Sfeerverslag van de geslaagde Kampioenenviering op 14 december 2024
Twee en een halve maand na de laatste officiële rit van 2024 blies onze club opnieuw verzamelen. Deze keer niet aan maar in de Zoeten Inval, ons clublokaal dat voor de gelegenheid zijn naam alle eer aandeed.
Ook niet op 2 wielen en in de gebruikelijke battle dress maar wel op beide voeten in lange broek en bovendien in gezelschap van alle dames die alle zondagen tussen maart en september opofferden om langer te kunnen nagenieten van allerlei topprestaties van hun wederhelft. Dat de ene atleet vlugger en sterker is dan de andere kan uiteraard de pret niet bederven. De Olympische gedachte staat gebeiteld in de annalen van de club, size en snelheid doesn’t matter. Alles is ondergeschikt aan het echte plezier.
Ofschoon hoogtemeters in Heule zelfs niet met een sterrenkijker te detecteren vallen, was het toch berggeit Geert die samen met zijn gezin als eerste de cafédrempel overschreed. Na hem sijpelde het peloton druppelsgewijs binnen en konden we starten met de festiviteiten. Alhoewel wielrennen onze core business is, zijn we ook niet vies van een feestje waarbij we onze leden graag eens omtoveren in feestvarkens. Traditiegetrouw zijn Tineke van Heule en haar eredames jaarlijks vragende partij om al deze voor de pers afgeschermde adonissen te mogen kussen en feliciteren. Ze werden ook dit jaar uit tal van kandidaten en na een uitgebreide screening bij de president in The Oval Office geselecteerd voor een exclusieve meet and greet met ons select gezelschap.
Aangezien 66% van het bestuur vond dat hun plaats deze keer op het podium was, dienden we ook nog in allerijl op zoek te gaan naar een ceremoniemeester om alles in goede banen te leiden. Na intern beraad werd Yvan uit onze koker opgevist. Yvan koppelt redenaarstalent aan ervaring, stond reeds voor hetere toespraaktoestanden en was direct bereid om tegen een marktconforme vergoeding (statuut flexijob) te modereren. The right man on the right place! Onze club, een vat vol talenten! Bedankt Yvan!
Kampioenen Joost, Martin en Mark werden onder een daverend applaus bedolven onder de eretekens en werden, scheefhangend van al dat gewicht, opnieuw recht gekust door Tineke van Heule en haar eredames.
Wie dacht dat het ceremonievat dan af was, had geen rekening gehouden met onze creatieve duizendpoot Joost. Niet alleen kampioen op de fiets maar ook ernaast! Zo waren er diploma’s voor Paulo (properste fiets), Diederik (grootste babbelaar), Matthias (beste mecanicien) en Xavier (beste kopman) en trofeeën voor parcoursbouwers Mark, Diederik, Mathijs, Geert en Matthias. Hij toverde zelfs een bidon en een folder uit zijn mouw met de jaarkalender voor 2025!
Als klap op de vuurpijl haalde de president nog zijn beste Portugees boven om Paulo welkom te heten binnen ons clubgebeuren.
Na de obligate persfoto’s werd de ceremonie ontbonden en het startsein gegeven voor een rasecht bacchanaal.
Dat de Veekaa ondertussen door een voorbij denderende trein platgewalst werd was maar een onbelangrijke voetnoot in een avond die bol stond van liefde voor de wielerclub, onze wielerclub.
Afsluiten doen we met de woorden van de voorzitter : “Iedereen is kampioen!”.
Prettige Kerstdagen en een fijn eindejaar voor iedereen en tot maart voor de start van het nieuwe seizoen.
Bluvn trainen!
Philippe
Verslag van de Kampioenenrit naar St-Juliaan op 29 september 2024
Waar blijft toch die beloofde opwarming van de Aarde? De Provence zou de Sahara worden en wij de Provence met zalige temperaturen van februari tot november, zon in overvloed, des morgens buiten ontbijten, des avonds laat in open lucht feesten en verbroederen met vrienden en buren, eeuwig fietsen in korte broek en mouwen... Maar Nada.... 29 september en een koude luchtbel boven Ukkel zorgt voor een pausmobiel met een witte rijmlaag. Aan De Zoeten noteren we een bitterkoude 4° , onder de 9 Tinekesvrienden zien we meestal lange broeken en beenstukken maar toch 2 Flandriens met blote benen: Fondateur Mark en dappere Paolo, bravo! Op het programma vandaag de laatste rit van het seizoen in een regie van duivel-doet-al Joost. Het kersverse bestuurslid zorgde voor een nieuwe dynamiek in de club, verzamelde samen met Philippe sponsorgeld als waren het Kwatta-punten , installeerde de Velofollies app en duwde die door de leden hun strot willen of niet , organiseerde o.a. het legendarische evenement met Johan "De Leeuw" , de talrijke "classics" en de memorial Ronny Deras. En daarenboven is onze Tripadvisor dan nog eens oververdiend Kampioen. Joost miste slechts 3 ritten en zette zelfs een reeks van 16 onafgebroken aanwezigheden neer! In China is het het jaar van de Draak en bij de Tinekesvrienden het jaar van Joost, bravo en dikke proficiat!!! Wistjedatje: Joost was al eens Kampioen