Stijn Stragier (GeoDynamics) is allereerste West-Vlaamse Jonge Ondernemer van het Jaar. Stijn Stragier uit Wevelgem is donderdagavond in Roeselare verkozen tot West-Vlaamse jonge Ondernemer van het Jaar. De winnaar is gedelegeerd bestuurder van softwareproducent GeoDynamics NV uit Kortrijk.GeoDynamics (www.geodynamics.be) biedt IT-oplossingen aan voor mobiele toepassingen, in het bijzonder in het segment van track and trace, tijdsregistratie, rittenregistratie, fleet management, kilometerregistratie, enz. Ook totaalsystemen voor fleet management behoren tot het gamma. Stijn Stragier startte de huidige activiteiten van GeoDynamics in 2004, samen met medeoprichter Peter Vermeesch. Op heden zijn er ongeveer 14 000 voertuigen van ruim 1300 klanten uitgerust met de technologie van Geodynamics, en stelt het bedrijf 21 mensen tewerk.Sponsor Stijn Stragier (GeoDynamics) W-Vl ondernemer van het jaar
Stijn Stragier (GeoDynamics) is allereerste West-Vlaamse Jonge Ondernemer van het Jaar. Stijn Stragier uit Wevelgem is donderdagavond in Roeselare verkozen tot West-Vlaamse jonge Ondernemer van het Jaar. De winnaar is gedelegeerd bestuurder van softwareproducent GeoDynamics NV uit Kortrijk.GeoDynamics (www.geodynamics.be) biedt IT-oplossingen aan voor mobiele toepassingen, in het bijzonder in het segment van track and trace, tijdsregistratie, rittenregistratie, fleet management, kilometerregistratie, enz. Ook totaalsystemen voor fleet management behoren tot het gamma. Stijn Stragier startte de huidige activiteiten van GeoDynamics in 2004, samen met medeoprichter Peter Vermeesch. Op heden zijn er ongeveer 14 000 voertuigen van ruim 1300 klanten uitgerust met de technologie van Geodynamics, en stelt het bedrijf 21 mensen tewerk.
Verslag van de rit van 25 maart 2012
Even voor de nieuwe zomertijd van 7 zag je doorheen het
mistgordijn hier en daar een blauwe schim verschijnen om zich op het appel aan
te melden waar een alweer stipte doch strenge Pantani, gewapend met gescherpt
potlood en gestreken papier de aanwezigheden noteerde. In tegenstelling tot
vorige weken diende hij slechts 17 streepjes te plaatsen.
De sfeer was er niet bepaald optimistisch: het schabouwelijk
KVK-vertoon van de avond voordien had duidelijk wonden geslagen. Het was dan
ook niet verwonderlijk dat geen enkele diehard met rood-witte ziel en
KVK-embleem in het haar gekleurd, te bespeuren viel aan de start. Kwatongen
strooiden rond dat deze fans wel gespot werden bij de apotheker van wacht voor
een portie Prozac. De redactie benadrukt dat dit geruchten zijn waar op dit
moment (nog?) geen bewijsgronden voor bestaan.
Het dient echter gezegd dat de aanwezigen zich niet wentelden in sarcasme. Zelfs een harde supporter van één of andere club die niet goed weet welke naam te kiezen (is het nu Zulte of is het nu Waregem) én tevens bestuurslid én wonende te Wevelgem maar wiens naam we omwille van de wet op de privacy niet zullen vernoemen, besloot om uit respect voor de
concurrentie geen commentaren te leveren.
Om 8 uur werd besloten alle vlotte acties van KVK tijdens de cupfinale nog eens op te noemen en dan te vertrekken: gevolg was dat we 20 seconden later konden starten voor een ritje uitgestippeld door één van onze meest prominente leden die zelfs het voorrecht heeft de bedsponde te delen met een bestuurslid van onze club, met name ons aller Dirk.
Vooraf hadden we reeds een overzicht van de rit via mail ontvangen en wisten we perfect waar we heen gingen: La Douce France zou vandaag kennis maken met één van de beste clubs die in Zuid-West-Vlaanderen rondrijden. Dirk kennen wij als iemand die steeds voor topkwaliteit gaat: het
verwonderde ons dan ook geenszins dat hij Bart als secondant had aangesteld en hem viel voor de eerste keer de eer te beurt om de leiding te nemen van ons elitecorps.
