Uitzonderlijk Verslag van de bewogen detoxrit na de Kampioenenviering 24 november 2019

Daags na de geslaagde kampioenenreceptie tekenden 10 Tinekesvrienden en Miet, dochter van nonkel Marc en dus nicht van Petra, present voor wat in het vakjargon een detoxritje heet.

Het behoort niet tot de clubgeplogendheden om verslagen te maken van winterritjes, maar op algemene aanvraag en gezien de bewogen gebeurtenissen, maken we graag eens een uitzondering.

Er werd de avond voordien tussen pot, pint en tapa’s wat afgejend met als gevolg dat zelfs de kampioen besloot om uitzonderlijk zijn winterslaap te onderbreken ten einde de talrijke calorieën van de voorbije weken (recepties, snoepreisjes, actes de présences, kampioen zijn is vermoeiend) een uitweg te bieden alvorens ze zich konden omzetten in buikvet en andere ongezonde afgeleiden daarvan.

Niemand minder dan een gemedailleerde fondateur nam het parcoursheft in handen waarbij enkele wakkere teamgenoten de dikke mist de pas afsneden door met passende roodwitte verlichting op het appel te verschijnen. De instructies waren duidelijk : een verlichte fiets en geest vooraan het peloton, een rood mistlicht achteraan de gelederen. Veiligheid en verkeersveiligheid voor alles!

Met ware doodsverachting smeet een op adrenaline fietsende fondateur zich volledig ten dienste van de club waarbij er niet bespaard werd op zweetdruppels of waren het eerder mistdruppels die zich via de helmen, neuzen en kinnen een weg baanden richting moeder aarde?

Hoe verder we van de stad wegreden, hoe dikker de erwtensoep werd waarbij het wegdek hier en daar omgetoverd werd in een drassig voetbalveld. Tackles ogen op dergelijke ondergrond per definitie spectaculairder, ook fietsers kunnen dan voor spektakel zorgen.

En wat voor een spektakel! Mark organiseerde de meest spectaculaire postseizoenpitstop ooit uit de clubgeschiedenis. In een ultravette en licht stijgende bocht kwam Murphy als een duivel uit een doos gekropen en maaide hij het voorwiel van onze clubgps weg. Arne kreeg geen tijd om advocaat van de duivel te spelen en maakte eveneens vliegensvlug kennis met de alles overrompelende zwaartekracht van de aarde. De fondateur joeg in sneltempo het halve repertoire van de Kreuners erdoor en leek gehandicapt geraakt voor het leven. Arne daarentegen maakte een wijze en mooie val en kwam met de schrik vrij. Na enig fysiek en mentaal oplapwerk door Diederik (je bent dan eens vrijgesteld van wachtdienst…) en wijze raad van Piet werd het dijbeen van Marc gerecht, de elleboog opnieuw in de noot getrokken en de moral opgekrikt. Met een halve weide onder de klikpedaal en puur op karakter zette Marc de weg verder.

Even verderop nodige Murphy zich opnieuw ongevraagd uit. De 6 uren van Kortrijk doorploegden het landschap en doorkruisten ons parcours. Miserie, miserie, miserie…We konden geen kant meer uit en thuis begonnen de patatten stilaan te pruttelen op het vuur. Piet nam nu het heft in handen, loodste het peloton uiteindelijk opnieuw op het juiste pad en bracht ons heelhuids terug naar Heule waar Diederik Mark van een paardenmiddel voorzag.

Mist, vette en aalgladde wegen en bijna verstrikt in een parcourspinneweb : bewogen winterintermezzo!

Met dank aan acteurs Petra, Miet, Stefaan, Arne, Mark, Geert Sioen, Mathijs, Jo, Piet, Diederik en 

Red Philippe

Proficiat aan onze Kampioenen 2019!!!

Ritverslag van de laatste rit seizoen 2019 13 oktober Polygone

De laatste rit van het seizoen stond bol van de symboliek. Niet alleen was er het afzwaaigevoel na een boeiend en meeslepend seizoen maar bovenal kondigde Willy, onze geliefde SB/PM, na 31 jaar van trouwe dienst zijn afscheid van de club aan. Hij wou absoluut stoppen op een hoogtepunt en toonde terzelfdertijd veel respect voor de inmiddels op 67 jaar vastgestelde pensioenleeftijd. Dit weerhield Willy er niet van deze week nog overuren te kloppen in dienst van de club : orde scheppen in de clubfinanciën, alle statistieken verwerken in een presentatie, de algemene vergadering voorbereiden en als klap op de vuurpijl bokste hij nog een rit in elkaar. Chapeau voor zoveel dynamiek, zoveel clubliefde, zoveel engagement. Bedankt Willy voor alles en we hopen je nog te kunnen inhuren als flexijobber, het nieuwe paradepaardje van de politiek dat iedereen fit en monter wil houden. Echtgenote Marleen was het voorwerp van positieve discriminatie en werd bereid gevonden de taak van sportdirectrice op zich te nemen. Dit in het verrassende gezelschap van co-sportdirecteur en kleinzoon Eward, zoon van Sven. Marleen combineerde het sportdirecteurschap met de job van paparazzi : zoveel wielerliefde in 1 gezin, het blijft uniek.

Kevin en Willy namen ons mee op verrassingsreis richting Westhoek en zorgden al vlug voor enige afkoeling : de 17 startgraden werden bijna gehalveerd toen een fikse bui onze stuurmanskunst en atletische lijven aan een grondige test onderwierpen. Er wordt op de landbouwakkers steen en been geklaagd over te weinig neerslag maar de regengoden hadden het dit seizoen vaak op ons gemunt. Aan kilometerpaal 26 vond Kevin de tijd rijp om zijn gloednieuwe bolide in primeur voor te stellen door via een lekke band voor enig oponthoud te zorgen. Missie geslaagd en Marleen al direct vol aan de bak.

De tijd dat de laatste rit een sportieve formaliteit is, ligt al een tijdje achter ons. Zo stonden er naast enkele pittige hoogtemeters ook kasseien op het menu : de tenoren kozen positie en dreven met een ruk het tempo de hoogte in. Sven verloor daarbij onderweg zijn zakje waarop Geert Sioen als een volleerde Sherlock Holmes met een loupe het terrein afzocht en zowaar het kleinood vond om het vervolgens te  overhandigen aan zijn rechtmatige eigenaar. Co-sportdirecteur Eward verbaasde zich over het feit dat Sven niet in de voorste gelederen terug te vinden was en ging resoluut verhaal halen over het waarom hiervan. Sterk staaltje oortjesloze peptalk!

Heerlijke pitstop ter hoogte van het Black Watch monument te Zonnebeke waarvoor dank aan Marleen en co. Dit monument eert de bijna 9000 omgekomen soldaten toen de Duitse opmars in 1914 tot staan gebracht werd.  Marleen liet godendrank en passende koekjes aanrukken en we pleegden een lichte vorm van heiligschennis door een herdenkingskroon op het hoofd van de kampioen te posteren. Talrijke unieke foto’s zijn voor eeuwig getuige van deze daad van vriendschappelijk hooliganisme.

In licht benevelde toestand werd de 2^de wedstrijdhelft op gang getrapt en ook hier was de weg bezaaid met enkele sportieve uitdagingen en zorgde de felle tegenwind voor een hoog calorieverbruik. In gestrekte draf ging het richting de Gullegemse Champs Elysées waar traditiegetrouw het seizoen afgesloten werd met boterhammen en gekapt, mosterd en enkel drankjes. De algemene vergadering leverde enkele interessante ideeën op die tijdens het tussenseizoen concreet gestalte zullen gegeven worden.

