Rit- en seizoensverslag 2 oktober 2022
Net zoals vorig seizoen staken de weermakers stokken in onze afgetrainde wielen.
De president had de depressieve klimatologische omstandigheden tijdig doorgrond en blies om 6:52 via ons geijkt digitaal clubkanaal de rit af. Een lappendeken vol striemend regenvocht overspoelde continu onze provincie en einddiploma’s van waterkiekens zitten nu éénmaal niet in de clubincentives van de Tinekesvrienden.
Niet onbelangrijk detail : hetzelfde whatsappbericht bevatte nog een warme uitnodiging om tegen 11u het glas te komen heffen op kosten van onze kampioen-voorzitter!
Er zijn superlatieven te kort om de prestatie van Martin te omschrijven. Van dag 1 tot dag 31 in de gele trui, architect van enkele steengoede klassiekers en steeds te vinden voor kwinkslagen al dan niet roodwit gekleurd. Een dikke proficiat aan de president en nummers 2 en 3 : zilver voor zilvervos Mark, brons voor Piet!
Het was voor de rest weer een grand cru seizoen dat gekleurd werd door schitterende parcoursbouwers die ons deden proeven van de Vlaamse, Waalse en Franse natuurpracht. Niet zelden ging dit gepaard met venijnige hoogtemeters, spectaculaire afdalingen, bonkige kasseien en zelfs Plugstreets. Alle mogelijke ingrediënten werden gebruikt, er was voor elk wat wils.
De stelling dat er 2 soorten coureurs zijn, werd ook kracht bijgezet. Renners die gevallen zijn en renners die zullen vallen. Joost en Frederik eisten hier de hoofdrol op, kozen voor optie 2 en komen daardoor ook automatisch in categorie 1 terecht. Gelukkig is dit nu nog slechts een nare herinnering.
Covid 19 velde ook enkele medemaats terwijl Diederik doorging tot op het bot en daarbij een botje in de voet brak. Ook hier een sterke come back, van revalidatietechnieken weten deze atleten alles.
Solidariteit en eendracht vormden opnieuw de rode draad in ons clubgebeuren, het fietsplezier en de verbondenheid in de inspanning komen telkens weer op de eerste plaats. De zondag is naast een prettig weerzien ook altijd een sportieve hoogdag die de stress en de bekommernissen van het dagelijks leven even doet vergeten.
De lachsalvo’s, de gevatte grappen, de gevechten bergop, het in waaiers beuken tegen de wind, platte banden verwisselen : we genieten ervan en kunnen het niet missen.
Bedankt aan allen om onze zevende dagen te kleuren!
Vive le vélo, leve de Tineksvrienden!
Red Philip
P.S. : het seizoenoverzicht met alle mogelijke statistieken komt aan bod in een nog vast te leggen algemene vergadering. Verdere info over data en locatie algemene vergadering, kampioenenhuldiging en lokaal volgt asap. Hou mail en WhatsApp hiervoor in de gaten.
Verslag van het WK evenement en rit op 25 september 2022
Historische gebeurtenis in de clubgeschiedenis : nu het WK plaatsgreep op 15000 km van de heimat en het hemelse spel van de tijdzones ervoor zorgde dat het bij ons nog nacht was en daar middag had de president het briljante idee opgevat om de aankomst te laten samenvallen met een ontbijt in het Kasteel gecombineerd met een rit waarvan ex-president Mark de architect was!
U leest het goed : ontbijt in het Kasteel waar de geschiedenis van de muren druipt! Welke club kan dit zeggen? Als top of the bill had Martin zijn First Lady opgetrommeld die op een uiterst professionele wijze de catering verzorgde. Bedankt Annick, het was top!
