Verslag van de rit naar Hertsberge op 28 juli 2019

Na opnieuw een week van bakken en braden, hete lucht oventoestanden en verheerlijking van dorre distelvelden kwam het fietsvertier precies op het juiste moment. We noteerden een 17 gr onder de Heulse thermometerhut terwijl meteo Tineke reeds haarfijn  op D-6 de juiste weersvoorspelling uit haar vakantiehoed had getoverd! Klasse met grote K, Frank Deboosere werd nog maar eens in zijn hemd gezet en krijgt binnenkort de hoofdrol aangeboden in een nieuwe film van de Paniekzaaiers.  

De vakantiemicrobe had Ebolavirusgewijs lelijk huisgehouden in ons deelnemersveld en beperkte het rijdend personeel tot 5 geassisteerd door sportdirecteur Geert Depoortere 2. Het bestuur bleek met de president, de SB/PM en de MM sterk vertegenwoordigd terwijl vaste waarde Marc Lazou en Joost het pelotonneke vervolledigden. Belangrijke dag dus voor het algemeen klassement dat danig ondersteboven gegooid werd al blijft alles mogelijk. Ongelukkige afwezige was onze Tripadvisor die op zijn vakantieterugkeer het slachtoffer werd van een fietsjacking : Grenoble en Mc Donalds zullen voor altijd als een zwarte vlek op zijn netvlies gebrand blijven staan. Courage Kevin, hopelijk vlug ander fietsmateriaal zodat de benen soepel kunnen blijven.

Willy troonde ons onder een heel fijne motregen mee richting Hertsberge, deelgemeente van Oostkamp en gelegen op een steenworp van de voetbalhoofdstad van Vlaanderen. Liefhebbers van een verblijf in de baarmoeder van het peloton dienden zich nu buitenbaarmoederlijk te ontwikkelen hetgeen met een in het nadeel blazende wind geen sinecure was. De president bleef pal en assisteerde Willy bij het kopmanschap. Later zou zelfs blijken dat de voorzitter zomaar eventjes de volledig 104 km op kop bleef rijden of hoe het hoofd van de club bulkt van de conditie en ook in de praktijk niet vies is om het “vuile” werk op te knappen. Chapeau Martin! Marc bekeek de zaken vanop afstand en zag dat het goed was.

Eerste opschudding aan kilometerpaal 25 toen een Nederlandse boer ons de weg volledig versperde en er moderne wiskunde en ingewikkelde fysica aan te pas kwam om alsnog onze weg te kunnen vervolgen. De Hollandse indringer werd achteruit gedwongen zoals KVK in de voorbije voetbaljaargang Essevee 5 keer terugdrong en sportdirecteur Geert gaf een demonstratie ten beste van hoe dribleer ik op een strategisch verantwoorde wijze een camion zonder hiervoor een rode kaart te krijgen. We waren dan wel met niet veel, de kwaliteit was hier belangrijker dan de kwantiteit.

Even vóór kilometerpaal 30 werden we geteisterd door een wreed accident. Net vóór de tussenspurt had Joost zijn schoenriempjes nog even aangespannen toen hij op een onfortuinlijke manier het achterwiel van Willy raakte en als een volleerde stuntman holderdebolder onzacht kennis maakte met het asfalt en de graskant. Precies Cirque du soleil maar dan zonder zon. Het rampenplan van de club werd onmiddellijk afgekondigd : toestand evalueren, vragen stellen, persoonlijke spullen en gebroken of verhakkelde ledematen samenrapen terwijl het slachtoffer moed ingesproken werd. Marc voelde als bevoorrechte getuige van verschot zijn zwevend sleutelbeen in vrije val gaan, Joost trok zijn eigen schouder opnieuw in de plooi en liet als pure Flandrien het bloed uit zijn verwrongen knie gutsen. Niet onbelangrijk detail : de banaan van Joost was door de val herschapen in bananenpasta of hoe een ongeluk een enorme opportuniteit blootlegt en een gat in de markt kan opvullen. Tijdens de pitstop kreeg Joost de eerste zorgen toegediend en kon hij op karakter de rest van de rit uitrijden. Chapeau Joost en bedankt Geert voor het natje en het droogje!

