Verslag van de rit naar het hart van De Ronde Van Vlaanderen op 6 april

Zondagavond 30 maart beslisten onze leden na rijp en weloverwogen beraad de startplaats van onze teerbeminde fietsclub te wijzigen via een keurig georganiseerde peiling . Wegens commerciële en contractuele sponsorovereenkomsten weken we een jaartje uit van het Heulse kasteel naar een uithoek aan de statie van Heule , aan café De Zoeten. Na verloop van tijd begon het bij vele Tinekesvrienden blijkbaar toch te wringen dat bij de ochtendlijke wielerambiance op Heule platse dé traditieclub van Heule ontbrak. Dé wielerclub die de mascotte van Heule in zijn naam draagt en die het embleem van Tineke op onze prachtige truitjes met fierheid etaleert. We verzamelden dus onder een goedkeurende blik van Tineke met een 11-tal leden op de absolute wielerhoogdag van het jaar voor een rit op het parcours van de Ronde van Vlaanderen. Dit allemaal in regie van Mathijs. Na de presidentiële aankondiging in onze blog , begonnen er vele leden te schuifelen op hun stoel bij het zien van de parcoursdetails en werden ze terstond overmand door twijfels en panische angsten. Is die Mathijs wel goed bij zijn hoofd ? Wat doet die nu ? Op de wielerhoogdag zelve eventjes op het parcours gaan rijden ? Zullen we wel doorkunnen ? Worden we niet tegenhouden of …. straffer nog : worden we met pek en veren weggejaagd door rijkswacht en politie en ogenblikkelijk in de boeien geslagen ? Zelfs de fondateur, hooggewaardeerde koers-en parcourskenner, had teveel naar de film van Gaston en Leo “de paniekzaaiers” gekeken. Vanop zijn E-skilatten orakelde hij meewarig dat we ondanks ons positivisme toch nooit op het parcours gingen geraken . Gelukkig hielden Mathijs en Martin het hoofd koel en negeerden ze wijselijk alle paniekberichten. Integendeel : Mathijs schotelde ons een onvergetelijke rit voor die zal geprikt worden als een vaste klassieker op onze kalender. Wat is er mooier voor een wielertoerist dan te mogen proeven van de heilige grond van de RVV, van de ongeëvenaarde sfeer en ambiance van Vlaanderens Mooiste en dit op de dag zelf, waar coureurs keizer en koning tegelijk zijn ? De klimmersbenen werden voor het eerst pijnlijk op de proef gesteld bij de beklimming van de Tiegemberg. Een eerste keer via vertrouwde wegen , een tweede keer via de minder bekende Warandedreef. Snel daarna doemde in de verte de wereldberoemde bult van de Paterberg op die door een 7 tal leden vlotjes werd beklommen. Aansluitend werd in Zulzeke de pittig steile Zeelstraat (9%) ook nog in onze achterzak gestoken. Aan Hotond en de Ronde van Vlaanderenstraat werden we ondergedompeld in de ware volksambiance, dit allemaal onder goedkeurende en bewonderende blikken van de plaatselijke ordediensten. “Wat een mooie club is dit “moeten ze ongetwijfeld gedacht hebben. “Tot volgende jaar” riepen we vrolijk terug ! Intussen bleek dat kersvers lid Thierry erin geslaagd was zijn loperspieren in ijltempo om te tunen tot koersspieren die vandaag reeds de vele hoogtemeters probleemloos verorberden. Wat een progressie , als dit zo doorgaat moeten we zijn contract openbreken vooraleer de concurrentie met Thierry aan de haal gaat. Na onze gebruikelijke pitstop aan het Hotond sporthotel vertrokken we met rugwind en onder een stralend zonnetje richting Heule . Op de terugweg tussendoor smeerden we nog vlotjes enkele Bellegemse heuveltjes tussen onze boterham om daarna in horizontale toestand de rest van de namiddag door te brengen in de zetel voor de TV om de grote jongens te bekijken. Zo eindigde deze fantastische rit die er enkel kwam door een gedurfd en vooruitziend hersenspinsel van Mathijs. Dikke dank u wel en welgemeende proficiat hiervoor. Op naar volgende week waar Martin ons traditioneel zal meenemen naar het tweede luik van de heilige wielerweek, dit keer naar de dokkerende kasseien van Camphin- en Pévèle. Ongetwijfeld alweer een zondagvoormiddag om van te likkebaarden. Tot dan ! Joost 11 deelnemers, 75 km, gemiddelde van 25,3 met 657 (!!) hoogtemeters.