.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Verslag van de laatste rit seizoen 30 september 2012
Zondagmorgen 30 september 2012 om 7u55. Meteo Tineke is er net als de 30 vorige zondagen weer boenk op
met haar voorspellingen: een frisse
ochtend maar een stralend zonnetje wacht de 22 aanwezige Tinekesvrienden op voor de laatste rit van het seizoen. Het zonnetje
van de club is er na haar achillespeesperikelen ook weer bij:
directiesecretaresse Petra maakt net op tijd haar come-back om zo, in haar
voorbeeldfunctie, aan 10 ritten te komen en het podium 2012 een
dikke smakkerd te geven. Ronny straalt als nieuwe kampioen en laat zich de
loftuitingen welgevallen, na enkele podiaplaatsen eindelijk de hoofdvogel,
Proficiat Ronny!!!. Vice-kampioen Marc
de Fondateur is een meer dan verdienstelijke tweede en dat verdient ook een
Proficiat met grote P: met zijn drukke job en mega BMI is het niet evident
telkens weer om 7u30 aan de aftrap te staan. Co-sponsor Bjorn vervolledigt
waardig de top-drie, eveneens een dikke proficiat, als zelfstandige en
zaterdagcoureur is hij toch telkens weer de zondagmorgen op de afspraak,
chapeau. Na de officieuze huldigingen en foto-opnames trekken we ons olv de Fondateur en Matthijs op
gang voor een ritje rond Waregem, waar men denkt een eersteklasseploeg te
hebben met een Oost-Vlaams stamnr. Zalig zij die dolen want ze zullen 2de klas
zien. De Fondateur heeft aan de President plechtig beloofd om er een voorbeeldrit van te maken qua
snelheid, kms en tijdstip aankomst lokaal Merlijn. Via de geijkte paden leidt
hij ons door Kortrijk en Stasegem. Vanaf Deerlijk wordt het origineel en via
Nieuwenhove en Boeregem strelen we de flanken van Nokereberg. Vlak voor de
beruchte Holstraat kiest Marc echter opnieuw voor de afdaling, eindeseizoensrit
nietwaar. De rit verloopt rimpelloos en Radio Corsa blijft muisstil. Ondertussen
wordt er gezellig gebabbeld over koetjes en kalfjes oa over de langdurig
afwezige ex- materiaalmeester die nu vertoeft aan de regenachtige stranden van Ile d'Oleron alwaar mede door het slechte
weder zijn Schnauzer wordt getransformeerd in een Atlantische zeehond. Geen
etenspauze deze keer maar een korte plaspauze.
Alleen, wie anders dan Rambo blijkt in het bezit van een wafel, wellicht
een hamsterend kelderrestje van eerdere pitsstops. Het spul , eerder met zijn
koerstrui meegewassen aan 60°, bevalt
hem slecht en hij test de aanwezige "blikvanger" als "braakvanger".
Ivan is de technisch werkloze sportdirecteur van dienst. Hij blijkt na den
break om een duistere reden tijdelijk spoorloos maar duikt na een tijdje toch
op. Via Wielsbeke en het zuiden van Ingelmunster bereiken we Lendelede waar de
cameraploegen wachten. De top-3 wordt aan kop van het peleton op een glaasje
champagne getrakteerd en poseren gewillig voor de lens. Het edele vocht moet
hen echter naar het oriëntatie- en navigatiecentrum der hersenen gestegen zijn
want in de halsbrekende afdaling van de Beiaard missen ze, niet gehinderd door
enige parcourskennis, de juiste afslag. MM Pantani zet een zwaailicht op zijn
helm en piloteert het podium vakkundig weer naar voor. Onder hun leiding en onder luid applaus
vlammen we om 10u38 de terras van lokaal Merlijn op. Veel te vroeg en pas om
11u stipt serveert Johan het traktaat van Kampioen Ronny: een frisse pint en
een boterham met gekapt en mosterd. Ondertussen is de regerende kampioen
Red-Philippe gemotoriseerd opgedoken met een ruiker bloemen voor zijn opvolger.
Toch een mooie en sympathieke geste van deze eminente voetbalkenner. We laten
ons spijs en drank welgevallen en het bestuur zet er in zijn ongekende goedheid
nog een consumptie tegen. Prachtige afsluiter van een schitterend seizoen. 65km
aan 25,2 gem.
Tot zondag voor de Algemene Vergadering
President
NVDR: herbeleef de rit op garmin http://connect.garmin.com/player/228911467
Verslag van de rit van 23 september 2012 Langemark.
Een bedrukt kijkende Jacques begroette ons voor de
voorlaatste rit van het seizoen. De donkere regenwolken die zich samenpakten
boven Heule zijn voor hem normaal voldoende om opnieuw de warme bedstede op te
zoeken maar zijn verplichtingen als parcoursbouwer noopten er hem toe om het
gekende rood-zwarte ros te bestijgen en zijn strijdmakkers op sleeptouw te
nemen. Wat verder stond Ronny, na het overwinnen van zijn huwelijkscrisis zoals
beschreven in een vorig verslag, te glunderen: de eerste titel was wiskundig zeker en nu wist hij zich verzekerd van eeuwige
roem en een definitief plaatsje in de rijke geschiedenis van de Tinekesvrienden.
Ondertussen was Kevin komen aansloffen op zijn nieuwe fiets
die eindelijk op zijn maat gemaakt was: een soort kinderfietsje met twee
steunwieltjes. Je zag onmiddellijk dat dit voor hem de ideale maten waren.