We waren bevoorrechte getuigen van een Merckxiaans spektakel : de Remco die alle remmen losgooide en zo goed als op 1 been de regenboogtrui binnenhaalde! Wat een spektakel, wat een euforie! We zaten erbij en keken ernaar haastig bijtend in een croissant, gulzig een boterkoek verzwelgend, nippend van fruitsap gecombineerd met heerlijke koffie, stresszweet op het voorhoofd en het hart vol overwinningsdrang. Een dergelijk historisch en ontroerend moment beleven in clubverband : het schept banden en versterkt het gevoel van solidariteit. We hadden zelfs even een Streuvelsvriend als gast maar Johan stond stijf van de stress en had geen honger want zijn Streuvelspeloton rekende op haar kopman om de streek rond Heule aan flarden te rijden. Geert had zijn zoontje meegebracht die in Jumbo-outfit enorm gefocust het hele gebeuren volgde. Na het Remcospektakel zal onze berggeit echter moeten in de geldbuidel tasten voor een Quick Steptruitje.
Na dit schitterend spektakel was het de beurt aan ons peloton om onder het motto “iedereen Remco” het WK een beetje te kopiëren. We noteerden het opgemerkt wederoptreden van Joost die na een herstel van 14 weken alive and kicking aan de start verscheen. Welcome back Joost, dit is het begin van een nieuwe succesvolle periode bij de Tinekesvrienden!
Mark troonde ons mee naar de streek rond Tielt en had circa 65 km fietsplezier geprogrammeerd. Aanvankelijk genoten we van een zonoverdekte hemel al blies de wind deftig in het nadeel. Hoe meer terreinwinst we boekten, hoe dreigender het wolkendek werd. Dit noopte de president tot een noodinterventie. Gewapend met de modernste elektronische communicatiemiddelen werd ter plaatse onmiddellijk beslist richting de zon te rijden om de tsunami-achtige cumuluswolken voor te blijven. Het lukte ons bijna helemaal : de staart van het natte onheil impacteerde lichtjes het peloton maar uiteindelijk deed de luchtverplaatsing van de dolgedraaide wielen in no time de vochtigheid verdwijnen.
Tijdens de pitstop werd nog vlug een rekenoefening gemaakt. Daaruit bleek dat de kampioen van 2022 gekend is : niemand minder dan de president haalt op overdonderende wijze de oppergaai binnen!! Proficiat Martin, in het geel van rit 1 tot en met rit 31! Martiaans, Merckxiaans, superlatieven schieten te kort. Daarnaast nog architect van enkele topritten, bewaarder van de clubfinanciën en overkoepelende voorzitter : bravo en merci voor zoveel engagement!
Het zilver gaat naar vaste podiumwaarde Mark terwijl Piet het brons in de wacht sleept. Proficiat, kampioenen!
48 km, 9 renners, 25,8 gemiddeld en 131 hm. Tot zondag voor de afsluiter van het seizoen!
Red Philip
Verslag van de rit naar Mont-St-Aubert van 18 september 2022
Het einde van het seizoen nadert met rasse schreden en dat werd meteen duidelijk via de verlaagde temperatuur en het dreigend wolkendek. 11 startgraden onder thermometerhut maar toch nog enkele dappere exhibitionisten aan de start die hun dij-en kuitspieren aan de weerelementen bloot gaven. De vrouwelijke sups kirden van de pret en bewonderden zoveel karakter. De Heulse schoorstenen gaven ondertussen al een eerste rook prijs en dat leek allerminst op verbrand gas maar eerder op fijn stof. Hoe zou dat toch komen?
Wat die pret betreft : weinig reden tot pret bij Arne die op vraag van de president een hele uitleg ten beste gaf over de sportieve toestand van Zulte. Arnes pleidooi kwam erop neer dat hij deze week het bestuur van zijn favoriete club zal contacteren om enerzijds te pleiten voor de aanleg van een pretplantage op de akker van het Regenboogstadion en anderzijds om een fusiemogelijkheid met die andere kwakkelende Zuidwestvlaamse voetbalgrootheid af te tasten. Yvan kwam gevat tussen met de mededeling dat beiden best eerst nog een nieuw stadion bouwen om aldus een unieke samenwerking te kunnen bezegelen. De wiskundigen onder ons zwaaiden met volgend argument : 1 x 0 = 0.
Reeds van bij de start werd het WK tijdrijden in Australië op de pedaal gevolgd en zowel ritarchitect Piet als Geert konden al in real time een tussentijd van de farmer son uit Belgium meegeven. Uniek in de geschiedenis van de club : online verslaggeving vanop 15000 km afstand, wie doet het ons na?