Onze terugweg werd gekenmerkt door een golvend wegdek en een pikante tegenwind. De Essevee – en Veekaavertegenwoordigers losten elkaar af op kop of hoe een Zuid-West-Vlaamse samenwerking zou kunnen leiden tot een sportief sprookje. Fantastische overgangsrit : nieuwe baantjes badend in een rustige omgeving op een bedje van vals plat en afgewerkt met een pikant windje. Merci Willy voor zoveel culinair wielergenot! Afgetraind bereikten we tegen het middaguur onze eega’s die maar wat blij waren met onze atletische aanwezigheid.

104 km, 26,6 gemiddeld, en 328 hm. Tot zondag, zelfde uur, zelfde plaats!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op  https://connect.garmin.com/modern/activity/3894578284

Sfeerbeelden van de rit van 28 juli 2019 naar Hertsberge

Verslag van de rit naar Ellezelles en Oudenaarde van 21 juli 2019

Dag op dag 188 jaar na de eedaflegging van koning Leopold I bliezen wij verzamelen aan Ten Koetshuize. Niet om de vlag te groeten en de driekleur te verheerlijken maar wel om, gewapend met  onze bolides en benen vol cartouches, ten oorlog te trekken richting Pays des Collines. Wie Collines zegt, zegt Geert Sioen en wie Geert Sioen zegt, zegt bloed, zweet en tranen op bijtende hellingen met als compensatie pittoreske vergezichten om het sportief leed te verzachten. Piet was helemaal klaar voor deze uitdaging en had zich voor de gelegenheid getooid met een gloednieuwe KVK-helm. Het verhaal hierachter was evenwel minder romantisch : op Spaanse vakantiebodem werd hij samen met zoon Robbe in de lucht gekatapulteerd na een onzachte aanvaring met een Spaans Aixamboerke. Het lichamelijk leed bleef gelukkig beperkt tot blutsen en builen maar de helm werd aan flarden gereten. Een geluk met een ongeluk!Sportdirecteur Xavier van zijn kant had reeds weken op voorhand echtgenote Ilse mentaal gemasseerd  om zijn plaats in de volgwagen over te nemen. Als gewiekst en talentvol bankier slaagde hij er uiteindelijk in zijn taak te delegEREN. Zoon Julien (niet Alaphilippe maar dit kan nog komen) profileerde zich als co-piloot of hoe Xavier in alle omstandigheden  kan terugvallen op een geolied team.

Met z’n 10nen trokken we okselfris van wal. Het was aandoenlijk om te zien dat iedereen keuvelend, goed gehelmd en in optima forma de hoogtemetersuitdaging onbevangen en stressloos tegemoet fietste. Hiervoor doen we het : inspannende ontspanning op zondagmorgen waarbij zowel persoonlijke als professionele zorgen smelten als sneeuw voor de zon. Waarbij we één worden met de natuur, ons echt renner wanen en tegelijkertijd genieten van het groepsgevoel en de solidaire samen uit samen thuismentaliteit die deze vereniging sedert haar oprichting koestert. Eénmaal Tinekesvriend, altijd Tinekesvriend!

