Verslag van de Cobras Classic op 23 maart 2025
Verslag van de Cobras Classic op 23 maart 2025
We tekenen 7u56. Reeds een 13 tal renners stonden present aan den traveir toen in
de verte gediplomeerde grootste clubbabbelaar anno 2024 , genaamd Diederik , uit
de Zeger van Heulestraat opdoemde. Na zijn fiasco en bijhorende boetedoening van
vorige week, toen hij een half uur te laat arriveerde , had hij hoogstwaarschijnlijk een
6- tal wekkers naast zijn bed gezet om geen tweede keer in dezelfde val te trappen.
Bovendien had zijn teerbeminde Elke een doosje Modafinil (een paardemiddel tegen
slaapstoornissen nvdr) klaargezet rechtstreeks uit eigen apotheek . Geen risico’s
deze keer. We zullen volgend seizoen Diederik een handje helpen. We maken
opnieuw een Tinekesvriendenpulle met kalender maar… ook met starturen erop.
Telkens Diederik een teug drinkt zal hij herinnerd worden aan het komende startuur.
Uiteindelijk gelukkig maar, iedereen blij dat ook Diederik ons goed gevuld peloton ,
kwam vervolledigen.
Alweer konden we een goed gevuld startblad invullen met 12 Tinekesvrienden en 2
testers Nico en Thierry. Ons scoutingsapparaat draait overuren momenteel en in de
duistere bestuurskamers werd intussen keihard onderhandeld over spijkerharde
vetbetaalde contracten , premies voor de managers , en opstapclausules voor nieuw
talent . Na lange lastige nachtelijke onderhandelingen werden uiteindelijk de
contracten getekend en staan 2 nieuwe leden klaar om onze ploeg te versterken. Van
harte welkom Nico en Thierry !
Ritarchitect van dienst was deze keer Matthias , gewaardeerde telg uit de Vanneste -
dynastie, die ondanks gezondheidsperikelen van dochter Babbe, toch de tijd en
inspiratie vond om een juweeltje van een rit uit zijn Garmin te toveren richting
Doornikse velden.
We verlieten algauw het Kortrijkse stadcentrum om via de heuveltjes van de Lange
Munte, Sint Denijs en Spiere Helkijn voor het eerst vandaag de klimspieren op
spanning te brengen om daarna via glooiende wegen en mooie landschappen
richting Blandain te cruisen. Voor de pitstop koos Mathias de 5- sterren zaak “Jupiler
Luna sport Loisirs “ uit , om de krachten wat bij te vullen en de sanitaire
plichtplegingen te organiseren.
Het was snel duidelijk dat met het keren van de richting ook het tempo in de hoogte
zou schieten, de terugweg was hoofdzakelijk vlak tot licht dalend , met een
deugddoende rugwind en meteen waren tempobeulen Xavier en Jorge nauwelijks in
te tomen. Het fietsplezier spatte ervan af tot een auto uit een voorrangsweg
nadrukkelijk zijn gelijk wilde halen. Hij kwam namelijk vervaarlijk dicht bij ons peloton
aanschurken . Reglementair had hij niet helemaal ongelijk maar uit respect voor onze
club had hij bij het zien van onze truitjes in de verte stante pede op zijn rempedaal
moeten drukken, uitstappen en applaudisseren voor ons . Respect is respect
nietwaar beste vrienden ?
Even verderop doemde nog een viervoeter op die , uit pure hondennieuwsgierigheid,
aan onze banden en sepappen wilde snuffelen. Potentieel gevaarlijk mijn gedacht.
Hij luisterde naar de naam “putain” toen zijn baasje hem ter plaatse terug riep , of
had ik het verkeerd begrepen ?
Matthias had echter nog een waar specialleke gevonden, met name een
kilometerlange kasseistrook die onze afgetrainde lichamen helemaal door elkaar
rammelde. Een ware test voor loszittende fietsonderdelen en Tinekesvrienden met
een gebit. Rammelen deed het dus, jawel, langs alle kanten. Een klein voorproefje
voor wat komen gaat binnen een 3 tal weken, de rit naar Camphin-en-Pévèle.
