Verslag van de rit op verplaatsing van 30-05

 

Het schoolreisgevoel was niet ver weg tijdens het ontwaken op deze 7^de dag. Op het programma stond niks minder dan de rit op verplaatsing olv van de immer gewaardeerde president-fondateur Mark. De carpoolparking van Deinze deed zichzelf dan ook alle eer aan toen de Tinekeskaravaan  de beschikbare ruimte Formule1 gewijs innam. Eénmaal de ronkende motoren stilvielen, kwamen afgetrainde atleten tevoorschijn. Sommigen hadden zelfs de wagen laten ombouwen om de fiets in optimale omstandigheden volledig horizontaal en uitgerust aan de start te brengen. Anderen zoals Diederik deden een Jürgen Coningske en  kwamen gecamoufleerd uit de wagen gekropen. Onder de camouflage blonk die flitsende wieleruitrusting die de schuchtere zonnestralen in al hun glorie deden weerkaatsen. Topatleten Simon en TripAdvisor Kevin schoten de hoofdvogel af door rechtstreeks vanuit Wevelgem op 2 wielen volledig opgewarmd aan de startplaats te verschijnen. Van grote klasse gesproken! Opvallend detail : zowel Frederik als Mark boden zich aan met een snor in volle groei waarbij Frederik duidelijk een straatlengte voorsprong had bijeengesprokkeld. Wie dacht dat het de bedoeling was om aldus feller te snorren kwam bedrogen uit : ze bereiden zich voor op “Streuvelen door Heule” als hulde aan 150 j Stijn Streuvels, zie WhatsAppbericht en e-mail van Piet daarover.

Parcoursbouwer Mark gaf om 8u stipt het startsein nadat hij eerst zijn achter- en andere zakken had volgestouwd met hoogtemeters. Hij had duidelijk rekening gehouden met de diesels onder ons door  te zorgen voor een vlakke en lichtlopende 1e koershelft. Er werd keuvelend genoten van een onbekend landschap waarbij sommigen zich afvroegen of de gezochte Conings zich misschien niet incognito bij ons peloton zou aansluiten. Even leek het erop dat dit ook effectief zo was toen de verslaggever maar ternauwernood ontsnapte aan een aanslag! Een plotse koerswijziging bleef bij  drankorgel Frederik  onopgemerkt waarna hij met drinkpul in de hand de kuit van de MM als rem gebruikte. Goed gezien en acrobatisch uitgevoerd al was het risicovol vermits de kuit nog vol dynamiet zat dat echter gezien de vlakke aanloop gelukkig nog niet geactiveerd was. Geen spectaculair boobytrapeffect dus. Ivan dacht eerder aan een aanslag op de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting.

Na de kasseien van de Lippenhovestraat bereikten we uitgerust maar vol adrenaline de pitstop waarna de “hel” kon losbreken. En of ze losbrak! In de lagere school zagen we 2 beren broodjes smeren maar in het volwassen leven maakten we nu kennis met drieste beren die nog dienden getemd te worden. Mark had zijn complete berencollectie van zolder gehaald om ze strategisch op te stellen daarbij maximaal gebruik makend van zijn geografisch inzicht, parcourskennis en gps-bedrevenheid. Daarbovenop strooide hij zijn hoogtemeters als peper kwistig in het rond. Het leverde hem zelfs de bijnaam “Mark Masochist” op.  De Langendries, de Berendries, de Kortendries, de Wolvenhoek, de Hoogkouter en de Rekelberg. Stuk voor stuk kuitenbijtende hellingen die gebald werden in een 30-tal km en ons de indruk gaven van op een achtbaan te vertoeven. De beren klauwden hoe langer hoe feller en hapten tonnen energie uit de wiegende en op de rand van de instorting vertoevende lichamen. Een in topconditie verkerende Jo ontpopte zich als ramptoerist en schoot lifebeelden van een slagveld vol stervende Tinekesvrienden. Enkel het bloed ontbrak al vielen er uiteindelijk toch geen lijken uit de kast.

Kampioen Joost was na de korte inzinking van vorige week weer helemaal in conditie en Mark zelf had een begenadigde dag en bewees dat het jus nog lang niet uit de klimbenen is.

Schitterende ervaring in een nieuw decor. Er zijn  superlatieven te kort om het exacte gevoel te beschrijven al benadert de omschrijving door Diederik het dichtst de realiteit : iconische rit waarvoor hartelijk dank aan Mark!

