Verslag van de rit op verplaatsing Gavere - Vlaamse Ardennen van 29 mei 2022
Naar jaarlijkse traditie verruimen we ook eens onze horizon en net nu was clubgps Mark onze gastheer voor de rit op verplaatsing. Plaats van verzameling was eveneens traditiegetrouw de carpoolparking van Deinze alwaar 6 Tinekesvrienden zich bolidegewijs op 4 wielen aanboden voor een boetedoening doorheen de Vlaamse Ardennen. Op het wedstrijdblad verzamelden de 60-plussers (4 op 6) de meeste kruisjes hetgeen doet vermoeden dat onze jongere teamgenoten ofwel onder de sloef liggen, ofwel in de ziekenboeg vertoeven ofwel moeder en kroost getrakteerd hadden op een verlengd weekend ver weg van dagelijkse sleur en wieleresbattementen op zondag.
Iets te koud voor de tijd van het jaar maar toch onder een schuchter zonnetje trok Mark samen met Martin, Yvan, Mathijs, Cies en Philippe meteen op Merckxiaanse wijze van leer. Een messcherpe en uiterst wakkere president liet zijn regenvestje in de achterzak bewonderen hetgeen meestal synoniem staat voor naderend onheil onder de vorm van een supercel vol met hemelvocht. Onnodig te zeggen dat zijn voorbeeld naarstig gekopieerd werd want onze bezieler van Meteo Tineke is een autoriteit op dat vlak.
De meest vreemde plaatsnamen flitsten ons voorbij. Gavere, Scheldewindeke, Vinkt, Kruisem, Grammene, Astene, Gottem, Velzeke, Heuvelgem, Zottegem…Dit werd bovendien gekoppeld aan pittoreske landschappen waarbij de president meermaals “enjoy the landscape” deed weergalmen doorheen ons langgerekt peloton. Mark had de rit aangekondigd als pittig met 9 klimmetjes en 3 serieuze hellingen waaronder de Molenberg - alias the beast - die echter niks weg heeft van het gepantserd voertuig ten behoeve van de president en zijn first lady. Niettemin kregen we dit beest plots onder onze wielen geschoven waarbij Cies als door een wesp gestoken vliegensvlug zijn ketting op de kleine plateau smeet. Een muur opgetrokken uit kasseistenen deed ons steigeren en naar adem happen maar atleten als we zijn verteerden we dit zwaar voorgerecht redelijk moeiteloos. Meer zelfs, voor Mathijs, Yvan en de president leek het meer op een gezondheidswandeling. Gerodeerd en met gesmeerde spierbundels troonde Mark ons vervolgens onverwacht mee naar de Paddestraat, een regelrecht monument uit de Ronde! Met vereende krachten boekten we ook hier vlug terreinwinst om te stranden op de rommelmarkt van Velzeke waar we stapvoets doorheen laveerden. We voelden priemende blikken richting onze tweewielers maar zelfs het vintage vehikel van Red Philip vond geen afnemer vanwege te hoog geprijsd. Het einde van de rommelmarkt was meteen ook het einde van de droogteperiode die Vlaanderen al enige tijd teistert. Een plaatselijke depressie overgoot ons met hemelwater waarbij we een vervroegde pitstop inlasten om de regenvestjes te omgorden. De lente van bij de start was aanvankelijk overgegaan in de zomer maar nu was het volop herfst en stonden er ons winterse toestanden te wachten. Of hoe de 4 seizoenen (niet deze van Vivaldi) gebald werden in een 3-tal uur. Mathijs was iets te optimistisch geweest maar gelukkig had ritarchitect en “volgwagen” Mark 2 regenvestjes mee. Mathijs leek plots op een body builder die een ganse week in het krachthonk had doorgebracht!