Onze president hield in het eerste koersgedeelte samen met Geert de koptouwtjes in handen. De eerste hoogtemeters werden soldaat gemaakt op de Keiberg waarna we met de “vent à la poep” geruisloos doorgleden naar het non-stop heuvelend parcours van le Pays des Colinnes en de Vlaamse Ardennen. Eerste kuitenbijter om u tegen te zeggen was Les Hauts, een never ending story van pikante  stijgingspercentages die hartslag, ademhaling, dijspieren en mentale draagkracht aan een doorgedreven test onderwierp. La Houppe was vervolgens minder “moordend” maar toch ook een conditietest  met verhoogde zweetproductie tot gevolg. Wie dacht dat de pitstop nu binnen bereik was, kwam bedrogen uit : daar wachtte plots de Kapelleberg. Een heerlijk glooiende en zacht heuvelende bult die door iedereen vlot verteerd werd. Op de top wachtte een oververdiende pitstop waarbij Julien zich ontpopte tot chef de cuisine en iedereen voorzag van spijs en drank. Bedankt Julien, Ilse en Xavier! Ter plaatse werden we nog geëntertaind door de “Giesbergse” Tina die op zoek was naar versnaperingen (lees : Tinekesvrienden) en vloeibare dagschotels. Diederik wist als ervaringsdeskundige meteen waar de klepel hing : ofwel had ze haar pillen niet genomen, ofwel had ze te veel pillen genomen. Dit laatste was zeker een optie toen ze orakelde dat ze als sportdirecteur iedereen zou omver rijden. We wuifden haar galant uit en hopen dit “muur”geval  nooit meer tegen te komen. Wie dacht dat alle hoogtemeters nu opgebruikt waren, kwam verkeerd uit. Geert toverde nog de Steenbeekberg uit zijn helm : kort maar krachtig waarbij de laatste 30 meter als een trap richting hemel leken.  Piet kwam daar als eerste boven gevolgd door Red Philip die het laatste restje jus uit zijn benen perste. Geert kwam vervolgens met de geruststellende mare dat zijn voorraad hoogtemeters uitgeput was. Hij ontweek nog tactisch de Tiegemberg en ook de Kanaalzone werd op een subtiele wijze zijdelings genomen.  Wat een rit, wat een subtiele parcoursbouwer! Superlatieven schieten te kort, dit is ritarchitectuur buiten categorie! Super bedankt Geert, het was het zweet meer dan waard!

98 km, 25,2gemiddeld, 10 renners en 752 hm. Tot zondag, u komt toch ook?

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op  https://connect.garmin.com/modern/activity/3871299101

Sfeerbeelden van de rit van 21 juli 2019 Ellezelles

Verslag van de rit van 14 juli 2019 Peugeot rally Kuurne

Nu de tenoren in de Tour goochelen met seconden en de “Gendtse” feesten prematuur in gang werden gezet, blijft de spanning in het Tinekesklassement sterk aanwezig. De Fondateur en Red Philip geven elkaar voorlopig geen duimbreed toe terwijl de nummers 3,4,5 en 6 (Jan, Diederik, Piet en Kevin) hun vakantiekat stuurden. Spanning verzekerd de komende weken, er blijven  kapers op de kust die op zoek zijn naar eeuwige roem en als aasgieren rondom het podium zwermen.

De 20^ste rit zorgde tevens voor een nieuwe primeur in de al rijke clubgeschiedenis : nu de Peugeot Classics voor de gelegenheid georganiseerd werd ten voordele van Het Ventiel dat zich inzet voor mensen met jongdementie, waren we er als de kippen bij om onze sportieve en financiële bijdrage te leveren. SB/PM Willy was de clubkas niet vergeten :  Sven en nonkel Marc kozen voor de 98 km waarbij ze zowel de Koppenberg als de Kwaremont soldaat zouden maken terwijl de rest van het peloton opteerde voor de 68 km waarbij er nog ruimte overbleef voor de aperotime. Blikvanger aan de start was de gerestaureerde Peugeotvolgwagen 404 uit 1966 met achteraan een originele koersfiets van Eddy Merckx!  Fanny, hoe kan het ook anders, vereeuwigde dit unieke exemplaar op de gevoelige plaat en haalde herinneringen boven aan haar pa die indertijd op de fiets een echte ambassadeur was van de Peugeotploeg (zie foto hieronder).

