Verslag van de Tinekesrit van 14 september 2025 naar de Mont-St-Aubert
De zomer geraakt stilaan uitgeperst als een vermoeide sportdrankfles. De dagen worden korter, de koerskuiten strakker, de koerstruien dikker omdat de herfst zich manifesteert als een fiere pauw, met winderige, druilerige en donkere dagen in het verschiet.
Ook op deze frisse zondagochtend verzamelden tien onversaagde Tinekesvrienden, verzameld rond het gepimpte Tinekesbeeld op Heule Plaats. Althans, tussen de lege pinten, de vergeten schoenen, en nog wat verdwaalde feestvierders, geleek ons Tinekesbeeld meer op een verlate carnavalsdecoratie, gezien de zware feestnacht die er net had plaats gevonden (zie foto onder).
De geur van warme jupiler en koude pizza hing nog in de lucht, maar dat kon het enthousiasme niet temperen. Zeker niet voor onze Arne die zichzelf net een Tinekescadeau had gedaan en bij onze sponsor een forse investering gedaan heeft in een gloednieuw Garmin-toestel en zijn machientje met glimmende trots kwam showen, echter …. zonder het toestel zelf, maar enkel met de gps-houder. Blijkbaar voerde Arne de avond ervoor nog een straat-en worstelgevecht met de configuratie met zijn smartphone. Soit, de digitalisering en modernisering van onze clubleden bereiken intussen een finaal hoogtepunt en voltooiing, als zelfs Arne binnenkort helemaal up-to-date gaat zijn. Nu moeten we enkel nog Patrick in de teletijdsmachine van professor Barabas krijgen en dan is onze Tinekesgroep een ware digitale voorbeeldclub.
Geert had voor de zoveelste maal al dit seizoen, zijn beste paroursbeentje voorgezet en ons meegenomen naar de gevreesde Mont Saint Aubert. De rit begon voorspoedig en vlot , de beentjes draaiden vlotjes rond als het ritme van een dansende wasmachine, en de sfeer zat weer prima. De gesprekken gingen van : “wie wordt ons nieuwste Tineke van Heule” tot “Mannen , niet te rap starten he, ’t is gene koers“ tot “waar hangt onze President ergens uit ?”, tot “spijtig van onze zieke geletruidrager”, tot “het zeer droevige nieuws van ex lid Yoeri Vansteenkiste”.
Maar dan doemde onvermijdelijk de Mont Saint Aubert aan de horizon op, statig, uitdagend en treiterig die ons volledig het zwijgen oplegde. Alle gesprekken werden per direct stilgelegd. Elkeen sleurde zich hijgend en puffend naar boven en verwenste eventjes de wielersport met de gedachte “wie doet zichzelf nu zoiets aan op een zondagmorgen?”
Eenmaal boven maakten de verwensingen plaats voor voldoening, trots en vooral weer veel puur fietsplezier op de lange, licht dalend slingerende asfaltbaantjes op de terugweg naar het traditioneel terrasje in ons geliefd Tinekesdorp. Eénmaal in Heule werden de remmen dichtgeknepen met piepende banden, de klikpedalen eruit geklikt en de fietshelmen vlogen eraf alsof er zuurstoftekort was. De zweetplassen vormden zich rond de tafel en stoelen alsof ze deel waren van de meute.
Opnieuw werden allerlei gesprekken opgestart : “Zeg mannen, wat mag het zijn?“, "Euh alles was koud is en schuimt en liefst zo rap mogelijk” tot “Toch goed gereden hé?“ tot “magnifieke rit hé van Geert” tot “volgende week weer een schone rit naar Streuvels Streke”.
Conclusie van de rit : Fietsen is tof, klimmen is relatief, Geert is een kanjer van een parcoursbouwer en op een terras in Heule vallen alle puzzelstukken in elkaar.
Tot volgende week!
10 deelnemers,80 km ,26 km/ gemid.