Ondertussen probeerde Jacques de rit omwille van de
weersomstandigheden in te korten maar hevig verzet van de andere leden brachten hem tot inkeer. Ook het fantastisch
voorstel om bij hevige regen naar Kortemark te rijden in plaats van Langemark
vond geen genade. Men wilde de rit afmaken zoals voorzien.
Wie niet deelnam aan de debatten en aan wie het allemaal wat
voorbijging, was ons aller Ringo. Zware verplichtingen de avond voordien waar
we niet in detail over treden, lagen naar verluid aan de basis.
Met onze gekende flair en klasse vertrokken wij en moesten we vaststellen dat Jacques ondanks
de gekende bestemming opnieuw een blik vol nieuwe en ongekende trajecten had
opengetrokken. Op datzelfde moment beleefden wij nog een première: Simon nam
voor de eerste keer de kop. Vooral zijn echtgenote zal daar blij mee zijn want
naar het schijnt, is het al weken zo dat hij in zijn slaap ligt te woelen en
alsmaar roept ‘ik wil ook eens op kop rijden, ik wil ook eens op kop rijden!’.
Zo zie je maar dat rijden met de Tinekesvrienden ook een positief therapeutisch
effect heeft want vanaf nu zal daar ten huize Simon opnieuw kunnen genoten
worden van een normale nachtrust.
Wie dit met tevreden blik aanschouwde, was onze Willy. Net
terug van 1000 en 1 km in het buitenland zag hij met tranen in de ogen hoe de
generatiewissel van de familie Wittewrongel een feit was. Nu moet u echter ook
weten dat er maar één codewoord bestaat ten huize Wittewrongel en dat is
‘Perfectie’. Willy heeft nog een aantal tekortkomingen gezien en daarom moet
Simon dinsdag aanstaande van 18 tot 20 uur langskomen bij schoonvader voor een
theoretische vorming en donderdagavond dezelfde uren voor een les praktijk op
kop rijden. Wanneer een evaluatie volgt, is op vandaag nog niet geweten.
Willy was zich echter op een bepaald ogenblik zodanig aan
het vergapen op zijn schoonzoon dat hij vergat dat er op Vlaamse wegen nog
putten en boorden liggen en zo werd het peloton opgeschrikt door een
bijna-valpartij. Sommigen dachten dat dit een oefening kunstduiken was, anderen
meenden dat het gewoon onhandigheid was. Feit was dat hier een grote valpartij
zoals onze vrouwelijke collega’s in Valkenberg realiseerden nipt kon vermeden
worden.
Voor de rest was de rit er eentje om in te lijsten: mooie
wegen, goede leiding, mooi tempo en geen
‘accrootjes’, dit om maar te zeggen dat dit voor een verslaggever niet altijd
even makkelijk is er zinnige dingen over te schijven.
Eens in Heule terug aangekomen, spoedde Ringo zich naar het
toilet (dit was de enige tempoversnelling die hij die dag in huis had) alwaar
hij de plaatselijke riolen op een grote portie Duvel met frieten (volgorde
volgens de dosis die hij had ingenomen) op een bedje van verschillende coctails
trakteerde.
Kevin was de volmaakte gastheer: naast een traktaat onder de
baan kwam hij na de rit nog aandraven met een bak bier hetgeen fel gesmaakt
werd door onze leden. Bedankt Kevin. Klasse !
Bij deze wensen wij nog met z’n allen de groeten te doen aan
ons lid Gerd die thuis revalideert na een schouderoperatie. Wij wensen hem het
beste toe en hopen hem begin volgend seizoen opnieuw te mogen begroeten. We
zijn er zeker van dat hij tegen dan zijn bovenste-beste- forme zal teruggevonden hebben en dat we weer de oude
superGerd zullen terugzien.
Leuke rit in aanwezigheid van 22 renners die de rit van 74
km afwerkten aan een mooie gemiddelde van 27,2 per uur. 348 hoogtemeters
Yvan
NVDR: herbeleef de rit op
Verslag van de rit van 16 september 2012 Ronse & Merlijntje
“Ten Koetshuize” zondag 16 september om 7u55. De President is
terug na 2 weken welverdiende vakantie en treft zijn geliefkoosde club aan in
volle crisis. Op het programma staat een rit van 80km richting Ronse met
aankomst aan lokaal Merlijn waar enkele trappisten en een stapel boterhammen
met gekapt en mosterd wachten. De Fondateur heeft echter de knuppel in het
hoenderhok geworpen: ge zult nooit op tijd terug zijn, niemand zal willen
meegaan naar onze lokaalhouder en hij zal blijven zitten met zijn stutten, enz,
enz…. De echte reden is dat Marc geen tijd heeft om te blijven plakken want om
12u moet hij met col en plastron bij zijn Veerle klaar staan wegens uitstap naar
een of andere eetgelegenheid. Jaarplanner Wim bevestigt dat het rittenschema al
van februari vastligt en dat daar niet wordt van afgeweken. Organisator Geert Sioen
kan echter de kilometrage van zijn rit niet bevestigen door het ontbreken van
een fietscomputer op zijn Amerikaans High Tech Carbonros…..Enfin, de President
hakt de knoop door: we rijden zoals gepland naar Ronse en als er iets gebeurt
onderweg snijden we een stuk af. Bernard
heeft last van een moeilijke zadelgang en we moeten hem van het toilet plukken.
