Verslag van de rit van 24 juli 2011 Steenstrate Diksmuide
De tentakels van de verlofoctopus hadden lelijk huis gehouden in het Tente-team dat voor de gelegenheid amper een elftal op de fiets kon brengen. Meteo Tineke bewees voor de zoveelste keer tot de allerbeste in haar soort te behoren : waar alles en iedereen had voorspeld dat er zondagse bakken met regen uit de lucht zouden vallen,was de weblogprofetie op dag-7 de enige die er echt boenk opzat : we hielden het nl. droog! Ronny had zijn sportieve echtgenote opgetrommeld om plaats te nemen in de sportdirecteurszetel,een functie die ze met plezier en vakvrouwschap op haar nam. Onze klokvaste champ die gewoonlijk met Zwitserse precisie het startschot haalt,liet zich nu verrassen door vroegtijdig aan ten Koetshuize te verschijnen.
Op het deelnemersblad werd deze keer zwaar ingezet op ervaring : maar liefst negen 50-plussers bevolkten verdediging en middenveld. In de spits werd gerekend op het jeugdig torinstinct van Kevin en David. Een uitgebalanceerd ploegske dus dat in een 4-4-2 aantrad met Ronny als betrouwbaar sluitstuk. Net achter de spitsen bevolkten Geert Depoortere,Bart,Dirk en Rambo het middenveld,de president,Red Philip,de fondateur en Guy sloten de gelederen al fungeerden zowel de president als Guy eerder als offensief ingestelde vleugelbacks die regelmatig de vrije ruimte indoken. Dirk van zijn kan zorgde als infiltrerende middenvelder voor sporadisch doelgevaar. Gezien de eerder hoge gemiddelde leeftijd mikt ons bestuur op een plaats in de middenmoot al valt het niet uit te sluiten dat een talentvolle en jeugdige krachtinjectie verderop het seizoen de ambities nog kan bijstellen. Grote vraag is of de clubkas hiervoor nog extra sponsors weet op te trommelen of men het eerder zal moeten zoeken in de richting van een soort Playersinvest.
De studieronde was er ene met felle tegenwind,het leek wel alsof we bergop aan het spelen waren. Spits Kevin beukte onvervaard in op die verdedigingsgordel en legde regelmatig de fiets terug op David die als targetspits openingen maakte voor Dirk. De afwezigheid van enkele tenoren zoals o.a. de Bjorns,Ringo,Tim,Pantani,Gerd,Franky ,Ivan,enz…, werd aangevoeld als een offensieve aderlating al gingen de vervangers duidelijk tot het uiterste om de clubkleuren in ere te houden. De vrouwen hadden om God weet welke redenen in de tribune plaatsgenomen. Het spel ging rustig op en neer al zorgden de kasseien van Steenstraete net voor de rust voor een spektakelopflakkering. De graszoden vlogen in het rond en kasseispecialist, alias de president, zorgde er met een loepzuivere hattrick voor dat we met ruime voorsprong de “kleedkamers” mochten opzoeken.
De anabole steroïden (waarvoor dank aan Ronny en echtgenote) vlogen tijdens de rust in het rond en zorgden er zelfs voor dat enkele spelverdelers nog voor het zingen de kerk uitgingen. Een 3-tal 50-plussers worstelden nl. met een vroegtijdige dranklozing door het niet direct vinden van het ingebouwde (G)rietje. Guy was daardoor zodanig van de kaart dat hij na de urinelozing zijn schaamhaar vergat weg te bergen terwijl broer Rambo plots met een kei van een snor tevoorschijn kwam. De trainer stond erbij ,keek ernaar en zag dat het goed was.
Na de herneming fietste het elftal op zijn elan door en werd de tegenstand volledig weggespeeld.
De frustraties liepen daardoor hoog op en het wegdek besloot onze champ brutaal te tackelen met een lekke band tot gevolg. Tot overmaat van ramp bleek het onopgewarmd fietsonderdeel niet-monteerbaar vanwege een natrap. Rambo was totaal niet onder de indruk en playbackte dan maar ter plaatse good old Briek Schotte. Een tegenpruttelende ketting kreeg nog rood onder het tandwiel gestoken maar uiteindelijk kon het spel hervat worden. De match werd tegen champions-league snelheid uitgespeeld tot groot jolijt van de uitzinnige tribunes.