Na de inschrijvingsmodaliteiten en een korte verbroedering met de Ramongs trokken we samen met testrenner Kristof op avontuur richting het wielermuseum van Roeselare. Willy en Mark namen resoluut de kopteugels in handen. Het was aandachtig kijken richting wirwar aan wegwijzers gezien de verschillende afstanden en de talrijk aanwezige renners. Het afblazen van de volgwagen bleek een zeer goede zet want enkele wedstrijdstroken  waren allesbehalve geschikt voor een vierwieler.

Even verwarring in de gelederen toen Sven en Marc andere wegen insloegen en er kortstondig geflirt werd met een onzachte weglanding. Spectaculaire acrobatieën op 2 wielen die jammer genoeg niet in het beeldverslag konden opgenomen worden. In een mum van tijd bereikten we Roeselare en het wielermuseum waar we ons de geneugtes van de pitstop lieten welgevallen.

In het 2^de ritgedeelte gaf Willy een opleiding kopman spelen aan Yvan maar daar bleek nog enig schaafwerk aan te zijn of waren het de wegwijzers die door jongdementerenden te kris kras aangebracht werden? We laten dit in het midden maar feit is dat Yvan het tempo spelenderwijs kon opkrikken. Even verderop gingen de hemelsluizen open en de plaatselijke regenbuien zorgden voor een vet wegdek en mistige brillenglazen. Dit was meteen het sein voor Joost en onze berggeit Geert Sioen om de regenvest te omgorden en zo uit het beeld van het peloton te verdwijnen. Gelukkig kon testrijder Kristof tijdig aan de alarmbel trekken zodat de Tinekestrein te midden de Vlaamse velden tot stilstand gebracht werd. Conducteur fondateur Marc blies het zaakje weer op gang en zodoende konden we verder over de dwarsliggers denderen richting de Heulse heimat.

Gezapig en verkwikkende overgangsrit die de benen loswierp met het oog op de Koninginnerit van volgende week onder de regie van niemand minder dan Geert Sioen.

73 km, 25,7 gemiddeld, 11 renners en 162 h.

Tot volgende zondag, klimmersbenen niet vergeten!

Red Philip                                                                           

Sfeerbeelden van de rit van 14 juli 2019, Peugeot Rally

Veerslag van de rit van 7 juli 2019 naar Nieuwkerke

Onze clubgps, president-fondateur Mark, was op deze mooie zondagmorgen opnieuw aan zet als parcoursbouwer. De cardioloog heeft alle lichten op groen gezet, zowel hartspier als alle leidingen die ernaartoe leiden werden gelukkig in orde bevonden. Geen opstoppingen, geen files, vlot doorstromend verkeer : onze minister van verkeer kan enkel dromen van een dergelijke wegeninfrastructuur. Alle voorbereidingen werden gewoontegetrouw minutieus getroffen, zelfs de chauffagist kreeg van onze wielerautoriteit de dwingende opdracht de verwarming enkele graden lager te zetten. Meteo Tineke zorgde voor de rest. Mark liet ook het pre-ritspektakel verzorgen : in samenwerking met onze sportdirecteur Geert Depoortere 1 vergastte hij Heule in de Kortrijkstraat op een accidentele formule 1 toestand toen hij een overjaarse piloot slalommend de toelating gaf om de door Geert geleende schoolgevel van Spes Nostra te molesteren. Een leger brandweerlui en enkele ramptoeristen  dachten meteen aan terreur  te midden het vredige Heule. Ondanks het feit dat de allahu akbarchauffeur in geen straten en velden meer te bespeuren was, werd het grondgebied alsnog als veilig vrijgegeven en konden wij onze bolides startensklaar maken.

Na enkele onderonsjes met de Ramongs gingen we met zijn elven gemotiveerd van start richting Nieuwkerke in Heuvelland. Onze richtarchitect hield de kerke in het midden en legde de nadruk op Nieuw : onbereden wegen en vergezichten zoals aangekondigd op WhatsApp. Il faut le faire! Het onuitvindbare telkens opnieuw uitvinden, daarvoor moet je bij Mark en de Tinekesvrienden zijn.

