
onze sponsor-bakker. Tijdens die break gaf Guy tekst en uitleg bij de
afwezigheid van broer Rambo. Onze krachtpatser moet even op non-actief. In naam
van alle Tinekesvrienden- en vriendinnen wensen we Philippe alvast een spoedig
herstel toe.
De verrassende wendingen in deze rit mochten er alvast
zijn : een 3-tal cols hors catégorie en een heerlijk koersgedeelte langs de
Leie maakten van deze zondagmorgen alvast een mooi wielerfestijn.
De terugkomst in Heule werd opgeluisterd door een
plaatselijke bbq, georganiseerd door het Stadsbestuur.
Schitterende nieuwe versie van een traditionele
Franco-Belge met dank aan onze Europese parcoursbouwer Kevin! 19 renners, 98 km
en 26,8 (!) gemiddeld. Sterk!
Red Philip
Verslag van de ersatzrit van 31 mei Kwaremont
Zondagmorgen 31 mei om 6.30 uur ten huize
Bart…. Bart had er een zeer onrustige nacht opzitten. Niet alleen de koorts en
de talrijke hoestbuien speelden hem parten maar vooral het vooruitzicht zijn
‘Bientje’ een ganse voormiddag te moeten overleveren aan de Tinekesvrienden
zorgde ervoor dat enkel een vracht Dafalgans voor soelaas konden zorgen.
Om 7.00 uur werd een laatste check up van zijn
lichaamstemperatuur genomen en het verdict van Sabine was overduidelijk:
‘Schatteke, gij blijft in bed’. Met lede ogen moest hij toezien hoe zij
eierkoeken, cola’s en waterkes bijeenscharrelde en vertrok om haar plicht
jegens de Tinekesvrienden te vervullen. Als afscheid kreeg hij nog een goed
gevulde warmwaterkruik toegeschoven maar de obligate kus en de aai over het voorhoofd
werden omwille van acuut infectiegevaar overgeslagen.
Ondertussen verzamelden onder een wolkendek
dat niet veel goed voorspelde en met de
berichten van Buienradar die nog veel minder goeds deden vermoeden 17
man voor de laatste rit van de maand mei. De aanwezigheidsgraad van het bestuur
was zoals het gemiddelde voor het ganse jaar, met name 1. De voorzitter zit de
privatisering van de Post voor te bereiden in zijn vakantieoord. Petra last een
zuurstofstage in bij haar echtgenoot en Willy was gespot in Cardiff waar hij
Tan nog hoopte te overtuigen vooralsnog zijn centen te investeren in een andere
naburige club.
De taferelen die we gewoon zijn wanneer we op
een vrouwelijke sportbestuurder kunnen rekenen herhaalden zich ook deze
keer: geen put of men reed er
opzettelijk in, geen stukjes glas of men reed er opzettelijk door, dit allemaal in de hoop lek te rijden en zo
een poos in haar gezelschap te mogen vertoeven. Gert had heel vlug de verhoopte
platte band te pakken. Onmiddellijk verdeelden de Tinekesvrienden zich in twee
groepen: de meerderheid die zich verdrong rond de sportbestuurder en een
minderheid die mooi op een rij de velden van het nodige inwendige vocht
voorzag.
Het oorspronkelijke plan om de Kwaremont en de
Paterberg te bestormen, werd omwille van het regenweer geannuleerd waardoor we ootmoedig
moeten bekennen dat er binnen de vereniging toch stilletjes aan enig
mietjesgehalte aan het binnensluipen is. Marc had ondertussen met hulp van zijn (deze keer niet haperende) GPS een soort
alternatief uitgedokterd waarbij de nieuwe Kwaremont als doelwit was
uitgekozen. Ondertussen openden zich stilaan maar zeker meer en meer de
hemelsluizen wat bij Rambo enige tevredenheid teweeg bracht omdat hij van
mening was dat zijn tomatenplanten er wel zouden bij varen.
Na de Kwaremont werd halt gehouden en deelde
Sabine kwistig de mee gescharrelde eierkoeken uit en voorzag zij de renners van
de nodige drank. Bedankt Sabine en bedankt Bart die ondertussen reeds talloze
keren op zijn horloge had gekeken hoe lang hij nog haar aanwezigheid diende t e
missen.
Omwille van de steeds toenemende neerslag werd
dan geopteerd voor de kortste afstand tussen punt A en B waarbij punt A de
bevoorradingspost was en punt B ‘Heule platse’. Deze theorie werd nog verstoord
ter hoogte van de Leiebrug waar we niet door konden omwille van de herdenking
van de Leieslag waar niemand minder dan onze Sire ook aanwezig was. Bronnen
heel nauw verbonden aan het Hof wisten ons nog te vertellen dat het er aan de
ontbijttafel eerder tijdens de week in Laken heftig was aan toegegaan. Mathilde
vond het ongeoorloofd dat de elite onder de wielertoeristen hiervoor een omweg
moest maken en had dan ook haar sterkste diplomatieke contacten aangesproken om
voor ons een uitzondering te maken maar dit stuitte op verzet van haren Filip.
Net toen zij dreigde te scheiden van tafel en koninklijk bed zorgde onze voorzitter himself, die zelfs in
zijn vakantieoord informatie krijgt over het reilen en zeilen van onze
royalties, voor koninklijke verzoening. Vanuit zijn luie zetel met een frisse
rosè en een warme worst van de barbecue in de hand maakte hij gebruik van zijn
rechtstreekse lijn naar de koning en meldde in zijn voicemail: ‘chèr Filip, voulez-vous
dire à votre épousse bien aimable que nous ne voulons pas accepter le grand
honneur de réaliser une exception de route pour nous. En allant à gauche nous
allons par le parc Astrid (oui Reine Astrid,
souvenez- vous…) pour arriver à Heule. Sincérement le votre, prèsident des amis
des Tinekes’. PS.: Quand allons-nous
encore une fois boire quelques bières au Skjéven Rechten?’
En zo geschiedde … aan de Menenpoort zorgde
Geert Depoortere II nog voor een leegloper maar tot zijn grote ontgoocheling
kwam niet Sabine maar wel Diederik aangelopen met de depannagepomp. Na dit
korte oponthoud spoeden wij ons vlug naar Heule en werd deze herfstrit van 74 km met een gemiddelde van 25.2 km/u en 390 hoogtemeters
voer voor onze welgevulde historieken.
Abonneren op:
Posts (Atom)