in het coronajaar 2020 en kon dan niet genieten van een publieke huldiging door de beperkingen destijds, dit jaar beter! Samen met gastrenner Jelle, telg van de ruime dynastie Vannestjes (let op het verkleinwoord) trekt het Peleton zich om 8u31 op gang richting St-Juliaan bij Ieper. De President en de ritarchitect nemen aanvankelijk het commando maar Jelle neemt na 20km gezwind het tempo over. Het is fris maar de zon doet haar best, het is genieten van de vergezichten en de landelijke wegen. De dauwdruppels op het gras glinsteren als diamanten die de ochtend sieren. De landelijke wegen slingeren als zachte rimpelingen op een kalme zee, omgeven door velden die dansen in de bries, Elke trap op de pedalen is een stap verder in dit dromerige landschap waar de geur van verse aarde en bloeiende bloemen de lucht vult. We voelen de zalige vrijheid van de wielertoerist op weg naar nieuwe avonturen. We passeren de littekens uit de Eerste Wereldoorlog met de Tothenmule of Dead Mill naargelang de taal van de troepen (zie foto en Google) en de Canadese Memorial van de betreurenswaardige eerste gasaanval in de geschiedenis op 22 april 1915, nu ligt het landschap er vredevol bij terwijl de aarde elders in brand staat... Tijdens de pitstop in St-Juliaan bewonderen we het splinternieuwe carbonnen vehikel van Siemen, originele keuze voor het Spaanse Merk Orbea , olijfgroen, prachtig! De terugreis verloopt vlot en zonder incidenten. Arne begint te filosoferen over de Vannestjes, 7 zonen en 1 dochter waarvan al 3 lid zijn van onze geliefde vereniging en Jelle als freelance . Hij vergelijkt ze met de von Trapp familie uit de Sound of Music film, schitterend!!! De volgende gelegenheid gaan ze samen optreden met hun gekende song Do-Re-Mi, prachtig!!!! Xavier is al de ganse rit aan het zagen dat we vorige week een gemiddelde van 30km per uur haalden terwijl hij er niet bij was en na Ter Hand mag hij eens zijn duivels ontbinden , samen met Jelle en Siemen vliegt hij als een raket naar de Kezelberg. Heuls grondgebied nadert en Joost legt de koers stil voor de ceremonie protocollaire. Hij heeft voor 3 flutes gezorgd en een bidon Champagne. De Gullegemstraat trekt toch op de Elyzeese Velden en de Kampioenen schrijden onder luid applaus de Tinekesgemeente binnen met een coupke in de hand, zie foto, net den Tour de France! Super georganiseerd en heel tof. Proficiat ook aan de zilveren President, pas uit de gele trui gefietst in zijn vakantiemaand september, en aan de bronzen Fondateur Mark, veteraan van vele oorlogen en eerste in de categorie geëlektrificeerd. Aan de Zoeten worden we nog verenigd met een verkouden Geert en onze secretaris-generaal Philippe die de Kampioen letterlijk in de bloemetjes zet. Joost trakteert en tussen pot en pint wordt nog eens nagekaart over het schitterend seizoen met vele hoogtepunten, een prachtige uitrusting , supermooie ritten en veel vriendschap. Enige minpunten zijn de vele afwezigheden van de regerende Kampioen Yvan door gezondheidsperikelen en het koppige rood-witte hart van Keizer Philippe die niettegenstaande het doktersadvies om groepsritten te mijden toch in de club actief blijft in een ondersteunende rol en altijd klaar staat voor een ritje aan een gezapig tempo.
Noteer alvast de volgende data in jullie agenda: 24 oktober Algemene Vergadering om 19u in het Kasteel en 14 december Kampioenenviering in De Zoeten, uitnodigingen volgen nog
President
Verslag van de memorial Ronny Deras op 22 september 2024
Deze zondag was zo een specialleke. Op vraag van champ Yvan organiseerde het bestuur een memorial Ronny Deras . Onze Tinekesvriend die ons in augustus 2016 veel te vroeg verliet. Ondergetekende maakte gebruik van de geneugten van de hedendaagse spitstechnologie van Strava en tekende als eerbetoon aan Ronny een hartvormig einde-seizoensritje uit . Deze keer geen boterhammen vol belegd met hoogtemeters , maar een quasi biljartvlak parcours dat uitnodigde om onze snelheidsduivels te ontbinden.
Spontaan kwam de vraag in de bestuurskamers op om ook enkele oud leden aan te spreken die vroeger de verkeerde keuze hebben gemaakt om de Tinekesvrienden te verlaten en onderdak te zoeken bij de Ramongs. De club uit Heule , naar geest en lichaam van Heuls wielerlegende Dirk Ramon , werd door een gevoelige snaar geraakt voor een aandenken aan Ronny en zond 6 van zijn apostels naar onze vertrouwde verzamelplaats.
Het was duidelijk dat de aanwezigheid van een paar Ramongs een schrikeffect had ontketend bij de eigen leden want amper 6 leden tekenden present. Of had het te maken met die ene regendruppel die werd voorspeld ? Ik weet het niet, maar het roept toch vragen en twijfels op in de bestuurskamer . Zijn we wel goed bezig ? Wat doen we verkeerd ? Het antwoord is aan onze dierbare leden zelf op 24 oktober.
