Verslag van de Murphyrit naar Edewalle-Kortemark van 25 april 2022
Eén week nadat onze Paris-Roubaix op presidentiële wijze gekruid werd met pikante hoogtemeters en geserveerd op een bedje van kraakverse en poerdroge kasseien, blies onze TripAdvisor Kevin verzamelen voor wat een rit moest worden richting Edewalle.
Een opmerkelijk starttafereel : de afwezigheid van Joost in de aanvangsritten bleek een doordachte en discrete zet te zijn. Hij had zich in alle stilte ondergedompeld in het scoutingswerk en bracht daarvan de 1e vrucht vandaag mee. Niemand minder dan Gianni Baes, een boomlange “targetman” met schoenmaat 47 (!) en kuiten vol dynamiet maakte zijn opwachting voor een doorgedreven test bij zo niet de beste dan toch de leutigste wielerclub van Heule. Onze Streuvelsvrienden stonden erbij en keken ernaar, goed beseffend dat hun scoutingsapparaat aan een update toe is. Het is voor de rappe natuurlijk.
Al even opmerkelijk was de massale opkomst : 15 leden (eigenlijk 16 het avontuur van Cies meegerekend) of zomaar eventjes 84% van ons ledenbestand. Grote onderscheiding!
Vanaf 8u stipt werd er meteen de pees opgelegd en doorkliefden de wielen van de kopmannen vakkundig de hevig blazende kopwind. In het peloton was het positie kiezen in de waaiers waarbij uit de kluiten gewassen bonken als Joost, Mark en Gianni dienst deden als “par à vents”. Met het mes tussen de tanden en opgespannen spieren werden de trappers gegeseld alsof het nougatblokken waren van de Paasfoor. De eerste hoogtemeters situeerden zich – hoe kan het ook anders – ter hoogte van Hooglede. Ze joegen de hartslag omhoog en strooiden nog wat peper over onze atletische kathedralen van lichamen.
Omdat het oog en de sups ook wat willen, besloten we om een snuifje spektakel aan het geheel toe te voegen. Zo liet Jan ter hoogte van de Spanjaardbeek in een idyllisch decor (zie foto) de luchtkamer van zijn voorband leeglopen en konden de sups van nabij getuige zijn van het feit hoe een lekke band succesvol en in no time verwisseld wordt. Jan had de smaak nu helemaal te pakken en even verderop onderging zijn achterband hetzelfde lot. Het decor was nu minder stijlvol : een waterloopje dat iets weg had van de Gaverbeek. Zowel Simon als Kevin snelden ter hulp terwijl de CO 2 bommen het landschap herschapen hadden in een mijnenveld waarbij het voltallig clubbestuur bijna genadeloos maar toch stijlvol de lucht werd ingekatapulteerd. We overwegen om bij een volgende Murphyrit ook DOVO uit te nodigen ten einde een “coup” van dit kaliber te vermijden. Ondertussen werd het vrij parcours richting de “Keuneleute” ingezet en vond Red Philip dat ook hij zijn duit in het lekke achterbandenmandje moest deponeren. Onder het motto “oefening baart kunst” werd ook hier het oponthoud tot een maximum (lees : minimum) beperkt. Met het zweet in de handen ipv op het voorhoofd werd met de moed der wanhoop de achtervolging ingezet waarbij de voorziene pitstop geofferd werd op het altaar van de Aldibinnenbanden.
Het dient gezegd dat de Keuneleute zich leende tot een heerlijk stukje fietsen waarbij gensters en zweetdruppels in de lucht vlogen maar direct drooggefoned werden door de hevige winden (zonder nitraten) die kris kras over het land raasden. Olijke Murphy vond het nog niet welletjes en viseerde opnieuw Jan die maar net kon overtuigd worden om zijn vehikel met banden en al niet in de wei te zwieren. Er was echter ook nog goed nieuws! Cies had op een haar na de start gemist en fietste op eigen houtje richting Edewalle waarna hij via de Stravatechnologie door de president de locatiecoördinaten kreeg doorgespeeld. Dientengevolge kon onze verloren Tinekesvriend opgenomen worden in de warme geborgenheid van de buik van het peloton. Onversneden klasse!
Diederik zorgde onderweg nog voor een sexy noot door de jarretel van zijn linkerbeenstuk in frieten te rijden waarna het dijbeen gedeeltelijk ontbloot werd. De dames moesten nog van de partij geweest zijn om dit spektakel in geuren en kleuren te beschrijven.