Zonder zijn handen te wassen springt hij op zijne velo, dat hij straks maar van
de boterhammen blijft....
Met de vlam in de pijp en de wind in de rug vliegen we via
Moen en Avelgem en een intermezzo in Walenland naar Ronse. In het centrum
houden we ons aan de snelheidsbeperking van 30km/u en dit jaar is de overweg
gelukkig open , vorig jaar nog moeten improviseren wegens een wanhoopsdaad op
de sporen. Geert serveert ons 2
beklimmingen : een steile zijflank van de kanarieberg ( tripelkost!) en de
Savooistraat , een echte loper die zelfs de Fondateur met de kopgroep
beëindigd. Op het hoogste punt, aan het stemmige kerkhof van Ronse, serveert
sportbestuurder Bart Huysentruyt frisdrank "on the rocks" en gebakjes
waarvoor dank. De timing begint te nijpen en in gestrekte draf en gesloten
gelederen stomen we richting onze herbergier Johan tot het noodlot toeslaat:
Rambo valt eens te meer plat en wordt alleenrecordhouder in deze triestige statistiek.
Om geen tijd te verliezen wordt een reservewiel gestoken dat echter na 5m
bollen ook de geest geeft. Materiaalkenner Bart Vanmarcke had al opgemerkt dat
het bandje een verstorven indruk gaf. Het tweede reservewiel wordt aangerukt:
een antiek exemplaar waarop Briek Schotte in 1948 in Valkenburg nog Wereldkampioen is geworden. Het specimen
telt slechts 6 tanden maar dat zijn er nog altijd meer dan de originele in het
bakkes van Rambo. Driewerf helaas
echter, het wiel kan niet recht in de kader worden gestoken en de enige
oplossing blijkt toch een nieuw binnenbandje steken. Ondertussen wordt Rambo
voortduren uitgelachen door 2 ganzen die niet meer bijkomen van zoveel
geklungel. Toegegeven: het reservemateriaal kan beter maar zelfs een gedreven
Materiaalmeester zoals Pantani kan geen 12 jaar wanbeheer in 3 maanden rechtzetten. Ondertussen
hebben we enorm veel tijd verloren en het lijkt erop dat de Fondateur gelijk
krijgt. Simon en Matthijs nemen echter het commando over en we snellen door de
sens-uniques, langs de paaltjes en dwars door overstekende jeugdbewegingen.
Zelfs de Bolide Met Wielen van sportdirecteur Bart kan ons niet meer volgen. In
de finale doen Kevin en David er nog een schepke bovenop en gaat de
snelheidsmeter niet meer onder de 35. Om 11u35 vliegen we de terras van café
Merlijn op waar Johan ons met een glimlach maar toch lichtjes ongerust ons
opwacht. Liefst 17 man waaronder de Fondateur zijn nog meegekomen voor een
stevige pint en boterham. We krijgen nog het charmante gezelschap van
secretaris Petra en haar vriendin/kinesiste die Petra begeleidt in het herstel
van haar achillespees. De sfeer op het terras is opperbest, Bernard heeft eerst zijn handen
gewassen en in tegenstelling tot de voorspellingen worden alle stutten soldaat
gemaakt!!!! Prachtige rit over
landelijke wegen, afgelegd in ideale zonnige omstandigheden: 86km aan een
atletisch gemiddelde van 27,5 km/u. 509 hoogtemeters
Een tevreden President
NVDR: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/223884514
.jpg)
Verrassingsrit van 9-9-2012
Ondanks de vele kermisescapades tekenden 20 Tinekes present voor dit ritje van 65 kilometer. De
gevreesde alcoholdampen die normaal aanwezig zijn die ochtend, bleven gelukkig
beperkt.
Geert Depoortere II arriveerde met de borst fier vooruit.
Hij werd vandaag 45 jaar jong. Ten huize Depoortere was het ondertussen een
drukte van jewelste: die taart bakken en er nog eens 45 kaarsjes opzetten, is
nu niet bepaalde een klein werkje. Proficiat Geert !
Ronny King zag er niet bepaald gelukkig uit. Ingewijden
vertelden dat zwaar gekrakeel in het gezin aan de basis ligt. Ronny had immers
zondagavond zijn echtgenote naar de sofa verwezen omdat hij meende dat het
beter was dat zijn nieuwe fiets bij hem sliep, kwestie van deze met de nodige
liefde te omringen. Pas toen de vrouw met de kettingzaag naar boven kwam en
dreigde het vehikel in 55 stukken te zagen, zag Ronny af van zijn oorspronkelijke
plannen en werd de fiets naar de garage verbannen.
Daar de rit aangekondigd was als een ver(r)assingsrit
meenden de meesten dat het richting crematorium ging gaan maar daar bleek niets
van aan. Onze parcoursbouwer had er voor geopteerd om een glooiend parcours
voor de wielen te schuiven en beschreef het parcours als ‘pittig’.
Tussen de hellingen in werd zwaar gedebatteerd over welke
verrassing het bestuur in petto zou hebben. Toen Pantani besefte dat er eigenlijk
niks was georganiseerd én dat hij bovendien het enige aanwezig bestuurslid was,
trok hij wit tot achter de oren en kreeg hij van plaatsvervangende schaamte een
rode bos op de wangen zodat hij willens nillens een levend reclamebeeld was
voor de KVK.