Piet had zodanig de smaak te pakken dat hij niet meer in de auto wou maar in het gezelschap van Simon en Kevin zich fietsend naar Heule begaf. Wat een atleten!

80 km, 14 renners, 24 gemiddeld en 640 hm. Tot zondag voor een rit olv champ Joost naar Heuvelland.

Red Philip

 

 

Presidentiële groeten vanuit het Zuiders kuuroord

 

Sfeerbeelden

 

Verslag van de rit van 23 mei - Sint-Denijs-Boekel / Zwalmstreek

Ongelooflijk maar waar : na een kletsnatte zaterdag baadde Ten Koershuize zondagmorgen in een zee van zonlicht. Zonnekloppend genoten de eerst aangekomenen van deze uitzonderlijke Zuiderse toestanden en werden de zonnebrillen stevig op de neusvleugels gedrukt. Eveneens enige consternatie en geografische verwarring toen bleek dat de MM het peloton via de weblog op weg wou sturen naar de omgeving van Geraardsbergen, Sint-Maria-Lierde. Parcoursbouwer Mathijs zette meteen de puntjes op de i met het geruststellende nieuws dat Lierde vervangen moest worden door Latem. De MM volgde lessen aardrijkskunde na 16u en op zondag met het gekende oriëntatieloze gevoel tot gevolg.

We noteerden het opgemerkt wederoptreden van kampioen Joost die net als een messcherpe Simon de eerste seizoenskilometers in clubverband zou afhaspelen. Een delegatie van het bestuur is daarnaast momenteel op scoutingsmissie in het buitenland, daarbij het nuttige aan het aangename koppelend (zie foto’s). De markt wordt nu al op mogelijke transferopportuniteiten gescreend zodat we tijdens de mercato op alles voorbereid zijn. Ook worden er mogelijke locaties onderzocht van waaruit het volgend seizoen optimaal kan voorbereid worden. Regeren is nu éénmaal vooruitzien.

Nieuws uit de ziekenboeg : Geert en co zijn langzamerhand aan de beterhand maar onze bergkoning zal het fietsgewijs nog een tijdje rustig aan moeten doen. Hij verleent momenteel volop zijn medewerking  aan een experimentele behandeling. Blijkt dat Kasteelbier een ideale covidkiller zou zijn waarbij Piet hem op het hart heeft gedrukt dat deze behandeling pas resultaat oplevert vanaf een 2-uurlijkse  hernieuwing van de toediening. Het zou ook via een Kasteeelbaxter kunnen ingebracht worden maar dan gaat de smaak en het dorstgevoel verloren hetgeen als minder aangenaam kan ervaren worden.

Met zijn 10-en staken we van wal onder een laaghangende en bij wijlen verblindende  zon. Mathijs had voor elk wat wils in de aanbieding : pittoreske landschappen, kop-, rug- en zijwind, hoogtemeters, laagtemeters en kasseien. Dat dit allemaal kan in ons Vlaamse land en gebald in 100 km : het bewijst nogmaals in welk fietsparadijs we hier vertoeven.

De eerste wedstrijdhelft verliep tegen een gezwind tempo waarbij er enkele hoogtemeters in de achterzak verdwenen en een kasseistrook de arm- en beenspieren deed vibreren.

Aan het station in Sint-Denijs- Boekel  werd de klokvaste Tinekestrein tot stilstand gebracht om de innerlijke mens een zetje te geven want onze parcoursbouwer gaf mee dat de volgende 30 km van de zwaardere soort zouden zijn. Clubgps  Mark had toen al rechtsomkeer gemaakt en vatte alleen en tegen een fikse kopwind de terugreis aan. Een conditietraining om u tegen te zeggen.

Mathijs had niet gelogen : de welbekende en met kasseien geplaveide Huisepontweg deed ons na een heuvelachtige aanloop dokkerend en schokkend diep in de reserves tasten. Als echte slavenarbeiders van de weg boekten we meter na meter terreinwinst en parelde het zweet op ieders voorhoofd. Hier en daar zorgde een zachte bermstrook voor enig soelaas.

De wind had zich intussen een beetje bedacht en blies afwisselend in de flank en op kop, kwestie van de conditie verder aan te scherpen en iedereen waar voor zijn geld te bezorgen. Champ Joost begon blauwzwarte sterretjes te zien maar gaf niet af : het ijzersterke karakter van de Flandrien pur sang  kwam hier naar boven! De kampioenenviering en enig gebrek aan wedstrijdritme eisten hun tol maar deze doorgedreven training zal evenwel de basis leggen voor het verdere seizoen.

