WTC Tinekesvrienden: 2017

Verslag van de laatste rit van het seizoen 2017 "de Geite" tegen Kortemark

Het heeft telkens iets feestelijks, die laatste van het seizoen. In amper 7 maanden tijd maken we kennis met alle jaargetijden : een stukje winter - lente en zomer verslijten we volledig om uiteindelijk te stranden in het begin van de herfst.

De avonturen tussen start en einde seizoen staan garant voor kolder en plezier, ettelijke km's verdwijnen onder de wielen, berg en dal worden van nabij aan een onderzoek onderworpen. Zelfs de landsgrenzen worden overschreden om o.a. vers aangevoerde kasseien uit Paris - Roubaix te verorberen.

De Plugstreets uit Gent-Wevelgem, klassiekers uit de Ronde, WO I geschiedenis…Zoveel ritten, zoveel parcoursbouwers waarbij rally's tot het absolute minimum beperkt worden : ook dat is deze club, enig in haar soort en vooral kwalitatief hoogstaand.

In crisismanagement zijn de Tinekesvrienden ook heel straf : een Murphyrit zonder volgwagen, een parcoursbouwer die forfait dient te geven, de deur van ons munitiedépôt die dienst weigert : al deze hindernissen worden met gemak en zonder enig kwaliteitsverlies genomen. En dat telkens op vroege zondagmorgens hetgeen bewijst dat de sfeer uitstekend is en iedereen reikhalzend uitkijkt naar de wekelijkse evenwichtsoefeningen op 2 wielen.

Om niet het slachtoffer te worden van de demografische evolutie wordt zelfs het ledenbestand door de scoutingscel continu gerefresht. Dit levert een goede mix op van ervaring en jeugd en zorgt voor een eeuwige dynamiek.

Bij de laatste officiële verzameling van 2017 aan den Aldi werd het podium wereldkundig gemaakt. Clubgps Mark en nog zoveel meer schiet voor de 4^e keer in zijn wielercarrière de hoofdvogel af gevolgd door Red Philip en Mathijs die in extremis het podium een jeugdige touch meegaf.

Petra kroonde zich tot kampioen bij de dames! Applaus op alle banken waarna onze clubkampioengps traditiegetrouw het peloton op de afsluiter trakteerde. In zijn zog volgde TripAdvisor Kevin die voor de gelegenheid zijn taak cumuleerde met die van sportdirecteur. Oude politieke cultuur in nieuwe zakken maar toch met een hoog politiek correctheidsgehalte. Mathijs van zijn kant stond onze kampioen bij als locomotief.

Weeral tal van nieuwe baantjes en mooie vergezichten : Mark blijft ongelooflijk verrassen en zorgde bovendien voor een pitstop aan “De Geit”, een klein en nederig stulpje te midden moeder natuur. Kevin voorzag daar iedereen van spijs en drank terwijl de president het podium op de gevoelige plaat vastlegde. (zie foto's hieronder)

De terugweg richting de Gullegemse Champs Elysées spaarde het peloton niet : een forse tegenwind zorgde ervoor dat Dirk het heft vooraan in de wielen nam. Met sprekend gemak trotseerde hij de natuurelementen en leverde het peloton kreukvrij af bij ’t Merlijntje waar kampioen Mark ons trakteerde op krokante pistolets, gehakt en tevens de kelen smeerde.

De algemene vergadering koppelen aan de laatste rit bleek eveneens een schot in de roos : 23 aanwezigen die interactief productieve voorstellen lanceerden.

Mooie afsluiter van weeral een seizoen om in te kaderen. 19 renners, 67 km, 248hm en 26,7 gemiddeld.

Leve de Tinekesvrienden, vive le vélo!

Red Philip

NVDR: herbeleef de prachtige rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/2037639381

Dikke proficiat aan Het podium 2017

vice-kampioen Red Philippe ; kampioen Mark de Fondateur; kampioen dames Petra; brons Mathijs

Verslag van de rit van 24 september 2017 Ieper

We zeggen en schrijven voorlaatste rit van deze jaargang en die bracht ons al onmiddellijk spetterend nieuws. Onze kampioen 2017 is immers gekend en dat is niemand minder dan de man die wegens zijn dienstanciënniteit bedolven is geraakt onder de eretitels : gaande van (ex) president over fondateur tot clubgps en (ex) poids lourd. Proficiat Mark, dik verdiende oppergaai die je als een echte raketman met een Noordkoreaans precisieschot uit de lucht hebt gehaald. Red Philip neemt de Poulidorpositie voor zijn rekening terwijl Mathijs en Geert Depoortere I nog in aanmerking komen voor brons. Mathijs heeft de sleutel in handen en zal in zijn ééntje de gemiddelde leeftijd van het podium bepalen. We zijn benieuwd.

Het was tevens een blij weerzien tussen enkele leden van ons rijdend personeel. Zo kreeg onze Canadees Willy een hartelijke verwelkoming van onze Spaanse president. De bloemen vlogen met potten en al door de lucht maar gezien onze gehelmde toestand was er nooit enig gevaar voor het welzijn van het financiële clubbrein. De sfeer in de bestuurskamer is net zoals die op het terrein : meer dan voorbeeldig. Limburger Jo vervolledigde ons vreemdelingenlegioen : politieke correctheid om u tegen te zeggen, niemand nam het woord opkuisen in de mond. We spotten ook een boomlange testrijder in de persoon van Diederik junior die ter plaatse door een eigentijdse Piet gedoopt werd tot “baby ap(p)”. Ringo vulde de vacature van koersdirecteur in en Simon zette de wielerlijnen uit met Willy als souffleur.

