Verslag van de offlinerit van 15-03-20 Sint-Juliaan

De rijkgevulde geschiedenis van deze club staat bol van anekdotes en bijzondere gebeurtenissen maar de primeur die ons nu overviel, slaat werkelijk alles. De eerste regelrechte coronalockdown is een feit waarbij we de clubwerking noodgedwongen tot minstens 3 april officieel on hold moeten zetten. Sed lex, dura lex.

Tinekesvrienden zijn evenwel creatieve wezens en onderzochten na dit spijtige nieuws vliegensvlug alternatieve pistes om de winterconditie verder uit te bouwen. Zo bleek Kevin bereid om zijn rit onder het motto “met alle Chinezen maar niet met ons” offline te rijden waarbij op vrijwillige basis kon aangesloten worden.

We kregen een elftal op de been voor een vriendschappelijke “match” waarbij de wind en enkele hoogtemeters als sparringpartner zouden fungeren. Willy en Abu gaven mekaar bij de toss een welgemeende ellebogenkus waarbij Abu ter plaatse tot medekopman werd gebombardeerd. De rest van de “ploeg” hield afstand waardoor de ruimte tussen de linies geen compacte koerstactiek toeliet. De wieleranalisten zouden hiervan gesmuld hebben ware het niet dat ze nu ook in quarantaine met hun vingers zitten te draaien.

Abu  nam het medekopmanschap heel letterlijk en besloot vol in de wind naast Kevin de kilometers soldaat te maken. Hij werd ondertussen op Clementiaanse  wijze volop gecoacht en bij elke bult schoot hij als een pijl uit een boog naar de absolute vrijheid. Wat een benen, wat een cartouches! Topkwaliteit op 2 wielen, dynamiet in de kuiten, onvermoeibaar in de actie. De clubscouting scheert hoge toppen.

Brecht maakte in Passendale rechtsomkeer vanwege “slechte” benen en hoofdpijn terwijl Kevin naarstig voortdeed op een licht geaccidenteerd en conditiebevorderend parcours. Ondertussen vonden rekbare snotslierten hun weg richting moeder aarde alwaar ze hopelijk niet uitgroeien tot coronastruiken.

Net voor halfweg kreeg Murphy een slag van de molen waarna hij op zijn beurt zelf snoeihard uithaalde. Een venijnige beet in de achterband van Red Philip, zo lek als een zeef maar gelukkig stond Abu direct klaar om het zaakje met de blote hand te fiksen. De vingervlugheid en de pompvaardigheid kunnen model staan in elk biologisch -en fietsboek. Bedankt Abu!

Even verderop verslikte Jan zich lelijk in zijn dérailleur maar hij kon alsnog overeind blijven. Acrobatie op 2 wielen en de opdracht luidde vanaf dan : bluven rien, bluven duwen, nie stillevallen.

In het zicht van Wevelgem begonnen we aan het verhaal van de 10 kleine negerkes om uiteindelijk met een gereduceerd pelotonneke Heule binnen te fietsen.

Geslaagde trainingstocht, sprookjesachtige rit in barre tijden!

Bedankt Kevin!

Red Philip

Tinekesvrienden in lockdownmodus

Verslag van de gezegende rit met de Heulse clubs op 8 maart 2020

Atypische start van de 2^de rit, Ten Koetshuize werd voor de gelegenheid ingeruild voor de Kameleon op initiatief van WTC SurPlatse. Onder de leuze eendracht maakt macht werden de Heulse wielerclubs verzameld voor een ontbijt en de jaarlijkse fietswijding. Het zaakje zat professioneel in mekaar, er kwamen zelfs rugnummers aan te pas. Het opspelden ervan was andere koek en mondde uit in een eerste behendigheidstest : wie zijn de handige Harry’s met een portie logica in de bovenkamer en wie heeft er 2 linkerhanden en een gehandicapt coördinatievermogen?  Symbolisch rugnummer voor Willy die het Zuidwestvlaamse voetbalweekend perfect op 20 cm² wist samen te vatten : 17 of het onverdiende 0-1 verlies van de Veekaa en de 7-0 pandoering van “Essevee kan niet meer mee” dat er wel een nieuwe sponsor aan overhoudt : het bruisende Seven Up of hoe elk nadeel zijn voordeel heeft!