Deze twee heren hadden de dag voordien respectievelijk ritjes van 130 km en 180 km afgemaald aan een rustig gemiddelde van 31 km/uur; een bijkomend tochtje op kop kon er dus gerust nog bij….
In Neuville-en-Ferrain gingen we letterlijk en figuurlijk over “de schreve” en maakten we kennis met mooie Franse binnenbaantjes. Naar het schijnt waren er ook zeer mooie landschappen te zien maar wij konden enkel mistbanken aanschouwen.
Velen hadden het zomeruur geassocieerd met zomerse kledij.
Helaas werkte de natuur niet mee en de lage buitentemperaturen gecombineerd met de ijskoude mist werkten zonder medelijden in op de te schaars geklede Tinekestorso’s. Gevolgen waren vlug te zien: molenwiekende armen, verkleumde gezichten, rillende body’s. De lente was die morgen duidelijk niet op de afspraak, dit ondanks onze tocht zuidwaarts.
Op een landweg aan het nummer 941 werd halt gehouden en kregen we van onze sportdirecteur, in het dagelijks leven fulltime bezig met het vaderschap over Petra, koeken en fruitsap aangeboden. Bedankt Dirk enPetra! Binst het verorberen van dit buitenlands ontbijt had Wim nog één handschoen gevonden in de koffer van de auto. Net niet ontstond een vechtpartij
om dit kleinood te kunnen aantrekken om op die manier minstens één hand te vrijwaren van de koude. Wim kwam thuis met één warm en één koud hand….
Ondertussen kwam bij Geert Depoortere de oude onderwijzer naar boven en gewapend met zijn pedagogisch-didactische kennis, oog hebbend voor de eindtermen en de grondprincipes van het gelijke kansenonderwijs hanterend, legde hij uit dat het huisnummer ‘te lande’ gewoonlijk aantoont hoeveel meter het huis verwijderd staat van een hoofdbaan. Met open monden
stonden de Tinekesvrienden deze informatie te aanhoren. Gewapend met nieuwe wijsheid werd de terugrit aangevangen.
Ondertussen bleef het koud en kil. Net als iedere KVK-fan had de zon besloten om zich in eenzame stilte op te sluiten en ver weg van alles en iedereen de pijn en het verdriet te verbijten. De terugkeer verliep niet zonder slag of stoot: onverwachte afgesloten wegen omwille van een loopkoers, een politieagent die ons de doorgang in Wevelgem ontzegde … kortom: Dirk moest op al zijn intellectuele mogelijkheden én zijn Garmin beroep doen om ons naar onze vertrouwde thuishaven te loodsen. Maar zoals u het als geraden hebt: ook dit deed hij met verve en
brio. Minder hadden we trouwens niet verwacht.
Eens Heule binnengereden, stoof de groep uit elkaar met één doel: een warme douche, een warm deken, de warme handen van de echtgenote….
Voor de statistieken geven we nog mee dat we 70 km aflegden aan een gemiddelde van 25.2.
Afspraak volgende week voor een rit met De Ronde als centraal thema.
Ivan
mistgordijn hier en daar een blauwe schim verschijnen om zich op het appel aan
te melden waar een alweer stipte doch strenge Pantani, gewapend met gescherpt
potlood en gestreken papier de aanwezigheden noteerde. In tegenstelling tot
vorige weken diende hij slechts 17 streepjes te plaatsen.
De sfeer was er niet bepaald optimistisch: het schabouwelijk
KVK-vertoon van de avond voordien had duidelijk wonden geslagen. Het was dan
ook niet verwonderlijk dat geen enkele diehard met rood-witte ziel en
KVK-embleem in het haar gekleurd, te bespeuren viel aan de start. Kwatongen
strooiden rond dat deze fans wel gespot werden bij de apotheker van wacht voor
een portie Prozac. De redactie benadrukt dat dit geruchten zijn waar op dit
moment (nog?) geen bewijsgronden voor bestaan.
Het dient echter gezegd dat de aanwezigen zich niet wentelden in sarcasme. Zelfs een harde supporter van één of andere club die niet goed weet welke naam te kiezen (is het nu Zulte of is het nu Waregem) én tevens bestuurslid én wonende te Wevelgem maar wiens naam we omwille van de wet op de privacy niet zullen vernoemen, besloot om uit respect voor de
concurrentie geen commentaren te leveren.