Op een lieflijk plaatsje met een aantal koeien en ossen (=
stieren zonder rijbewijs) trakteerde David met spijs en drank (bedankt
David). Het vee dat met open ogen ons
stond aan te staren, maakte algauw onderwerp uit van heel interessante
gesprekken die onmiddellijk ingeschakeld mogen worden in programma’s zoals boer
en tuinder.
Toen onder zware druk van de leden was afgesproken om een
degustatie te nuttigen op ‘Heule-Platse’
ging het tempo zienderogen de hoogte in en werd na een langgerekte vlucht langs het Kanaal
alles in gereedheid gebracht voor een eindsprint in Heule waar niet minder dan drie mensen
hadden plaats gevat: 2 die nog dronken van de avond voordien en 1 brandweerman
die op baan was met de worsten voor de barbecue van die middag.
Logisch dat de twee sterkste renners van het ogenblik, met
name Marc en Rambo, zich afscheidden en alle energie in stelling brachten voor
een ware koninginnesprint. Deze sprint
kwam er echter niet omdat de ketting van Rambo alle medewerking weigerde.
Blijkbaar koopt hij niet alleen zijn binnenbanden in den Aldi maar gaat hij
daar ook kettingen en andere aandrijfmiddelen aankopen. De sprint werd dan ook
met de vingers in de neusgaten gewonnen door Marc.
Ondertussen probeerde Pantani de zware tekortkomingen van
het bestuur te compenseren door vlug naar huis te rijden waar hij de geldbuidel
van zijn vrouw uitschudde en met deze buit in allerijl naar de Kameleon vloog
waar de Tinekes begonnen waren aan één van hun specialiteiten, met name het
verzetten van een aantal bierglazen.
De vrouw van Bart stond ondertussen reeds een half uur
achter het beeld van Tineke verscholen te wachten op haar man omdat deze, één
keer aan de drank, beter onder begeleiding staat.
Tevens was het Guy ter ore gekomen dat er gratis drank te
verkrijgen was zodat deze vlug op zijnen moto sprong en terwijl hij zijn helm
over zijn hoofd wrong nog in alle vlugte zijn vrouw meescharrelde om op die
manier niet alleen van de gratis consumpties maar ook één van de meest
charmante gezelschappen te genieten die er zijn, met name de Tinekesvrienden
met een glas bier voor zich.
Ten slotte voor de archieven: aanwezig 20 man, afstand 66 km en 25.2 gemiddeld.
Yvan
Rit van 2 september,Kemmel en omstreken
Is er sprake van enige zomermoeheid? Eisen de talrijke
burenfeestjes-barbecues met de vrienden- tuinparty’s en andere uitspattingen
hun tol? In elk geval was het een feit dat slechts 15 man zich aanboden voor
deze laatste echte zomerrit met start om 7.30 uur.
De met klokkengeluid en troffelgerom aangekondigde
aanwezigheid na lange tijd van Philippe Ysebaert, veelvuldig champ en
gepatenteerde kroniekschrijver, bleek een zeepbel. Dezelfde morgen had hij aan
Pantani laten weten ‘dat de benen niet goed waren’. Natuurlijk kunnen de benen
niet goed zijn als je de Tinekesvrienden niet wekelijks vervoegt! Er bestaat nu
algemene vrees dat het slechte gevoel van de benen zal overslaan op het hoofd
en dan zijn de gevolgen niet te overzien. Zal ons eerder zo geroemd lid nog dieper wegzakken? Komt hij opnieuw boven
water of eindigt hij in de goot? Dit verhaal (drama?) wordt ongetwijfeld nog
vervolgd.
Bij het verzamelen stond Ronny King in een hoekje lieve woordjes te fluisteren
tegen zijn fiets en aaide hij liefdevol over het frame van hetgeen bij nader
inzien een spiksplinternieuwe bolide leek te zijn. Ronny heeft ondertussen een
enorme voorsprong genomen op zijn eerste belager (je kunt het vergelijken met
het verschil tussen KVK Kortrijk en Zulte-Waregem verleden seizoen) en heeft de
ultieme trofee zo voor het grijpen. Als toekomstig nieuwe kampioen is hij van
oordeel dat hij zich niet alleen met zijn rennerskwaliteiten moet onderscheiden
maar dat een ‘champ’ ook op topmateriaal dient te rijden. Vandaar de aankoop
van een frame waarop vreemd genoeg de naam van charcuterie staat: Cervela. Verder
echter aangevuld met van alles het beste van het beste! Carbon wielen,
Cancellara-aandrijving én een elektronisch gestuurde groep. Vandaar dat deze
dag opnieuw de geschiedenisboeken ingaat: Ronny is de eerste Tinekesvriend die
elektronisch schakelen introduceert in onze o zo geroemde club! Vanaf vandaag
komt er een nieuwe slogan bij: “ De Tinekesvrienden, daar waar toptechnologie
zich thuis voelt…”.
Geert had een ritje voorgekauwd rond de Kemmel. Met de wind
op de kop en de zon op het achterwerk werd via Geluwe en Houthem eerst een
soort breiwerk rond de Kemmel afgewerkt. Groot was de vreugde in het peloton
toen na een 25 km Jacques het kopwerk overliet aan Yvan. Zo kon het ganse peloton
schuilen achter de twee breedste paar schouders van onze club en werd achter
deze twee renners met een hoog gehalte aan Body-builders-torso niet het minste
tegenwindje meer gevoeld.
