Verslag van de rit op verplaatsing Oostkamp - Cadzand van 11 mei 2025
Het is de periode van de schoolreizen en de Tinekesvrienden kunnen hierbij uiteraard niet achterblijven. Dit seizoen fietsen we liefst 4 maal op verplaatsing en dit op democratisch verzoek van de leden tijdens de Algemene Vergadering. Op verplaatsing betekent dat we de startplaats verleggen van het standbeeld van Tineke naar een strategisch gelegen punt om zo nog meer nieuwe baantjes onder het rubber te kunnen schuiven. Vandaag al onmiddellijk een topper op de agenda: Een nieuw land en 100% nieuwe onbefietste wegen in de rijke geschiedenis van onze geliefde club. In Frankrijk waren we al menigmaal maar nu steken we de grens over naar Nederland met een bezoek aan de badstad Cadzand in een regie van klimgeit Geert. Ik hoor je al denken, allemaal goed en wel maar op verplaatsing met horden wagens betekent een grote CO2 uitstoot en een immense ecologische wielafdruk. Maar hier heeft het bestuur natuurlijk ook over nagedacht. Niet alleen werd er deze week onder de leden massaal geappt om tot een maximale carpooling te komen, 3 dappere Tinekesvrienden hadden de courage om de afstand naar Oostkamp met het carbonnen ros af te leggen met vertrekuur om 6u10 te Heule!!! Bij deze een eervolle vermelding voor Matthias, Paulo Jorge en Joost in het gulden boek van de Tinekesvrienden! En om het onderlingen appen voor de volgende reizen te beperken heeft het departement ICT van onze club, ttz Joost beloofd om hiervoor een hoogtechnologische applicatie te ontwerpen in de stijl van de VF toepassing. Aan de sporthal De Valkaart verzamelen 13 welgezinde fietsvrienden wat een heel mooi aantal is gezien de feestdag van alle moeders. Geert en Sterke Jan nemen gezwind de leiding en na enkele kilometers fietsen we reeds door de groene polders, het is stralend zonnig weer en het is genieten van het landschap. Fietsen in de polders is als schilderen met de wind — elke trap op de pedalen veegt een nieuwe streep vrijheid over het eindeloze doek van groene weiden en zilveren sloten.
Het is alsof je door een zee van gras golft, waarbij de rietkragen als fluisterende zeilen langs je schouder meebewegen. Elke boerderij aan de horizon knipoogt naar je als een oude vriend, en de slingerende dijkwegen voelen als de zinnen van een verhaal waarin jij de hoofdrol speelt — licht, zorgeloos en oneindig nieuwsgierig. Het is alsof je vleugels krijgt, maar dan aan twee wielen. Al snel bollen we Nederland binnen en houden we een fotostop in het middeleeuwse Aardenburg wiens geschiedenis teruggaat tot de Romeinse tijd. Aan de stadspoort is er zelfs een reuzegroot schilderij van de Kampioenenviering van 1642 te zien, zie foto hieronder. We zetten de reis verder en kijken reikhalzend uit naar de beloofde passage door de duinen. We zien borden staan met Cadzand- Bad en plots duikt een steile helling op die zich door het zand slingert. Klimgeit Geert heeft zijn naam niet gestolen, in dit vlakke land toch een helling vinden waarop zelfs een Strava segment is gelokaliseerd met de hoogst originele naam "Duinklim Hoogduin" , 90m aan 4%! Boven gekomen zijn de kreten van bewondering niet uit de lucht , waw en wow! Schitterend zicht op de Noordzee , de duinen en de imposante vrachtschepen . Aan de overkant van de Westerschelde zien we Zoutelande blinken in de zon. We fietsen verder door de duinen op een zeer comfortabel fietspad tot we aan de haven van Cadzand eindigen. Prachtig badstadje en wat opvalt is de overweldigende rust die er heerst, en dit op slechts 5 km vogelvlucht van Knokke dat op hetzelfde moment wordt overspoeld door frigoboxtoeristen. Tijd voor een iconische groepsfoto en Joost doet onmiddellijk een screening en strenge selectie onder een clubje amateurfotografen die daar doelloos staan te lummelen. De Chinese vrijwilliger legt ons onder zachte dwang vast op de gevoelige smartphone plaat, zie foto's hieronder. De terugweg wordt aangevat met de wind in de rug en de snelheidsmeter duikt niet meer onder de 34. Het tempowerk van Geert valt op, is dat zijn nieuwe fiets die het verschil maakt? Het gerucht dat er een Cancellaramoteurke in zit wordt onmiddellijk het ventiel ingedrukt. We bezoeken nog schilderachtige plaatsjes zoals het historische Damme en de legendarische Sifon waar de Damse Vaart het Schipdonkkanaal en het Leopoldkanaal kruisen. De finale heeft plaats aan de rand van Brugge en waar we eerst lange rechte stukken fietsten is het nu van krinkeldewinkel, we vlammen van bocht naar bocht onder de deskundige en veilige leiding van local hero Nico. Dankbaar voor al dat moois landen we terug op de parking van De Valkaart. Een welverdiende daverende staande ovatie komt Geert te beurt, een superrit en perfectie organisatie waar hij veel werk en zelfs een dag verlof in stak, dikke merci Geert voor zoveel clubliefde!!!
