Verslag afgelaste rit van 3 oktober en seizoensmijmeringen
Ten Koetshuize lag er voor de laatste rit van het seizoen vrij troosteloos en totaal ontredderd bij. Eén of andere onverlaat had de regensluizen wagenwijd opengezet en maakte daarmee een fameus statement : een seizoen dat door de gekende omstandigheden pas op 9 mei echt op gang kon geschoten worden, mocht zeker niet eindigen op de voorziene datum maar wel op 26 september. Van stokken steken in de wielen gesproken, de revanche volgend seizoen zal zoet smaken, het mes zit nu al tussen onze tanden!
De depressieve klimatologische omstandigheden zorgden ervoor dat niemand zich geroepen voelde om het einddiploma van waterkieken in de wacht te slepen.
Toch was een waakzame kampioen Mark op zijn hoede want hij verscheen in groot clubornaat en in gemotoriseerde modus aan de start! Van klasse en karakter gesproken : onze gele trui won de laatste rit op punten en plaatste daarmee de kers op de bloed-, zweet-en tranentaart!
Er zijn superlatieven te kort om dit “clubbeest” te eren. Altijd paraat, architect van vele schitterende ritten, kampioen van de nieuwe baantjes, ne Flandrien pur sang die veelal op karakter maar ook op talent het lichaam en de fiets kastijdde. Een clubmonument om u tegen te zeggen en absoluut de oververdiende nr 1.
Het was voor de rest weer een grand cru seizoen dat gekleurd werd door schitterende parcoursbouwers die ons deden proeven van de Vlaamse, Waalse en Franse natuurpracht. Niet zelden ging dit gepaard met venijnige hoogtemeters, spectaculaire afdalingen en bonkige kasseien. Alle mogelijke ingrediënten werden gebruikt, er was voor elk wat wils.
Solidariteit en eendracht vormden opnieuw de rode draad in ons clubgebeuren, het fietsplezier en de verbondenheid in de inspanning komen telkens weer op de eerste plaats. De zondag is naast een prettig weerzien ook altijd een sportieve hoogdag die de stress en de bekommernissen van het dagelijks leven even doet vergeten.
De lachsalvo’s, de gevatte grappen, de gevechten bergop, het in waaiers beuken tegen de wind : we genieten ervan en kunnen het niet missen.
De Tinekesvrienden als remedie tegen de verzuring : veel betere medicamenten worden er niet gemaakt of het moest zijn dat Diederik ons hierin tegenspreekt.
Bedankt aan allen om onze zevende dagen te kleuren!
Vive le vélo, leve de Tineksvrienden!
Red Philip
P.S. : het seizoenoverzicht met alle mogelijke statistieken komt aan bod in een nog vast te leggen algemene vergadering.
Verdere info over data en locatie algemene vergadering, kampioenenhuldiging en lokaal volgt asap. Hou mail en WhatsApp hiervoor in de gaten.
Verslag van de rit van 26 september 2021 - Poelberg en omstreken
Voorlaatste keer seizoensverzameling aan Ten Koetshuize, deze keer voor een rit van onze Amstel Goldrace boy Simon. Hij fietste daar maar eventjes 203 km en reeg 2087 hm aan elkaar!! Of hoe rijden bij de Tinekesvrienden garant staat voor een stevige conditie. Schoonvader en ex-SB/PM Willy zag dat het goed was en geniet met volle teugen van zijn uiterst sportief nageslacht.
Onze TripAdvisor Kevin vierde fit en gezond zijn wederoptreden na een covid-19 besmetting met de daaraan verplichte afzondering in gezinsverband. De beestjes werden glansrijk verslagen en verwezen naar de hel van 1B waar ze in de alles vernietigende vergeetput terecht kwamen om nooit meer te herrijzen. Zo’n beetje identiek als hetgeen Zulte in de derby overkwam al kregen ze daar uiteindelijk onverdiende ranzige boter bij de stinkende vis die dan nog overgoten werd met een dubieus VARsausje. Boerenbedrog van de bovenste plank met de dappere Kerels als lijdend voorwerp.
Tegen de gewoonte in lag fietsend Heule er zeer desolaat bij : geen Streuvelsvrienden, Hertjes, Ramongs en WTC SurPlatse te bespeuren. Ofwel waren ze ons te vlug af, ofwel lagen deze atleten en atletes nog in de bedstee te dampen. Wat er ook van weze, we vertrokken met 9 dapperen in het zog van Simon en Jan voor een rit richting Poelberg en Boeregem.
De klimatologische omstandigheden waren ons gunstig gezind en de wind liet weten dat hij ons volgens de vargeplogendheden in de 1e wedstrijdhelft geen stokken in de wielen zou steken. Het tempo mocht er dan ook best zijn en na een goeie 30 km doemde de Poelberg met zijn majestueuze molen al op aan de horizon. De beklimming werd heel vlot verteerd net zoals het natje en het droogje op de top van de Poelberg en aan de voet van de molen.
Gezien het klassementsgewijs bijna moneytime is, werd er deze week en tijdens de rit druk gemarchandeerd. Zo werd Jo ingehuurd om kampioen in spé Mark alsnog van de sokken te rijden maar deze poging liep af met een sisser. 2de in de stand, Red Philip, probeerde dan maar om de ritarchitect van volgende week in extremis nog om te kopen maar ook hier was de poging tactisch en financieel onvoldoende onderbouwd en werd ze op straffe van declassering dan maar verticaal geklasseerd. De teerlingen zijn nog niet volledig geworpen maar alles laat uitschijnen dat Mark volgende week als verdiende kampioen in opvolging van Joost zal gekroond worden. Dit onder voorbehoud van managerstreken en omkooppraktijken in de laatste rechte lijn. Misschien moeten we hiervoor eens de mosterd halen bij de Coucke’s en de Vandenstock’s van deze wereld.
