Verslag van de rit van 18 mei 2014 Rumillies-Ostiches

Het was ontwaken met een schoolreisgevoel. Niet het vertrouwde Ten Koetshuize maar het ydillisch decor van Rumillies deed immers dienst als gelegenheidsstartplaats. De good old fondateur spiegelde zich aan het oeroude gezegde dat verandering van spijs doet eten of in ons geval : verandering van omgeving en ondergrond doen de wielen nog lustiger draaien. Een meerderheid van het deelnemersveld begaf zich gemotoriseerd naar Henegouwen met uitzondering van Pantani,Ringo,Kevin en Steven die sinds de RVV last hebben van jeukende benen. Een kwakzalver zou hen ongetwijfeld een zalfke of een krabbeurt door de echtgenotes voorgeschreven hebben. Een homeopaat zou hen met een bloemetje in het riet sturen maar hun sportdokter daarentegen schreef hen volgend scenario voor : 43 extra km’met liefst een lekke band ergens halverwege. Ze volgden dit minutieus op en bolden klokvast om 7u25 het kerkplein op. Kevin had zich al de darmen uit het lijf gereden, verorberde eerst zijn half rijsttaartje en liet dan de Waalse ondergrond kennis maken met zijn interpretatie van het Vlaams Mestactieplan. De dampen stegen op vanachter de boom en even brak er paniek uit. Het zou toch geen waar zijn zeker dat Kevin via zelfontbranding in rook zou opgaan? Moraal van het verhaal : geen rook zonder vuur behalve bij mesthopen. Die roken maar branden niet! Ondertussen was het deelnemersveld aangezwollen tot 16 renners en zorgde sponsor-sportdirecteur Wouter voor een uniek feit in de Tinekesgeschiedenis : hij serveerde overheerlijke croissants en chocoladekoeken als ontbijt! Een gebaar om u tegen te zeggen en waar iedereen met plezier de tanden in zette. Hartelijk dank Wouter. De afwezigheid van Rambo werd daarbij niet als hinderlijk ervaren. Onder leiding van Mark konden we volgetankt een aanval opzetten tegen de hoogtemeters die als een rode draad doorheen de etappe zouden lopen. Het was van meetaf aan prijs waardoor de hartslagmeters meteen getest werden op hun maximumcapaciteit.

We doorkruisten heerlijke landschappen ,laveerden tussen de koeien op hellingen die deden denken aan  een mini versie van Zuid-Frankrijk. Verbazingwekkend hoezeer het landschap en de vergezichten verschillen van deze bij ons en dat op amper een 30-tal km van de heimat.

Het was harken en hijgen om de aanvangsfase te doorspartelen maar éénmaal op temperatuur was het puur genieten. Mark had alles voorzien, steile bulten, kasseistroken, duizelingwekkende afdalingen. Kortom een echte klassieker geschoeid op de leest van de polyvalente wielertoerist. Guy won nog de lekke bandenprijs alvorens de pitstop werd georganiseerd. In de omgeving van Ostiches deed de plaatselijke molen dienst als achtergrond voor een copieuze bevoorrading : overheerlijke rijsttaartjes van het Soetehuis waarvoor hartelijk dank!

Na de pauze nam de president samen met Steven het heft in handen. De fondateur had een slechte nacht achter de rug en begon langzaam maar zeker tussen zijn kader te hangen. Met loden benen en een afstandsbediening stuwde hij de kopmannen de juiste richting uit.

Prachtige rit waarmee de fondateur nog maar eens bewees dat hij en niemand anders dé gps bij uitstek is van deze vereniging. Het was een weldaad voor het oog en de benen waarbij de afwezigen zoals altijd ongelijk hadden. Deze streek blijft een aanrader!

Een dikke merci dus aan Mark!

16 renners,81 km,25,8 gemiddeld en 730 hoogtemeters.

Tot volgende week voor een Alpenetappe.

RedPhilip

NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/502830291