We sloten op die manier een mooi seizoen af dat ons meermaals leute en plezier in een ongedwongen sfeer bezorgde. Bedankt aan allen voor de fijne zondagse morgens die doorspekt werden met sportieve uitdagingen ons telkens geserveerd door inventieve ritarchitecten.

15 renners, 61 km, 26 gemiddeld en 255 hm.

Tot volgend seizoen!

Red Philip

Sfeerbeeld van de laatste rit van het seizoen 2019 , 13 oktober

Proficiat aan het podium 2019

Verslag van de ersatzrit naar de Nonnebossen op 6 oktober 2019

Voorlaatste rit van het seizoen waarvan de aanloop opnieuw gedomineerd werd door Slecht Weer Vandaag, het bevallige paard van de Sint. De heilige man waart blijkbaar al door de Vlaamse velden en niemand minder dan onze president was hiervan reeds op de hoogte op D-6 met een uiterst secure weersvoorspelling tot gevolg. Meteo Tineke is gewoonweg onnavolgbaar in het weermilieu!

Ons interactief Whats Appsinstrument draaide overuren op zaterdagavond en zondagmorgen. Er werd gespeculeerd, gegokt, gehoopt, getwijfeld en gevloekt. Na een onrustige nacht bleken de regensluizen een break te houden al lieten ze wel hun vochtige sporen na op het wegdek.

De huiskamers werden dan ook gevuld met zondagse interactiviteit. Het regende afzeggingen en toen ook onze parcoursbouwer Geert Sioen de handdoek in de ring gooide, kwam plots de continuïteit van onze sportieve dienstverlening zwaar in het gedrang. Gelukkig heeft deze club geen cultureel/sportieve beheersovereenkomst met vadertje Staat afgesloten.

Niettemin lieten sportdirecteur Piet, Arne, Diederik en Red Philip zich niet van de wijs brengen en begaven ze zich met de 2-wieler naar Ten Koetshuize, onze legendarische verzamelplaats. Het viel daarbij op dat Arne en Diederik zich getooid hadden in een geel hesje. Kan tellen als protest tegen de weergoden. Red Philip had, hoe kan het ook anders, een rood hesje in de achterzak steken.

Na kort overleg besloten we Piet met taarten en al terug te sturen naar de bedstee (het Wevelgems oktoberfest had een slopend effect gecreëerd  op zijn ogen en stem). Bleef de vraag hoe we onze zondagmorgen sportief zouden invullen. En toen gebeurde het!  Arne gaf een splijtende voorzet door te poneren dat de regenbuien zich  vooral richting Ronse begaven waarop Diederik ter plaatse in reconversie ging van apotheker over Tinekesvriend naar inventieve  parcoursbouwer. Hij kopte de voorzet van Arne recht in de winkelhaak binnen en  nam ons mee op sleeptouw richting Zonnebeke. Deze plaats kon niet beter gekozen worden : we hoopten enerzijds op zon maar vreesden anderzijds beken regen.

Alle moed werd dus met lichte vertwijfeling bijeengescharreld en we lieten onze wielerheimat voor wat ze was. Malse regen was onze bondgenoot terwijl de temperaturen (14 gr) en de liggende wind ons konden overtuigen om door te gaan. Er werd volop gekeuveld en gedebatteerd over de dingen des levens waarbij het soms leek alsof we het VRT praatprogramma De 7^de dag waren binnengefietst. Aan kilometerpaal 20 gaf Red Philip zich gewonnen en werd er een kortstondige stop georganiseerd om het rode regenvestje te kunnen omgorden. Dit tot groot jolijt van een 4-tal blatende schaapjes. Arne had hen toevertrouwd dat ze geen schrik moesten hebben van ons, een autochtone slachting stond niet op het programma. Schapenkermis natuurlijk! 

Even verderop strooide Diederik zowaar met hoogtemeters en schoot hij zelfs met een soort Vlaams “canon” een uit de k(l)uiten gewassen cartouche af op Beselare berg. De benen waren duidelijk goed. In het Zonnebeekse nonnenbos hielden we een geïmproviseerde pitstop waarbij onze gele hesjes solidair hun spijs deelden met de rest van het peloton. Hartverwarmend gebaar waarbij de verbondenheid in moeilijke tijden hoogtij vierde. Ook dat is WTC De Tinekesvrienden!

Op de terugweg verorberden we nog enkele hoogtemeters en begaven we ons via slingerende wegen over Dadizele en Moorsele naar het geliefde Heule. Gelukkig en gezond haalden we na 58 km de eindmeet.

3 renners, 58 km, 25 gemiddeld en 296 hm.Tot zondag om 8:30 voor de laatste van dit seizoen. Een verrassingsrit onder leiding van SB/PM Willy die voor de gelegenheid een sportdirectrice laat aanrukken. Na de rit algemene vergadering in ’t Merlijntje met traktaat door de kampioen.

Red Philip

Verslag van de rit naar Ieper op 22 september 2019

De finale ontknoping van het seizoen komt stilletjesaan in zicht en het ziet er naar uit dat Red Philip nog eens de oppergaai zal afschieten. In de Poulidorpositie noteren we niemand minder dan de man die wegens zijn dienstanciënniteit bedolven is geraakt onder de eretitels : gaande van (ex) president over fondateur tot clubgps en  poids lourd Mark. Voor de derde positie ligt de strijd nog open : Piet, Kevin en Xavier  zullen onder mekaar uitmaken in welke richting de gemiddelde leeftijd van het podium zal evolueren. We zijn benieuwd.

Het was tevens een blij weerzien tussen enkele leden van ons rijdend personeel. Zo mochten we nog eens onze Italiaan Geert Depoortere 2 verwelkomen. Limburgse Jo vervolledigde ons “vreemdelingenlegioen” : politieke correctheid om u tegen te zeggen. Ook Emile was nog eens van de partij : alle macht aan de jeugd.

Fanny nestelde zich in de bestuurderspositie van de sportdirecteur en zorgde op deze autoloze zondag meteen voor een primeur in de clubgeschiedenis : een volelektrische en geruisloze volgwagen die binnenin vervaardigd was uit gerecycleerd materiaal! En of hiermee de Kyotonormen gehaald werden! Net vóór de start werd ze nog gebriefd door een voorbijrijdende wijsneus die eens kwam uitleggen welke boetes Fanny op deze dag zo allemaal riskeerde. Ongetwijfeld een gepensioneerde flik of een gebuisde politicus uit de Kortrijkse stadscoalitie.

De rit ging voor de gelegenheid onder leiding van Simon richting de Menenpoort van Ieper en stond bol van oorlogshistoriek. Zo waren we in Passendale getuige van militaire kerkhoven waar Britse soldaten hun laatste adem uitbliezen en nu in naam van de vrijheid ter plaatse rusten. Het blijft een indrukwekkende regio die  heel vredig oogt maar 100 j geleden bloedrood kleurde. Ondertussen gaven Simon en mede kopman David, geruggesteund door een milde rugwind, van jetje. Hier en daar strooiden ze wat hoogtemeters rond en op een nijdige helling staken enkele Tinekesvrienden stevig de neus aan het venster. Ondertussen galmde aan kilometerpaal 24 de mare “crevaison présidentielle” doorheen de boxen van radio Tineke. Fanny direct vol aan de bak om het euvel in een mum van tijd op te lossen.