Jo kwam origineel uit de hoek door rond te rijden in de uitrusting van de vorige sponsors. Er bleek daar evenwel een gegronde reden voor te zijn : bakkerij Soete nam de plaats in van O.B.A. omdat ze hem en zijn familie voor de ganse maand oktober gratis zullen voorzien van gebak en zondagse ontbijtkoeken. Eens zakenman, altijd zakenman. De wedstrijdjury bedekte deze reglementsovertreding met de mantel der liefde in de hoop de kers op de taart in ontvangst te mogen nemen.
Ondertussen werd er natuurlijk ook nog gefietst. De wind had zijn kar gekeerd en blies nu hevig in het nadeel. Naar goede gewoonte resulteerde dit in een waaiervorming waardoor we elkaar vakkundig uit de wind hielden. Tot slot had Simon enig medelijden met de KVK-supporters en toerde daarvoor nog even door Zulte en Waregem op zoek naar de 2 verloren derbypunten. Helaas, driewerf helaas, ze waren nergens meer te vinden. Alle sporen van de perfecte holdup waren vakkundig weggewist.
Heerlijke rit waarvan we opnieuw erg genoten hebben. Bedankt Simon!
9 renners, 72 km, 26,5 gem en 255 hm.
Tot zondag voor de finale van het seizoen! Na de rit traktaat van de club op Heule Platse!
Red Philip
Verslag van de rit van 19 september 2021 naar Mont-St-Aubert
Bij een slordige 13 graden en onder een veelbelovende zonnehemel verzamelden 9 Tinekesatleten voor de 3de laatste rit van het seizoen. De president moest vanwege private festiviteiten dik tegen zijn zin forfait geven maar anderzijds vierde Arne een opgemerkt wederoptreden na zijn eerdere aanslag op de Heulse NMBS-infrastructuur. Met een nieuw stuur, een kunstheup en een opgelapt kniegewricht bood hij zich vol goede moed aan voor een nieuw avontuur op 2 wielen. Arne gaf aan dat hij op D+1 de indruk had dat er een camion over zijn atletisch lichaam gereden was maar vergat daarbij jammer genoeg de nummerplaat te noteren zodat de clubverzekering niet thuis gaf.
Red Philip van zijn kant was na een Zuiders intermezzo ook opnieuw van de partij waarbij zijn benen evenwel nog bleker oogden dan daarvoor. Bleek dat hij daar dagelijks in de plaatselijke kroeg te vinden was waar Porto en Sagresbier zodanig op zijn tong pisten dat de zon hem kon gestolen worden. Vreemde toestanden op 2000 km van de heimat, de plaatselijke ezels bulkten van onbegrip.
TripAdvisor en voorziene ritarchitect Kevin ligt samen met zijn familie nog noodgedwongen in de covid-19 lappenmand al verzachtte zijn favoriete voetbalVereniging…euh…Club de pijn door in amper 3 dagen tijd 2 glansprestaties neer te zetten. Piet ontpopte zich als reddende engel en verkende op zaterdag nog een rit! Flexibiliteit en clubliefde om u tegen te zeggen, waarvoor dank Piet!
Een attente Arne vergezelde Piet in de cockpit die ons in een gezapig tempo langzaam maar zeker deed wennen aan een sportief en schilderachtig parcours. Opschudding aan kilometerpaal 13 toen het achterwiel van Xavier plots in een acht draaide. Boosdoener was een spaakgelopen spaak waardoor het leek alsof Xavier zich op de befaamde velodroom van Blankenberge bevond. Piet verholp het euvel door met chirurgische precisie het onwillig stuk ijzer via een overbrugging te verbinden met een eerstvolgend wielbloedvat. De ingreep slaagde wonderwel en bezorgde de topdokters het schaamrood op de wangen. Xavier kon verder maar wordt deze week nog in de fietskliniek verwacht voor een wiel-check-up.
We proefden ondertussen van enkele geslaagde hoogtemeters en als top of the bill kregen we ook nog een stukje Strade Bianchi onder de wielen geschoven. Nieuwe baantjes : enkel uitmuntende parscoursbouwers slagen hier nog in!
In de schaduw van de Mont-St-Aubert (wat een landschap!) hielden we halt voor een welverdiende pitstop waarbij ook de plaatselijke fauna en flora van het nodige vocht voorzien werden. Even meenden we in het struikgewas een wolf te spotten maar bij nader toezien bleek het om onze fondateur Mark te gaan die één wilde worden met moeder natuur.(zie foto)
Volgevreten en uitgerust raapten we alle moed bijeen voor de 2de rithelft. Piet had nog wat hoogtemeters gereserveerd en die bleken in reclame te staan. Een heerlijke strook vrij parcours van een 5-tal kilometer reet het peloton uiteen waarbij Xavier de achtervolgers met een doldraaiend wiel de stuipen op het lijf jaagde maar ook telkens als primus de tussenspurten glansrijk won. Acrobatie gekoppeld aan een ijzersterke conditie : bravo Xavier.
De terugkeer langs Sint-Denijs testte nog eens uitvoerig de spierspanning en de conditie waarna we de finale via het centrum van het autoloze Kortrijk indoken.
Aparte sensatie na een fantastische rit die alle mogelijke wieleringrediënten bevatte. Bedankt Piet!
9 renners, 75 km, 26 gemiddeld en 421 hm.
Tot zondag om 8:30.
Red Philippe
Verslag van de rit van 12 september 2021 naar de Kluisberg en Amougies
Tinekesfeesten dit weekend en dat zullen we geweten hebben: aan het rennersdorp worden we onthaald met boenke, boenke muziek van de lokale DJ Tiësto, in den Hert is het nog altijd vollen bak!
Acht man verzamelen zich aan de start en Mark vertelt volop zijn feestervaringen van de laatste dagen, over gesjoemel met polsbandjes, onderafsluitingkruipers , schitterende optredens en moedeloze security. Ook Mathijs doet zijn duit in het zakje en weet van een ladderzatte dame die er letterlijk een spetterend feest van maakte...