Het eerste wedstrijdgedeelte verliep onder het commando van SB/PM Willy en de clubgps himself. De wind mocht dan nog een bondgenoot zijn, het blijft een knalprestatie van onze zestigplussers. Willy bezingt zijn pedalen alsof de tand des tijds geen vat op hem heeft : chapeau! Zonder slag of stoot bereikten we de schilderachtige pitstoplocatie in het heerlijke Heuvelland dat zich positioneert tussen Vlaanderen en la douce France. Fanny ontpopte zich andermaal als clubfotograaf en verwonderde zich net als de rest van de club over het weinige textiel (vodje) dat zich omheen de lenden van de schaars geklede man aan het kruis bevond. Zelfs de “toepjes” op de voet- en handnagels werden aan een onderzoek onderworpen. De man reageerde niet en leek zijn lot gelaten te ondergaan. Ondertussen voorzag sportdirecteur Geert ons van spijs en drank, waarvoor hartelijk dank.

In de 2^de wedstrijdhelft werden de hoogtemeters drastisch opgedreven en namen Simon en Jan het heft in handen. De gemiddelde leeftijd van de kopmannen werd meteen met een ruk naar beneden gehaald terwijl de wind in het nadeel begon te blazen. Aan kilometerpaal 60 had Joost een specialleke in gedachten. Vermits onze sportdirecteur deze week 60 kaarsjes had uitgeblazen, besloot Joost om een put vol te passen zodat Geert nogmaals herinnerd kon worden aan zijn nieuwe voordeur. Crevaison! Joost is dan ook een man van de wereld en weet perfect wanneer hij de bakens dient te verzetten. De hoogtemeters vlogen inmiddels in het rond en het regende dan ook plots cartouches. Simon gaf iedereen met een allesverwoestende demarrage het nakijken al dient gezegd dat de president maar nipt de duimen moest leggen en Fanny met sprekend gemak het testosterongeweld rond haar kon counteren! Ze doet haar familienaam wekelijks grote eer aan, sterk Fanny! Ook onze eeuwig jonge Yvan liet zich niet onbetuigd en kijkt allesbehalve uit naar een nakende pensionnering. De fiets zal een welkome afwisseling zijn om rond het dreigende zwarte gat te fietsen. Nonkel Marc van zijn kant heeft momenteel wat last van slapeloze nachten en hield zich wijselijk afzijdig in de debatten.

We stormden middels het koersgedeelte ( waar nonkel Marc alsnog  een vlijmscherpe cartouche afschoot) richting Moorsele via Gullegem de Heulse heimat binnen. Red Philip deed in extremis à la Greg nog een gooi naar de bolletjestrui maar werd gecounterd door Fanny die haar sympathie voor Essevee even aan de kant schoof en volop koos voor het roodwit van de bergprijs.

Fantastische rit waarvoor andermaal dank aan onze fondateur en de kopmannen Willy, Mark, Jan en Simon. 100 km, 26,5gem en 499hm. Tot zondag, zelfde tijd, zelfde plaats!

Red Philip

Sfeerbeelden van de pitstop in Nieuwkerke op 7 juli 2019

Verslag van de rally van Stasegem op 30 juni 2019

Na een week waarin de boeren het stof uit de grond klaagden en we gebraden, geroosterd, gerookt en gekookt werden, bood de 18^de rit een welkome ontsnappingsroute uit de hete sleur van elke dag. Sintepieter had eindelijk een chauffagist kunnen strikken die erin slaagde beweging te krijgen in de vastgeroeste, anti-thermostatische kraan die menig voorhoofd voorzag van parelzweet. Een min of meer normale 20 graden en een eerder zonloos wolkendek waren hiervan het eerder aangename gevolg. De “verkleuming” van de aarde werd in ieder geval dankbaar aanvaard en zorgde hier en daar voor opluchting na de broeikasachtige ervaring van daags voordien.