Klokslag 8:30 nam Piet ons mee op reis doorheen West-Vlaanderen en Henegouwen. We brachten eerst een groet aan fietsstad Kortrijk dat vandaag het middelpunt was van een autoloze zondag waarbij alle toegangswegen tot de oude binnenstad hermetisch afgesloten waren. Het leek eigenlijk op de algemene repetitie van een soort kampioenenviering onder het motto : regeren is vooruitzien (in dit geval : decennia).
Piet liet er geen gras over groeien en liet ons direct kennis maken met enkele bultigheden in Kortrijk en het nabije Sint-Denijs. Onze thermostaten sloegen stante pede aan, de verbruikte energie werd gekanaliseerd langs thermische kledij (of Damartondergoed?) en overgebracht op de pedaalslag die tegelijkertijd soepel en doortastend de wielomwentelingen deed toenemen. Opengesperde monden getuigden van de inspanning, de ellebogen duwden de ellepijpen naar beneden, de ruggen kromden zich sierlijk over het frame en op de voorhoofden parelde enige condens die muggen, bijen en ander ongedierte op veilige afstand hield.
De pitstop werd ons geserveerd op een godvruchtige plaats waar een aftandse kapel aangaf “ne passez pas par ce chemin sans dire un Ave Maria”. Gesneden brood voor opnieuw Arne die een smeekbede ten beste gaf in het aanzicht van deze maagd. Een traan dwarrelde langs haar neusvleugel.
De 2de wedstrijdhelft had zij -en kopwind in petto waarbij een goede positionering van cruciaal belang was in het kader van de opgelegde 10% energiebesparing. Het bleef in golven op en neer gaan waarbij we in de finale getrakteerd werden op een deugddoende passage langs de Golden River. Mark slaagde erin om een paardenontlasting te vierendelen en kreeg daarna plots vleugels door op kop te gaan fietsen. Niet Red Bull maar Brown Shit geeft jou vleugels! De shitwoorden vlogen in het rond als meeuwen boven een schip. Dit wordt delicaat kuiswerk.
Schitterende rit olv Piet die ook weet hoe parels ineen te knutselen waarvoor hartelijk dank!
12 renners, 75 km, 26 gemiddeld en 450 hm. Tot zondag voor een unieke belevenis! (zie Whatsapp)
Red Philip
Verslag van de rit Franco-Belge op 11 september 2022
Heule is een minuscuul dorpje dat jaarlijks gedurende één weekend in het jaar het middelpunt van de beschaving wordt, een metropool met een aantrekkingskracht tot ver buiten de grenzen, een festijn waar dorst lijden als een doodzonde wordt erkend, en waarbij de Tinekesvrienden dan nog de onzalige gedachte hebben om op zondagmorgen toch het stalen ros te bestijgen…. Dit onder het motto “een feest is een geseling waard”.
Een aantal symptomen vielen meer waar te nemen dan anders: kleine rood doorlopen ogen, schorre stemmen, slappe kuiten, minder alerte gedachten … symptomen van een geheimzinnig virus dat steeds weer opduikt tijdens dat tweede weekend van september. Marc Van Ranst zoekt al jaren naar een afdoend vaccin maar heeft ondertussen ootmoedig het hoofd gebogen en begrepen dat dit zijn petje te boven gaat. Gelukkig bleef de infectie vrij beperkt bij onze mannen en vonden we bij aanvang van onze “Franco-Belge” rit tien wakkere, min of meer frisse leden aan de start met één bedoeling: de afvalstoffen van de laatste twee dagen zo snel mogelijk verwerken via een leuke rit door het Franse noorden.
Enkele eminente spierbundels ontbraken: bij de voorzitter gaat het overdadig vieren gewoon verder, Diederik was ergens iets gaan doen met dolle mieten of zo en Philippe was na de pandoering van zaterdag terstond hervallen in zijn depressie. Naar verluidt ziet hij nu alles in viervoud. Dat bracht Kevin weer in de positie van waarnemend voorzitter, materiaalmeester en parcoursbouwer.
