Verslag van de rit van 24 april 2011 Lozer en omstreken
Onder een hemelsblauwe en eizwangere lucht verschenen 21 atleten vol goeie moed aan de start van een aangekondigde verrassingsrit. De weergoden worden ons steeds beter gezind,de waterkiekens onder ons blijven nog altijd op hun honger zitten. Aan het stuur van de volgwagen mochten we de reïncarnatie van Lomme Driessens verwelkomen,niemand minder dan een door de wol geverfde vader van onze materiaalmeester. Joost vervolledigde het feest van de herrijzenis door uit het niets eveneens aan de start te verschijnen. Na de urbi et orbizegen van de president kon de bloemloze karavaan zich in beweging zetten.
Het bestuur nam het heft volledig in handen want de MM had in samenwerking met een euforische SB/PM de etappe uitgetekend die ons van de ene verrassing naar de andere zou voeren.
De vader van vele Tinekesoorlogen,Geert Sioen,had de hele nacht ingepraat op zijn Canondale en hem gesmeekt om het hoofd rechtop en de wielen draaiende te houden. De paashaas bleek hem evenwel bijzonder slechtgezind want de bolide weigerde al na 300 meter elke vorm van medewerking. Dirk stelde haarfijn diagnose en remedie : hevige kasseikrampen in de braquet die enkel konden behandeld worden via een etiket terug aan afzender. Zoveel aanvangspech op een zondagmorgen,een mens zou voor minder vloeken. Al krachttermen producerend trok Geert huiswaarts maar maakte alsnog van de nood een deugd : ’t vrouwke werd verwend met een ontbijt aan bed en een atletisch lichaam vol energie.
Even verderop had Martine de buik vol van een onwillig zadel waarop echtgenoot Hans met Merckxiaanse precisie het euvel in ijltempo kon verhelpen. Champ Rambo was nochtans gecharmeerd door de eerdere fietspositie maar bracht begrip op voor de nieuwe toestand.
Radio Tineke bracht enkele KVK-fans op de rand van een depressie door te verkondigen dat het peloton een eresaluut zou brengen aan de stallen van een provincieclubje dat momenteel op een tijdelijke wolk leeft na een 6 op 6 tegen de grotere broer. De SB/PM wees fier naar de “broze” veestapel in de Zuiderlaan,de rest van het peloton zette de neusknijpers op. De president stormde daarop als een echte generaal richting frontlinie alwaar hij de overvolle emmer der vernedering uitkapte boven de verbauwereerde weelderige haardos van Willy. Hij gaf tevens het bevel de thuishaven van onze gps-er voor één dag plat te rijden via de Boeregemstraat : Ouwegem! Van leiderschap gesproken!
Net voor de pitstop kregen we een bord verse kasseien voorgeschoteld dat door iedereen gretig verorberd werd. De daaropvolgende suikerwafels en alcoholvrije drankjes werden sterk geapprecieerd waarvoor dank aan Lomme Guillemijn en familie.
De 2de rithelft bracht enige tegenwind op gang en vermits het werk van de paasklokken er al opzat,zocht de ook zon haar bedstee op. Wegens een speling van het suskewietlot konden de berggeiten en kasseivreters onder ons nog even hun hartje ophalen : Nokereberg werd steen voor steen afgebroken en tegen een fabuleuze snelheid in de achterzak gestoken. Toevallige passanten konden hun ogen amper geloven.
Alle sluizen werden tijdens de finale nog eens wagenwijd opengezet,de voorzitter zette de toon door op het groot mes een slopende,kilometerslange spurt in te zetten.
Prachtige rit waarvoor dank aan dirigent Willy en waterdrager Geert de MM.
Onze sportdirecteur mocht nog welgemeende felicitaties in ontvangst nemen voor de feilloze manier van waken over koerstactiek en wegveiligheid.21 deelnemers,91 km,gemiddelde snelheid 26,5.
Tot zondag 7u30 voor een nieuwe rit van deze wonderbaarlijke vriendenbende.
Red Philip
Nvdr: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/81154041
Het bestuur nam het heft volledig in handen want de MM had in samenwerking met een euforische SB/PM de etappe uitgetekend die ons van de ene verrassing naar de andere zou voeren.
