WTC Tinekesvrienden

In het vredige dorpje Heule verzamelde de morgen van 9 maart een select gezelschap bestaande uit zestien dappere fietsliefhebbers, beter gekend en bekend als de Tinekesvrienden. Zij maakten zich fysiek en mentaal klaar voor hun tweede rit van het seizoen. Onder de kerktoren verzamelden ook andere groepen voor hun wekelijkse rit maar helaas krijgen zij niet dezelfde vipbehandeling en moeten zij, in tegenstelling met onze leden, thuis eerst zelf hun boterhammetjes smeren en verorberen. Wij daarentegen werden verwend met een smakelijk ontbijt in het alom gekende clublokaal. Dank aan het bestuur om dit te organiseren en ons op die manier te verwennen. Het vooruitzicht op een rit onder een stralende zon, leuke gesprekken met collega’s-topsporters, gecombineerd met heerlijke croissants en boterkoeken, het doet wat met een mens. Optimisme en blijdschap vervulden de Zoeten Inval. Special guest aan tafel was Philippe, het eerbiedwaardige lid van onze raad van bestuur en dat deed ons uitermate plezier. Philippe zit momenteel psychisch in een ingewikkelde spreidstand: enerzijds drijven de resultaten van zijn favoriete voetbalploeg hem tot wanhoop en daar kan de recente zege niets aan verhelpen. Anderzijds behoren de grote waterleidingsproblemen bij hem thuis definitief tot het verleden. Water alom noopte hem zelfs tijdelijk tot een verhuis! Het feit van eindelijk weer gezellig thuis in de zetel te kunnen zitten samen met An zonder dat het water uit de badkamer in hun nek sijpelde, brengt weer gevoelens van gelukzaligheid. Dagelijkse online contacten en sessies met zijn dochter, die psychologe is, verhinderden gelukkig dat hij geen slachtoffer werd van een bipolaire stoornis…... Het was dan ook een optimistische Philippe die ons ondanks het KVK-debacle te woord stond. Daarnaast was het ook positief dat we onze fel gewaardeerde voorzitter na buitenlandse verplichtingen opnieuw in ons midden mochten verwelkomen. En dan hadden we Geert. Sommigen keken vrij eigenaardig op toen Geert zijn fiets meebracht naar binnen en parkeerde tussen de croissants en de boterkoeken. Wie hem beter kent, kijkt daar niet van op want hij weet dat Geert een erg passionele relatie heeft met zijn fiets. Zij weten ook dat hij thuis steevast zijn fiets naast zich plaatst om te ontbijten, dat hij zijn fiets ’s avonds naast de televisie zet terwijl hij opgenomen koersen bekijkt, …… alleen heeft hij noodgedwongen moeten afzien van zijn voornemen om zijn Trek ook mee te nemen naar de slaapkamer. Iedereen kent zijn Valerie als een heel zachtaardige, empathische vrouw maar op een ogenblik was het ook voor haar te veel en ontstak zij in een heuse Vlaamse colère en stelde “het is nu verdomme dienen velo of ikke in oeze slapkamer!”. Dus overnacht de fiets noodgedwongen doch goed beveiligd in de garage. Sommigen zeggen dat dit steevast gebeurt onder een fleece-dekentje maar dit kon niet bevestigd worden. Vol energie en met een goedgevulde maag vertrokken we dus richting Zeveren met Joost als ons kompas. De zon kwam ons steeds nadrukkelijker gezelschap houden en dat zorgde voor een zo mogelijk nog betere gemoedsstemming. Ook onze stagiair Thierry kwam zich op positieve wijze manifesteren. Eens hij zijn basisconditie en zijn spierkracht nog wat beter kan omzetten in heuse rennerskuiten, belooft dit een echte versterking te worden. Ondertussen waakte Jorge met zuiderse passie er over dat het tempo hoog bleef, tijd om te slabakken, was er duidelijk niet bij. We passeerden pittoreske plekjes zoals Machelen, waar we leuke etablissementen als De Karper; De Biechtstoel;, … voorbij vlogen. Na de gebruikelijke stop voor een tussendoortje, compleet met de statutair verplichte foto voor onze massaal gevolgde weblog, werd onder een strak tempo, geholpen door een rugwind, een eerste bewijs geleverd dat het met de conditie van de leden heel snor zit en veel goeds belooft voor het verder verloop van het seizoen. Na de break werd in gestrekte draf langs het water richting Kortrijk gevlogen. Het tempo bleef pittig. Onze vaste snelheidsduivels konden zo ook hun hartje ophalen en de verworven calorieën van de boterkoeken compenseren. Op die manier arriveerden we in geen tijd aan ons eindpunt. Opnieuw een supergezellige, sportieve voormiddag dank zij een mooie rit met 16 participanten aan 26.7 kilometer per uur en over een afstand van 78 km. Tot zondag, dan neemt Marc ons mee richting Staden. Yvan