Gegeseld door de slechte klimatologische omstandigheden kregen we nog de Rekelberg op ons dak aangevuld met enkele bulten en kasseistroken zonder naam. Yvan nam nu het heft in handen en etaleerde daarbij afwisselend met de president en Mathijs zijn weergaloze conditie. Cies deed onderweg nog de gensters van zijn schoenplaatje springen maar dit belette hem niet om onverdroten en op karakter de rit soldaat te maken. Zo zorgde hij samen met Mark nog voor televisiespektakel van de bovenste plank door in een scherpe bocht net niet in mekaar te haken. De stem van Carl Berteele sloeg over van het verschot. Op het einde van de rit verzeilden we nog in een echte koerssfeer toen we als vooract dienden voor het “Kom op tegen kanker” peloton (zie foto hieronder). Heerlijke ambiance!
Fantastische rit op verplaatsing waarvoor hartelijk dank aan Mark, onze onverbeterlijke parcoursbouwer. 6 renners, 25,4 gemiddeld, 78 km en 468 hm.
Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de bergrit naar Ronse en omgeving op 22 mei 2022
Nu het seizoen al bijna 3 maanden aan de gang is laten we de allervlakste wegen en het minder aantal km’s achterwege. We verlaten nu de bedstee vóór het kraaien van de haan en het gekakel van de kippen. Het was opnieuw een zonnige zondagmorgen waarbij de temperatuur onder thermometerhut van Ten Koetshuize om 7:20 al 14 gr aanwees. Dresscode was dan ook opnieuw de zomertenue aangevuld met een cocktail van klimmersbenen, extra longinhoud, een afgetrainde hartspier en extra aangebrachte gelaatsgroeven die het zweet zouden kanaliseren richting moeder aarde ten einde het grondwaterpeil enigszins omhoog te krikken. Van milieubewustzijn gesproken!
Op onze multimediakanalen werd de etappe aangekondigd als een rasechte bergrit waarbij Mathijs ons met blinkende ogen, glimmende benen en een strakke lijn opwachtte aan het alom gekende vipdorp. Zijn aerodynamisch kapsel wees er bovendien extra op dat hij niks aan het toeval wou overlaten en het nu echt menens zou zijn. Gedaan met de vrijblijvende leute, de echte favorieten dienden nu op te staan om hun bedoelingen prijs te geven en om eeuwige roem te vergaren in het gulden Tinekesboek.
Het werd een atypische aanloop richting Ronse waarbij ervaren ritarchitecten er zich over verbaasden dat de Vlaamse Ardennen verder afleken dan ooit. Eerst zorgde de krakkemikkige vervangbrug tussen Bissegem en Marke voor een behendigheidsproef op 2 wielen waarna de pauvre leute te Marke in de achterste gelederen al meteen voor weinig leute en veel “pauvreté” zorgde. De ritvoorspelling was dus allesbehalve gelogen en de aanvang was allerminst van de poes maar eerder van de hond. Na 15 km stonden er al 120 hm te blinken op de Garmintoestellen. De hit “le plat pays qui est le mien” van Brel werd meteen gedegradeerd tot een hersenspinsel van een chanteur comique. Comical Brel.
Xavier etaleerde direct zijn bloedvorm door een allereerste cartouche af te schieten waarbij de gensters van zijn ketting vlogen en de zweetdruppels de droge berm bevloeiden.
Langs krinkelende, kronkelende en golvende wegen schoven we via Sint-Denijs en Spiere langzaam op richting het dak van de rit. Ons alom gewaardeerd clubicoon, fondateur-clubgps Mark, had een alternatief parcours uitgetekend waarbij de hoogtemeters met een 100-tal meter werden ingekort door de Schapenberg links (daar waar de dikke teen rechts staat) te laten liggen. Samen met Red Philip was hij de stille getuige van legendarische atletische prestaties van de teamgenoten die zich allemaal gezwind maar zwoegend een weg naar boven baanden. Een stijgingspercentage van zomaar eventjes 22% zorgde in het laatste stuk voor piekende hartslagen, kreten van uitputting, barstende kuitspieren en dansende fietsen. Jo kroonde zich op de top van de Riekestraat (Schapenberg) tot onbetwiste bergkoning voor Xavier, Simon, Yvan, Piet, Mathijs, de president, Geert, Jan en Arne. Ook op de Knokteberg bleek Jo de primus. Jammer voor Geert, maar de titel van berggeit wordt voorlopig plechtig overgedragen aan Jo, onze Limburger die in zijn heimat altijd luidop heeft gedroomd van steile hoogtemeters en net daarom zijn transfer bekwam van de Platte Trappers naar de Tinekesvrienden waar hij de wetten van de fysica in de praktijk omzet.