Het is zodanig plezant dat we met 2' vertraging vertrekken, op Platse moeten we laveren tussen de feestvarkens, braaksel, bergen plastieken bekers en verschaald bier. Op een zitbank ligt er zelfs een geplooide fuifganger te maffen.
Het cross-seizoen is gestart en ritarchitect Geert wil dit gepast eren: al vanaf Heule-Watermolen neemt hij ons mee over smalle paden, singletracks en oude spoorwegbeddingen. De kortste afstand tussen Heule en de Kluisberg is een rechte lijn weet Geert nog uit de les meetkunde en na 22km staan we al aan de voet van de Kluis. Het voorgerecht is een schijnaanval op de top en een ideale opwarmer, na een korte beklimming vanop de zijkant dalen we terug naar Orroir. Wat verder volgt de pièce de résistance met een ongekende beklimming tot aan de bosrand waar we getrakteerd worden op een schitterend vergezicht. We wanen ons in het buitenland en genieten met volle teugen. We vervolgen ons avontuur over de slingerende wegen van Amougies en Escanaffles. Binnen de groep wordt overlegd over de plaats van de nakende pitstop, de keuze tussen het kerkhof en de molen is vlug genomen, het wordt de Tombeelmolen in Outrijve (18de eeuw en herbouwd 1923). Het is open monumentendag en daar bij die molen wacht ons een warm onthaal door de charmante molendame en nog enkele vrijwilligers (zie foto's). Na wat technische uitleg opteren we voor een originele groepsfoto op de molen met dank aan de lokale medewerkers, alleen het inzoomen verloopt wat moeizaam maar lukt na presidentiële instructies.
Het is al wat laat geworden en het traktaat op de Feesten wacht. Met de vlam in de pijp stomen we richting Heule. Geert heeft nog een lus langs St-Denijs voorzien maar Mark volgt de Poolster en snijdt af om stoelen te reserveren. Op de flanken van de Kulakberg volgt nog een verrassing met tal van nieuwe baantjes dwars door een nieuwe wijk, origineel!!
We bollen Heule binnen langs het huis van onze Fondateur waar echtgenote Veerle als een sierlijk ornament in de voortuin staat. Op de vraag van de voorzitter waar Mark is haalt ze vertwijfeld de schouders op, hij is 's morgen vertrokken in wielertenue en nu passeren de Tinekesvrienden en hij is niet mee!! De paniek slaat toe, ze heft haar armen hemelwaarts en roept: waar is mijn Markske, waar is mijn Markske? Wij vinden Markske uiteraard op de platse, niet met een cécémel maar met een versgetapte pint gerstenat. Childfocus wordt afgebeld en Veerle telefonisch gerustgesteld.
Er volgt nog een heel gezellige drink op de terras van den Hert waar Mark, Piet en Mathijs een cursus salamanderen voor dummies doceren, héél boeiend en leutig. Ondertussen bereikt ons via radio Tour het bericht dat Tinekesvriend Simon zaterdag met succes de 203km van de Amstelgold race heeft afgefietst met 2087 hoogtemeters!!! Proficiat Simon!!
Wij tellen 448hm en 72km aan 26.6 gem. Heel plezante, originele en sportieve rit waarvoor dank aan ritarchitect Geert!
President
Verslag van de rit naar de Plugstreets op 5 september 2021
Onder een rode zonnegloed die het beste liet vermoeden, werd om 8 uur verzamelen geblazen. Even paniek toen de Steuvelsvrienden met meer bleken dan onze geliefde vereniging maar algauw kwamen onze leden toe en moesten de Streuveliens met beschaamde kaken toegeven dat ze tegen dergelijk goed geoliede machine nooit zullen opgewassen zijn.
Wie op dat ogenblik echter uitblonk door afwezigheid was de man waarrond het vandaag allemaal draaide, met name onze voorzitter én ritarchitect. Hier en daar vielen al termen als “motie van wantrouwen” en anderen wilden een “impeachment” opstarten …. Maar geen nood; onze voorzitter verscheen 30 seconden voor het officiële startschot op het appèl. Ondanks zijn verleden bij de Post heeft hij blijkbaar ook de precisie van de NMBS in de genen.
Bij de 12 blije vertrekkers was echter geen spoor terug te vinden van de eerste twee uit onze rangschikking. Filip zat op dat eigenste moment nagelbijtend aan de balie van de luchthaven, klaar om naar Portugal te vertrekken, of moeten we zeggen ontvoerd te worden. Heimelijk had hij nog allerhande stukken metaal in zijn valies gestopt in de hoop dat men hem niet ging laten vertrekken maar dit bleek ijdele hoop. Ook had hij thuis zijn paspoort laten liggen maar vrouwlief had dat maneuver door…In het vliegtuig zag hij zijn titel letterlijk en figuurlijk in de wolken verdwijnen…..
Maar ook van nummer twee geen spoor te bekennen. Navraag leerde dat ook Piet met het vliegtuig het ruime sop had gekozen richting Pizza. Wij menen dat het geen toeval is dat de nummers 1 en 2 er plots de brui aan gaven: maandenlang de stand aanvoeren, gaat immers gepaard met stress, tal van mensen die je aanspreken over je prestaties, slapeloze nachten, hartkloppingen, …. Kortom Simon Biles-toestanden die er onze koplopers toe noopten de rust en de anonimiteit op te zoeken in regio’s waar ze nog anoniem om een brood of een ferm biefstuk kunnen gaan. We hopen dat ze herboren mogen terugkeren !
Wie er ondertussen heel rustig bij bleef, was de derde in het klassement, met name “Bing” Mark. Bij de opmerking van uw redacteur-ter-plaatse “Uw titelkansen stijgen”, reageerde hij laconiek… “stakik zo oge in tklassement ? kwist er nieten van, we goan zien wadadder van komt”. Iemand als Mark, met talrijke jaren van dienst op de teller en houder van verschillende kampioenetitels is niet zo snel uit het lood te slaan.