Via Moorslede (de naaktloper werd niet gespot), Moorsele en Gullegem bereikten we Heule waar ook Jo door Murphy gedribbeld werd en we lekke band nr 5 konden noteren.
Joost predikte een perfecte samenvatting van een heerlijke rit (waarvoor dank aan Kevin) : een platte rit!
16 renners, 1 gastrenner, 90 km , 26,8 gemiddeld en 33 hm.
Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit naar de Paris-Roubaixsfeer op 17 april 2022
Driedubbele hoogdag op deze 17de april : Pasen, Paris-Roubaix en voor de club een onderdompeling in de World Tour sfeer onder leiding van niemand minder dan onze president, de man die zijn leden op kasseien leerde rijden!
De Tinekesduiven streken in trosjes neer aan Ten Koetshuize alwaar onze voorzitter de zegen Urbi et Orbi uitsprak. Zalig Pasen aan iedereen, de bloemen uit Nederland zijn echter nog aan hun winterslaap bezig. Tussendoor spotten we ook enkele bastaardduiven, Streuvelsvrienden genaamd, die met steeds grotere ogen wekelijks komen kennis nemen van de fysieke paraatheid van onze prijsduiven.
Piet had zelfs een gastrenner uitgenodigd die uit het verre Denemarken kwam aangewaaid en luisterde naar de naam Kim. De Kim bleek naast een fervente sup van zijn KVK-landgenoot Victor Torp ook een kenner van onze plaatselijke biercultuur. Zijn heimatmerken Tuborg en Carlsberg recenseert hij maar als klein en smakeloos bier in vergelijking met de heerlijke Kortrijkse Omer en de Puurse Duvel van Moortgat. Hij heeft er zelfs een veroveringstocht aka plundertocht voor over net als zijn illustere voorvaderen dit in de vroege jaren 1000 met pijl en boog demonstreerden. In elk geval een primeur in de al rijke clubgeschiedenis : voor het eerst een Viking aan de start!
Een lichte vestimentaire verdeeldheid werd opgemerkt bij de start : hete jongens als Yvan, Joost, Jan, Simon en Philippe kozen voor de sexy broek terwijl de rest van het peloton liever geen #metoo toestanden ervaarde en gesluierd (lees : met lange broek) de natuur introk. Speciale vermelding voor Diederik die deze keer ruim voor het vertreksein aanwezig was hetgeen uiteraard geen afbreuk doet aan zijn klokvastheid. Kevin van zijn kant worstelde na zijn Amerikaans avontuur nog met een kanjer van een jetlag : voor hem was het nu 2 u ’s nachts maar dat belette onze co-kopman niet om het lichaam ter heil van de club te pijnigen : wat een karakter!
Martin nam ons om klokslag 8u op sleeptouw richting het hart en beslissingsorgaan van de wielerklassieker Paris-Roubaix. Via het pittoreske Bellegem, beter bekend als de Kortrijkse Provence, stoven we langs oeroude en geteisterde wegen gezwind op naar hét kasseiavontuur van het seizoen. Simon had voor de gelegenheid een speciaal vehikel geprepareerd maar aan kmpaal 23 ging het mis en gaf zijn achterband de geest. De daaropvolgende chirurgische tussenkomst had even wat voeten in de aarde : het ventiel wou aanvankelijk niet van verse CO 2 weten maar ging uiteindelijk toch overstag. We konden opnieuw volop aan de slag.
De strook van Templeuve warmde been - en armspieren op en maakte ons gebruiksklaar voor het zwaardere werk.
Onder luide aanmoedigen, overgoten met bierlucht, vlaggen en opzwepende muziek denderden we over de legendarische strook 5, Camphin-en-Pévèle. Wat een sensatie op de dag van de wedstrijd zelf! Een unieke ervaring die tussen een gigantische hoop campers nog druk besproken werd op de aansluitende pitstop.
Goed doorvoed en doordronken gaven we daarna nog even acte de présence aan Carrefour de l’Arbre om vervolgens nog 2 kasseistroken te verorberen en tussendoor ook wat hoogtemeters mee te pikken.
Een scherpe president bleef onvermoeibaar de debatten leiden en week geen moment van de voorste linie terwijl de co-kopmannen regelmatig elkaar aflosten. Wat een prestatie die opnieuw het cliché bevestigt : mannen zijn echt zoals wijn. Hoe jonger, hoe minder goed.
Een fantastische ervaring waarvoor hartelijk dank aan onze voorzitter die voor een hoogtepunt in het seizoen heeft gezorgd!
