Verslag van de school to school classic van 5 oktober 2025

Verrassing van formaat in ons communicatiekanaal deze week: de voorlaatste etappe seizoen 2025 wordt opnieuw een rit op verplaatsing!!! Opnieuw een bewijs dat de Tinekesvrienden snel kunnen schakelen en ultraflexibel zijn. Cies had bij het opmaken van de kalender de opdracht aanvaard om op 5 oktober de functie van ritarchitect te vervullen en hij liet zich inspireren door De Dag van de Leraar die vandaag wordt gevierd. Op onze jaarplanning stond het mysterieuze "school to school" classic te blinken, wat heeft Cies voor ons in petto? Start aan een school uiteraard: St-Idesbald aan de rand van Roeselare, gezegend met het standbeeld van Sint Idesbald en een ruime parking. Een stevige wind van 5 Beaufort met waaieralarm staat ons te wachten en Cies heeft aan alles gedacht. Ook aan een tempobeul aka windstopper die voor 70km beschutting zal zorgen : de jongste telg van de Vannestedynastie en topatleet Fries. Het peloton van 8 Tinekesvrienden en gastrenner Fries trekt zich stipt om 8u30 op gang met de Vannestjes als kopmannen. Consternatie in de meute als na een kleine 10km Cies voet aan de grond zet, geplaagd door een stekende migraine is het onverantwoord om verder te fietsen. Onze ritarchitect had de rit op vrijdag nog verkend in de gietende regen en was op zaterdag al wat ziekjes. Cies keert op eigen tempo terug naar zijn auto maar maakt afspraak aan het doel van de rit. Net hervatten we de tocht of de eerste regendruppels plenzen naar beneden, het zal toch niet waar zijn hé? Toch wel, de neerslag verdappert en we beuken kletsnat verder door de westerstorm, de onzichtbare tegenstander, de staart van depressie Amy die de dag ervoor voor heel wat stormschade heeft gezorgd. Met regendruppels op onze bril en modder in de ogen laveren we tussen de slachtoffers van Amy: steenslag, boomstammen, kreupelhout, verslunste dahlia's , eikels en kastanjes in alle soorten, maten en gewichten. Ondertussen proberen we toch te genieten van het prachtige boom- en bosrijk parcours. De zon speelt een kat en muisspel met ons, net als we een opklaring verwachten zetten de verenigde weergoden Zeus, Jupiter en Zephyrus opnieuw de hemelsluizen open. Afgepeigerd komen we toe op onze bestemming waar Cies voor de gewaardeerde duiding zorgt. Bethanië is de eerste stop, meisjesinternaat en verblijf indertijd voor zwangere nonnen, getroffen door onbevlekte ontvangenis. Een steenworp verder ligt de Abdij van Zevenkerken met zijn elitaire Abdijschool, waar Koning Filip en Prins Laurent school liepen en Laurent ook wegliep met een bord waarop Brussel stond, hij werd liftend opgepakt op de E40... Niemand minder dan de schooldirecteur Stefaan (met een verleden in Spes Nostra) staat ons op te wachten en zorgt voor een warm welkom met koffie, bokkepootjes, een informatieve film over de school en een rondleiding door het hoofdgebouw. Dankbaar nemen we de koffie in onze verkleumde handen, wat kan een potje troost toch deugd doen. Het bezoek is een unieke belevenis, zie de foto's hieronder, opnieuw een prachtig hoofdstuk in het rijke boek van de Tinekesvrienden. In droge omstandigheden hervatten we terugweg maar lang duurt het droge liedje niet. Donkere wolken pakken zich samen boven onze fietshelmen en de Apocalyps breekt los, striemende regen met fijne hagel in combinatie met een salvo aan rukwinden geselen onze lichaamsdelen. Dwangarbeiders van de weg zijn we, echte Flandriens. We buigen ons diep over het stuur maar breken niet, de aerokogels uit Heule. De waaier blijft intact onder commando van de sterke kopmannen Nico, Diederik, Paulo en Fries. Na Hoogledeberg volgt de afdaling naar St-Idesbald waar we opnieuw verenigd worden met Cies en de zon spottend definitief doorbreekt. Van het thuisfront vernemen we ondertussen dat onze Tinekes de was buiten hebben laten drogen en er geen druppel is gevallen. Prachtige rit vol rustige landelijke wegen met een unieke belevenis in Zevenkerken, dikke merci Cies en echtgenote Anne-Sophie die het onthaal in Zevenkerken regelde. 70km aan 27gem, 270hm President