Kortom, de strijd is nog niet gestreden en er zal keihard gebikkeld worden. Huurt Filip nog een privé charter om zondag aan de start te komen? Wordt hij door de ploeg van 11 miljoen gerepatrieerd met een C130 omwille van het hoger staatsbelang dat op het spel staat? Kan Piet zich nog voor zondag naar Heule reppen? Allemaal vraagtekens … komt daarbij dat het volgende week Tinekesweekend is en dat het een open vraag is of de levers van de titelpretendenten het zondag gaan toelaten de fiets te bestijgen…
En ja, tussen al deze interessante weetjes en praatjes werd in een fiks tempo onder impuls van de voorzitter en Kevin richting Plugstreets gestoven. Het mag duidelijk zijn dat de Tinekesvrienden ook na het verlof nog steeds in optima form zijn en voor we goed beseften was het tijd voor een break aan het monument ter herinnering aan de voetbalwedstrijd op een kerstavond van de eerste wereldoorlog tijdens een kortstondige wapenstilstand. Onze voorzitter etaleerde hier naast zijn alomgekende fietscapaciteiten ook zijn technisch voetbalvernuft waarbij zelfs Messi en Ronaldo zouden verbleken. Zoekt KVK nog een ervaren rat ? Ondertussen kregen we ook de melding dat Simon jarig was en dus bij deze “Proficiat Simon!”.
Wie dacht dat het nu wat makkelijker zou worden, had het verkeerd voor want Martin had duidelijk voor een terugweg gezorgd waarbij elke bult in de omtrek ingeschakeld werd. Daarbij werd nog een vrij tempo georganiseerd van Wulvergem naar Wijtschate waarbij kon vastgesteld worden dat er van competitiemoeheid bij onze leden geen enkele sprake is. Opmerkelijk was tevens de keiharde demarrage van Geert met de boodschap “I’m back bitches, there is life after Corona!”. Blij je weer in ons midden te hebben Geert!.
In Wijtschate werd even getemporiseerd en werden leuke quotes uit eigen kweek geciteerd “kiek nie in mien scjchuven”, “joe want som shit of mouse”. We waren immers op het pleintje waar tal van opnames van die serie werden gemaakt.
Op de terugweg nog opgemerkt bezoek van de zoon en kleinkinderen van de voorzitter die blijkbaar kan rekenen op een steeds groter worden supportersschare. Verbazing en bewondering alom toen bleek dat de kleinzoon van een wedstrijd kwam waar hij 7 keer gescoord had. Misschien zou KVK dus beter de opa laten voor wat hij is en de pijlen richten op de kleinzoon.
In Moorsele werd nog even tevergeefs halt gehouden bij Arne voor een bezoekje na zijn zware tuimelperte verleden week want Arne had in extremis een revalidatietrip geboekt! Ondertussen was Kevin al naar Wevelgem gestoven om vlug wat tussen de kiezen te steken want een bijkomende training voor de Amstel God Race volgende week stond nog op het programma. En blijkbaar is hij de enige niet die het internationaal ziet; ook Diederik vertrekt binnenkort naar de Vogezen, kwestie van onze sponsoren ook buiten de schaduw van de kerktoren in beeld te brengen. Succes aan beiden !
En dus konden we nu ook de boeken sluiten voor de mooie rit van 5 september met 12 deelnemers, een totaalafstand van 89 km en een gemiddelde van 26.9 km/uur.
Yvan
Verslag van de rit naar Kortemark op 29 augustus 2021
7:28 : sneeuwregen boven Wevelgem en onze TripAdvisor Kevin wierp via WhatsApp zijn drinkpul in de ring daarbij de Flandriens veel succes wensend. 7:35 : wolkbreuk boven Kortrijk en de MM sloeg eveneens aan het twijfelen wegens ook geen ambitie om uitgeroepen te worden tot het waterkieken van de week. 7:40 : plots voltrok zich in de nasleep van vorige rit opnieuw een Mariawonder. De hand van God sloot als de bliksem de hemelsluizen hermetisch af, de sleutel werd in het luchtledige gegooid, Kevin plaatste zijn drinkbussen opnieuw in de houders en repte zich net als de MM vol goede moed en in gestrekte draf naar Ten Koetshuize. Wat hebben we geleerd vandaag? 1. Dat regen plots kan verdwijnen als sneeuw voor de zon. 2. Dat het grondwaterpeil terug dik in orde is en 3. dat Meteo Tineke maar geldt vanaf het ritaanvangsuur.
Fietsgemeente Heule was weer rijkgevuld met atleten op 2 wielen waaronder 10 Tinekesvrienden. Met opnieuw een fel opgemerkte come back : regerend kampioen Joost sloot zijn sabbatperiode af en start nu al met zijn voorbereiding op het nieuwe seizoen. Klasse, Joost!
Niemand minder dan clubgps Mark fungeerde deze keer als parcoursbouwer en lange Mark besloot ons mee te nemen naar Kortemark. Beiden zijn geen familie van elkaar. Een rit langs vlakke Vlaamse wegen dus afgeborduurd met hier en daar een bescheiden hoogtemeterke om het zeespiegelniveau te overstijgen en aldus het risico op natte voeten pro actief in te schatten en te minimaliseren.
Aan kilometerpaal 10 werden we geconfronteerd met een zwaar lekkend wolkendek en aangezien de loodgieterij-industrie op zondag geen zin heeft in oplapwerk, besloten we dan maar de regenvestjes te omgorden. Geert voelde te veel nattigheid en besloot de kortste weg naar moeder de vrouw te nemen om alsnog te kunnen genieten van zijn zelf opgehaald ontbijt met warme chocomelk. Gelukkig bleek de vochtspatting maar een kortstondige uitspatting en droogde de waterzon even later al de regendruppels op de modieuze zonnebrillen. Kevin verliet aan kilometerpaal 40 het peloton om zich in alle rust te kunnen voorbereiden op de Slag van Vlaanderen die zich vanaf 13:30 in de Buffalo-arena zou afspelen. Bij het ter perse gaan bleek dat die arena zich getransformeerd had in een moordkuil waarin alles wat blauwzwart was hardvoetig geschoren werd zonder zeep. Onze deelneming, TripAdvisor en clementie voor Clement.