Nieuwkomer Nico etaleerde intussen zijn Flandrien- gehalte en knalde iedereen los
uit het wiel.
Vlotjes peddelden we intussen naar Kortrijkse omstreken en tussendoor - in
hometown Rollegem van Matthias - groette hij nog eens zijn gezin en kroost. Van
warme familieliefde gesproken . Toen de Wevelgem-brigade (Martin en Jan ) reeds
afgedraaid waren aan de Leie , zagen we op Bissegem platse een grote tekst “en
mèn ne kjè na Bissegem gewist, tjienkseraraboem, “ hangen… Zelfs geavanceerde
AI vertaalapp’s als Google Translate , Deepl en Chat GPT struikelen over de
vertaling voor Jorge naar het Frans of Portugees. Geen nood, terstond en terplekke
begon heel onze groep het lied gewoon luidkeels te voor te zingen voor Jorge .
Jorge is binnenkort een Westvlaming . De omstaanders wisten intussen niet wat ze
hoorden . Zalig en ongelofelijk plezant en geestig tegelijk. De sfeer kon niet meer
stuk en als toetje draaiden we nog af voor een korte drink op Heule Platse.
Een mooie afsluiter van een met bladgoud bedekte rit , uitgedokterd door Matthias.
Klasse ! Dikke merci en proficiat voor dit topritje doorspekt van puur fietsplezier.
14 leden (2 testrijders zijn intussen volwaardige leden) , 86 km, 26 km/u gemiddeld
Your tripadvisor Joost
Verslag van de rit naar Staden op 16 maart 2025
Ja het is koud deze morgen, de thermometer aan De Zoeten wijst met moeite 0 graden , hier en daar vriezen de stenen uit de grond maar toch is de weg naar onze startplaats al puur genieten. De zon straalt als een gouden munt aan de hemel, zijn stralen dansend op onze huid, als een warme hand die aanmoedigt om verder te gaan.
De pedalen draaien als de hartslag van de natuur, ritmisch en vol leven. Elke trap brengt ons verder, als een schip dat over de golven van een glinsterende zee vaart. De bomen langs de weg staan als wachters, hun takken gekleed in een dunne laag rijp die glinstert als diamanten in het zonlicht.
In deze koude maar zonovergoten wereld vinden we een moment van pure gelukzaligheid. Het is een herinnering dat zelfs in de kilte van de winter de zon altijd kan schijnen en dat de reis net als het leven vol verrassingen en schoonheid is.
11 dappere krijgers tekenen dan ook welgezind het startregister, klaar voor de rit naar Staden en omgeving onder leiding van niemand minder dan onze Club-GPS Mark de Fondateur. Het peleton trekt zich op gang en al vanaf de eerste meters neem Frederik onvervaard de kop. Niettegenstaande de schrale en gure noordoostenwind zal hij de leiding over gans de rit niet meer afgeven, sterke prestatie van Frederik en voor mij de Tinekesvriend van de rit! Deze week was er enige ongerustheid in de bestuurskamer omdat de autorally van Moorslede al eens roet in onze bidons heeft gestrooid met afgesloten wegen en gierende banden van rallyfanaten. Mark heeft deze uitstoot van klimaatonvriendelijke gassen echter vakkundig gedribbeld en vlotjes fietsen we rond Moorslede. Er wordt gezellig gekeuveld en de President legt in zijn beste Frans de rit van de dag uit aan Paolo met nadruk op de vrije tempo, les parcours libre. De voorzitter krijgt het echter wreed moeilijk als hij de beruchte strook van de Keuneleute moet expliceren... De Keuneleute, hoe vertaal je dat in godsnaam? Overschakelen op Urbanusfrans dan maar: le joie de lapin of les lapins heureux of le lapin qui rit....Paolo knikt welbegrijpend en dankbaar en zal dit geografische weetje subiet fietstactisch gebruiken.