Prachtige rit in een uniek kader met dank aan Mathijs en de medekopmannen Piet, Simon, Jan en Abu.

100 km, 400 hm, 26,7 gemiddeld en 10 renners.

Tot zondag voor de rit op verplaatsing olv van clubgps Mark. Verdere info volgt in de loop van deze week. Hou hiervoor onze communicatiekanalen (mail, Whatsapp en blog) in de gaten!

Red Philip

 

 

  

Sfeerbeelden

 

Bestuursdelegatie op scoutingsmissie in het buitenland en daarbij het aangename aan het nuttige koppelend

 

Verslag van de rit van 16 mei : Wortegem-Petegem

 

Enige weerkundige bezorgdheid aan de vooravond van deze rit : de nationale en regionale weerberichten voorspelden buien op de meest onverwachte en onmogelijke momenten en werden daarin niet tegengesproken door de buienradars. We hadden echter beter moeten weten gezien het feit dat meteo Tineke voor de zoveelste keer nagels met koppen sloeg : “het blijft droog tot des middags”. Een waarheid als een koe, onwrikbaar, onomstotelijk en getuigend van een enorme meteorologische wijsheid. Het negeren van deze boodschap resulteerde in een eerder magere bezetting : 7 heldhaftige deelnemers die niet bang zijn van enig avontuur.

Onze president-fondateur was in de meest optimistische bui : hij diende zich aan in korte broek waarbij zijn atletische benen op een heroïsche manier blootgesteld werden aan de grillen van moeder natuur. Een roostering waarbij zijn uit de kluiten gewassen wielaandrijvingen zouden voorzien worden van een egaal bruin kleurtje zat er evenwel niet in. Diederik was er ongetwijfeld ook bij geweest ware het niet dat de Heulenaar dit weekend vol op hem rekende om medische en andere problemen op een medicinale manier zalvend op te lossen. We geven ook een meer dan eervolle vermelding aan onze Tinekesatleten Kevin en Simon (samen met ex-leden David²) die op zaterdag zomaar eventjes 250 km afhaspelden en 1300 hm verorberden voor “Kom op tegen Kanker”. Dit memorabel feit werd met een gulden pen ingeschreven in hun persoonlijk dossier of hoe de Tinekesvrienden ook buiten de clubgrenzen actief zijn om het goede doel te steunen.

Geert, onze parcoursbouwer van dienst, ligt momenteel samen met zijn gezin in de coronalappenmand waardoor er in de loop van de week vlug diende geschakeld te worden om de continuïteit van de dienstverlening binnen de club te garanderen. TripAdvisor Kevin activeerde onmiddellijk de noodprocedure  en vond in Mathijs een polyvalente en  meedenkende bondgenoot die de club een pasklare oplossing bezorgde. Spoedig herstel aan Geert en co en een dikke merci aan Mathijs!

Xavier vierde zijn wederoptreden na eveneens een covid-19 besmetting die hemzelf en zijn gezin even afzonderde van de buitenwereld. Met een lijf vol natuurlijke antistoffen geselde hij de pedalen alsof er niks gebeurd was.

Piet en Mathijs speelden voor locomotief terwijl Abu als een volleerde kaartjesknipper van achteruit en accordeongewijs het pelotonneke doorfietste. We waren niet alleen getuige van maar ook actieve deelnemer aan een glooiend parcours dat de kuiten onder de gepaste spanning bracht maar ook energieverslindende eigenschappen etaleerde. In Wortegem konden we in een pittoresk decor genieten van de pitstop. Het is op die locatie dat Jo plots uit de kast kwam en zich uitte als verwoede Racing Genksupporter. Hij omschrijft zichzelf als man van de fusie die het zieltogende Waterschei –en Winterslaggepingel tot een succesvol project maakte. We kunnen er in Zuid-West-Vlaanderen nog iets van leren.

Na de pitstop speelden we in een afdaling een ontketende Piet kwijt die niet wou weten van een linkse afslag en zich met ware doodsverachting in de diepte gooide. Jo en de moderne communicatiekanalen verenigden het peloton opnieuw op een manier zoals enkel Tinekesvrienden dat kunnen.