Tijdens de pitstop in Langemark hing een meerderheid van het peloton de aap uit door bananen achter de kiezen te stoppen. Deze vitaminen -en mineralenbommen leverden de nodige energie voor hetgeen nog komen moest. Enkele prostatisten hingen dan ook nog eens de banaan uit om de plaatselijke akkers te voorzien van nog meer hoogwaardig vocht. Tinekesvrienden denken aan alles, we dragen recyclageprincipes hoog in het vaandel.
Tegen een stug in het nadeel blazende wind trokken we ons op gang voor de 2de wedstrijdhelft. De rit was een echte behendigheidstest in een bocht- en zuurstofrijke omgeving en bracht ons ook op idyllische plekjes : sporters beleven duidelijk meer en onze parcoursbouwers weten de Vlaamse grond vakkundig om te spitten waarbij ze alle verborgen parels aan de oppervlakte brengen.
Hoogtepunt van de rit was de Gitsberg waar persoonlijke records gebroken werden! We splitsten ons op in kasseivreters en asfaltjeannetten (geen namen ingevolge de strenge GDPR-richtlijnen) en flitsten tegen een duizelingwekkende snelheid naar het dak van de rit. Sterke prestatie!
Iets vóór Heule waarschuwde Mark het peloton voor de verraderlijke plaatselijke spooroverweg waar al meerdere fietsers onzacht in aanraking kwamen met moeder aarde. En patat, ook Arne sloeg plots keihard tegen dek en kwam gelukkig vrij met de schrik en een pijnlijke dij/elleboog/knie. Dit wordt een pijnlijk ontwaken morgenvroeg, courage Arne. Als het een troost kan zijn : er zijn 2 soorten renners. Zij die zullen vallen en zij die al gevallen zijn.
Enigszins geschrokken reden we aan een gezapig tempo Heule binnen. 85 km, 10 renners, 25,2 gemiddeld en 226 hm. Bedankt voor de prachtige rit Mark! Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit naar Zeveren op 22 augustus 2021
Onder een twijfelachtige hemel noteerden we opnieuw enkele come backs die deze keer luisterden naar de namen Arne, Frederik en Yvan. Ze zagen er stuk voor stuk niet alleen uitgerust maar ook opgelucht uit dat ze opnieuw hun carbonnen ros konden bestijgen na weken van verplichte vakantiequarantaine. Yvan pakte zelfs uit met een gloednieuwe, roodwitte bpostbidon die de dorst naar succes lest! ( zie foto hieronder) Daarmee ontpopte hij zich als bpostambassadeur binnen het peloton. Een collectorsitem waarvan de DPD’s, DHL’s, UPS-ers en PostNl’s van deze wereld enkel maar kunnen dromen. Het roodwitte omhulsel maakte het feest compleet.
Onze aspirant kampioen Abu dient ondertussen jammer genoeg in de ziekenboeg te blijven en dit voor de rest van het seizoen. Knieperikelen die maar niet opgelost geraken met als diagnose rusten of een operatieve ingreep. Veel courage Abu, we plannen nu al een come back à la Remco Evenepoel tegen volgend seizoen. What doesn’t kill you makes you stronger!
Simon was parcoursbouwer van dienst en nam ons zonder zeveren mee naar Zeveren. Bij het buitenrijden van Heule viel onze plaatselijke wielerrijkdom alweer op : zowel de Ramongs, de Hertjes als de Kameleonboys stonden met glimmende benen en opgespannen buikspieren klaar om de weerelementen op 2 wielen te trotseren. Als we daarbij nog de Streuvelsvrienden van Johan rekenen komen we uit op zomaar 5 wielerclubs! Daarmee kroont Heule zichzelf tot groenste gemeente met de minste CO-2 uitstoot. Broeikasgassen worden hier gerecycleerd in spierweefsel.
Samen met onze onvermijdelijke TripAdvisor Kevin nam Simon resoluut de koppositie in om ze nooit meer af te staan. De wind was ons goedgezind en blies ferm in het voordeel. De Garmins konden amper volgen, we noteerden gemiddelde snelheden van om en bij de 30km/u. Aan kilometerpaal 33 hielden we ter hoogte van een kapel een prostaatstop of ging het eerder om het lozen van gerecycleerd gerstenat dat op D-1 rijkelijk de kathedralen van lichamen had bevloeid? De materiaalkist van Diederik deed Maria onzichtbaar en op miraculeuze wijze op de vlucht slaan richting Lourdes. Het weerkaatsend en uitvergrotend effect van de aldaar aangebrachte aluminiumfolie jaagde haar de stuipen op het lijf en ontnam haar elke verschijningszin. #metoo met religieuze inslag.
Ter hoogte van Deinze was het tijd voor een tankbeurt van spijs en drank om daarna innerlijk versterkt en zonder verdere problemen de rit te kunnen verderzetten. FCB-hooligan Kevin wou de spierwitte muren van de brug versieren met anti-Buffalograffiti maar moest jammer genoeg vaststellen dat zijn drinkpul geen graffiti bevatte. Oef!
Via schilderachtig klinkende namen als Grammene, Machelen en in mindere mate Zulte stoomden we onder een steeds grijzer wordende hemel op richting finale. Op een zeldzaam regenspatje na hielden we het droog geheel conform de onverzettelijke voorspelling van meteo Tineke. Achteraf bleek (presidentiële bron) dat de regenzone zich opgesplitst had vanaf Kortrijk (zie foto) zodat ons peloton een Mozeske had gedaan : de regenzee ging open en wij fietsten er poederdroog doorheen! Het ontbrekend mirakel van Maria bij de prostaatstop voltrok zich hier en nu, amen!
