Verslag van de rit van 13 augustus 2017 Berendries

Na onze strapatsen van vorige week stonden we in de vroegte van de zondagmorgen opnieuw paraat voor een remake van Geert S zijn bergbestseller. Wie dacht dat na het autoloos gesukkel op D-7 de Edelare, Leberg en Berendries zomaar zonder slag of stoot geruisloos van het programma zouden afgevoerd worden, kwam bedrogen uit want deze club geeft zich niet vlug gewonnen. Het moet zijn dat het congéspook langzaam maar zeker getemd raakt want het deelnemersaantal steeg in 1 ruk met 3 eenheden : 14 man aan de start, sportdirecteur Jan inbegrepen. Onze vrouwkes lieten het echter nog massaal afweten en natuurlijk hopen we op een spoedige terugkeer van dit elegant gezelschap met de wapperende manen. We trokken ook presidentsloos over berg en dal want de voorzitter had iets te vieren met de first lady. First things first, met heuglijke gebeurtenissen is het zoals met briefwisseling : die verdienen een prioritaire behandeling. Voor de rest een opgemerkt heroptreden van Buffalo Benny die tegenwoordig met een sombere 1 op 9 blik door het landschap fietst terwijl de eveneens wederoptredende SB/PM Willy afgetraind en zoals altijd goedgehelmd zijn opwachting maakte. De scalp van de Mont Ventoux bengelde nog gedeeltelijk uit zijn achterzak : enorme prestatie die opnieuw duidelijk maakt dat de vergrijzing van de bevolking vooral tussen de oren zit. Ook David, Pantani en Xavier staken opnieuw hun wiel aan het venster hetgeen de snelheid van uitvoering van Europaleague  naar Championsleagueniveau catapulteerde.

Consternatie evenwel toen een verbouwereerde Joost plots om 7:29 met een blaffende fiets aan de leiband zijn opwachting maakte. Het arme vehikel was met zijn voorpoot in een nagel gesukkeld. Er werd ter plaatse voor de korte pijn gekozen : Jan bouwde de volgwagen om tot een ambulance waarna een amputatie zonder verdoving gevolgd werd door de plaatsing van een wielprothese. Het arme ding slaakte nog een Gaiaanse zucht maar raakte in extremis nog klaargestoomd voor de strijd. Topdokterstoestanden bij de Tinekesvrienden!

Ritdirigent Geert S had ondertussen  het deelnemersveld goed gemonsterd en pakte meteen uit met een primeur. Hij delegeerde het kopmanschap aan superknechten David en Kevin waarna hij op megafoonachtige wijze juist na de frontlinie de gps-lakens uitdeelde. Evolutie zonder grenzen. In een mistig decor rukten we in colonne op richting Vlaamse Ardennen waar het landschap pittoresk is, de bomen uitnodigend wenken, de wegen glooien en hier en daar kleine bergrivieren het geheel een zuiders karakter bezorgen. Op de Edelare werd het peloton op 1 lijn getrokken en verraadden de wiegende bovenlichamen gekoppeld aan samengebalde beenspieren een hellende moeilijkheidsgraad. Iedereen reed gezwind de goedbollende flanken omhoog terwijl onze geletruidrager Marc extra trainde door de rode lantaarn mee over de top te sleuren. Wie omhoog zegt, zegt ook naar beneden en dat zorgde meteen voor bijna gemotoriseerde snelheden. Joost had ondertussen al voor extra sponsorinkomsten gezorgd door eerst zijn pulle weg te gooien en daarna zodanig in discussie te gaan met zijn ketting dat ze tussen hamer en aambeeld viel. Radio tour raakte oververhit terwijl Jan overuren draaide. De toeschouwers smulden van zoveel spektakel en Joost begon zich af te vragen wat hij toch in ’s hemelsnaam misdaan had. Op de gezwollen rug van de Leberg speelden we opnieuw kilo’s calorieën kwijt terwijl Joost alias Murphy de ultieme oppergaai afschoot : zijn ketting verloor het gevecht der Titanen, knakte en bleef vervolgens roerloos liggen op het asfalt. Vertwijfeling in de gelederen, het onding werd opgebaard en pechvogel Joost mocht voor de 2de keer in 3 seizoenen bij Jan in de bezemwagen kruipen. De videoref deed alsof zijn neus bloedde en floot voor pitstop in Zwalm. Sportdirecteur Jan rukte opnieuw uit al was het nu met zeer welkome spijs en drank, waarvoor dank! Met een volle maag serveerde Geert S ons vervolgens op een hoogtemetersdessert waardoor iedereen flink “boerend” de maag kon ontlasten. Ook dat is wielertoerisme in zijn puurste vorm. De legendarische Berendries sloot de bergaflevering passend af waarna in de finale langs het kanaal nog een demonstratie ploegentijdrit ten beste werd gegeven.

Zeer gesmaakte rit waarvoor dank aan ritarchitect Geert S en de kopmannen Kevin en David. 106 km, 14 deelnemers, 27,2 gemiddeld en 599 hm. Tot zondag!

Red Philip