90km aan 26.4 gem en 141hm
President
Verslag van de bergrit richting Klijpe (Ronse) van 4 mei 2025
Rit 10 al van ons Tinekesseizoen. Reeds een derde van het seizoen 2025 hebben
we achter de rug en aan de top van ons klassement hebben Jorge en Champ 2023
Yvan hun nek uitgestoken om te gaan lopen met de oppergaai . Nog geen enkele rit
misten deze 2 kanjers, waarvoor nu al een welgemeende proficiat. Sterke start alvast
!
Na een ritje in Zuid-Westelijke richting naar Wulvergem presenteerde het bestuur nu
een rit in de tegenovergestelde windrichting naar de heuvels van de Vlaamse
Ardennen.
Aan de start blij weerzien met club-gps, Bing , bijgenaamd Mark die na een E-ski
avontuur in Zwitserland een verkeerde kniezwengel had gedaan na een
imitatiepoging van Kate Ryan’s ’s songfestivallied “je t ‘ adore”. Zijn “Je t’adore” naar
Veerle toe nam dermate proporties aan dat zijn knie het welletjes vond en ter plekke
nog dienst weigerde.
Verder aan de start zagen we dat ons Tineke , na het zakken van haar
spaghettibandje, blijkbaar door de verkeerde mannen was toegetakeld. Na de wilde
festiviteiten van Café Mangé de avond ervoor kreeg Tineke carnavaleske attributen
opgespeld die het ergste deden vermoeden. Hopelijk wordt de zedenpolitie hier
stante pede opgezet om alles uit te klaren.
Aan ons Tineke wordt namelijk niet geraakt. Simpel.
Net na de start sloot in de staart van het peloton ook nog Cies aan , voor een rit
waarbij de onweersdreiging nooit ver weg was en de temperaturen een stevige duik
naar beneden gemaakt hadden.
Na een vlakke aanhef via Beveren Leie, Desselgem, Waregem en Anzegem dook
plots de Bomstraat op; een eerste pittig bommetje langs de flanken van de
Tiegemberg als waarschuwing voor wat komen zou . Het was de start van een
opeenvolging van kuitenbijters tot Top of the Bill – de oude schrikbarende Kwaremont
opdoemde . Het sein voor Mark en Cies om voor het gezang in de hoogmis de kerk
te verlaten en per direct de horizontale zachtheid van de salonzetel op te zoeken of
om tijdig van de wilde frisheid van zijn wekeljks zondagaperitief te genieten, nietwaar
Mark ? De conditionele opgelopen achterstand speelde hen blijkbaar toch te veel
parten. Welkom terug aan beiden voor de vlakkere rit van volgende week.
Na het gedokker en getsjool op de Kwaremont konden we op krachten en adem
komen in het vredige gehucht Klijpe , keerpunt en heimat van onze Arne , waar hij
als jochie 5 jaar misdienaar geweest is . Zijn dagelijkse gebeden waren dit jaar iets
teveel naar de kant van de boeren uit Zulte Waregem gevlogen en te weinig naar het
arme KVK , dat in vrije val rechtstreeks naar een lagere divisie tuimelde.
Na de welverdiende pauze stond nog een steile klim (11%) op het menu via de
flanken aan de Waalse zijde van de Kluisberg die voor ondergetekende toch het wit
uit zijn ogen perste. Heerlijke brokjes wel voor de klimliefhebbers in onze club die
zich ten volle konden uitleven .