Bij het ter perse gaan werd nog vernomen dat er klacht ingediend werd voor de groene tafel vanwege een lapsus in de klassering door het opstellen van een niet-speelgerechtigd renner . Wordt ongetwijfeld nog vervolgd.
Opnieuw spektakel van de bovenste plank,93 km tegen 27,6 gemiddeld. Tot zondag!
Red Philip
Op het deelnemersblad werd deze keer zwaar ingezet op ervaring : maar liefst negen 50-plussers bevolkten verdediging en middenveld. In de spits werd gerekend op het jeugdig torinstinct van Kevin en David. Een uitgebalanceerd ploegske dus dat in een 4-4-2 aantrad met Ronny als betrouwbaar sluitstuk. Net achter de spitsen bevolkten Geert Depoortere,Bart,Dirk en Rambo het middenveld,de president,Red Philip,de fondateur en Guy sloten de gelederen al fungeerden zowel de president als Guy eerder als offensief ingestelde vleugelbacks die regelmatig de vrije ruimte indoken. Dirk van zijn kan zorgde als infiltrerende middenvelder voor sporadisch doelgevaar. Gezien de eerder hoge gemiddelde leeftijd mikt ons bestuur op een plaats in de middenmoot al valt het niet uit te sluiten dat een talentvolle en jeugdige krachtinjectie verderop het seizoen de ambities nog kan bijstellen. Grote vraag is of de clubkas hiervoor nog extra sponsors weet op te trommelen of men het eerder zal moeten zoeken in de richting van een soort Playersinvest.
De studieronde was er ene met felle tegenwind,het leek wel alsof we bergop aan het spelen waren. Spits Kevin beukte onvervaard in op die verdedigingsgordel en legde regelmatig de fiets terug op David die als targetspits openingen maakte voor Dirk. De afwezigheid van enkele tenoren zoals o.a. de Bjorns,Ringo,Tim,Pantani,Gerd,Franky ,Ivan,enz…, werd aangevoeld als een offensieve aderlating al gingen de vervangers duidelijk tot het uiterste om de clubkleuren in ere te houden. De vrouwen hadden om God weet welke redenen in de tribune plaatsgenomen. Het spel ging rustig op en neer al zorgden de kasseien van Steenstraete net voor de rust voor een spektakelopflakkering. De graszoden vlogen in het rond en kasseispecialist, alias de president, zorgde er met een loepzuivere hattrick voor dat we met ruime voorsprong de “kleedkamers” mochten opzoeken.
De anabole steroïden (waarvoor dank aan Ronny en echtgenote) vlogen tijdens de rust in het rond en zorgden er zelfs voor dat enkele spelverdelers nog voor het zingen de kerk uitgingen. Een 3-tal 50-plussers worstelden nl. met een vroegtijdige dranklozing door het niet direct vinden van het ingebouwde (G)rietje. Guy was daardoor zodanig van de kaart dat hij na de urinelozing zijn schaamhaar vergat weg te bergen terwijl broer Rambo plots met een kei van een snor tevoorschijn kwam. De trainer stond erbij ,keek ernaar en zag dat het goed was.
Na de herneming fietste het elftal op zijn elan door en werd de tegenstand volledig weggespeeld.
De frustraties liepen daardoor hoog op en het wegdek besloot onze champ brutaal te tackelen met een lekke band tot gevolg. Tot overmaat van ramp bleek het onopgewarmd fietsonderdeel niet-monteerbaar vanwege een natrap. Rambo was totaal niet onder de indruk en playbackte dan maar ter plaatse good old Briek Schotte. Een tegenpruttelende ketting kreeg nog rood onder het tandwiel gestoken maar uiteindelijk kon het spel hervat worden. De match werd tegen champions-league snelheid uitgespeeld tot groot jolijt van de uitzinnige tribunes.