Samen met de Menenpoort kwam ook de pitstop in zicht. Ook hier weer oorlogshistoriek : de poort werd gebouwd door de Britten ter ere van gesneuvelde soldaten die niet geïdentificeerd of teruggevonden werden. Om stil van te worden…The last Post…In Flanders fields, where poppies blow…De pitstop bracht ons nabij de Ieperse Grote Markt waar Fanny ons vergastte op een 3 sterrenpitstop : rijsttaartjes! Hartelijk dank Fanny!

Eénmaal de innerlijke mens versterkt, trok de heimat aan ons koersbroek. Opnieuw een heerlijke terugtocht tegen een sportief tempo en waarbij het peloton er ter hoogte van Moorsele op waaiers getrokken werd. Er werden tegen de wind in snelheden van 45 km/u genoteerd. Een heerlijke sensatie die de rit nog wat extra glans.

Opvallend feit was nog dat Emile in de problemen leek te komen tot plots de aap uit de mouw kwam en de kat op de koord danste : onze youngster had een doorgedreven training gepland en reed met de remmen dicht! Schitterend idee om de conditie bij te spijkeren!

Bedankt aan Simon voor deze zeer gesmaakte rit en aan Jan en David voor het medekopmanschap.

18 renners, 75 km, 349  hm en 26,5 gemiddeld.

Tot zondag om 8u

Red Philip

Verslag van de rit naar Grijsloke op 15 september 2019

Nog niet de seizoensfinale maar toch al de voorlaatste maand van het seizoen. De klassementsteerlingen kunnen nog alle kanten uitrollen en dus was er absoluut geen sprake van een eindeseizoensfeertje. Alles begint stilaan naar de herfst te ruiken en te voelen : een graadje minder bij de start maar toch opklimmende temperaturen naar de middag toe. Het was trouwens enige tijd geleden dat we nog zo’n opkomst mochten noteren : 14 man en 2 vrouwen zorgden voor een volslank peloton, 57% van het ledenbestand werd hierdoor reeds geactiveerd. Wel nog ruim onder de beoogde tewerkstellingsgraad in Belgenland maar wat niet is, kan nog komen. “Arbeid” op zondag is niet altijd evident. De MM kwam dan ook handen en ogen te kort om alles te registreren maar slaagde er alsnog in de aanwezigheden correct te noteren. Zelfs een topfitte Pantani maakte zijn opwachting na  een knalprestatie daags voordien in de Granfondo die hem zowaar een gouden brevet opleverde. Bravo Wim! De president  was ook terug van de partij na een geslaagde missie op een Zuiderse bestemming in het gezelschap van the First Lady. Alle soorten batterijen werden daar via zonne-energie gretig opgeladen. De Air Force One bracht beiden veilig en wel terug aan de grond, geen drone die hiertegen opgewassen was.

Petra bewees nog maar eens dat haar gezin wielersport in-en uitademt. Echtgenoot en karakterman Dirk fungeerde als ritarchitect, papa Johan wierp zijn ervaring als sportdirecteur in de weegschaal terwijl Petra zelf haar carbonnen ros via spieraandrijving de wijde wereld instuurde. Uniek!

Dirk en Pantani legden er richting Grijsloke afwisselend de gepaste pees op hetgeen zorgde voor een aangenaam en sportief tempo. Er werd links en rechts wat afgekeuveld en terzelfdertijd genoten van het landschap, het vals plat en lichtlopende afdalingen. Heerlijke en sportieve sensatie!

Een fel gesmaakt en gevarieerd buffet viel ons te beurt in Gijzelbrechtegem waarvoor hartelijk dank aan Petra en co.

Op de terugtocht naar de heimat brak de zon helemaal door en belandden we van een stukje herfst opnieuw in de zomer. De Tiegemberg dreef de hartslag nog wat op terwijl onze parcoursbouwer  pittoreske landschappen op ons netvlies bleef toveren waardoor eens te meer de zondagmorgen gekleurd werd conform de missie van de club : sporten en leute maken onder het motto samen uit, samen thuis. In Heule zelf rondde een fotoreportage bij het enige echte Tineke deze machtige rit af.

Bedankt Dirk!

74 km, 26 gem en 454 hm. Tot zondag om 8u!

Red Philip

Sfeerbeelden van de rit naar Grijsloke op 15 september 2019

Verslag van de rit van 8 september naar Kluisbergen

In gespreide slagorde arriveren 13 tinekesvrienden op parking “ten koetshuize” alwaar ze opgewacht worden door Geert Sioen en zoon Jorg, sportdirecteurs van dienst. Om de startplaats te bereiken moeten enkele sportievelingen slalommen tussen slalommende medemensen. Tinekesfeesten ten top. Geert die voorafgaand onze materiaalkoffer reanimeerde, het stof en andere viezigheden van de reservewielen verwijderde , isobetadine van 2005 afkeurde voor gebruik, haalde nog vlug de fietspomp uit zijn volgwagen en voorzag Petra van wat extra lucht in de banden. Enkele tellen nadat de Heulse klokken 8 uur luidden, trekt parcoursbouwer Piet het peloton in gang. De eerste kilometers is het Tinekespeleton onherkenbaar en lijkt het meer op een sliert gele hesjes. Een lokaal buitje (veroorzaakt door opstijgende alcoholdampen…???) bij de start zorgt ervoor dat de regenvestjes onze prachtige blauwzwarte outfits bedekken… Enkel topclubs kleuren  blauw en zwart!!!
Bij de passage door Bissegem besluit Petra, aan Vlaanderens beste frituur, rechtsaf te slaan en huiswaarts te rijden. Ze vertrouwde meteo Tineke blindelings en stond aan de start zonder haar “koersbotjes”. Een zeldzaam schoonheidsfoutje van onze altijd betrouwbare weerapp door teveel ouzo bij Papazoglou, Anastasiou en/of Mikis Teodorakis??? 
Nadat de 12 overgebleven mannelijke apostelen de eerste hoogtemeters rond Marke verorberen, verdwijnen de eerste regenjasjes in de volgwagen of in de achterzak. Eenmaal in Moen moet parcoursbouwer Piet enkele nieuwe ritaanpassingen uit zijn mouwstukken schudden… De eerste van vele wegen naar Déviation… Enkele kilometers verder zitten ze duidelijk niet op wielertoeristen pur sang te wachten. Het rondpunt in Avelgem, poort naar de Vlaamse ardennen, blijkt volledig gebarricadeerd. Rechtsomkeer, terug richting Déviation. Volgwagen Geert wordt vooruitgestuurd richting voet van de côte de Trieu terwijl zijn fietsende vrienden zich een weg slingeren langs Avelgemse visvijvers. Onze ritarchitect van dienst heeft nog een kleine verrassende aanloop in petto richting Knokteberg. Met de fondateur in zijn wiel was de trots van zijn nieuwe route al vlug een fait d’hivers. Volgens Mark was dit de aanloop van in het jaar 1954, toen hijzelf zijn ritten nog voorbereidde met griffel op een lei. Voor de andere 98% van de rouleurs was dit een aangename ontdekking. 
In Amougies volgen we nogmaals de oranje pijlen richting Déviation… Die herenigt ons op de top van de 1350m lange klim  (stukken aan 13% ) met Geert en zoon, sportfotografen van dienst. Ze leggen de zwoegende, kromgebogen atleten vast op de gevoelige plaat. Net voorbij de top neemt Mark enkele diepe zuchten om hangend op zijn vehikel terug op zijn positieven te komen. Zijn klimmersbenen bleken nog wat te kreunen van het “dul” feestje (allen daarheen, een aanrader!) van vrijdagavond. Enkele honderden meters verder tovert de firma Geert en zoon overheerlijke verse rijsttaarten uit zijn kofferbak, aangevuld met een frisse cola. Klasse bevoorrading! Waarvoor onze grote dank! Arne maakt van de gelegenheid gebruik om enkele locals van het etablissement d’Oude Hoeve te laten kennismaken met zijn edele… tuuuuuuuuuuuuuuuuuut (gesensureerd).
Stevig aangesterkt door al dat lekkers wordt de tweede rithelft op gang geschoten. Via de zijflanken
van een heuvelrug bereikt het peloton de schilderachtige platse van Kwaremont. Met de wind ip de neuze  beukt Mathijs ondertussen aan de zijde van Piet op kop van het peloton. Via Kluisbergen, Otegem en Zwevegem naderen we heel snel het feestdorp van dit weekend. Jo besluit om tussen St Lodewijk en Harelbeke zijn gardeboe overboord te gooien. Dit gaat gepaard met de alom gekende oerschreeuw van onzen bing. Elke gram teveel kan een verschil maken in de finale. Dank voor de ritarchitectuur Piet!
Onder een stralend zonnetje parkeren we onze bolides aan het terras van de Kameleon. We worden er hartelijk ontvangen door bestuurslid Petra, die alsnog met regenbotjes een training afwerkte van
50 km en misschien wel 10 aankomstpunten scoort. De recuperatiedranken op kosten van de club worden in dank aanvaard. We begroeten ook enkele oude bekenden die reeds fris gedoucht de onevenaarbare sfeer van de Tinekesfeesten komen opsnuiven. Geert’s assistent Jorg bezorgt Jo zijn gardeboe terug en als wist je datje wordt nog gemeld dat Gardeboefeesten doorgaan in Oekene en
dat deze nog niet aan de hielen komen van de leukste volksfeesten van Vlaanderen. Heule leeft