De rit ging voor de gelegenheid richting de Menenpoort van Ieper en stond bol van oorlogshistoriek. Zo waren we in Passendale getuige van Tyne Cot Cemetery waar Britse soldaten hun laatste adem uitbliezen en nu in naam van de vrijheid ter plaatse rusten. Het blijft een indrukwekkende regio die heel vredig oogt maar 100 j geleden bloedrood kleurde. Ondertussen gaven Simon en mede kopman Jan, geruggesteund door een milde rugwind, van jetje. Hier en daar strooiden ze wat hoogtemeters rond en op een nijdige helling staken testrenner Diederik junior en Jo stevig de neus aan het venster. Ondertussen schoot onze huisfotograaf Piet vanop zijn bolide opnieuw enkele unieke actiefoto’s. (zie hieronder)

Samen met de Menenpoort kwam ook de pitstop in zicht. Ook hier weer oorlogshistoriek : de poort werd gebouwd door de Britten ter ere van gesneuvelde soldaten die niet geïdentificeerd of teruggevonden werden. Om stil van te worden…The last Post…In Flanders fields, where poppies blow…De pitstop bracht ons nabij de Ieperse Grote Markt waar Ringo de Jeroen Meus van dienst was, waarvoor hartelijk dank.

Eénmaal de innerlijke mens versterkt, trok de heimat aan ons koersbroek. Opnieuw een heerlijke terugtocht tegen een sportief tempo en waarbij het peloton er ter hoogte van Moorsele op waaiers getrokken werd. Er werden tegen de wind in snelheden van 45 km/u genoteerd. Een heerlijke sensatie die de rit nog wat extra glans gaf.

Bedankt aan Simon voor deze zeer gesmaakte rit en aan Jan die outstanding was als medekopman.

18 renners, 78 km, 421 hm en 27,8 gemiddeld.

In naam van de club wensen we voorts Frederik nog een spoedig herstel toe na zijn valpartij waarbij hij zijn pols brak.

Tot zondag voor de last one!

Red Philip

Selfie op de fiets

Verslag van de rit van 17 september 2017 Kluisberg

Aangezien Heule hoe langer hoe meer het decor vormt voor oorlogstaferelen en nu ook de heilige grond van ten Koetshuize geïmpacteerd wordt door de profileringsdrang van enkele plaatselijke politici, diende onze club op zoek te gaan naar een nieuwe startlocatie. Onder het motto gouverner, c’est prévoir toverden we plan B uit onze hoed en werd ons VIPdorp met sprekend gemak verhuisd naar de parking van de Aldi. Misschien opent dit wel onverhoopte en nagelnieuwe sponsordeuren onder de vorm van startpremies want enkel de zon gaat voor niks op. Bovendien hadden we tot voor enkele seizoenen ook nog Rambo in de rangen : een notoir liefhebber van binnen - en buitenbanden uit den Aldi. Dit kan meegenomen worden in toekomstige onderhandelingen, we zijn immers steeds op zoek naar opportuniteiten en streven daarbij uiteraard naar win winsituaties. Toch enige consternatie toen bleek dat onze clubgps en gele truidrager Mark noch zichzelf, noch zijn kat aanbood bij de inschrijvingstafel. Zijn rugnummer bleef verweesd achter in de fichebak van sportdirecteur Sven terwijl Red Philip alle moeite van de wereld ondervond om zijn stylo geen halt te laten houden naast de naam van onze fiere leider. Wel weer van de partij was de president die volledig zen en bruingebrand zijn rentree vierde na een verkwikkend verblijf op Lanzarote alwaar enkel een kleine voetbalruzie met de First Lady zijn hartslag enigszins opdreef. Willy, onze SB/PM, daarentegen geniet nog met volle teugen van Canada alwaar hij de beren wonderlijk broodjes ziet smeren.

Met 22 renners staken we olv parcoursbouwer Piet en medekopman Joost van wal voor een pittige etappe richting Kluisbergen. Niks eindeseizoenstoestanden, integendeel zelfs, langs glooiende wegen gleden we doorheen de Vlaamse Ardennen waarbij de spierspanning egaal op peil gehouden werd en ademhaling en hartslag mekaar in evenwicht hielden. Mathijs loste Joost af als kopman terwijl in de buik van het peloton onze jongste soldaten hun kernkoppen begonnen te laden. Aan de voet van de Kluis werden er enkele korte afstandsraketten afgevuurd die op de top tot ontploffing kwamen. De artillerietroepen hesen zich iets trager naar boven zodat ze onderweg de lichaamsschade konden opmeten. Joost was in volle klim het slachtoffer geworden van een clusterbom waarbij zijn voorband jammerlijk doorboord werd en daarbij de geest gaf. Hoeveel tegenslag kan een mens hebben? Het koud buffet van Sven en zijn jonge assistent was dan ook meer dan welkom, waarvoor dank aan het ritmanagement!