De vader van vele Tinekesoorlogen,Geert Sioen,had de hele nacht ingepraat op zijn Canondale en hem gesmeekt om het hoofd rechtop en de wielen draaiende te houden. De paashaas bleek hem evenwel bijzonder slechtgezind want de bolide weigerde al na 300 meter elke vorm van medewerking. Dirk stelde haarfijn diagnose en remedie : hevige kasseikrampen in de braquet die enkel konden behandeld worden via een etiket terug aan afzender. Zoveel aanvangspech op een zondagmorgen,een mens zou voor minder vloeken. Al krachttermen producerend trok Geert huiswaarts maar maakte alsnog van de nood een deugd : ’t vrouwke werd verwend met een ontbijt aan bed en een atletisch lichaam vol energie.
Even verderop had Martine de buik vol van een onwillig zadel waarop echtgenoot Hans met Merckxiaanse precisie het euvel in ijltempo kon verhelpen. Champ Rambo was nochtans gecharmeerd door de eerdere fietspositie maar bracht begrip op voor de nieuwe toestand.
Radio Tineke bracht enkele KVK-fans op de rand van een depressie door te verkondigen dat het peloton een eresaluut zou brengen aan de stallen van een provincieclubje dat momenteel op een tijdelijke wolk leeft na een 6 op 6 tegen de grotere broer. De SB/PM wees fier naar de “broze” veestapel in de Zuiderlaan,de rest van het peloton zette de neusknijpers op. De president stormde daarop als een echte generaal richting frontlinie alwaar hij de overvolle emmer der vernedering uitkapte boven de verbauwereerde weelderige haardos van Willy. Hij gaf tevens het bevel de thuishaven van onze gps-er voor één dag plat te rijden via de Boeregemstraat : Ouwegem! Van leiderschap gesproken!
Net voor de pitstop kregen we een bord verse kasseien voorgeschoteld dat door iedereen gretig verorberd werd. De daaropvolgende suikerwafels en alcoholvrije drankjes werden sterk geapprecieerd waarvoor dank aan Lomme Guillemijn en familie.
De 2de rithelft bracht enige tegenwind op gang en vermits het werk van de paasklokken er al opzat,zocht de ook zon haar bedstee op. Wegens een speling van het suskewietlot konden de berggeiten en kasseivreters onder ons nog even hun hartje ophalen : Nokereberg werd steen voor steen afgebroken en tegen een fabuleuze snelheid in de achterzak gestoken. Toevallige passanten konden hun ogen amper geloven.
Alle sluizen werden tijdens de finale nog eens wagenwijd opengezet,de voorzitter zette de toon door op het groot mes een slopende,kilometerslange spurt in te zetten.
Prachtige rit waarvoor dank aan dirigent Willy en waterdrager Geert de MM.
Onze sportdirecteur mocht nog welgemeende felicitaties in ontvangst nemen voor de feilloze manier van waken over koerstactiek en wegveiligheid.21 deelnemers,91 km,gemiddelde snelheid 26,5.
Tot zondag 7u30 voor een nieuwe rit van deze wonderbaarlijke vriendenbende.
Red Philip
Nvdr: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/81154041
Verslag van de rit van 17 april 2011 Carrefour de l'Arbre
Onder het motto tradities en records zijn er om gebroken te worden,verschenen er maar liefst 25 (!) fietsgekke atleten in alle vroegte aan de start van de presidentrit,de replay van Paris-Roubaix!Da’s pas geschiedenis schrijven na de al massale opkomst van vorige week.
De honger naar stof en kasseien was enorm,het werelderfgoed in Noord-Frankrijk zou met respect en zachtmoedigheid gegeseld worden onder de wielen van ons topmateriaal. Tim spoedde zich zelfs in allerijl vanuit Zuid-Frankrijk - alwaar hij de Mont Ventoux in zijn achterzak stak - naar de start van onze klassieker van het jaar! Hij had er zelfs reservemateriaal voor over.Kasseiliefhebber Geert Sioen offerde zich op en besloot het spektakel te bewonderen vanuit de comfortabele sportdirecteurszetel.