Pitstop op de Hotond en hoogtijd om de innerlijke mens te versterken en het vochtverlies te compenseren. We bleven ons na de break vergapen aan het wondermooie landschap dat badend in de zon zo op een postkaart kon. Spijtig dat bpost geen geopende kantoren heeft op zondag of we konden een kaartje naar het thuisfront sturen met glinsterende groetjes uit Oost-Vlaanderen.
Als uitsmijter kregen we nog de zijkant van de Tiegemberg op onze helm alvorens afgetraind en blijgemutst Heule via Kortrijk binnen te rijden. Niet onbelangrijke details : onze onfortuinlijke Diederik ontpopt zich via WhatsApp tot onze sup nr 1 en de president doorbrak als eerste de kaap van de 1000 km : 1093 waarbij nr 2 Mark met 922 al op 171 km gerangschikt staat!
Mega-fantastische rit waarvoor hartelijk dank aan Mathijs!
12 renners, 86 km, 25,7gemiddeld en 633 hm. Tot zondag voor de rit op verplaatsing van Mark. Meer info volgt nog.
Red Philip
Verslag van de rit naar Willems (Fr) op 15 mei 2022
Zaterdagavond: 2 onheilstijdingen vallen ons intern communicatiekanaal Whatsapp binnen: Diederik, de sympathiekste apotheker van West-Europa en omliggende gemeenten laat weten dat hij zijn enkel heeft gebroken bij het struikelen over de goodiebags die liggen te wachten op de Tinekesvrienden. Hij zal enkele weken zijn geliefkoosde bezigheid op zondagmorgen moeten missen, wat een tegenslag! We wensen hem alvast een spoedig herstel en veel courage. Boodschap 2 komt van de President waarbij hij laat weten dat onze ritten vanaf nu om 7u30 starten!!! Wat een ontiegelijk vroeg uur nietwaar. De logica hierachter is echter poepsimpel: een echte Tinekesvriend verkiest een half uur meer aperotime dan een half uur extra slaap, de epiloog van dit verhaal zal dit bewijzen.
11 Tinekesvrienden en tester Matthias staan stipt om 7:30 klaar in het gezellige rennersdorp waar er nu geen Streuvelsvrienden in de weg lopen noch het zicht belemmeren. Gunstige vermelding voor Brecht die pas om 1u30 onder de lakens kroop maar toch aanwezig is, chapeau Brecht!
Onze kroniekschrijver en vliegende reporter Red Philip is echter in velden nog wegen nog park van Heule te bespeuren. Zijn vliegtuig uit de Algarve landde de avond voordien nochtans 10' voor tijd, gespot op Flightradar 24! Philippe meldt dat hij pijn in zijn goesting heeft. Niet verwonderlijk na zijn liederlijk leven de afgelopen week. Op zijn sociale media en only fans pagina staat er geen enkele maar dan ook geen enkele vakantiefoto zonder eten of drank op.... (buiten een verdwaalde romantische foto met een ezel). Het goeie nieuws is dat de redactie bij het ter perse gaan opmerkt dat Philippe op maandagmorgen solo 66km tegen de wind heeft ingebeukt. Blijven trainen vriend want zondag wacht de Schaapisdepreuteberg als scherprechter...., let op het woordje scherp.