Om 8 uur werd besloten alle vlotte acties van KVK tijdens de cupfinale nog eens op te noemen en dan te vertrekken: gevolg was dat we 20 seconden later konden starten voor een ritje uitgestippeld door één van onze meest prominente leden die zelfs het voorrecht heeft de bedsponde te delen met een bestuurslid van onze club, met name ons aller Dirk.
Vooraf hadden we reeds een overzicht van de rit via mail ontvangen en wisten we perfect waar we heen gingen: La Douce France zou vandaag kennis maken met één van de beste clubs die in Zuid-West-Vlaanderen rondrijden. Dirk kennen wij als iemand die steeds voor topkwaliteit gaat: het
verwonderde ons dan ook geenszins dat hij Bart als secondant had aangesteld en hem viel voor de eerste keer de eer te beurt om de leiding te nemen van ons elitecorps.
Deze twee heren hadden de dag voordien respectievelijk ritjes van 130 km en 180 km afgemaald aan een rustig gemiddelde van 31 km/uur; een bijkomend tochtje op kop kon er dus gerust nog bij….
In Neuville-en-Ferrain gingen we letterlijk en figuurlijk over “de schreve” en maakten we kennis met mooie Franse binnenbaantjes. Naar het schijnt waren er ook zeer mooie landschappen te zien maar wij konden enkel mistbanken aanschouwen.
Velen hadden het zomeruur geassocieerd met zomerse kledij.
Helaas werkte de natuur niet mee en de lage buitentemperaturen gecombineerd met de ijskoude mist werkten zonder medelijden in op de te schaars geklede Tinekestorso’s. Gevolgen waren vlug te zien: molenwiekende armen, verkleumde gezichten, rillende body’s. De lente was die morgen duidelijk niet op de afspraak, dit ondanks onze tocht zuidwaarts.
Op een landweg aan het nummer 941 werd halt gehouden en kregen we van onze sportdirecteur, in het dagelijks leven fulltime bezig met het vaderschap over Petra, koeken en fruitsap aangeboden. Bedankt Dirk enPetra! Binst het verorberen van dit buitenlands ontbijt had Wim nog één handschoen gevonden in de koffer van de auto. Net niet ontstond een vechtpartij
om dit kleinood te kunnen aantrekken om op die manier minstens één hand te vrijwaren van de koude. Wim kwam thuis met één warm en één koud hand….
Ondertussen kwam bij Geert Depoortere de oude onderwijzer naar boven en gewapend met zijn pedagogisch-didactische kennis, oog hebbend voor de eindtermen en de grondprincipes van het gelijke kansenonderwijs hanterend, legde hij uit dat het huisnummer ‘te lande’ gewoonlijk aantoont hoeveel meter het huis verwijderd staat van een hoofdbaan. Met open monden
stonden de Tinekesvrienden deze informatie te aanhoren. Gewapend met nieuwe wijsheid werd de terugrit aangevangen.
Ondertussen bleef het koud en kil. Net als iedere KVK-fan had de zon besloten om zich in eenzame stilte op te sluiten en ver weg van alles en iedereen de pijn en het verdriet te verbijten. De terugkeer verliep niet zonder slag of stoot: onverwachte afgesloten wegen omwille van een loopkoers, een politieagent die ons de doorgang in Wevelgem ontzegde … kortom: Dirk moest op al zijn intellectuele mogelijkheden én zijn Garmin beroep doen om ons naar onze vertrouwde thuishaven te loodsen. Maar zoals u het als geraden hebt: ook dit deed hij met verve en
brio. Minder hadden we trouwens niet verwacht.
Eens Heule binnengereden, stoof de groep uit elkaar met één doel: een warme douche, een warm deken, de warme handen van de echtgenote….
Voor de statistieken geven we nog mee dat we 70 km aflegden aan een gemiddelde van 25.2.
Afspraak volgende week voor een rit met De Ronde als centraal thema.