De president himself stak voor de start van wal met een heuse briefing met als bedoeling het kaf van het koren – ’t is te zeggen de asfaltjeannetten van de kasseivreters – te scheiden.Onder zijn impuls en dat van Kevin zette het peloton zich om 7:31 in gang. Het tempo zat er van meetaf aan stevig in. De eerste,ons welbekende kasseistrook ter hoogte van de Oesterput,deed de renners uiteen drijven : enkele die-hards kozen direct voor het gedokker, de diesels zochten de biljartvlakke zijstroken op.Even verderop testte David al de benen door met een verschroeiend tempo vanuit de achterste gelederen alles en iedereen het nakijken te geven. Het alziend oog van Carl Berteele veroorzaakte een interview rechtstreeks vanop de motor,maar de inhoud ervan bleef uit de ether gezien de talrijk aanwezige talentscouts.
Net voor de pitstop werd Camphin-en-Pévèle platgereden. In een enorme stofwolk werden arm-,dij-, beenspieren volledig door elkaar geschud,pezen stonden op scheuren,bloedvaten zetten uit,de valse tanden van de SB-PM klapperden als kastanjettes tegen elkaar. Menige klok begon te luiden al viel er nergens een kerk of bisschoppelijke rustplaats te bespeuren. David spaarde zijn materiaal en droeg het in looppas aandoenlijk op de schouders. De welgekomen rustplaats werd bijna herschapen in een fietskerkhof,menige bolide lag hijgend ,uitgeteld en met lege luchtkamers in de graskant. De ervaren EHBO-ers van de club stelden evenwel vlug orde op zaken. Met opgeladen batterijen (waarvoor dank aan sportdirecteur Geert) verlieten we dit vagevuur richting echte Hel waar Lucifer breedgrijnzend op het boomkruispunt – beter bekend als Carrefour de l ‘Arbre – klaarstond om die groene kerels in mootjes te hakken. De doordringende blik van onze ontketende president degradeerde de Helmanager tot een hulpeloos spartelend duivelke in een wijwatervat. Het viel daarbij op dat de SB-PM in holderdeboldervoetbalstijl het traject aflegde.
De terugweg lag bezaaid met enkele pittige hellingen ter hoogte van Bellegem en omstreken waarbij een strijdlustige Mattijs het moest afleggen tegen vader Bart die aanschouwelijk voorstelde dat de stelling “mannen zijn gelijk wijn,hoe ouder hoe beter” niks dan waarheid bevat.
Ringo werd het slachtoffer van een breuk aan het versnellingsapparaat die hem naar de bezemwagen verwees. In volle finale probeerde een onwillige spaak nog roet in het eten van Red Philip te gooien maar Dirk kon met chirurg ische precisie het wielorgaan verwijderen.
Dé klassieker van het jaar kende een zeer bewogen verloop, spektakel tot en met waarvoor dank aan de voorzitter die vanaf km 1 vooropging in de strijd. Wat een conditie!
95 km tegen 26,6 gemiddeld,prachtprestatie!
Tot zondag om 7u30.
Red Philip
Nvdr: Proficiat aan alle deelnemers, echte Flandriens die de kasseien verkozen boven het lichtlopend asfalt. Straks moeten we de clubnaam nog veranderen in "de kasseifretters". Herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/79692764
De honger naar stof en kasseien was enorm,het werelderfgoed in Noord-Frankrijk zou met respect en zachtmoedigheid gegeseld worden onder de wielen van ons topmateriaal. Tim spoedde zich zelfs in allerijl vanuit Zuid-Frankrijk - alwaar hij de Mont Ventoux in zijn achterzak stak - naar de start van onze klassieker van het jaar! Hij had er zelfs reservemateriaal voor over.Kasseiliefhebber Geert Sioen offerde zich op en besloot het spektakel te bewonderen vanuit de comfortabele sportdirecteurszetel.
De president himself stak voor de start van wal met een heuse briefing met als bedoeling het kaf van het koren – ’t is te zeggen de asfaltjeannetten van de kasseivreters – te scheiden.Onder zijn impuls en dat van Kevin zette het peloton zich om 7:31 in gang. Het tempo zat er van meetaf aan stevig in. De eerste,ons welbekende kasseistrook ter hoogte van de Oesterput,deed de renners uiteen drijven : enkele die-hards kozen direct voor het gedokker, de diesels zochten de biljartvlakke zijstroken op.Even verderop testte David al de benen door met een verschroeiend tempo vanuit de achterste gelederen alles en iedereen het nakijken te geven. Het alziend oog van Carl Berteele veroorzaakte een interview rechtstreeks vanop de motor,maar de inhoud ervan bleef uit de ether gezien de talrijk aanwezige talentscouts.