Ondanks de aankondiging van een vlakke rit bleken de aanvangkilometers gekruid met heel wat “vals plat” waardoor al vlug duidelijk werd wie de laatste dagen wat meer gerstenat tot zich had genomen, maar niettemin hield iedereen zich kranig. Tinekesvrienden hebben al voor hetere vuren gestaan ! La douce France werd via de grens aan het historische “Den Dronckaert” (de naam is puur toeval en heeft geenszins een link met de feestvierders in Heule !) bereikt. Voor diegenen die ofwel vrij jong zijn, of kort van fietsherinnering zijn: Op 8 juli 1998 werd Willy Voet, verzorger van Festina, hier opgepakt. In zijn auto werd een grote hoeveelheid erytropoëtine (kortweg: epo) aangetroffen. Deze vondst was de start van een zoektocht waarbij bleek dat doping toen in het wielrennen een vrij algemeen gebruik was !
Heel wat leuke plaatsen en gemeentjes verdwenen onder een vrij aardige snelheid gezwind onder onze carbonwielen: de streek rond den “Auchan”, La motte, Pont du forêt, Bousbecque, le basplat, Quesnoy -sur-Deûle, ….. rustige plaatsjes waar het prettig fietsen was.
Om het leuke gevoel nog te versterken had de zon ook een tandje bijgestoken en konden we onder een warme zomergloed even pauze nemen langs de mooie boorden van Deûle. Ideale gelegenheid om te weten te komen wie tijdens het kermisweekend er al serieus was ingevlogen, wie zich nog wat gespaard had om er zondag nog eens een goeie lap op te geven, … kortom het leven zoals het is tijdens het kermisweekend. Ondertussen showde Geert even zijn rode-trui-van-het-jaar-stillekes die hij speciaal van zolder had gehaald ter ere van R.EV.
Langs de drukke Leieboorden werd dan richting huis en festiviteiten gefietst en het tempo ging aardig de hoogte in. Niet te verwonderen want iedereen wist dat er op het thuisfront traditiegetrouw een traktaat te wachten stond.
Bij onze aankomst in de thuishaven natuurlijk her en der bewonderende blikken voor zoveel sportiviteit in dit illuster weekend. Snel werd aangeschoven aan enkele terrastafeltjes en was het voor de dienster-van-dienst-van-Den-Hert een groot privilege om ons te bedienen.
Ondanks deelname aan het feestgedruis toch 74 kilometer afgelegd aan een gemiddelde van 27,4 per uur !
Yvan
Verslag van de rit naar de Kluisberg op 4 september 2022
Even voor achten op zondagmorgen werd Heule zoals de traditie het wil, overspoeld door wielertoeristen van allerlei pluimage.
10 deelnemers deze keer en wat wel opzienbarend nieuws: de volledige top 3 van het klassement ontbrak! De voorzitter was naar het buitenland getrokken om de titel die binnen handbereik ligt in alle discretie te vieren. Zijn vrouw leert ondertussen koortsachtig de protocollen en gedragsvoorschriften aan die horen bij de titel “femme du champion”. Kortom vreugde alom ten vakantiehuize Martin. Bij Philippe echter de omgekeerde gemoedsgesteltenis: hij vloog in allerlei naar Portugal om zijn tweede plaats te verwerken. Als veelwinnaar hoopte hij stiekem op een zoveelste titel …..Via dagelijkse psychotherapeutische sessies, kustwandelingen, en dagelijkse toediening van liters porto proberen ze hem daar toch nog op te lappen om hem vooralsnog nog aan de start te krijgen gedurende de laatste ritten van het seizoen.
Net zoals in het voetbal zorgt het nakende seizoenseinde voor transferkoorts alom. Zo kon Diedrik ternauwernood aan de start verschijnen omdat hij onderweg door verschillende clubs bestookt werd met aanlokkelijke contracten voor volgend seizoen…. Zoals ieder jaar zijn onze atleten overal sterk in trek. Maar geen nood: Diedrik weet ook waar het best toeven is en huldigt de gedachte “there is no quality like Tinekesquality” !