Na al dat klimwerk , werd het tempo nog eens fel opgevoerd langs de Schelde waar
we in waaiervorm door de wind kliefden onder impuls van sterke Xavier en Jorge.
Het verwoestende tempo zorgde er wel voor dat enkele leden het snot uit hun neus
gewaaierd werden.
In Bellegem werden nog de laatste heuveltjes in onze achterzak gestoken met o.a.
een klimmende gravelstrook (zie foto hieronder), vast op het menu van onze President tijdens zijn
winterse MTB- tochten. Wisten jullie dat onze President zijn hartslag maniakaal op
Strava laat registreren , niet alleen tijdens zijn fietstochten, maar ook tijdens zijn
tweewekelijkse karwei van het gras afrijden in Wevelgem ? Kwestie van sluitend
bewijsmateriaal te kunnen voorleggen aan Annick die ook vanop afstand haar man
in de gaten dient te houden. Je weet maar nooit …
Dat we een club zijn die prachtige ritten maakt in de 4 windstreken wisten jullie al,
maar ook dat er voor voldoende afwisseling wordt gezorgd want na een rit vol
hoogtemeters neemt Geert ons volgende week voor een vlakke rit naar Cadzand ,
met startplaats in Oostkamp. Een volledig nieuw parcours in primeur aan ons
firmament waar we op moederdag veel gaan kunnen napraten aan de gebruikelijke
koffietafel .
Tot volgende week, meer info volgt nog via de gebruikelijke kanalen.
Joost
11 deelnemers, 89 km , 25 km/u, 603 hm
Verslag van de rit naar Wulvergem en Heuvelland op 27 april 2025
Het was op een zonovergoten Platse van Heule dat 14 atleten verzameling bliezen
voor een nieuw avontuur op 2 wielen.
Tineke had ook al de lentekriebels te pakken en liet voor de gelegenheid zelfs het
spaghettibandje van haar linkerschouder vervaarlijk naar beneden hellen. Niet de
zwaartekracht maar de aanwezigheid van zoveel mannelijk testosteron bleek de
oorzaak te zijn van haar hormonale schommelingen. In die mate zelfs dat Tineke
enkel met bewonderende en verleidelijke blik keek naar de 14 Tinekesvrienden. De
andere wielerterroristen van de Kameleon , De Ramongs en andere
Streuvelsvrienden liet ze kordaat in de schaduw achter . Enkel de Heulse originals
kunnen haar namelijk bekoren.
En dan waren er natuurlijk nog de zonaanbidders onder de clubleden. Zij die, met
gebruinde kuiten en zonnebril, vorige week mysterieus forfait gaven. De “goed-weer
coureurs” verschenen nu opnieuw ten tonele, fris als pas gewassen koerssokken,
klaar om hun présence te etaleren.
Maar zoals elke grootse veldslag begon ook deze heroïsche etappe met een
onverwachte wending: nog voor de eerste pedaalslag was getrapt, lag Matthias al
languit in de greppel van de pech. Zijn binnenband had ter hoogte van wijnhandel
Declerck het leven gelaten – plat als een West-Vlaamse pannenkoek – en uiteraard,
geen pomp binnen handbereik. Gelukkig rukte de groep uit als een mobiele pitcrew
van de Formule 1, met meer goede wil dan technisch vernuft om onze vriend
Matthias te helpen.
Na deze eerste reddingsactie rolde het peloton – elegant als een kudde
wielergazellen – richting het zuidwesten. Maar de goden der lekke banden waren
nog niet voldaan. Iets voor de pauze, in de buurt van Wulvergem, besloot ook
Siemen zijn rubber te offeren aan het asfalt. Twee broers, twee platte banden – alsof
het lekvirus erfelijk bleek.
Na een welverdiende pauze onder de vleugels van de schilderachtige kerktoren van
Wulvergem , schotelde uw nederige dienaar nog een steil verticale helling voor de
wielen recht naar het centrum van Mesen, waar de straten bezaaid waren met
hinderende rommel- en brol verkopers. De brocanteurs probeerden met man en
macht met hun oude kasten, stoelen, platen , en kinderspeelgoed ons uit ons ritme
en concentratie te halen, echter zonder het beoogde resultaat. Gelukkig sloegen
deze – met hun gezicht op onweer - overjaarse heerschappen geen leden van ons
team noch fietsen aan hun haak vanwege een te hoog atletisch gehalte en te
kwaliteitsvol. De Tinekestrein stoomde na dit sfeervolle intermezzo gewoon op zijn
élan door. Enkel ons ritgemiddelde werd hierdoor wat gehypothekeerd.