Bij het ter perse gaan werd nog vernomen dat er klacht ingediend werd voor de groene tafel vanwege een lapsus in de klassering door het opstellen van een niet-speelgerechtigd renner . Wordt ongetwijfeld nog vervolgd.
Opnieuw spektakel van de bovenste plank,93 km tegen 27,6 gemiddeld. Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit van 17 juli 2011
20 regenvestjes aan de start van deze rit naar het middengebergte van Wortegem, Petegem en omliggende pittoreske dorpjes. De service course is vandaag in de handen van niemand minder dan de charmante Griet, dochter van erelid Luc en echtgenote van onze Dries. Griet is hoogzwanger, kan ieder moment bevallen en de MM krijgt de opdracht het nodige te doen als haar water breekt. Hij is er klaar voor zegt hij want hij heeft zijn rubberen laarsjes aan en de vochtige doekjes binnen handbereik. Grote afwezige heden is gele trui Red Philippe die met scoutingsopdracht is voor zijn Kortrijkse Kerels in de Vogezen. Hij zou er een boomlange spits op het oog hebben. Terug van afwezig zijn wegens weerbarstige overbelaste kniepees is Pantani. Hij pronkt met zijn splinternieuwe GARMIN touchscreen met i-pod, i-pad, i-phone en i-mpotent. Gekregen van vrouwlief omdat hij nog meer van huis zou zijn. We starten de rit met 2 verse klassementleiders: Bjorn Duthoo en Ronny Deras. Ronny komt recht van een trouwfeest, zonder slaap en met veel nadorst. Gesneden uit het echte kampioenshout mijn gedacht. Onder leiding van Joost en MM Geert begeven we ons richting Oost-Vlaanderen. Aan km 7 veroorzaakt een onheilspellend lawaai een siddering door het peleton, Tim heeft een plastieken verkeersremmende paaltje geramd. Hij blijft miraculeus recht , er is een weinig schade aan zijn linkerremhendel maar het paaltje ziet er slechter uit en is aan vervanging toe. De Tiegemberg is de eerste hindernis van betekenis , Franky de eerste aanvaller van de dag. Grijsloke volgt kort erna en wordt de kalvarieberg voor de fondateur. Superslechte dag na zijn gesmaakt optreden op het bachanaal van vrijdag, congé payé op Heule Platse. Abondon laat Radio Tour weten. Marc slaat het aanbod om de resterende uren bij Griet door te brengen onbegrijpelijk af en bolt met de assistentie van Geert Depoortere richting Veerle. Hopelijk was hij niet te vroeg thuis. Mooi gebaar van Geert die zijn makker niet in de steek wil laten, hij verdient hiermee de trofee voor de beste gregario. Verweesd zetten we onze weg verder. De hoogtemeters blijven aantikken en na 45km wacht de bevoorrading. Griet en Dries zorgen voor een uitgebreid buffet van allerhande gebak en fruitsap, waarvoor dank. Rambo valt opnieuw op door zijn creatieve eetlust en verovert hiermee de prijs van de strijdlust. Na de korte break volgt de piece de resistance van het bergmenu: de bergstraat in Petegem. De president herstelt zijn gruute plateau in ere en trekt van ver samen met Dirk de kop. Alleen een beresterke geletruidrager Bjorn Duthoo raakt nog over het kopduo. De terugweg verloopt zoals meteo Tineke had voorspeld, tegen de beukende wind in en met de kopmannen tussen de kader. Alhoewel, ze geven een soliede indruk. Joost alias “la machine” en MM Geert dapper peddelend ter hoogte van Joost zijne braquet. Buiten veel wind komen we nog de Keiberg tegen en het windmolenpark de 4 Daltons. In de Kortrijksestraat wordt onder het roepen van de strijdkreet “Rodania” nog eens slunse gegeven en moe maar gelukkig en droog (!) bollen we Heuledorp binnen. Prachtritje, atletische prestatie van kopmannen en deelnemers. 93 km aan 25,8 gem, 734 hoogtemeters!!!!