Via Harelbeke reden we Heule en Kortrijk binnen langs the Golder-n River alwaar de zonnebloemen weelderig in volle bloei stonden. Even voordien hielden we nog halt bij een houwitser M108 die daar ter herinnering aan de gesneuvelden van de Slag aan de Leie (24-26 mei 1940) het landschap kleurt.(zie foto's) Oorlogsgeschiedenis gekoppeld aan zondagse fietsontspanning : schitterend.
Heerlijke rit waarvoor dank aan Simon en onze onvermoeibare Kevin. 95 km , 27,4 gemiddeld, 11 renners en 159 hm.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit van 15 augustus 2021 naar Diksmuide
De presidentiële blogoproep tot het maken van een come back viel duidelijk niet in dovemansoren! 10 okselfrisse Tinekesvrienden of bijna 50 % van het ledenbestand boden zich gemotiveerd en uitgerust aan naast ons hermetisch afgesloten Ten Koetshuize dat op die manier eindelijk de looks vertoonde van een echt VIPdorp.
Come backs waren er genoeg : Tiroler Mark was terug van een hoogtestage in Oostenrijk en verwonderde zich erover dat daar het fameuze “grüss Got ” tijdens de bergwandelingen steeds meer vervangen wordt door “hello” of “grüss Allah”. Gelukkig bleef het “Allahu Akbar” achterwege en kon onze clubgps in alle veiligheid terug voet aan wal zetten in Belgenland.
Simon haakte ook zijn postcongékarreke aan het peloton net als Kevin die 5 weken leefde als God in Frankrijk. Beiden verloren echter geen gram en blijven bijzonder scherp ogen : six pack en kuitspieren bleken perfect intact. Ze zagen er gelukkig uit en vertoonden enige vorm van opluchting nu de Tinekesvrienden hen de kans boden de fysieke sporen van hun losbandig congéleven uit te wissen. Kevin gaf er een lap op door meteen als parcoursbouwer en locomotief te functioneren. Grote klasse! Abu was tegen het doktersadvies in ook terug vol goesting van de partij al deed het knieverband weinig goeds vermoeden. Last but not least noteerden we ook de eerste seizoensverschijning van Geert in het peloton. De coronabeestjes zijn volledig verslagen en voor altijd verjaagd, de benen zitten opnieuw vol dynamiet om berg en dal met succes te bestormen. Fasten your seatbelts voor de rest van het seizoen, hij wordt de te kloppen man!
In zomerse battledress en onder begeleiding van Kevin en Simon trokken we ons devoot op gang voor een IJzerbedevaart richting Diksmuide. In Tourmiddens zou het journaille het hebben over een overgangsrit maar dit overnemen zou getuigen van een totaal gebrek aan respect voor één der parels van ons seizoen.
Aan kilometerpaal 11 diende een bleek wegtrekkende Abu het peloton te verlaten vanwege een terug opspelende knie die nog altijd met haken en ogen aan elkaar blijkt te hangen. Courage Abu, nog even geduld en wat massage zal wonderen doen.
In een zomers en schilderachtig decor was het heerlijk pedaleren richting IJzertoren waar we meteen halt hielden om ons onder het motto “nooit meer oorlog” te vereeuwigen op de gevoelige plaat. De pitstop lag 6 km verderop en we ontketenden tegen de wind in een vreedzame ronddraaiende oorlog met pieksnelheden tot 38 km/u. Mark liet de stoottroepen begaan en opereerde als een echte generaal achter de frontlinie vanwaar hij het overzicht behield en zag dat het goed was.
De paparazzi deden daar volop hun werk en na het verorberen van eigen proviand trok Kevin als een echte John Massis opnieuw de trein op gang. We vergaapten ons aan het helder landschap en de weinige hoogtemeters werden perfect in kaart gebracht en verorberd. Even alarm aan kilometerpaal 76 toen de ketting van Xavier het welletjes vond en zich tussen hamer en aambeeld liet glijden. Een uiterst hachelijke situatie die echter met bancaire precisie opgelost werd.
De finale speelde zich af in de straten van Moorsele waar opnieuw deftig aan de boom geschud werd. De troepen gaven blijk van een uitstekende conditie en bleven in grupo compacto. We noteerden nog een ingreep van de wedstrijdjury die Red Philip met een boete van 1 euro bedacht na een alles verschroeiende demarrage op de brug over de E 403 waarbij de kopmannen opgepeuzeld werden.
Schitterende rit in zomerse omstandigheden. Een nieuwe parel blinkt aan de Tinekeskroon! Bedankt Kevin, Simon en de andere roterende kopmannen voor zoveel zondags fietsplezier.
100 km, 10 renners, 27,8 gemiddeld en 347 hm.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit naar de Vlaamse Ardennen met oa Paterberg op 8 augustus 2021
Onder een grijs en dreigend wolkendek boden 7 Tinekesvrienden zich in herfstmodus aan in ons VIPdorp. Xavier liet opmerken dat het niet is omdat de MM in de herfst van zijn leven vertoeft dat dit gegeven moet veralgemeend worden. Hij stelde wel vast dat zijn zonnepanelen app een dikke nul qua elektriciteitsproductie liet noteren hetgeen bezwaarlijk als een zomerse toestand kon bestempeld worden. Bankiers en apps, het zijn als 2 handen op 1 buik.
Het was even wachten op onze parcoursbouwer Mathijs die via het geijkte WhatsAppkanaal liet weten dat hij een NMBS-ke zou doen : even retard vanwege herstelmateriaal vergeten. Diederik aanhoorde dit vol ongeloof want een Trek staat nooit ondersteboven of aan de kant.
Jan vierde zijn wederoptreden na 5 weken en 10 uren in de vakantiewagen : chapeau voor zoveel engagement en fysieke weerbaarheid!
Mathijs had nog eens een onvervalste bergrit uit zijn mouwen geschud nu Geert, ons notoire berggeit, langzaam maar zeker en nauwgezet aan zijn postcorona conditie timmert.