Onze parcoursbouwer was Simon voor wie niet alleen de fiets zelf nog weinig geheimen kent maar die gestadig werkt aan het statuut van superparcoursbouwer. Benieuwd wat hij deze keer uit de korte mouwen zou schudden. Naast hem de onverzettelijke Kevin; samen zorgden ze ervoor dat onder gestrekte draf de steven richting Kluisberg werd gewend.
Ondertussen had de zon de laatste nevel verdreven en ontplooiden zich voor ons de mooiste landschappen. Ons mooi zicht werd echter bruusk verstoord toen de Ramoncollega’s ons voorbijstaken maar we wisten toen nog niet dat ook ons moment nog zou komen …
De kluisberg bracht ons bevestiging van hetgeen we eigenlijk al een poos weten: het atletisch peil van de clubleden is dik in orde. Ook Marc hijstte zich met verbazend gemak naar boven.
Na een deugddoende pauze ging het richting huis via Tiegemberg. De terugrit werd echter niet in ledigheid doorgebracht. Ondanks het pittig tempo hadden de leden nog uitvoerig de tijd om allerlei wereldproblemen te bespreken: de gasprijs, de acties van Poetin, de Nautilusverbinding, enz…. mochten enkele Tinekesvrienden deel uitmaken van ons nationaal comité, het zou snel gedaan zijn met al die miserie.
Kevin, bij afwezigheid van Martin en Philippe, waarnemend voorzitter ontpopte zich ondertussen niet alleen als stevige pelotonleider maar ook als een facultatieve voorzitter van hoog niveau (opletten Martin !) want hij organiseerde terstond een stop mét traktaat in de openlucht bar Flemme Rouge alwaar we van een frisse pint, cola of andere konden genieten ! Jammer genoeg had Marc kort ervoor het hazenpad gekozen en opteerde hij voor een solotocht richting Heule.
Nog maar net op de fiets of daar kwamen opnieuw de Ramons naast ons gestoven en dat bleek het moment voor Kevin, Diedrik en Jan om resoluut een ferme tand bij te steken en mee te gaan met het rode peloton. Bij één van de laatste hellingen grote verbazing bij de Ramons toen Kevin, na een volledige rit kopwerk er in slaagde om alle Ramons op één na vanuit laatste positie toch uit het wiel te rijden. Bij deze was de eer van onze club opnieuw gered ! Chapeau Kevin !
Na de ‘régroupement générale’ kwam de rust terug in het peloton en werd in alle rust naar onze vertrouwde thuisgemeente gereden: het rustige Heule, dat volgende week weer verandert in één groot bruisende feestgebeuren.
Een mooie rit van 77,04 km met een gemiddelde van 26,6 km/uur en 451 hoogtemeters.
Yvan
Verslag van de rit naar de Plugstreets van 28 augustus 2022
De congécurve is al een tijdje afgeplat zodat we 12 Tinekesvrienden of toch al 66% van het actieve ledenbestand mochten verwelkomen. Niemand had hierbij pijn aan zijn goesting want nergens beter dan bij onze club kan de moral opgevijzeld worden. Bovendien stond een legendarische rit geprogrammeerd olv van onze president : de Plugstreets of een spectaculair deel van de wereldberoemde klassieker Gent-Wevelgem! Alleen bij onze club te verkrijgen.
De president had nog een belangrijke ochtendlijke mededeling : de matinale finale van het WK wielrennen op de weg kan eventueel gekoppeld worden aan een ontbijtrit. Verdere info volgt nog, het Kasteel is een mogelijke locatie. Andere ideeën blijven eveneens welkom.
Klokslag om 8 u trokken we ons op gang. De zomertemperaturen waren opnieuw van de partij : reeds 15 gr onder onze thermometerhut! Een in bloedvorm verkerende Kevin werd bereid gevonden om aan de zijde van de president het peloton te gangmaken voor wat in meerdere opzichten een legendarische rit zou worden.
