Het
was bij het ontwaken een beetje koffiedik kijken hoe de meteorologische
omstandigheden zich zouden ontwikkelen. De regen tikte zachtjes tegen het raam,
buienradars lieten afwisselend wolken en blanco zones over het scherm glijden,
maar 1 feit was zeker : de benen jeukten om er tegenaan te gaan in de memorial
Joseph Morel onder de regie van Jan en Simon.
Ten
Koetshuize lag er om 7:50 nog heel desolaat bij tot plots onze gemotoriseerde
clubgps in wieleroutfit zijn opwachting maakte. Zijn carbonnen ros had hem
jankend gewekt en gesmeekt om niet van stal gehaald te worden want het zou
ongetwijfeld “stront” regenen. Mark, de goedheid zelve, bedekte zijn marteltuig met de mantel der
liefde en trok naar de start met in zijn achterzak de onheilsmare dat het de
hele ochtend pijpenstelen zou regenen. De MM, een analfabeet in gps-en
buienradartoestanden, hoorde het in Charleroi donderen en beloonde onze
president-fondateur alsnog met 10 startpunten.
Terwijl
ons deelnemersveld aangevuld werd met Simon, Jan, Kevin, Gerd en gastarbeider
Bijn speelde Arne advocaat van de weerduivel en voorspelde een minimale 40%
neerslag in de omgeving van Ronse. Ge moet juuste nen advocaat geloven! David
van zijn kant wist al van bij de seizoenstart dat het op 19 mei gezelliger
toeven zou zijn achter het stuur van de volgwagen : pro-activiteit om u tegen
te zeggen!
Wat
er ook van weze, we lieten ons niet van de wijs brengen en vertrokken met 14
benen onder een droge hemel voor een fietsavontuur richting slagveld van de
Ronde. Simon, Kevin en Jan zaten aan de tempoknopkes en hadden die zodanig
fijn afgesteld dat het een plezier was
om in hun zog te volgen. Gerd haalde ter hoogte van Stasegem dé acrobatentoer
van het seizoen uit : plots stuurloos vanwege een gecamoufleerde put in het
wegdek, drinkpul die daarbij de wijde wereld insprong en Gerd die miraculeus
en Sagansgewijs overeind bleef : jawadde dadde, spektakel van de
bovenste plank en we waren nog maar amper vertrokken!
Ondertussen
werden de hemelsluizen lichtjes opengedraaid en liet de malse regen ons genieten
van een zeer zuurstofrijke atmosfeer : sport op zondagmorgen, het blijft iets
hebben. Heuvelend en keuvelend gleden de kilometers onder de vochtige wielen en
langzaam maar zeker staken de eerste echte hoogtemeters de kop op : de
spinnijdige Kluisberg testte een eerste keer de benen. De steile afdaling deed
de remblokjes smelten als boter voor de zon maar gelukkig konden we daarna weel
volop genieten van rembesparende
hoogtemeters : terwijl onze superatleten Simon en Kevin kozen voor de Oude
Kwaremont en de Paterberg deed de rest van het dunne peloton een nieuw
Kwaremontje met rendez-vous op de
Paterberg, dak van de etappe waar David ons trakteerde op een verdiende
pitstop. Bedankt David!
Gezien
de natte staat van het wegdek konden we
het als rasechte Flandriens toch niet maken thuis te komen zonder één lekke
band. Kevin had dat goed begrepen en voegde een snuifje sensatie aan zijn
leegloper toe : zo goed als plat de Paterberg omhoog klauteren, wie doet beter?
De paparazzi smulden als vanouds van zoveel fietsheroïek en schoten het ene
plaatje na het andere. Tot overmaat van ramp diende Kevin nog eens zijn
ingewanden te ledigen (vroeger smeet men enkel de drinkpulle weg om met een zo
optimaal mogelijk gewicht naar de sprint te gaan) op de flanken van deze
gevreesde helling. Hij herstelde daarmee niet alleen de eigen darmflora maar
ook de fauna en flora van de plaatselijke natuur. De boeren zijn hem uiterst
dankbaar en nodigden onze TripAdvisor nu al uit voor een bisnummer volgend
jaar.
Inmiddels
waren de regengoden Veekaagewijs volledig ontketend en kieperden ze bakken
hemelvocht over onze geteisterde lichamen. Het getok op de helm doorstond de
vergelijking met automatisch mitraillettegevuur, de benen glommen van het
zachte water, het tandengeknars nam toe
en de ogen stonden op een Maleisische spleet. De Apocalyps was dichtbij.
De
Tiegemberg geselde dan nog eens kuit- en dijspieren, wat kan het
Flandrienleven toch mooi zijn. Blij, fier, gezond en volgetankt met de puurste
zuurstof kwamen we aan den arrivé. Bedankt Simon en Jan voor de weergaloze rit!
Bij de thuiskomst werden we gelauwerd in de orde van het waterkieken.
81
km, 590 hm en 25,5 gem.. Tot zondag, let op : gewijzigd startuur 7:30!!!!!!
Red
Philip
2 opmerkingen:
Wat een hyperrealistisch verslag, ben toe aan een warme douche na dit pure flandrienverhaal, dank Red Philippe met het rode regenvestje.
Dikke proficiat aan de dappere fietsers, respect!!!!
Weet bijna niet hoe een fiets er uit ziet maar met het relaas van onze Stijn Streuvels’ komt alles mij terug voor de geest.
Een reactie posten