Ivan
Verslag van de rit van 18 maart 2012
De weergoden konden voor 1 keer meteo Tineke dribbelen al waren de meningen aanvankelijk verdeeld. De buienradar zaaide verwarring ipv regen want volgens de ene bron zouden de hemelsluizen opengezet worden rond 10u,de president hield het op 13u en of hij gelijk had!
Het vervroegde vertrekuur zorgde ervoor dat het clublokaal er eenzaam en verlaten bijlag : geen kaartende en bulderende Streuvelsvrienden (lagen duidelijk nog in hun kaf wat hen meteen onderscheidde van het koren),maar oeverloze stilte die ons in staat stelde de volgwagen geruisloos uit te rusten met het hoogwaardige reservemateriaal. Sportdirecteur Rambo delegEERDE zijn job aan zoonlief die van mening was dat papa Philippe training nodig heeft om het bolle wintervet te laten smelten als boter voor de zon. Tussen de 27 aanwezigen toch een opgemerkte verschijning aan de start : niemand minder dan Ronny die na zijn salto mortale van vorige zondag met een gebarsten rib toch het gevecht op 2 wielen aanging. Een karaktermens pur sang die hiermee zijn visitekaartje van aspirant kampioen duidelijk afgaf. Zeer sterk Ronny en hoed af voor zoveel doorzettingsvermogen! Nils laste in extremis nog een sanitaire stop in ten einde alle ballast over boord te gooien richting plaatselijke rioolbedding.
De fondateur zag de buien al hangen en hield een kasseibriefing net voor de start. Op algemeen verzoek werd besloten de viriliteit te laten primeren op het asfaltjeannettisme en de eventuele blutsen met de builen erbij te nemen. Gezien de crisis, de kostprijs, de geringe impact op de economie en de keurige verzekeringspolis wordt de clubnaam evenwel niet gewijzigd in WTC de Testosteronvrienden.
Mark kreeg als copiloot good old Jacques aan zijn zijde en beiden namen het uitgebreid peloton op sleeptouw richting Néchin voor een nieuw avontuur op 2 wielen. Geen voetbalanalyses deze keer gezien het zwaartepunt van deze sport ’s namiddags lag al werd er toch even gepolst bij de president of de topper Gent-Kortijk de huiselijke Wevelgemse vrede niet zou verstoren gezien de grote belangen die op het spel stonden. Voor alle duidelijkheid : het Kerel-Buffalohuwelijk van onze club staat geenszins onder druk en daar zit de bekerfinale uiteraard voor veel tussen.
De Povere Leute was de eerste hindernis van de dag maar niemand voelde zich geroepen om al meteen een matinale cartouche af te schieten. De combinatie slechte ondergrond - vochtigheid eiste al vlug een eerste leegloper : nieuw lid Willem Ghekiere beet de spits af gevolgd door een crévaison presidentiëlle,telkens vakkundig opgelost door MM Franky. Na enkele kuitenbijters bracht de pitstop rust in de bloedvaten. Rambo liet heerljke taart en fruitdrank aanrukken waarvoor dank! Willem wisselde nu ook van voorwiel want het onwillig exemplaar liet de luchtkamer langzaam maar zeker leeglopen.
Met de vent à la poupe daverde de Tinekestrein richting heimat.
De fondateur zakte inmiddels steeds dieper richting kader en kreeg bovendien af te rekenen met krampen in de uiterst gespierde dijen. Machtsmens Dynamite Mark zwoegde zich op karakter naar Heule en delegeerde de koppostie aan Mountain Bike Ringo.
Moe maar gelukkig werd de eindstreep bereikt.
70 km tegen gemiddeld 25,een goeie training in het vooruitzicht van zwaardere kost.
Tot zondag om 8u al laat het zich raden dat er een roodwitte golf van absenteïsme door de clubgelederen zal razen…Hou tevens rekening met het zomeruur!