TripAdvisor Kevin

Sfeerbeelden (filmpjes op Instagram en facebook)

Sfeerbeelden

Verslag van de rit van 1 september naar Kanegem

Na de talrijke rituele calorieverbrandingen op de flanken van de Vlaamse heuvels had onze kalendermaker in een overgangsetappe voorzien. Een welkome afwisseling voor lijf en leden, een recuperatiekuur voor beschadigde spiervezels en een uitgelezen kans om de hematocrietwaarden naar normale proporties te herleiden opdat het bloed niet zou veranderen in een stroperig, geestrijk vocht.Het was onze Tripadvisor die opnieuw aan het roer van het Tinekesschip stond. The captain of cyclism had voor de gelegenheid een tocht gepland richting Ruiselede en het pittoreske Kanegem. Een Kanegem dat bol staat van de wieler-en kardinaalshistoriek, een parel verborgen onder de mantel van Tielt.

Fondateur Mark weet waar hij de mosterd vandaan haalt en bedacht dochter Lies met de eretitel van sportdirectrice voor één dag. Met Lies girlpower achter het stuur van de wagen en met Fanny éénzelfde power maar dan op 2 wielen. Heule blijft ondertussen het mekka van het wielertoerisme waar naast de Ramongs en de Tinekesvrienden ook 2 Streuvelsvrienden verzameling blazen voor het zondags sportvertier. Met 8 dapperen begonnen we goed gehelmd en vol moed aan Kevins parcourstekening. De nachtelijke temperatuurduik had veel weg van een beurscrash maar is klein bier in vergelijking met de orkaan die op Californië afstevent. Waar wij ons beperken tot het afsteken van vlijmscherpe cartouchen wil men daar zelfs atoomkracht inzetten om het onheil te bezweren. Daarvoor passen we echter want het moet nog een beetje plezant blijven natuurlijk. Het is nu ook niet de bedoeling om uitgeput en verhakkeld aan het middagmaal te verschijnen en vrouwlief (in het geval van Fanny manlief) de stuipen op het lijf te jagen. Met een gezapige pedaaltred en de hartslag in de vetverbrandingszone veroverden we met sprekend gemak het platteland. De gewassen staan volop in bloei, de boeren herschapen de velden in kleurrijke schilderijen en de maïsvelden lijken wel een meute fans die aan de rand van de weg hun aanmoedigingen in de lucht zwieren. Stadsmussen worden hier stil van.

Bijna geruisloos denderden we het oervlaamse Kanegem binnen alwaar de plaatselijke kruidenier en de statige kerk de blikvangers zijn. Het uithangbord bij uitstek is evenwel het standbeeld van ijzeren Briek Schotte die net dit jaar honderd zou geworden zijn. Speciaal gevoel bij Fanny die thuis ook een Briek lopen heeft terwijl Willy zijn parate wielerkennis (goed voor 50% maar gedelibereerd door de wedstrijdjury) demonstreerde. Een wakkere David zorgde voor de resterende 50%. Teamwork van de bovenste plank. Ondertussen voorzag Lies iedereen van spijs en drank waarvoor hartelijk dank. Uiteraard konden de foto’s bij Briek niet ontbreken, zeker niet in dit feestjaar “Briek 100”. Joost ontpopte zich ter plaatse tot een uitstekende bpostambassadeur en voorzag iedereen van een huis-aan-huis “Briekfietskaart”. Interessant en historisch fietsmateriaal  met o.a. een heerlijke quote van dé Flandrien : “Anders dan vroeger? Ge moet gij tegenwoordig om te winnen nog altijd den eersten zijn”.Ook tijdens de 2^de wedstrijdhelft was de wielerheroïek nooit ver weg. Zo raasden we op grondgebied Deinze rakelings  naast het monument van Lucien Buysse, illustere tourwinnaar van 1926! Het was opnieuw Fanny die ons hierop attent maakte. Het moet zijn dat de Vlaamse lucht vol wielermicrobes zit, een andere verklaring voor een dergelijke verzameling van fietstalent zien we niet direct.Lies bewees ondertussen dat ze wel degelijk de dochter van clubgps Mark is : Kevin had een autoloze strook naast de Leie ingecalculeerd waardoor onze sportdirectrice een omleiding op haar bord kreeg geserveerd die ze evenwel met sprekend verorberde. Nogmaals het bewijs dat men onder aan appelboom geen peren vindt. Schitterende rit vol wist-je-datjes, sport gekoppeld aan geschiedenis. Educatief fietsen dus. Met dank aan kopmannen Kevin en David! 90 km, 27 gemiddeld, 331 hm.

Tot zondag!

Red Philip

 

 

 

Verslag van de rit naar de Plugstreets op 25 augustus 2019

Groot bezoek aan onze wielerpaddock deze zondagmorgen. Niemand minder dan de president junior (babydoc in de volksmond) bood zijn diensten als sportdirecteur aan. Een herstelde president was in de loop van de week geridderd in de orde van de ritarchitectuur en zorgde voor een parcourstekening die iets weg bleek te hebben van een trapezium. Alle geografische details en omleidingen werden tijdens de week nog eens gedetailleerd in kaart gebracht en afgetoetst. Proactiviteit zit diep geworteld in de bedrijfscultuur van bpost : regeren is vooruitzien!

De opkomst bleef steken op 13 renners hetgeen, gezien de schitterende weersvoorspelling en de verschuiving op aanvraag van deze unieke rit buiten de congé, toch een lichte zweem van ontgoocheling achterliet.