De rit zelf was alweer heel plezant en vooral heel snel. Het was duidelijk dat onze Tinekes de eer aan zichzelf wilden houden en niet onder de indruk waren van de snelheidsreputatie van de Ramongs en vlotjes mee trapten tot een gemiddelde van 30 km/uur. Ook de Ramongs volgelingen keken hun ogen uit en dachten dat ze terecht gekomen waren op een van hun elite A ritten.
Intussen keek Ronny met een smile mee vanuit de hemel en zag dat het goed was. Een mooie hartverwarmende verbroedering tussen de Heulse wielervrienden, hoe mooi kan het zijn ?
Deze rit draaide dus volledig rond de herinnering van Ronny en daarom een extract uit het verslag van onze superverslaggever Philippe , augustus 2016 , gelezen met tranen in de ogen en een krop in de keel :
“Onze zondagse wielertrip begon met heel droevig nieuws. Keizer Ronny had zijn laatste, uiterst moedige maar ongelijke strijd verloren. Hij sliep vannacht, omringd door zijn geliefden, zachtjes in. Niettegenstaande de onheilspellende berichten van de voorbije week, kwam dit nieuws toch als een mokerslag aan. De man die de voorbije 5 seizoenen steeds klokvast, goedgemutst en karaktervol aan de start verscheen, laat een immense leegte na. De club verliest één van haar trouwste leden. 3 keer na elkaar kampioen, een 2de en een 4de plaats. Het doet verdomd zoveel pijn en voelt o zo onrechtvaardig aan. Hij was dé vaste waarde achteraan het peloton van waaruit hij het overzicht bewaarde en steeds alert kon reageren. Nooit voelde hij zich te beroerd om iemand in moeilijkheden een helpende hand te reiken en ondanks een beperkt communicatief vermogen wist hij zich steeds verstaanbaar te maken. Talrijk waren zijn schouderklopjes, vaak voelde je dan zijn liefdevolle hand op je schouder als hij je iets duidelijk wou maken. De liefde voor zijn gezin, fiets en moto was mateloos, KVK was zijn passie en ettelijke jaren geleden maakte hij Damir Desnica wegwijs in de Belgische voetbalwereld. Dit was Ronny ten voeten uit : geen geklaag, geen gezaag, helpen waar hij kon en ondertussen moedig het eigen leven aanpakkend. Zo zal Ronny in ons geheugen gegrift blijven, als een onbaatzuchtige en heel fijne medemens. De door de voorzitter georganiseerde minuut stilte was adembenemend en stond bol van symboliek. Terwijl de stilte oorverdovend voortschreed, weerklonk er applaus in ons hart. Een pakkend en emotioneel moment dat ervoor zorgde dat Ronny bijna tastbaar aanwezig was en ons als het ware met een knipoog dankbaar uitwuifde. Een eerbetoon om u tegen te zeggen, een eerbetoon dat nogmaals aantoont welke warme banden er binnen deze club en op de fiets gesmeed worden. De verbondenheid met elkaar op een vrije zondagmorgen is een lichtbaken midden een soms verzuurde en egoistische maatschappij. Vaarwel Ronny, vaarwel vriend, we zullen je missen maar vergeten je niet. In ons hart zal je steeds blijven meerijden.”
Mogen we daarom iedereen vriendelijk uitnodigen voor onze allerlaatste seizoensrit naar St Juliaan , gevolgd door traktaat van onze kampioen in de Zoeten ? Tot dan !
Joost
72 km , 29.8 km/u gemiddeld, 6 Tinekesvrienden en 6 Ramongs
Verslag van de rit naar Nokere op 15 september 2024
Dresscode bij wielertoeristen: het blijft een moeilijk verhaal. 7 graden aan de start maar er wordt 17 graden verwacht tegen de middag, wat een dilemma, sowieso krijg je het te warm of te koud. En teveel fietsers houden alleen rekening met de temperatuur en niet met de vele andere parameters zoals de wind, de lastigheidsgraad, de hellingen, alcoholverbruik de avond ervoor en het verwachte tempo. Op platse zien wij bij de collega's van de andere clubs al enorm veel lange broeken. Bij ons: niemand!!!! De enige echte Flandriens vind je dus alleen bij de Tinekesvrienden! Meteo Tineke was er weeral boenk op: "een frisse ochtend maar de zon maakt veel goed" en dat op D-6 georakeld door onze weergoeroe vanuit zijn Spaanse strandstoel op basis van zijn waarnemingen met de linkerdikketeen in de Middellandse zee en de natte rechterwijsvinger in de Iberische lucht,isobaren spottend, il faut le faire! Arne komt op de valreep toe aan "De Zoeten" en begint onmiddellijk aan een striptease waarbij hij kreunt: I'm hot, ik ben heet.. Zijn kledij en attributen verspreid op het trottoir ( zie foto) begint hij zijn uitrusting te herschikken, te weinig geloof in meteo Tineke en geen rekening gehouden met de parameters mijn gedacht. De President is opnieuw van de partij na zijn hoogtestage maar we missen voor de 2de opeenvolgende rit Kampioen Yvan die tjoolt met een hardnekkige infectie op de