Net voor de pitstop werd Camphin-en-Pévèle platgereden. In een enorme stofwolk werden arm-,dij-, beenspieren volledig door elkaar geschud,pezen stonden op scheuren,bloedvaten zetten uit,de valse tanden van de SB-PM klapperden als kastanjettes tegen elkaar. Menige klok begon te luiden al viel er nergens een kerk of bisschoppelijke rustplaats te bespeuren. David spaarde zijn materiaal en droeg het in looppas aandoenlijk op de schouders. De welgekomen rustplaats werd bijna herschapen in een fietskerkhof,menige bolide lag hijgend ,uitgeteld en met lege luchtkamers in de graskant. De ervaren EHBO-ers van de club stelden evenwel vlug orde op zaken. Met opgeladen batterijen (waarvoor dank aan sportdirecteur Geert) verlieten we dit vagevuur richting echte Hel waar Lucifer breedgrijnzend op het boomkruispunt – beter bekend als Carrefour de l ‘Arbre – klaarstond om die groene kerels in mootjes te hakken. De doordringende blik van onze ontketende president degradeerde de Helmanager tot een hulpeloos spartelend duivelke in een wijwatervat. Het viel daarbij op dat de SB-PM in holderdeboldervoetbalstijl het traject aflegde.
De terugweg lag bezaaid met enkele pittige hellingen ter hoogte van Bellegem en omstreken waarbij een strijdlustige Mattijs het moest afleggen tegen vader Bart die aanschouwelijk voorstelde dat de stelling “mannen zijn gelijk wijn,hoe ouder hoe beter” niks dan waarheid bevat.
Ringo werd het slachtoffer van een breuk aan het versnellingsapparaat die hem naar de bezemwagen verwees. In volle finale probeerde een onwillige spaak nog roet in het eten van Red Philip te gooien maar Dirk kon met chirurg ische precisie het wielorgaan verwijderen.
Dé klassieker van het jaar kende een zeer bewogen verloop, spektakel tot en met waarvoor dank aan de voorzitter die vanaf km 1 vooropging in de strijd. Wat een conditie!
95 km tegen 26,6 gemiddeld,prachtprestatie!
Tot zondag om 7u30.
Red Philip
Nvdr: Proficiat aan alle deelnemers, echte Flandriens die de kasseien verkozen boven het lichtlopend asfalt. Straks moeten we de clubnaam nog veranderen in "de kasseifretters". Herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/79692764
Verslag van de rit van 10 april 2011 Torhoutse
Een zonovergoten maar toch ook enigszins fris Ten Koetshuize lag ons op te wachten voor de 6de etappe van de Tinekestour. Wie dacht dat het paasverlof roet in het deelnemersaantal zou gooien, kwam bedrogen uit want niet minder dan 25 vroege fietsvogels verdrongen zich om 7u30 aan de startplaats. Alvast een seizoensrecord en allicht zelfs ook het grootste deelnemersveld in het laatste decennium.
Hier en daar werden nog lange broeken en mouwstukken gespot,de moedigsten showden al de blote billen en benen,misschien zelfs om indruk te maken op de 2 aanwezige Tinekesvriendinnen. De huidskleur liet vermoeden dat we een lange en koude winter achter de rug hebben. Uitzondering op de regel was niemand minder dan de materiaalmeester die gebronzeerd van kop tot teen zijn wederoptreden vierde . Hij heeft zijn bpostbonus er al doorgejaagd in Tenerife en moet nu tot het einde van de maand trachten te overleven op ommelettes ,spiegeleitjes en het zweet van zijn collega’s . Gelukkig kan een nu in een zee van tijd badende echtgenote Roos zijn moral hoog houden de komende weken.
Eveneens opgemerkte rentree van de PM-SB die op zijn gezegende leeftijd samen met Ivan de clubkleuren verdedigd heeft in de grote Ronde van vorige week. Chapeau alvast voor deze knalprestatie! Het bewijst dat de combinatie talent – leeftijd – verzorging en training tot fenomenale resultaten kan leiden.
Een bleke en met een van pijn verwrongen gezicht champ Rambo bood zich puur op karakter aan. De handblessure is van de hardnekkige soort maar men moet van veel verder komen dan van Heule om onze karaktermens te kunnen stoppen.
Onder de deskundige leiding van David en Kevin ging de rit richting Torhout. Tijdens de verkenning hadden beiden duidelijk stofzuiger en bezem gehanteerd want op enkele putten na lagen de wegen er biljartvlak en onberispelijk bij.
