Verslag van de kasseirit naar strook 5 Camphin-en-Pévèle op 13 april 2025

Meteo Tineke had op zaterdagavond nog een bemoedigende update gestuurd: regen des nachts maar droog en zonnig op zondag! De aangekondigde regenzone bleek echter niet van de rapste en bleef wat slepen onderweg zodat de laatste druppels maar in het ochtendgloren vielen. Natte wegen dus maar dat vormt voor 12 dappere Tinekesvrienden geen enkel beletsel om het carbonnen ros van stal te halen en te genieten van de frisse stofvrije gespoelde zuurstofrijke lucht. In ons felgesmaakt nieuw rennersdorp "bij Tineke" sukkelt een verdwaalde onbekende eenzaat binnen op zoek naar De Ramongs die in geen velden en wegen te bespeuren vallen . Pluralist zoals we zijn stellen we genereus voor dat de radeloze fietser ons vergezeld naar de kasseien van strook 5 te Camphin-en-Pévèle. Bij het horen van het woord "kasseien" slaat de man in kwestie echter in paniek en ook lijkbleek uit en verlaat ontredderd spoorslags en ten vierklauwen de Platse...gene Flandrien zoals wij dus. De President en Xavier nemen het voortouw richting Bissegem en passeren huize Fondateur waar we Mark aan het raam bespeuren, gekleed in zijn Tabbaard of Keizersgewaad. Is hij onvolledig gerecupereerd van zijn skireis of heeft hij pijn aan zijn goesting of verdraagt zijn é-vehikel geen spatje water??? Volgende week weten we meer. Tegen de wind in en over berg en dal beuken we ons een weg richting La Douce France. Het kopwerk wordt broederlijk gedeeld met Mathijs en Diederik en de heenweg verloopt vlotjes tot in het Bourgondische Estaimbourg de achterband van Brecht stilletjes leegloopt en dit op het mooiste asfalt van gans de rit. Nico ontpopt zich opnieuw tot bereidwillige en hulpvaardige mecanicien en klaart in een oogwenk de klus. Murphy wil echter ook mee naar de Hel van het Noorden en tackelt het rubber voor de tweede maal, miserie, miserie,... Patrick, net terug van Spanje en bruingeblakerd wordt er bijgehaald als tweede opinie en na minuscuul onderzoek wordt een stuk glas van onbekende oorsprong uit de caoutchou gevist. Eindelijk kunnen we terug vertrekken, ondertussen heeft de koersdirectie de eerste geplande strook van Blandain geschrapt wegens te nat en te weinig toegevoegde waarde. De wind is nog harder opgestoken ondertussen en in waaiervorm rijden we Frankrijk binnen waar een absolute zondagsrust heerst tot we plots voor ons een zee van kampeerwagens zien, we naderen het hoogtepunt van de rit , strook 5 van de Helleklassieker, 1800m lang en gequoteerd met 4 sterren. Aan het laatste kruispunt ervoor heeft de organisator voor 2 wegwijzers gezorgd. Links staat er "kasseifretters" en rechts is er "asfaltjeanetten" vermeld. 8 dapperen vergezellen de President richting het porfier van Quenast, 3 man volgen olv Patrick de omleiding. De kasseien worden met ware doodsverachting aangevallen, we hotsen en botsen van steen tot steen, Koersen over kasseien is dansen op een klavier van chaos. Elke steen is een valse noot in een melodie van pijn, maar we bijten door , met trillende vingers aan het stuur en een hart dat de maat slaat op de cadans van de hel begeleid door ratelende kettingen. Dwangarbeiders van de weg zijn we, helden in kettingdienst. Mathijs neemt de leiding , gevolgd door Sterke Jan , tot hij net als Mathieu VDP wat later op de dag het slachtoffer wordt van een bandbreuk. Brecht, Jo, Nico, Diederik, Yvan en Xavier zijn de andere Kasseihelden en verdienen bij deze een vermelding in het ereboek van de Tinekesvrienden. Op het einde van de strook heerst er zoals de andere jaren een gezellige chaos van wielertoeristen, supporters en passanten. Terwijl de onfortuinlijke Mathijs een nieuwe binnenband steekt versterken wij de inwendige coureur en verbroederen we met de andere wielerliefhebbers . Na de sfeer- en groepsfoto vatten we de terugweg aan met le vent en poupe. Het tempo is strak en de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 30. Met 7 pedaalridders wordt de kasseistrook van Néchin nog tussen de kiezen gestoken, aan de kerk hergroeperen we . De laatste bultjes van Tombroek en St-Anne zijn een pijnlijke aanval op onze afgetjoolde kuiten , de laatste loodjes wegen loodzwaar maar de laatste kilometers richting Heimat zijn welgekomen bergaf en wind achter. Moe maar voldaan, fier en gelukkig bollen we Heule binnen. Heroïsche rit over 88km , 356hm en 25.8 gemiddeld President