De drang naar de Plugstreets prikkelde onze zintuigen en de weg ernaartoe lag bezaaid met enkele hoogtemeters. In het zicht van de eerste strook kregen we het Gent-Wevelgemgevoel al helemaal te pakken. De omhoog gelegde kasseien van de Molenhoek zetten meteen de spieren onder hoogspanning en met de wind in de rug maakten we gretig terreinwinst richting le crème de la crème van de rit.
In een file Indienne, wielerterm voor de ene mooi na de andere, bestormden we als rasechte kamikazepiloten dit wielererfgoed. Heerlijke toestanden waarbij we in onze verbeelding (of is het zinsverbijstering) halfgekke wielerfanaten ons met het schuim op de lippen zagen vooruitjagen. Op een al even historische plaats had de president de pitstop ingepland : te Ploegsteert waar de geallieerden op Kerstavond 1914 de kanonnen inruilden tegen voetbalschoenen en de Duitse vijand partij gaven. Een magisch moment van broederschap dat vereeuwigd werd in een monument dat een verzamelplaats is geworden van clubattributen afkomstig uit alle Europese uithoeken. Ondertussen versterkten we de innerlijke mens en gaf entertainer Kevin een Lamkel Zé demonstratie met alles erop en eraan : gedribbel, gesjot en het welbekende gebaar van doelpuntenviering in de tribune (zie foto hieronder). Ze zouden er in 1914 met grote ogen naar gekeken hebben.
We genoten vervolgens nog van 2 Plugstreets waarbij iedereen zich in de voorste gelederen probeerde te knokken. Ondertussen had de wind zijn kar gekeerd en blies die fel in ons nadeel.
Die wind floot ons om de oren alsof we op volle zee in een storm beland waren. De kuiten werden gegeseld alsof woenstijnzand hen wou zandstralen en onze spraakwatervallen werden gedempt terwijl de wind hen naar verre oorden verbande. Het waren bijwijlen apocalyptische omstandigheden die recht uit de teletijdsmachine van Briek Schotte en Rik Vansteenbergen kwamen.
Vervolgens werden nog pittige hoogtemeters verorberd op de Rosenberg, de Mandestraat en Ter Hand hetgeen aanleiding gaf tot het opdrijven van de gemiddelde hartslag, de toename van de zweetproductie en de verhoging van het calorieverbruik.
Verrassing van formaat toen de koersdirectie halt hield aan de residentie van Pieter (president junior) waar er net zoals bij voetbalmatchen in hete temperaturen een 2de pitstop georganiseerd werd. Straf en zeer aangenaam, waarvoor hartelijk dank! Pieter maakte van de gelegenheid gebruik om 1 versbakken atleet en 1 versbakken atlete aan het peloton toe te voegen : Mila en Jack, tevens de oogappels van de president, mengden zich onvervaard in het peloton en demonstreerden hun wielerskills. Het werd onmiddellijk duidelijke dat ze afstammelingen zijn van ne coureur die momenteel bij ons met mijlen voorsprong in de gele trui rijdt! Paparazzi Pieter was er als de kippen bij om dit beeld te vereeuwigen en zelfs te verfilmen.
Op Moorseels grondgebied volgde nog een indrukwekkende finale waarbij een miniploegentijdrit het peloton tot in Gullegem bracht. Wat een klasse! Een afgetraind 12-tal bereikte fit en wel de aankomst. 90 km, 25,8 gemiddeld en 449 hm.
Tot zondag om 8u.
Red Philip
Verslag van de rit van 21 augustus 2022 naar Katte- en Volkegemberg
Nu we opnieuw om 8u van wal steken konden we nog eens de kleurrijke en bonte verzamelingen wielerclubs uit fietsgemeente Heule in al hun glorie aanschouwen. Hertjes, Ramongs en Streuvelsvrienden gehuld in strakke pakjes zodat al die sixpacks volledig tot hun recht kwamen. Hier en daar werden ook uit hun voegen barstende buikspieren gespot maar dat heeft dan vooral te maken met een bijzondere trainingsijver die de BMI-theorie volledig op haar kop zet. Wie niet fietst in Heule behoort tot een rariteitenkabinet.