Dit leuk gevoel bleef niet duren want Geert opteerde voor
een klim aan de zijkant van de Kemmel. De batterijen van de nieuwe fiets van
Ronny bleken nog niet goed afgesteld want ondanks het verbod tot demarrage
sprong zijn Cervela uit het peloton naar voor. Toen het echte sein werd gegeven
voor ‘ten aanval’ kon iedereen naar godsvrucht en vermogen zijn klimtalenten
botvieren op deze korte helling.
Eens de hartslagen min of meer normale waarden hadden
teruggevonden, informeerde Rambo wat ongerust of er bevoorrading mee was. Hij
werd op zijn wenken bediend want een kwartier later werd op een charmant plekje
halt gehouden. Het dient ook vermeld dat we een heel jonge sportbestuurder van
dienst hadden: Noah had deze taak op zich genomen maar omdat hij omwille van
zijn leeftijd nog geen rijbewijs kon krijgen, had hij zijn vader Ringo
meegebracht om de vervoersopdrachten op zich te nemen. Dank aan het duo
Noah-Ringo voor spijs en drank.
De terugrit bewees eens te meer de parcours-bouwers-capaciteiten
van onze ex-materiaalmeester. Op veelal onbekende banen en met pittoreske
uitzichten werd stilaan de Westhoek verlaten en richtten we onze steven naar de
zo vertrouwde heimat.
Toch ook één minpunt dat onze aandacht verdient: er is nog
werk aan de winkel inzake discipline bij het oversteken van bepaalde grote en gevaarlijke
banen: de bevelen van de kopmannen respecteren, blijft een werkpunt willen wij
ook bij andere weggebruikers als gerespecteerde club overkomen.
Ten slotte nog dit voor wie van cijfermateriaal houdt: 15
aanwezigen, rit van 93 km, gemiddelde snelheid 27 per uur maar vooral een mooie
rit met het mooiste gezelschap dan men zich kan wensen, met name de zon!
Yvan de Verschrikkelijke
Verslag van de rit van 26 augustus 2012 Armentiéres
18 Flandriens
bewijzen dat ze niet bang zijn van een scheutje hemelvocht en staan aan de
aftrap van deze Franco-Belge. Enkele verlofgangers zijn terug van weggeweest oa
Simon en Jan die enkele weken Dolce far Niente in het zonnige Italia achter de
rug hebben. Daarentegen valt er geen enkele oud-kampioen te bespeuren. Red
Philippe zegt iedere keer weer: volgende week. En Rambo was te bespeuren op de
KVK tribune maar vertikt het om zijn aluminiumen ros te bestijgen. De vloek van
de kampioenentrui? Of schrik van de USADA, WADA of OMERTA? Wie in ieder geval
wel gemotiveerd aan de start staat is onze kampioen in spé Ronny. Voor de
gelegenheid heeft hij zijn sympathieke echtgenote meegebracht als
koersdirectrice. Olv organisator Dirk en medekopman Pantani trekt de karavaan
zich op gang. In Wervik steken we niet alleen de Leie maar ook de grens over.
Bernard , die sedert lang nog eens met zijn tweewieler present is, ontvangt een
dringende sms. Paniek bij de knapste Deschamps want hij is van wacht!! Zijn er
brandblussers te kort? Moeten we hem asap escorteren naar de gemelde ramp? Vals
alarm blijkt, gewoon melding van de gsm-operator wat het goedkoopste tarief is
La Douce France.....Dirk zijn Garmin is in herstelling maar heeft de rit
doorgefaxt naar Wim die deze heeft ingelezen in zijn GPS toestel. Resultaat is
dat beide geen snelheidsmeterke op het stuur hebben en wie Pantani kent weet
dat hij iedere 2km één km/uur sneller rijdt...Op den duur vlammen we aan 34
tegen wind en de President kan het niet meer aanzien dat bakker Wouter
moederziel alleen op de 2de rij de barometrische toestanden moet trotseren. Hij
laat Wouter 2 rijen zakken , aan de zijde van Dieter en in de slipstream van de
atletische gebouwde Simon zodat ook onze sponsor kan genieten van de luwte van
het peleton. Tijd voor den break: Veronique heeft 2 taarten gebakken: choco- en
appeltaart. We laten het ons smaken, dank aan Veronique. Bjorn heeft een puppie
ontdekt in de omgeving. Het beestje dat niet toevallig Rambo heet speelt met
plezier de restjes binnen. Iemand stelt de vraag: waar zijn we hier nu
eigenlijk? Blijkt dat niemand het weet, alleen de machtige Garmin. De
voorzitter stelt tevergeefs voor om zoals in het leger of jeugdbeweging een
dropping te houden en om ter snelst Heule te bereiken zonder gebruik te maken
van satelliet en ander hoogtechnologische toestanden maar zoals vroeger met
behulp van korstmossen en waterlopen. De terugweg verloopt dankzij " le
vent à la pouppe" aan ijltempo. In Le Bizet steken we opnieuw de grens
over en via Kruiseke bereiken we de Kezelberg waar nog een stukske vrij tempo
op het programma staat. De gruute plateau's warmen zich al op maar een
motortreffen steekt stokken tussen onze spaken. Dirk, verstandig als hij is,
oordeelt het te onveilig voor de motards om op natte wegen tussen de
Tinekesvrienden te laveren en we rijden gedisciplineerd mooi per 2 aan 40 per
uur naar Heule waar we reeds om 10u50 arriveren, klaar voor enkele extra
apero's. Prachtige rit, spijtig van de weersomstandigheden, de temperatuur
(15°) bedraagt de helft van vorige week!!!! 88km aan 27,6 gem. Mooie prestatie
van alle deelnemers. Opgepast, volgende
week nog altijd start om 7u30 ipv 8u zoals verkeerdelijk medegedeeld bij de
ochtendbriefing!!!