Franky mocht dan ook voor het eerst dit seizoen werkloos toekijken,alle banden bleven intact hetgeen ook tot gevolg had dat sportdirecteur Guy volop kon genieten van de prachtige vergezichten.
Hij had voor de gelegenheid de volgwagen omgetoverd in een bakkerij en kon zich volledig toeleggen op het bakken van rijsttaartjes. Het daarbij vrijkomende aroma deed menige deuren openen van autochtonen die likkebaardend op de stoep kwamen gesloft in de ijdele hoop iets te kunnen opvangen uit de karavaan.
De in een idyllisch kader perfect uitgekozen pitstop bracht de energiereserves terug op peil waarvoor dank aan warme bakker-sportdirecteur Guy.
De terugweg verliep voorspoedig en in een mini Paris-Roubaix kasseistrook verlegden o.a. de President,Pantani,Björn,Franky en Ivan hun grenzen door er een ferme lap op te geven. De mannen in conditie gaven duidelijk hun visitekaartje af.
Ronny beperkte zich tot het losgooien van de spieren met het Belgisch kampioenschap van volgende zondag in het achterhoofd. We zijn ervan overtuigd dat hij daar opnieuw Tente in de schijnwerpers zal plaatsen.
Tim is inmiddels vertrokken richting Mont Ventoux met de clubvlag in zijn achterzak. Daar waar de Kannibaal indertijd zijn petje afnam ter hoogte van Tom Simpson’s gedenksteen, heeft Tim zich ertoe verbonden de groenwitte vlag te planten op de kruin van deze reus. Een kleine stap voor Tim,een grote voor het wielermilieu.
Prachtige rit langs onbereden paden die David en Kevin de felicitaties opleverden van club-gps Mark.
Mooie prestatie!
Na 1/5de van het kampioenschap zonderde zich in de klassering een kopgroep van 8 af : Dorine,Ronny,Guy,Gerd,Björn Duthoo,Dirk,Franky en red Philip.
88 km tegen 27 gemiddeld.
Tot zondag 7u30 voor verkenning van de Hel van het Noorden olv de President!
Red Philip
Hier en daar werden nog lange broeken en mouwstukken gespot,de moedigsten showden al de blote billen en benen,misschien zelfs om indruk te maken op de 2 aanwezige Tinekesvriendinnen. De huidskleur liet vermoeden dat we een lange en koude winter achter de rug hebben. Uitzondering op de regel was niemand minder dan de materiaalmeester die gebronzeerd van kop tot teen zijn wederoptreden vierde . Hij heeft zijn bpostbonus er al doorgejaagd in Tenerife en moet nu tot het einde van de maand trachten te overleven op ommelettes ,spiegeleitjes en het zweet van zijn collega’s . Gelukkig kan een nu in een zee van tijd badende echtgenote Roos zijn moral hoog houden de komende weken.
Eveneens opgemerkte rentree van de PM-SB die op zijn gezegende leeftijd samen met Ivan de clubkleuren verdedigd heeft in de grote Ronde van vorige week. Chapeau alvast voor deze knalprestatie! Het bewijst dat de combinatie talent – leeftijd – verzorging en training tot fenomenale resultaten kan leiden.
Een bleke en met een van pijn verwrongen gezicht champ Rambo bood zich puur op karakter aan. De handblessure is van de hardnekkige soort maar men moet van veel verder komen dan van Heule om onze karaktermens te kunnen stoppen.
Onder de deskundige leiding van David en Kevin ging de rit richting Torhout. Tijdens de verkenning hadden beiden duidelijk stofzuiger en bezem gehanteerd want op enkele putten na lagen de wegen er biljartvlak en onberispelijk bij.
Franky mocht dan ook voor het eerst dit seizoen werkloos toekijken,alle banden bleven intact hetgeen ook tot gevolg had dat sportdirecteur Guy volop kon genieten van de prachtige vergezichten.
Hij had voor de gelegenheid de volgwagen omgetoverd in een bakkerij en kon zich volledig toeleggen op het bakken van rijsttaartjes. Het daarbij vrijkomende aroma deed menige deuren openen van autochtonen die likkebaardend op de stoep kwamen gesloft in de ijdele hoop iets te kunnen opvangen uit de karavaan.