Op onze heilige startgrond kregen we zelfs terug het warme gezelschap van de Streuvelsvrienden die ons aanvankelijk in aantallen overvleugelden. De babyboomers van het 1e uur leken wel langs alle kanten uit de grond te kruipen maar gelukkig werd in no time het evenwicht hersteld en zelfs omgezet in een duidelijke overwinning : 12 – 6.
Ingevolgde de rally van Ieper draaide ons multimediakanaal en de grijze gpsmaterie van parcoursbouwer Geert deze week overuren. Het was de president die de kat de bel aanbond en alarm sloeg. Wilden we niet overhoop gereden worden in het rallygeweld, dan ware het beter om een alternatief te voorzien. Geert, net hersteld van een corona-aanval, riep alle hens aan 15 km nieuwe dek en vroeg onmiddellijk omstandigheidsverlof aan bij zijn werkgever ten einde de Tinekesdeadline te kunnen halen. Het werd koortstachtig zoeken naar een nieuw parcours zonder daarbij de specialiteit van de chef (hoogtemeters) van het wielermenu te schrappen. Daarnaast diende ook rekening gehouden te worden met het feit dat de volgende rit ons ook westwaarts brengt en afwisseling van parcours doet fietsen net zoals verandering van spijs doet eten.
Geert loodste ons richting zijn favoriete speeltuin en kondigde meteen ook 15 km nieuwe baantjes aan waarvan 10 km langs de Schelde. Daarnaast zou hij nog 2 in de clubgeschiedenis onbereden hellingen ontmaagden : Katteberg en Volkegemberg. Dat was echter zonder clubgps Mark gerekend die er als de kippen bij was om te stellen dat de Katteberg indertijd al bevrucht werd door zijn rit op verplaatsing rond Kruishoutem en de Volkegemberg al in omgekeerde richting neerwaarts opgereden werd. Tot daar het kreukvrije ritimago van onze zeer gewaardeerde berggeit of hoe Mark een op en top gedocumenteerde fietsende clubencyclopedie is.
Langs de fiets-o-strade F45, een vlakke fietsverbinding doorheen de Vlaams Ardennen via Zwevegem, Avelgem en Kluisbergen, boekten we vlug terreinwinst richting Oudenaarde.
De Katteberg werd door iedereen vlot en zonder gemiauw genomen en even verderop besloot Mark een mini sabbat in te lassen en het peloton op te wachten na de beklimming van de Volkegemberg. Hij kon met koude spieren naadloos aansluiten bij een opgewarmd peloton.
De pitstoplocatie was gereserveerd aan de boorden van de Schelde alwaar een pletwals klaar stond om de getormenteerde spieren te masseren. Red Philip droomde er evenwel van om er ’s namiddags mee over Club Brugge te walsen maar niemand kon toen vermoeden dat de scheidsrechter ze toen zou saboteren.
Na de pitstop werd er langs de Schelde een onvervalste ploegentijdrit georganiseerd die 10 km verder ontbonden werd.
De rit herbergde zowat alles wat men zich kan wensen : een combinatie van fiets-o-strade met hoogtemeters, een kleine portie kasseien, unieke vergezichten en gezonde groene intermezzo’s langs de Schelde. Mooi last minute werk van Geert!
12 renners, 90 km, 333 hm en 27 gemiddeld. Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit naar St-Sauveur op 14 augustus 2022
Zondagmorgen 7u, in de André Devaere laan in Kortrijk, ergens in een rood-witte cottage staat een splinternieuwe TREK Emonda SLR bittere tranen te wenen. Het carbonnen ros heeft tevergeefs gepoogd zijn baasje te wekken. Het keek nochtans uit naar de beloofde avontuurlijke tocht met ettelijke hoogtemeters maar Red Philippe ligt met de zoveelste nederlaag van de VK zwaar op de maag nog knus in bed met zijn Anneke. Te warm en te hoog, pijn aan de goesting, het smeken van Emonda blijft vruchteloos. Om het nieuw beestje te paaien zal onze Keizer later op de dag toch nog een tochtje maken langs de Leie met evenveel hoogtemeters als het aantal doelpunten van zijn geliefde club dit seizoen.