Klokslag om 8 u  trokken we ons op gang. De zomertemperaturen waren opnieuw van de partij : reeds 17 gr onder onze thermometerhut! Een in bloedvorm verkerende Kevin werd bereid gevonden om aan de zijde van de president het peloton te gangmaken voor wat in meerdere opzichten een legendarische rit zou worden. De drang naar de Plugstreets prikkelde onze zintuigen en de weg ernaartoe lag bezaaid met enkele hoogtemeters. In het zicht van de eerste strook kregen we het Gent-Wevelgemgevoel helemaal te pakken. In een file Indienne, wielerterm voor de ene mooi na de andere, bestormden we als rasechte kamikazepiloten dit wielererfgoed. Heerlijke toestanden waarbij we in onze verbeelding (of is het zinsverbijstering) halfgekke wielerfanaten ons met het schuim op de lippen zagen vooruitjagen. Op een al even historische plaats had de president de pitstop ingepland : te Ploegsteert waar de geallieerden op Kerstavond 1914 de kanonnen inruilden tegen voetbalschoenen en de Duitse vijand partij gaven. Een magisch moment van broederschap dat vereeuwigd werd in een monument dat een verzamelplaats is geworden van clubattributen afkomstig uit alle Europese uithoeken. Ondertussen voorzag Pieter ons van spijs en drank waarvoor hartelijk dank.

We genoten vervolgens nog van 2 Plugstreets waarbij een scherpe Jan zich in de voorste gelederen knokte. Ook Arne fietste op wolkjes net als Geert Sioen, Joost, Simon,Gerd, David en Yvan die elk de grote conditie te pakken hebben. De pittige hoogtemeters werden verorberd op de  Roosenberg, Kraai-en Mesenberg hetgeen aanleiding gaf tot het opdrijven van de gemiddelde hartslag, de toename van de zweetproductie en de verhoging van het calorieverbruik. Verrassing toen de koersdirectie halt hield aan de residentie van Pieter waar er net zoals bij voetbalmatchen in hete temperaturen een 2^de pitstop georganiseerd werd. Straf en zeer aangenaam! Pieter maakte van de gelegenheid gebruik om 2 koerscommissarissen aan boord van de volgwagen te hijsen : Mila en Jack, tevens de oogappels van de president, zouden een oogje in het zeil houden en nagaan of alles wel koosjer verliep. Paparazzi Piet was er als de kippen bij om dit beeld te vereeuwigen. Op Moorseels grondgebied volgde nog een indrukwekkende finale waarbij er in vredestijd toch enkele cartouches werden afgeschoten. Wat een klasse! Een afgetraind 13-tal bereikte fit en wel de aankomst. 87 km, 26,6 gemiddeld en 398 hm.

Tot zondag om 8u!

Red Philip

 NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/3995271849

Sfeerbeelden van de rit naar Ploegsteert op 25 augustus 2019

Verslag van de rit naar Boeschepe- en Catsberg op 11 augustus 2019

Het proces van ontwaken en de buitentemperatuur voelen had meer voeten in de aarde dan gewoonlijk. Er was niet alleen de zegedronken toestand na een pot sprankelend voetbal waaraan beide Zuidwestvlaamse voetbalburen een vlotte uitzege hadden gekoppeld. Er werd ook een twijfelachtige temperatuur van een 16-tal graden (een beetje meer dan 1 per deelnemer)  waargenomen die zorgde voor enige verwarring in de keuze van het clubkostuum. Feit was dat Geert Sioen een bergreis gepland had die de zweetproductie en het calorieverbruik zodanig zou opdrijven dat de opwarming van de aarde in een stroomversnelling dreigde te belanden. Mark, terzelfdertijd clubfondateur, clubgps en poids lourd had nog in slaapdronken toestand zijn fiets van de haak gehaald en werd daarbij meteen overvallen door een gevoel van opperste verwarring en  paniek. Zijn voorste luchtkamer was zo plat als een vijg! Bevend als een riet startte hij een race tegen de klok en kon alsnog just in time zijn bolide aan een net vertrokken peloton vasthaken. Stress avant l’étappe!

Joost, onze man van vallen, opstaan en weer doorgaan wentelde zich in de rol van Lomme Driessens en was als eerste aanwezig in ons vipdorp dat daarna volliep met 12 renners en gastrenner Robbe.De volgwagen van Joost puilde uit van proviand, verborgen ketonen, reservewielen, Pollentierperen en ander superfood. Dat beloofde voor de pitstop!

Onze ritarchitect had werkelijk aan alles gedacht. Zo konden onze Wevelgem-en Moorselenaars desgewenst aansluiten in Moorsele city. SM/PM Willy en Arne maakten gebruik van dit maatwerk waarbij Arne de ene forzakreet na de andere slaakte. Zou hij Italiaanse roots hebben of was er iets anders aan de hand?

Man in vorm Kevin nam samen met sherpa Geert ons peloton op sleeptouw en beukte - daarbij geassisteerd door Robbe, Piet en Mathijs - de eerste 40 km hard tegen de wind in. Geen ontevreden bankzitters op het wedstrijdblad hetgeen maakte dat deze ploeg het eendrachtig zou moeten uitzingen tot in de ultimo kilometro. Het was alsof het ronddraaien van de benen de buitentemperatuur op een dieselachtige manier deed aanslaan. Onze 50-plussers springen nu éénmaal behoedzaam om met hart en bloedvaten : direct de gaskraan opendraaien is uit den boze vanwege acuut ontploffingsgevaar. De hindernissen die nog op ons lagen te wachten waren overigens niet min : Boeschepeberg en Catsberg waarbij de Kemmel-en Monteberg strategisch ontweken werden maar toch extra hoogtemeters aan het menu toevoegden. Ondertussen vernamen we via radio Tineke dat de gevarendriehoek het hazepad gekozen had waardoor Joost  alle hens aan dek moest roepen en het gevaarte binnenin de wagen te ruste legde. De Boeschepeberg werd vlot verteerd waarna de Catsberg in verspreide slagorde omhooggeklauterd werd. Heerlijke stijgingspercentages die het mogelijk maakten gezwind en in egaal tempo de schitterende top te bereiken waar de innerlijke mens versterkt werd waarvoor dank aan Joost.

De terugweg lag geplaveid met heerlijke afdalingen waarbij de rugwind de gemiddelde snelheid grondig opvoerde. Nog een bultje hier en wat vals plat daar deed ons uiteindelijk op Moorseels grondgebied belanden waarbij er nog enkele supersonische cartouches werden afgeschoten.

De zoveelste ritparel werd aan de Tinekeskroon toegevoegd, superlatieven schieten opnieuw te kort maar we zijn wat blij met een parcoursbouwer als Geert ook al schieten we er tal van calorieën bij in. Machtig!

13 renners, 108 km, 26,4 gem en 821 hm. Tot zondag!

Red Philip

Sfeerbeelden van de rit naar de Catsberg 11 augustus 2019

Verslag van de rit Franco-Belge van 4 augustus 2019

Het deelnemersveld heeft nog altijd enige last van de vakantiegekte : 9 congélozen – echte dwangarbeiders van de weg – vulden niet alleen het wedstrijdblad maar werden ook bereid gevonden moeder de vrouw te laten voor wat ze was en van jetje te geven op 2 wielen. Opgemerkte afwezige was niemand minder dan onze president himself. Na zijn knalprestatie van vorige zondag hing hij niet in de touwen noch tussen zijn kader maar werd hij wel gespot in de trapeze! Het circusnummer pakte evenwel verkeerd uit met als gevolg een pijnlijk geblokkeerde trapeziumspier. Alle hens aan dek dus bij de First Lady die onze voorzitter asap wedstrijdklaar zal maken. Vanuit de buik van het peloton wensen we Martin alvast een spoedig en volledig herstel toe! In de marge hiervan liet SB/PM Willy weten dat hij soms problemen heeft van zijn brug met ongelijke leggers. Vermoedelijk liggen middelbare leeftijdstoestanden aan de basis van deze ongemakken. Daarnaast noteerden we ook de belangrijke afwezigheid van aspirant geletruidrager clubgps Mark. Hij werd jodelend gespot in het geboorteland van de führer waar hij evenwel nauwgezet en plichtsbewust zijn geestrijke whereabouts bijhoudt en doorspeelt aan de wedstrijdjury. Een fietsloze TripAdvisor was ritarchitect en moest na de fietsjacking van vorig weekend noodgedwongen zijn met creativiteiten gevulde doos openbreken. Hij slaagde met brio in zijn opzet en verscheen aan Ten Koetshuize met een nieuw samengesteld vehikel waarvan de wielen evenwel iets kleiner uitvielen dan hetgeen we gewoon zijn. Een conditietest om u tegen te zeggen!

