Verslag van de Tinekesrit van 14 september 2025 naar de Mont-St-Aubert
De zomer geraakt stilaan uitgeperst als een vermoeide sportdrankfles. De dagen worden korter, de koerskuiten strakker, de koerstruien dikker omdat de herfst zich manifesteert als een fiere pauw, met winderige, druilerige en donkere dagen in het verschiet.
Ook op deze frisse zondagochtend verzamelden tien onversaagde Tinekesvrienden, verzameld rond het gepimpte Tinekesbeeld op Heule Plaats. Althans, tussen de lege pinten, de vergeten schoenen, en nog wat verdwaalde feestvierders, geleek ons Tinekesbeeld meer op een verlate carnavalsdecoratie, gezien de zware feestnacht die er net had plaats gevonden (zie foto onder).
De geur van warme jupiler en koude pizza hing nog in de lucht, maar dat kon het enthousiasme niet temperen. Zeker niet voor onze Arne die zichzelf net een Tinekescadeau had gedaan en bij onze sponsor een forse investering gedaan heeft in een gloednieuw Garmin-toestel en zijn machientje met glimmende trots kwam showen, echter …. zonder het toestel zelf, maar enkel met de gps-houder. Blijkbaar voerde Arne de avond ervoor nog een straat-en worstelgevecht met de configuratie met zijn smartphone. Soit, de digitalisering en modernisering van onze clubleden bereiken intussen een finaal hoogtepunt en voltooiing, als zelfs Arne binnenkort helemaal up-to-date gaat zijn. Nu moeten we enkel nog Patrick in de teletijdsmachine van professor Barabas krijgen en dan is onze Tinekesgroep een ware digitale voorbeeldclub.
Geert had voor de zoveelste maal al dit seizoen, zijn beste paroursbeentje voorgezet en ons meegenomen naar de gevreesde Mont Saint Aubert. De rit begon voorspoedig en vlot , de beentjes draaiden vlotjes rond als het ritme van een dansende wasmachine, en de sfeer zat weer prima. De gesprekken gingen van : “wie wordt ons nieuwste Tineke van Heule” tot “Mannen , niet te rap starten he, ’t is gene koers“ tot “waar hangt onze President ergens uit ?”, tot “spijtig van onze zieke geletruidrager”, tot “het zeer droevige nieuws van ex lid Yoeri Vansteenkiste”.
Maar dan doemde onvermijdelijk de Mont Saint Aubert aan de horizon op, statig, uitdagend en treiterig die ons volledig het zwijgen oplegde. Alle gesprekken werden per direct stilgelegd. Elkeen sleurde zich hijgend en puffend naar boven en verwenste eventjes de wielersport met de gedachte “wie doet zichzelf nu zoiets aan op een zondagmorgen?”
Eenmaal boven maakten de verwensingen plaats voor voldoening, trots en vooral weer veel puur fietsplezier op de lange, licht dalend slingerende asfaltbaantjes op de terugweg naar het traditioneel terrasje in ons geliefd Tinekesdorp. Eénmaal in Heule werden de remmen dichtgeknepen met piepende banden, de klikpedalen eruit geklikt en de fietshelmen vlogen eraf alsof er zuurstoftekort was. De zweetplassen vormden zich rond de tafel en stoelen alsof ze deel waren van de meute.
Opnieuw werden allerlei gesprekken opgestart : “Zeg mannen, wat mag het zijn?“, "Euh alles was koud is en schuimt en liefst zo rap mogelijk” tot “Toch goed gereden hé?“ tot “magnifieke rit hé van Geert” tot “volgende week weer een schone rit naar Streuvels Streke”.
Conclusie van de rit : Fietsen is tof, klimmen is relatief, Geert is een kanjer van een parcoursbouwer en op een terras in Heule vallen alle puzzelstukken in elkaar.
Tot volgende week!
10 deelnemers,80 km ,26 km/ gemid.