Joost
Verslag van de rit naar Ploegsteert en Plugstreet op 7 september 2025
Zondagmorgen iets voor 8u, niet minder dan 4 wielerclubs blazen verzamelen voor hun wekelijkse rit op de PLatse. En wat opvalt, wij tellen de meeste deelnemers, hoeveel deugd doet dit. De Ramongs met 6, Den Hert en De Kam met ietsje meer maar wij imponeren toch, ook in gestalte. Cies heeft fietsvriend Jan Gheysen meegebracht en de bij de Vannestjes tel je niet mee onder de 1m90 nietwaar, Jan voldoet aan het criterium. Ik schrijf 4 clubs maar dit is niet correct, in een hoekje verborgen tegen de bakkerij ontdekken we Stefaan, oude krijger van de Streuvelsvrienden maar heden de laatste der Mohikanen, fier maar alleen met zijn splinternieuwe Merida . Het is geen Kerstavond maar toch nodigen we een eenzame uit, bij de Tinekesvrienden is iedereen welkom, zelfs een Streuvelsvriend. 9 leden aan de aftrap (waaronder Brecht na 9 weken vakantie!!!) en 2 gastrenners, een mooi elftal trekt zich op gang voor alweer een klassieker met Ploegsteert en de Plugstreets. Hectische dagen voor de President, ritarchitect van dienst en verslaggever on duty, hij snakt naar enkele weken welverdiende congé. Berggeit Geert neemt mee het commando en gedreven door de wind maar in superzonnige meteorologische condities bollen we richting west. De kasseihelling van Geluwe wordt in een nieuw Stravarecord overrompeld en vlot bereiken we Ploegsteert en één Plugstreet alhoewel we onderweg enkele roekeloze zondagchauffeurs moeten ontwijken. Ondertussen maken we kennis met tester Jan, recent gestart als fietsers na een familiale uitdaging en 2 weken geleden samen met vader en zoon tweemaal Alpe d'Huez bedwongen, chapeau. Met de intervaltraining van vandaag zal hij klaar zijn voor de mini Vuelta die hij binnenkort betwist met 7500hm op het menu gespreid over 5 dagen ! De pauze gaat traditioneel door aan de Christmas Truce memorial waar met Kerst 1914 de wapens tijdelijk zwegen en een voetbalmatch werd gespeeld tussen de Duitsers en de Britten. Duitsland won zoals gewoonlijk met 1-0 na een tussenkomst van de VAR. Een rimpelloze rit hoor ik je denken maar niets is minder waar . In de afdaling van de schattige Rozenberg richting Dranouter wordt het vredige landschap opgeschrikt door een reeks Heulse vloeken waarbij alle goden worden verketterd richting Beëlzebub. Mark heeft een lekke band en dan nog achteraan waar zijn elektrische aandrijving en toptechnologie zit. Wat volgt is 20 minuten slapstick met een wereldrecordpoging vloeken en jammeren. De klaagmuur staat plots in Dranouter en Mark schuift er zijn lekke band tussen de voegen. Fase 1 uithalen van achterwiel verloopt nog vlot, fase 2 buitenband van de velg halen iets moeilijker en fase 3 buitenband er opnieuw opleggen lijkt onmogelijk, met 3 man wordt er tevergeefs gesleurd en getrokken. Maar als de nood het hoogst is komt Jorge Paulo op de proppen, dankbaar om zoveel solidariteit want deze week kon hij uit 3 reservefietsen kiezen na zijn online oproep tot hulp, trekt hij het weerbarstig rubber opnieuw op de velg, de krachtpatser! Geert steekt het wiel terug op zijn plaats en Patrick minutieus de wielas die Yvan al tijd heeft gekoesterd als was het zijn gele trui. Wat een teamwork, zie foto hieronder!!! Eindelijk kunnen we onze weg verderzetten. De President had nieuwe baantjes beloofd rond Wijtschate en inderdaad het is genieten van de glooiende landelijke wegen rond de mijnenkraters van 1917. De terugweg is opboksen tegen een krachtige warme zuidoostenwind genaamd de Scirocco en er wordt een nieuwe blik kopmannen opengetrokken, Yvan, Patrick, Cies, Jan en Jan, Jorge Paulo, iedereen doet zijn duit in het koptrekken. Mark heeft niet zijn beste dag, ontgoocheld na zijn pech onderweg. Maar samen uit, samen thuis, we houden hem veilig in de Tinekeswaaier en samen bollen we eens te meer content de heimat binnen waar vrouw, familie en een frisse pint wachten. 9 + 2 fietsers, 93km aan 26.2 gem en 409hm. President
Verslag van de rit naar Ellezelles op 31 augustus 2025
Na een echte topzondag vorige week met de Heulius Classic en aansluitend onze
zeer geslaagde BBQ , waar oude en nieuwe vriendschappen bezegeld werden ,
waar de clubliefde volop tierde, allemaal doorspekt met de nodige drankjes,
vergezeld van de dampende geur van bbq-worsten, zalmfilets en ribbekes was het
opnieuw de gewone vertrouwde gang van zaken . Start om 8 u aan ons geliefd
Tinekesbeeld en een nieuwe rit in het verschiet deze keer naar het mooie,
heuvelachtige en schilderachtige Ellezelles.