In de strijd tegen de vriendelijke natuurelementen nam Thierry ondertussen af en toe
het voortouw. Als een eenzame ridder op kop, hield hij de stormwind op afstand en
spaarde hij de benen van het peloton – al had hij na elke beurt de zuurstof van een
alpaca nodig.
Ondertussen had ondergetekende TripAdvisor – vermoedelijk met een pannenkoek
in de ene hand en zijn telefoon in de andere – de rit iets te vroeg in de app gegooid.
Resultaat: chaos in de digitale koerswereld. Iedereen had een andere route voor
ogen. Joost sleutelde nog tot zaterdagavond als een bezetene, hopend de juiste
koerslijn uit te stippelen in het labyrint der GPX-bestanden.
Maar ondanks de technische tegenslagen, de platte banden en de routeverwarring,
reden we door adembenemende landschappen – West -Vlaamse heuvels als
schilderijen, weides als groene dekens. Pittig was het zeker, maar zelfs met verzuring
in de kuiten en dijen bleef de sfeer stevig op koers.
Kortom: een rit met hindernissen, helden, hilariteit en heel veel wielerplezier.
Tot volgende week voor een rit in de tegenovergestelde windrichting waar we onder
meer de Oude Kwaremont - decor van zoveel wielerepos - gaan temmen.
14 renners, 26,1 km/u gemiddelde , 92 km.
Joost en Philippe
Verslag van de rit van 20 april 2025 naar Koppenberg - Kortekeer
De professionalisering van onze club ging deze week in alle stilte weer een stuk de hoogte in. Iedereen kent ondertussen de minutieus voorbereide ritten die de leden voorgeschoteld krijgen maar nu gaan we nog een stuk verder. Kort voor de rit wordt het traject nog verkend ten einde de leden onberispelijk voor te bereiden. Daarom reden Nico en Thiery (de nieuwe leden!) respectievelijk woensdag en vrijdag nog eens de rit en kwamen tot een heel interessante conclusie: “verdorie dienen Koppenberg is lastig !”: een gewaarschuwde renner is er twee waard ….
Zondagmorgen 7.55 uur is Paulo als eerste aanwezig en staat onder een grauw wolkendek mijmerend naast het standbeeld van Tineke. Geen vrolijke paaskleuren, geen lentekriebels maar donkere klimatologische omstandigheden die door de KMI app nog versterkt worden: het zal regenen.. De onheilsberichten zorgen voor een geringe opkomst en er wordt zelfs gevreesd voor een gedwongen afgelasting. Gelukkig arriveerde om 7.58 uur BVBA Meersschaert, bestaand uit vader Xavier en zoon Julien en belast met het uittekenen van het parcours om te melden dat we ondanks de grauwe vooruitzichten toch de uitdaging gingen aangaan.
Bij de start toch nog enkele vaststellingen: allereerst het verassende forfait van onze voorzitter die ondanks zijn voor inschrijving overstag ging voor de weersvoorspellingen. Daarnaast de deelname van Geert die normaal niet gekend staat als een echt waterkuiken maar toch opdaagde en daarmee voor eens en voor altijd komaf maakt met zijn vermeende allergie voor natte toestanden. Wie nu nog durft uithalen naar Geert krijgt meteen 50 strafpunten aan de broek en het klassement gesmeerd. Derde verassing was het forfait van Marc, alias Bing die forfait gaf wegens een kniekwetsuur. We raden Marc met aandrang aan om een persconferentie te organiseren of op zijn minst een persbericht te verspreiden met vermelding van de oorzaak van dit letsel. Nu doen allerhande gissingen de ronde over wilde après-skitoestanden en die moeten omwille van de naam en faam van de club dringend afgeblokt te worden.
