De sociale onrust bij
de luchtverkeersleiders zorgde ervoor dat de Paasklokken via een alternatieve
route ons landje dienden binnengesmokkeld te worden. Ze lieten dan maar naast
allerlei lekkers ook Garmingestuurde hete temperaturen over onze atletische lichamen
nederdalen. Dit zorgde ervoor dat we onze afgestofte zomertenue nog eens konden
bovenhalen zodat we op ons Paasbest aan de start van deze eerste echte bergrit
verschenen. Onze voorzitter kent zijn klassiekers en bedwelmde vanop het
presidentiële balkon traditiegetrouw zijn troepen met de Urbi et Orbizegening
oftewel zegen voor de stad en de wereld zonder daarbij de
bloemenbedanking uit het oog te verliezen. Tinekesvrienden en verantwoorde
pedagogiek : 2 handen op 1 buik.
Onze SB/PM was
sportdirecteur van dienst en haalde voor de gelegenheid een Eddy Merckxpet van
zijn zolder. Een collectorsitem om u tegen te zeggen of hoe de financiën van
deze club zelfs te midden de bankturbulentie in veilige handen blijven. Naar
verluidt herbergt zijn schattenkelder nog levensechte relikwieën van het
teloorgegane SV Waregem maar daar blijkt jammer genoeg niet echt een afzetmarkt
voor te zijn. Naast 17 clubleden mochten we ook 2 jongelui verwelkomen : Robbe,
zoon van parcoursbouwer Piet en Emile, zoon van Diederik. Atletische jonge
wolven die er niet voor terugdeinzen voor dag en dauw de bedstee te verlaten om
een topprestatie neer te zetten. Of hoe de opvolging nu al verzekerd
lijkt! Daarnaast adopteerden we de eenzame Streuvelsvriend Stefaan :
grensverleggende wielerheroïek, het is Pasen voor iedereen!
Wie Piet zegt, zegt
hoogtemeters gecombineerd met pittoreske landschappen geserveerd op een bedje
van zon. Onze ritarchitect nam ons dan ook mee voor een uitdagende tocht
richting de gevreesde Mont – St- Aubert. Het duurde niet lang vooraleer moeder
aarde haar eerste bultjes prijsgaf. Piet houdt graag de druk op de ketel en
zette Willy vlug aan het werk : de onstabiele stuurpen was evenwel geen partij
voor onze goed uitgeruste materiaalkist, het euvel werd in de kortste keren
verholpen. We vorderden gestaag op een geaccidenteerd parcours richting
het dak van de rit : de flanken van de Mont-St-Aubert rolden de rode loper uit,
het monster zelf keek likkebaardend en vol verwachting van zoveel lekkers onze
richting uit. Het was evenwel het goed getrainde Tinekesleger dat meter per
meter terrein won, de hoge vijand strategisch oprolde en fijngemalen in de
achterzak stak. Sterke prestatie die door onze sportdirecteur overgoten
werd met spijs en drank waarvoor hartelijk dank. Streuvelsvriend Stefaan bleek
een verleden als paparazzi te hebben en bood spontaan zijn fotografiekunsten
aan voor het schieten van een idyllisch plaatje bovenop de resten van een
verslagen Mont-St-Aubert. Mooi werk!
Na een spectaculaire
afdaling bleef het parcours gelijken op een woeste zee. Het reliëf deed denken
aan metershoge golven die daarna als een pudding inzakten om vervolgens weer in
alle hevigheid op te spelen alvorens opnieuw te pletter te storten. Geert
Depoortere 2 greep onze regerende kampioen hier meermaals bij het nekvel om te
vermijden dat de clubgps met man en muis zou vergaan. Een staaltje pure
intervaltraining en redderstechnieken die zowel de spierspanning, het
hartritme als het clubgevoel perfect in balans brachten.
Te midden al dat
heuvelgeweld zorgde Emile nog voor een primeur in de toch al uitgebreide
clubgeschiedenis door zijn fiets in volle finale te demonteren. We stonden
erbij en keken ernaar, in een mum van tijd was de klus geklaard en konden we
opnieuw van wal steken. Jawadde dadde!
Perikelen ter hoogte
van de Perykelstraat te Bellegem…Een onheilsmare schalde doorheen de
Murphyfrequentie van radio Tineke . “Chute du maillot jaune oncle Marc!”.
Tijdens een ultieme demarrage bezweek de ketting onder de macht van nonkel Marc
die halsoverkop en keihard kennis maakte met het plaatselijke asfalt.
Verslagenheid in het peloton die onmiddellijk gevolgd werd door enkele
koelbloedige en beredeneerde reacties waardoor Marc vlug via de opgetrommelde
100 in absolute veiligheid werd gebracht. Een sleutelbeenbreuk, enkele
gekneusde ribben en wat schaafwonden als finaal en toch wel zwaar verdict : in
naam van de club wensen we Marc veel courage en een spoedig herstel toe.
Daarnaast vernamen we nog dat Dirk heel binnenkort het ziekenhuis zal kunnen
verlaten. Sterkte voor allebei!
86 km, 26,6 gemiddeld,
651 hm. Bedankt Piet voor dit architecturaal pareltje, dit was absoluut
topwerk waarbij zoon Robbe zich sportief niet onbetuigd liet!
Tot zondag om 8u.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op
2 opmerkingen:
Briljant verslag van een briljante rit! Hartelijk dank Piet en Robbe en Red Philippe. Het was puur genieten van het parcours en de prachtige natuur.
Spijtig van de val van nonkel Marc, een domper op de feestvreugde, spoedig herstel en courage Marc!
Het lang evangelie van Pasen mag er zijn. Welke krant zou niet zo’n redacteur willen. Hij is echter niet neutraal genoeg op voetbalgebied waar enige Europese kennis ontbreekt (eerste relikwieën van de kerels nog altijd niet gevonden)
Mooie rit van achter het peloton gevolgd en hulp biedende handen gespot.
Jammer slot van mooie rit. Hopelijk zien wij nonkel Marc spoedig terug in ons peleton.
Een reactie posten