Na een splijtende afdaling vervolgden we onze weg naar Heule waarbij Piet niet op een hoogtemeterke meer of minder had gekeken. Een wapenstilstand was niet aan de orde want onder impuls van TripAdvisor Kevin werd nog een telegeleide raket afgeschoten die tot ontploffing kwam op een brug zonder naam. Heerlijke koerstoestanden die nogmaals bewijzen dat deze club voor elk wat wils in petto heeft zonder daarbij de samen uit, samen thuisleuze uit het oog te verliezen. Schitterend! Als extra ritservice had Piet voorzien in een sluiproute voor onze inwoners van Wevelgem door via Bissegem terug te keren richting Heulse thuishaven. Bijna delivery@home.

Opnieuw een schitterende en sportief gereden rit.

22 renners, 72 km, 411hm en 26,7 gemiddeld.

Tot zondag!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1986660439

Girlpower Tinekesvrienden top Kluisberg 17 september 2017

Sfeerbeelden rit Kluisberg 170917

De 12e man van de Buffalo's mee in de volgwagen!

Fanny en Briek, oftewel moeder en zoon!

Ode aan Briek, de enige echte Flandrien!

Rit van 10 september naar Kanegem

Het Heulse wegdek was voor de gelegenheid versierd met glasscherven en plastic bekers. Stille getuigen van een wilde feestnacht in naam van ons zo geliefd Tineke. Ze ontleent niet alleen haar naam aan topatleten –en atletes op 2 wielen maar staat ook garant voor feestelijkheden waarop enkel de rasechte Heulenaars een patent lijken te hebben. Dit is dé feestgemeente bij uitstek binnen Groot-Kortrijk , hier en enkel hier wordt het leven zo gulzig gesavoureerd en verstaat men perfect de kunst om het nuttige aan het aangename te koppelen. Deze gemeente kent in de wijde omtrek haar gelijke niet. Zoals het zwin hier deur de bjeiten gejoagd wordt, wordt het er nergens anders doorgejaagd. Zelfs het “you’ll never walk alone” weerklonk om 7:45 vanuit de plaatselijke herbergen uit schorre, door alcohol en tabak aangetaste kelen. Nie pluuje, Gentse gewoontes in Zuid-West-Vlaanderen.

Het was dan ook uitkijken naar hoeveel feestneuzen er aan de sportieve Tinekesdis zouden opduiken. We telden uiteindelijk 16 dapperen w.o. zelfs rasechte Heulenaar Mathijs die voor het eerst in zijn fietsloopbaan de day after paraat was! Hij leverde een heroïsch gevecht tegen de bierkaai en onderstreepte daarmee volmondig de leuze “waar een wil is, is een weg”. De volgwagen van zijn kant had een eigenaardige clochardachtige, in blauwwit uitgedoste verschijning als passagier (zie foto). Gezien de Gantoise gezinde first lady momenteel in warme zuidelijke oorden vertoeft, moest dit wel het werk zijn van Buffalo Benny! En inderdaad, den Benny was sportdirecteur en probeerde aldus de voetbalgoden gunstig te stemmen voor de avondlijke blauwwitte kraker Gent –Genk. TripAdvsor Kevin stond in voor de ritarchitectuur en had nog een blijde mededeling in de aanbieding : Tinekesrit = na afloop traktaat uit de clubkas!

Jan heeft iets met het Heulse wegdek en zette reeds aan kilometerpaal 2 voet aan de grond : lekke voorband als herinnering aan het losbandig Heulse nachtleven. Het ding zal ingekaderd worden en volgend seizoen als hoofdprijs dienen voor de bekroning van het kersverse Tineke. De fietsuitstap ging onder impuls van Kevin en David richting Kanegem, geboortedorp van niemand minder dan Ijzeren Briek, de enige echte Flandrien. Voor Fanny een meer dan symbolisch gegeven : Briek Schotte was sportdirecteur van vader Wilfried David die in 1971 de 2^de plaats wegkaapte in de Vuelta terwijl één van haar zonen ook gezegend werd met de naam Briek. Een schitterende ode aan deze wielerheld uit de buik van een wielerfamilie! Fanny liet zich trouwens ook zaterdag fel opmerken door in Tinekesoutfit deel uit te maken van het grootste vrouwenpeloton en aldus 90 km onder de wielen schoof. Sterke prestatie en gratis reclame voor onze club!

Kanegem centrum vormde dan ook het decor voor een gesmaakte pitstop waarvoor dank aan Benny. Mark, onze gele truidrager, loosde enig prostaatvocht tegen de gevel van het stadhuis. Wist hij veel dat er in het gemeentehuis zelf een gulden pisboek aanwezig was dat na de urinelozing in de daarvoor voorziene interne kanalen, ondertekend moest worden. We hopen dat de openbare zedenschennis niet gefilmd werd.

Tegen de wind in vervolgden we daarna onze weg richting heimat waarbij naar goede gewoonte nog langs de industriezone een cartouche afgeschoten werd. Het was een gedisciplineerd peloton dat ééndrachtig de feestgemeente binnenreed. Een uitgedunde delegatie bezette op kosten van de clubkas de terras van de Kameleon en liet het geestrijk vocht rijkelijk vloeien.

Opnieuw een heel mooie rit met een hoog Flandriengehalte en die bol stond van wielerhistoriek. Only @ Tinekesvrienden! 72 km, 16 renners en 27,8 gemiddeld!

Tot zondag MAAR OPGELET! Startlocatie is PARKING ALDI vanwege wegenwerken ter hoogte van Ten Koetshuize!

Red Philip

Koud buffet geschonken door ons wielerechtpaar Petra en Dirk!