De in een idyllisch kader perfect uitgekozen pitstop bracht de energiereserves terug op peil waarvoor dank aan warme bakker-sportdirecteur Guy.
De terugweg verliep voorspoedig en in een mini Paris-Roubaix kasseistrook verlegden o.a. de President,Pantani,Björn,Franky en Ivan hun grenzen door er een ferme lap op te geven. De mannen in conditie gaven duidelijk hun visitekaartje af.
Ronny beperkte zich tot het losgooien van de spieren met het Belgisch kampioenschap van volgende zondag in het achterhoofd. We zijn ervan overtuigd dat hij daar opnieuw Tente in de schijnwerpers zal plaatsen.
Tim is inmiddels vertrokken richting Mont Ventoux met de clubvlag in zijn achterzak. Daar waar de Kannibaal indertijd zijn petje afnam ter hoogte van Tom Simpson’s gedenksteen, heeft Tim zich ertoe verbonden de groenwitte vlag te planten op de kruin van deze reus. Een kleine stap voor Tim,een grote voor het wielermilieu.
Prachtige rit langs onbereden paden die David en Kevin de felicitaties opleverden van club-gps Mark.
Mooie prestatie!
Na 1/5de van het kampioenschap zonderde zich in de klassering een kopgroep van 8 af : Dorine,Ronny,Guy,Gerd,Björn Duthoo,Dirk,Franky en red Philip.
88 km tegen 27 gemiddeld.
Tot zondag 7u30 voor verkenning van de Hel van het Noorden olv de President!
Red Philip
Verslag van de rit van 3 april 2011 Ronde v Vlaanderen
Met Vlaanderens mooiste op de agenda beslisten de weergoden in extremis om het feest niet te vergallen. Uniek feit in de clubgeschiedenis : de Tinekesvrienden werden Ten Koetshuize herdoopt in de Gerards en kregen een collectorsitem om de schouders : geelzwart rennersplunje met opschrift :" Heule dorp van de Ronde 2014". Niemand minder dan gemeenteraadslid en manusje -van-alles Patrick Jolie maakte van ons gewillige sandwichmannen -en vrouwen ter promotie van onze thuishaven als middelpunt van De Ronde in 2014. Dit herschiep onze gehavende champ Rambo in een brullende leeuw die als opwarmer fungeerde voor een ontwakend Vlaams wielerpubliek. De fondateur bereikte ternauwernood de startplaats. Na 1 week skilattenplezier was het fietsgevoel totaal verdwenen met als gevolg dat onze clubgps-er met volle overgave de grond kuste ter hoogte van Heuleplaats . Maar zelfs een aan flarden gereten knie kon zijn clubliefde niet temperen. Een ontspannend ogende president landde just in time als een volleerd parachutespringer vanuit zijn vakantieoord.
Gezien de ernst van onze opdracht en het professioneel clubgehalte werden we voor de gelegenheid geëscorteerd door gemotoriseerde kamikazes. Carl Berteele kon zijn ogen niet geloven en werd lyrisch over zoveel gebalde spierkracht en lichamen als kathedralen. Het inspireerde het peloton tot het ontwikkelen van Cancellarasnelheden maar de machine werd gestopt aan kilometerpaal 6 door een leeg-of beter lekgereden president. Franky kon opnieuw vol aan de bak,het clubrecord lek rijden werd na amper 5 ritten al verbroken. Even verderop werd deze statistiek nog opgedreven door Geert Depoortere die na een wilde avond en nacht eveneens zijn duit in het lekzakje deed.
We stoomden het Rondeparcours op en werden ondergedompeld in de unieke sfeer van deze wielerhoogmis. De motoren brulden langs ons heen,kruispunten werden strategisch geblokkeerd,de volgwagen laveerde in formule -1 stijl langs paden en wegen. Waar de supporters het aanvankelijk lieten afweten door uur en tijdstip van onze doortocht,kregen we na de bevoorrading een heel ander verhaal. Een fel gesmaakte pitstop trouwens waarvoor dank aan Dorine,Franky en zoon.
We kregen zonder meer een denderende finale geserveerd.
De adrenaline steeg naar ongekende hoogtes ,bloed-en suikerspiegels piekten,de blikken werden op oneidig geplaatst. We waren bevoorrechte getuigen van die originele Vlaamse wielercultuur.
