Verslag van de rit van 4 mei 2014 Kluisberg via Lendelede

Het leek erop alsof de opwarming van de aarde een tijdelijke halt werd toegeroepen door het vroege aanvangsuur van de 10^e rit : een koele 6 graden zorgde ervoor dat enkel de ijsberen onder ons het aandurfden om met ontblote armen en benen de strijd aan te gaan. Pantani, onze MM, begreep er geen snars meer van toen bleek dat de sleutel niet meer paste in het sleutelgat van ten Koetshuize…Slot bevroren, verwrongen door een hold-up? Niks van dat alles. Het stadsbestuur had het lumineus idee opgevat om ons topmateriaal extra te beschermen tegen ongewenst bezoek door  sleutel en sleutelgat te verbannen naar het stalen tijdperk en te vervangen door een digitaal slot. De beveiliging miste haar doel niet met als gevolg dat er geen toegang was tot het lokaal vanwege het feit dat de cijfercombinatie zelf achter slot en grendel lag in de Raadskelder. Niemand bleek bereikbaar en dus werd er noodgedwongen besloten om zoals in de tijd van Ijzeren Briek zonder reservemateriaal op te trekken. Tinekesvrienden maken evenwel van de nood een deugd en meteen besloot een inderhaast  bijeengeroepen Raad van Bestuur de aanwezigheden  digitaal op te nemen via smartphone. Opnieuw een schitterend staaltje crisismanagement van deze innovatieve club, de vingerafdrukregistratie lijkt enkel nog een kwestie van tijd. De wakkeren onder ons hadden het inmiddels al opgemerkt : na Pantani pakte nu ook Guy uit met een charmeoffensief door zijn echtgenote op te zadelen met de taak van sportdirecteur. Het dient gezegd dat het aanbrengen van een female touch een aangename ervaring is. Misschien dient in het kader van een positieve discriminatie deze kaderfunctie reglementair voorbehouden te worden aan het sterke geslacht?

Architect van dienst was onze SB/PM. Hij had bij wijze van verrassing zijn drinkpullen en achterzakken volgestouwd met hoogtemeters. Genereus als hij is mocht iedereen daarvan proeven. Hij had zich voor de gelegenheid trouwens goed omringd met een aantal rechtstreekse en onrechtstreekse afstammelingen : zoon en schoonzonen. Zijn wijnkelder slinkt zienderogen! Tegen een gezwind tempo maakten we aanvankelijk kennis met enkele woonkernen en pijpekoppen. Eén van die koppen bleek gevuld met heel zwaren  toebak want onze parcoursbouwer raakte plots gedesoriënteerd . Het Noorden bleek zoek, hij waande zich plots op Sclessin hetgeen zijne moral onder het vriespunt deed belanden. Ere wie ere toekomt echter want Willy herwon zijn kalmte en stuurde het peloton vlug weer de juiste richting uit. Op een met steentjes bezaaid wegdek gaf Wesley een demonstratie van “hoe kun je een tube tot ontploffing brengen zonder tussenkomst van Dovo”. Uiterst geslaagd intermezzo want Wesley mocht, gezien het ontbreken van reservemateriaal, zijn echtgenote promoveren tot bezemwagendirectrice. Van het oponthoud maakten Dirk,Ringo,Bjorn en Geert gebruik om ervan onder te muizen gezien ze verwacht werden aan de start van Heule Koerse in de vroege namiddag. Ze maakten er daar trouwens een succes van door in de kopgroep te eindigen. Onze tocht ging verder richting Kluisberg, die taaie steile brok te midden de Vlaamse Ardennen. Op de top werden we culinair verwend door Guy en echtgenote waarvoor hartelijk dank!

De terugtocht werd gekenmerkt door hier en daar een bultje en 2 heerlijke kasseistroken te midden een door zon overgoten pittoresk landschap. Het was smullen op 2 wielen al hield Murphy er een andere mening op na door respectievelijk Steven en Tim op 1 wiel te plaatsen. Dankzij de handigheid van Pantani en de pomp van Ivan kreeg Murphy evenwel een koekje van eigen deeg. Willy zorgde nog voor een heroïsche epiloog door langs het Guldensporenstadion naar de heimat terug te keren. Een aandoenlijke ode aan de roodwitte  thuishaven!

88 km,26,6 gemiddeld,467 hoogtemeters en 21 renners. Prachtige rit waarvoor dank aan onze parcoursbouwer!

Tot zondag.

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/494307593