bovenste luchtwegen. Opnieuw miserie na zijn langdurige afwezigheid met de rug- en uitstralingsproblemen. Bestaat er zoiets als de vloek van de Kampioenentrui? Illustere Kampioenen zoals Julian Alaphilippe, Tom Boonen, Mark Dewaele en Philippe Ysebaert kregen er ieder geval ook al mee te maken. We duimen voor Yvan dat hij alsnog de laatste ritten van het seizoen kan meefietsen. Op het programma vandaag een rit naar het schilderachtige Nokere in een regie van Geert de Berggeit die daarmee voor de 2de opeenvolgende zondag aan het commando zit, sterk bezig Geert! Hij heeft geopteerd voor een rustige aanhef langs vlakke wegen maar in Bavikhove liggen wegenwerken als dwarsliggers op ons parcours , flexibel geografisch als we zijn worden die vakkundig ontweken. In Kruishoutem begint het serieuze werk, we golven op en neer en genieten van het pittoreske landschap. Wat is dit toch een mooie streek om in te fietsen zoals knap samengevat door Arne: op en neer, draaien en keren, remmen en weer optrekken, het labeur van de sportieve fietser. Kasseihater Geert toont zich genereus en serveert toch de stenen van Nokereberg als apotheose. Diederik Dolomiet exposeert zijn Italiaanse hoogtestageconditie en fladdert als eerste naar boven druppelsgewijze gevolgd door de rest van de groep. We genieten van de pit- en fotostop op een schattige locatie met prachtige vergezichten en leuke passanten. Na de pauze volgt een spectaculaire afdaling over een verbrokkelde betonweg van de 19de eeuw en Siemen heeft prijs, crevaison klinkt door de wedstrijdradio. Met vereende krachten wordt er vers rubber geïnstalleerd, zie foto's. Mark komt nerveus , gerstenat wacht op hem en we gaan laat thuis zijn. Hij imponeert de wedstrijdleiding en zet die zodanig onder druk dat uit het originele parcours de lus van Moregem wordt geknipt. We naderen Anzegem en t'is weer van dat: Joost kampt met een leegloper! Bijblazen helpt niet dus alweer een verse luchtkamer steken en opblazen met bommen en granaten. Cycloon Boris hebben we vakkundig gedribbeld maar Murphy tackelt ons met de voeten vooruit. Mark krijgt dePresidentiële zegen van de Voorzitter en mag alleen vertrekken naar zijn schuimende heimat, hopelijk heeft hij vlot de weg gevonden. Teamwerk bij de Tinekesvrienden, zie de andere foto, mooi om zien maar ritarchitect Geert verliest bijna zijn vingers bij een communicatiestoornis à la verdediging KV Kortrijk. Joost draait krachtig aan zijn achterwiel terwijl Geert zijn vingers de ketting goedleggen, met een harde vloek kan hij de vingerkootjes net terugtrekken en sparen van amputatie. We missen onze preventieadviseur Brecht. Op de terugweg worden we nog eens gepest door wegenwerken en een aflopende ketting bij Arne zijn vehikel die door specialist Geert al rijdende terug op het kamwiel wordt gedeponeerd, met behoud van al zijn lichaamsdelen. Tegenwind naar huis maar de brede schouders van kopmannen in form Siemen en Diederik zorgen voor een windluw vacuüm waarin de rest van de groep wordt meegezogen. Veilig en content komen we rond de middag toe in onze geliefde Tinekesgemeente. Was weer een prachtige rit, genieten van de natuur en de clubsamenhorigheid, merci Geert en de andere kopmannen. 8 fietsers en 81km aan 25.9 gem, 397hm.
President
Verslag van de Tinekesrit van 8 september 2024
Verslag van de Tinekesrit op 8 september naar Doornik
Eén keer per jaar wordt de platse in Heule omgetoverd van een dorpsplein tot een echt feestdorp, één keer per jaar ook is de platse op zondagmorgen het decor van platgestampte blikjes, verloren frietzakken, scherven glas en uitgekotst bier. Vandaar onze strategische beslissing om een paar honderd meter verderop uit te wijken met onze startplaats naar de Zoeten. Een rustige en veilige uitzwaai aan den travers is daarmee verzekerd.
Zo’n achttal Tinekesvrienden hadden het feestgedruis overleefd, enkel onze parcourbouwer en berggeit Geert kwam klokslag 8 uur nog sufjes aangetuft, van ver herkenbaar met zijn Remco klakske en zijn rood skufferlink. Prachtig toch, dat West-Vlaams woord voor een fluitje, skufferlink! Wel onmogelijk te vertalen voor Jorge naar het Portugees, hij hield het maar op een Pitto (of was het toch Pita ?).
Ook ondergetekende tekende in extremis present want door omstandigheid viel zijn weekendje naar Rotterdam wel in duigen, maar dit zorgde toch voor enige repercussies in het algemeen klassement. Martin haastte zich in volle paniek en in in ware commandostijl in allerijl naar huis om zijn koppositie te vrijwaren, maar tevergeefs, hij kwam net een banddikte te laat.