Joost
Verslag van de rit naar Ploegsteert en Plugstreet op 7 september 2025
Zondagmorgen iets voor 8u, niet minder dan 4 wielerclubs blazen verzamelen voor hun wekelijkse rit op de PLatse. En wat opvalt, wij tellen de meeste deelnemers, hoeveel deugd doet dit. De Ramongs met 6, Den Hert en De Kam met ietsje meer maar wij imponeren toch, ook in gestalte. Cies heeft fietsvriend Jan Gheysen meegebracht en de bij de Vannestjes tel je niet mee onder de 1m90 nietwaar, Jan voldoet aan het criterium. Ik schrijf 4 clubs maar dit is niet correct, in een hoekje verborgen tegen de bakkerij ontdekken we Stefaan, oude krijger van de Streuvelsvrienden maar heden de laatste der Mohikanen, fier maar alleen met zijn splinternieuwe Merida . Het is geen Kerstavond maar toch nodigen we een eenzame uit, bij de Tinekesvrienden is iedereen welkom, zelfs een Streuvelsvriend. 9 leden aan de aftrap (waaronder Brecht na 9 weken vakantie!!!) en 2 gastrenners, een mooi elftal trekt zich op gang voor alweer een klassieker met Ploegsteert en de Plugstreets. Hectische dagen voor de President, ritarchitect van dienst en verslaggever on duty, hij snakt naar enkele weken welverdiende congé. Berggeit Geert neemt mee het commando en gedreven door de wind maar in superzonnige meteorologische condities bollen we richting west. De kasseihelling van Geluwe wordt in een nieuw Stravarecord overrompeld en vlot bereiken we Ploegsteert en één Plugstreet alhoewel we onderweg enkele roekeloze zondagchauffeurs moeten ontwijken. Ondertussen maken we kennis met tester Jan, recent gestart als fietsers na een familiale uitdaging en 2 weken geleden samen met vader en zoon tweemaal Alpe d'Huez bedwongen, chapeau. Met de intervaltraining van vandaag zal hij klaar zijn voor de mini Vuelta die hij binnenkort betwist met 7500hm op het menu gespreid over 5 dagen ! De pauze gaat traditioneel door aan de Christmas Truce memorial waar met Kerst 1914 de wapens tijdelijk zwegen en een voetbalmatch werd gespeeld tussen de Duitsers en de Britten. Duitsland won zoals gewoonlijk met 1-0 na een tussenkomst van de VAR. Een rimpelloze rit hoor ik je denken maar niets is minder waar . In de afdaling van de schattige Rozenberg richting Dranouter wordt het vredige landschap opgeschrikt door een reeks Heulse vloeken waarbij alle goden worden verketterd richting Beëlzebub. Mark heeft een lekke band en dan nog achteraan waar zijn elektrische aandrijving en toptechnologie zit. Wat volgt is 20 minuten slapstick met een wereldrecordpoging vloeken en jammeren. De klaagmuur staat plots in Dranouter en Mark schuift er zijn lekke band tussen de voegen. Fase 1 uithalen van achterwiel verloopt nog vlot, fase 2 buitenband van de velg halen iets moeilijker en fase 3 buitenband er opnieuw opleggen lijkt onmogelijk, met 3 man wordt er tevergeefs gesleurd en getrokken. Maar als de nood het hoogst is komt Jorge Paulo op de proppen, dankbaar om zoveel solidariteit want deze week kon hij uit 3 reservefietsen kiezen na zijn online oproep tot hulp, trekt hij het weerbarstig rubber opnieuw op de velg, de krachtpatser! Geert steekt het wiel terug op zijn plaats en Patrick minutieus de wielas die Yvan al tijd heeft gekoesterd als was het zijn gele trui. Wat een teamwork, zie foto hieronder!!! Eindelijk kunnen we onze weg verderzetten. De President had nieuwe baantjes beloofd rond Wijtschate en inderdaad het is genieten van de glooiende landelijke wegen rond de mijnenkraters van 1917. De terugweg is opboksen tegen een krachtige warme zuidoostenwind genaamd de Scirocco en er wordt een nieuwe blik kopmannen opengetrokken, Yvan, Patrick, Cies, Jan en Jan, Jorge Paulo, iedereen doet zijn duit in het koptrekken. Mark heeft niet zijn beste dag, ontgoocheld na zijn pech onderweg. Maar samen uit, samen thuis, we houden hem veilig in de Tinekeswaaier en samen bollen we eens te meer content de heimat binnen waar vrouw, familie en een frisse pint wachten. 9 + 2 fietsers, 93km aan 26.2 gem en 409hm. President
Verslag van de rit naar Ellezelles op 31 augustus 2025
Na een echte topzondag vorige week met de Heulius Classic en aansluitend onze
zeer geslaagde BBQ , waar oude en nieuwe vriendschappen bezegeld werden ,
waar de clubliefde volop tierde, allemaal doorspekt met de nodige drankjes,
vergezeld van de dampende geur van bbq-worsten, zalmfilets en ribbekes was het
opnieuw de gewone vertrouwde gang van zaken . Start om 8 u aan ons geliefd
Tinekesbeeld en een nieuwe rit in het verschiet deze keer naar het mooie,
heuvelachtige en schilderachtige Ellezelles.
