Verslag van de rit naar Molenbaix en contreien op 30 maart 2025
Wie denkt dat Tinekesvrienden enkel op zondagmorgen actief zijn, dwaalt ….. Daarom
nemen we je even mee in het verloop van deze week. Tijdens een tweedaagse stonden de
alom gevreesde toelatingsproeven voor onze nieuwe kandidaat-leden Thierry en Nico
geprogrammeerd. Zo moesten zij een essay schrijven over het motto “allen voor één, één
voor allen bij onze club”, moesten ze met minimum 1000 leestekens beschrijvingen kunnen
geven van “tussen den kader hangn”, “piepedood zittn”, “nen chassepattatte”, “wind in tgat”
en nog talrijke andere belangrijke fiets-wetenswaardigheden.
Daarnaast moesten ze een mondelinge presentatie geven hoe ze moeten reageren bij het
horen van kreten zoals “ vélo voren”, “reks hoedn”, “oto”, “put”, “pannekoeke”. ……Maar het
moet gezegd: beiden slaagden met brio. Naast een uiterst gunstige evaluatie die zij met fiere
borst aanhoorden, kregen zij ook de melding dat ze binnenkort de huiskleermaker mogen
verwachten. Deze komt de lengte, de borst- en buikomvang, de dikte van de dijen en de
kuiten, tepelhoogte, en andere anatomische bijzonderheden opmeten om dan als ultieme
beloning de nieuwe op maat gemaakte clubuitrusting in ontvangst te mogen nemen.
Afwezige leden zitten ook niet altijd stil: zo hadden de gebroeders Matthias en Siemen Vanneste zich de dag
ervoor het snot uit de neus gereden in Gent-Wevelgem en was Thierry op aanraden van het
medisch lab zich gaan voorbereiden op de mountainbike. Deze man die vroeger vooral
loopschoenen versleet, komt nu meer en meer uit de kast als wielrenner en daarom moet
deze minutieus opgestelde voorbereiding gezien worden om de spiermassa’s meer en meer
fietsproof te maken om op die manier een prominente rol op te nemen in ons select
gezelschap.
Ondertussen had Mark, maar dat is geen verrassing want dit is onze parcoursbouwer-par-
excellence, weer een pareltje klaargestoomd richting Molenbaix.: een glooiend parcours
bood ons mooie vergezichten. Die mooie panorama’s namen echter te veel aandacht in
beslag van Jo die zo zijn concentratie verloor en pardoes in een put reed met een lekke band
als gevolg. Dat dit voorval zich situeerde vlak voor de “Chappelle des maleureux” (zie foto hieronder) kan er op
wijzen dat hier sprake was van een soort van goddelijke wilsbeschikking.
Maar zoals Johan Cruyff eertijds zei :”ieder nadeel heb zijn voordeel” leidde dit voorval tot
een nieuwe ontdekking. Al vlug had men in de gaten dat het vervangen van 4 banden van
188 formule 1-wagens sneller gaat dan dat Jo een achterband vervangt en was het ogenblik
van spiksplinternieuw lid Nico gekomen. Niet alleen beschikt hij over 18-karaat
rennersbenen, ook sprong hij op superefficiënte wijze Jo ter hulp en gaf hij blijk van een
grote technische bagage en vooral menselijke hulpvaardigheid. Sterke spieren, gekoppeld
aan twee vaardige rechterhanden en de juiste mindset: een aanwinst voor onze club en wat
moet zijn Heidi toch blij zijn met zo’n echtgenoot!
Ondertussen deed Joost alle moeite van de wereld om zijn broek te verbergen. Als
prominent bestuurslid droeg hij niet de vereiste clubkledij maar daar was wel een pasklare
uitleg voor. Normaal is Joost op zaterdag steeds volop bezig met zijn mentale voorbereiding
op de rit en om die niet te verstoren, legt Ingrid dan zijn volledige outfit klaar. Dit was nu om
onduidelijke redenen niet gebeurd met de zopas beschreven gevolgen.
Na enig oponthoud konden we onze weg verder zetten en ondervonden we dat Mark weer
eens een pracht van een rit uit zijn mouw en Garmin had geschud. De ononderbroken
opvolging van hellingen, gekruid met een steeds sterkere tegenwind zorgden ervoor dat dit
een training-grand-cru was: spieren werden opgespannen, hartslagen gingen de hoogte in,
ademfrequenties opgedreven, …… kortom sport en ontspanning op hoog Tinekesniveau ! !
Toen we reeds de Stad Kortrijk zagen opdoemen, kregen we echter de melding van een
leegloper van Diederik, het is te zeggen van zijn achterwiel. Genereus als hij is, stelde hij
voor dat iedereen zijn weg vervolgde en hij wel zijn plan ging trekken. Toch vonden we het
wijselijk om met enkele mensen bij Diederik te blijven, al was het maar om wat
psychologische bijstand te bieden en wat te helpen om die vermaledijde buitenband toch
maar op die velg te krijgen, hetgeen na een eindje ook lukte.
En zo eindigde deze prachtige rit van 82 km met 13 deelnemers, een gemiddelde van 24.7
en 587 hoogtemeters. Volgende week is Mark er niet bij: het opmaken van verschillende ritten
zorgde voor zo’n grote mentale belasting dat hij dringend toe is aan een skivakantie. Maar
niet getreurd: dan neemt Mathijs over en zal hij ons leiden richting wegen die op de
roadmap van de Ronde van Vlaanderen geprogrammeerd staan. Opnieuw een aanrader !
Yvan
Abonneren op:
Posts (Atom)