Want wat verder komen we aan de fameuze Keuneleute, 5 km vrij tempo over een roetsjbaan die continu op en neer gaat. De noordooster zit schuin tegen en het peleton valt in waaiers uiteen. Vooraan merken we Sterke Jan op , virtuele geletruidrager die zijn naam alle eer aan doet , beresterk trotseert hij samen met Matthias en Paolo de ijzige zijwind. De tweede waaier is voorbehouden voor de 65 plussers Yvan en de voorzitter, Geert solliciteert er met zijn splinternieuwe bolide vruchteloos voor een windluw plaatsje, afgewezen wegens te jong. Op het einde van de strook hergroeperen we, devoot als we zijn bij een kapelleke ter ere van La Vierge Marie, zie foto.
Ongelooflijk maar waar, Mark heeft nog nieuwe baantjes in petto en welke dan nog! Een mooie helling omzoomd met bomen en met op de top een prachtig vergezicht van 360°, ergens tussen Staden en Houthulst, echt supermooi! Even verder genieten we van een korte pauze, een koekske en een babbel. We begroeten vriendelijk passerende fietscollega's die echter chagrijnend knarsetandend op onze groet reageren, blijkt WTC de Azijnpissers uit Norsegem te zijn, gesponsord door het lokaal funerarium... Op de terugweg blijft de wind ons parten spelen door verschillende schijnbewegingen, nooit het gevoel dat hij echt meezit. Mark heeft nog voor een nieuwigheid gezorgd, we zien plaatsnaambordjes van De Geite St-Jozef! Nog nooit van gehoord en nooit geweest, ongelooflijk! Matthias is buiten Mark de enige die het gehucht kent en weet te vertellen dat hun Geytetaart een culinair hoogstandje is dat zeer geliefd is bij de Vannestjes, een veredelde carré abrikozenconfituur, wereldberoemd in West-Vlaanderen en omstreken, stond in Den Standaard van 2007 leert Google ons! Hoogledeberg en de Zilverberg worden nog verorberd en zo komen we boven de 300hm. De finale heeft plaats langs Steenbekebos en de heuvelende Gotestraat waar onze Patrick vorig jaar werd getackeld door een roekeloze tractorchauffeur die dacht dat hij op de rally van Moorslede aan het ploegen was. Bergaf bollen we de heimat binnen , nog altijd onder leiding van de onvermoeibare Frederik, moe maar heel tevreden. Schitterende tocht over 100% landelijke wegen , het was weer 3u smullen van de natuur, de vergezichten en de vriendschap van de Tinekesvrienden. Dikke merci Mark! 75km aan 25.2 gemiddeld en 343hm
President
In het vredige dorpje Heule verzamelde de morgen van 9 maart een select gezelschap
bestaande uit zestien dappere fietsliefhebbers, beter gekend en bekend als de
Tinekesvrienden. Zij maakten zich fysiek en mentaal klaar voor hun tweede rit van het
seizoen. Onder de kerktoren verzamelden ook andere groepen voor hun wekelijkse rit maar
helaas krijgen zij niet dezelfde vipbehandeling en moeten zij, in tegenstelling met onze leden,
thuis eerst zelf hun boterhammetjes smeren en verorberen. Wij daarentegen werden
verwend met een smakelijk ontbijt in het alom gekende clublokaal. Dank aan het bestuur om
dit te organiseren en ons op die manier te verwennen. Het vooruitzicht op een rit onder een
stralende zon, leuke gesprekken met collega’s-topsporters, gecombineerd met heerlijke
croissants en boterkoeken, het doet wat met een mens. Optimisme en blijdschap vervulden
de Zoeten Inval.