Zo waren we snel klaar waren met het overschouwen van de troepen: Paulo, Xavier en zoon Julien, Geert, Nico en uw nederige verslaggever gingen van start en werden amper twee kilometer verder al getrakteerd op een waarachtige zondvloed. Terstond werd halt gehouden voor een crisisoverleg dat dank zij de hoge intellectuele inbreng vlug uitmondde in een uitstekend compromis: “we rijden verder tot Tiegem en als het zo blijft gieten, keren we huiswaarts, indien droog werken we onze rit af”.
Julien, zoon van, legde er algauw de pees op en zo verlegden wij onze concentratie naar onze ademhaling en dijspieren en voelden we minder het water in onze schoenen staan en … voorwaar stilaan stopten de buien en steeg het vertrouwen dat het toch nog zou kunnen lukken. BVBA Meersschaert had duidelijk puik voorbereidend werk gedaan want het ene mooie wegje na het andere ontvouwde zich voor onze ondertussen fel vervuilde bolides, maar door het stoppen van de regenbuien kon dat de pret niet drukken en reden we, voor we het goed wisten, Oudenaarde binnen. Het hoog intellectueel gehalte dat reeds werd tentoon gespreid tijdens het eerste overleg werd hier nogmaals aangewend en werd beslist de Koppenberg wegens het nat wegdek te laten voor wat hij was. Alleen Julien verkoos de optie ‘klimmen’ onder het motto “naar hier komen en er dan naast rijden, no way”. De overige 5, meer gepokt en gemazeld, verkozen de omweg. Geen verkeerde keuze blijkbaar want ook Julien moest erkennen dat met een natte Koppenberg niet kan gesold worden met een slipper als gevolg, gelukkig zonder gevolgen.
Het skippen van de bult van Melden was echter maar uitstel van executie want daar diende zich al de Korte Keer aan maar die bleek voor onze leden geen probleem. Tijd om veel te keuvelen was er boven niet en stoven we richting droge Taaienberg die we vlot met z’n allen bedwongen. Na enige lussen hadden we ondertussen de Hotond bereikt en toen we deze wilden bestormen, klonk het gekende “plat!”. Nico, of tenminste zijn voorwiel, was het slachtoffer in kwestie maar meteen komt hij wel al in aanmerking voor de trofee ‘platten band van het jaar” want een nagel van ruim 7 cm had zich dwars door binnen- en buitenband geboord. Met vereende krachten werd het euvel verholpen. Stilaan keerden we de steven richting huisfront en de paaseieren maar niet vooraleer we ook de Tiegemberg nog bedwongen. Ondertussen doemden enorme stapelwolken voor ons op. Wie dacht dat we het klimmen nu gehad hadden, kwam bedrogen uit want de BVBA Meersschaert (gesponsord door KBC en BEO-bank) had echt elke helling en bult richting Kortrijk opgezocht als dessert van deze sterrenrit.
Inderdaad een ware sterrenrit met 6 deelnemers (5leden) van 87 km aan een gemiddelde van 25.2 km/per uur en met 682 hoogtemeters.
Een sterrenrit die zodanig goed bevallen is dat we de mening toegedaan zijn dat we deze nog eens moeten hernemen onder betere klimatologische omstandigheden om te bewijzen dat de afwezigen echt, echt ongelijk hadden. Het was de natte voeten en het water dat langs de rug naar lager gelegen zijn weg zoekt, meer dan waard ! Dank aan de organiserende BVBA die ’s middags aan de Paastafel uitvoerig hun avonturen met de overige gezinsleden gedeeld hebben.