De parcoursbouwer van dienst moest evenwel in allerlei nog een plan B uit zijn
Garmin toveren wegens het WK G Wielrennen in en rond Ronse. Met de hulp van
berggeit Geert werd de parcourzone perfect getackeld en omzeild.
Aan de start werd uit onze talentenvijver de jongste zoon van Xavier, Julien vrolijk
opgevist, die popelend klaar stond om al die ouwe knollen eens in de vernieling te
rijden, papa Xavier incluis. Eveneens opmerkelijk aan de start onze Fondateur, Bing,
club GPS , Mark die kwam aanschuiven met zijn ouwerwets koerspaard zonder
ondersteunende accus, displays of kabels . Waar steek je dan je batterij , dacht de
rest van de groep ? Marc grijnsde : “in mijn auto”.
We besloten hem toch maar mee te nemen , in de stille gedachte dat we hem
onderweg ergens bij een bushokje zouden terugvinden. Tot onze verbazing trapte hij
vrolijk mee, zonder turbo stand of eco modus , gewoon op eigen kracht en besloot hij
bovendien om efkes de groep te verlaten , zichzelf op de proef te stellen, recht naar
de steile hellingen van de Kluisberg. Straf ! En een bewijs van zijn staalharde
conditie. Daarna was Mark evenwel spoorloos verdwenen.
De rit kabbelde daarna rustig verder langs de taalgrens via stille en vredige dorpjes
Anseroeil , Dergneau en Ducquegnies waar de hoogtemeters zich steeds
nadrukkelijker manifesteerden tot we op de heuveltjes van (jaja, niet Erika hoor ik je
al denken) Ellezelles op een lint werden getrokken met steile percentages tot 10 % .
Dat deed zeer zeg !
Tijdens de pauze gebeurde het onvermijdelijke. Terwijl wij gewoon koffie met een
stuk taart namen stond onze president-sommelier met zijn kennersblik te staren naar
het plaatselijke restaurant. Zijn ogen fonkelden dorstig naar de wijnkaart . Zien jullie
dat ? : “ een restaurant met potentie”. Even later , terug op de fiets, reden we langs
het kleine schooltje De Kleine Reus, daar ontdekte onze sommelier een rank vol
lokale druiven. Geen schoolkind te zien, maar wel een man die met de ernst van een
wijnkeurder een druif plukte. Hij liet het langzaam rollen over zijn tong, kneep een
druif uit en sprak de wijze presidentiele woorden : “jongens, hier proef ik het al :
2025 zal een groots wijnjaar worden”.
Intussen hadden wij al een paniekmoment en enkele telefoontjes naar child focus
achter de rug toen bleek dat we onze Arne waren kwijtgespeeld tijdens een van de
pittige beklimmingen rond Ellezelles. Het wordt hoog tijd dat Arne eens zijn spaarpot
leeg maakt voor een slimme investering in een Garmin toestel om steeds in koers te
blijven.
De klimspieren werden nogmaals stevig op spanning gezet tijdens de beklimming
van de Kanarieberg waarbij onze President nogmaals zijn topvorm etaleerde en zich
trots naar een podiumplaats hijste. Mooi zo , een sterke President omringd door
sterke Tinekesvrienden.
De rit eindigde, na een laatste beklimming op de flanken van de Tiegemberg, zoals
altijd in kameraadschap en puur fietsplezier. Alleen 1 ding was anders ; terwijl wij
over snelheid , gemiddelden, windkracht en prachtige vergezichten palaverden , zat
onze president alweer te dromen van kurken , karaffen en juiste keldertemperaturen.
Volgende week is de president zelf aan zet voor zijn klassieker “ Plugstreets” . Tot dan
Joost
11 deelnemers + Julien , 91 km, 574 hm, 26,2 gemid.
Abonneren op:
Posts (Atom)