Verslag van de rit naar Gijzelbrechtegem van 3 september

Toch enige opschudding op zondagmorgen ten Koetshuize : geen spoor te bekennen van MM – vaste verslaggever en podiumkandidaat Red Philippe, noch van onze president die blijkbaar gespot werd op Lanzarote. Ook onze PM/SB had dan maar zijn beteuterde kat gestuurd. Zowaar een meer dan gehalveerd bestuur ! Dit betekent wel dat onze gele truidrager Mark opnieuw uitloopt op een paar concurrenten. Onze fondateur kan stilaan de eindoverwinning gaan ruiken en gaan genieten van eeuwige roem.

Gelukkig stond trip advisor Kevin klaar om de start in goede banen te leiden en herkenden we Petra in burgerkostuum , helemaal klaar voor een dolle rit in de volgwagen .

We konden nog even genieten van een propere tarmak in Heule want volgende zondag passeert hier gegarandeerd een tsunami van bierbekertjes, brokken hot dog, frietzakken en andere oorlogsrestanten van een waar Heuls volksfeest.

Voor de ritarchitectuur konden we opnieuw rekenen op de deskundigheid van Dirk , omringd met een 20 – tal afgetrainde coureurs .

Het werd steeds meer duidelijk dat de zondagmorgen wordt ingenomen door de wielerterrorist. Werkelijk uit alle donkere gaten doken ze op, uit ieder verfommefaaid achterbaantje bleek wel een verdwaalde wielertoerist zich schuil te houden . De Tinekestrein stoomde echter onverstoorbaar verder en stak de concurrentie moeiteloos in zijn achterzak. Niet moeilijk met krachtpantsers als Ringo en Dirk als kopmannen.

Onder de lage nevelslierten en op het lichtglooiende mooie landschap dokkerde het peloton het schilderachtige Gijzelbrechtegem binnen. Verste bestemming en tevens ook decor van de pitstop waar Petra in Jeroen Meus-stijl de gastronomie voor haar rekening nam. Bedankt hiervoor !

Voorzien van de nodige suikershots kregen we nog de Tiegemberg voorgeschoteld waar David F + R een cartouche afschoten die zelfs bij het Noord Koreaanse regime in Pyongyang als een ware bedreiging zou bestempeld worden. De start van een derde wereldoorlog ligt zowaar op de Tiegemberg. Niet te geloven zeg.

Na de Tiegemberg denderden we verder via het liefelijke en schilderachtige Bellegem terug ons vertrouwde Heule binnen.

Alweer een mooie rit, bedankt hiervoor Dirk, zonder noemenswaardige incidenten. Murphy hadden we bewust zijne C4 gegeven, geen platte banden, geen doorkliefde kettingen, geen overbevolkte volgwagens deze keer.

Er resten ons nog een 4 tal ritten ; ideale kans voor onze vrienden die zich op de zwarte lijst gezet hebben, om zichzelf terug wit te wassen. Tot volgende week 8 u Ten Koetshuize voor onze Tinekesrit .

21 deelnemers, 28,4 km/h gemiddeld, 80 km.

Joost

Verslag van de rit van 27 augustus 2017, de heroïsche piste van Roubaix

Opmerkelijk tafereel aan de linkerzijde van Ten Koetshuize : onze start- en aankomstplaats wordt, net zoals op het politiek toneel, momenteel langs deze zijde geteisterd door afbraakwerken. Wie weet verrijst hier een gloednieuw clublokaal uit de grond met Roubaixiaanse douches waar alle ritvermoeidheid samen met het badwater richting Heulse onderwereld kan weggegooid worden. Misschien moeten wij in het licht van de komende gemeenteraadsverkiezingen eens een dergelijk ballonnetje oplaten vermits dit de uitgelezen periode is om luchtkastelen te bouwen.

Geert S kroop voor de gelegenheid in de huid van Lomme Driessens en deed dat met een ongekende overgave: Geert had zelfs zijn eigen wielen als reservemateriaal meegebracht! Wesley van zijn kant had in alle vroegte de geheime ritarchitectuur uit zijn kluis getoverd. Daarbij hoorde tevens een briefing voor onze sportdirecteur om te vermijden dat hij in de finale met auto en al in de Leie zou belanden. Hier wordt werkelijk aan alles gedacht! Benieuwd naar welke verrassingen Wesley zo allemaal in petto zou hebben, zetten we onze kathedralen van lichamen in een vloeiende en ritmische beweging. De buik -en beenspieren werden aan een doorgedreven test onderworpen maar nergens viel enig ingewandgeklots te horen.