Herbeleef de
rit en het parcours om garmin http://connect.garmin.com/player/215661343
President
Verslag van de rit van 190812 WO I rit
Er heerst een ingetogen sfeer boven "Ten
Koetshuize". In groep herdenken we
het overlijden van Duncan, fietsvriend van de Kameleon en enkele malen
gastrenner van de Tinekesvrienden. Een foto van Duncan vind je onderaan dit
verslag. Als eerbetoon voor deze veel te vroeg gestorven jongeman houden we één
minuut stilte. Wim haalt ook bij de leden een vrijwillige bijdrage op waarmee
een bloemenkrans wordt aangekocht. In naam van WTC Tinekesvrienden ons innig
medeleven aan familie en vrienden.
Luchtiger kost wanneer de Fondatuer een oproep doet naar 5
vrijwilligers om te figureren in een promotiefilm voor de Tinekesfeesten. Ge
moet echter van Heule zijn EN koerskledij van de club dragen wat Dieter doet
beslissen om onmiddellijk klacht in te dienen bij het centrum van gelijke
kansen. De Streuvelsvrienden vertrekken deze maal vroeger dan ons. Gerd staat
echter met zijn breed karkas in de weg en oud-lid Andre Guillemyn kan hem niet
passeren , hapert en valt om in de haag.
Sommigen vragen zich af of de slap-stick film nu al wordt opgenomen en Gerd
laat droog weten dat zijn haag al geschoren is....
18 fietsers en koersdirecteur Dries trekken zich met 10'
vertraging op gang voor deze WO I rit olv
organisator Franky en medekopman de President. Via de traditionele wegen
over Kezelberg en Polygone rijden we richting Ieper. Dries moet een eerste maal in actie schieten
als Dirk in de afdaling van de Nonnebossen aan een waanzinnige snelheid een
spaak breekt. In ijltempo wordt een nieuw wiel gestoken en we bollen verder
richting Ieperlee en Boezinge waar op een lang stuk kassei Geert Depoortere II
zijn liefde voor het zware werk, opgedaan in Carrefour de l'Arbre, tentoon
spreid. Via Zuidschote en Reninge bereiken we de Yzer. Franky heeft nog een
mooie lus voorzien langs 3 Kappellen: Oude.- Nieuwe.- en St-Jacobs-Kappelle. We
genieten met volle teugen van de prachtige omgeving en het ideaal fietsweer,
zonnig en weinig wind. We komen opnieuw uit langs de Yzer. De Fondateur heeft
al de ganse rit het peleton onderhouden met zijn spreekbeurt over 30j
geschiedenis van de Tinekesvrienden. Dit heeft bij de luisteraars zodanig
succes dat ze bij de aankondiging van het vrije tempo langs de Yzer als een
pijl uit een boog wegstuiven. Er wordt vlot 43km/u gehaald. Tijd voor den break
aan het schattig paviljoentje bij de samenvloeiing Ieperlee-Yzer. Dries heeft ,
de hittegolf in gedachten, voor ijsgekoelde drank gezorgd wat bij de leden in
dank wordt aangenomen. Alleen enkele bijtgrage vliegen die het melkzuur uit onze
kuiten willen zuigen verstoren de verpozing. Aan de overkant van de rivier is
het gras niet alleen groener maar zien we , het thema van de rit indachtig, een
kolonne Willy's Jeeps. De pauze zit er op en we nemen afscheid van Wouter
Soete, onze co-sponsor zet zijn weg verder richting Kust waar hij op een terras, vergezeld
van een stevige en welverdiende pint
gerstenat op zijn Karolien zal wachten.
De herstart verloopt chaotisch, we verzeilen tussen wielertoeristcollega's,
motorally's en de vermelde Jeeps. Tevens gaan er geruchten dat Marc met rugproblemen in
de volgauto zit maar niets is minder waar. Marc bijt als een ware Flandrien
door de pijn heen en herneemt zijn plaats in de voorste gelederen. We volgen de
frontlijn verder langs memorabele plaatsen zoals Bikschote, Langemark & Tine Cot Cemetery, grootste Britse
militaire begraafplaats op het continent. De wedstrijdradio wordt nog éénmaal
opgeschrikt als de President, verdwaasd door de wijnvertelsels van Ringo, het Noorden verliest en rechts opdraait
terwijl Franky links beveelt..
Voor deze keer besluiten
we eens Heule binnen te stormen via de Roeselaarsestraat in Gullegem.
Ongelooflijk maar waar: deze drukke verkeersader is afgezet voor de wijkfeesten
van 't Ris!!!! In mijn jeugdjaren,
halfweg de vorige eeuw dus, werd de feesttent nog op een weide gezet, nu zetten
ze die midden op straat!!!!! Wegens geen weiden meer beschikbaar: Laagweide en
Hoogweide staan vol steen & beton. Via ingewikkelde fietspaden sukkelen we toch
nog aan "Ten Koetshuize". Prachtige rit waarvoor dank aan Franky. 102
km aan 27,0 gem.