We vertrokken richting Vlaamse Ardennen via een vlakke aanloop naar Avelgem en contreien. Af en toe kwamen we een lichtlopende bult tegen, kwestie van gewoon te worden aan de voorziene hoeveelheid hoogtemeters die onze parcoursbouwers via een eigen recept stevig gekruid zou opdienen. We flirten even met de Kluisberg maar lieten deze energieverslinder netjes links (of was het rechts) liggen want onze Tinekesmachinist had andere en originelere plannen.
Zonder het goed en wel te beseffen stonden we plots met onze neus voor de Paterberg, het wedstrijdbepalend icoon uit de Ronde! Zwoegend, wiegend en zwetend baanden we ons een weg naar de top waar plots Ronny, de broer van de president, opdook om met verve de rol van paparazzi op zich te nemen. Dit leverde iconische beelden op van topatleten die met het mes tussen de tanden kassei per kassei in de achterzak deden belanden. Hartelijk dank aan de fotograaf!
Het hoogtemeterhek was meteen van de dam en vanaf dan werden conditie, spieren en longinhoud aan een doorgedreven test onderworpen. Piet en Red Philip hielden mekaar in evenwicht op steile en minder steile hellingflanken terwijl de jeugdigen onder ons de snelheid van de pedaalomwentelingen alsmaar opdreven. Terzelfdertijd ontrolden zich fantastische natuurbeelden voor onze ooglenzen. Genieten met grote G was het.
Een oververdiende pitstop dienden zich aan te Kerselare kapel, tijdens de meimaand voorbehouden aan bedevaarders maar in augustus ingepalmd door de Tinekesvrienden. Enkele happen en wat drankjes verder stoomden we op naar Nokereberg, nog zo een met kasseien belegde korte bult die vlot en zonder spierscheuren soldaat gemaakt werd. Eerst werden we echter nog overgeleverd aan een regelrechte natuurramp : onze fietsen kregen plots een kapitein Zepposgehalte en laveerden op den tast doorheen een ondergelopen straat. (zie foto hieronder) Bleek dat de plaatselijke boer het stop uit zijn akkerbad vergeten te trekken was.
Het zwaardere werk bleek achter de rug te liggen maar dit was toch zonder de pittige zuidwester gerekend. Het was beuken tegen de wind in, onze ervaren voorzitter strooide met waaierprocedures die het leven op 2 wielen comfortabeler maakte. Vooraan losten de kopmannen zich met mondjesmaat af en etaleerde Xavier zijn wonderbaarlijke postvakantieconditie.
Gezond en wel werd de eindmeet bereikt na een fantastische rit waarvoor dank aan Mathijs!
7 renners, 100 km, 25 gemiddeld en 667 hm.
Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit naar Froidmont en nog enkele andere onbekende Doornikse dorpjes op 1 augustus 2021
’s Lands meteorologen weten niet meer van welk hout pijlen maken en voorspellen dan gemakkelijkheidshalve maar bakken regen onder het mom van een klimaatswijziging, de opwarming der aarde en te weinig grondwater. En, hoe kan het ook anders, u en ik krijgen daarvoor de roetpiet toegeschoven. Schuldgevoelens cultiveren zijn in tegenwoordig, onheilsprofeten voorspellen het einde van de wereld, er zullen zwaar vervuilende gascentrales moeten gebouwd worden om via elektronisch autorijden de CO2 uitstoot drastisch te doen dalen. Broekzak-vestzak operaties dus die erin gaan zoals een zoet rozijnenbrood in een groot bakkes. We mogen ons dus heel gelukkig prijzen dat er nog zoiets bestaat als de Tinekesvrienden alwaar de president wekelijks uitpakt met een waarheidsgetrouwe en objectieve meteo, wars van alle doemdenkerij en dikwijls verschillend van de gespecialiseerde en duurbetaalde vakmensen die altijd zonder pet op het kleine scherm verschijnen : ze gooien er namelijk mee. Een WhatsApp consultatie bij de voorzitter op dag -1 bevestigde nogmaals deze stelling : regen pas na 12u!
Het verlof houdt nog altijd lelijk huis in ons personeelsbestand hetgeen de taak van de MM vederlicht maakte. 5 kruisjes aan de wedstrijdtafel in combinatie met 5 rugnummers : de stylo kon zuinig omspringen met zijn vervuilend inktpatroon en nestelde zich met een goed gevoel in de satijnen achterzak van zijn eigenaar om er 4u later fris en ontspannen uit te tuimelen in de trommel van Annekes wasmachine waar hij ternauwernood aan de wasverzachterverdrinkingsdood ontsnapte.
Martin had de wedstrijdtouwtjes stevig in handen en diende zaterdag nog in extremis een parcourswijziging uit te dokteren vanwege onvoorziene omleidingen. Wie denkt dat de ritarchitectuur ineen knutselen een fluitje van een cent is, vergist zich : daarom een eindeloos respect voor al onze parcoursbouwers die niet alleen de meest pittoreske landschappen op ons netvlies toveren maar zich ook geen moeite besparen om alles minutieus voor te bereiden. Ze zijn het kloppend hart van de club en zorgen voor de zeer gewaardeerde en stresssloze zondagvoormiddagen.