Aan kilometerpaal 66 schrikte Mark radio Tineke op.  Een noodstop ontsnapte deels aan zijn aandacht waarna hij Jo bijna omver kegelde en kennis maakte met de harde realiteit van de straatstenen. Op een kramp in het dijbeen na gelukkig geen averij maar onze clubgps koos er toch  voor om op eigen tempo de weg verder te zetten.

Schitterende en conditiebevorderende rit waarvoor dank aan de onvermoeibare Mathijs.

90 km, 26 gemiddeld, 7 deelnemers en 410 hm.

Tot zondag om 7:30 met opnieuw Mathijs aan het roer!

Red Philip

 

 

Aanmoedigingen vanuit de presidentiële suite!

 

Sfeerbeelden

 

Verslag van de rit van 9 mei 2021 naar Willems (Fr)

 Eindelijk lijkt de pandemie bijna helemaal in de pan gehakt en konden we met de politieke en virologische zegen 1 dag na het terrassenbachanaal voor de 1^e keer dit seizoen onze clubesbattementen officieel opstarten. Ons vipdorp baadde dan ook in een feestelijke sfeer.

Korte mouwen, korte broek, lange mouwen, lange broek? Regenvest of niet? Dit soort vraagstukken hield ons bezig toen we in alle zondagse vroegte de warme bedstonde inruilden voor een niet-gemotoriseerde  tocht op 2 perfect geoliede wielen. Als man vol twijfel voor de kleerkast gaan staan, beseffend dat de tijd ontbreekt om de thuiscatwalk op te lopen en de spiegels te monsteren. Dan maar vlug even de buitentemperatuur opmeten en vaststellen dat de atmosferische omstandigheden en het wolkendek het niet toelieten om vlug vestimentaire knopen door te hakken. Wegens te veel twijfel dan maar op safe spelen : beenstukken met jartellen vasthaken aan korte broek, armstukken als een 2^de huid aanbrengen ten einde een sponsor te plezieren. M.a.w. vrouwelijk denkwerk mannelijk uitgevoerd, polyvalentie binnen het Tinekespeloton. 

Ten Koetshuize liep druppelsgewijs vol op deze dag van alle moeders. De tijd dat onze Tinekesmama’s door hun wederhelften liefdevol met ons op pad gestuurd werden voor een stevige en gezondheidsbevorderende fietswandeling, lijkt jammer genoeg voorbij. De vaders onder ons daarentegen delegeerden de festiviteiten aan hun zonen en dochters voor wie moeder-en vaderdagen deel uitmaken van hun corebusiness net zoals niet meer winnen de hoofdbezigheid van Club geworden is.

De president liet inmiddels via de geijkte digitale bestuurskanalen weten dat hij wegens een overvolle en slopende vakantieagenda de fakkel voor een 5-tal weken doorgeeft volgens het estafetteprincipe : wie hem eerst grijpt is even president ad interim, een voorafname op eeuwige roem in het gulden clubboek. Op die manier wordt een machtsvacuüm vermeden en het competitiegevoel aangescherpt zonder het risico te lopen op een coup. 

Parcoursbouwer van dienst was Kevin die daarbij geassisteerd werd door Abu. We doken even over de Frankrijkskreve maar gezien onze aanwezigheid in het buitenland de 48u niet overschreed,  was er nooit enige quarantainegevaar. Ook daaraan denken onze parcoursbouwers. 

Aan kilometerpaal 30 noteerden we de eerste officiële crevaison van het seizoen : de prijs werd Briek Schottegewijs door Frederic in ontvangst genomen. Wat zou good old Briek gedacht hebben van de CO2 cartridges die nu standaard deel uitmaken van onze uitrusting?

Even voor de pitstop werd er op een hellend vlak een cartouche afgeschoten zoals enkel de straaljagers van Malaysian airlines dat kunnen! De bevoorrading kwam dan ook niks te vroeg. Het smullen werd gecombineerd met een fotoshoot die het accent legde op onze kathedralen van lichamen.

Op de terugweg liet Robrecht nog een lekke band noteren waarop Abu en Kevin de mouwen opstroopten. De ingekorte middenvinger van Abu zorgde ervoor dat de klus in een recordtempo geklaard werd.

De laatste wedstrijdhelft beukten we tegen de wind in en in waaiers reden we de finale tegemoet.

Reserves werden aangesproken, zweetdruppels gutsten van het voorhoofd, de pedalen werden gefolterd waarbij been-en dijspieren tot in hun diepste vezels aan het werk gezet werden. 