Herbeleef de rit en volg het parcours op http://connect.garmin.com/player/99720271
President
Herbeleef de rit en volg het parcours op http://connect.garmin.com/player/99720271
President
Verslag van de rit van 10 juli 2011 Ruiselede
17 man en 1 vrouw aan de start voor een vlakke overgangsrit in de Tinekestour. Niemand minder dan de fondateur ontbond nog eens zijn gps-duivels. Doorgedreven verjonging in de sportdirecteurszetel waar opa Dewaele de fakkel doorgaf aan Marks dochter. Er wordt bij de Tinekesvrienden op alle vlakken succesvol gestreefd naar vernieuwing en verjonging ,jarenlange ervaring wordt in cascade doorgegeven zoals bij de meeste,zichzelf respecterende bedrijven, het geval is. Dalai Lama Tchmil was ook nog eens onderwerp van gesprek . Van horen zeggen : hij zou terug zijn naar Moldavië wegens het niet verlengen van zijn verblijfsvergunning. Vooral het zich niet kunnen aanpassen aan de Westvlaamse taal zou hierbij van doorslaggevende aard zijn geweest. Toch een aderlating voor deze club die melancholisch terugblikt op de “auto veurklanken”. Misschien moet er een petitie opgezet worden om ons natuurtalent opnieuw in de armen te kunnen sluiten. Naar verluidt zou onze voorzitter in naam van de club overwegen aan Laurette een Westvloms woordenboek te overhandigen.
Wat er ook van weze,het was met de vent à la poupe dat we wegvlogen voor een traditionele etappe op nieuwe wegen. Een magnesiumscherpe Bart kreeg na enkele km de kramp in zijn achterwiel . Een wakkere MM werd koud gepakt maar liet direct een gloednieuw exemplaar aanrukken dat hij vingervlug wist te monteren. De snelheid van uitvoering verraste zelfs de president die spontaan moest denken aan de allesoverrompelende snelheid waarmee Lucky Luke kogels in het rond doet fluiten. Sedert de doorgedreven materiaaltraining tijdens het fietsweekend blaakt de MM van technische conditie.
De weersomstandigheden zorgden ervoor dat het peloton het tijdsschema naar de prullenmand verwees. Als een TGV stoomden we o.l.v de fondateur en gelegenheidskopman Yvan richting pitstop. Met grote ogen vergaapten we ons aan nooit geziene woonwijken en heuvelachtige zandhopen die in de verbeelding Tourcols werden. Dat de rit ook tactisch van belang was bleek uit een voorzichtige rondvraag naar verlofplannen van de klassementsrijders. De top 3 geeft mekaar weinig toe en het belooft dan ook nog een heel spannende en onvoorspelbare Tinekestour te worden. De vorm van de dag, echtgenotes ,fysieke paraatheid,valpartijen…ze kunnen stuk voor stuk een doorslaggevende rol spelen.
De bevoorrading greep plaats in een aftands kader : tussen prikkeldraad en een van een slurf voorziene varkensvilla werden de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd,waarvoor dank aan Mark en familie!
Het 2de ritgedeelte deed het tempo allerminst zakken. De gruute platteau werd naarstig gegeseld en er was een prostaatstop van Bjorn Vens nodig om de hartslagmeters enige rust te gunnen. Het stalen ros van Bjorn werd op hetzelfde moment getroffen door een plotse doorstuik die zowel voor-als achterwiel naar de fietsenhemel verwees. Ringo van zijn kant pakte uit met een zadelbreuk die volgens medicus Rambo te wijten was aan een niet geoliede wrijving tussen zadelmiddelpunt en scrotum. Beide onderdelen zijn evenwel nog in garantie zodat fietsenmaker en echtgenote zich allerminst zorgen hoeven te maken over de vatbaarheid tot reparatie.hard opgelegd
De Bergstraat strooide nog wat roet in het vlakke ritpatroon en niemand minder dan Franky besloot een vinnige cartouche af te schieten. Een wakkere Red Philip koos het goede wiel,liet Franky ter plaatse maar werd door Tim en Bjorn Duthoo kansloos gecounterd.