Al vlug bleek dat we door het overschrijden van de landsgrenzen de internationale toer zouden opgaan. Europees wielrennen bij gebrek aan degelijk Europees voetbal : Wesley is vooruitziend en realist tegelijk. We kregen enkele hoogtemeters in gastronomische gangen opgediend en die werden rustig verteerd. Naarmate de pitstop dichterbij kwam oogde de omgeving eerder ruig en grijs : dit moest Noord-Frankrijk wel zijn. Ook het wegdek lag er op bepaalde plaatsen bij alsof er zich een aardbeving had voorgedaan. Het regende dan ook “putmeldingen” waarbij een plaatselijke schone nogal verwonderd en verongelijkt opkeek. Put…pute…of hoe een deftig wielergezelschap over de skreve scheef bekeken kan worden. Plots doemde de legendarische piste van Roubaix, eindstation van de klassieker Paris-Roubaix, voor onze wielen op. Onder de grote ogen van een horde supporters uit Zwevegem doken we met ware doodsverachting de velodroom in. Een aparte sensatie die net als de heersende gewijde stilte van deze plaats bijna een fietsbedevaartoord maakt. Het viel daarbij op dat ons peloton enkel echte pistiers herbergt die zich sierlijk en onbevreesd in de hoogste bochten begaven alsof ze nooit iets anders gedaan hadden. Op deze plaats kan men de wielergeschiedenis ruiken en de heroïek van de Flandrien proeven. Het figuurlijke zweet kleeft aan deze baan, unieke beelden van zwartgeblakerde dwangarbeiders van de weg werden zomaar op ons netvlies gekatapulteerd. Diep onder de indruk mochten we nadien aanschuiven voor een vijfsterrenpitstop geschonken door onze sportdirecteur. Overheerlijke vaste voeding die begeleid werd door passende drankjes in alle maten en gewichten. Bedankt Geert! Bij onze supporters bleken er bovendien nog enkele volleerde fotografen aanwezig te zijn die gretig alles op de gevoelige plaat vastlegden en aldus met een koffer vol Tinekesherinneringen huiswaarts konden. Hier zal het nageslacht nog van smullen.

Onder impuls van de indrukwekkende kopmannen Wesley en Kevin kregen we nog een pittige finale langs de Leie voorgeschoteld. De conditie van de troepen werd hier aan een stevige test onderworpen : iedereen slaagde met brio!

Een uiterst aangename en indrukwekkende rit waarvoor dank aan Wesley en medekopman Kevin. 19 renners, 80 km, 341hm en 28,2 gemiddeld!

Tot zondag om 8u.

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1944005591

op de foto klikken om te vergroten

Sfeerbeelden van de piste van Roubaix 27 augustus 2017

Verslag van de Merlijntjesrit 20 augustus 2017 rond Tielt

Na de talrijke rituele calorieverbrandingen op de flanken van de Vlaamse heuvels had onze kalendermaker in een overgangsetappe voorzien. Een welkome afwisseling voor lijf en leden, een recuperatiekuur voor beschadigde spiervezels en een uitgelezen kans om de hematocrietwaarden naar normale proporties te herleiden opdat het bloed niet zou veranderen in stroperig, geestrijk vocht. We noteerden een drukte van jewelste in ons VIP-dorp. Koning Vakantie had zonet troonsafstand gedaan en was niet vergeten zijn onderdanen gratie te verlenen. Het resultaat mocht er wezen : maar liefst 24 deelnemers waaronder sportdirecteur Yvan verdrongen zich aan de inschrijvingstafel. De ervaren Yvan krabde zich daarbij vertwijfeld in de haren maar had gelukkig met alle mogelijke scenario’s rekening gehouden. Hij diste dan ook met sprekend gemak plan B uit zijn koffer op : het vierendelen van proviand en het recycleren van sportdrank. Twee van de werken van barmhartigheid, de hongerigen spijzen en de dorstigen laven, kwamen aldus nooit in het gedrang. Het 3^de werk, de naakten kleden, nam de president voor zijn rekening. Zo probeerde hij Arne te bedekken met zijn vorige clubuitrusting hetgeen evenwel jammerlijk mislukte. De spierballen van een KVK-sup bleken niet compatibel met de tractorbenen van een Zultesup. Voor Arne zit er niks anders op dan het seizoen “naakt” uit te fietsen. Wie ook klamme handjes kreeg bij het zien van een dergelijk omvangrijk peloton was onze SB/PM Willy die al even vertwijfeld via het mobiele 4G netwerk vlug de clubrekening appsgewijs checkte. Na de rit was er op kosten van de Vereniging (het woord Club lag iets te gevoelig vanwege een plotse opstoot van epidemische derbykoorts in de regio) immers een bacchanaal voorzien in ’t Merlijntje. Gelukkig kon Willy nog putten uit een extra voorraad zilverlingen die hij veilig en wel in zijn achterzak had opgeborgen. Nuchter boerenverstand gekoppeld aan financieel inzicht, men zou zweren dat Willy in een vorig leven bankier is geweest. Fanny en Petra hadden niet kunnen weerstaan aan de smeekbede van vorige week en vereerden ons terug met hun aanwezigheid. De vrouwelijke touch deed een frisse wind door het peloton waaien.

Onder leiding van Mark, onze ervaren gids en fiere geletruidrager, vertrokken we om 7:30 stipt voor een rit richting Ruiselede. Daar waar Mark vorig seizoen zijn architecturale kunststukjes steevast met regen overgoot, slaagt hij er tijdens deze jaargang wonderwel in om het telkens droog te houden. De Arme Klaren blijken nu éénmaal dol te zijn op fipronileieren terwijl de Mark content is dat hij er op die manier vanaf geraakt. Van een win-win situatie gesproken.

Op nieuwe, vaak met fluisterasfalt bedekte wegen (waar blijft hij ze uithalen?) was het zeer aangenaam fietsen. We stoomden geruisloos en ongemerkt vlug op richting pitstop waar Yvan ons naast zijn koud buffet ook vergastte op het sexy optreden van een plaatselijke schone. (zie foto hieronder) Het bleek om een hobbykokkin te gaan die met plezier kwam proeven van de rijkgevulde pitstoptafel. Bedankt Yvan!