De parcoursbouwer van dienst moest evenwel in allerlei nog een plan B uit zijn
Garmin toveren wegens het WK G Wielrennen in en rond Ronse. Met de hulp van
berggeit Geert werd de parcourzone perfect getackeld en omzeild.
Aan de start werd uit onze talentenvijver de jongste zoon van Xavier, Julien vrolijk
opgevist, die popelend klaar stond om al die ouwe knollen eens in de vernieling te
rijden, papa Xavier incluis. Eveneens opmerkelijk aan de start onze Fondateur, Bing,
club GPS , Mark die kwam aanschuiven met zijn ouwerwets koerspaard zonder
ondersteunende accus, displays of kabels . Waar steek je dan je batterij , dacht de
rest van de groep ? Marc grijnsde : “in mijn auto”.
We besloten hem toch maar mee te nemen , in de stille gedachte dat we hem
onderweg ergens bij een bushokje zouden terugvinden. Tot onze verbazing trapte hij
vrolijk mee, zonder turbo stand of eco modus , gewoon op eigen kracht en besloot hij
bovendien om efkes de groep te verlaten , zichzelf op de proef te stellen, recht naar
de steile hellingen van de Kluisberg. Straf ! En een bewijs van zijn staalharde
conditie. Daarna was Mark evenwel spoorloos verdwenen.
De rit kabbelde daarna rustig verder langs de taalgrens via stille en vredige dorpjes
Anseroeil , Dergneau en Ducquegnies waar de hoogtemeters zich steeds
nadrukkelijker manifesteerden tot we op de heuveltjes van (jaja, niet Erika hoor ik je
al denken) Ellezelles op een lint werden getrokken met steile percentages tot 10 % .
Dat deed zeer zeg !
Tijdens de pauze gebeurde het onvermijdelijke. Terwijl wij gewoon koffie met een
stuk taart namen stond onze president-sommelier met zijn kennersblik te staren naar
het plaatselijke restaurant. Zijn ogen fonkelden dorstig naar de wijnkaart . Zien jullie
dat ? : “ een restaurant met potentie”. Even later , terug op de fiets, reden we langs
het kleine schooltje De Kleine Reus, daar ontdekte onze sommelier een rank vol
lokale druiven. Geen schoolkind te zien, maar wel een man die met de ernst van een
wijnkeurder een druif plukte. Hij liet het langzaam rollen over zijn tong, kneep een
druif uit en sprak de wijze presidentiele woorden : “jongens, hier proef ik het al :
2025 zal een groots wijnjaar worden”.
Intussen hadden wij al een paniekmoment en enkele telefoontjes naar child focus
achter de rug toen bleek dat we onze Arne waren kwijtgespeeld tijdens een van de
pittige beklimmingen rond Ellezelles. Het wordt hoog tijd dat Arne eens zijn spaarpot
leeg maakt voor een slimme investering in een Garmin toestel om steeds in koers te
blijven.
De klimspieren werden nogmaals stevig op spanning gezet tijdens de beklimming
van de Kanarieberg waarbij onze President nogmaals zijn topvorm etaleerde en zich
trots naar een podiumplaats hijste. Mooi zo , een sterke President omringd door
sterke Tinekesvrienden.
De rit eindigde, na een laatste beklimming op de flanken van de Tiegemberg, zoals
altijd in kameraadschap en puur fietsplezier. Alleen 1 ding was anders ; terwijl wij
over snelheid , gemiddelden, windkracht en prachtige vergezichten palaverden , zat
onze president alweer te dromen van kurken , karaffen en juiste keldertemperaturen.