De finale kreeg nog een pittig staartje : de pees werd er nog een 5-tal km duchtg opgelegd waarbij het zwaartepunt van menig Tinekesvriend zich verschoop naar de punt van het zadel.
Welkome vlakke rit,bedankt aan Mark voor de rugwind en de vele nieuwe wegen.94 km tegen 27,8 gemiddeld.Tot zondag 7:30!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit en ontdek de wondere wegen van Marc op http://connect.garmin.com/player/98089921
Wat er ook van weze,het was met de vent à la poupe dat we wegvlogen voor een traditionele etappe op nieuwe wegen. Een magnesiumscherpe Bart kreeg na enkele km de kramp in zijn achterwiel . Een wakkere MM werd koud gepakt maar liet direct een gloednieuw exemplaar aanrukken dat hij vingervlug wist te monteren. De snelheid van uitvoering verraste zelfs de president die spontaan moest denken aan de allesoverrompelende snelheid waarmee Lucky Luke kogels in het rond doet fluiten. Sedert de doorgedreven materiaaltraining tijdens het fietsweekend blaakt de MM van technische conditie.
De weersomstandigheden zorgden ervoor dat het peloton het tijdsschema naar de prullenmand verwees. Als een TGV stoomden we o.l.v de fondateur en gelegenheidskopman Yvan richting pitstop. Met grote ogen vergaapten we ons aan nooit geziene woonwijken en heuvelachtige zandhopen die in de verbeelding Tourcols werden. Dat de rit ook tactisch van belang was bleek uit een voorzichtige rondvraag naar verlofplannen van de klassementsrijders. De top 3 geeft mekaar weinig toe en het belooft dan ook nog een heel spannende en onvoorspelbare Tinekestour te worden. De vorm van de dag, echtgenotes ,fysieke paraatheid,valpartijen…ze kunnen stuk voor stuk een doorslaggevende rol spelen.
De bevoorrading greep plaats in een aftands kader : tussen prikkeldraad en een van een slurf voorziene varkensvilla werden de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd,waarvoor dank aan Mark en familie!
Het 2de ritgedeelte deed het tempo allerminst zakken. De gruute platteau werd naarstig gegeseld en er was een prostaatstop van Bjorn Vens nodig om de hartslagmeters enige rust te gunnen. Het stalen ros van Bjorn werd op hetzelfde moment getroffen door een plotse doorstuik die zowel voor-als achterwiel naar de fietsenhemel verwees. Ringo van zijn kant pakte uit met een zadelbreuk die volgens medicus Rambo te wijten was aan een niet geoliede wrijving tussen zadelmiddelpunt en scrotum. Beide onderdelen zijn evenwel nog in garantie zodat fietsenmaker en echtgenote zich allerminst zorgen hoeven te maken over de vatbaarheid tot reparatie.hard opgelegd
De Bergstraat strooide nog wat roet in het vlakke ritpatroon en niemand minder dan Franky besloot een vinnige cartouche af te schieten. Een wakkere Red Philip koos het goede wiel,liet Franky ter plaatse maar werd door Tim en Bjorn Duthoo kansloos gecounterd.
De finale kreeg nog een pittig staartje : de pees werd er nog een 5-tal km duchtg opgelegd waarbij het zwaartepunt van menig Tinekesvriend zich verschoop naar de punt van het zadel.
Welkome vlakke rit,bedankt aan Mark voor de rugwind en de vele nieuwe wegen.94 km tegen 27,8 gemiddeld.Tot zondag 7:30!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit en ontdek de wondere wegen van Marc op http://connect.garmin.com/player/98089921
Verslag van de rit van 3 juli 2011 Montroeuil-sur-bois
Opnieuw hadden we de weergoden aan onze kant want het was een in zon badend vipdorp Ten Koetshuize dat als gastheer optrad voor de Tinekesatleten. Geen vrouwelijke rensters te bespeuren. Moeten we hier meer achter zoeken? Een algemene boycot,ordewoorden van de vakbond opgevolgd, een ladiesnight achter de rug, opgelegd huisarrest door hun echtgenoten of bang om af te gaan? We durft het hen vragen?
