We zeggen en schrijven voorlaatste rit van deze jaargang en die
bracht ons al onmiddellijk spetterend nieuws. Onze kampioen 2017 is immers
gekend en dat is niemand minder dan de man die wegens zijn dienstanciënniteit bedolven
is geraakt onder de eretitels : gaande van (ex) president over fondateur tot
clubgps en (ex) poids lourd. Proficiat Mark, dik verdiende oppergaai die je als
een echte raketman met een Noordkoreaans precisieschot uit de lucht hebt
gehaald. Red Philip neemt de Poulidorpositie voor zijn rekening terwijl Mathijs
en Geert Depoortere I nog in aanmerking komen voor brons. Mathijs heeft de
sleutel in handen en zal in zijn ééntje de gemiddelde leeftijd van het podium
bepalen. We zijn benieuwd.
Het was tevens een blij weerzien tussen enkele leden van ons
rijdend personeel. Zo kreeg onze Canadees Willy een hartelijke verwelkoming van
onze Spaanse president. De bloemen vlogen met potten en al door de lucht maar
gezien onze gehelmde toestand was er nooit enig gevaar voor het welzijn van het
financiële clubbrein. De sfeer in de bestuurskamer is net zoals die op het
terrein : meer dan voorbeeldig. Limburger Jo vervolledigde ons
vreemdelingenlegioen : politieke correctheid om u tegen te zeggen, niemand nam
het woord opkuisen in de mond. We spotten ook een boomlange testrijder in de
persoon van Diederik junior die ter plaatse door een eigentijdse Piet gedoopt
werd tot “baby ap(p)”. Ringo vulde de vacature van koersdirecteur in en Simon
zette de wielerlijnen uit met Willy als souffleur.
De rit ging voor de gelegenheid richting de Menenpoort van Ieper
en stond bol van oorlogshistoriek. Zo waren we in Passendale getuige van Tyne
Cot Cemetery waar Britse soldaten hun laatste adem uitbliezen en nu in naam van
de vrijheid ter plaatse rusten. Het blijft een indrukwekkende regio die
heel vredig oogt maar 100 j geleden bloedrood kleurde. Ondertussen gaven Simon
en mede kopman Jan, geruggesteund door een milde rugwind, van jetje. Hier en
daar strooiden ze wat hoogtemeters rond en op een nijdige helling staken
testrenner Diederik junior en Jo stevig de neus aan het venster. Ondertussen
schoot onze huisfotograaf Piet vanop zijn bolide opnieuw enkele unieke actiefoto’s. (zie hieronder)
Samen met de Menenpoort kwam ook de pitstop in zicht. Ook hier
weer oorlogshistoriek : de poort werd gebouwd door de Britten ter ere van
gesneuvelde soldaten die niet geïdentificeerd of teruggevonden werden. Om stil
van te worden…The last Post…In Flanders fields, where poppies blow…De pitstop
bracht ons nabij de Ieperse Grote Markt waar Ringo de Jeroen Meus van dienst
was, waarvoor hartelijk dank.
Eénmaal de innerlijke mens versterkt, trok de heimat aan ons
koersbroek. Opnieuw een heerlijke terugtocht tegen een sportief tempo en
waarbij het peloton er ter hoogte van Moorsele op waaiers getrokken werd. Er
werden tegen de wind in snelheden van 45 km/u genoteerd. Een heerlijke sensatie
die de rit nog wat extra glans gaf.
Bedankt aan Simon voor deze zeer gesmaakte rit en aan Jan die
outstanding was als medekopman.
18 renners, 78 km, 421 hm en 27,8 gemiddeld.
In naam van de club wensen we voorts Frederik nog een spoedig
herstel toe na zijn valpartij waarbij hij zijn pols brak.
Tot zondag voor de last one!
Red Philip
1 opmerking:
Historisch correct verslag van een heel leuk toeristisch ritje, was weer puur genieten!
Van de andere kant van wereld komen ze naar Ieper en omgeving en wij verkennen dit op 2 wielen in één zondagvoormiddag, mooi toch.
Dank aan Simon voor de sportieve rit en aan Red Philippe voor het verslag, met kippevel gelezen!!
Een reactie posten