De eindmeet werd in optimale conditie gehaald.

Andermaal een schitterende rit uit het arsenaal van TripAdvisor Kevin waarvoor hartelijk dank!

13 coureurs, 90 km, 26,8 gemiddeld en 380 hm.

Tot zondag om 7u30 voor een rit onder leiding van bergkoning Geert!

 

Red Philip

 

Sfeerbeelden van de rit van 9 mei 2021 naar Willems (Fr)

 

Verslag van de testrit naar Handzame op 2 mei 2021

 Voor de 3^de keer bliezen we dit seizoen coronaproof verzamelen om conform de richtlijnen per 10 maar nog altijd in testmodus de eer van de club te verdedigen.

Ons vipdorp lag er vredig bij ook al was het in het begin van de week nog het decor voor aanstormende brandweerwagens, gierende ambulances en apocalyptische beelden van een klooster dat in vuur en vlam stond.

De President vereeuwigde vóór de start de nog nasmeulende resten van wat eens een oase van goddelijke rust en stilte was te midden het centrum van Heule. Zou Lucifer hier op een pyromaanachtige manier één of andere wraakactie gepland hebben?

Wat er ook van weze, feit was dat er plots een aftandse Pausmobiel opdook, gevuld met overjaarse zusters die zich met een brandend verlangen en vol heimwee vergaapten aan wat ééns hun veilige thuishaven was. We voelden met hen mee.

Aan de start mochten we een gehavende Abu verwelkomen die in geuren en kleuren meegaf wat er hem overkomen was terwijl de president- fondateur wit wegtrok rond de neusvleugels. Abu had zich van aftrekcursus vergist en was op de werkvloer zo wild te keer gegaan dat hij daarbij het topje van de wijsvingers moest inleveren. Bij het terugtrekken ontstond een kettingreactie en spoot het bloed uit het vingerrestant. Kwaksgewijs belandde het vervolgens op de vloer waarna Abu met bekwame spoed voor een reconstructie naar de kliniek gebracht werd. Ivan, gepokt en gemazeld door het leven en een vat vol ervaring, wees erop dat het hier eigenlijk om een jammerlijk mislukte goocheltruc ging. Courage Abu!

Ondertussen liep Ten Koetshuize langzaam vol al zijn we als club ook hier vooruitziend en vooruitstrevend : nadat er al strategische en tactische plannen gesmeed werden om 2 pelotonnekes te vormen, kwamen we tot de vaststelling dat we net met 10 atleten waren. Beter kon het niet passen en een messcherpe TripAdvisor Kevin liet er geen gras over groeien : hij bracht de fietstrein richting Handzame gracieus in beweging.

Ter hoogte van Wevelgem sloot onze van conditie blakende clubsenoir en hoofdaandeelhouder Willy aan. Het was een aangenaam weerzien!

De wind was geen bondgenoot maar deed het beste vermoeden voor de terugtocht. Kevin had toch enkele bultjes voorzien en daaraan gekoppeld 2 terreinstroken waar we, oorlogszuchtig als we zijn, enkele cartouches mochten afschieten. Abu mankeerde niet en vloog als een vingerloos lichtgewicht frontaal tegen de helling aan.

De pitstop ter hoogte van Handzame was welgekomen. Er werd van de gelegenheid geprofiteerd om al de eerste trofee van het seizoen uit te reiken. Kevin bedacht onze kasseivreter Mark met een knoert van een kasseitrofee! (zie foto's hieronder)

De 2^de rithelft joeg de snelheidsmeters in de hoogte en als top of the bill kregen we nog de keuneleute geserveerd : een opeenstapeling van hoogte-en laagtemeters die het competitiegevoel aanzwengelen en het fietsen tot een feest maakt. Ivan merkte na afloop op dat normaal de schaap de preut af is maar dat hier duidelijk het konijn de preut af was We konden hem geen ongelijk geven

Met de “vent à la poep” denderden we richting Heule waarna er in de finale nog een deftige cartouche afgeschoten werd. De jeugdigen onder ons reden alle resterende jus uit de benen terwijl het clubje U63 met respect voor hart, lijf en leden op veilige afstand de fietsdebatten opvolgde.

Zeer aangename rit in een majestueus decor en met een flink gemiddelde van 27/u , 80 km en met 270 hm.

Tot zondag om 8u voor de echte start van het seizoen!

Red Philip

Sfeerbeelden van de testrit naar Handzame op 2 mei 2021