Yvan
Verslag van de kasseirit naar strook 5 Camphin-en-Pévèle op 13 april 2025
Meteo Tineke had op zaterdagavond nog een bemoedigende update gestuurd: regen des nachts maar droog en zonnig op zondag! De aangekondigde regenzone bleek echter niet van de rapste en bleef wat slepen onderweg zodat de laatste druppels maar in het ochtendgloren vielen. Natte wegen dus maar dat vormt voor 12 dappere Tinekesvrienden geen enkel beletsel om het carbonnen ros van stal te halen en te genieten van de frisse stofvrije gespoelde zuurstofrijke lucht. In ons felgesmaakt nieuw rennersdorp "bij Tineke" sukkelt een verdwaalde onbekende eenzaat binnen op zoek naar De Ramongs die in geen velden en wegen te bespeuren vallen . Pluralist zoals we zijn stellen we genereus voor dat de radeloze fietser ons vergezeld naar de kasseien van strook 5 te Camphin-en-Pévèle. Bij het horen van het woord "kasseien" slaat de man in kwestie echter in paniek en ook lijkbleek uit en verlaat ontredderd spoorslags en ten vierklauwen de Platse...gene Flandrien zoals wij dus. De President en Xavier nemen het voortouw richting Bissegem en passeren huize Fondateur waar we Mark aan het raam bespeuren, gekleed in zijn Tabbaard of Keizersgewaad. Is hij onvolledig gerecupereerd van zijn skireis of heeft hij pijn aan zijn goesting of verdraagt zijn é-vehikel geen spatje water??? Volgende week weten we meer. Tegen de wind in en over berg en dal beuken we ons een weg richting La Douce France. Het kopwerk wordt broederlijk gedeeld met Mathijs en Diederik en de heenweg verloopt vlotjes tot in het Bourgondische Estaimbourg de achterband van Brecht stilletjes leegloopt en dit op het mooiste asfalt van gans de rit. Nico ontpopt zich opnieuw tot bereidwillige en hulpvaardige mecanicien en klaart in een oogwenk de klus. Murphy wil echter ook mee naar de Hel van het Noorden en tackelt het rubber voor de tweede maal, miserie, miserie,... Patrick, net terug van Spanje en bruingeblakerd wordt er bijgehaald als tweede opinie en na minuscuul onderzoek wordt een stuk glas van onbekende oorsprong uit de caoutchou gevist. Eindelijk kunnen we terug vertrekken, ondertussen heeft de koersdirectie de eerste geplande strook van Blandain geschrapt wegens te nat en te weinig toegevoegde waarde. De wind is nog harder opgestoken ondertussen en in waaiervorm rijden we Frankrijk binnen waar een absolute zondagsrust heerst tot we plots voor ons een zee van kampeerwagens zien, we naderen het hoogtepunt van de rit , strook 5 van de Helleklassieker, 1800m lang en gequoteerd met 4 sterren. Aan het laatste kruispunt ervoor heeft de organisator voor 2 wegwijzers gezorgd. Links staat er "kasseifretters" en rechts is er "asfaltjeanetten" vermeld. 8 dapperen vergezellen de President richting het porfier van Quenast, 3 man volgen olv Patrick de omleiding. De kasseien worden met ware doodsverachting aangevallen, we hotsen en botsen van steen tot steen, Koersen over kasseien is dansen op een klavier van chaos. Elke steen is een valse noot in een melodie van pijn, maar we bijten door , met trillende vingers aan het stuur en een hart dat de maat slaat op de cadans van de hel begeleid door ratelende kettingen. Dwangarbeiders van de weg zijn we, helden in kettingdienst. Mathijs neemt de leiding , gevolgd door Sterke Jan , tot hij net als Mathieu VDP wat later op de dag het slachtoffer wordt van een bandbreuk. Brecht, Jo, Nico, Diederik, Yvan en Xavier zijn de andere Kasseihelden en verdienen bij deze een vermelding in het ereboek van de Tinekesvrienden. Op het einde van de strook heerst er zoals de andere jaren een gezellige chaos van wielertoeristen, supporters en passanten. Terwijl de onfortuinlijke Mathijs een nieuwe binnenband steekt versterken wij de inwendige coureur en verbroederen we met de andere wielerliefhebbers . Na de sfeer- en groepsfoto vatten we de terugweg aan met le vent en poupe. Het tempo is strak en de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 30. Met 7 pedaalridders wordt de kasseistrook van Néchin nog tussen de kiezen gestoken, aan de kerk hergroeperen we . De laatste bultjes van Tombroek en St-Anne zijn een pijnlijke aanval op onze afgetjoolde kuiten , de laatste loodjes wegen loodzwaar maar de laatste kilometers richting Heimat zijn welgekomen bergaf en wind achter. Moe maar voldaan, fier en gelukkig bollen we Heule binnen. Heroïsche rit over 88km , 356hm en 25.8 gemiddeld
President
Verslag van de rit naar het hart van De Ronde Van Vlaanderen op 6 april
Zondagavond 30 maart beslisten onze leden na rijp en weloverwogen beraad de startplaats
van onze teerbeminde fietsclub te wijzigen via een keurig georganiseerde peiling .