De MM ,vermoeid na een week van hard labeur in bpost,had alle moeite van de wereld om het wedstrijdblad correct in te vullen. Gelukkig hield de SB/PM een oogje in het zeil want de klassering is een zaak van staatsbelang gezien de vele voordelen in natura die eraan verbonden zijn. Red Philip nam plaats achter het stuur van de volgwagen die voor de gelegenheid omgebouwd was in een mobiele roodwitte tent. KVK on tour dus. Supporters van de concurrentie stonden erbij en keken ernaar.
Er stond een gevreesde en zware uitmatch op het programma die de caravaan naar Stasegem bracht. De kopmannen van dienst verloren tot driemaal toe het Noorden,ze leken wel weggelopen uit de set van de “Paniekzaaiers”. Volgens de Tinekesdokter serieuze oriëntatiestoornissen tengevolge van een overdosis steack à la Contador. Champ Rambo kreeg het ervan op de darmen en zocht in het startlokaal het kleinste kamertje op. Kevin twijfelde even maar besloot in extremis om zijn afvalstoffen om te zetten in positieve energie terwijl de president in alle rust de troepen overschouwde en zich ontdeed van de bovenste kledijlaag ipv de mouwen op te stropen. Her en der ook gespannen gezichten wat ons meteen duidelijk maakte dat er een heuse Koninginnerit op het programma stond.
Van meetaf aan werd een golvend parcours geserveerd hetgeen onze clubdiesels Rambo en de fondateur deden buigen maar niet barsten. Den champ was volop aan het experimenteren met zijn kersverse compacderailleur,zocht aanvankelijk de juiste tred maar bewees over een ijzersterk karakter en dito spierkracht te beschikken. Een alerte Tim zag de kopman in de achtergrond en liet zich als een volleerde waterdrager afzakken om als derny te fungeren. Een sterk staaltje van teamspirit en onbaatzuchtigheid die onze youngster verderop nog eens herhaalde met de fondateur , Bart en Geert Sioen. Van een blakende conditie gesproken. De weg naar Montroeuil-au-Bois lag bezaaid met venijnige molhopen maar het sublieme landschap verzachtte het leed. Kevin en Bjorn Duthoo bepaalden het tempo,Ronny wou er een afvallingskoers van maken en demarreerde tot 2 keer toe in de aanvangsfase. De Cancellara’s en Philippe Gilberts uit de Tenteploeg lieten evenwel niet begaan en hielden het koersverloop perfect onder controle. Via de boordradio kon vernomen worden dat een zeer strijdlustige Tim de zaak aan flarden wou rijden maar de meteo-en parcourskennis van de president en de dynamitebenen van Kevin bestookten om beurten de grootste van het peloton . Uiteindelijk sleepte Kevin in een nijdig en luidruchtig spurtje de bloemen in de wacht,voor Yvan,Tim, de President en Bjorn. De mannen in conditie op het voorplan dus. In een tweede waaier kwamen Guy, PM en MM binnengerold. Het felgeplaagde bestuur klasseerde zich hiermee voltallig binnen de top 10. Antwoorden met de pedalen noemen ze dat. Het ploegenklassement bij de veteranen werd hun deel, ze starten volgende zondag met de gele petjes, als ze al starten uiteraard.
Meteen vrome pitstop in de schaduw van de Montroeuilse kathedraal. Geen bloemen, schietgebedjes of kaarsen,wel calorierijke tussendoortjes van de rally-organisatie aangevuld met wat zoetigheden uit de KVK-bus. De terugweg bleef zware kost die een door krampen geplaagde Bart verwees naar de bezemwagen. Even verderop begon ook Matthijs alle kleuren van de regenboog te zien en opnieuw waren Tim en Franky daar om de verloren zoon weer in het peloton te loodsen.
Traditiegetrouw één van de langste en zwaarste ritten uit het seizoen maar chapeau voor het ganse team want de 111 heuvelachtige km werden afgelegd tegen een hoog gemiddelde van 28/u.