Gelukkig had Geert alweer een zalig ritje in elkaar gebokst dit tot ieders tevredenheid. De rit begon direct met enkele pittige nepen rond Marke en Bellegem om dan via een glooiend landschap richting Doornik te denderen. Via een ongebruikelijke aanhef – was zelf voor de Fondateur nieuw ! - rond de Mont St Aubert werd de col du Jubaru probleemloos gegeseld tot aan de pitstop aan het klein wit kapelletje op het kruispunt van de Rue Guerbion en de Chemin du Vieux Comté. Knap gevonden, Geert!
Na een deugddoende pauze vertrokken we met gierende banden richting Heule platse , naar het feest der feesten : De Tinekesfeesten. Het aanlokkelijke vooruitzicht zorgde meteen voor een verticale opstoot van ons tempo – dito gemiddelde. En of iedereen dorst had !
Via Pottes en St Denijs werden de laatste hoogtemeters genoteerd om dan neer te ploffen op het terras van de Dudu waar onmiddellijk verbroederd werden met een pak nieuwe en minder oud-bekenden : oud Tinekesvriend Geert Depoortere, sponsor Hans Beirlandt, en niemand minder dan onze Jo die met Piet Deceuninck een klein ritje had afgewerkt om zijn conditie weer op peil te krijgen. Het moet nu wel gezegd dat het rood pakje van de Ramongs volledig disassocieerde aan onze tafel met onze mooie Tinekesuitrusting ! Piet heeft toch duidelijk de verkeerd keuze gemaakt mijn gedacht. Maar als het Jo ertoe heeft aangezet om volgende week weer aan te sluiten, allez goed dan maar. Welkom back soon Jo, je wordt gemist.
Het schoon volk werd alleen maar schoner want niet minder dan 3 ex-Tinekes van Heule kwamen aanschuiven aan onze tafel en zetten zich verleidelijk neer op onze schoot. Als dat geen perfecte afsluit is van onze Tinekesrit ! Geen regisseur had dit beter kunnen bedenken.
Dank aan Geert voor dit zeer plezante en alweer vlekkeloos verlopen ritje. Je bent een kanjer van een parcoursbouwer! Omdat je het zo goed doet, mag je volgende week nog eens je duivels ontbinden voor een ritje naar Nokere. Ik kan alvast niet wachten tot zondag!
Afspraak om 8u30, iedereen present aub!
Joost
80 km, 26 km/h gemiddeld, 476 hm
Verslag van de rit naar Anzegem van 1 september 2024
We verwisselden dus Heuvelland met Heuleland en startten opnieuw op ons vertrouwd stekje aan de spoorweg, aan ons lokaal De Zoeten Inval. Terwijl onze president vanuit zijn verblijf in Alicante de troepen overschouwt en recupereert van het slopende Tinekesseizoen en Diederik richting Italië is vertrokken , verzamelden 8 vertrouwde gezichten aan de startmeet stipt om 8 u . Elkeen vroeg zich wel ongerust af waar Arne gebleven was want die had zich toch degelijk ingeschreven op onze app ? Zou onze meester nog de laatste hand aan het leggen zijn aan het finale pleidooi in de rechtszaal ? Was hij nog zegedronken na de 1e driepunter sedert mensenheugenis van zijn favoriete voetbalploeg? Of was hij zich nog aan het buigen over de laatste nieuwe wetten ? Want een goed advocaat kent de wet, een hele goede advocaat kent namelijk de rechter, mijn gedacht. Het zijn echter enkel de advocaat en de schilder die wit in zwart kunnen veranderen en omgekeerd.
Wat onze advocaat echter niet kon vandaag is juist op tijd komen ! Ons peloton was reeds ter hoogte van Heule Watermolen toen Arne in paniek belde dat hij nog zo graag wilde meerijden. Deze noodkreet konden we niet aan ons laten voorbij gaan en we negeerden de eeuwenlange Tinekesreglementen door toch maar eventjes te wachten en Arne te laten aansluiten. Oud-voorzitter Mark schudde meewarig het hoofd en opperde ; “in mijnen tijd ging het geen woar geweest zijn “. Uiteraard waren we allen zeer opgetogen dat sympathieke Arne uiteindelijk in ons peloton vertoefde temeer hij zich verplicht voelde een glas te trakteren aan de groep. Hij kent duidelijk zijne wereld!
Vandaag was Frederik aan zet die voor de eerste keer parcoursbouwer was en duidelijk zijn beste beentje had voorgezet. Na 3 grondige verkenningen om zijn rit te finetunen bleek er dus weer een pareltje geboren te zijn aan onze Tinekes kalender.
We zochten al vroeg enkele nijdige hellingen op via Otegem en Heestert om dan via de Tiegemberg en Holstraat het fraaie landelijke Anzegem en Gijzelbrechtegem aan te snijden. Wat een prachtige landschappen, slingerende boerenwegels, en kruidige op en-af-heuveltjes liggen er toch verscholen in onze streek ? Bij de start van de beklimming van de Holstraat rafelde de ketting van Marc nog even van zijn tandwiel maar voor de rest was Murphy in de verste verte niet te bespeuren en verliep de rit vlekkeloos.