Volgende week is de president zelf aan zet voor zijn klassieker “ Plugstreets” . Tot dan
Joost
11 deelnemers + Julien , 91 km, 574 hm, 26,2 gemid.
Verslag van de rit naar Ichtegem annex barbecue op 24 augustus 2025
Heuleplatse 24 augustus 2025 om 7:21, schaarsgekleed Tineke staat te rillen van de kou, de eerste Tinekesvrienden komen warmaangeduffeld aangebold met ijspegels aan de neus, vervroren autoruiten flankeren de Platse. De opwarming van de aarde neemt vandaag een snipperdag , het kwik komt amper boven het nulpunt uit en dat laat zich voelen, verwend dat we zijn na een superzomer. Liefst 16 atleten tekenen al bibberend het startblad waaronder niemand minder dan sponsor Hans die uiteraard niet mag ontbreken op de "Heulius Classic" . Padelenthousiast Hans zal voor de eerste maal dit jaar de 50km al fietsend overschrijden en hij zal deze uitdaging vlot verteren, op de kleine molen als een echte "pedaleur de charme", type Hugo Koblet en Jacques Anquetil. Belangrijke dag voor onze geliefde club vandaag, toprit naar de wielergemeente bij uitstek Ichtegem waarna aansluitend een luxebarbecue voor leden, oud-leden en familie. Ritarchitect Diederik trekt na een gesmaakte veiligheidsbriefing samen met Frederik het peleton op gang richting noord. Trappend genieten we van de opkomende zon en het platteland, badend in een zee van pasteltinten. Diederik dribbelt de rijksweg van Roeselare met een schijnbeweging à la Kevin De Bruyne met behulp van nieuwe veilige fietswegen, -bruggen en -tunnels. We zien de naamborden van Beveren en Kortemark passeren tot we plots beginnen te klimmen tijdens een vlakke rit! De legendarische Poggio van Ichtegem wordt onder ons rubber geschoven, top op 40m boven de zeespiegel. Boven hijgen we het uit en observeren het schitterende panorama met de kustappartementen en oceaanstomers aan de horizon. Van klimmen in de zon krijg je warm en de vestjes worden uitgespeeld. Koukleum en 75% Spanjaard Patrick verzamelt dankbaar het overbodige textiel en trekt die één voor één over zijn andere 11 laagjes ondertruien, wintertruien, windvestjes en dergelijke. Na een halsbrekende afdaling bereiken we de Markt van Ichtegem met een pitstop in het legendarische wielercafé annex museum Café De Hert. Iedereen is onder de indruk van de wielergeschiedenis die het interieur van de gelagzaal vult (zie foto's hieronder), net als van enkele lokale stripfiguren die aan hun eerste zondagspintje nippen. Geboren en getogen Ichtegemnaar Hans trakteert met een tournéé general en antwoord met een vlammende professionele repliek op de schamele commentaar van sommige onverlaten over het kunstwerk op 2 wielen die de Markt op roestige wijze siert en een eerbetoon is aan de lokale wielerheld Richard Depoorter. Richard wie? Allez zeg, supertalent, won 2 x Luik-Bastenaken-Luik en stierf jammer genoeg een tragische dood tijdens de Ronde van Zwitserland in 1948 toen hij in een onverlichte tunnel werd overreden door zijn eigen volgwagen, Mark de Fondateur herinnert zich het nog levendig. Na deze culturele tankbeurt spoeden we ons richting heimat tot plots enkele Portugese vloeken het luchtruim teisteren, foda, foda, foda!!! Jorge Paulo kampt met een pneu furado , kortom furo of leegloper. Dju toch, en waren net zo goed bezig. Wanneer de nood het hoogst is, is berggeit Geert nabij. Uit zijn achterzakje tovert hij een piepklein multifunctioneel apparaat dat een elektische fietspomp - compressor blijkt te zijn , uitgerust met manometer en al! Zoemend als een drone wordt de luchtkamer gevuld met de Iberische glimlach. Deze luchtige reparatie zal zich nog tweemaal herhalen maar Jorge Paulo komt veilig op zijn originele banden terug thuis. De kerktoren van Heule komt in zicht en na pittige versnelling in de Wittestraat vlammen we het terras van De Zoeten op. Familie en supporters vullen al vlug het zonovergoten terras. Niet minder dan 43 aanwezigen waaronder een gesmaakte delegatie oud-(bestuurs)leden genieten van het overaanbod aan excuise gegrilde vis- en vleesspecialisten in een hartelijke kameraadschappelijke sfeer. Topdag voor de geschiedenisboeken alweer met een prachtige rit over mooie rustige landelijke wegen gekruid met hellingen en zelfs een kasseistrook die de vader van Richard nog hielp aanleggen. Diederik is niet alleen de beste pillendraaier en homeopaat van de wijde omgeving maar ook een superritarchitect , dikke merci Diederik. 16 fietsers, 88km aan 26.5 gemiddeld en 286hm.