Tijdens de terugweg bleven we genieten van de ritarchitectuur waarbij iedereen gevrijwaard bleef van materiaalpech of ander onheil. Murphy is zo vriendelijk om op reis te vertrekken als iedereen terug is. Soms valt er te klappen met die onverlaat. Tussendoor slaagde Willy er nog in om door middel van een geniale dribbel de code van de clubgps te kraken.

Zonder het goed en wel te beseffen reden we plots het mondaine Gullegem binnen waar we ons met veel plezier laafden aan het clubtraktaat.

Opnieuw een heel mooie rit waarvoor dank aan Mark. 80 km, 26,8 gemiddeld en 208 hm.

Tot zondag om 8u!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1933629114

Sfeerbeelden van de Merlijntjesrit met dank aan fotograaf Piet

Verslag van de rit van 13 augustus 2017 Berendries

Na onze strapatsen van vorige week stonden we in de vroegte van de zondagmorgen opnieuw paraat voor een remake van Geert S zijn bergbestseller. Wie dacht dat na het autoloos gesukkel op D-7 de Edelare, Leberg en Berendries zomaar zonder slag of stoot geruisloos van het programma zouden afgevoerd worden, kwam bedrogen uit want deze club geeft zich niet vlug gewonnen. Het moet zijn dat het congéspook langzaam maar zeker getemd raakt want het deelnemersaantal steeg in 1 ruk met 3 eenheden : 14 man aan de start, sportdirecteur Jan inbegrepen. Onze vrouwkes lieten het echter nog massaal afweten en natuurlijk hopen we op een spoedige terugkeer van dit elegant gezelschap met de wapperende manen. We trokken ook presidentsloos over berg en dal want de voorzitter had iets te vieren met de first lady. First things first, met heuglijke gebeurtenissen is het zoals met briefwisseling : die verdienen een prioritaire behandeling. Voor de rest een opgemerkt heroptreden van Buffalo Benny die tegenwoordig met een sombere 1 op 9 blik door het landschap fietst terwijl de eveneens wederoptredende SB/PM Willy afgetraind en zoals altijd goedgehelmd zijn opwachting maakte. De scalp van de Mont Ventoux bengelde nog gedeeltelijk uit zijn achterzak : enorme prestatie die opnieuw duidelijk maakt dat de vergrijzing van de bevolking vooral tussen de oren zit. Ook David, Pantani en Xavier staken opnieuw hun wiel aan het venster hetgeen de snelheid van uitvoering van Europaleague naar Championsleagueniveau catapulteerde.

Consternatie evenwel toen een verbouwereerde Joost plots om 7:29 met een blaffende fiets aan de leiband zijn opwachting maakte. Het arme vehikel was met zijn voorpoot in een nagel gesukkeld. Er werd ter plaatse voor de korte pijn gekozen : Jan bouwde de volgwagen om tot een ambulance waarna een amputatie zonder verdoving gevolgd werd door de plaatsing van een wielprothese. Het arme ding slaakte nog een Gaiaanse zucht maar raakte in extremis nog klaargestoomd voor de strijd. Topdokterstoestanden bij de Tinekesvrienden!

Ritdirigent Geert S had ondertussen het deelnemersveld goed gemonsterd en pakte meteen uit met een primeur. Hij delegeerde het kopmanschap aan superknechten David en Kevin waarna hij op megafoonachtige wijze juist na de frontlinie de gps-lakens uitdeelde. Evolutie zonder grenzen. In een mistig decor rukten we in colonne op richting Vlaamse Ardennen waar het landschap pittoresk is, de bomen uitnodigend wenken, de wegen glooien en hier en daar kleine bergrivieren het geheel een zuiders karakter bezorgen. Op de Edelare werd het peloton op 1 lijn getrokken en verraadden de wiegende bovenlichamen gekoppeld aan samengebalde beenspieren een hellende moeilijkheidsgraad. Iedereen reed gezwind de goedbollende flanken omhoog terwijl onze geletruidrager Marc extra trainde door de rode lantaarn mee over de top te sleuren. Wie omhoog zegt, zegt ook naar beneden en dat zorgde meteen voor bijna gemotoriseerde snelheden. Joost had ondertussen al voor extra sponsorinkomsten gezorgd door eerst zijn pulle weg te gooien en daarna zodanig in discussie te gaan met zijn ketting dat ze tussen hamer en aambeeld viel. Radio tour raakte oververhit terwijl Jan overuren draaide. De toeschouwers smulden van zoveel spektakel en Joost begon zich af te vragen wat hij toch in ’s hemelsnaam misdaan had. Op de gezwollen rug van de Leberg speelden we opnieuw kilo’s calorieën kwijt terwijl Joost alias Murphy de ultieme oppergaai afschoot : zijn ketting verloor het gevecht der Titanen, knakte en bleef vervolgens roerloos liggen op het asfalt. Vertwijfeling in de gelederen, het onding werd opgebaard en pechvogel Joost mocht voor de 2de keer in 3 seizoenen bij Jan in de bezemwagen kruipen. De videoref deed alsof zijn neus bloedde en floot voor pitstop in Zwalm. Sportdirecteur Jan rukte opnieuw uit al was het nu met zeer welkome spijs en drank, waarvoor dank! Met een volle maag serveerde Geert S ons vervolgens op een hoogtemetersdessert waardoor iedereen flink “boerend” de maag kon ontlasten. Ook dat is wielertoerisme in zijn puurste vorm. De legendarische Berendries sloot de bergaflevering passend af waarna in de finale langs het kanaal nog een demonstratie ploegentijdrit ten beste werd gegeven.