Tot volgende zondag om 7:30!
Red Philip
De MM ,vermoeid na een week van hard labeur in bpost,had alle moeite van de wereld om het wedstrijdblad correct in te vullen. Gelukkig hield de SB/PM een oogje in het zeil want de klassering is een zaak van staatsbelang gezien de vele voordelen in natura die eraan verbonden zijn. Red Philip nam plaats achter het stuur van de volgwagen die voor de gelegenheid omgebouwd was in een mobiele roodwitte tent. KVK on tour dus. Supporters van de concurrentie stonden erbij en keken ernaar.
Er stond een gevreesde en zware uitmatch op het programma die de caravaan naar Stasegem bracht. De kopmannen van dienst verloren tot driemaal toe het Noorden,ze leken wel weggelopen uit de set van de “Paniekzaaiers”. Volgens de Tinekesdokter serieuze oriëntatiestoornissen tengevolge van een overdosis steack à la Contador. Champ Rambo kreeg het ervan op de darmen en zocht in het startlokaal het kleinste kamertje op. Kevin twijfelde even maar besloot in extremis om zijn afvalstoffen om te zetten in positieve energie terwijl de president in alle rust de troepen overschouwde en zich ontdeed van de bovenste kledijlaag ipv de mouwen op te stropen. Her en der ook gespannen gezichten wat ons meteen duidelijk maakte dat er een heuse Koninginnerit op het programma stond.
Van meetaf aan werd een golvend parcours geserveerd hetgeen onze clubdiesels Rambo en de fondateur deden buigen maar niet barsten. Den champ was volop aan het experimenteren met zijn kersverse compacderailleur,zocht aanvankelijk de juiste tred maar bewees over een ijzersterk karakter en dito spierkracht te beschikken. Een alerte Tim zag de kopman in de achtergrond en liet zich als een volleerde waterdrager afzakken om als derny te fungeren. Een sterk staaltje van teamspirit en onbaatzuchtigheid die onze youngster verderop nog eens herhaalde met de fondateur , Bart en Geert Sioen. Van een blakende conditie gesproken. De weg naar Montroeuil-au-Bois lag bezaaid met venijnige molhopen maar het sublieme landschap verzachtte het leed. Kevin en Bjorn Duthoo bepaalden het tempo,Ronny wou er een afvallingskoers van maken en demarreerde tot 2 keer toe in de aanvangsfase. De Cancellara’s en Philippe Gilberts uit de Tenteploeg lieten evenwel niet begaan en hielden het koersverloop perfect onder controle. Via de boordradio kon vernomen worden dat een zeer strijdlustige Tim de zaak aan flarden wou rijden maar de meteo-en parcourskennis van de president en de dynamitebenen van Kevin bestookten om beurten de grootste van het peloton . Uiteindelijk sleepte Kevin in een nijdig en luidruchtig spurtje de bloemen in de wacht,voor Yvan,Tim, de President en Bjorn. De mannen in conditie op het voorplan dus. In een tweede waaier kwamen Guy, PM en MM binnengerold. Het felgeplaagde bestuur klasseerde zich hiermee voltallig binnen de top 10. Antwoorden met de pedalen noemen ze dat. Het ploegenklassement bij de veteranen werd hun deel, ze starten volgende zondag met de gele petjes, als ze al starten uiteraard.
Meteen vrome pitstop in de schaduw van de Montroeuilse kathedraal. Geen bloemen, schietgebedjes of kaarsen,wel calorierijke tussendoortjes van de rally-organisatie aangevuld met wat zoetigheden uit de KVK-bus. De terugweg bleef zware kost die een door krampen geplaagde Bart verwees naar de bezemwagen. Even verderop begon ook Matthijs alle kleuren van de regenboog te zien en opnieuw waren Tim en Franky daar om de verloren zoon weer in het peloton te loodsen.
Traditiegetrouw één van de langste en zwaarste ritten uit het seizoen maar chapeau voor het ganse team want de 111 heuvelachtige km werden afgelegd tegen een hoog gemiddelde van 28/u.
Tot volgende zondag om 7:30!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)