Via de kasseien van de Varent in Kerkhove fietsten we meer en meer naar de zone van de waarheid rond de Kluisberg. Daar trokken we nog eens alle registers en longen open, want die kuitenbijter blijft toch een taai beest met percentages tot 10% ! Tijdens de pitstop werden de klassementen nog eens overschouwd en blijkt dat Mark in de categorie “championnat electro” met grote voorsprong het klassement aanvoert. We vermoeden dat hij dan ook de eindwinnaar gaat worden in deze discipline?
Het was intussen duidelijk dat alle Tinekesvrienden met afgetrainde benen uit verlof zijn gekomen, met bijzondere vermelding voor Jorge en Xavier die zo kwistig rondstrooiden met hun krachten en zich moesten bedwingen om de groep niet definitief achter te laten. Wat een force en conditie ! Maar soms toch wat ten koste van een gestroomlijnd en egaal tempo.
Via Celles en Pottes koos Fre voor een wondermooie terugrit langs de Waalse kant van de Schelde en bewees hij tegelijk dat ook hij een parcoursbouwer pur sang is, want zijn rit was af ! Dikke proficiat .
Het traktaat van Arne werd met veel smaak geconsumeerd bij een van onze flyer-sponsors Café Faubourg langs de Brugsesteenweg in Kortrijk. Waardin is de bloedeigen vrolijke zus van bekend Kortrijks drummer Gino Kesteloot uit Heule.
Dikke merci Frederik voor uw schitterend ritje die we ineens gaan vastprikken op onze kalender de week voor de Tinekes feesten.
Tot volgende week voor onze Tinekesrit onder regie van Geert .
9 deelnemers, 25,7 km/h gemiddelde , 82 km, 572 hm
Joost
Verslag van de OBA Classic, bergrit naar Cats en andere bergen op 25 augustus 2024
Vele, vele jaren geleden toen ik mijn eerste koersfietske kocht en ik de glimmende bolide vol trots toonde aan moeder de vrouw antwoorde ze laconiek : “awel ? Wat is de bedoeling hiervan ? Je peist toch niet zeker dat ge Museeuw zijt zekers ? Ik antwoordde al even laconiek : nenjènk weie, maar 'k zou mij wel geirne amuseren in ne fietsclub met moaten. Waarop zij : “toch niet bij zo'n bende gasten die 1200 kcal verbranden op hun koersfiets , maar in de derde time er weer 3000 kcal laten binnen gieten ? Om dan zigzaggend en stiepeliere naar huis te kruipen , en om dan de rest van de zondag in horizontale toestand door te brengen ?” En ik : “mobanjè weie, a zo ben ekik niet hoor, ik zou geire bij de Tinekesvrienden gaan rijden, die gaan naar 't schint sporadisch ne keer op café. Drinken en aan den toog arriveren zit gewoon niet in hun DNA”. Met deze intellectuele uitleg kreeg ik 't vrouwtje aan mijne kant en kon ik starten bij de Tinekesvrienden uit Heule.
We schrijven intussen 2024 . Alles verandert met de tijd . Jawel, ook wielertoeristenclubs. Met de jaren wilt de Heulse horecasector ook een graantje meepikken van ons succes en staan ze in de rij aan te schuiven om als sponsor op onze truitjes te mogen staan , worden onze topritten naar de horeca vernoemd, en vooral arriveren onze atleten na hun rit meer regelmatig dan soms op het terras van onze hoofdsponsor De Zoeten Inval.Alsof dat nog niet genoeg is organiseert men nu ook de pitstops in plaatselijke staminees. Vandaag was dit De Helleketel in Poperinge (in de Vuileseulestraat ) , nog maar 2 ritten geleden stopten we in volkscafé De Hert in Ichtegem.. Alée, ik wil maar zeggen : Wat moet ik mijn vrouwtje nu weer wijsmaken ? En vooral : zijn de Tinekes , met het vroegere brave koorknapen-imago nog wel goed bezig ?
Wel , het antwoord of we goed bezig zijn konden we vandaag enkel aan de lijve ondervinden. Opnieuw had een van onze leden, Mathijs nvdr, een grand cru-ritje uit zijne Garmin getoverd . We hebben dit seizoen al vele vele kanjers van ritten mogen rijden, maar dit was er weer zo eentje om in te kaderen in de rijke geschiedenis van onze club .Het werd uiteindelijk een rit op verplaatsing vanuit Zonnebeke, maar wel zonder onze champ Ivan gerekend. Die vertrok voor dag en dauw met zijn koersepaard vanuit Heule om meer dan op tijd present te tekenen. Alles samen heeft Ivan vandaag dus 90 + 50 km gefietst . Waaauw , als dat niet straf is ! We vertrokken uiteindelijk met een schone groep van 13 man aan tearoom-restaurant De Nonnebossen (jawel ) voor een tocht vol hoogtemeters door de mooiste stukken van Heuvelland en een diep stuk in Frans Vlaanderen. We verwelkomden terug van weggeweest onze Frederik, Paulo en ook Mathias. De Monteberg , met zijn mooie wijngaarden en zo schilderachtig gelegen Dranouter en Kemmel, was onze eerste kuitenbijter. Vanaf dan ging het constant op en af en fietsten we heerlijk onder een fris zonnetje door de mooie en heuvelachtige landschappen . Wat een pracht en weelde hebben wij toch zo dicht bij de deur ? Tussendoor was het nog een zalig napraten over de stuntrit van vorige week met De Leeuw.