Zeer gesmaakte rit waarvoor dank aan ritarchitect Geert S en de kopmannen Kevin en David. 106 km, 14 deelnemers, 27,2 gemiddeld en 599 hm. Tot zondag!

Red Philip

Joost "machtsmens" Murphy tot opgave gedwongen op de Leberg 13 augustus 2017

Verslag van de rit van 6 augustus 2017 op weg naar Berendries maar tot Ladeuze geraakt

Het proces van ontwaken en de buitentemperatuur voelen had meer voeten in de aarde dan gewoonlijk. Er was niet alleen de zegedronken toestand na een pot sprankelend voetbal waaraan een oververdiende zege gekoppeld werd. Er werd ook een twijfelachtige temperatuur van een 11-tal graden (1 per deelnemer) waargenomen die zorgde voor enige verwarring in de keuze van het clubkostuum. Feit was dat Geert Sioen een bergreis gepland had die de zweetproductie en het calorieverbruik zodanig zou opdrijven dat de opwarming van de aarde in een stroomversnelling dreigde te belanden. Maillot jaune Mark, terzelfdertijd clubfondateur, clubgps en ex-poids lourd fietste in het gezelschap van Geert Depoortere 1 de tarmac op. Beiden kennen bijzonder goed onze kalender en hadden in functie van deze rit net een hoogtestage in het fabelachtige Oostenrijk achter de rug. Kevin en Piet waren eveneens terug van de partij. Ook zij hadden ettelijk hoogtemeters in de benen na o.m. de Mont Ventoux in hun achterzak te hebben gestoken. Door de grillen van de kalender gekoppeld aan het vakantiespook werden de Kyotonormen moeiteloos gehaald : geen uitlaatgassen van de volgwagen want die was er niet. Het was dan ook met uitpuilende achterzakken vol proviand, verborgen fipronil, reservebanden, Pollentierperen, spieringkoteletten en ander superfood dat we onze door spierkracht aangedreven rossen tussen de benen staken op zoek naar spannende avonturen in de Vlaamse Ardennen. Man in vorm Kevin nam samen met sherpa Geert ons elftal op sleeptouw. Geen ontevreden bankzitters op het wedstrijdblad hetgeen inhield dat deze ploeg het eendrachtig zou moeten uitzingen tot in de ultimo kilometro. Het was alsof het ronddraaien van de benen de buitentemperatuur op een dieselachtige manier deed aanslaan. 50-plussers springen nu éénmaal behoedzaam om met hart en bloedvaten : direct de gaskraan opendraaien is uit den boze vanwege acuut ontploffingsgevaar. Aan kilometerpaal 20 had Geert Depoortere 1 een eerste verrassing in petto : achterband plat vanwege het niet meer kunnen torsen van enkele overtollige vakantiekilo’s. Geen nood evenwel, als een volleerde mecanicien stroopte Geert de buitenband van de velg om vervolgens een durexachtige binnenband te plaatsen. De aap kwam pas echt uit de mouw toen Piet zich plots outte als een wolfterrorist in schapevacht. Hij toverde een niet-ontmantelde bom uit zijn achterzak die gevuld bleek met diepgevroren ipv gebakken lucht. Mark riep direct alle hens aan dek. Hij belde net niet naar Dovo maar gaf Piet het bevel handschoenen aan te trekken ten einde op de plaats van delict geen vingerafdrukken achter te laten. Met ingehouden adem werd de band gereanimeerd en konden we opnieuw geruisloos en zonder brokken te maken, vertrekken. Oef! In Melden toverde Geert een 2^de verrassing uit zijn helm : zijn achterband ontplofte in uitgesteld relais! Murphy bleek de echte terrorist en had zich ongemerkt onder ons gemengd. Ramp in het kwadraat want de buitenband hing zowat aan flarden. Als de nood het hoogst is, is de redding bij deze club evenwel nabij. De president ontpopte zich als crisismanager en zorgde in een handomdraai voor logistieke ondersteuning door zijn broer in te schakelen die op een boogscheut van deze onheilsplek resideert. Een rustientje, een halve kilo lijm en een voetpomp van een wieleroudstrijder verder en we waren opnieuw klaar voor de strijd. In navolging van de voorzitter deed ook onze Tripadvisor Kevin zijn duit in het zakje om nog binnen de tijdslimiet de huiselijke patatten te kunnen verorberen. Hij wisselde in een handomdraai met Geert van parcours en kneep aldus 10 km van de voorziene afstand. Dit bestuurt barst van het talent dat erin slaagt het onoplosbare op te lossen. De hindernissen die nog op ons lagen te wachten waren overigens niet min : Ladeuze, Boigneberg, achterkant Koppenberg, een berg zonder naam en de Tiegemberg! Hoogtemeters à volonté op de korte ruimte. Wesley, Piet, Mathijs, Yvan, Geert Sioen en de president zorgden voor een doorgedreven conditietest waarvoor uiteindelijk iedereen slaagde. Een vluchtige pitstop vulde de hongerige magen waarna we incidentloos en ruim binnen de tijd Heule binnenreden. Speciale vermelding voor de kopmannen Geert S, Kevin, Mathijs, Piet en een dikke duim voor de stoïcijnse tussenkomsten van de president en Tripadvisor Kevin die een uitzichtloze situatie omtoverden in een schitterende opportuniteit.

95 km, 26.5 gem en 582hm! Tot zondag voor een remake van de rit van Geert!

