Na een hete vrijdag en een twijfelende zaterdag kondigde
zondag wielerhoogdag zich veelbelovend aan. Toch voelen de ochtendlijke
temperaturen nog steeds behoorlijk fris aan voor de tijd van het jaar. Dit
weerspiegelt zich vooral op de zondagse catwalk waaraan Ten Koetshuize zich
steeds opnieuw vergaapt : geen gevaar voor nipplegate of ontluikende
borsthaartoestanden, maar eerder flink ingepakte en ingeduffelde mannenlijven
waarbij kuiten, biceps en uit de kluiten gewassen buikspieren de show stalen.
Deze keer geen vrouwelijk schoon aan de start hetgeen de moral en de motivatie
enigszins naar beneden afrondde. We konden wel enkele helden opnieuw in de
armen sluiten : zo vierden de Parisiens Pantani, Wesley en Bjorn hun
wederoptreden bij de elite terwijl ook Ronderenner Yvan zijn opwachting maakte
aan de inschrijvingstafel. Red Philip kreeg met onmiddellijke ingang zijn C4
als MM a.i. Uit analyse van de ritgegevens blijkt nl. dat tot op heden niemand
nog lek wou rijden (clubrecord?). Er werden evenmin kandidaten bereid gevonden
hun derailleur stuk te trappen of om eens een salto mortale uit te voeren. Voor
elk bedrijf dat zichzelf respecteert is de conclusie dan overduidelijk : no work, no job. Voor deze Helletocht hadden
we ook gehoopt op bijstand van het Belgisch
Leger. Helaas, driewerf helaas, het asfaltjeannetgehalte van onze Defensie is
niet langer compatibel met deze kei van een klassieker. Ook Rambo, krijger van
vele oorlogen, gaf verstek : hij ontwaakte om halfdrie met een onverteerbare
steen op zijn maag. Voorts merkten we een verrassende naam op achter het stuur
van de volgwagen : Pieter, beter bekend als Babydoc en zoon van de president
kwam niet alleen het roodwitte bastion binnen de club versterken maar dreef ook
het sportdirecteursgehalte naar ongekende hoogtes.
Toch 42 rennersbenen aan de start waarvan er 4 eigenaar
waren van respectievelijk de clubsenior (SB/PM Willy) en de clubjunior (Tim).
Willy perst niet alleen gebakken lucht uit zijn aangespoelde Zultelongen maar
blaasde zaterdag ook 36 verjaardagskaarsjes uit. Iedereen werd daarbij
uitgenodigd voor een drankje in zijn vipresidentie. Proficiat Willy!
De president – wie anders – had opnieuw en
superklassieker uit zijn wiel getoverd. Een gezapige aanloop met hier en daar
een gezonde bult zorgde ervoor dat de machines op toerental raakten. Eénmaal de
skreve over begon het bij Pantani zodanig te kriebelen dat hij samen met de
voorzitter het tempo bepaalde. Het bestuur als locomotief van de club dus met
in het zog Willy die als hetware in quarantaine gezet werd door KVK-fans die
voor, naast en achter hem kwamen postvatten. De claustrofobische
angstzweetdruppels parelden op zijn voorhoofd, hij voelde zich als een groen
sardientje in een rood blikje. De 1e kasseistrook was er al meteen één om u
tegen te zeggen : MM Pantani vond opnieuw zijn job uit door met een oerknal lek
te rijden. Gesneuveld onder het gewicht van overtrainde spieren of waren het
eerder de wielergoden die een maandenlange afwezigheid wraakten? Pronkstuk van
de rit was de 1800 m lange strook 5 : Camphin-en-Pévèle. Daar konden we de
heroiek van deze Kasseiklassieker met volle teugen opsnuiven en aan den lijve
ondervinden. Tussen de campers en supporters door schoot Tim een cartouche van
jewelste af. Als een volleerd kasseivreter vloog hij ontketend over de
kinderkopkes tot een supporter het welletjes vond en hem uit zijn ritme haalde
: vaarwel zege, vaarwel topprestatie…Iedereen daverde gezond en wel het hart
van de koers binnen waar sportdirecteur Pieter de zwartgeblakerde en vol stof hangende
atleten voorzag van de nodige drank en calorieën. Bedankt Pieter en co!
Op de terugweg kregen we nog een lading verse kasseien
geserveerd om het af te leren. Ook de president werd in volle finale nog het
slachtoffer van een leegloper. Onder het oog van de camera kieperde hij zijn
vehikel net niet in de graskant. De inderhaast toegesnelde sportdirecteur deed
een objectieve vaststelling : de Roger De Vlaeminck’s van deze wereld reden-in
tegenstelling tot leeggereden coureurs -
nooit lek in de finale.
Schitterende rit van de president die ons volledig
onderdompelde in de sfeer van Paris-Roubaix. Enkel mogelijk bij WTC De
Tinekesvrienden, de afwezigen hadden eens te meer ongelijk. 21 man,91 km en
26,3 gemiddeld. Sterk! Tot zondag.
Red Philip
NVDR2: zie sfeerfoto's hieronder met dank aan fotografen Piet & Pieter