Geruisloos reden we “Le Nord “ binnen waar met de Zwarte Berg en de flanken van de Catsberg de klimmersbenen werden getest. Een kolfje naar de hand van De Fondateur zeg maar,” eindelijk eens een stevige bergrit, dat is op mijn lijf geschreven “ moet Mark gedacht hebben. Dit terwijl ondergetekende het zwart (van de Zwarteberg ) voor de ogen kreeg. Intussen kon Xavier zijn bloedvorm niet wegsteken en reed hij regelmatig zo'n beetje treiterend en uitdagend voor de groep uit. Waarom rijden jullie zo traag , dacht hij luidop ? Mathijs daarentegen, koelbloedig als hij is, behield het overzicht en de controle en bepaalde meesterlijk het juiste Tinekestempo. Na een goeie 50 km begonnen de magen als castagnettes te rammelen en plakte ons verhemelte aaneen van den dorst . We werden prompt op onze wenken bediend door Mathijs en stopten bij Lena van De Helleketel . Daar waar de tijd is blijven stilstaan is, waar de picon rijkelijk vloeit , waar er enkel nog cash kan betaald worden en waar de plaatselijke smokkelaars nieuwe routes bekokstoven.
Comeback kid Matthias toonde nog maar eens uit welk sympathiek hout hij is gesneden en trakteerde de hele bende op een verfrissend plaatselijk Hommelbiertje. Dikke merci , Matthias ! Klasse ! De goeie sfeer onder elkaar kon alvast niet meer stuk. Paulo twijfelde nog even of alcohol op dit uur van de dag wel een goed idee was, maar Diederik kon 'm overtuigen door te opperen dat ne goeie Hommel vol vitaminen en krachtvoer zit. Gratis profesioneel apothersadvies mag namelijk nooit in de wind geslagen worden. Vanaf volgende week is er dan ook volop Hommelbier in de aanbieding te koop in zijn apotheek.
Via Rode berg en Baneberg werden de laatste hoogtebrokjes verteerd en met een kilometerslange afdaling met rugwind werd ons gemiddelde terug naar de juiste proporties gebracht. En of we goed bezig zijn ! De complimentjes voor de schone rit vlogen intussen door de lucht, die Mathijs dankbaar in ontvangst nam. Het was dan ook een rit om duimen en vingers van te af te likken en we hebben van begin tot einde elke minuut genoten .Proficiat Mathijs !
Volgende week ruilen we Heuvelland terug voor Heuleland en is Frederik aan zet voor een rit naar Anzegem. Tot dan! Joost
90 km, 13 deelnemers, 881hm (!!!!) en 26,1 gemiddeld
Verslag van de hoogdag met Wielerkampioen Johan, De Leeuw van Vlaanderen op 18 augustus 2024
Zoals kinderen wekenlang vol verlangen uitkijken naar de komst van Sinterklaas, zo keken de Tinekesvrienden wekenlang en met evenveel verlangen uit naar de blijde intrede van niemand minder dan wielerkampioen Johan Museeuw alias de Leeuw van Vlaanderen.
De wereldkampioen die de ene klassieker na de andere op zijn palmares schreef en zelfs 3x de beste was in Vlaanderens mooiste en Paris-Roubaix vond onze club meer dan de moeite waard om vóór dag en dauw vanuit de Vlaamse Ardennen naar Heule - het mekka van het wielertoerisme - af te zakken. Zelfs al om klokslag 6u brulde zijn wekker hem wakker en sprong hij ergens tussen de Kwaremont, de Paterberg en zijn trofeeën frivool uit de bedstee.
Voor de gelegenheid hadden we enkele gastrenners kunnen strikken waaronder zelfs een Remco uit Zwevezele! Bij aankomst van de Leeuw aan de Zoeten Inval - plots dook zijn tegelijk imposante en sierlijke figuur van achter de muur op - kon men een speld in een hooiberg horen vallen. De anders zo guitige bende was even starstruck of was het eerder klauwvrees? Feit is dat het ijs vlug gebroken werd en na de speech van de voorzitter vertrok het opgewonden peloton met de special guest naar een legendarische locatie voor een activiteit op 2 wielen.