Red Philip
Nvdr: herbeleef de rit op garmin: http://connect.garmin.com/player/159532852
Verslag van de rit van 11 maart 2012
Het Vlaamse vlakke land werd deze week geteisterd door massa’s hemelvocht die met bakken uit de lucht kwam vallen. Heule aan zee kreeg plots een vermelding in buitenlandse reisbrochures, het had er even alle schijn van dat het Venetië van het Noorden zuidwaarts een nieuwe bestemming had gevonden. Een kort op de bal spelend bestuur kwam in allerijl bijeen om de plaatselijke geografische toestand te evalueren. Er werd gebrainstormd over amfibiefietsen en een naamsverandering van Ten Koetshuize (Heule-haven?),met presidentiële koortsachtigheid werd naar oplossingen gezocht om de 2de rit van de Tinekestour alsnog doorgang te laten vinden want de drukke agenda sluit alle mogelijke achterpoortjes. Samen met die achterpoortjes werden gelukkig ook de plaatselijke sluizen door tussenkomst van moeder natuur dichtgedraaid en kon alles in gereedheid gebracht worden om hét zondags sportevenement van Heule zijn normale verloop te kunnen garanderen.
Was het ramptoerisme of een speling van het lot,feit is dat het aanwezigheidsrecord van vorige week al meteen sneuvelde! Maar liefst 32 atleten verlieten echtgenote en bedstee om in groep het lichaam soepel te houden. De “foltertuigen” blonken als nieuw,het moreel van de troepen stond op zenith en de zon was eindelijk teruggekeerd uit haar ballingsoord. MM Pantani moest alle hens aan dek roepen om de klassering correct bij te houden terwijl onze rondbuikige Streuvelsvijanden stressloos een kaartje legden in de VIPruimte van Ten Koetshuize. De ene club is duidelijk de andere niet.
Na de klokvaste aankomst van Guy (die met verve de rol van broer Rambo heeft overgenomen) kon het peloton onder leiding van Ex-MM Geert en Joost mag het weten aan zijn avontuur beginnen. Geert Depoortere 1 heeft dan wel niet de looks van Lomme Driessens,toch kreeg hij na een succesvolle screening zijn benoeming van sportdirecteur voor 1 dag.
De rit met bestemming Avelgem en contreien deed wat ze moest doen : een eresaluut brengen aan een bekergekke stad die over 2 weken vriend en vijand zal verbazen. Een plaatselijke club pleegde daar zelfs een regelrechte putsh waarvan de vlaggen aan het stadhuis een stille getuige vormen.
Het glooiend landschap zorgde ervoor dat de lichaamstemperatuur opklom en de eerste zweetdruppels reeds vlug hun opwachting maakten. De renners zaten duidelijk niet stil in het tussenseizoen en iedereen bereikte zonder averij de pitstop nabij de plaatselijke dodenakker. De aangevoerde calorieën versterkten de inwendige mens,waarvoor dank aan Geert!
Het 2de ritgedeelte verliep in alle sereniteit tot onze nieuwe sponsor Wouter Soete het welletjes vond en met een heuse reclamestunt uitpakte : als een volleerd kamikaze dook hij met fiets en al de gracht in,begeleid door een oorverdovend tromgeroffel. Stuntmannen Bernard en Ronny verleenden hieraan hun volle medewerking en tartten eveneens de wetten van de zwaartekracht. Wouter en Bernard kwamen ongeschonden uit deze stunt,Ronny daarentegen wees met een pijnlijke grimas naar zijn tussenribstuk. We hopen dat de averij meevalt en kijken tevens reikhalzend uit naar het volgende optreden van meefietsende sponsors. Bij deze dus een warme oproep aan Franky,Bjorn en David om concurrentieel te blijven.
Inmiddels berichtte radio Tour dat gezien de omstandigheden privé-sponsor en opa Yvan instond voor een heus walking diner aan de aankomstlijn. Yvan wou hiermee de blijde geboorte van zijn eerste kleinkind vieren. Een dikke proficiat Yvan en hartelijk bedankt om de smaakpapillen van het peloton op een dergelijke manier te strelen. Dat je vanaf nu bij oma moet slapen,daar hebben wij geen last van natuurlijk.