Onder leiding van ritarchitect Kevin en Mathijs steken we van wal richting de noodbrug van Bissegem. Onmiddellijk volgt een heel technisch stuk langs het Markebekepad, een schilderachtig stukje Marke langs de hoogste watervallen van West-Vlaanderen. We knallen de Pauvre Leute en de St-Annaberg op langs alternatieve kanten en na nog een helling aan Tombroek telt onze hoogtemeter na 30' fietsen al exact 100hm, niet slecht voor een vlakke rit. Via prachtige landelijke wegen glijden we La Douce binnen. We genieten van het bucolische landschap en de legendarische namen op de wegwijzers zoals Cysoing , Hem, Chereng en Baisieux geven ons een instant Paris-Roubaix gevoel op asfalt. Wat verder krijgen we echter een kruising van de Strade Bianche en de Plugstreets geserveerd. Kevin duikt met ons een boswegel in die geruime tijd de glasheldere beek La Marque volgt. Echt supermooi en heel speciaal, de kreten van verwondering zijn niet uit de lucht. Na de lus rond Willems volgt de pitstop waar er gezellig gekeuveld wordt , geen cafépraat maar wel over Cultuur met de grote C. Oa over de aangrijpende songteksten in de nieuwe Rammstein, het album Zeit (aanrader) en over de spitsvondige dialogen in de serie Nonkels (ook een aanrader).
Een vriendelijk Macronburger neemt onze groepsfoto en we bestijgen opnieuw onze carbonnen rossen. Kevin zorgt voor een prachtige terugweg waarbij we de heuvelrug van de Mont St-Aubert strelen en nog een helling aan 8% voor de kiezen krijgen. We genieten van de schilderachtige landschappen en het supermooie weer, perfect voorspeld door Meteo Tineke. Tussen Dottenijs en Bellegem volgt nog een lang stuk vrij tempo waarbij supersonische snelheden worden behaald olv Xavier die de prijs van de strijdlust wordt uitgereikt en niet de trofee van de slimste renner.
We naderen de heimat en Jo, onze perfect geïntegreerde en gewaardeerde Limburgse Tinekesvriend en co-sponsor, heeft een lumineus idee: het is nog geen 11u en we gaan onze bonus van het vroege startuur incasseren, kwestie van niet te vroeg thuis te zijn nietwaar. Jo trakteert op het terras van het Koningshof in Bissegem, santé Jo! We genieten van een cola of schuimend gerstenat en praten nog gezellig na, nu wel met cafépraat. Het bestuur zet er nog een consumptie tegen en de pret kan niet op, superleuke afsluiter van een supermooie rit waar superlatieven voor tekort schieten.
91km aan 26.5 gem, 455hm
President
Verslag van de rit naar Zeveren op 8 mei 2022
Moederdag…….. telkenjare een waar dilemma voor elke Tinekesvriend…. Enerzijds wil men de wettelijke echtgenote van ’s morgens vroeg overladen met geschenken en ontbijt aan bed serveren maar anderzijds lonken de fraaie horizonten die er als het ware om smeken om fietsend verkend te worden. Gelukkig beseffen onze eega’s dat zij, net dank zij deze noeste trainingsarbeid, het grote voorrecht genieten om het bed te delen met een afgetraind lichaam zoals die voor de rest enkel in boekjes met veel fotoshoptalent te zien zijn. Daarom zegt zij dan maar “ga mijn schat, ga …” en meer heeft een Tinekesvriend niet nodig om naar beneden te stuiven, het bekende plunje aan te trekken, de fietsschoenen vast te klikken en naar de vertrouwde startplaats te vliegen.
Eén iemand stond daar heel, heel zenuwachtig. Cies wou en zou zijn ultieme uitdaging tot een goed einde brengen: op tijd aanwezig zijn én daarenboven nog eens de ganse rit afwerken, dit na zijn desastreuze ervaringen de week ervoor waarbij hij zijn ganse fiets naar de Filistijnen had gereden.
Talrijke voorbereidingen had hij getroffen: van de sacrale hulp van bovenaf was hij al zeker want drie dagen na elkaar had hij een noveenkaars gebrand voor de Heilige FranCIEScus, had hij een andere fiets mee en had hij ook zijn broer zo ver gekregen mee te rijden, dit om hem zowel fysisch als psychisch te ondersteunen.
Ondertussen werd ook het clubreglement duchtig nagelezen: sommigen vermoeden, op basis van het aanschouwen van de drie nieuwste gastrijders, dat het verplicht was om minstens 1.90 meter groot te zijn voor lidmaatschap maar dit bleek niet het geval. In elk geval denkt het bestuur er aan om volgend seizoen bijkomend een basketbalclub in competitief verband te laten aantreden. Wie zich geroepen voelt om deze ploeg te coachen, mag solliciteren bij de voorzitter.