We schakelen over naar Carl Berteele op de motor voor het rechtstreekse verslag: een mooi peleton van 12 Tinekesvrienden en 5 gastrijders snijden om 8u stipt de dorpskom van Heule aan. De andere wielerclubs kijken ons met open mond en vol verbazing aan, het aureaal en charisma van de wielerkampioen verlicht en verblindt de massa op de platse. Iedereen zwaar onder de indruk...De parcoursbouwer heeft gekozen voor een doortocht door de Guldensporenstad maar daar werden de afgelopen nacht de verkeersborden door elkaar gehusseld, niets dan sens-unique en eenrichtingsverkeer... en dat met een volgwagen , niet evident. De President blijft echter ijzig kalm en schakelt geruisloos naar plan B: Mathijs leid de troepen langs de Leie naar Bissegem en de voorzitter programeert de volgwagen richting Baliestraat in Marke. In Bissegem echter een wanhopige kreet: crevaison bij één van de gastrenners... Het zal toch niet waar zijn zeker, heeft Joost naast Museeuw ook Murphy uitgenodigd???? Het herstel verloopt echter vlot dankzij vereende krachten en via onze oortjes wordt ook de service course op de hoogte gesteld. Gelukkig verloopt de verdere rit zonder andere incidenten, Murphy wordt los uit het wiel gereden. Hoe is de vriendschap tussen de Wielerkampioen en Joost eigenlijk gegroeid hoor ik je vragen? Wel op een wielervakantie hebben zij samen de Stelvio beklommen. Joost had een superdag en Johan juist een snertdag maar Joost is bij Johan gebleven en hem 3u moed ingesproken en drank en eten gegeven en zo zijn ze samen moe maar gelukkig op de top geraakt,de eeuwige vriendschap en het wederzijds respect was geboren, is dat niet mooi!!!! Via de hellingen van Marke en Bellegem (waar Johan nog de rit won in de driedaagse van W-Vl) bollen we de Walen binnen. Kampioen Johan ontpopt zich als een supersympathico en babbelt vlotjes met zijn fietsvrienden van deze ochtend. Vragen over de huidige generatie, technische problemen, druk in binnen- en buitenbanden, op alles krijgen we een professioneel antwoord. Ondertussen naderen we de piste en Johan is onder de indruk hoe vlot we door Roubaix snijden en geeft een eerste pluim aan de organisatie. We komen aan in de memorabele piste waar de wielerlegendes aan de muren plakken en de baan heroïek ademt , kippenvel bij iedereen, zelfs de drievoudige oud-winnaar is onder de indruk. Hij geeft onmiddellijk een workshop hoe je best over een wielerpiste vliegt en naar godsvrucht en vermogen legt iedereen minimum 2 rondjes af, de ene al wat hoger in de bocht of de andere maar iedereen blijft veilig op zijn 2 wielen. We willen een groepsfoto nemen aan de legendarische eindmeet van de kasseiklassieker maar komt er daar zomaar een andere wielerclub voorkruipen ... en wat raad je , ze zijn van Waregem, altijd miserie met die gasten maar des avonds schiedt gerechtigheid met alweer een thuisnederlaag voor Zulte en een glorieuze overwinning voor de VK. Sportdirectrice Jana, dochter van Joost, en haar vriendin Julot hebben ondertussen een indrukwekkende bevoorrading op poten gezet, zie foto, waarvoor dank! De Leeuw is alweer onder de indruk en deelt zijn 2de pluim uit. Na menige selfie's en andere foto's wordt de terugweg ingezet. Op de kasseistrook van Herseaux - Dottenijs toont de Kampioen zijn pure klasse en trekt eens stevig door, niemand, ook niet op het randbeton, kan hem volgen, enkele kasseistenen vliegen los in het rond, indrukwekkend. Op de laatste hellingen in Rollegem hangen enkele gastrenners serieus tussen hun kader maar de groep wacht hen steeds op zoals gevraagd in de ochtendbriefing. Heel tevreden over de prachtige rit in excellent gezelschap arriveren we aan ons lokaal "In de Zoeten" waar de familie, aperitief en barbecue wachten
Na de inspanning en de glorievolle momenten volgde de welverdiende ontspanning. In navolging van de ons welbekende oergezellige Ronde van Vlaanderenactiviteiten volgde nog een rasechte Vlaamse kermis waarbij allerlei soorten worsten, ribbekes, vlees-en andere brochettes omringd door kleurrijke groenten en overgoten met de beste bier-en wijnsoorten verorberd werden. Anekdotes vlogen in het rond, heldenverhalen passeerden de revue, iedereen was Flandrien! De Leeuw luisterde naar de geanimeerde verhalen, gromde poeslief, knikte instemmend en zag dat het goed was. Als apotheose werd Red Philippe nog totaal verrast met een onvergetelijk huldemoment dat gepersonaliseerd werd onder de vorm van een fantastische kader die een ereplaats zal krijgen in zijn “mancave”. Een mancave die stilaan de vorm van een wielermuseum begint aan te nemen en waarbij de Tinekesvrienden niet alleen de hoofdrol spelen maar vooral voor eeuwig en altijd in zijn soms sputterend hart zullen blijven zitten.
Bij zijn afscheid haalde Johan Museeuw nog de woorden van onze voorzitter aan die hem voor altijd zullen bijblijven en als voorbeeld zullen dienen bij volgende gelegenheden. “Wielertoerisme is samen uit, samen thuis. Wachten op elkaar na koersmomenten is niet vertragen maar voet uit het klikpedaal en op de grond”.
Laat dit nu net de kernwaarden van onze club zijn die al sedert het ontstaan gekoesterd en toegepast worden. Veel mooier kan het niet meer worden.
Het werd een onvergetelijke dag die met gouden letters in het gulden geschiedenisboek van deze club, de beste van Heule, zal ingeschreven worden!
Philippe en Carl Berteele
Abonneren op:
Posts (Atom)