Sups in dichte drommen aan de rand van de weg moedigden ons luidkeels aan,het applaus kwam van alle kanten,dames vielen haast in zwijm bij het aanschouwen van zoveel ontketende "Gerards" en de motards zwengelden het tempo aan . Het gaf ons vleugels,niemand voelde pijn of vermoeidheid. We reden het ene dorp in,het andere uit,telkens dezelfde hartverwarmende taferelen doorspekt met rijkelijke braadworstgeur en melancholische fanfaregeluiden. Wat een feest,wat een sensatie!
De doortocht in Heule was zonder meer hét kippevelmoment van de dag. Radio Heule deed het door de luidsprekers galmen : "de Gerards,onze ambassadeurs,rijden het plein op".
De president en rasechte Heulenaar Guy mochten uitleggen in de micro hoezeer heel dit gebeuren indruk gemaakt heeft op alle clubgeledingen . Ijzersterke promotie voor de Tinekesvrienden en pure wielermarketing. We vervolledigden onze triomftocht door het Rondeparcours in tranche af te rijden (zweven) tot in Kortrijk, gedragen door duizenden wielergekke Vlamingen.
Enorme ervaring ,een gouden bladzijde in de clubgeschiedenis.
22 Gerards,68 km tegen 26,8 gemiddeld.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
Nvdr: zie garmin http://connect.garmin.com/player/77220987 en bewonder onze snelheid op het rondeparcours
Gezien de ernst van onze opdracht en het professioneel clubgehalte werden we voor de gelegenheid geëscorteerd door gemotoriseerde kamikazes. Carl Berteele kon zijn ogen niet geloven en werd lyrisch over zoveel gebalde spierkracht en lichamen als kathedralen. Het inspireerde het peloton tot het ontwikkelen van Cancellarasnelheden maar de machine werd gestopt aan kilometerpaal 6 door een leeg-of beter lekgereden president. Franky kon opnieuw vol aan de bak,het clubrecord lek rijden werd na amper 5 ritten al verbroken. Even verderop werd deze statistiek nog opgedreven door Geert Depoortere die na een wilde avond en nacht eveneens zijn duit in het lekzakje deed.
We stoomden het Rondeparcours op en werden ondergedompeld in de unieke sfeer van deze wielerhoogmis. De motoren brulden langs ons heen,kruispunten werden strategisch geblokkeerd,de volgwagen laveerde in formule -1 stijl langs paden en wegen. Waar de supporters het aanvankelijk lieten afweten door uur en tijdstip van onze doortocht,kregen we na de bevoorrading een heel ander verhaal. Een fel gesmaakte pitstop trouwens waarvoor dank aan Dorine,Franky en zoon.
We kregen zonder meer een denderende finale geserveerd.
De adrenaline steeg naar ongekende hoogtes ,bloed-en suikerspiegels piekten,de blikken werden op oneidig geplaatst. We waren bevoorrechte getuigen van die originele Vlaamse wielercultuur.
Sups in dichte drommen aan de rand van de weg moedigden ons luidkeels aan,het applaus kwam van alle kanten,dames vielen haast in zwijm bij het aanschouwen van zoveel ontketende "Gerards" en de motards zwengelden het tempo aan . Het gaf ons vleugels,niemand voelde pijn of vermoeidheid. We reden het ene dorp in,het andere uit,telkens dezelfde hartverwarmende taferelen doorspekt met rijkelijke braadworstgeur en melancholische fanfaregeluiden. Wat een feest,wat een sensatie!
De doortocht in Heule was zonder meer hét kippevelmoment van de dag. Radio Heule deed het door de luidsprekers galmen : "de Gerards,onze ambassadeurs,rijden het plein op".
De president en rasechte Heulenaar Guy mochten uitleggen in de micro hoezeer heel dit gebeuren indruk gemaakt heeft op alle clubgeledingen . Ijzersterke promotie voor de Tinekesvrienden en pure wielermarketing. We vervolledigden onze triomftocht door het Rondeparcours in tranche af te rijden (zweven) tot in Kortrijk, gedragen door duizenden wielergekke Vlamingen.
Enorme ervaring ,een gouden bladzijde in de clubgeschiedenis.
22 Gerards,68 km tegen 26,8 gemiddeld.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
Nvdr: zie garmin http://connect.garmin.com/player/77220987 en bewonder onze snelheid op het rondeparcours
Abonneren op:
Posts (Atom)