Wegens een wijziging aan de volgwagenkalender ten gevolge van de verkiezingen van 26-05 gingen we zonder sportdirecteur op pad of hoe de politieke impasse ook onze vereniging impacteert.

Geassisteerd door medekopman Geert alias berggeit Sioen ging het in gestrekte draf langs de Leie richting het land van kaas en wijn. Willy sloot aan op de Lauwebrug en nam , in tegenstelling tot zijn favoriete voetbalploeg, direct een straat voorsprong. Eénmaal opgeslorpt door de aanstormende renners  liet hij zich afglijden naar de kelder van het peloton alwaar hij in Red Philip een, weliswaar roodwitte, bondgenoot vond.

Het landschap baadde meteen in een laagstaande zon en veranderde met de regelmaat van een klok van vlak over geaccidenteerd naar langzaam golvend. Een in bloedvorm verkerende Xavier schoot ter hoogte van “de sjouwer” (het fameuze monument van de grensarbeiders) meteen al een eerste cartouche af. Wat een demarrage!

Zonder het goed en wel te beseffen gleden we het land van Macron binnen hetgeen meteen een vakantiegevoel doorheen het peloton joeg. Tijd om ter plaatse de toerist uit te hangen en kaartjes via bpost bij de familie in België te laten bezorgen, was er evenwel niet. Integendeel, Kevin bleef waken over een egaal en fluks tempo waarbij alles moest wijken voor een veroveringstocht van de Franse republiek. Aan kilometerpaal 50 kregen we een aangename pitstop waarbij iedereen onder het motto  “wat je zelf doet, doet je beter”, zijn eigen potje kookte. Het viel daarbij op dat Piet voor de gelegenheid een megawafel had gebakken terwijl Diederik aan een minuscuul pilleke genoeg had  om de innerlijke mens te versterken. Willy gaf ondertussen nog vlug een cursus “hoe trek ik een foto met de zelfontspanner” aan Red Philip. Kennisoverdracht van oud naar jong : deze club bulkt van het talent!

Na de pitstop een toch wel aandoenlijk moment : penningmeester en TripAdvisor of vader en zoon zij aan zij op kop! Welke club doet ons dit na? Welke club bakt zo zijn eigen ritten als de onze? Welke club koppelt zoveel sfeer aan zoveel wedstrijdspirit?  De hoogtemeters vielen nu plots met bakken uit de hemel en weer was het Xavier die de lont in het kruitvat stak. Piet, Kevin, Mathijs, Yvan en Diederik lieten zich evenmin onbetuigd en bewezen dat de conditie op zenith staat.

De autoloze rit bood ook voordelen : nieuwe paadjes werden aangeboord, bruggetjes over de snelwegen werden voor het eerst bereden : sterk!

Gezwind en gelukkig bereikten we de thuishaven na een nieuwe tocht vol fietsplezier. Bedankt TripAdvisor voor dit meesterstuk!

100 km, 9 deelnemers, 27 gem en 460 hm.

Tot zondag voor een bergrit om duimen en vingers van af te likken.

Red Philip

Sfeerbeelden rit Franco-Belge van 04 augustus 2019

Verslag van de rit naar Hertsberge op 28 juli 2019

Na opnieuw een week van bakken en braden, hete lucht oventoestanden en verheerlijking van dorre distelvelden kwam het fietsvertier precies op het juiste moment. We noteerden een 17 gr onder de Heulse thermometerhut terwijl meteo Tineke reeds haarfijn  op D-6 de juiste weersvoorspelling uit haar vakantiehoed had getoverd! Klasse met grote K, Frank Deboosere werd nog maar eens in zijn hemd gezet en krijgt binnenkort de hoofdrol aangeboden in een nieuwe film van de Paniekzaaiers.  

De vakantiemicrobe had Ebolavirusgewijs lelijk huisgehouden in ons deelnemersveld en beperkte het rijdend personeel tot 5 geassisteerd door sportdirecteur Geert Depoortere 2. Het bestuur bleek met de president, de SB/PM en de MM sterk vertegenwoordigd terwijl vaste waarde Marc Lazou en Joost het pelotonneke vervolledigden. Belangrijke dag dus voor het algemeen klassement dat danig ondersteboven gegooid werd al blijft alles mogelijk. Ongelukkige afwezige was onze Tripadvisor die op zijn vakantieterugkeer het slachtoffer werd van een fietsjacking : Grenoble en Mc Donalds zullen voor altijd als een zwarte vlek op zijn netvlies gebrand blijven staan. Courage Kevin, hopelijk vlug ander fietsmateriaal zodat de benen soepel kunnen blijven.

Willy troonde ons onder een heel fijne motregen mee richting Hertsberge, deelgemeente van Oostkamp en gelegen op een steenworp van de voetbalhoofdstad van Vlaanderen. Liefhebbers van een verblijf in de baarmoeder van het peloton dienden zich nu buitenbaarmoederlijk te ontwikkelen hetgeen met een in het nadeel blazende wind geen sinecure was. De president bleef pal en assisteerde Willy bij het kopmanschap. Later zou zelfs blijken dat de voorzitter zomaar eventjes de volledig 104 km op kop bleef rijden of hoe het hoofd van de club bulkt van de conditie en ook in de praktijk niet vies is om het “vuile” werk op te knappen. Chapeau Martin! Marc bekeek de zaken vanop afstand en zag dat het goed was.

Eerste opschudding aan kilometerpaal 25 toen een Nederlandse boer ons de weg volledig versperde en er moderne wiskunde en ingewikkelde fysica aan te pas kwam om alsnog onze weg te kunnen vervolgen. De Hollandse indringer werd achteruit gedwongen zoals KVK in de voorbije voetbaljaargang Essevee 5 keer terugdrong en sportdirecteur Geert gaf een demonstratie ten beste van hoe dribleer ik op een strategisch verantwoorde wijze een camion zonder hiervoor een rode kaart te krijgen. We waren dan wel met niet veel, de kwaliteit was hier belangrijker dan de kwantiteit.