President
Verslag van de rit naar Boeschepeberg en Mont Noir van zondag 17 augustus
Zondagmorgen om 7.28 uur stonden Martin, Joost, Patrick, Arne, Nico, Marc en ondergetekende paraat voor de eerste rit na het zomerreces. En wie anders dan Geert had alweer een 5sterrenparcours uit zijn mouw (en computer) geschud — voor de vierde keer op rij! Vier ritten van 100 kilometer, alsof het niets is. Voor de trofee van de beste parcoursbouwer heeft hij dit seizoen alvast geen concurrentie !
Arne kwam nét op tijd aangewaaid, vers terug uit Corsica. Zijn fiets vond hij immers niet direct terug want die lag ergens onder een berg nog op te ruimen vakantie-overblijfselen zoals snorkels, badhanddoeken, zwembroeken, zonnecrème, négligé’s, zandvormpjes, opblaasbootje, meegebrachte strandschelpjes, e.a.. Na een intensieve zoektocht en de nodige stress vond hij toch nipt op tijd zijn stalen ros en stond hij er toch — de lokroep van de Tinekes was te sterk.
Geert trakteerde ons op een vlakke start richting Heuvelland, met een aangename rugwind en was er tijd om tal van vakantieverhalen uit te wisselen. Maar insiders weten: Geert en hellingen zijn als frieten en mayonaise — onafscheidelijk. En jawel, daar was de Boeschepe berg, of “Mont Boesjeepe” zoals de locals het noemen. Marc zag zijn moment en knalde vooruit als een Pogajar-replicum . Blijkbaar doen twee weken in plensende regen in Oostenrijk wonderen voor de conditie.
De uitzichten waren adembenemend, de sfeer opperbest… tot we de Zwarte Berg zagen opdoemen. “Le Mont Noir” begon ons geleidelijk maar zeker te slopen, en halverwege sloeg de paniek toe: lag daar Marc z’n fiets? Was hij gecrasht? Flauwgevallen? Tussen het frame gezakt? Gelukkig bleek hij gewoon even gestopt te zijn voor een plasje, midden op een beklimming. Zo’n zaken kunnen alleen mensen in uitstekende conditie zich permitteren.
Na een korte pauze ging het richting huis, maar Geert had nog een dessertje klaar: een reeks glooiingen die je benen langzaam in pudding veranderen, zeker met de tegenwind die steeds brutaler werd. Arne begon de drie weken zonder fiets te voelen, en Marc betaalde de prijs voor zijn klimfeestjes.
Gelukkig wachtte ons bij Nico thuis, onder de watertoren in Kuurne, een ontvangst om U tegen te zeggen. Een frisse pint, een pittoreske tuin, en gastvrouw Heidi — die blijkbaar de halve gemeente Heule kent én in 1989 Tineke van Heule was! Nu kon ze met eigen ogen vaststellen dat haar man op zondagochtend écht in goed gezelschap vertoeft. Een ware opluchting voor haar.
Dank aan Geert voor het parcours, aan Nico en Heidi voor de gastvrijheid, en op naar volgende zondag voor een nieuwe rit én de legendarische barbecue — met meer dan 40 inschrijvingen!
En ten slotte voor de cijferliefhebbers: rit van 104 km, gemiddeld 26 km/u, en 612 hoogtemeters. En vooral: een welverdiende tien op tien voor sfeer en vriendschap.
Yvan
Abonneren op:
Posts (Atom)