Verslag van de rit naar Hertsberge van zondag 28 september 2025

Je hebt ze nog, die bestuursleden die in stilte groots werk afleveren. Mannen die niet alleen weten wat aanpakken is, maar het ook gewoon doen. Zo stond Joost alweer als eerste paraat om Nico, Thiery, Brecht, Diedrik, Yvan, Arne, Geert en Paulo met open armen te ontvangen. Geen gedoe, gewoon Joost zoals we hem kennen: een bestuurder die zijn taak ter harte neemt. Gespreksonderwerp nummer één? Uiteraard de rit van gisteren, georganiseerd ten voordele van Joeri’s familie, die het zwaar te verduren krijgt. Onze club was present met vier leden, en het weerzien met Philippe — die ook op het fietsappel verscheen — was een aangename verrassing. Toch hing er bij de start een vleugje spanning in de lucht. Ondergetekende had namelijk een legertje advocaten ingeschakeld om het clubreglement tot op de komma te ontleden. Hun (niet bepaald budgetvriendelijk) advies was glashelder: “Als onze cliënt de rit half afwerkt, is de nieuwe kampioen gekend.” Gelukkig zat het bestuur op dezelfde golflengte, waardoor we een juridische veldslag bij het Europees Hof, de Raad van State of andere rechtbanken konden vermijden. Oef. Arne kwam als één van de laatsten toe. Sinds hij een Garmin fietscomputer heeft aangeschaft, is hij een rondrijdend risico geworden. Starend naar zijn digitale speeltje vergeet hij regelmatig dat er ook nog verkeer bestaat. Het gerucht gaat dat de Moorseelse gemeenteraad deze week in spoedberaad bijeenkomt met slechts één agendapunt: het invoeren in Moorsele van een nieuw waarschuwingsbord met de tekst “Opgepast! Mogelijke aanwezigheid van Arne met Garmin.” En jawel, voor het eerst in de lokale politieke geschiedenis zijn meerderheid én oppositie het roerend eens, nog voor aanvang van de gemeenteraad. Historisch feit waar Arne voor gezorgd heeft! Maar nu terug naar de koers. Sommige dingen vormen gewoon een garantie op kwaliteit. Als Joost het parcours uitstippelt en Nico het kopwerk mede op zich neemt, weet je: dit wordt een rit met sterrenstatus. En nu Tim Declercq zijn fiets aan de haak hangt, wordt het misschien tijd om Joost officieel te kronen tot “El Tractor” — ook hij kan moeiteloos een peloton op sleeptouw nemen, uren aan een stuk. Het genieten werd echter met de regelmaat van een klok onderbroken door irritant piepend geluid. Sommigen dachten al aan drones, maar neen hoor: het was opnieuw de beruchte combinatie Arne – Garmin die voor problemen zorgde. Na een korte pauze en een grondige inspectie bleek niet het toestel, maar de bediener het probleem. Het bestuur raadt Arne dan ook aan om tegen volgend seizoen het boek “Garmin voor Dummies” aan te schaffen én te lezen. Liefst twee keer. Ondertussen kwam de zon ons steeds meer vergezellen, en voor we het goed en wel beseften, zaten we midden in het groene paradijs van Hertsberge. Zomerse omstandigheden, hoogstaande gesprekken (zoals altijd), en de bevestiging van de kampioenstitel gaven dit intermezzo extra glans. Maar de plicht riep, en dus trokken we verder richting huis. Dankzij het voortreffelijke kopwerk en de keuze voor charmante kleine baantjes zat de sfeer er goed in. Als je je amuseert, vliegen niet alleen de kilometers, maar ook de tijd voorbij. Terug in onze vertrouwde thuisbasis splitste de groep zich: sommigen kozen voor een snelle aftocht richting vrouwlief, anderen voor een fris drankje op een zonnig terras. Een rit om in te kaderen: 8 deelnemers, 83 kilometer op de teller, en een fraai gemiddelde van 27,7 km/u. Kortom: een dag vol vriendschap, fietsplezier en een vleugje chaos — zoals we het graag hebben. Yvan