Wegens commerciële en contractuele sponsorovereenkomsten weken we een jaartje
uit van het Heulse kasteel naar een uithoek aan de statie van Heule , aan café De
Zoeten. Na verloop van tijd begon het bij vele Tinekesvrienden blijkbaar toch te
wringen dat bij de ochtendlijke wielerambiance op Heule platse dé traditieclub van
Heule ontbrak. Dé wielerclub die de mascotte van Heule in zijn naam draagt en die
het embleem van Tineke op onze prachtige truitjes met fierheid etaleert.
We verzamelden dus onder een goedkeurende blik van Tineke met een 11-tal leden
op de absolute wielerhoogdag van het jaar voor een rit op het parcours van de
Ronde van Vlaanderen. Dit allemaal in regie van Mathijs.
Na de presidentiële aankondiging in onze blog , begonnen er vele leden te schuifelen
op hun stoel bij het zien van de parcoursdetails en werden ze terstond overmand
door twijfels en panische angsten. Is die Mathijs wel goed bij zijn hoofd ? Wat doet
die nu ? Op de wielerhoogdag zelve eventjes op het parcours gaan rijden ? Zullen
we wel doorkunnen ? Worden we niet tegenhouden of …. straffer nog : worden we
met pek en veren weggejaagd door rijkswacht en politie en ogenblikkelijk in de
boeien geslagen ?
Zelfs de fondateur, hooggewaardeerde koers-en parcourskenner, had teveel naar de
film van Gaston en Leo “de paniekzaaiers” gekeken. Vanop zijn E-skilatten orakelde
hij meewarig dat we ondanks ons positivisme toch nooit op het parcours gingen
geraken .
Gelukkig hielden Mathijs en Martin het hoofd koel en negeerden ze wijselijk alle
paniekberichten. Integendeel : Mathijs schotelde ons een onvergetelijke rit voor die
zal geprikt worden als een vaste klassieker op onze kalender. Wat is er mooier voor
een wielertoerist dan te mogen proeven van de heilige grond van de RVV, van de
ongeëvenaarde sfeer en ambiance van Vlaanderens Mooiste en dit op de dag zelf,
waar coureurs keizer en koning tegelijk zijn ?
De klimmersbenen werden voor het eerst pijnlijk op de proef gesteld bij de
beklimming van de Tiegemberg. Een eerste keer via vertrouwde wegen , een tweede
keer via de minder bekende Warandedreef. Snel daarna doemde in de verte de
wereldberoemde bult van de Paterberg op die door een 7 tal leden vlotjes werd
beklommen. Aansluitend werd in Zulzeke de pittig steile Zeelstraat (9%) ook nog in onze
achterzak gestoken.
Aan Hotond en de Ronde van Vlaanderenstraat werden we ondergedompeld in de
ware volksambiance, dit allemaal onder goedkeurende en bewonderende blikken van
de plaatselijke ordediensten. “Wat een mooie club is dit “moeten ze ongetwijfeld
gedacht hebben. “Tot volgende jaar” riepen we vrolijk terug !
Intussen bleek dat kersvers lid Thierry erin geslaagd was zijn loperspieren in ijltempo
om te tunen tot koersspieren die vandaag reeds de vele hoogtemeters probleemloos
verorberden. Wat een progressie , als dit zo doorgaat moeten we zijn contract
openbreken vooraleer de concurrentie met Thierry aan de haal gaat.
Na onze gebruikelijke pitstop aan het Hotond sporthotel vertrokken we met rugwind
en onder een stralend zonnetje richting Heule . Op de terugweg tussendoor
smeerden we nog vlotjes enkele Bellegemse heuveltjes tussen onze boterham om
daarna in horizontale toestand de rest van de namiddag door te brengen in de zetel
voor de TV om de grote jongens te bekijken.
Zo eindigde deze fantastische rit die er enkel kwam door een gedurfd en
vooruitziend hersenspinsel van Mathijs. Dikke dank u wel en welgemeende proficiat
hiervoor.
Op naar volgende week waar Martin ons traditioneel zal meenemen naar het tweede
luik van de heilige wielerweek, dit keer naar de dokkerende kasseien van Camphin-
en Pévèle. Ongetwijfeld alweer een zondagvoormiddag om van te likkebaarden. Tot
dan !
Joost
11 deelnemers, 75 km, gemiddelde van 25,3 met 657 (!!) hoogtemeters.
Abonneren op:
Posts (Atom)