Herbeleef de rit en het parcours op http://connect.garmin.com/player/212377836
President
Verslag van de rit van 12 augustus 2012 Fiertel Ronse
19 deelnemers meldden zich onder een veelbelovende mooie
hemel. Het toenemend deelnemersaantal
toonde aan dat de meeste vakantiegangers stilaan het vertrouwde nest hebben
opgezocht en zich weer concentreren op hun corebusiness, met name de Tinekesvrienden.
10 seconden voor 7.30 verscheen een totaal ontredderde
voorzitter: de werkdruk van de laatste weken had hem volledig onderuit gehaald.
Alle bestuursdaden tot een goed einde brengen én wekelijks het verslag
schrijven hadden hem mentaal totaal
ontredderd. Vooral het gebrek aan inspiratie had hem de laatste tijd sterk
parten gespeeld: het voortdurend nadenken over de inhoud van zijn artikels
bezorgde hem slapeloze nachten met als gevolg dat hij ging woelen in zijn bed
waardoor op zijn beurt dit danig op de heupen begon te werken van de vrouw
waardoor ook de huiselijke vrede in gevaar kwam… Voeg daarbij nog de
schabouwelijke uitslag van zijn o zo geliefde wit-rode vereniging waardoor het
echt wel te veel kan worden om door 1 mens te dragen. Naar het schijnt, was de
voorzitter al om 7.20 in het park van Heule aanwezig maar verkoos hij om zich
nog 10 minuten te verschuilen achter een dikke boom om op die manier zo lang
mogelijk uit het zicht van de collega’s te blijven… Het was dan ook op beide knieën
dat hij smeekte om de verslaggeving over te nemen. Om zijn gezin te redden, heb
ik dan maar ja gezegd.
Ook Jacques was van de partij met een opgelapt vehikel.
Omdat de fietsenmaker nog in verlof was, had hij eigenhandig een grote nagel
door zijn kader geklopt waardoor zijn zadel opnieuw vast op zijn fiets stond:
iets dat toch altijd handig is bij het fietsen. Vol ontzag luisterden wij naar
zijn uitleg en leerden wij dat zelfs ambtenaren van financiën bepaalde
capaciteiten kunnen hebben.
Bjorn was sportbestuurder van dienst en dat heeft zo zijn
gevolgen: desnoods kon de helft van de aanwezige renners met fiets en al
vervoerd worden in de enige en onvervalste Duthoo-camionette en dat kon nodig
zijn want vandaag ging het richting Ronse en zelfs de grootste kierewiet weet
dat het daar niet bepaald vlak is.
Gangmakers waren het onverwoestbare duo Willy en Geert.
Blindelings mag en kan je die mannen volgen. Naar het schijnt, stapt Willy de laatste tijd nog enkel van
zijn fiets om te eten, te slapen en naar het toilet te gaan. Eerst heeft hij
zelfs nog geprobeerd om te eten tijdens het fietsen maar het snijden van een
chateaubriand op zijn bovenbuis zorgde voor nogal wat ongemak en krassen op
zijn mooie Colnago waardoor hij van dit idee is afgestapt.
In de aanloop naar de Tiegemberg moest het peloton stoppen
omdat Geert van versnelling wilde veranderen en zijn ketting manueel op een
groter kroontje plaatste. Enige uitleg over die ‘stokskes aan het stuur’ leerde
hem echter dat je ook zo kunt schakelen. Blij om deze wijsheid bleef Geert de
rest van de voormiddag hiermee oefenen waardoor we hem de ganse dag niet meer
gehoord hebben.
Bij de aanloop van de Tiegemberg floot Willy haast de longen
uit zijn lijf om kandidaat-aanvallers uit te nodigen voor een sprintje bergop.
Niemand die zich geroepen voelde, duidelijk wetende dat er veel meer zou komen,
behalve Guy Devos die met een niet ongevaarlijke rechts-inhaal-beweging ten
aanval trok maar verder niemand kon beroeren om mee te gaan. Derhalve kon Guy
boven even genieten van het” Lonely-at- the-Topgevoel”.
De kasseien van de Varent stonden ook op het menu en dienden
vooral om de deelnemers wakker te schudden. Ondertussen leerde het angstzweet
op het gezicht van de fondateur en de toenemende stilte in peloton dat de speeltijd
stilaan over was en dat het tijd was voor het zwaardere werk. Dit bleek
terecht: als aperitiefhapje werd de Kuitholstraat opgevlogen en om te bekomen werd halt gehouden aan ons
‘schoolke’ waar niemand de naam van kent en waar Bjorn trakteerde op drank en
allerhande koeken. Even was er ongerustheid omdat men meende dat iedereen een
stuk Cyproc ging krijgen om op te kauwen maar deze vrees
bleek ongegrond. Bedankt Bjorn !
Daarna ging het in gestrekte draf naar de hoofdschotel, met
name de Fiertel met stukken van 21 % hellingsgraad waar kwikzilveren David als
eerste de top bereikte, gevolgd door Bart en Yvan met in de nabijheid Pantani,
duidelijk terend op zijn 7cols-conditie.
Daarna werd de steven weer gericht naar Heule en werden we
op de terugweg nog verrast door Marc die, enigszins geholpen door de hand- en
spandiensten van enkele collega’s, op de kleine hellingen rond Kortrijk nog het
ganse peloton in flarden reed.