Special guest aan tafel was Philippe, het eerbiedwaardige lid van onze raad van bestuur en
dat deed ons uitermate plezier. Philippe zit momenteel psychisch in een ingewikkelde
spreidstand: enerzijds drijven de resultaten van zijn favoriete voetbalploeg hem tot wanhoop
en daar kan de recente zege niets aan verhelpen. Anderzijds behoren de grote
waterleidingsproblemen bij hem thuis definitief tot het verleden. Water alom noopte hem zelfs
tijdelijk tot een verhuis! Het feit van eindelijk weer gezellig thuis in de zetel te kunnen zitten
samen met An zonder dat het water uit de badkamer in hun nek sijpelde, brengt weer
gevoelens van gelukzaligheid. Dagelijkse online contacten en sessies met zijn dochter, die
psychologe is, verhinderden gelukkig dat hij geen slachtoffer werd van een bipolaire
stoornis…... Het was dan ook een optimistische Philippe die ons ondanks het KVK-debacle
te woord stond. Daarnaast was het ook positief dat we onze fel gewaardeerde voorzitter na
buitenlandse verplichtingen opnieuw in ons midden mochten verwelkomen.
En dan hadden we Geert. Sommigen keken vrij eigenaardig op toen Geert zijn fiets
meebracht naar binnen en parkeerde tussen de croissants en de boterkoeken. Wie hem
beter kent, kijkt daar niet van op want hij weet dat Geert een erg passionele relatie heeft met
zijn fiets. Zij weten ook dat hij thuis steevast zijn fiets naast zich plaatst om te ontbijten, dat
hij zijn fiets ’s avonds naast de televisie zet terwijl hij opgenomen koersen bekijkt, …… alleen
heeft hij noodgedwongen moeten afzien van zijn voornemen om zijn Trek ook mee te nemen
naar de slaapkamer. Iedereen kent zijn Valerie als een heel zachtaardige, empathische
vrouw maar op een ogenblik was het ook voor haar te veel en ontstak zij in een heuse
Vlaamse colère en stelde “het is nu verdomme dienen velo of ikke in oeze slapkamer!”. Dus
overnacht de fiets noodgedwongen doch goed beveiligd in de garage. Sommigen zeggen dat
dit steevast gebeurt onder een fleece-dekentje maar dit kon niet bevestigd worden.
Vol energie en met een goedgevulde maag vertrokken we dus richting Zeveren met Joost als
ons kompas. De zon kwam ons steeds nadrukkelijker gezelschap houden en dat zorgde voor
een zo mogelijk nog betere gemoedsstemming. Ook onze stagiair Thierry kwam zich op
positieve wijze manifesteren. Eens hij zijn basisconditie en zijn spierkracht nog wat beter kan
omzetten in heuse rennerskuiten, belooft dit een echte versterking te worden. Ondertussen
waakte Jorge met zuiderse passie er over dat het tempo hoog bleef, tijd om te slabakken,
was er duidelijk niet bij.
We passeerden pittoreske plekjes zoals Machelen, waar we leuke etablissementen als De
Karper; De Biechtstoel;, … voorbij vlogen. Na de gebruikelijke stop voor een tussendoortje,
compleet met de statutair verplichte foto voor onze massaal gevolgde weblog, werd onder
een strak tempo, geholpen door een rugwind, een eerste bewijs geleverd dat het met de
conditie van de leden heel snor zit en veel goeds belooft voor het verder verloop van het
seizoen.
Na de break werd in gestrekte draf langs het water richting Kortrijk gevlogen. Het tempo
bleef pittig. Onze vaste snelheidsduivels konden zo ook hun hartje ophalen en de verworven
calorieën van de boterkoeken compenseren. Op die manier arriveerden we in geen tijd aan
ons eindpunt. Opnieuw een supergezellige, sportieve voormiddag dank zij een mooie rit met
16 participanten aan 26.7 kilometer per uur en over een afstand van 78 km.
Tot zondag, dan neemt Marc ons mee richting Staden.