Na het verorberen van de krokante ontbijtkoek al dan niet overgoten met dampende koffie was het tijd voor de religieuze ceremonie. Het huis van God gaf blijk van een ongekende flexibiliteit en werd ondergebracht recht tegenover de toog van deze oervlaamse kroeg. De kerk als reizend theater met de naar hartenlust kwispelende onderbisschop van Heule die in een vrijgevige bui elke deelnemer individueel in het bezit stelde van een verzekering bescherming ongevallen. De fietsgoden werden opgeroepen om stilzwijgend en onzichtbaar het peloton een gans seizoen lang onder hun veilige vleugels te nemen. Diep onder de indruk van zoveel godvruchtigheid verlieten we bijna in trance de Kameleon langs de achterdeur.

Vanaf dit moment werden de stilaan hevig jeukende benen op hun wenken bediend en konden we van start gaan in het 2^de peloton.

De weergoden hebben nog altijd last van een voorjaarsburn-out en weten zichzelf geen houding te geven : nu weer wind, dan bij voorkeur op zondag weer regen. Het KMI verliest er het Noorden bij maar niet Meteo Tineke dat gewoontegetrouw op D-6 haarscherpe en glasheldere analyses maakt. De windhanen op de kerktorens maakten onder een dreigend wolkendek pirouettes van 360° en de Tinekesvrienden laveerden als behendige en volleerde fietsatleten tussen al deze ontketende natuurelementen heen. De sterke kopmannen van WTC SurPlatse pureerden op Merckxiaanse wijze de wind in hapklare en zacht verteerbare brokken.  

Te Ingooigem, ter hoogte van de Evangelische kerk (o ironie) kwam plots Satan samen met zijn kompaan Murphy via een riooldeksel vanuit zijn bloedhete hel gekropen. De onverlaat was op zijn atheïstische tenen getrapt en brak met ijzeren hand de ketting van Piet doormidden! Scoren op de counter heet zoiets. Piet, stoïcijns, stressbestendig en beredeneerd als altijd, straalde een rustige vastigheid uit en liet zich allesbehalve van de wijs brengen. Abu werd ontboden terwijl een omstaander per direct aanbood om zijn tang te gaan halen. Zijn echtgenote bleek evenwel spoorloos en het euvel kon jammer genoeg niet tangloos verholpen worden. De Evangelische handdoek werd noodgedwongen in het wijwatervat geworpen waarop Piet zijn engel opbelde om alsnog uit de benarde positie bevrijd te worden. Eind goed, al goed.

Ons peloton begon aan een helse inhaalrace waarbij de benen voor de eerste keer dit seizoen grondig getest werden. Enkele regendruppels daalden over ons neder waarna de helse wind alles direct droog föhnde. Het tempo was derwijze dat zelfs dé bezienswaardigheid van de rit, het halfbakken Regenboogstadion, aan onze aandacht ontsnapte. Drama in zakformaat!

Op enkele km van de meet vielen we in de nek van het 3^de peloton en stoomden we samen op naar de Kameleon waar het gerstenat als een engelke op de tong pieste.

Aangename ervaring, 14 Tinekesvrienden, 45 km, 26,4 gemiddeld en 188 hm.

Tot zondag om 8u voor een rit olv van onze TripAdvisor en met Jo als sportdirecteur.

Red Philip

NVDR: zie sfeerfoto's hieronder

Sfeerbeelden van de gezegende rit van 8 maart 2020

Verslag van de eerste rit van het seizoen Wambrechies op 1 maart 2020

Na een druk en turbulent tussenseizoen met heel wat transfers in het leden-en sponsorbestand konden we eindelijk opnieuw de corebusiness van deze club in de verf zetten : pedaleren op Vlaamse en internationale wegen. Het was een blij weerzien met oude en versgebakken kompanen waarbij we getooid waren in een spiksplinternieuwe uitrusting die mogelijk gemaakt werd door nieuwe en bestaande sponsors waarvoor hartelijk dank. Laten we ook niet vergeten dat Willy, onze afscheidnemende SB/PM, nog eens alles uit de kast haalde en als volbloed ex-bankier erin slaagde zo goed als alle nieuwe sponsoring richting clubkas te loodsen. Schitterend werk Willy en ook een dikke merci! De headhunterbureau’s hebben je naam met stip genoteerd.