Even vóór kilometerpaal 30 werden we geteisterd door een wreed accident. Net vóór de tussenspurt had Joost zijn schoenriempjes nog even aangespannen toen hij op een onfortuinlijke manier het achterwiel van Willy raakte en als een volleerde stuntman holderdebolder onzacht kennis maakte met het asfalt en de graskant. Precies Cirque du soleil maar dan zonder zon. Het rampenplan van de club werd onmiddellijk afgekondigd : toestand evalueren, vragen stellen, persoonlijke spullen en gebroken of verhakkelde ledematen samenrapen terwijl het slachtoffer moed ingesproken werd. Marc voelde als bevoorrechte getuige van verschot zijn zwevend sleutelbeen in vrije val gaan, Joost trok zijn eigen schouder opnieuw in de plooi en liet als pure Flandrien het bloed uit zijn verwrongen knie gutsen. Niet onbelangrijk detail : de banaan van Joost was door de val herschapen in bananenpasta of hoe een ongeluk een enorme opportuniteit blootlegt en een gat in de markt kan opvullen. Tijdens de pitstop kreeg Joost de eerste zorgen toegediend en kon hij op karakter de rest van de rit uitrijden. Chapeau Joost en bedankt Geert voor het natje en het droogje!

Onze terugweg werd gekenmerkt door een golvend wegdek en een pikante tegenwind. De Essevee – en Veekaavertegenwoordigers losten elkaar af op kop of hoe een Zuid-West-Vlaamse samenwerking zou kunnen leiden tot een sportief sprookje. Fantastische overgangsrit : nieuwe baantjes badend in een rustige omgeving op een bedje van vals plat en afgewerkt met een pikant windje. Merci Willy voor zoveel culinair wielergenot! Afgetraind bereikten we tegen het middaguur onze eega’s die maar wat blij waren met onze atletische aanwezigheid.

104 km, 26,6 gemiddeld, en 328 hm. Tot zondag, zelfde uur, zelfde plaats!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op  https://connect.garmin.com/modern/activity/3894578284

Sfeerbeelden van de rit van 28 juli 2019 naar Hertsberge

Verslag van de rit naar Ellezelles en Oudenaarde van 21 juli 2019

Dag op dag 188 jaar na de eedaflegging van koning Leopold I bliezen wij verzamelen aan Ten Koetshuize. Niet om de vlag te groeten en de driekleur te verheerlijken maar wel om, gewapend met  onze bolides en benen vol cartouches, ten oorlog te trekken richting Pays des Collines. Wie Collines zegt, zegt Geert Sioen en wie Geert Sioen zegt, zegt bloed, zweet en tranen op bijtende hellingen met als compensatie pittoreske vergezichten om het sportief leed te verzachten. Piet was helemaal klaar voor deze uitdaging en had zich voor de gelegenheid getooid met een gloednieuwe KVK-helm. Het verhaal hierachter was evenwel minder romantisch : op Spaanse vakantiebodem werd hij samen met zoon Robbe in de lucht gekatapulteerd na een onzachte aanvaring met een Spaans Aixamboerke. Het lichamelijk leed bleef gelukkig beperkt tot blutsen en builen maar de helm werd aan flarden gereten. Een geluk met een ongeluk!Sportdirecteur Xavier van zijn kant had reeds weken op voorhand echtgenote Ilse mentaal gemasseerd  om zijn plaats in de volgwagen over te nemen. Als gewiekst en talentvol bankier slaagde hij er uiteindelijk in zijn taak te delegEREN. Zoon Julien (niet Alaphilippe maar dit kan nog komen) profileerde zich als co-piloot of hoe Xavier in alle omstandigheden  kan terugvallen op een geolied team.

Met z’n 10nen trokken we okselfris van wal. Het was aandoenlijk om te zien dat iedereen keuvelend, goed gehelmd en in optima forma de hoogtemetersuitdaging onbevangen en stressloos tegemoet fietste. Hiervoor doen we het : inspannende ontspanning op zondagmorgen waarbij zowel persoonlijke als professionele zorgen smelten als sneeuw voor de zon. Waarbij we één worden met de natuur, ons echt renner wanen en tegelijkertijd genieten van het groepsgevoel en de solidaire samen uit samen thuismentaliteit die deze vereniging sedert haar oprichting koestert. Eénmaal Tinekesvriend, altijd Tinekesvriend!

Onze president hield in het eerste koersgedeelte samen met Geert de koptouwtjes in handen. De eerste hoogtemeters werden soldaat gemaakt op de Keiberg waarna we met de “vent à la poep” geruisloos doorgleden naar het non-stop heuvelend parcours van le Pays des Colinnes en de Vlaamse Ardennen. Eerste kuitenbijter om u tegen te zeggen was Les Hauts, een never ending story van pikante  stijgingspercentages die hartslag, ademhaling, dijspieren en mentale draagkracht aan een doorgedreven test onderwierp. La Houppe was vervolgens minder “moordend” maar toch ook een conditietest  met verhoogde zweetproductie tot gevolg. Wie dacht dat de pitstop nu binnen bereik was, kwam bedrogen uit : daar wachtte plots de Kapelleberg. Een heerlijk glooiende en zacht heuvelende bult die door iedereen vlot verteerd werd. Op de top wachtte een oververdiende pitstop waarbij Julien zich ontpopte tot chef de cuisine en iedereen voorzag van spijs en drank. Bedankt Julien, Ilse en Xavier! Ter plaatse werden we nog geëntertaind door de “Giesbergse” Tina die op zoek was naar versnaperingen (lees : Tinekesvrienden) en vloeibare dagschotels. Diederik wist als ervaringsdeskundige meteen waar de klepel hing : ofwel had ze haar pillen niet genomen, ofwel had ze te veel pillen genomen. Dit laatste was zeker een optie toen ze orakelde dat ze als sportdirecteur iedereen zou omver rijden. We wuifden haar galant uit en hopen dit “muur”geval  nooit meer tegen te komen. Wie dacht dat alle hoogtemeters nu opgebruikt waren, kwam verkeerd uit. Geert toverde nog de Steenbeekberg uit zijn helm : kort maar krachtig waarbij de laatste 30 meter als een trap richting hemel leken.  Piet kwam daar als eerste boven gevolgd door Red Philip die het laatste restje jus uit zijn benen perste. Geert kwam vervolgens met de geruststellende mare dat zijn voorraad hoogtemeters uitgeput was. Hij ontweek nog tactisch de Tiegemberg en ook de Kanaalzone werd op een subtiele wijze zijdelings genomen.  Wat een rit, wat een subtiele parcoursbouwer! Superlatieven schieten te kort, dit is ritarchitectuur buiten categorie! Super bedankt Geert, het was het zweet meer dan waard!

98 km, 25,2gemiddeld, 10 renners en 752 hm. Tot zondag, u komt toch ook?

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op  https://connect.garmin.com/modern/activity/3871299101

Sfeerbeelden van de rit van 21 juli 2019 Ellezelles

Verslag van de rit van 14 juli 2019 Peugeot rally Kuurne

Nu de tenoren in de Tour goochelen met seconden en de “Gendtse” feesten prematuur in gang werden gezet, blijft de spanning in het Tinekesklassement sterk aanwezig. De Fondateur en Red Philip geven elkaar voorlopig geen duimbreed toe terwijl de nummers 3,4,5 en 6 (Jan, Diederik, Piet en Kevin) hun vakantiekat stuurden. Spanning verzekerd de komende weken, er blijven  kapers op de kust die op zoek zijn naar eeuwige roem en als aasgieren rondom het podium zwermen.

De 20^ste rit zorgde tevens voor een nieuwe primeur in de al rijke clubgeschiedenis : nu de Peugeot Classics voor de gelegenheid georganiseerd werd ten voordele van Het Ventiel dat zich inzet voor mensen met jongdementie, waren we er als de kippen bij om onze sportieve en financiële bijdrage te leveren. SB/PM Willy was de clubkas niet vergeten :  Sven en nonkel Marc kozen voor de 98 km waarbij ze zowel de Koppenberg als de Kwaremont soldaat zouden maken terwijl de rest van het peloton opteerde voor de 68 km waarbij er nog ruimte overbleef voor de aperotime. Blikvanger aan de start was de gerestaureerde Peugeotvolgwagen 404 uit 1966 met achteraan een originele koersfiets van Eddy Merckx!  Fanny, hoe kan het ook anders, vereeuwigde dit unieke exemplaar op de gevoelige plaat en haalde herinneringen boven aan haar pa die indertijd op de fiets een echte ambassadeur was van de Peugeotploeg (zie foto hieronder).