Red Philippe

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1903803204

De pechvogel van de dag aan de voet van den druivelaar 6 augustus 2017

Pitstop op de top van de Koppenberg 6 augustus 2017

Familie Wittevrongel op de top van de Ventoux 2 augustus 2017!

11% van de Tinekesvrienden op den Ventoux!!!!

Verslag van de rit van 30 juli 2017 Plugstreets

Groot bezoek aan onze wielerpaddock deze zondagmorgen. Niemand minder dan de president junior (babydoc in de volksmond) bood zijn diensten als sportdirecteur aan! De president zelf was in de loop van de week geridderd in de orde van de ritarchitectuur en gaf zijn nakomeling een uit de kluiten gewassen ochtendbriefing. Architectuur mag hierbij letterlijk genomen worden want er kwamen ragfijne tekeningen en blitse luchtfoto’s aan te pas. Alle geografische gegevens en omleidingen waren gedetailleerd in kaart gebracht. Proactiviteit zit diep geworteld in de bedrijfscultuur van bpost : regeren is vooruitzien!

Het deelnemersveld heeft nog altijd enige last van de vakantiegekte : 9 congélozen – echte dwangarbeiders van de weg – vulden niet alleen het wedstrijdblad maar werden ook bereid gevonden moeder de vrouw te laten voor wat ze was en de klimatologische omstandigheden te trotseren. Het wolkendek leek boos en droevig terzelfdertijd , de wind floot in alle richtingen en blies de zuurstofrijke lucht via de neusgaten tot diep in de longen. Verder noteerden we de belangrijke afwezigheid van maillot jaune Mark en klassementsrijder Geert Depoortere 1. Beiden werden jodelend gespot in het geboorteland van de fuhrer waar ze evenwel plichtsbewust en nauwgezet hun whereabouts bijhouden en doorspelen aan de wedstrijdjury.

Een in bloedvorm verkerende Geert Sioen werd bereid gevonden om aan de zijde van de president de wind te doorklieven en het peloton te gangmaken voor wat in meerdere opzichten een legendarische rit zou worden. Zo gaf Jan al in de aanvangskilometer het bevel halt te houden ter hoogte van de ingrijpende werkzaamheden die van Heule plaats een verbeterde versie van de Kortrijkse Grote Markt moeten maken. Terwijl we ons vergaapten aan de putten in de weg en de Stadskas verwisselde Jan clandestien van achterwiel. Dit kon allerminst de prei (lees : de pret) bederven want de nieuwsgierigheid naar dé ritsensatie ,nl. de befaamde Plugstreets, beheerste alle gesprekken en deed ons ernaar verlangen zoals Adam indertijd naar Eva moet verlangd hebben. In het zicht van de eerste strook kregen we het Gent-Wevelgemgevoel helemaal te pakken. In een file Indienne, de ene mooi na de andere, bestormden we als rasechte kamikazepiloten dit wielererfgoed. Heerlijke toestanden waarbij we in onze verbeelding (of is het zinsverbijstering) halfgekke wielerfanaten ons met het schuim op de lippen zagen vooruitjagen. Geert Sioen besloot geen risico’s te nemen en deed dan maar in wandeltempo aan sightseeing. Geert Depoortere 2 van zijn kant voelde zich enorm in zijn sas en verzette mee vooraan de bakens. Op een al even historische plaats had de president de pitstop ingepland : te Ploegsteert waar de geallieerden op Kerstavond 1914 de kanonnen inruilden tegen voetbalschoenen en de Duitse vijand partij gaven. Een magisch moment van broederschap dat vereeuwigd werd in een monument dat een verzamelplaats is geworden van clubattributen afkomstig uit alle Europese uithoeken. Hier proef je geschiedenis en word je stil van bewondering. Zoals boeken van verschillende ideologieën vreedzaam naast elkaar staan in de bibliotheek, zo liggen hier rivaliserende clubs verenigd in de gemeenschappelijke strijd. Indrukwekkend en een voorrecht om dit te mogen ervaren. Terwijl dit moment op de gevoelige plaat vereeuwigd werd, voorzag Pieter ons van spijs en drank, waarvoor dank!

We genoten vervolgens nog van enige neerdwarrelende mist en enkele Plugstreets waarbij een scherpe Mathijs zich in de voorste gelederen knokte en Geert Depoortere 2 opnieuw lichtvoetig aan de kop kwam sleuren. Arne fietste ook op wolkjes nu zijn favoriete club aan de leiding staat na het forfait van Eupen. Red Philip van zijn kant baalde als een stekker want een gehuurde boer had zijn ploeg middels een penalty schaakmat gezet. Van een Trojaans paard gesproken. Schande! Er stond ook nog een bezoek aan Beselare gepland waar de tweejaarljkse stoet van de schoonmoeders op de agenda stond. Hemelse en steelse toestanden alginder! Op Mesenberg schudde de voorzitter nog eens duchtig aan de boom en werd op Moorseels grondgebied in de finale nog een indrukwekkende cartouche afgeschoten. Jo draaide moeiteloos de grote platteau rond en Yvan deed, zelfs na 3 fietsloze weken, met sprekend gemak mee aan de fietsdebatten. Al bij al dus een bijzonder fit 9-tal dat 89 km afhaspelde tegen 27,2 gemiddeld en 456 hm overwon.

Bedankt president voor deze historische belevenis en het berijden van nog maar eens nieuwe paden!

Tot zondag!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1889017807