Alle nieuwkomers verschenen enthousiast aan de start : hartelijk welkom aan Miet, Brecht en Abu!  Miet versterkt samen met Petra en Fanny de vrouwelijke “mankracht” binnen de club (opgelet heren, deze dames hebben buskruit in de kuiten) , Brecht werd door onze Wevelgemse talentscouts (Jan en Simon) weggekaapt bij de concurrentie en opnieuw good old Willy betrad Afghaanse paden door Abu voor de neus van de concurrentie naar onze topclub te loodsen. Eindelijk een waardige opvolger voor onze legendarische keizer Tchmil en wat meer is : Abu werkt bij sponsor fietsen Anne en verstaat de kunst om van lege banden in een recordtempo nieuwe exemplaren te maken. Joost doopte hem ter plaatse direct om tot de vliegende fietshersteller. We zijn met ons gat in de boter gevallen.

Petra (vrouwelijke vorm van Petrus, is van Griekse origine en betekent rots als symbool van vastheid en betrouwbaarheid) was parcoursbouwer van dienst of onze rots in de branding! (bedankt Arne voor de tip). En wat voor een ritarchitecte! Direct de skreve over naar Wambrechies in het land van Macron en dat in het gezelschap van 2 gilets jaunes, nl. Arne en Joost! De wereld is aan de durvers!

Alhoewel de huidige winter volledig door het ijs aan het zakken is, vertoonden de klimatologische omstandigheden toch een zeker Flandriengehalte. De stevige kopwind werd in de eerste rithelft aangevuld door enkele regenbuien die het wegdek herschiepen in een soms modderig overstromingsgebied. Simon, Abu, Mathijs en Jan verdeelden het kopmanschap onder elkaar en zetten zo ons ritkompas Petra volledig uit de wind. Sterk werk van de mannen in vorm.

Als milieubewuste wielerclub hebben we ook enkele volgwagens gesupprimeerd (Kyotonormen, Anunaperikelen) hetgeen als aangename bijkomstigheid heeft dat er onbereden paden kunnen aangesneden worden. Zo waren er heerlijke passages langs de  autoloze Leieboorden die ook met de wind op kop vlot onder de wielen schoven. Petra had zelfs te Wambrechies een pitstop voorzien in de gezellige taverne Villageoise waar we met bras ouverts (de aanwezigheid van onze 2 gilets jaunes was daar waarschijnlijk niet vreemd aan) werden ontvangen. Oergezellig oponthoud!

Na een lichte aanslag op de clubkas vervolgden we onze weg waarop Xavier besloot zich in de annalen van de clubgeschiedenis te laten opnemen : lek in rit 1 zonder volgwagen! Abu reageerde als door een wesp gestoken en klaarde in een mum van tijd de klus. Hij toverde zelfs een bommetje uit zijn achterzak. Gelukkig kent hij alles van ontstekingsmechanismen en bleef zowel het clubkapitaal als de omgeving van averij bespaard. Sterk Abu! Zelfs de “verdwaalde” Ramongs kwamen even langs om poolshoogte te nemen maar het bestuur is formeel : Abu is niet te koop! Vandaag niet, morgen niet, helemaal niet.

Daarna ging het in gestrekte draf en met de vent à la poep richting Heule waarbij zelfs snelheden tot 38/u genoteerd werden. Prachtige rit waarvoor hartelijk dank aan Petra en de kopmannen. Dit smaakt naar meer, te beginnen met volgende zondag.

65 km, 25,5 gemiddeld, 14 deelnemers en 197 hm. Tot zondag!

Red Philip