Na de inschrijvingsmodaliteiten en een korte verbroedering met de Ramongs trokken we samen met testrenner Kristof op avontuur richting het wielermuseum van Roeselare. Willy en Mark namen resoluut de kopteugels in handen. Het was aandachtig kijken richting wirwar aan wegwijzers gezien de verschillende afstanden en de talrijk aanwezige renners. Het afblazen van de volgwagen bleek een zeer goede zet want enkele wedstrijdstroken  waren allesbehalve geschikt voor een vierwieler.

Even verwarring in de gelederen toen Sven en Marc andere wegen insloegen en er kortstondig geflirt werd met een onzachte weglanding. Spectaculaire acrobatieën op 2 wielen die jammer genoeg niet in het beeldverslag konden opgenomen worden. In een mum van tijd bereikten we Roeselare en het wielermuseum waar we ons de geneugtes van de pitstop lieten welgevallen.

In het 2^de ritgedeelte gaf Willy een opleiding kopman spelen aan Yvan maar daar bleek nog enig schaafwerk aan te zijn of waren het de wegwijzers die door jongdementerenden te kris kras aangebracht werden? We laten dit in het midden maar feit is dat Yvan het tempo spelenderwijs kon opkrikken. Even verderop gingen de hemelsluizen open en de plaatselijke regenbuien zorgden voor een vet wegdek en mistige brillenglazen. Dit was meteen het sein voor Joost en onze berggeit Geert Sioen om de regenvest te omgorden en zo uit het beeld van het peloton te verdwijnen. Gelukkig kon testrijder Kristof tijdig aan de alarmbel trekken zodat de Tinekestrein te midden de Vlaamse velden tot stilstand gebracht werd. Conducteur fondateur Marc blies het zaakje weer op gang en zodoende konden we verder over de dwarsliggers denderen richting de Heulse heimat.

Gezapig en verkwikkende overgangsrit die de benen loswierp met het oog op de Koninginnerit van volgende week onder de regie van niemand minder dan Geert Sioen.

73 km, 25,7 gemiddeld, 11 renners en 162 h.

Tot volgende zondag, klimmersbenen niet vergeten!

Red Philip                                                                           

Sfeerbeelden van de rit van 14 juli 2019, Peugeot Rally

Veerslag van de rit van 7 juli 2019 naar Nieuwkerke

Onze clubgps, president-fondateur Mark, was op deze mooie zondagmorgen opnieuw aan zet als parcoursbouwer. De cardioloog heeft alle lichten op groen gezet, zowel hartspier als alle leidingen die ernaartoe leiden werden gelukkig in orde bevonden. Geen opstoppingen, geen files, vlot doorstromend verkeer : onze minister van verkeer kan enkel dromen van een dergelijke wegeninfrastructuur. Alle voorbereidingen werden gewoontegetrouw minutieus getroffen, zelfs de chauffagist kreeg van onze wielerautoriteit de dwingende opdracht de verwarming enkele graden lager te zetten. Meteo Tineke zorgde voor de rest. Mark liet ook het pre-ritspektakel verzorgen : in samenwerking met onze sportdirecteur Geert Depoortere 1 vergastte hij Heule in de Kortrijkstraat op een accidentele formule 1 toestand toen hij een overjaarse piloot slalommend de toelating gaf om de door Geert geleende schoolgevel van Spes Nostra te molesteren. Een leger brandweerlui en enkele ramptoeristen  dachten meteen aan terreur  te midden het vredige Heule. Ondanks het feit dat de allahu akbarchauffeur in geen straten en velden meer te bespeuren was, werd het grondgebied alsnog als veilig vrijgegeven en konden wij onze bolides startensklaar maken.

Na enkele onderonsjes met de Ramongs gingen we met zijn elven gemotiveerd van start richting Nieuwkerke in Heuvelland. Onze richtarchitect hield de kerke in het midden en legde de nadruk op Nieuw : onbereden wegen en vergezichten zoals aangekondigd op WhatsApp. Il faut le faire! Het onuitvindbare telkens opnieuw uitvinden, daarvoor moet je bij Mark en de Tinekesvrienden zijn.

Het eerste wedstrijdgedeelte verliep onder het commando van SB/PM Willy en de clubgps himself. De wind mocht dan nog een bondgenoot zijn, het blijft een knalprestatie van onze zestigplussers. Willy bezingt zijn pedalen alsof de tand des tijds geen vat op hem heeft : chapeau! Zonder slag of stoot bereikten we de schilderachtige pitstoplocatie in het heerlijke Heuvelland dat zich positioneert tussen Vlaanderen en la douce France. Fanny ontpopte zich andermaal als clubfotograaf en verwonderde zich net als de rest van de club over het weinige textiel (vodje) dat zich omheen de lenden van de schaars geklede man aan het kruis bevond. Zelfs de “toepjes” op de voet- en handnagels werden aan een onderzoek onderworpen. De man reageerde niet en leek zijn lot gelaten te ondergaan. Ondertussen voorzag sportdirecteur Geert ons van spijs en drank, waarvoor hartelijk dank.

In de 2^de wedstrijdhelft werden de hoogtemeters drastisch opgedreven en namen Simon en Jan het heft in handen. De gemiddelde leeftijd van de kopmannen werd meteen met een ruk naar beneden gehaald terwijl de wind in het nadeel begon te blazen. Aan kilometerpaal 60 had Joost een specialleke in gedachten. Vermits onze sportdirecteur deze week 60 kaarsjes had uitgeblazen, besloot Joost om een put vol te passen zodat Geert nogmaals herinnerd kon worden aan zijn nieuwe voordeur. Crevaison! Joost is dan ook een man van de wereld en weet perfect wanneer hij de bakens dient te verzetten. De hoogtemeters vlogen inmiddels in het rond en het regende dan ook plots cartouches. Simon gaf iedereen met een allesverwoestende demarrage het nakijken al dient gezegd dat de president maar nipt de duimen moest leggen en Fanny met sprekend gemak het testosterongeweld rond haar kon counteren! Ze doet haar familienaam wekelijks grote eer aan, sterk Fanny! Ook onze eeuwig jonge Yvan liet zich niet onbetuigd en kijkt allesbehalve uit naar een nakende pensionnering. De fiets zal een welkome afwisseling zijn om rond het dreigende zwarte gat te fietsen. Nonkel Marc van zijn kant heeft momenteel wat last van slapeloze nachten en hield zich wijselijk afzijdig in de debatten.

We stormden middels het koersgedeelte ( waar nonkel Marc alsnog  een vlijmscherpe cartouche afschoot) richting Moorsele via Gullegem de Heulse heimat binnen. Red Philip deed in extremis à la Greg nog een gooi naar de bolletjestrui maar werd gecounterd door Fanny die haar sympathie voor Essevee even aan de kant schoof en volop koos voor het roodwit van de bergprijs.

Fantastische rit waarvoor andermaal dank aan onze fondateur en de kopmannen Willy, Mark, Jan en Simon. 100 km, 26,5gem en 499hm. Tot zondag, zelfde tijd, zelfde plaats!

Red Philip