Op het programma stond niks minder dan de rally van Stasegem, in wielermiddens bekend als dé parel van het rallyseizoen. Voor de gelegenheid noteerden we een redelijk ruime aanwezigheid : 16 Tinekesvrienden aangevuld met enkele gastrenners : Robbe, atletische zoon van Piet (je vindt immers geen peren onder een appelboom) en 2 uit de kluiten gewassen temporijders. Eveneens sterk opgemerkte deelnemer was coach Dirk die op een weergaloze en progressieve manier aan de conditie werkt. Onze clubgps Mark gaf ook present en bracht het schitterende nieuws mee dat zijn hartspier en alles wat errond hangt in optimale conditie is. In ritarchitecturale middens werd een zucht van opluchting geslaakt. Simon had het genoegen om het ritspektakel met jeukende benen vanop de sportdirecteurszetel in de gaten te mogen houden.

De presidentiële garde bestaande uit SB/PM Willy en de president himself trok de teugels flink aan en vertrok vóór het peloton richting Boerderijstraat in Stasegem om er de inschrijvingsmodaliteiten passend te vervullen. Willy vond die bestemming blindelings en kreeg via de MM het aantal deelnemers doorgespeeld. Er was sprake van een lichte belastingontduiking vermits Diederik toen nog niet op het wedstrijdblad stond.

 Zonder enig oponthoud konden we in Stasegem onmiddellijk met het grote werk starten. Onder het kopmanschap van nonkel Marc, de man met het zwevend sleutelbeen en onze gastrenner werd er van meetaf aan nogal wat brandstof verbruikt. Er werden reeds hoogtemeters geserveerd als voorgerecht hetgeen de andere gangen van ons wielermenu beter verteerbaar maakten. Ter compensatie van het hard labeur voorzag de organisatie ons wel van een schitterende landschapsarchitectuur doorspekt met slingerwegen en het betere bochtenwerk. Wegens een hertekening van het parcours  viel het vrije koersgedeelte in duigen terwijl coach Dirk reeds pro-actief een ritwijziging had aangebracht zodat de afstand beter op maat van onze club afgestemd werd. Net voor de eerste pitstop kozen Willy, clubgps Mark en Dirk voor het hazenpad en het parcours van de 70 km terwijl de rest van het peloton iets gulziger voor de “nieuwe” 93 km koos. De eerste tussenstop streelde de smaakpapillen terwijl Gerd en Petra de mobiele WC-installatie aan een geslaagde poep-en pipitest onderwierpen.

Met kuiten bol van spanning en longen volgeperst met gezonde boerenlucht konden we de etappe verderzetten. Daarbij veranderde het kopmannendecor enigszins van samenstelling : Marc werd eventjes afgelost door o.a. de president terwijl het tempo nogal sportieve allures kreeg. Het parcours bleef heel uitdagend, in zoverre dat zelfs de man met de hamer letterlijk en figuurlijk in de velden ronddwaalde. De snoodaard mepte er genadeloos op los maar kon geen enkele Tinekesvriend middendoor klieven. De 2^de pitstop (wat een weelde!) zorgde voor unieke beelden : het kruin van de Heulse clubs (de Ramongs en de Tinekesvrienden) bleken plots verbroederd rond de spijs-en dranktafel. Sterke Vlaamse aanwezigheid op Waalse bodem waarbij de inheemse bevolking zich krampachtig afvroeg of het hier om een Vlaamse bezetting ging. Het knip-en plakwerk zorgde alsnog voor een helse finale met als uitsmijter de koersstrook langs het Kanaal. Kanjer van een rally die door de 12 overgebleven Tinekesrenners heel sterk uitgereden werd.

16 deelnemers, 104 km, 28,3 gemiddeld en 565 hm. Tot zondag voor een nieuwe vlucht uit de dagdagelijkse arbeidsrealiteit.

Red Philip

 NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/3801918081

Sfeerbeelden van de rally van Stasegem 30 juni 2019