Zonder onze door kniepijn gehinderde geletruidrager Abu staken Martin, Piet, Xavier, Diederik en Philippe van wal voor een fietsavontuur richting Froidmont. Let op “Froid” : een weldoordacht statement tegen de opwarming der aarde. De president trakteerde ons aanvankelijk op een golvende doortocht doorheen Groot-Kortrijk hetgeen de musculaire activiteit meteen onder hoogspanning plaatste. Scherp als een mes doorkliefde hij de winderige natuurelementen daarbij volop geassisteerd door pedaleur de charme Piet. Als een geoliede machine denderde ons pelotonneke doorheen land en greppel op zoek naar eeuwige roem in Franstalig België. Xavier en Diederik spreidden ook hun uitstekende conditie tentoon en gaven samen met de president en Piet van jetje op de heuveltjes zonder Erika. Red Philip pedaleerde op eigen tempo en sloeg de debatten op afstand gaande. Hij haalde daarbij de crayon van achter zijn oor en vereeuwigde deze esbattementen op het aloude clubperkament. De pitstop deed de president herinneren aan zijn koersperiode waar hij in Froidmont en omstreken 3 overwinningen en tal van ereplaatsen op zijn palmares schreef. In 1976 werd hij daarvoor zelfs gelauwerd door kersvers en laatste Belgische Tourwinnaar Lucien Van Impe! (zie foto's hieronder op algemene aanvraag van Diederik en Xavier)
Piet verliet daar het peloton en stoomde tegen een hels tempo op naar Heule want vrouwlief had een uitstap geprogrammeerd naar de Triënale in Brugge. Piet en deadlines : het past zoals olie op een ketting. Bij het ter perse gaan bleek dit objectief glansrijk behaald.
Traditiegetrouw had onze voorzitter in de 2de wedstrijdhelft nog 2 uit de kluiten gewassen kasseistroken geprogrammeerd waarop alle fiets- en andere onderdelen aan een doorgedreven stevigheidstest onderworpen werden. Iedereen doorstond dit glansrijk en verloor daarbij ettelijke liters lichaamsvocht. Ondertussen had Xavier ook al 2 demarrages geplaatst of hoe een bankier het clubaandeel naar ongekende hoogtes piloteerde. Schitterende rit op tal van nieuwe wegen : merci Martin!
95 km, 5 renners, 426 hm en 26,4gemiddeld.
Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit van 25 juli 2020 naar Klerken
Wevelgem 6u15:
In het witte huis loopt de wekker af. De President wrijft zich de slapers uit
de ogen en rept zich naar het "Oval Office" waar hij de laatste
weermodellen en buienradars consulteert. Oeioeioei, dat ziet er niet te best
uit, de vertwijfeling slaat toe... de rit aflasten via Whatsapp zou echter te
gemakkelijk zijn. Noblesse oblige, de ritarchitect moet en zal aanwezig
zijn.
Ondertussen
loopt een telex binnen van Red Phillipe die zich verontschuldigt wegens een
tegenstribbelende maag na het uitgebreide bachanaal van de avond ervoor. Onze
geliefde voetbalploeg KVK heeft zijn start niet gemist zoals de andere topploegen en prijkt
voor de rest van het seizoen op een PO1 plaats , onze Keizer heeft dit
uiteraard uitgebreid gevierd met een assortiment geestrijke dranken...
Ten
Koetshuize 7u27: het rennersdorp ziet er nat en mistroostig uit, 4 fietsers
melden zich toch aanwezig en ook één ramptoerist. (zie foto hieronder) De Fondateur komt in
clubkledij maar op zeesletsen mededelen dat hij alleen maar naar de start komt
kijken, het leedvermaak kan van zijn smoel geschept worden...
Niettegenstaande
de vallende druppels wordt beslist om toch te rijden, het minipeleton trekt
zich stipt om 7u30 op gang en op dat moment gaan de hemelsluizen wagenwijd
open. De moesson trekt dank zij de opwarming van de aarde nu ook over Heule en
omliggende gemeenten.
We ploeteren
door overgestroomde wegen, het water staat tot aan onze braquet, we zien geen
twee huizen ver en op het Hoge in Gullegem kunnen we nipt een modderstroom
ontwijken. We voelen ons als echte dwangarbeiders op de weg zij het eerder in een
pedalo.
Onversaagd stampen
we verder , in Passendale stopt het met regenen en als toppunt liggen de wegen
in West-Rozebeke er poerdroge bij! Kruisende wielertoeristen kijken met
verwonderde blik naar onze modderbikes en regenvestjes.
Opschudding
in de karavaan aan kilometer 20, Abu moet de pijp aan Martin geven wegens
aanhoudende kniepijn. Onze geletruidrager had startverbod gekregen van zijn
dokter wegens overbelasting maar wou toch zijn klassement verdedigen. De
wedstrijdjury laat zijn goed hart zien en beloont zijn strijdlust toch met de
volle puntenbuit .Blijven nog 3 musketiers over: Diederik, Arne en de
President.
Klerken komt
in zicht. De rit van vandaag is trouwens een remake van de oude rally
Moorsele-Klerken, door de voorzitter gevonden in zijn Garminarchief van april
2010!
Aan de
Vredesmolen houden we onze pauze. Deze molen met uitkijkplatform ligt op het
hoogste punt van de streek en kent een bewogen geschiedenis. Deze heuvel werd
door het Belgische leger op 29 september 1918 heldhaftig heroverd op den Duits.
Onder leiding van Luitenant-Kolonel W Van Aert verpletterde zijn regiment 1e Cyclisten
de vijand door een verrassingsaanval met de velo door de velden, weiden en modder, zo werd de nieuwe
wielerdiscipline cyclo-cross uitgevonden....
De terugweg
wordt aangevat en we fietsen door het pittoreske dorpje met de schattige naam Madonna,
gekend van de Hollywoodklassieker "Het varken van Madonna".
Het blijft
droog, we fietsen al een tijdje zonder regenvestjes maar nu steekt de wind op
en die zit serieus tegen. Het kopwerk wordt echter broederlijk gedeeld en vlot
malen we de kilometers af.
Via
Poelkapelle en Dadizele naderen we de heimat. In het microklimaat Moorsele
vallen nog enkele minieme druppels maar moe en gelukkig raken we net op tijd
thuis voor de volgende buienronde.
Leuke rit
voor 70% in droge atmosferische toestanden afgelegd, voor herhaling vatbaar. 81
km aan 27.2 gem en 322hm.
Tot zondag
voor nieuwe baantjes en ongekende dorpjes rond Doornik!!!
President
Abonneren op:
Posts (Atom)