Verslag van de rit van 9 april 2017, de kasseiklassieker naar Camphin-en-Pevèle

Het was al enkele dagen voorspeld.  Het zou een heerlijke lentedag worden met temperaturen boven de 20 graden.  Het mooie weer en het vooruitzicht om te proeven  van de sfeer in de hel van het noorden zorgde voor een massale opkomst. Haast alle coureurs die vorige week tussen Dinant en Heule voor heroische taferelen zorgden, waren voldoende gerecupereerd en tekenden terug present.  Ten koetshuize zorgde de starttemperatuur van 6° wel voor de nodige vertwijfeling bij menig coureur.  Werd de korte broek van onder het stof gehaald ? mouwstukken ? beenstukken ? windjacket ? Het werd  een bont allegaartje  , waarin  zelfs onze Jo – dé koukleum van de Tinekesvrienden - koos voor de sexy  korte broek maar zijn hoofd en lijf wel  dubbel goed ingeduffeld .

Aan de start moesten we onze 50% MM en vaste verslaggever champ Red Phillip missen ,maar heetten we wel 2 gastrijders welkom. Klaas, al van vele veldslagen besnaard,  en Bram die samen met Fanny  vanuit de struikjes tevoorschijn kwam afgewandeld., allebei klaar voor wat komen zou : de kroon der voorjaarsklassiekers : Paris Roubaix , The Legend, de Helleklassieker, de Kasseivreter die  bij velen zowel ontzag als toch wat angst inboezemde, zeer knap gedirigeerd door onze president himself.

Het lag dan ook op ieders lippen . Zou Tom Boonen in zijn laatste koers voor zijn pensioen nog eens kunnen winnen ? Het ging Vlaanderen in elk geval een delirium bezorgen. Wij hadden in ons midden echter ook een prepensionair. Niemand minder dan PM/SB schatbewaarder reed zijn allerlaatste rit vooraleer zijn officieel pensioen op hem lag te blinken.  Een nieuw kantelpunt in zijn rijkgevulde carriere ? Gaat hij ook  marchanderen in Lamborghini’s en andere Maserati’s of gaat’m in den duik nog meer trainen om  de zondagochtend alles en iedereen naar huis te fietsen ?Wie zal het zeggen ?

Met het mes tussen de tanden trokken we ons op gang. Al vlug maalden we wat hoogtemeters af tussen de lage nevelslierten , op de flanken van het mooie licht glooiende landschap, dit op zoek naar avontuur en spektakel. Hoe dieper we echter afzakten naar het zuiden, hoe driester het parcours bezaaid lag met putten, greppels, ijzeren deksels en ander onfris oorlogstuig.   Voorzichtig werd er al eens grimmig “pùùùùùùt “ geropen,  al snel gecounterd door een al even grimmige “plààààààààt”. Het eerste slachtoffer was Klaas die getrakteerd werd met een leegloper.

En het zou zeker niet hierbij blijven .  Murphy had ons 2 weken geleden al vergezeld, maar nu was hij zeker ook van de partij.  Kort na Klaas had Benny kettingproblemen, later spande Geert Depoortere 1 de kroon door ineens voor dubbel genot te gaan : ineenklaps moesten zowel voor als achtertube omgewisseld worden.  Tussendoor viel Geert Depoortere 2 al in onmin met zijn ketting , was ook Sven pechvogel van dienst en  mag Yvan deze week ook de fietsenmaker opzoeken, want ook  zijn tube was leeg gelopen. Intussen tartte Marie de wetten van de zwaartekracht en kuste ze , op zijn popie jopie’s, de heilige tarmak van de Hel van het Noorden. 

De adrenaline nam echter al snel de bovenhand wanneer we de eerste echte kasseistroken naderden. De eerste strook was dermate spectaculair dat de president ons wijselijk de keuze liet :  ofwel lijf en leden riskeren , ofwel veilig de volgwagen  vergezellen.

Top of the bill was vanzelfsprekend de beroemde strook van 1800 m in Camphin –en –Pévèle., bijgenaamd, pavée de la Justice. En daar waren we niet alleen. Honderden supporters van de Tinekesvrienden stonden ons al dagenlang op te wachten in hun campers, getooid met vlaggen en wimpels, dit in een  ambiance met heerlijk ruikende barbecues en rijkelijk vloeiend gerstenat.

We dokkerden in ware flandrien stijl over de vlijmscherpe , kromme en taaie kasseien, die ons lijf en onze fiets vakkundig folterden tot we uiteindelijk  vol trots en voldoening mochten genieten  van de welgekomen pitstop.

Frederick en zijn spruit zorgden voor heerlijke cupcakes , dikke merci hiervoor.

Na wat fotokiekjes voor de  achterban , verlosten velen zich van  overbodig textiel , zodat we proper en met frisse moed de terugrit konden aanvatten. Onze president had dan ook meesterlijk nog 2 straffe stroken ingebouwd in Néchin en in Dottignies die glansrijk doorstaan werden. Er werd op de laatste strook nog een stevige cartouche verschoten waar de snelheidsmeter dicht tegen de 40 km/h  aanleunde. Straffe toebak !

Stilaan werd ook duidelijk dat onze 3 dames zich prima stand hielden op deze zware ondergrond. Zonneklaar dat deze Iron lady’s van geen kleintje vervaard zijn !

Met de wind in ’t gat stoomde de Tinekestrein richting Heule.

Bedankt President voor deze machtige rit. Het was er boenk op !

Tot volgende week.

28 renners,  26,8 gemiddeld, 88 km, 365hm

Joost

NVDR 1: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1671183834

NVDR 2: zie sfeerfoto's hieronder en zelfs een filmke op https://www.facebook.com/groups/248579488505868/