10 renners + gastrenner Danish Dynamite Kim, 379 hm, 85 km en 26,5 gemiddeld. Tot zondag voor een vers avontuur!
Red Philip
Verslag van de rit "In Flanders Fields" van 10 april 2022
Reeds de 6de rit van het coronavrije seizoen hetgeen betekent dat ons plezier in vergelijking met de 2 voorbije seizoenen eigenlijk niet op kan. En zoals elke zondagmorgen profileerde Heule zich ook nu weer als bakermat van het wielertoerisme. De Ramongs, de Hertjes, de Streuvelsvrienden, de WTC SurPlatse en wijzelf : een bonte verzameling van jeugdig en minder jeugdig geweld komt mekaar telkens opnieuw tegen of hoe “mens sana in corpore sano” ( spreuk uiterst toevallig ook verwerkt in het RSCA-logo) een verankerd begrip is in Heule en bij uitbreiding in heel Vlaanderen.
Simon was vandaag aan zet en kondigde de rit aan als “In Flanders Fields”, gepedaleer doorheen de door de oorlog geteisterde Westhoek. We noteerden 13 deelnemers en hoopten daarmee vooral ook Murphy niet tegen te komen want zoals ons welbekend nodigt die onverlaat zichzelf ongevraagd en op de meest onmogelijke momenten uit.
Belangrijke evolutie aan de kop van het klassement : door de afwezigheid van Jo nam Martin als fiere leider de gele trui in ontvangst en bestormt zo de absolute top van het klassement. Dat belooft voor de rest van het seizoen maar het is natuurlijk ook eenzaam aan de top en iedereen weet nu welk wiel hij moet kiezen.
Onder een frisse zon trokken we gezapig van leer en al direct viel het hoog panoramisch gehalte van de omgeving op. Piet is niet alleen sportief een hoogvlieger maar wil ook als echte levensgenieter toch af en toe eens stilstaan bij de omgeving en de feiten van de dag. Kilometerpaal 20 bleek daarvoor de ideale gelegenheid en wat is er dan doeltreffender dan de voorband te laten leeglopen? Geen gedoe met derailleur, versnellingen en ketting, m.a.w. vlug gefikst en ondertussen een aangenaam oponthoud terwijl Mark met grote ogen moest vaststellen dat hij toch niet de grootste mond van het peloton heeft : Piet vulde de binnenband nl. met zijn eigen longinhoud! Du jamais vu!
Arne van zijn kant diende vroegtijdig afscheid te nemen van zijn bidon die na een salto mortale een stille dood stierf op onze Vlaamse wegen. Er werd getwijfeld tussen een rituele begraving ter plaatse en een verassing tussen de veepopulatie. Na enig overleg werd er echter gekozen voor een intieme plechtigheid even verderop in het centrum en een vuilnisbak van Ieper.
Wie Flanders Fields zegt, zegt automatisch ook oorlogsgeschiedenis en dat blijkt overduidelijk uit de talrijke begraafplaatsen van gesneuvelde soldaten die het decor uitmaken van deze streek. Zo was onze passage langs Tyne Cot Cemetery nogal indrukwekkend nu er zich op Europees grondgebied opnieuw éénzelfde drama afspeelt…
Via de Menenpoort gleden we het centrum van Ieper binnen alwaar de pitstop zonder pitspoezen zijn beloop kreeg. Onder een aangename zon versterkten we de innerlijke mens want de 2de rithelft kondigde zich golvend aan waarbij hoogtemeters als hoofdschotel een bevoorrechte plaats kregen op ons wielermenu.
Zeer pittoreske landschappen waren ons deel en de golvende wegen brachten een Amstel Gold Racegevoel naar boven. Iedereen gaf flink van jetje en was volledig één met de fiets. De conditie spatte van de benen en de wielen, het zweet gutste in beekjes langs de voorhoofdsrimpels, de rode oortjes getuigden van inspannende ontspanning en de harstlagen raakten de tel kwijt.
Even na Vijfwegen barstte de finale helemaal los waarbij Red Philip een excuus zocht om niet tot het uiterste te moeten gaan. Hij vond in een put een welgekomen bondgenoot die ervoor zorgde dat de achterband nog platter werd dan de platste pannenkoek. Mark en Geert assisteerden, verstopt tussen de serres, bij de bombastische “débaclevervanging” van de binnenband terwijl de voorzitter en Simon hun zoektocht naar het spoorloze trio met hun succesvolle padvinderskwaliteiten konden beëindigen. Eind goed, al goed en met vereende krachten stoomden we op richting heimat.