Wie niet aan de start stond, was onze gevierde leverancier van literair wereldkundig erfgoed. Philippe had van de clubleiding verkregen dat hij, om een sterke tweede seizoenshelft te kunnen afwerken, toelating kreeg om een twee weken durende hoogtestage af te werken in Portugal. En dat onze clubleiding het hart op de juiste plaats draagt, blijkt uit het feit dat hij naast het dagelijks trainen op grote hoogte ook de toelating heeft gekregen om er zijn dochter, die daar woont, op te zoeken. Men hoopt dat de deugddoende knuffel na verschillende maanden hem niet alleen fysisch maar ook psychisch een boost gaat geven om binnenkort niet te evenaren fietsprestaties neer te zetten. Daarnaast werd ook zijn vrouw meegestuurd op stage, kwestie van te voorkomen dat hij niet te veel in het Portugese nachtleven zou te vinden zijn.
Maar we zouden het bijna nog vergeten: er werd ook gefietst en hoe ! Onder leiding van ons koninklijk voortrekkersduo Simon en Kevin werd vertrokken richting Zeveren. Dat dit duo over haast onuitputtelijke capaciteiten beschikt, bleek nog maar eens uit verschillende feiten: toen men voor een onverwachte “no passeran omwille van Labadouxfestival” stond, gaven zij geen krimp en vonden zij in een vingerknip een alternatief parcours en toen we met wegenwerken geconfronteerd werden, werd dit gecounterd op een geniaal simpele manier: gewoon er dwars doorrijden !
En zo kwamen wij in gestrekte draf aan op het pittoreske “Zeveren Platse” waar halt gehouden werd om de interne mens te versterken. Daar ontpopte Diedrik zich, weliswaar zonder mijter en witte baard tot een waarachtige Sinterklaas, en dit op moederdag: iedereen mocht zijn etablissement bezoeken en er gratis een goodiebag komen ophalen ! Wel vraagt hij zijn personeel te bejegenen met respect voor de wokegedachte. Je bent niet overbodig vriendelijk want dan denkt men dat je de versiertoer opgaat en linkt men dit aan me too- toestanden. Maar wees ook niet te nors want dan wordt dit geïnterpreteerd als zijnde vrouwonvriendelijk !!! En als je er aan denkt het probleem pragmatisch op te lossen en je vrouw naar de apotheek te sturen …. Niet doen want dan verval je in het zo verfoeilijke oude patroon van als man je vrouw je wil op te dringen ……We geven je dus de raad om zowel in je communicatie als je handelen voorzichtig te zijn bij het verkrijgen van dit leuke cadeau maar nu al: hartelijk dank Diedrik !!!
Tijdens de terugtocht werd de drang naar de vrouw sommigen toch te veel en verlieten Marc, Frederik en zelfs de voorzitter vroegtijdig ons elitepeloton. Jammer, want zo mistten zij nog stevige versnellingen op enkele kasseistroken.
Dank zij musculaire arbeid op ongeëvenaard niveau en de mooi meegenomen rugwind stoven we zo richting onze vertrouwde kerktoren en kon alles in gereedheid gebracht worden om thuis de nodige ceremoniële verrichtingen te organiseren.
Een mooie rit van 91.2 kilometer aan een heel mooi gemiddelde van 27,89 kilometer per uur met 12 of 15 man, dit naargelang je ze telde bij de start of bij de aankomst.
Yvan
Verslag van de rit naar de Ladeuze en de Wolvenberg van 1 mei 2022
Zondag 1 mei om 7:45 : Ten Koetshuize baadt net niet in het zonlicht en heeft iets weg van een koude oase, een vruchtbare plek in de woestijn dus. Het middenplein straalt een overdonderende maar vredige rust uit die slechts af en toe onderbroken wordt door het gezang van enkele vroege maar goedgemutste vogels. Vermits in mei alle vogels een ei leggen, zijn ze op de dag van de arbeid druk bezig met de voorbereidende werkzaamheden : ze beoefenen volop de werkwoordsvorm van hun soortnaam want in het rijk der vogelen is er allang geen sprake meer van onbevlekte ontvangenissen. Moeder natuur gaf haar creaturen volledige vrijheid van handelen. Temptation Island dus in de hoogste takken van de bomen. Van behendigheid gesproken!
