Na een week waarin de
boeren het stof uit de grond klaagden en we gebraden, geroosterd, gerookt en
gekookt werden, bood de 18de rit een welkome ontsnappingsroute uit de hete sleur van
elke dag. Sintepieter had eindelijk een chauffagist kunnen strikken die erin
slaagde beweging te krijgen in de vastgeroeste, anti-thermostatische kraan die
menig voorhoofd voorzag van parelzweet. Een min of meer normale 20 graden en
een eerder zonloos wolkendek waren hiervan het eerder aangename gevolg. De
“verkleuming” van de aarde werd in ieder geval dankbaar aanvaard en zorgde hier
en daar voor opluchting na de broeikasachtige ervaring van daags voordien.
Op het programma stond
niks minder dan de rally van Stasegem, in wielermiddens bekend als dé parel van
het rallyseizoen. Voor de gelegenheid noteerden we een redelijk ruime
aanwezigheid : 16 Tinekesvrienden aangevuld met enkele gastrenners : Robbe,
atletische zoon van Piet (je vindt immers geen peren onder een appelboom) en 2
uit de kluiten gewassen temporijders. Eveneens sterk opgemerkte deelnemer was
coach Dirk die op een weergaloze en progressieve manier aan de conditie werkt.
Onze clubgps Mark gaf ook present en bracht het schitterende nieuws mee dat
zijn hartspier en alles wat errond hangt in optimale conditie is. In ritarchitecturale
middens werd een zucht van opluchting geslaakt. Simon had het genoegen om het
ritspektakel met jeukende benen vanop de sportdirecteurszetel in de gaten te
mogen houden.
De presidentiële garde
bestaande uit SB/PM Willy en de president himself trok de teugels flink aan en
vertrok vóór het peloton richting Boerderijstraat in Stasegem om er de
inschrijvingsmodaliteiten passend te vervullen. Willy vond die bestemming
blindelings en kreeg via de MM het aantal deelnemers doorgespeeld. Er was sprake
van een lichte belastingontduiking vermits Diederik toen nog niet op het
wedstrijdblad stond.
Zonder enig
oponthoud konden we in Stasegem onmiddellijk met het grote werk starten. Onder
het kopmanschap van nonkel Marc, de man met het zwevend sleutelbeen en onze
gastrenner werd er van meetaf aan nogal wat brandstof verbruikt. Er werden
reeds hoogtemeters geserveerd als voorgerecht hetgeen de andere gangen van ons
wielermenu beter verteerbaar maakten. Ter compensatie van het hard labeur
voorzag de organisatie ons wel van een schitterende landschapsarchitectuur
doorspekt met slingerwegen en het betere bochtenwerk. Wegens een hertekening
van het parcours viel het vrije koersgedeelte in duigen terwijl coach
Dirk reeds pro-actief een ritwijziging had aangebracht zodat de afstand beter
op maat van onze club afgestemd werd. Net voor de eerste pitstop kozen Willy,
clubgps Mark en Dirk voor het hazenpad en het parcours van de 70 km terwijl de
rest van het peloton iets gulziger voor de “nieuwe” 93 km koos. De eerste tussenstop
streelde de smaakpapillen terwijl Gerd en Petra de mobiele WC-installatie aan
een geslaagde poep-en pipitest onderwierpen.
Met kuiten bol van
spanning en longen volgeperst met gezonde boerenlucht konden we de etappe
verderzetten. Daarbij veranderde het kopmannendecor enigszins van samenstelling
: Marc werd eventjes afgelost door o.a. de president terwijl het tempo nogal
sportieve allures kreeg. Het parcours bleef heel uitdagend, in zoverre dat
zelfs de man met de hamer letterlijk en figuurlijk in de velden ronddwaalde. De
snoodaard mepte er genadeloos op los maar kon geen enkele Tinekesvriend
middendoor klieven. De 2de pitstop (wat een weelde!) zorgde voor unieke beelden : het
kruin van de Heulse clubs (de Ramongs en de Tinekesvrienden) bleken plots
verbroederd rond de spijs-en dranktafel. Sterke Vlaamse aanwezigheid op Waalse
bodem waarbij de inheemse bevolking zich krampachtig afvroeg of het hier om een
Vlaamse bezetting ging. Het knip-en plakwerk zorgde alsnog voor een helse
finale met als uitsmijter de koersstrook langs het Kanaal. Kanjer van een rally
die door de 12 overgebleven Tinekesrenners heel sterk uitgereden werd.
16 deelnemers, 104 km,
28,3 gemiddeld en 565 hm. Tot zondag voor een nieuwe vlucht uit de dagdagelijkse
arbeidsrealiteit.
Red Philip
2 opmerkingen:
Prachtig meeslepend verslag, heel plezant om lezen, hartelijk dank Red Philippe!
Was een pittige, sportieve rit mede door de tegenwind op de terugweg. Toch spijtig van de parcourswijziging van de rally, 20 jaar traditie van vrij tempo naar het prachtige dorpje Montroeul naar de wippe...
Leuk verslag van mooi ritje. Nieuw parcours zorgt ook voor vernieuwing
B-ploeg iets minder KMS en iets lager gemiddelde.
Een reactie posten