Mooie rit in een heerlijk weertje, 62 km tegen 25,5 gemiddeld.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
Nvdr: herbeleef de rit op garmin http://connect.garmin.com/player/157335188
Nvdr 2: Ronny heeft een gebarsten rib en is een week werkonbekwaam. In naam van de club wensen wij hem een spoedig herstel
gedicht van de week door onze clubdichter
Nieuw fietsseizoen
Het seizoen is weer begonnen
veel hebben we nu nog niet gewonnen
De echte vorm , die moet nog komen
we heten niet allemaal Tom Boonen
Naar het weer hoef je niet te kijken
er zijn dingen genoeg om over te zeiken
Op de goede vorm is het nog efkes wachten
we moeten niet te vlug spelen met onze krachten
Hopelijk rijden we een goed seizoen
en kunnen we aan onze verwachtingen voldoen
Met onze nieuwe kledij en nieuwe leden
heeft Madonna del Ghisallo geluistert naar mijn gebeden
We zullen moeten duwen op die pedalen
om onze snelheid te bepalen
En het plezier speelt ook een rol
misschien rijden we dan wel beter op die col
Maar met de tinekes zal dat zeker gaan
geen enkele weg of col kan ons weerstaan
Wim pantani
verslag van de eerste rit nieuw seizoen 4 maart 2012
Het gevoel van de eerste schooldag : na een vakantie van maar liefst 5 maanden werd de klas opnieuw herenigd aan de boorden van Ten Koetshuize. Een bont allegaartje van maar liefst 31 (éénéndertig!!) gespierde buiken verdrong zich licht zenuwachtig aan de startlijn. Er werd deze 4de maart 2012 op meerdere vlakken Tinekesvriendengeschiedenis geschreven. Na 8 jaar van trouw en gewaardeerd sponsorship stond het wieltjesbedrijf Tente zijn plaats af aan een sponsorquintet : de Mailingman,bakkerij Soete,Geo-Dynamics, Garage Bartier en pleister-en plamuurwerken Bjorn Duthoo. Het clubgroen maakte plaats voor een blauwzwarte outfit die via een oranje tintje alle mogelijke verbondenheid met een rivaliserend footballteam meteen uitsloot,oef!
De samenstelling van het Politbureau,onze hoogste clubinstantie,onderging eveneens een facelift. Niet gehinderd door de omgekeerde bevolkingspyramide werden MM Geert ,Secretary – General Jacques en werker Rudy vroegtijdig ter beschikking gesteld van hun respectievelijke eega’s. Het zeer verdienstelijke trio met het clubhart op de juiste plaats werd in het kader van de nationale besparingswoede vervangen door een duo : de immer minzame Petra (1e vrouwelijk bestuurslid sedert de oprichting van de club!) en de uiterst gedreven Pantani wiens professionalisme aanstekelijk werkt op de rest van de leden. Te noteren dat de ex-bestuurders hun know how in een freelancestatuut blijvend ter beschikking zullen stellen .Bedankt heren voor zoveel onbaatzuchtigheid.
Eveneens talrijke nieuwe gezichten in het peloton,de verjonging zet zich duidelijk door en geeft zuurstof en continuïteit aan onze vereniging. Formidabel werk van de scoutingcel die zich moeite noch geld bespaarde in die talentenjacht. Die cel werd inmiddels herdoopt tot een heus headhuntersbureau.
Zoveel historie moest natuurlijk vastgelegd worden op de gevoelige plaat. Een persmeute wrong zich in alle bochten om dit topteam te kunnen fotograferen. Het viel daarbij op dat menig buikje en dubbele kin plots minder werden in omvang! Zoals de traditie het wil,ging het vervolgens richting Gods huis waar de plaatselijke herder de fietsgoden opriep om stilzwijgend en onzichtbaar het peloton een gans seizoen lang onder hun veilige vleugels te nemen. Gelegenheidssportdirecteur Willy alias de SB-PM –brokkenpiloot liet zijn bolide eveneens onderdompelen in Gods water.
Na deze verplichte nummertjes,kon de race beginnen. De talrijk jeukende benen werden op hun wenken bediend en het was andermaal club-gsp fondateur Mark die de karavaan als een John Massis op gang trok. De reis ging richting Komen over paden die geteisterd werden door uitwerpselen ,putten en restanten van een gedesoriënteerde moeder Aarde. Er was stuurmanskunst nodig om niet tegen dek te gaan. Na een 10-tal km gaf de binnenband van Yvan de geest. Het kleinood bezweek onder de winterkilo’s van zijn eigenaar maar een bij de pinken zijnde roodgroene sportdirecteur fikste het zaakje op een KVK-manier : vlug,klassevol en doeltreffend of hoe roodwit een verdwaald roodgroen de weg wees.