Yvan
Verslag van de openingsrit seizoen 2025 Bevergem op 2 maart
Het kietelde te lang. De donkere , koude en vochtige wintermaanden sleepten te
lang aan. Te lang moesten we ons tevreden stellen met een plekje aan de open
haard naast moeder de vrouw, nippend aan een hete tas soep mijmerend over het
voorbije seizoen 2024. Enkele taaie en onvermoeibare Tinekesvrienden onder ons
trokken zich niets aan van het wintergewoel en bleven consequent de conditie
onderhouden met de Heulse winterbende. Ongetwijfeld om vandaag met een
blakende conditie aan de inschrijvingstafel te passeren. Nietwaar Jorge, Fre en Marc
?
De wielermicrobe tintelde niet alleen bij mezelf , maar gelukkig ook bij vele andere
Tinekesvrienden. Zo zagen we met veel plezier o.a. onze sterke Jan ,straffe Brecht
en opgewekte Jo gezwind terug aan de start verschijnen . Mooi !
Tegelijk presenteerden er zich aan de Zoeten Inval 2 enthousiaste Heulse testers
Günther en Thierry uit de vriendenkring van ondergetekende , dit om kennis te
maken met de schoonste en warmste fietsclub uit Heule en omstreken. 2 toffe
mannen, die mits nog wat schaaf en conditioneel freeswerk ongetwijfeld een mooie
aanwinst zullen blijken.
Spijtig genoeg ontbrak er wel een grote naam op het tarmak : President Martin die
samen met vrouwlief zijn duivels aan het ontbinden is in het zonniger Fuerteventura .
Iedereen is gewaarschuwd : zijn frustraties over het spelpeil van zijn favoriet rood-
wit ploegje zal hij ombuigen in een oersterk wielerseizoen waar hij met buskruit in zijn
schoenen alles in de vernieling zal rijden .
De start was frisjes. Wat zeg ik ? Zeeeeer frisjes . 2 laagjes leggen was een slecht
idee, 3 laagjes al iets beter maar voor sommigen was 4 lagen kledij de juiste
beslissing . Xavier had uit schrik voor bevroren edele delen zelfs een kuisheidsgordel uit de kast getoverd. Raar zicht , dat wel,
maar o zo efficiënt .
Via Wevelgem , Lauwe en Rekkem reden we de ziel uit ons lijf tot de voorband van
Jan het welletjes vond en categoriek verdere dienst weigerde. Te koud , dacht dat
stukske rubber ongetwijfeld. Geen nood : in geen tijd etaleerde Jan nog een keer
zijn cursus : “hoe vervang ik een voorband in 5 minuten ? ”.
Voor de rest verliep de rit heel vlotjes , wel aan een steeds hoger tempo, via Spiere
Helkijn, Zwevegem en Deerlijk. Op het einde van de rit deelde het bestuur nog een
nieuwe leuke gadget uit aan alle onze leden : een originele drinkbus met de kalender
van ons seizoen erop . Waaauw : in welke wielertoeristenclub krijg je zoiets gratis
aangeboden ? Ik zal zeer kort antwoorden : nergens ��
Gedaan met de wekelijkse vraag die door ons peloton van mond tot mond gaat :
“woar rien we noste weke ? “ Gewoon eens koppetje naar beneden richten, je pulle
naar je mond brengen, een deugddoende slok suikerwater binnen kappen en … de
kalender raadplegen die simpelweg op de pulle staat gedrukt. Hoe moeilijk kan het
zijn ?
Alsof er geen einde komt aan de bestuurlijke gulheid, bieden we volgende week
zondag aan al onze leden een gratis ontbijt aan. Mogen we vriendeljk vragen aan
iedereen tijdig jullie aanwezigheid kenbaar te maken en u inschrijven via het intussen
vertrouwde kanaal van onze app ? Kwestie van een vlotte organisatie te garanderen.
Tot volgende week voor een vlakke rit richting Deinze- Zeveren.
12 deelnemers + 2 testers . 73 km , gemiddelde van 25 km/u
Your trip advisor
Joost
Abonneren op:
Posts (Atom)