Formidabele rit waarvoor dank aan Simon! 82 km, 13 deelnemers, 27 gemiddeld en 438 hm. Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit naar Velaines op 3 april 2022
We rijgen tegenwoordig de fietshoogdagen aan mekaar : nog geen Paasklokken maar wel Vlaanderens mooiste op de kalender ook al zette het ontbreken van de topfavoriet een domper op de feestvreugde. Bij ons echter 12 favorieten op deze koude zondagmorgen : -1 op de smartphone en die had nochtans niet in de frigo gelegen. Iedereen haalde zowat de hele fietsuitrusting uit de kast : pardessus, smokingvest, nauw aansluitende hoofdpruik, bokshandschoenen, winterboots, neksjaal, beenstukken. De drinkpullen bleken gevuld met spierversterkende en rappe koolhydraten die garant stonden voor een tijdige aanvulling van de krachtenreservoirs. Dit alles in combinatie met een goed humeur zorgde al van bij de start voor die typische Tinekesambiance. Een welkome en hartverwarmende afwisseling die de sleur van elke dag naar de achtergrond verwijst.
Niemand minder dan onze fondateur, clubgps en - senior Mark bood zich aan als parcoursbouwer waarbij zijn middelste achterzak een eigenaardige verdikking vertoonde. Bij controle door de wedstrijdcommissaris bleek die zakopening gevuld met een aantal reglementair gestreken en opgeplooide hoogtemeters die echter enkel in de wegwerpzones mochten uitgestrooid worden. Zomaar eventjes 12 hellingen werden gebald in 81 km terwijl onze profcollega’s in de Ronde slechts 18 hellingen op hun bord kregen, verspreid over 277 km. Mark houdt nu éénmaal van spier-en hartgeselende uitdagingen waarbij de liefde voor de club en medemaats op de eerste plaats komt. Straffe en onbaatzuchtige Kerel!
We noteerden ook 2 heel straffe come-backs : Joost en Geert maakten voor de 1e keer dit seizoen hun opwachting in ons vipdorp en het was niet om te genieten van spijs en drank maar wel om enerzijds de conditie te testen en anderzijds de sfeer op te snuiven. Welcome back allebei!
Om 8u stipt weerklonk het fluitsignaal waarop we in het gezelschap van de Ramongs de eerste 500 m overbrugden. Mathijs vond het aanvangsuur echter een beetje van de pot gerukt en liet aan kmpaal 1,2 zijn achterband leeglopen. Een ochtendlijke Piet sprong direct in de bres en in een mum van tijd werd het euvel verholpen. Vermoedelijk werden hier 2 clubrecords verbroken. Eén qua pechafstand en één qua snelheid van uitvoering!
Onze parcoursbouwer verraste ons niet alleen met 17 km nieuwe, golvende baantjes maar ook met heerlijke panorama’s die zich vanaf Celles voor onze ogen ontplooiden. Heerlijke vergezichten die badend in een koude zon de omgeving kleurden waren ons deel. Wie nieuwe baantjes zegt, zegt dus ook echt onbereden paden waardoor Jo aan kmpaal 38 een kanjer van een steen in 2 wou rijden met een lekke voorband tot gevolg. Opnieuw etaleerde Piet zijn weergaloos mecanicientalent waarbij Jo niet meer wist van welk gat pijlen maken en op Poetinachtige wijze zijn eerste bommeke in de ijle lucht leegspoot. Termen als tijdig aftrekken, open-en dichtdraaien en gat stoppen leken recht uit de SM-wereld te komen. Risky business in deze #metoo wereld maar de missie was geslaagd : euvel verholpen en terzelfdertijd pitstop om het krachtenarsenaal aan te vullen.
In de 2de wedstrijdhelft noteerden we een demarrage van een 8-tal dat echter door de seingever de verkeerde kant werd opgestuurd. Gelukkig werken de digitale hulpmiddelen ook op de fiets en werd het peloton op de nog intacte brug van Hérinnes herenigd. De 8 verdwaalden maakten daarvoor nog van de gelegenheid gebruik om een toeristisch blizbezoek te brengen aan het centrum van dit verlaten boerengat.
Van daaruit ging het via het centrum van Dottenijs en het heuvelachtige Bellegem naar de heimat waar iedereen fit, gezond en content de aankomstlijn overschreed. Machtige rit waarvoor hartelijk dank aan Mark! 81 km, 24,8 gem, 519 hm en 12 deelnemers. Tot zondag!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)