Op feestdagen mag er evenwel doorgaans niet gewerkt worden maar voor ons, de dwangarbeiders van de weg, gelden er uiteraard andere normen. Moeder de vrouw en de warme bedstee werden opgeofferd ter heil van onze tweewieler en ten voordele van hard maar conditiebevorderend labeur. Parcoursbouwer Geert had via de digitale clubkanalen een glasheldere voorstelling gemaakt van hetgeen hij voor ons in petto hield. Wie Geert zegt, zegt berggeit en wie berggeit zegt, zegt pittige hoogtemeters. Er werden ons 2 heuveltjes voorgeschoteld maar nog vooraleer we watertandend topless ideeën kregen, werden we met beide voeten terug in de realiteit gekatapulteerd : Erika had jammer genoeg geen uitstaan met het stijgingspercentage en van een roest toppunt was er al helemaal geen sprake. Bij het slaan van 8u op de kerkklokken verscheen Geert stipt vanuit het park waarop hij onmiddellijk het startsein gaf. Ons 10-koppig peloton liet er geen gras over groeien en stoof onmiddellijk uiteen op zoek naar nieuwe avonturen.
Het is ronduit verbluffend hoezeer de verschillende ritarchitecten ons telkens weer langs verrassende wegen brengen. Langs krinkelende, kronkelende en hellende wegen maakten we tegen een sportief tempo terreinwinst richting de eerste echte hellingen van het seizoen. Het landelijke Zwevegem, het voorgeborchte van de Keiberg, de schilderachtige landschappen richting Oudenaarde : hiervoor staan we op zondag op vóór dag en dauw. De Ladeuze was de eerste echte calorievreter waarvan de beginmeters met een stijgingspercentage van 16% lood in de benen sloeg. In verspreide slagorde verteerde iedereen op eigen tempo ( de ene al wat rapper dan de andere) deze spierveelvraat. In de achtergrond werden de wielergoden gesmeekt om extra spierkracht. Toen gebeurde het : Cies kreeg een overdosis krachtvoer toegediend en stampte met een alles overrompelende kracht zijn versnellingsapparaat aan diggelen om vervolgens onzacht kennis te maken met moeder aarde. De materiële averij was enorm : pad afgebroken en einde verhaal voor onze onfortuinlijke compagnon. Met de moed in de schoenen, de fiets op de rug (episch beeld hieronder) en de smartphone in de aanslag kreeg Cies verbinding met zijn sportdirectrice die halsoverkop haar 2 Giants zou komen ophalen. Een mattentaart en een sterke koffie verzachtten het leed. Op de top van de Ladeuze waren zware opgravingen aan de gang. Nader onderzoek wees uit dat het om het aanboren van gas -en olieleidingen ging om Poetin een ferme peer te stoven (met gas uiteraard). Tussendoor stootten ze ook nog op fossiele resten van enkele Remmerietrappers die hier in een ver verleden met gekromde rug sneuvelden.
Even verderop lachte de Wolvenberg ons toe. Ook hier waren de aanvangsmeters niet van de poes maar eerder van de wolf. Stijgingspercentages die vlijmscherp in de kuiten beten maar door iedereen vlot verteerd werden. Geert had woord gehouden : daarna werd de weg vlak getrokken en konden we onder impuls van Piet, Xavier en de President snelheid maken langs rivier, zand-en grindwegen.
Via deelgemeente Kortrijk werd stad Heule bereikt alwaar deze formidabele rit ontbonden werd.
88 km, 10 deelnemers, 27 gemiddeld en 423 hm, geen lekke banden en na “platte rit” wordt ook het woord “pad” uit ons vocabularium geschrapt . Tot zondag!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)