Terug in Kortrijk werd totaal onverwacht nog halt gehouden
ten huize Guy Devos waar we allemaal twee sportpakketten met allerhande
sportvoeding en –drank in ontvangst mochten nemen. Sinterklaas is dus niet
alleen actief tijdens de maand december. Bedankt Guy!
De rit werd er ook ontbonden en dank zij het puike voorbereidende
werk van Willy mogen wij opnieuw een rit met 5 sterren toevoegen aan het reeds
welgevulde geschiedenisboek van de Tinekesvrienden …….
95 km aan 26,3 gem. 656 hoogtemeters
Yvan
NVDR : herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/210110282
.JPG)
.JPG)
Verslag van de rit van 5 augustus 2012 Carrefour de l'Arbre
De President heeft het niet onder de markt (bis): Pantani
zit nog altijd tussen zijn 7 colletjes en dus moet de voorzitter nog altijd het
materiaalkot openen en sluiten , daarbij nog eens het verslag schrijven, en vandaag moet hij
zelfs de ganse dag op kop rijden! Op het
programma zijn kasseiklassieker naar de
Hel van Parijs-Roubaix. 13 kasseifretters voelen zich geroepen, sommige staan
zelfs met speciaal materiaal aan de start. Bart Vanmarcke heeft tussen zijn 17
reservefietsen nog een stalen vehikel met speciale zanten en banden gevonden en
Geert Depoortere II probeert zijn kassei-allergie te overwinnen met zijn
winterbeestje. Ook Bernard staat nog eens aan de start, zij het gemotoriseerd.
Hij slaat hiermee 2 vliegen in één klap: zo komt hij aan 10 ritten zonder kans op nog eens een tuimelperte. Bernard heeft zijn zoon meegebracht die de
rit zal meefietsen op MTB. De rijzige jongeman heeft duidelijk het atletisch
postuur van zijn nonkel Willy de coiffeur!! Of hij graag op den trekzak speelt
is de redactie niet bekend. We verwelkomen eveneens tal van terugkerende
verlofgangers oa Dieter uit Kos, Yvan uit de Gers en Il d’Oleron en de
Fondateur en Geert Depoortere I, terug van hoogtestage uit het Kaunertal waar
de 2 boezemvrienden menig cols hebben overwonnen , zij het deze van de halveliters Weissbier. De PM neemt samen
met de President het voortouw en we fietsen richting zuiden. Een eerste
kasseistrook thv Dottenijs wordt als borrelhapje geserveerd. De tweede daarentegen
krijgt 4* en verhakkelt het peloton. De Fondateur heeft last van een klotsende
maag en sluit de rij. De volgende strook wordt met enige zin voor overdrijving
aangekondigd als “ le Petit kwaremont” en ziet er erger uit dan hij is. We zijn
in Lamain en Hertain, een vergeten stukje België dat in het feodaal tijdperk is
blijven hangen. De openbare weg loopt er dwars door een boerenhof en we moeten
geconcentreerd laveren tussen de putten en den koeiendrek. Na 47 km bereiken we Carrefour de l’Arbre, de
gevreesde scherprechter uit Paris-Roubaix. Enkelen hebben nog de moed om de
strook van 2,5km op en af te rijden tot aan het restaurant met dezelfde naam.
Bart Vanmarcke test zijn ijzeren paard en wordt gevolgd door Bjorn, Geert
Depoortere II, Dieter, President, Yvan ,geletruidrager Ronny en gastrijder
Jurgen. Bij terugkomst wordt onder een stralende zon de break genomen: wafels
en fruitsap aangeboden door Bernard waarvoor dank. De terugweg wordt aan een
opgevoerd tempo afgelegd, wind in ’t gat en bergaf. De 2 laatste stroken worden door het peleton
afgeteld: strook 5 in Néchin, een thuisverpleegster staat met haar wagentje
dwars over de kasseien en de knappe deerne wordt bijna clubverpleegster voor
sommigen. Strook 6 in Evregnies zorgt door de zijwind voor versnippering. Alleen
de President wacht de Fondateur op, de rest rijdt niet gehinderd door enige
vorm van parcourskennis altijd maar door, ze missen de juiste afslag en Bernard
moet ze met zijn vierwieler tot de orde
roepen. Regel 1 & 2 van de club: na de kopman blijven en na een vrij tempo
wachten op de overige leden! Na de hergroepering komt Bjorn nog wat kopwerk
doen en na de afdaling van de Pauvre Leute laten we ons uitbollen tot in Heule.
En zonder materiaalpech hé, ge ziet dat
die verhaaltjes als "kasseien zijn slecht voor het materiaal" fabelkes zijn.
Alleen fiscaal adviseur Jacques zit plots 10cm lager op zijn kader wegens een
losse TREKvijs maar dat kan de vreugde door de geslaagde rit niet temperen. 87km en
26,8 gem. Nog een echt gebeurde anekdote als afsluiter: de president sluit het
materiaal samen met Bernard weg en keuvelt buiten nog wat met zoon Jurgen tot
er plots hard van binnenuit op de deur van het lokaal wordt geklopt: Bernard
was nog eens naar het wc en de voorzitter had de buitendeur al afgesloten. De
Streuvelvrienden gingen hem volgende week wel terugvinden….
President
Herbeleef de rit op garmin http://connect.garmin.com/player/207370130
.jpg)
Abonneren op:
Posts (Atom)