Over naar het rennersdorp aan "ten Koetshuize". 8 welgezinde Tinekesvrienden tekenen het wedstrijdblad en kijken verlangend uit naar de veelbelovende rit die architect Mathijs de dag voordien via whatsapp heeft doorgestuurd. Enkele afzeggingen wegens reizen allerhande maar een opmerkelijke comeback van onze eigenste Tripadvisor, terug van Menorca en de Alpes-Maritime, bruingebrand en messcherp!
Net voor de start neemt de President het woord en kondigt 3 dienstmededelingen aan:
1) volgende week starten we om 8u
2) de geswichte rit van vandaag naar de Catsberg wordt omgezet in een 2 bergenprijs: volgende week fietsen we naar de Scherpen- en Zwartenberg van de zijkant gezien het latere startuur. De Catsberg wordt doorgeschoven naar de planning 2023
3) den arrivée van het WK wielrennen in Australië op zondag 25 september is voorzien om 9u 's morgens . Voorstel is om dit gezellig samen te volgen op TV vanaf 7u30 ondertussen genietend van een ontbijtje met achteraf een ritje van 65km. Wil iedereen nadenken over mogelijke locatie? Waarvoor dank.
Na deze uitvoerige communicatie trekt het peleton zich op gang. De kortste afstand tussen 2 punten is een rechte lijn weet Mathijs en we snijden dwars door het historisch centrum van Kortrijk. Toeristische tip: de toren van de St-Maartenskerk is gratis te beklimmen mits 246 treden waar een megapanoramisch zicht wacht. We bollen verder richting St-Denijs en genieten van het Toscane van West-Vlaanderen, wat een schitterende natuur, we ruiken de zomer! We steken de Schelde en de taalgrens en de gewestgrens over en komen als het ware in het buitenland. Het gaat op en neer en genieten van een symfonie van vergezichten. Het ene na het andere onnozele maar sympathieke dorpje passeert onze netvliezen dat zelfs onze club-gps het noorden verliest. Mark weet op een bepaald moment niet meer op welk grondgebied hij is, dan is het vergekomen nietwaar... Blijkt achteraf dat we in Thieulain zijn waar de "bosse van Thieulain" met zijn 9% klim ons grijnzend opwacht. Dit is maar een opwarmer voor het steviger werk. Na nog een laatste briefing vallen we La Croisette aan, 2.7km klimmen met 98 hoogtemeters met een piek van 13%. Na een mooie en veilige afdaling wacht echter de beloning. In de schaduw van de kerk van St-Sauveur staat niemand minder dan de Pa van Mathijs ons op te wachten met ijsgekoelde cola en water. Heel welgekomen in deze hittegolf! Bart is een eminent en gewaardeerd oud-Tinekesvriend en veteraan van vele Tinekesoorlogen. Zo reed hij ooit de rit naar de kasseien van Roubaix uit met een gespleten helm , slachtoffer van een spectaculaire valpartij. Foto nog ergens te vinden op de weblog. Het weerzien is hartelijk, zie foto's hieronder en we genieten van de verfrissingen. We zetten onze reis verder richting Ronse en daar wacht de volgende klepper, Rue du Lait Battu of de Karnemelkbeekstraat of de E3 helling. Via een ingenieuze zijweg snijden we deze kuitenbreker aan en genieten van deze klim in holle wegen in de schaduw van een eeuwenoudbos. De President bereikt de top begeesterd door Saint-Velo en orakelt: Yo soy un hombre feliz! Of hoe plezant een klim kan zijn als ge het maar op je eigen tempo doet. De terugweg richting Heule verloopt heel vlot op de geijkte route van onze vroegere rally naar de Kwaremont. Moe maar heel content rijden we Heule binnen, één van de topritten van het seizoen, superlatieven schieten tekort, 4u puur genieten!!! Bravo en dikke merci Mathijs en Bart voor de bevoorrading!!!
8 fietsers, 96km aan 26.2 gem, 737hm
President
Abonneren op:
Posts (Atom)