De weergoden waren nog eens in opperbeste stemming om het kruin
der Heulse wielertoeristen een aangename en sportieve zondagmorgen te bezorgen.
Pantani voelde zoals altijd de benen kriebelen en had voor de gelegenheid zijn
sportdirecteurschap gedelegeerd aan vrouwlief Peggy. Liefde is…manlief op
zondag een recuperatierit gunnen. Klasse! Wim deed trouwens de neologismen in
het rond vliegen. Zo werd parscoursbouwer Willy gebombardeerd tot
“ritaanzetter” en kreeg Piet het etiket “pompaanbrenger” opgekleefd. Nieuwe
functies voor in ons organogram. Er was enige commotie rond de bestemming van
de rit. Zo raakten we er als Westvlamingen niet helemaal uit, was het nu Lozer
of “loser”? Een korte brainstorming over de locatiegegevens deed ons enigszins
vooringenomen veronderstellen dat we het ergens in de omgeving van Waregem of
Zulte moesten gaan zoeken hetgeen de balans deed overhellen naar loser(s). Dit
was evenwel zonder de opmerkingszin van Fanny gerekend die terecht op haar
strepen stond en dit vooroordeel kordaat naar de Kortrijkse prullenmand
verwees. Een afgetrainde president vierde zijn heroptreden na een hoogtestage
in de Ardèche terwijl de aangekondigde testers Maxime en Arne hun kat in plaats
van zichzelf stuurden. SB/PM Willy gaf er van meetaf aan een lap op en werd
daar met brio in bijgestaan door zoon en TripAdisor Kevin. Of hoe het
bestuurlijke duo junior en senior de bakens verzette tegen een aangenaam ,
egaal en spiervriendelijk tempo. Een korte passage door onze “hoofdstad” leidde
ons via Zwevegem richting Ingooigem en Wortegem naar Lozer waarbij er niet
gekeken werd op een hoogtemeterke meer of minder. Naarmate de kilometers onder
onze wielen verdwenen werd het landschap steeds pittoresker en konden we in de
omgeving van Otegem zelfs wijngaarden van Westvlaamse bodem spotten. Verborgen
parels van het Vlaamse vlakkeland, de ritarchitecten laten ze wekelijks op ons
netvlies branden. De idyllische omgeving van het Lozerbos deed dienst als
schitterende pitstoplocatie waarbij Peggy en Wim, geassisteerd door hun
lieftallig Maltezerke, de hongerigen spijsden en de dorstigen laafden. Waarvoor
hartelijk dank. In de 2de rithelft toverde een goed omringde Willy
schoonzoon Simon als medekopman uit zijn
helm. De inspanningen werden onverdroten verdergezet met de wind als
welkome bondgenoot. Gerd liet weten dat hij superbenen had terwijl er soms
supersonische en “Kamachtige” snelheden werden genoteerd. De conditie van ons
gezelschap is meer dan puik te noemen en dat belooft voor het zwaardere werk
dat in juli en augustus rijkelijk zal geserveerd worden. Aan kilometerpaal 75
had onze parcoursbouwer een verrassing van jewelste ingebouwd. We zetten van
pure verbazing voet aan de grond toen bleek dat zijn favoriete ploeg net aan de
eerste training van het nieuwe seizoen zou beginnen. Franky Dury leidde met
stevige hand zijn nog loom ogende en viervoetige spelers (je kunt nooit
“voeten” genoeg hebben in de Jupiler Pro League) naar het oefenveld waarbij het
opviel dat hij zijn assistenten had ingeruild voor een pittig hondje en een uit
de kluiten gewassen vrouwelijke hulptrainer. Persjongen Piet was er als de
kippen bij om van dit spektakel schitterende bewegende beelden te schieten.
Uniek in de annalen van onze club, zelfs een zingende president en een bijna in
zwijm vallende schatbewaarder werden op beeld vereeuwigd! Only @
Tinekesvrienden. Even verderop werd er geen pit- maar een pisstop ingelast. De
prostatisten onder ons besproeiden de lokale fauna en flora met hun vloeibare
biologische afvalstoffen. Respect voor moeder natuur : het ligt verankerd in
het clubreglement. Jo schoot hier de hoofdvogel af en leverde een extra
urinestraal in ten behoeve van de dopingcontrole. Op weg naar Heule werd er in
de Mellestraat nog een stevige lap op gegeven
nadat onze SB/PM een eerste schifting had geforceerd.
Opnieuw een schitterende
rit doorspekt met avonturen van eigen bodem.
19 deelnemers, 89 km, 27,4 gem en 399 hm. Tot zondag voor de moeder
aller rally’s!
Red Philip
https://connect.garmin.com/modern/activity/2805875477
3 opmerkingen:
Prachtig sfeervol verslag van een heel mooie rit. Dank aan Red Philippe en het geslacht Wittewrongel voor de navigatie en perfect tempo, heb mij weer gejeund!!!!
Schitterend verslag. Ik denk niet dat er zondag losers waren tenzij de afwezigen.
Eén van die afwezige losers was ik. Noodgedwongen, voorlopig nog geen groen licht van de dokter(s). Ik voel trouwens dat er niet veel meer in zit dan wat Dirk 'een koffieritje' noemt: 50 km aan een traag tempo. Het doet toch deugd dat de club op volle toeren draait en de onvolprezen verslaggever de literaire pareltjes aan elkaar blijft rijgen. Veel plezier!
Een reactie posten