Onderweg werden volop winteranekdotes opgehaald en naarmate de km’s voortschreden begon de fondateur langzaam maar zeker tussen zijn kader te hangen. Karaktermens als hij is,verbeet hij de pijn van het lijden en liet zich allerminst kruisigen.
Toch enigszins opgelucht zagen we Heule en Ten Koeshuize opduiken waar Willy nog een heuse receptie uit zijn koffer toverde. Jupiler,Leffe en heerlijke après-midi’s streelden onze smaakpapillen en vulden in een mum van tijd de geplunderde caloriewinkel aan. Bedankt Willy,pure roodwitte klasse opnieuw!
Geslaagde Primavera,56 km tegen 24,5 gemiddeld. Tot zondag om 8u30!
Red Philip
Nvdr: herbeleef de rit via garmin http://connect.garmin.com/activity/155203538
De samenstelling van het Politbureau,onze hoogste clubinstantie,onderging eveneens een facelift. Niet gehinderd door de omgekeerde bevolkingspyramide werden MM Geert ,Secretary – General Jacques en werker Rudy vroegtijdig ter beschikking gesteld van hun respectievelijke eega’s. Het zeer verdienstelijke trio met het clubhart op de juiste plaats werd in het kader van de nationale besparingswoede vervangen door een duo : de immer minzame Petra (1e vrouwelijk bestuurslid sedert de oprichting van de club!) en de uiterst gedreven Pantani wiens professionalisme aanstekelijk werkt op de rest van de leden. Te noteren dat de ex-bestuurders hun know how in een freelancestatuut blijvend ter beschikking zullen stellen .Bedankt heren voor zoveel onbaatzuchtigheid.
Eveneens talrijke nieuwe gezichten in het peloton,de verjonging zet zich duidelijk door en geeft zuurstof en continuïteit aan onze vereniging. Formidabel werk van de scoutingcel die zich moeite noch geld bespaarde in die talentenjacht. Die cel werd inmiddels herdoopt tot een heus headhuntersbureau.
Zoveel historie moest natuurlijk vastgelegd worden op de gevoelige plaat. Een persmeute wrong zich in alle bochten om dit topteam te kunnen fotograferen. Het viel daarbij op dat menig buikje en dubbele kin plots minder werden in omvang! Zoals de traditie het wil,ging het vervolgens richting Gods huis waar de plaatselijke herder de fietsgoden opriep om stilzwijgend en onzichtbaar het peloton een gans seizoen lang onder hun veilige vleugels te nemen. Gelegenheidssportdirecteur Willy alias de SB-PM –brokkenpiloot liet zijn bolide eveneens onderdompelen in Gods water.
Na deze verplichte nummertjes,kon de race beginnen. De talrijk jeukende benen werden op hun wenken bediend en het was andermaal club-gsp fondateur Mark die de karavaan als een John Massis op gang trok. De reis ging richting Komen over paden die geteisterd werden door uitwerpselen ,putten en restanten van een gedesoriënteerde moeder Aarde. Er was stuurmanskunst nodig om niet tegen dek te gaan. Na een 10-tal km gaf de binnenband van Yvan de geest. Het kleinood bezweek onder de winterkilo’s van zijn eigenaar maar een bij de pinken zijnde roodgroene sportdirecteur fikste het zaakje op een KVK-manier : vlug,klassevol en doeltreffend of hoe roodwit een verdwaald roodgroen de weg wees.
Onderweg werden volop winteranekdotes opgehaald en naarmate de km’s voortschreden begon de fondateur langzaam maar zeker tussen zijn kader te hangen. Karaktermens als hij is,verbeet hij de pijn van het lijden en liet zich allerminst kruisigen.
Toch enigszins opgelucht zagen we Heule en Ten Koeshuize opduiken waar Willy nog een heuse receptie uit zijn koffer toverde. Jupiler,Leffe en heerlijke après-midi’s streelden onze smaakpapillen en vulden in een mum van tijd de geplunderde caloriewinkel aan. Bedankt Willy,pure roodwitte klasse opnieuw!
Geslaagde Primavera,56 km tegen 24,5 gemiddeld. Tot zondag om 8u30!
Red Philip
Nvdr: herbeleef de rit via garmin http://connect.garmin.com/activity/155203538
Abonneren op:
Posts (Atom)